Περιπατητικές χαρτογραφήσεις Ανθή Κοσμά, Αρχιτέκτονας ΔΠΘ, PhD ΕTSAM-UPM. Εξωτερική διδάσκουσα, ΤΑΜ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Ακαδημαϊκός υπότροφος, ΤΑΜ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας 22 χρόνια Γεωγραφίες: Κρίσεις | Αντιστάσεις | Προοπτικές Αναπαραστάσεις, δεδομένα και ερμηνείες Κολάζ : Αρχοντία Αντικουλάνη
Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί η περίπτωση μιας χαρτογραφικής δράσης στα πλαίσια του μαθήματος επιλογής «Ειδικά θέματα αναπαραστάσεων» στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Βόλος) και συγκεκριμένα την ενότητα «Περιπατητικές χαρτογραφήσεις» τον Μάιο του 2022.
Περιπατητικές χαρτογραφήσεις 22 χρόνια Γεωγραφίες: Κρίσεις | Αντιστάσεις | Προοπτικές Αναπαραστάσεις, δεδομένα και ερμηνείες Σχεδιάζω & Περπατώ Κολάζ : Αρχοντία Αντικουλάνη
Σε αυτή την ενότητα δύο πρακτικές το σχέδιο-σκίτσο- και το περπάτημα συνδυάστηκαν.
Περπατώ και σχεδιάζω, σχεδιάζω και περπατώ. Κινούμαι στην επιφάνεια της γης, κινούμαι στην επιφάνεια του χαρτιού. Κινούμαι και παρατηρώ, παρατηρώ και καταγράφω, σχεδόν σε μια αυτόματη γραφή. Κινούμαι και σχεδιάζω σημαίνει πως δεν μπορώ να κινηθώ απαραίτητα αμέριμνα, σχεδιάζω εν κινήσει σημαίνει
πως αναγκαστικά σχεδιάζω γρήγορα, σχεδόν χωρίς να βλέπω. Περπατώ χωρίς να κοιτώ τα βήματα, κοιτώντας τα χέρια και σχεδιάζω σχεδόν στα τυφλά, χωρίς να κοιτώ το σχέδιο που σχηματίζεται καθώς δεν προλαβαίνω να δω ούτε αυτό, ούτε το αντικείμενο προς αναπαράσταση. Oι παραστάσεις και η θέση του σχεδιαστή αλλάζουν διαρκώς. Από τον περίπατο και από το σχέδιο γίνεται προσπάθεια να αφαιρεθεί η οπτικοκεντρική τους διάσταση.
Derrida, Jacques. "Memoirs of the blind: The self-portrait and other ruins." (1993).
«Η πράξη της ζωγραφικής ως μεσολαβητική πράξη μεταξύ του σώματος και του εξωτερικού του, σαν ένα χέρι που γράφει, εντοπίζει και εξωτερικεύει σε αναζήτηση να κάνει προσβάσιμο κάτι παρόμοιο με αυτό που μόνο «τα δάκρυα βλέπουν»
«Πώς αποδεικνύει κανείς ότι αυτός που
είναι
- [“the tears see”].
σχεδιάζει
τυφλός ή ότι μάλλον κατά τη σχεδίαση ή μέσω της σχεδίασης δεν βλέπει; Γνωρίζουμε κάποιο τυφλό που σχεδιάζει;»
Στη σειρά σχεδίων που παρουσιάζονται μπορείτε να παρακολουθήσετε τη δυσκολία των σπουδαστών/τριών να ξεφύγουν από τους αναπαραστατικούς κανόνες και πως σιγά σιγά θα λέγαμε απελευθερώνονται από αυτούς, στρέφουν την προσοχή τους κάθε φορά και περισσότερο στην εμπειρία της κίνησης, των γύρω και των συνδέσεων τους.
Αρχοντία Αντικουλάνη
Σε αυτό τον πειραματισμό γύρω από τα ίχνη των βημάτων και των χεριών, προστέθηκε άλλο ένα στοιχείο. Στις γραμμές των «μολυβιών» στο χαρτί με ροζ νήματα προστέθηκαν στον χώρο οι γραμμές από τα ίχνη των κινήσεων των περιπατητών /ισσών.
Αρχικά δηλαδή οι κινήσεις του περιπάτου άφησαν ροζ ίχνη.
Τα ίχνη δημιούργησαν ένα δίκτυο, ένα δίκτυ που συχνά εμπόδιζε τις κινήσεις.
