Musikalomtale i Møre-Nytt 10. februar 2015

NR. 17, 81. ÅRGANG

TYSDAG

Eigedomsmeklar MNEF

Jørn Velle 901 50 616

10. februar 2015 LAUSSAL KR 20,-

Ørsta - Volda

morenytt.no

ENGASJERT - NÆR - SOLID

Strålande • Musikklina ved Volda vgs. leverte eit forrykande

show til tjueårsjubileet for skulemusikalen.

• – Det vi har opplevd dei siste tjue åra, er ikkje mindre enn sensasjonelt, skriv vår meldar. SIDE 6 OG 7

Trur på samanslått Ørsta og Volda

7 0 9 0 0 3 5 4 5 0 0 10

Dan Bjørneset er Volda Høgre sin ordførarkandidat til valet i haust. Han meiner grensene mellom Ørsta og Volda allereie er utviska for folk flest, og at ei samanslåing av kommunane er naturleg.

SIDE 4

Selje bustad?

Kontakt oss for gratis verdivurdering

700 55 500

Kragset Eigedomsmekling

– Din meklar i ditt lokalmiljø www.kragseteigedom.no post@kragseteigedom.no

6 tysdag 10. februar 2015 MØRE-NYTT

– Ikkje mindre enn sensasjonelt – Rekk opp handa, alle de som kan stable på beina noko liknande som musikklina ved Volda VG skule har gjort i tjue år!

«Be our guest!» Ver vår gjest! I tjue år har musikklina ved Volda VG skule uttrykt dette. Ver vår gjest-, frå den noko famlande start med teknisk utstyr lånt heimanfrå, til i dag, då elevane, lærarane, både på musikklina, men også på medielina, har stabla opp eit så proft opplegg at ein skal reise lenger enn til «bya» for å finne noko betre. Med raffinerte digitale kulisser, med eit spektakulært lysshow, og med aktørar som gjer nesten det umoglege mogleg, inviterer dei i år: Be our guest!

Og du hending!- det var fantastisk å vere gjest laurdag.

Trond Hjelseth har ei takksam oppgåve, når han år etter år kan entre scena medan jubelropa og gnistrande utrop frå både aktørar og publikum enno ikkje har dovna, og fortelje både elevane sine, lærarane og alle oss andre kor flott det er, kor privilegerte vi er, kor overvelda vi er. Og – NB – alt han seier er pure sanninga.

Og både ordførar Hovde frå Ørsta og Iversen frå Volda følgde opp med godord frå øvste hylle. Og med blomar!

Hadde denne referenten hatt framfor seg alle rektorane på dei vid a re g å a n d e skulane i kongeriket, så skulle eg, etter at dei hadde fått sett denne framsyninga gitt følgjande ordre; Rekk opp handa, alle de som kan stable på beina noko liknande som musikklina ved Volda vgs skule har gjort i tjue år!

Utan å vere sjåvinist, utan å nedvurdere det alle andre skular får til, vågar eg påstanden at det vi har opplevd desse tjue åra er ikkje mindre enn sensasjonelt. Og eg kan ikkje dy meg for å tenkje attende på dei første åra, då musikklina hang i ein svært så tynn tråd, og verken leiinga, lærarar eller elevar visste om lina kom til å få grønt lys frå hausten som venta. No ser vi kva som vart skapt, og vi berre aner kor mange som har fått ein god start, både på eit yrkesval, særskilt, og livet generelt. Og kva dette har og får å seie for kulturlivet i bygdene våre. Og vidare utover.

