Muco en diabetes, de dubbel van Audrey

Audrey kreeg de diagnose muco op zeer jonge leeftijd. Ondertussen is ze 31 en enkele jaren geleden werd ook diabetes vastgesteld. Vandaag woont ze in de buurt van Paliseul. Haar verhaal, over leven en werken, is zeer herkenbaar voor 15% van de mensen met muco die eveneens deze dubbel moeten doorstaan.

Hoe heb je ontdekt dat je ook diabetes hebt?

Dat was vijf jaar geleden. Ik volgde, zoals elk jaar, een intraveneuze antibioticakuur in het ziekenhuis en de artsen voerden enkele testen uit. Ze ontdekten dat mijn muco geleid had tot diabetes. Dat was allerminst het nieuws dat ik wou horen, want ik heb schrik van naalden en de enige manier om insuline toe te dienen is via injecties.

Heeft diabetes een belangrijke impact op jouw dagelijks leven?

Ja, uiteraard. Om te beginnen moest ik door mijn diabetes mijn eetgewoonten aanpassen. Ik mag niet eten buiten de maaltijden en moet suikers beperken. Maar voor mijn muco moet ik alles eten en in voldoende hoeveelheden. En vooral hypo- en hyperglycemie vermijden. Dat spreekt elkaar dus compleet tegen. Om met dat probleem om te gaan eet ik normaal en compenseer ik met extra insuline-injecties wanneer dat nodig is. Als ik een fysieke activiteit doe, een zoetigheid of pasta eet, neem ik dat in rekening bij mijn insuline-injecties. Mijn diabetes is nu – hout vasthouden – goed onder controle en legt me op het vlak van eten geen limieten op.

Hoe hou je je insulineniveau onder controle?

Vroeger moest ik prikken in mijn vinger om het suikergehalte in mijn bloed na te gaan. Dat is nu niet meer nodig, met mijn FreeStyle. Dat is een capsule die op mijn arm bevestigd wordt. Dat werkt twee weken en moet ik dan vervangen. Als die op mijn arm zit, kan ik via een bijgeleverd doosje of op mijn gsm alle noodzakelijke gegevens, en vooral mijn glycemieniveau lezen. Ik kan me zovaak testen als ik wil, bijvoorbeeld wanneer ik eet of me ongerust voel. Dat is een hele verbetering, ik heb de neiging om voortdurend mijn gegevens te controleren.

Maar voor de insuline blijven inspuitingen noodzakelijk…

Ja, dat moet toch wel minstens vier keer per dag. Soms zelfs meer afhankelijk van wat ik eet en hoeveel ik beweeg. Aangenaam wordt dat nooit en je moet regelmatig de plaats van de inspuiting veranderen. Ik wissel af tussen de arm, de buik en de dij. Ik ben fijn gebouwd en zeer gevoelig aan naalden, maar ik zet mijn inspuitingen wel zelf. Om de sensor op mijn arm te vervangen, vraag ik hulp aan mijn partner.

Beperkt diabetes je in je activiteiten?

Ik ben moeten stoppen met werken. Ik was secretaresse in de immobiliënsector, maar ik kon die job niet meer combineren met mijn huishouden én muco én diabetes. Het was gewoon te lastig. Voor de rest zijn er dingen die ik graag zelf wil doen, maar de mensen in mijn omgeving zijn vaak erg attent en ik moet toelaten me te laten helpen. Dit gezegd zijnde ben ik erg blij zo goed omringd te zijn. Over het algemeen heeft de buitenwereld geen goed zicht op wat wij moeten doorstaan. Wat meer begrip en steun zou soms zeer welkom zijn.