Er was eens een koning in het zand aan het rollen.

Voordat we het project angel begonnen, hadden Mieke Verdin en ik twee jaar gezocht naar een non-verbale taal die iedereen verstaat. Het was een onderzoek naar beeldende metamorfoses, veranderingen omdat oude systemen niet meer leefbaar waren. Een poging om in te gaan tegen de zin: ‘De geschiedenis herhaalt zich.’

Tijdens het onderzoek begonnen we ons te fascineren voor de politieke figuur van Angela Merkel. Merkel heeft iets vormloos en tegelijkertijd slaagt ze erin om te handelen vanuit hoop. We wilden de metamorfose toepassen op haar: via haar politieke woorden een binnenkant laten zien met gedachten en visioenen over de wereld.

Voor angel hebben Mieke Verdin, Joachim Robbrecht en ikzelf alle speeches van Merkel, die we op haar ondertussen opgedoekte site www.bundeskanzlerin.de vonden, gelezen. We kwamen tot een selectie van speeches die het corpus van personage angel vormt: een vrouw die dezelfde woorden gebruikt als de gekende wereldleider maar ze anders uitspreekt. Iemand die kritisch reflecteert over het nut van geschiedenis maar wiens retoriek bepaald wordt door haar eigen biografie. Een tragisch leider want ook al bekijk je de wereld door de ogen van de ander, je kan nooit voor iedereen goed doen.

We hadden de voorstelling gepland vòòr de opkomst van het virus én vòòr het afgaan van onze grand lady. Ondertussen is Merkel met pensioen en twee dagen na de première, is Rusland Oekraïne binnengevallen. We kunnen de realiteit niet negeren maar we willen er ook niet expliciet op reageren. Ze is voelbaar tussen de tekstregels en bepaalt net als het publiek elke avond mee de voorstelling. Daarom hebben we deze maand weer aan de speeches gesleuteld en met woorden geschoven. Welke woorden werken in deze tijd van betekenissenqueeste?

Wat gebeurt er als je Merkels woorden uitspreekt?

Haar speeches voelen aan als een veilig maar verraderlijk harnas. Niet makkelijk om niet te imiteren, te ironiseren of op een voetstuk te plaatsen. Soms wil je de touwtjes in handen houden en botsen haar woorden tegen je aan, soms gedij je spontaan op haar woorden, soms vul je aan met nieuwe woorden, dan weer pak je haar woorden op hun correctheid en uiteindelijk speel je dat je het ook niet weet.

Wanneer is ze/ben je aan zet en wanneer is ze/ben je een speelbal?

Hoe zet je een wereldleider neer die als een anachronisme regeert in een samenleving vol scheurtjes? Hoe speel je een wereldvreemde die de samenleving een lichtheid toedicht?

Wie schaffen wír das?

Nele Vereecken di 14 & wo 15 mrt - 20 uur standaard € 14 / -26 jaar € 10 kleine zaal