Οι κινήσεις δυσκόλεψαν, οι πορείες άλλαξαν.
Άλλαξε όμως και η εμπειρία της διαδρομής.
Το αδιάφορο περπάτημα άφηνε ίχνη, έγινε ορατό, άρχισε να συνδέεται.
Τα ίχνη του χαράχτηκαν, απεικονίστηκαν, Στο επίπεδο του περιπάτου εμφανίστηκαν οι γραμμές των κινήσεων.
H πολυπλοκότητα των γραμμών των νημάτων, δηλαδή των κινήσεων, ορατή
πλέον πρόσθεσε στις αφηρημένες γραμμές των βημάτων και στις γραμμές των
σχεδίων ένα γεωμετρικό στοιχείο.
Ειρήνη Φιλιππιτζή Παρατηρώ τους γύρω μου να ξετυλίγουν νήματα και προσπαθώ να τους σχεδιάσω. [..] Αλλάζω χαρτί και προσπαθώ να συνεχίσω την παρατήρηση και τη μετακίνηση, ακόμα κι αν καταλήγω με σχέδια χωρίς προφανές νόημα και σίγουρα χωρίς μορφή χάρτη. Το στυλό μου άλλες φορές ξεγλιστρά από τα χέρια μου, άλλες φορές μπορεί να μπερδεύομαι η ίδια στο σχοινί. Είναι μία ιδιαίτερη διαδικασία που όμως έχει την χάρη της στο ότι σταματά να μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Αρχίζουμε να
Ειρήνη Φιλιππιτζή Είναι μία ιδιαίτερη διαδικασία που όμως έχει την χάρη της στο ότι σταματά να μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Αρχίζουμε να καταγράφουμε σκιές λουλουδιών ενώ αυτές αλλάζουν με την κίνησή τους από τον άνεμο. Συγκεντρώνουμε πλήθος σκιών σε στρώσεις, τη μία πάνω στην άλλη. Ζωγραφίζουμε τους γύρω μας, ή τα γκράφιτι στους τοίχους της σχολής, ή τα σκουπίδια, οτιδήποτε μας κεντρίζει την προσοχή, προσέχοντας αρχικά για το ενδεχόμενο να συγκρουστούμε με τους
. Ζωγραφίζουμε τους γύρω μας, ή τα γκράφιτι στους τοίχους της σχολής, ή τα σκουπίδια, οτιδήποτε μας κεντρίζει την προσοχή, προσέχοντας αρχικά για το ενδεχόμενο να συγκρουστούμε με τους υπόλοιπους ή να παρασύρουμε το σχοινί μαζί
μας.
. Ακόμα και αν καθίσουμε στο χώμα η κίνηση που μας περιβάλλει είναι αρκετά μεγάλη για να καταφέρουμε να σχεδιάσουμε την ίδια την κίνηση. Ειρήνη Φιλιππιτζή
Ειρήνη Φιλιππιτζή
Δέσποινα Καγιαδάκη
Ειρ ή νη Π α ντελ ί δου
Ειρ ή νη Π α ντελ ί δου
Ίσως αυτό να είναι το νόημα του σχοινιού που τυλίγεται γύρω από κάθε γωνιά και μπερδεύεται, η πιο προσεκτική παρατήρηση όσων υπάρχουν γύρω. Αν προσέξουμε κάθε σημείο που μπορεί να στεριωθεί το σχοινί, σίγουρα θα αποκτήσουμε μία καλύτερη ιδέα του χώρου γύρω μας, θα δημιουργήσουμε διαδρομές, με σημεία πυκνότερα στις πιο εύκολες και αραιότερα στις πιο δύσκολες. Ερμής Ζερβάκης
Φοβάμαι πως αν
σχεδιάζω σε κίνηση
αργά ή γρήγορα θα
βρεθώ ξάπλα στα χαλίκια.
Προσπαθώ να φύγω από την προοπτική που με κυνηγάει από τα χρόνια
του ελεύθερου, και αν δεν μπορώ, να μπλέξω
έστω προοπτικές μεταξύ τους. Οι ακτίνες του ποδηλάτου γεμίζουν το
χαρτί. Η σέλα περιστρέφεται.
