![](https://static.isu.pub/fe/default-story-images/news.jpg?width=720&quality=85%2C50)
1 minute read
AD VISSER
‘MIJN LEVEN IS NOOIT IN WERKEN ONTAARD’
Mede
Advertisement
Als Ad Visser zich heeft genesteld in een prachtige Chesterfield bank en wij hem vragen naar zijn gemoedstoestand, geeft hij allereerst zijn vaste ochtendritueel prijs. ‘Zo gauw ik wakker word, en dat is heel vroeg, is gitaar spelen het eerste wat ik doe. In een halve slaapstaat speel ik dan zo’n uur, anderhalf uur en dat kan ik elke muzikant aanbevelen, want dan heeft je brein nog niet meteen een heel pad gehakt van wat er allemaal moet op die dag. Mijn eerste gemoedstoestand is die van de gehele dag, te weten: ha, een nieuwe dag! Yes, wat ga ik doen vandaag? Het klinkt misschien overdreven, maar dat is echt de eerste emotie die dagelijks bij mij komt binnenwaaien.’
Ben je altijd zo’n positief ingesteld mens geweest?
‘Ja, dat had ik als kind al. Hoe dat komt? Dat is de software van mijn brein. Ik ervaar dat als prettig en gemakkelijk; het tegenovergestelde lijkt me heel vervelend. Gelukkig ben ik al ruim vijftig jaar lang met een dame die hetzelfde heeft als ik. Kortom, het is een vrolijk gebeuren bij ons thuis als de dag van start gaat.’
Je bent een geboren en getogen Amsterdammer.
‘Jazeker, de eerste vijfentwintig jaar van mijn leven woonde ik in mijn geboortestad. In het Wilhelmina Gasthuis kwam ik ter wereld en ik groeide op in de Van Eeghenlaan. Aan het Vondelpark, dus. Topplek, gewel- dig, kon niet beter, ik kan niet anders zeggen dan dat ik daar mazzel mee heb gehad. Ik werd geboren in 1947, dus net na de oorlog. De tijd zat me mee. Door de economische groei van de wederopbouw werd het elk jaar een stukje beter. Mijn eerste herinneringen? Veel ruimte, zowel buiten als in het grote huis waarin we woonden, slechts vier geparkeerde auto’s in de straat, zandpaden aan de overkant. Amsterdam is altijd een mooie stad geweest, maar toen was het vele malen rustiger dan nu. Mijn ouders lieten mij m’n gang gaan. Er was geen televisie, dus er werd veel gelezen. Tijdens de lunch spraken wij niet, maar we lazen allemaal een boek. Bérgen boeken zijn er doorheen gegaan in mijn jeugd