Framsyninga i år var altså reprisar på dei programma musikklina har invitert til frå starten og fram til i dag. Og det er eit utruleg innhald. Om vi no nemner ein del av musikalane: Chess, Les Miserable, West Side Story, Miss Saigon, Ringaren, Hair, Beatles-kabaret, Mamma Mia, Fame, Phantom of the Opera … Dei er der nesten alle. Og då må det strekast under at dette ikkje har vore originale stykke, bortsett frå melodiane. Kvar einaste musikal har vore «forfatta», koreografert og instruert av staben på musikklina. Alle melodiane spelte av lærarar og elevar, mesteparten av kostyma har vore «heimelaga», like eins kulisser og rekvisita. Kort sagt: Her ligg det eit fenomenalt og dyktig arbeid bak.

Når eg brukar så mykje plass til alt dette, er det sjølvsagt fordi vi har fått oppleve eit slags jubileum, og då er det lov å sjå litt attover. Som bladfyk på så å seie alle tjue musikalane, har eg også fått med meg utviklinga.

La meg først slå fast at der ikkje var eit einaste ledig sete i teatersalen på Kulturhuset på dei to framsyningane laurdag.

Vi som ser og skriv har kanskje ein tendens til å ville ha den siste som den aller beste. Akkurat det skal eg la liggje, men berre nemne så vidt at betre enn dette skal det godt gjerast å få det. Nokre positive moment: Denne gongen fekk vi i salen sjå orkesteret. Dei har ofte før vore bortgøymde bak i ein krok. Pluss i karakterboka! Faste kulisser enkle og verknadsfulle. Dei digitale kulissene var også eit pluss. Det er lite å trekkje for alt det andre som må vere med, og som er så viktige deler i det totale biletet; kostyme og kle, lys og lyd. Denne reporteren er ikkje overbegeistra for alle røyken som synest å måtte vere med i slike framsyningar, men det skaper i det minste flotte motiv for kamerabruk. Når det gjeld lydbiletet, må eg få lov å leggje til eit minus: Eg høyrde fleire blant publikum som ikkje fekk med seg songtekstane. Det vart tidvis for hardt «trøkk» frå orkesteret. Berre når songane var avdempa og litt meir vare, kom songsolistane tydeleg fram.

Framsyninga fortalde meir enn tydeleg at dugande folk var på rett plass. Eg må få lov å nemne dansen og koreografien. Så presist, så sprudlande, så fyrverkeriaktig som eg ikkje

MØRE-NYTT tysdag 10. februar 2015 7

Imponerte: Julie Sofie Reite tolkar «Du måste finnas» frå «Kristina från Duvamåla»

Phantom of the Opera: Ivar Muren og Kaja Rovde framførte «Phantom of the Opera»

Så presist, så sprudlande, så fyrverkeriaktig som eg ikkje trur vi har sett det før

Avslutning: Frå det heidundrande avslutningsnummeret – «Fame». Solistar er Jekeziahem Acuna Villanueva og Lene Nilsen.

trur vi har sett det før.

Så var det berre full fart?

Ikkje berre. Første akt var fartsfylt frå første tone. Solistar og koristar skifte på framføringane, dansarane nesten trollbatt oss. Og så kom andre akt med innslag som greip hardt om hjarterøtene og rørte oss til lommeduknivå.

Kort oppsummert: Vi fekk nesten to timar med fart, spenst, humor, fargar, og gripande scener som utjamna fyrverkeriet og slo innover så det kjendest.

Be our guest, som alle dei føregåande musikalane, er eit

Moulin Rouge: Sparkepikene frå Moulin Rouge framførte «Lady Marmalade». Solist er Maria Fryd Vigdel Kolnes.

dugnadsverk, og dermed er det både urettferdig og nesten umogleg å drage fram den eine på kostnad av andre. Men eg ville ikkje vere rettferdig mot meg sjølv, om eg ikkje får gjere eit lite unntak. Og som referent må eg få lov å vere subjektiv.

Blant alle dei framifrå solistane, og alle andre, må eg nemne Julie Sofie Reite og hennar tolking av «Du måste finnas» frå «Kristina från Duvemåla». Betre kan det ikkje gjerast!