Ερμής Ζερβάκης
Tα χι ά ρχη Aγγελικ ή
Tα χι ά ρχη Aγγελικ ή
Περπατώ και σχεδιάζω και όσο περπατώ σκέφτομαι και παρατηρώ. Παρατηρώ τις κινήσεις μου, το ζικ ζακ στο χαρτί μου, τους γύρω μου. Περαστικοί και μη, θεατές και παίχτες.
Ιωαννα Μεγγούδη
Ακούω γκρίνιες και γέλια. Τι είναι πάλι αυτό; Κάνουν μάθημα οι αρχιτέκτονες; Και φυσικά ετοιμασίες και κούρεμα του γκαζόν για το μεγάλο πάρτυ.
Ιωαννα Μεγγούδη
Ιωαννα Μεγγούδη
Ιωαννα Μεγγούδη Πολυκοσμία, φασαρία μα κάπου βρίσκω και ηρεμία. Παρατηρώ το φως και την σκιά του φυλλώματος από το δέντρο να τρεμοπαίζει. Μπαίνω σ’ ένα κόσμο φωτός. Να τα φωτο-ευρήματα.
Ιωαννα Μεγγούδη
Ιωαννα Μεγγούδη
Μπλέκομαι σε ένα τεράστιο ροζ δίχτυ, περνάω από κάτω, έπειτα από πάνω και τέλος ενδιάμεσα.
Ηρώ Μεταξά
Ηρώ Μεταξά Βρίσκομαι στη μέση ενός πλέγματος χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Ηρώ Μεταξά Κάνω τις ίδιες κινήσεις ξανά και ξανά, καταλήγω στο ίδιο σημείο από όπου ξεκίνησα αν και η διαδρομή ήταν διαφορετική κάθε φορά.
Ωραιάνθη Μαρια Λιβανου
Ωραιάνθη Μαρια Λιβανου
Ωραιάνθη Μαρια Λιβανου
Βασιλική Μπαρκαμπά Είμαστε όλοι μέσα στον ιστό αλλά δεν μας νοιάζει γιατί ξέρουμε πως στο τέλος όλοι μαζί θα τον ξεμπλέξουμε και θα τον κρεμάσουμε σαν λάβαρο στο κοινό μας χαρτί.
Σαββίνα Γιαννάκα
Ένα νήμα μπορεί να ενώσει, να περιπλέξει, να εμποδίσει, να οδηγήσει, να χαρτογραφήσει.
Ο καθένας μας πήρε μια άκρη και άρχισε να κινείται, να μπλέκεται να σταματά, να συνεχίζει.
Ο χώρος, η εικόνα άρχισε να αλλάζει, να μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό παρόλο που το μόνο που προσθέσαμε είναι μία κλωστή.
Στεύη Κεχρή
Στεύη Κεχρή Είναι σαν να ενώνεται και να χωρίζεται ο χώρος ταυτόχρονα. Ενώνονται στοιχεία που απέχουν μεταξύ τους και παράλληλα κάποια στοιχεία που ήταν πάντα μαζί είναι πλέον στην αντίθετη πλευρά της κλωστής.
Ανδρομάχη Ζιγκουρίδου 10_Περιπατητικές χαρτογραφήσεις Άργησα και σήμερα να έρθω στο
Τους βλέπω όλους έξω να παίζουν με μία ροζ κλωστή . Πάω να ρωτήσω τι γίνεται. Μπλέκομαι. Εκνευρίζομαι. Συνεχίζω προσπαθώντας να φανώ ψύχραιμη. Παίρνω και εγώ ένα κομμάτι της κλωστής και προσπαθώ να το περιπλέξω . Κάνω κύκλους γύρω από ένα κορμό δέντρου και το κομμάτι που περισσεύει το δένω σε ένα κλαράκι. Ακολουθώ από περιέργεια και την υπόλοιπη κλωστή να δω που καταλήγει. Πηδάω. Σκύβω. Ξαναπηδάω. Ξανασκύβω. Αποσυντονίζομαι από τις ομιλίες κάποιων και απομακρύνομαι από το στόχο μου. Αναρωτιούνται τι κάνουμε.
μάθημα.
Ανδρομάχη Ζιγκουρίδου Ούτε εγώ είναι η αλήθεια έχω πολυκαταλάβει αλλά παρότι έχω κάνει αυτή τη διαδρομή έξω από τη σχολή εκατομμύρια φορές,
έμοιαζε διαφορετική. Σαν να δημιουργήθηκαν καινούργια μονοπάτια. Σαν να
[..] Μου
με
επηρεάσει
Νέες
Νέες
σήμερα
οργανωνόταν διαφορετικά ο χώρος.
