Twee generaties, één droom. Mohamed Toukabri danst met zijn moeder

Twee generaties, één droom

Als kind droomde Latifa, die in Tunesië woont, ervan danseres te worden. Haar zoon en choreograaf Mohamed Toukabri, nodigde haar uit op het podium en realiseerde zo haar kinderwens. Samen schitteren ze in ‘The Power (of) The Fragile’, een dansvoorstelling over kwetsbaarheid, de essentie en een vleugje activisme.

tekst Shari Lima Marques

Wat vertellen jullie in ‘The Power (of) The Fragile’?

Mohamed Toukabri: “Het stuk gaat over de ontmoeting tussen een moeder en haar zoon. Maar evengoed tussen twee verschillende generaties, twee lichamen, twee verhalen ... Die dualiteit weerspiegelt zich ook in de titel. Ik denk graag na over kracht en fragiliteit. In onze maatschappij is er altijd behoefte om je van je beste kant te laten zien. Je kwetsbaar opstellen vraagt veel moed. Waarin schuilt dan precies de kracht van kwetsbaarheid? Het antwoord is voor iedereen anders. Daarom is de titel ook vatbaar voor interpretatie.”

Je deelt de scène met je moeder. Hoe voelt dat?

Mohamed: “Samen op het podium staan betekent voor mij heel veel. Dansen wordt lang niet overal aanzien als een beroep. De meeste mensen hebben een romantisch beeld van dansen. Ze zien enkel het resultaat. Maar voor mij draait het om het proces. Want daar ontmoet je elkaar. Door mijn uitnodiging te accepteren, erkent ze mijn beroep. Ze betreedt en ervaart mijn wereld. Dat voelt ergens ook surrealistisch. We komen immers niet uit een artiestenfamilie. Het feit dat ik de scène deel met een van mijn ouders moet nog doordringen, maar voelt gewoonweg fantastisch.”

“Om mijn moeder te introduceren in de danswereld, moest ik terug naar de essentie van mijn beroep. Uit mijn comfortzone, weg van het vakjargon en weg van het abstracte. Met haar op het podium te staan, zorgde ervoor dat ik terug plezier en spontaniteit voelde. Dat was heel bevrijdend.”

Hoe liepen de repetities en voorstellingen al?

Mohamed: “In oktober 2021 traden we voor het eerst op. In de tussentijd is mijn moeder gegroeid als danser. Ze is zelfzekerder, durft improviseren en komt heel naturel over. Ik was oprecht verrast door de intuïtie waarmee ze performt. Het stuk is dan ook mee geëvolueerd. Structureel is de voorstelling hetzelfde gebleven, maar de uitvoering is professioneler. Het vraagt meer gevoeligheid en aandacht van ons. Het is best indrukwekkend wat we op korte tijd gerealiseerd hebben.”

Latifa, hoe voelt het om professioneel te dansen?

Latifa Khamessi: “Het voelt als een echte job. Het is vooral een mentale uitdaging. Ik probeer alles ten volle te beleven. Ik heb bewezen dat ouderdom niet gelijk is aan fragiliteit. Je ingesteldheid is wat telt. En hoe vaker ik op het podium sta, hoe krachtiger ik me voel. Het inspireert me om verder te gaan, om mezelf naar een hoger niveau te tillen.”

Wat betekent het voor jou om op het podium te staan met je zoon?

Latifa: “Als kind zag ik Raffaella Carrà op televisie en droomde ik ervan om danseres te worden. Maar van thuis moest ik een echt beroep leren. Bovendien bestonden er geen dansopleidingen. Tijdens het uitgaan vond ik mijn uitlaatklep. Zelfs toen ik zwanger was van Mohamed ging ik dansen. Toen hij twee jaar was, zag hij een breakdancer aan het station in Tunis en vroeg hij of hij mocht leren dansen. Ik wou niet hetzelfde doen als mijn eigen ouders en hielp hem om zijn droom te realiseren. Daarvoor heb ik mijn zoon veel moeten missen. Op het podium ontmoeten we elkaar weer en halen we onze tijd in.”