ADAM FAVVER Türkçesi Murat KAYI
Yayın No: 024 1. Baskı: Nisan,2008 ISBN: 978-975-6006-23-8 Yayın Yönetmeni K. Egemen İPEK Yayın Danışmanı Cihat TAŞÇIOĞLU Kapak Tasarım Mineral Tasarım Dizgi & Sayfa Düzeni Merdiven Tanıtım (0.312)232 30 88 Baskı Özkan Matbaacılık (0.312) 395 48 91 - 92 Yayın A.P.R.I.L Yayıncılık Karanfil Sok. 12/6 Kızılay/ANKARA Tel: (0312) 418 57 09 Fax: (0312) 418 04 79 www.aprilyayincilik.com bilgi@aprilyayincilik.com EMPATİ © 2008 A.P.R.I.L Yayıncılık EMPATHY © ADAM FAWER Bu kitabın yayın hakları AKÇALI TELİF HAKLARI AJANSI aracılığı ile alınmıştır. Her türlü yayım hakkı A.P.R.I.L Yayıncılık'a aittir. Bu kitabın baskısından 5846 ve 2936 sayılı Rkir ve Sanat Eserleri Yasası Hükümleri gereğince alıntı yapılamaz, fotokopi yöntemiyle çoğaltılamaz, resim, şekil, şema, grafik vb.ler Yayınevinin izni olmadan kopya edilemez. İnsanlar söylediklerinizi ya da yaptıklarınızı unutur, ama onlara neler hissettirdiğinizi asla unutmaz." ~ Maya Angelou ~ Yaşamınızın kontrolü sizde değil. Öyle olduğunu düşünebilirsiniz, ama yanılıyorsunuz. Elbette ki kendi kararlarınızı kendiniz vermekte özgürsünüz. Bu kitabı kapatabilirsiniz. O sandalyede oturmaya devam edebilirsiniz. Ya da gözlerinizi oymak gibi çılgınca bir şey yapabilirsiniz. Ne isterseniz yapabilirsiniz. Ama sorun şurada: Ne isteyeceğinizi kontrol edemezsiniz. Her davranışınızı önceden belirleyen arzularınız ruhunuzun o kadar derinlerine işlemiştir ki, onlara dikkat bile etmezsiniz. Ve bu da sizi mükemmel bir köle yapar. Bu nedenle, hayatınızı yaşamaya devam edin. Ne isterseniz yapın. Sadece 'isteklerinizin' tümüyle sizin kontrolünüzde olmadığı gerçeği üzerine kafanızı çok fazla yormamaya çalışın. Samantha Zinser 3 Mart 1991 ÖNSÖZ 8 EKİM 2005 Saat 23:09 (Yargı Gecesine 2 yıl, 84 gün kala) Dr. Elliot Dietrich sağanak yağmur altında koşarak basamakları çıktı. Cebini bir an karıştırdıktan sonra evinin anahtarını çıkarttı ve kilide soktu. Ama çeviremedi; kapı zaten açıktı. Dietrich midesinde bir burulma hissetti. Yağmur kalan birkaç tel saçını da kafa derisine yapıştırırken anahtar elinde, donup kaldı. Kapıyı kilitlemeyi asla unutmazdı. Evine birileri girmişti. Ve o birileri belki hâlâ evin içindeydi. Beyni ona kaçmasını haykırıyordu. Arabaya bin ve sür! Ama nereye? Eğer onu bir kez buldularsa yine bulurlardı. Ayrıca her şeye yeniden başlayabilir miydi? Daha gençken bile yeterince zor olmuştu bunu yapmak. Ve aradan çok zaman geçmişti. Korku kalbini bir mengene gibi sıktı.