έκανε εντύπωση που μια απλή κλωστή ανάλογα
το ύψος με το οποίο τοποθετούνταν μπορούσε να
τόσο πολύ τη διαδρομή των περαστικών.
διαδρομές.
περιπλανήσεις.
«Το σχέδια μας λένε πώς να βλέπουμε τα πράγματα. Για παράδειγμα, η επιφάνεια αυτού του τοίχου πίσω μου είναι ένα λευκός πίνακας. Κανονικά, οι άνθρωποι θα τον περιέγραφαν απλά σαν ένα λευκό πίνακα. Αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχουν σε αυτόν πολλές τρύπες από πινέζες όταν οι μαθητές τοποθετούσαν τα έργα τους για παρουσίαση.
Εάν αρχίσετε να εστιάζετε σε αυτές τις τρύπες, τότε αυτός ο πίνακας δεν είναι πλέον ένας λευκός πίνακας. Και αν αρχίσετε να σχεδιάζετε τις τρύπες, το σχέδιο δεν θα δείχνει πια ένα λευκό πίνακα. Αυτό που σχεδιάζετε είναι αυτό που βλέπετε. Δουλεύετε σύμφωνα με αυτό που βλέπετε. Για αυτό χρειάζονται τα σχέδια.»
Atelier Bow Wow, K. Michael. Architectural. Ethnography (The Incidents).Harvard University Graduate School of Design, 2017.
Άρτεμις Καλαφάτα Ήρθα
ροζ κλωστή παντού,
καλύψει τα
παγκάκια, τα ίδια τα
Ακούω φωνές, οι μηχανολόγοι προετοιμάζουν τον χώρο για το πάρτι, κουρεύουν το γκαζόν, επικρατεί ένας πανικός αλλά επικεντρώνεται η προσοχή μου
Αποτυπώνω το
γραμμές,
τις ενώσεις, τους
κάνουν
αργά, βλέπω μια
να έχει
δέντρα, τα
άτομα.
στην κλωστή.
ροζ, τραβάω
παρατηρώ
κόμπους, μου
εντύπωση.
Άρτεμις Καλαφάτα Γύρω από τις κλωστές, ενδιάμεσα των γραμμών βάζω χρώματα που βλέπω γύρω μου και μορφές. Τυλίγομαι με τη ροζ κλωστή, με τραβάνε προς όλες τις κατευθύνσεις, μπλέκομαι με τους άλλους, αλλά βρίσκω τον τρόπο και ξεμπλέκομαι.
Άρτεμις Καλαφάτα Ροζ κλωστές στα μαλλιά, ροζ κλωστές στα πόδια, το ροζ δεν μου αρέσει καθόλου αν και παίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα μου. Οι κλωστές σχηματίζουν ιστούς αράχνης ή έχει αρχίσει να με ζαλίζει ο ήλιος και βλέπω πράγματα που δεν υπάρχουν.
Αν τα σημεία μείνουν άδεια παραμένουν σημεία. Εάν το ροζ ξεθωριάσει παραμένει ροζ. Εάν ο δρόμος για το σπίτι γίνει ακόμα πιο μακρύς συνεχίζεις να θες να πας ; Και αν πας και δεν μπορείς να φύγεις; Γιατί τι είναι το σπίτι εάν όχι η διαρκής ανάγκη να βρεθείς εκεί ; Και αν βρεθείς τι, τελείωσε; Ιφιγένεια Σολομίδη
Ισορροπώ στην κλωστή μου. Ακολουθώ μόνο τη δική μου διαδρομή. Εεεε και αν τύχει να συμπέσουν οι κλωστές μας με κάποιον άλλον θα πω “γεια”. Ίσως σταματήσω και για καμιά κουβέντα παραπάνω. Βλέπεις δεν μπορώ να νικήσω την έμφυτη ανάγκη μου για συζήτηση και ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Και κάπως έτσι ξεκινάει πάλι η λούπα. Θα κάτσω να περάσω ένα διάστημα μαζί του. Θα δεθώ. Και μετά θα απομακρυνθεί. Θα φύγει. Δεν πειράζει.
