2 minute read
Xandry van den Bresselaar raakt je midden in het gezicht
Xandry van den Besselaar - dramaturg ENSEMBLE
Met mij vergaat ook de wereld
première
ENSEMBLE
wo 19 okt - 20 uur standaard € 14 / -26 jaar € 10 grote zaal
Een klap in je gezicht
April 2022. “Als ik eraan terugdenk, je schaamt je kapot”. Ik stop voor de derde keer het filmpje waarin oud-voetballer Johan Derksen in het Nederlandse praatprogramma Vandaag Inside lacherig vertelt hoe hij als 22-jarige een bewusteloze vrouw penetreerde met een kaars. Het lukt me niet om het filmpje uit te kijken. Misschien doordat niemand in de studio zich lijkt te schamen: de mannen aan tafel bulderen van het lachen en doen er nog een schepje bovenop. “Heb je de kaars aangestoken voor je vertrok?” en “ze had geluk dat er geen honkbalknuppel stond!”
Voor het ENSEMBLE las ik de theatertekst ‘Und sicher ist mit mir die Welt verschwunden’ van Sibylle Berg. In de tekst kijken drie vrouwen op hun sterfbed terug op hun leven en constateren dat niets van wat ze hebben gedaan de wereld heeft veranderd. Waar in hun leven zijn ze de hoop verloren? Het stuk vormt een laatste razende afrekening met het neoliberale patriarchaat.
Heeft u ooit een tekst gelezen die u verdwaasd achterliet? Dat u niet zeker wist of u huilde van woede, onmacht of verbijstering? ‘Und sicher ist mit mir die Welt verschwunden’, door Maaike van Rijn voor het ENSEMBLE vertaald als ‘Met mij vergaat ook de wereld’, is zo’n tekst. De tekst raakt je zoals het leven je kan raken: midden in je gezicht. De Zwitserse Sibylle Berg (°1962, hen/hun) is een schrijver die de wereld met bittere humor een geweten schopt. Berg legt met meedogenloze blik de tijd vast waarin wij leven en fileert het probleem van seksisme, racisme en klimaatverandering in de neoliberale markteconomie.
Berg geldt als boegbeeld voor het feminisme en de LGBTQIA+ gemeenschap en hekelt klassieke toneelstukken waarin vrouwen enkel worden opgevoerd als minnaars, hysterische tantes, hoeren of moeders. Onder de noemer #DECANON wil het ENSEMBLE zich inzetten voor nieuwe stemmen. Wij geloven, net als Berg, dat diversiteit in repertoire zorgt voor betere scripts.
Moedeloos scroll ik door de reacties onder het filmpje: “ik word doodziek van al die moraalridders”, “het is een verhaal van 50 jaar geleden, mensen moeten niet zo zeiken” en “ik moet als vrouw smakelijk lachen om dit kaars-verhaal”.
Ik klik de pagina weg en open de map met interviews met Sibylle Berg. In één ervan zegt hen dat “het nooit te laat is voor iedereen die het leven als een proces ziet”. Dat je met “het vuur van onrust” volhardend moet zijn. Ik leg de tekst klaar op mijn werktafel: ik kan niet wachten om te beginnen met de repetities.
