Dansen d’office

Dansen d’office

Ze zou dansen in een filmpje voor de campagne voor de Europese Mucoweek maar haar muco stak daar een stokje voor. “Dan ben ik even droevig, maar ik wil niet klagen.

Tatiana Lorenzetti is 30 jaar, danseres en levensgenieter pur sang. “Ik dans al m’n hele leven. Ballet toen ik vijf was, en hiphop en ragga dancehall vanaf m’n negende. Soms gooit een hospitalisatie roet in het eten. Er zijn momenten waarop je naar je lichaam moet luisteren, of je dat nu wil of niet. Dan denk ik aan wat m’n oma me altijd zei: ‘Niet erg Tatiana, kop op, er komen nog kansen.’ Zij was de belangrijkste persoon in m’n leven.

Op m’n 26 ste ben ik even gestopt met dansen. Ik trainde tot zes keer per week en trad regelmatig op, ook in het buitenland. Het werd heel serieus allemaal, en ik hou het liever leuk. Lang heb ik die pauze niet volgehouden, hoor. (lacht) Vorig jaar ben ik met de bachata begonnen, een dans uit de Dominicaanse republiek.”

Voor de passie

“Ik dans d’office één keer per week. Puur voor de passie. Dansen vraagt meer kracht van mij dan van een ander. Maar ik ben mijn ziekte niet. Mijn ouders schreven me in voor sportkampen, ik ging mee op schoolreis, … Ik deed alles wat andere kinderen deden. Daar ben ik blij om.

Mijn geloof helpt ook. Ik ben moslima. Ik denk aan alles wat ik heb, aan de kansen en mogelijkheden die ik krijg. Ik ben bijvoorbeeld net terug van Thailand. Ik was bang om te vertrekken, maar het was een onbeschrijfelijk ervaring. Ik heb er met olifanten gezwommen. Toen dacht ik: ik ben de gelukkigste mens ter wereld.”