Αρχοντία Αντικουλάνη
Θα κρατήσω ότι μου έμαθε αυτός ο άνθρωπος. Και θα φύγω κι εγώ. Θα συνεχίσω να ακροβατώ στο σχοινί μου. Μέχρι να βρω τον επόμενο άνθρωπο που θα μου μάθει κάτι και μετά θα φύγει. Μέχρι να μάθω να μην κολλάω με ανθρώπους. Μέχρι να μάθω να μην είμαι τόσο ευαίσθητη. Αρχοντία Αντικουλάνη
Λογιάδη Αριάδνη Δεν ειναι τοσο ο,τι μπερδευα τα πόδια μου στις κλωστές όσο το οτι έμπλεκα τις σκεψεις στο κεφάλι μου. Σκεφτόμουν πως έμοιαζε να περπατάω αναμεσα στα υφαντά της Αράχνης και να τα χαρτογραφώ σαν κλέφτης που δεν έχει έμπνευση.
Βασιλική Τάχου
Ευφροσύνη Γκουγκουλή Έτσι και εμείς σαν αράχνες , φτιάξαμε ένα τρισδιάστατο ιστό . Ένα ροζ τρισδιάστατο ιστό. Πηγαίναμε με το νήμα από τη μια γωνία στην άλλη. Από το ένα δέντρο στο άλλο.
Ευφροσύνη Γκουγκουλή Πετούσαμε το κουβάρι πάνω στα κλαδιά και έπειτα μέσα από τις ρόδες ποδηλάτου. Έβλεπες νήματα σε κάθε σημείο. Έβλεπες επίσης και το εκνευρισμό από όσους προσπαθούσαν να περάσουν μέσα από τον ιστό μας και να εισέλθουν στο κτήριο.
Ευφροσύνη Γκουγκουλή Έβλεπες επίσης και το εκνευρισμό από όσους προσπαθούσαν να περάσουν μέσα από τον ιστό μας και να εισέλθουν στο κτήριο. Πολλά νήματα . Πολλές αράχνες . Πολλά τα θύματα. Στο τέλος ο καθένας είναι η δική του αράχνη. Μία και μοναδική. Το έργο όμως παραμένει συλλογικό. Η ευθύνη των συναισθημάτων που προκαλέσαμε υπάρχει στο στομάχι μας.
Λυδία Γεωργιάδου Περπατώντας σχεδιάζω την διαδρομή στο χαρτί. Κοιτάω κυρίως κάτω γιατί φοβάμαι πως θα σκοντάψω στην κλωστή. Παρατηρώ τα πόδια που προσπαθούν να την αποφύγουν.
Λυδία Γεωργιάδου
Περνάνε από πάνω, στέκονται, παρατηρούν και συνεχίζουν. Κάποιοι κάνουν τον κύκλο για να μην μπλεχτούν.
Λυδία Γεωργιάδου Μου φαίνεται κάπως αστείο αλλά και παράξενο πως μια κλωστή καθορίζει την πορεία σου.
Γρηγορί α Παπαθεοδώρου Άρχισαν οι
Υπήρχε το
της
και
το
Το
ήταν ο εξωτερικός χώρος της σχολής. Οτιδήποτε στον ενδιάμεσο αυτό χώρο
να αποτελέσει
. Οτιδήποτε στον ενδιάμεσο αυτό χώρο μπορούσε να αποτελέσει σημείο όπου η κλωστή θα διαπερνούσε. Από εκείνους και εκείνες που κάθονταν χαζεύοντας μέχρι το κλωνάρι που προεξείχε.
περιπλανήσεις.
κουβάρι, η άκρη
κλωστής
ενδιάμεσα
χάος.
χάος στην προκειμένη
μπορούσε
τοπόσημο
Μετά από ένα σημείο οι κλωστές κυριαρχούσαν. Και το τοπίο θύμιζε λαβύρινθο. Η περιπλάνηση αυτόματα έγινε πιο δύσκολη. Αυτό ωστόσο θεωρώ ότι έφερε πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα στο χαρτί. Οι χάρτες απέκτησαν μια μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Μεγαλύτερη έγινε και η θέληση μου να τους διαβάσω ή να τους αποκρυπτογραφήσω. Ενώ ολ@ βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο και οι διαδρομές που κάναμε ήταν παρόμοιες, η αποτύπωση του καθενός ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή. Γρηγορί α Παπαθεοδώρου
Ελένη Καϊνά
Ελένη Καϊνά
Μαρία Αθανασιάδη Καταλήγω να αντικρίζω σε τόσο διαφορετικά μέρη την κλωστή που έχω χάσει τα ίχνη κάθε διαδρομής ακόμη και της δικής μου. Όλοι έχουμε μπερδευτεί μεταξύ μας αδυνατούμε να θυμηθούμε που έχει υπάρξει το πέρασμά μας μπερδευόμαστε ακόμη και με άλλους φοιτητές που βρίσκονται στο σημείο.
