HET MOOISTE UITZICHT VAN NOORD-HOLLAND DE WATERTOREN ASSENDELFT

Een unieke locatie onder de rook van Amsterdam voor bruiloften, partijen, verjaardagen, jubilea, gala’s, meetings, vergaderingen, (bedrijfs-)feesten, productlanceringen, trainingen, clinics, workshops, seminars, masterclasses, presentaties, diners en andere evenementen. Gemakkelijk bereikbaar en met voldoende parkeergelegenheid.

De Watertoren Assendelft

Communicatieweg Oost 12 1566 PK Assendelft www.dewatertorenassendelft.nl

Meer weten? Neem contact op met Remco Buma via 06-83257805 of mail naar info@dewatertorenassendelft.nl en dat heeft me een heel interessant kennisplatform van de wereld gegeven.’

Wanneer zijn jullie uit Amsterdam vertrokken?

‘Nou, jullie… ík ben er weggegaan, samen met mijn dame. We zochten een spannende plek, een huis dat aan een bepaalde beschrijving moest voldoen. Uiteindelijk vonden we dat in Bussum, nadat we trouwens eerst hebben geoefend of het überhaupt te doen was om buiten Amsterdam te leven. Ik had aan allerlei kennissen gevraagd om tijdens hun vakanties in hun huis te mogen bivakkeren en verdomd: het was toch lang niet zo verschrikkelijk als wij dachten om níet in het steeds drukker wordende Amsterdam te wonen.’

Je was er vroeger, je bent er nog steeds en - het zijn onze woorden - je ziet er nog altijd vele jaren jonger uit. Ben jij het type leeftijdsloos?

‘Mijn dank voor het compliment en ik moet je eerlijk zeggen dat ik het zelf ook wel zo ervaar. Ik heb nog steeds de verbinding met het jongetje dat ik ooit ben geweest. Hij is er nog, ik kan er zo naar toe. Herinneringen staan niet ver van mij af. Mogelijk is dat een verklaring voor het feit dat ik me ook nog jong voel. Maar ik ben überhaupt nooit bezig met mijn leeftijd. Ik voel het niet, ik merk het niet en ik denk er nooit aan.’

Vertel eens zonder schaamte waar jij jezelf het beste in vindt. ‘Oh, ik zie er geen shame in om dat hardop te zeggen: dat is mijn recente, tweeënveertigste album Meedogenloos, waarop ik tijdens de COVID-periode over 3 personen een aparte song heb gemaakt met daarin hun hele leven gevat. Te weten: Casanova, Gainsbourg en Dali. Dat is nog nooit eerder gedaan en het leidde tot songs van bijvoorbeeld 17,5 minuten. Naast de belevenissen in hun bestaan heb ik in deze nummers ook hun karakterstructuur willen hacken. Zelf vind ik dat een heel geslaagde plaat en het wordt moeilijk voor mij om dat te overtreffen, mede dankzij de medewerking van het fameuze Metropole Orkest waar het geweldig was om daarbij te kunnen zingen. Ze zeggen altijd dat mensen die begeesterd zijn elk jaar beter worden en volgens mij is dat ook zo. Je blijft maar doorgroeien achter elke deur zit wéér een deur. Fantastisch en fascinerend vind ik dat.’

Hoe kijk jij, met terugwerkende kracht, terug op jouw Toppop periode?

‘Als een heel leuke periode. Een prachtige herinnering die van begin tot eind mooi was. In die tijd had ik tevens een veel bredere ambitie, maar dat liet ik destijds in mijn presentatie niet merken, omdat je dan gaat domineren en daarmee de formule van het programma afbreuk doet. Ik zat goed in mijn vel, had geen haast en ik wist dat ik nog een heel leven voor me had en zo is het gegaan. Het had ook één seizoen kunnen duren, maar het werden er vijftien.’

Je hebt ontelbare (inter-)nationale beroemdheden ontmoet. Wat heb je van al deze gesprekken opgestoken?

(lachend) ‘Iets wat ik eigenlijk al wist: dat er een heleboel aardige mensen zijn en een heleboel klootzakken. Daarnaast wist ik natuurlijk ook dat het niet reëel was om bij de meeste artiesten, die als een machine soms tig interviews achter elkaar moesten doen, te verwachten dat ik volledig tot hen doordrong of dat er altijd iets zinnigs uitkwam. In feite is het vrijwel onmogelijk om in enkele minuten tot een wezenlijk contact met iemand te komen. En dat is nog steeds zo. Als een Nederlandse televisiejournalist een Hollywoodster mag interviewen, krijgt ‘ie vijf minuten. Het is bijna absurdistisch. Maar goed, mij ging het er dus vooral om dat ik een connectie maakte met iemand dat daarna dan eventueel kon leiden tot een wezenlijk weerzien op een ander moment.’

Met - onder meer - David Bowie en Frank Zappa bouwde je zelfs een persoonlijke vriendschap op. Dat moet haast onvoorstelbaar zijn voor de huidige generatie journalisten?

‘Voor hen zal dat ongetwijfeld veel moeilijker zijn, want de showbizz is steeds meer en nog meer een machine geworden. Maar ik heb mezelf nooit aan hen gepresenteerd vanuit het model ‘journalist’ of ‘tv-presentator’. Ik sprak en spreek altijd van mens tot mens en dat is een heel andere toon. Het gaat ook niet om vragen stellen, het gaat om contact maken. En dat voelt een ander onmiddellijk. Of niet, en dat vind ik ook goed.’

Volg je de hedendaagse muziek nog?

‘Muziek volg ik altijd als het op mijn pad komt. Dat kan gedurende de gehele dag, in allerlei situaties zijn. Getriggerd ben ik altijd. Wanneer ik iets goed vind? Als het goed is! Er zijn namelijk maar twee soorten muziek: slechte en goede. En ik vind het allebei best, hoor. Shazammen doe ik niet, nee. In de horeca hoeft dat ook niet, want daar hoor je over het algemeen vrijwel overal hetzelfde.’

Tots slot: wat wil je later worden als je groot bent?

‘Dat zou ik niet weten. Nee, echt niet! Zo werd ik twee maanden geleden met de vraag of ik keynote speaker wilde zijn op The Dutch Podcast Conference. Meteen ja gezegd - en dan neem ik dat weer eens als uitgangspunt. Wat ik daarmee wil aangeven, is dat ik vrij veel interessant vind. Mijn leven is nooit in werken ontaard. Het algoritme is mijn grootste vijand. Van iedereen trouwensen dat wordt nog vele malen erger. Wij denken dat we in een totaal vrij land leven in vergelijking met China, maar je zult je verbazen hoe er steeds meer overeenkomsten zijn. Onontkoombaar, maar waarschijnlijk kom ik nog nét met de schrik vrij, haha.’