Arne Ola Sjå stor bildeserie frå musikalen på morenytt.no

••

Frå Grammatikk og kjærleik: Jon André Rebbestad og Elias Odden Slettevoll

Programleiarar: Ivar Muren og Elias Odden Slettevoll var programleiarar gjennom musikalen og batt på ein sjarmerande måte saman dei ulike innslaga, i tillegg til å ha fleire solistoppgåver.

Gripande: Marie Fryd Vigdel Kolnes og Benjamin Eiksund i eit nummer frå Miss Saigon.

Beauty and the Beast: Alette Hustadnes Muren og Henrik Heltne Alfsvåg i «The Beauty and the Beast»

6 tysdag 10. februar 2015 MØRE-NYTT

– Ikkje mindre enn sensasjonelt – Rekk opp handa, alle de som kan stable på beina noko liknande som musikklina ved Volda VG skule har gjort i tjue år!

«Be our guest!» Ver vår gjest! I tjue år har musikklina ved Volda VG skule uttrykt dette. Ver vår gjest-, frå den noko famlande start med teknisk utstyr lånt heimanfrå, til i dag, då elevane, lærarane, både på musikklina, men også på medielina, har stabla opp eit så proft opplegg at ein skal reise lenger enn til «bya» for å finne noko betre. Med raffinerte digitale kulisser, med eit spektakulært lysshow, og med aktørar som gjer nesten det umoglege mogleg, inviterer dei i år: Be our guest!

Og du hending!- det var fantastisk å vere gjest laurdag.

Trond Hjelseth har ei takksam oppgåve, når han år etter år kan entre scena medan jubelropa og gnistrande utrop frå både aktørar og publikum enno ikkje har dovna, og fortelje både elevane sine, lærarane og alle oss andre kor flott det er, kor privilegerte vi er, kor overvelda vi er. Og – NB – alt han seier er pure sanninga.

Og både ordførar Hovde frå Ørsta og Iversen frå Volda følgde opp med godord frå øvste hylle. Og med blomar!

Hadde denne referenten hatt framfor seg alle rektorane på dei vid a re g å a n d e skulane i kongeriket, så skulle eg, etter at dei hadde fått sett denne framsyninga gitt følgjande ordre; Rekk opp handa, alle de som kan stable på beina noko liknande som musikklina ved Volda vgs skule har gjort i tjue år!

Utan å vere sjåvinist, utan å nedvurdere det alle andre skular får til, vågar eg påstanden at det vi har opplevd desse tjue åra er ikkje mindre enn sensasjonelt. Og eg kan ikkje dy meg for å tenkje attende på dei første åra, då musikklina hang i ein svært så tynn tråd, og verken leiinga, lærarar eller elevar visste om lina kom til å få grønt lys frå hausten som venta. No ser vi kva som vart skapt, og vi berre aner kor mange som har fått ein god start, både på eit yrkesval, særskilt, og livet generelt. Og kva dette har og får å seie for kulturlivet i bygdene våre. Og vidare utover.

Framsyninga i år var altså reprisar på dei programma musikklina har invitert til frå starten og fram til i dag. Og det er eit utruleg innhald. Om vi no nemner ein del av musikalane: Chess, Les Miserable, West Side Story, Miss Saigon, Ringaren, Hair, Beatles-kabaret, Mamma Mia, Fame, Phantom of the Opera … Dei er der nesten alle. Og då må det strekast under at dette ikkje har vore originale stykke, bortsett frå melodiane. Kvar einaste musikal har vore «forfatta», koreografert og instruert av staben på musikklina. Alle melodiane spelte av lærarar og elevar, mesteparten av kostyma har vore «heimelaga», like eins kulisser og rekvisita. Kort sagt: Her ligg det eit fenomenalt og dyktig arbeid bak.

Når eg brukar så mykje plass til alt dette, er det sjølvsagt fordi vi har fått oppleve eit slags jubileum, og då er det lov å sjå litt attover. Som bladfyk på så å seie alle tjue musikalane, har eg også fått med meg utviklinga.