Μαρία Αθανασιάδη Παρατηρώντας απ’ άκρη σ’ άκρη την κλωστή συνειδητοποιώ πως υπήρχαν γωνιές ούτε καν είχα παρατηρήσει πως υπάρχουν.
Συνεχίζω να περπατώ αλλά τώρα πια δεν ξέρω που πάω. Ακολουθώ το ένστικτο και απλώς περιφερομαι. Υπάρχουν και άλλοι εδώ μαζί μου. [..] Είμαστε όλοι μέσα στον ιστό αλλά δεν μας νοιάζει γιατί ξέρουμε πως στο τέλος όλοι μαζί θα τον ξεμπλεξουμε και θα τον κρεμάσουμε σαν λάβαρο στο κείνο μας χαρτί. Ανδρομάχη Ζυγγιρίδου
Μαριάννα Πανδή
ως διαδικασία. Η γνωριμία με τη χαρτογραφία εκ των έσω ως διαδικασία περιπλανητική, παρατήρησης, καταγραφής, σχεδιαστική και, εν τέλει, αφηγηματική.
Αυτός ο ριζικος/ γραφιστικός πειραματισμός πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ενοτήτων γύρω από τα όρια της χαρτογραφίας. Σε μια προσπάθεια να προσεγγιστεί η τέχνη της χαρτογράφησης βιωματικά ως εμπειρία μέσα από τη δράση της ανάδυσης ενός χάρτη. Ο χάρτης δηλαδή όχι ως ένα αντικείμενο αλλά
Η ενδυνάμωση της παρατήρησης μέσα από την απεικόνιση των κινήσεων με τα νήματα και των σχεδίων ως γραφές-καταγραφές.
Η προσπάθεια να στραφεί η προσοχή σε ένα συγκεκριμένο, αρχικά αδιάφορο τόπο και διαδρομή.
από μια οπτική που ενδιαφέρεται για την κατασκευή μιας οπτικής του κόσμου λιγότερο προκατασκευασμένη, αποικιοκρατική αν θέλετε, ανοικτή στη διαφορετικότητα, τον πλουραλισμό και τον αυτοπροσδιορισμό του κόσμου και της καθεμίας. Διερευνάται η πιθανότητα και ο πειραματισμός για την εμφάνιση νέων εικόνων που παρατηρούν και κοιτούν τον κόσμο με άλλο τρόπο.
Ο συνδυασμός των διαφορετικών πρακτικών είχε σαν στόχο να δημιουργηθεί ένα παραξένεμα. Να στραφεί η προσοχή στην εμπειρία επί τόπου in situ, εν κινήσει (σαν χαρτογράφοι) και στην πράξη, κάνοντας. Μέσα από τη δυσκολία των γραμμών, των νημάτων και των βημάτων στέκομαι, παρατηρώ, ξαφνιάζομαι σε μια διαδικασία όπου σταδιακά αποκαλύπτονται λεπτομέρειες, αναδύονται ιστορίες, αναμνήσεις, αλλά και συναντήσεις. Εξετάζεται πως οι υποκειμενικές πολυεπίπεδες γραφές συμβάλουν στη χαρτογράφηση και την ύφανση της ιστορίας
Μαρία Παλαιολόγου Εκείνη την ώρα προσπαθώντας να καταγράψω την διαδρομή όλα μου φαινόταν απόλυτα κατανοητά, μετά από λίγο δεν έβγαζαν κανέναν απολύτως νόημα .
Μαρία Παλαιολόγου Είναι ένας χάρτης που μάλλον από την αρχή δεν ήθελε να σε βγάλει πουθενά απλώς να τον διασχίσεις και να ασχοληθείς μαζί του .
Ελοίσα Νίκα
Πολλές κλωστές, διαδρομές,/ ωπα σκόνταψα. Μπλέξαμε.
Είχε πολύ ζέστη. Περπατάω και σχεδιάζω/γράφω. Μπερδεύομαι.
Δεν με βόλεψε. Κλωστές που διαπερνούν δέντρα, τραπέζια, πόρτες, ανθρώπους.
Χωρίς τελειωμό.
Ζέστη.
Πάμε μέσα.
Στέλιος Κόντης
Ευαγγελία Τόσκα Κινούμαστε στο χώρο και προσπαθούμε να αποτυπώσουμε αυτή την εικόνα στο χαρτί με διαφορετικές τεχνικές και μέσα. Λίγο δύσκολο και περίπλοκο, μα έχει κι αυτό την πλάκα του. Έτσι κι αλλιώς, έχουμε συνηθίσει μετά από τόσο καιρό.
Ευαγγελία Τόσκα
Βασιλεία Αποστολοπούλου
Πως σχεδιάζεις περπατώντας; Εδώ ούτε να περπατήσουμε δεν μπορούμε καλά καλά.
Το κουβάρι έχει οικειοποιηθεί τον χώρο και αποτελεί τμήμα του. Οι διαδρομές μου παρατήρησαν αυτή την οικειοποίηση. Τώρα αφηγούμαι κι άλλες διαδρομές μέσα από το κουβάρι. Βασιλεία Αποστολοπούλου
Παρατήρησα πολύ το χώρο. Όχι ότι δεν το έχω ξανά κάνει, αλλά τώρα είχα άλλο σκοπό και άλλο πρόσχημα. Αρκεί αυτό για να οικειοποιηθώ εγώ τον χώρο; Θα βρω ένα δρόμο να το κάνω! Βασιλεία Αποστολοπούλου
Αλεξάνδρα Μαρούδα
Απλά έγραφα στο χαρτί ό,τι μου ερχόταν εκείνη τη στιγμή ή ότι μπορεί να άκουγα στιγμιαία. Έγραφα λέξεις σκόρπιες χωρίς καμία συνοχή χωρίς κανένα νόημα. Οι λέξεις άρχισαν να φτιάχνουν διαδρομές μέσα στις οποίες χανόμουν. Σταμάτησα πλέον να ακούω και εμένα και τους γύρω μου και απλά περπατούσα και έγραφα.
Αλεξάνδρα Μαρούδα
Τι; Δεν θυμάμαι. Έχει καμία σημασία; Μάλλον όχι. Για εμένα τουλάχιστον δεν έχει. Σταμάτησα το περπάτημα και κοίταξα το χαρτί. Δεν αντίκρισα λέξεις, δεν με ένοιαξαν αυτές. Κοιτούσα και αναζητούσα απλά τα σχήματα και τις διαδρομές τους.
Αυτή την φορά είμαστε μια ομάδα από περιπλανώμενους, όλοι με έναν σκοπό: να κάνουμε διαδρομές και να αφήσουμε πίσω μας νήμα… μου θυμίζει κάτι σαν το μίτο της Αριάδνης ή τον Κοντορεβιθούλη θα έλεγα. [..] Μαρία Γκιρτοβίτη
Παρατηρώ γύρω μου την ατμόσφαιρα και πολλοί δυσκολεύονται να κινηθούν… Σαν το θύμα μέσα στον ιστό μιας μεγάλης αράχνης. Τελικά είναι εύκολο να πιαστείς στα δίχτυα της όταν απλώνονται παντού. Μαρία Γκιρτοβίτη
Ξαφνιάστηκα πολλές φορές με το πόσα πολλά ήταν και πόσο περίπλοκα είχαν πλεχθεί. Τα διαπέρασα και κάθισα σε μία σκιά να παλέψω για τα έργα μου. Αλλά δε κατάφερα να παράξω τίποτα, πέρα από ένα, ελλιπές και σχεδόν λάθος σχέδιο. Μαρκέλα Αθανασέλη
Παπαλεοντίου Ιουλία
Παπαλεοντίου Ιουλία
Αυτός ο
πειραματισμός της
καταγραφής
κάποιες χαρακτηριστικές καλλιτεχνικές αναφορές όπου η τέχνη της χαρτογράφησης παίρνει μορφή επιτέλεσης,
δηλαδή οι απεικονίσεις της μεταβάλλονται. Παρουσιάζονται
χάρτες των καταστασιαστών, οι χαράξεις του Long όπου το σχέδιο εγγράφεται στο τοπίο, χαράξεις με μορφή επιτέλεσης όπως των Francis Alÿs, Stanley Brouwn, Honi Ryan ως ένα πρόσφατο εργαστήρι περιπατητικής ζωγραφικής το καλοκαίρι που πέρασε στην Τate modern στο Liverpool.