La meg først slå fast at der ikkje var eit einaste ledig sete i teatersalen på Kulturhuset på dei to framsyningane laurdag.

Vi som ser og skriv har kanskje ein tendens til å ville ha den siste som den aller beste. Akkurat det skal eg la liggje, men berre nemne så vidt at betre enn dette skal det godt gjerast å få det. Nokre positive moment: Denne gongen fekk vi i salen sjå orkesteret. Dei har ofte før vore bortgøymde bak i ein krok. Pluss i karakterboka! Faste kulisser enkle og verknadsfulle. Dei digitale kulissene var også eit pluss. Det er lite å trekkje for alt det andre som må vere med, og som er så viktige deler i det totale biletet; kostyme og kle, lys og lyd. Denne reporteren er ikkje overbegeistra for alle røyken som synest å måtte vere med i slike framsyningar, men det skaper i det minste flotte motiv for kamerabruk. Når det gjeld lydbiletet, må eg få lov å leggje til eit minus: Eg høyrde fleire blant publikum som ikkje fekk med seg songtekstane. Det vart tidvis for hardt «trøkk» frå orkesteret. Berre når songane var avdempa og litt meir vare, kom songsolistane tydeleg fram.

Framsyninga fortalde meir enn tydeleg at dugande folk var på rett plass. Eg må få lov å nemne dansen og koreografien. Så presist, så sprudlande, så fyrverkeriaktig som eg ikkje

MØRE-NYTT tysdag 10. februar 2015 7

Imponerte: Julie Sofie Reite tolkar «Du måste finnas» frå «Kristina från Duvamåla»

Phantom of the Opera: Ivar Muren og Kaja Rovde framførte «Phantom of the Opera»

Så presist, så sprudlande, så fyrverkeriaktig som eg ikkje trur vi har sett det før

Avslutning: Frå det heidundrande avslutningsnummeret – «Fame». Solistar er Jekeziahem Acuna Villanueva og Lene Nilsen.

trur vi har sett det før.

Så var det berre full fart?

Ikkje berre. Første akt var fartsfylt frå første tone. Solistar og koristar skifte på framføringane, dansarane nesten trollbatt oss. Og så kom andre akt med innslag som greip hardt om hjarterøtene og rørte oss til lommeduknivå.

Kort oppsummert: Vi fekk nesten to timar med fart, spenst, humor, fargar, og gripande scener som utjamna fyrverkeriet og slo innover så det kjendest.

Be our guest, som alle dei føregåande musikalane, er eit

Moulin Rouge: Sparkepikene frå Moulin Rouge framførte «Lady Marmalade». Solist er Maria Fryd Vigdel Kolnes.

dugnadsverk, og dermed er det både urettferdig og nesten umogleg å drage fram den eine på kostnad av andre. Men eg ville ikkje vere rettferdig mot meg sjølv, om eg ikkje får gjere eit lite unntak. Og som referent må eg få lov å vere subjektiv.

Blant alle dei framifrå solistane, og alle andre, må eg nemne Julie Sofie Reite og hennar tolking av «Du måste finnas» frå «Kristina från Duvemåla». Betre kan det ikkje gjerast!

Arne Ola Sjå stor bildeserie frå musikalen på morenytt.no

••

Frå Grammatikk og kjærleik: Jon André Rebbestad og Elias Odden Slettevoll

Programleiarar: Ivar Muren og Elias Odden Slettevoll var programleiarar gjennom musikalen og batt på ein sjarmerande måte saman dei ulike innslaga, i tillegg til å ha fleire solistoppgåver.

Gripande: Marie Fryd Vigdel Kolnes og Benjamin Eiksund i eit nummer frå Miss Saigon.

Beauty and the Beast: Alette Hustadnes Muren og Henrik Heltne Alfsvåg i «The Beauty and the Beast»