απλός
περιπατητικής
στηρίζεται σε
όπου
εδώ χαρακτηριστικά αναφορές όπως οι ψυχογεωγραφικοί
Francis Alÿs, The Green Line (1995) Jerusalem Richard Long, A Line Made By Walking (1967) England
Guy Debord, The Naked City (1957) Paris
Stanley Brouwn, Steps of Pedestrians on Paper (1960) Amsterdam
Stanley Brouwn, This Way Brouwn #7, (1962) Amsterdam
Honi Ryan. Walking Presence
Στην συνέχεια, στην αίθουσα η εμπειρία έγινε ένας συλλογικός χάρτης. Η διαδικασία δηλαδή συμπληρώθηκε με ένα συλλογικό χάρτη δίνοντας έμφαση στην ιδιότητα των χαρτών ως συλλογικές εξεικονίσεις. Ένα ρολό από χαρτί έγινε το υπόβαθρο καταγραφής της συνάντησης. Εκεί οι κλωστές πλέχτησαν ,κεντηθηκαν στο χαρτί και η εμπειρία ξαναχαράκτηκε, συνχαράκτηκε σε μινιατούρα.
Κάπου στις δύο ώρες το «πάρτι» μεταφέρεται πάνω και για άλλη μια φορά ένα τεράστιο ρολό χαρτί ξεδιπλώνεται σε όλη την αίθουσα. Και τώρα προσπαθούμε να αντιγράψουμε την εικόνα που δημιουργήσαμε έξω και να την αναπαραστήσουμε στο χαρτί με τα ίδια φουξ νήματα.
Ο τρόπος με τον οποίο απλώνεται το νήμα στον «χάρτη» μας και σχηματίζει διαφορετικές γεωμετρίες, δίνει την ψευδαίσθηση πως ό,τι κι αν σχεδιάσεις θα συνδέεται με κάποιον τρόπο με τα σχέδια των υπολοίπων. Ευαγγελία Τόσκα
Συλλογικό σχέδιο, ΤΑΜ ΠΘ Ειδικά θέματα αναπαραστάσεων άνοιξη 2022
Αρχοντία Αντικουλάνη
Ευαγγελία Τόσκα
Tα χι ά ρχη Aγγελικ ή
Ερμής Ζερβάκης
Ερμής Ζερβάκης
Λογιάδη Αριάδνη
Λαχανάς Αχιλλέας
Λαχανάς Αχιλλέας
«Χαρτο γραφώ περπατώντας» ανάμεσα στην επιτέλεση, τις γραφές των σχεδίων, των κειμένων. Ο πειραματισμός αυτος προφανώς θα μπορούσε να πάρει και άλλα επίπεδα και ενεργοποιήσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Περιπλανόμενα στην επιφάνεια του φλοιού της γης, γράφοντας με τα βήματα, με το σώμα μας παρατηρούμε. Περιπλανόμενα στην επιφάνεια του χαρτιού ή της οθόνης, με τη φαντασία μας. Από τη μακροκλίμακα στη μικροκλίμακα και αντιστρόφως. Ο xάρτης σαν μια μινιατούρα, ένας φανταστικός τόπος, μια απεικόνιση του μη αναπαραστήσιμου, όσων δεν χωρούν στις αφηγήσεις, στις αλγοριθμικές αναλύσεις και οπτικοποιήσεις. Όταν η περιπατητική πρακτική συναντά αυτή της χαρτογραφίας, οι φλανέρ ή οι σύγχρονοι στωικοί «συγ γράφουν» περιπατώντας ψυχογεωγραφικούς χάρτες τότε οι χάρτες, οι αφηγήσεις και οι αναπαραστάσεις τους ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα φορμάτ. Η μικρή εμπειρική δράση είχε αυτό το στόχο: μια γνωριμία και ένα άνοιγμα στην τέχνη του χαρτογραφώ στις μέρες μας.
Δεν είναι τόσο οτι μπέρδευα τα πόδια μου στις κλωστές όσο το οτι έμπλεκα τις σκέψεις στο κεφάλι μου. Σκεφτόμουν πως έμοιαζε να περπατάω ανάμεσα στα υφαντά της Αράχνης και να τα χαρτογραφώ σαν κλέφτης που δεν έχει έμπνευση. Λογιάδη Αριάδνη