အကၽြတ္တရားလမ္း အေျဖလႊာ ခရစ္ေတာ္၏အတၳဳပၸတၱိ အေၾကာင္းအရာကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ျပျခင္း ။ သခင္ေယရႈခရစ္သည္၊ ငရဲသို႔က်ထိုက္ေသာသတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ကို ႏႈတ္ေတာ္မူရန္အေရး ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ဆင္းသက္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဤကမၻာေျမႀကီး၏ဗဟိုျဖစ္ေသာ မဇၥ်ိမေဒသအရပ္ျဖစ္ေသာ ပါေလသိန တိုင္းျပည္
၊
ဗက္လင္ျမိဳသူ
အပ်ိဳကညာမာရိ၀မ္း၌
ေတာ္ျဖင့္
ပဋိသေႏၱတည္ေနကိန္းေအာင္းၿပီးလွ်င္
ဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္အားျဖင့္ ဘြားျမင္ျခင္းကိုခံယူေလ၏။
သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္
အသက္ေတာ္သံုးဆယ့္သံုးႏွစ္
ပါတ္လံုး ဤေျမႀကီးေပၚမွာေနၿပီးလွ်င္ ဘုရားဇာတိေတာ္ နဂိုရ္ေတာ္မ်ားကို ျပေတာ္မူသည္မွာ ေရွးဦးစြာ မာရ္နတ္ မင္း၏ အရက္ေလးဆယ္ပါတ္လံုး တိုက္ခိုက္သည္ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ပါလတၱိနတိုင္းျပည္ ကာနျမိဳ႕မဂၤလာေဆာင္ပြဲတြင္ အိုးစရည္ေျခာက္လံုးထဲမွ ထည့္ထားေသာ ပကတိေရကို လူအေပါင္းတို႔ေရွ႕တြင္ စပ်စ္ရည္ျဖစ္ေစေတာ္မူျခင္း၊ ၎အျပင္ႏွစ္ၾကာရွည္စြာ စြဲကပ္ေနၿပီး ခြန္အား မရွိသူ၊ ခ်ည့္နဲ႔တံုးလံုးေနရေသာသူ ၊ က်ိဳးေသာသူ ၊ ကန္းေသာသူ ၊ ၀က္ရူးေရာဂါစြဲေသာသူမွစ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာခံစားေနရေသာသူတို႔အား သူ၏တန္ခိုးေတာ္အားျဖင့္ ကင္းေပ်ာက္ေစေလသည္။ သူတပါး၏ ကိုယ္ ခႏၵာမာန္ကိုေအာင္သည့္နည္းတူ လူသားအားလံုးအတြက္ ကိုယ္စားျပဳ ယၾတာေခ်ျခင္းအမႈကိုလည္း ေအာင္ႏိုင္စြမ္း သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၊ ယၾတာအမႈျပီး ေနာက္တြင္ ေသျခင္းမဇၥဳမာန္ကိုလည္း ေအာင္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ၎အျပင္ တရက္ေျမာက္ေသာလူေသ ၊ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ရွိေသာလူေသ ၊ ေက်ာက္သခႋ်ဳင္းသို႔ခ်၍ ေလးရက္ေျမာက္ရွိေသာ ေဗသနိရြာမွ မာရိ၊ မာသတို႔၏ ေမာင္ လာဇရုအားလည္းေသျခင္းမွတဖန္ရွင္ေစခဲ့ေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ မာရ္တို႔ကိုေအာင္ျမင္၍သာမက ၊ ဧေကာဗုေဒၶါ တဆူတည္းေသာ ခရစ္ေတာ္ဘုရားသခင္ သည္
ဘုရားဇာတိကို
လူအေပါင္းတို႔အားျမင္ေစျခင္းငွာ
လူအမ်ားေရွ႔တြင္
အျခားေသာေရဂါေ၀ဒနာမ်ားတို႔ႏွင့္
ေသျခင္းခံ၍ျပေတာ္မမူဘဲ ေနာင္ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို႔ သံသယ ကုကၠစၥယံုမွားျခင္းမရွိရေလေအာင္ လက္၀ါးကပ္ တိုင္ေတာ္ေပၚတြင္ ေခါင္းေတာ္ကိုညိတ္၍ အသက္ေတာ္ကိုစြန္႔ေတာ္မူျပီးလွ်င္ စစ္သူရဲတို႔သည္ နံေဘးေတာ္ကို လွံျဖင့္ထိုးျခင္း အေသြးႏွင့္ ေရစီးက်ျခင္းရွိေသာအျဖစ္ ၊ ေနာက္ေက်ာက္သခႋ်ဳင္းတြင္း၌ သံုးရက္ပါတ္လံုး သျဂႋဳလ္ျခင္း ခံျပီးမွ ေသမင္းတည္းဟူေသာ ရန္ျမဴခပင္း ၊ သခၤါရမာရ္ျဖင့္ေအာင္ေတာ္မူ၍ ။ ဘုရားဇာတိ ေလာကုတၱရာ ကိုယ္ခႏၶာ ေတာ္ႏွင့္တကြ ထေျမာက္ေတာ္မူျခင္း ။ ထိုကဲ့သို႔ထေျမာက္ေတာ္မူၿပီးသည့္ေနာက္ အရက္ေလးဆယ္ အတြင္းတြင္ ဆယ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဘုရားဇာတိေတာ္ ၊ ေလာကုတၱရာကိုခႏၶာေတာ္ကိုထင္ရွားျပေတာ္မူလွ်က္။ တပည့္ေတာ္တို႔အား တရားေရေအးအျမိဳက္ေဆးကိုတိုက္ေကၽြးေတာ္မူၿပီးလွ်င္
၊
သံလြင္ေတာင္ေပါကလာရင္းျဖစ္ေသာ
ေကာင္းကင္
ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ၊ တပည့္ေတာ္အေပါင္းတို႔ေရွ႔တြင္ ထင္ရွားစြာႂကြသြားေတာ္မူေလ၏ ။ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ သခင္ ခရစ္ေတာ္ေရာက္ ရွိေၾကာင္းကို ။ ေကာင္းကင္တမန္ ႏွစ္ပါးဆင္းသက္၍ ေျပာၾကားေၾကာင္းကို ။ က်မ္းသက္ေသအမ်ားႏွင့္တကြေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ။ မိုးေကာင္းကင္သို႔တက္ႂကြေတာ္မူခါနီးတြင္ ။ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္စကားဟူမူကား ။ ယံုၾကည္၍ ႏွစ္ျခင္းကိုခံယူေသာသူသည္
ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းသို႔ေရာက္လတံ့ဟူ၍၎
။
ကတၱီပါႏွင့္အမ်
နီေသာ္လည္း
မိုးပြင့္ကဲ့သို႔ ျဖဴေစမည္ ။ ငါ့ကိုယံုၾကည္ေသာသူသည္ ေနာင္ေသလြန္ေသာအခါ ၊ အိုျခင္း၊ ေသျခင္း ၊နာျခင္း
ႏွင့္အစဥ္ကင္းလြတ္ေသာနိစၥထာ၀ရ သုခႏုိင္ငံေတာ္ထဲသို႔ငါႏွင့္အတူ
ဘုန္း၀င္စားမည္ဟူ၍
သမၼာကတိေတာ္ကို
ေပးေတာ္မူေလသည္။
အထူးမွတ္ရန္မွာ …… ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရား၌ ရွင္ေဂါတမကဲ့သို႔ ယေသာ္ဓယာမင္းသမီးမွစေသာ
မိန္းမေပါင္း
ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းကိုပင္ မသိေလာက္ေအာင္ သတိေမ့တတ္ေသာ ေရာဂါစြဲကပ္ေန သည့္သူ၊ ကာမစည္းစိမ္ကိုခံစားခဲ့သည္မဟုတ္ပါ။ ဇာတိေတာ္အားျဖင့္ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္၌ ဘယ္အခါမွ် ကိေလသာမာရ္ရွိေတာ္မမူေခ် ။ဤကား ၊ ဗုဒၶ၀င္ႏွင့္ ခရစ္၀င္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ၎ျပဆိုခဲ့ေသာ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ၏ အေၾကာင္းအရာအတၳဳပၸတၱိတို႔ႏွင့္ ခရစ္ေတာ္၏အေၾကာင္းအရာ အတၳဳပၸတၱိတို႔ မိမိတို႔အတြင္း၌ရွိေသာ ဥာဏ္ကို အလကားျမဳပ္၍မထားဘဲ ထုတ္၍ စဥ္းစားၾကပါ ။ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ဘုရား၏ ဂုဏ္အဂၤါလကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္သည္ မျပည့္စံုသည္ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကပါေစ။ ဘုရား၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အရွင္ကိုကိုးကြယ္မွသာလွ်င္
အက်ိဳးရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ဘုရားမွား
ဘုရားမွန္ ၊
တရားမွား ၊ တရားမွန္ ကိုသိေစဖို႔ရန္ ၊ ဤစာတမ္းကို ျပဳစုရျခင္းသာျဖစ္ပါေတာ့ေလသတည္း ။
နိဒါန္းအမွာစာ အကၽြတ္တရားလမ္းကို ေဖၚျပေသာ ဘုရား၏ ကၽြန္အမႈေတာ္ေဆာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ သာသနာျပဳ သက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုးတြင္ အမ်ားဆံုးအေမးခံရေသာ ေမးခြန္းၾကီး သံုးခြန္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္(၁၂) ႏွစ္မွအသက္ (၃၀) အၾကားတြင္ (၁၈)ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး (၁) မည္သည့္အရပ္သို႔သြားေရာက္ခဲ့၍ (၂) မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္ တပည့္ခံယူပညာဆည္းပူးကာ (၃) မည္သည့္တရားေတာ္ျမတ္ကို ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းျခင္း၊ သိအပ္ေသာ ဗဟုသုတျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အပင္ပန္းခံ ျပဳစုပါသည္။ ေစတနာ၊ ေမတၱာကို အရင္းခံထားပါသည္။ ေမးသူတိုင္း၌ အျပစ္မရွိပါ၊ ေဗြမယူပါ၊ ေမးသင့္ေမးအပ္ေသာ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္၍ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ခံယူထားပါသည္။ တရားခံအစစ္မွာ ျမန္မာျပည္မွ ေမးသူမဟုတ္ပါ၊ မူလေမးျမန္းသူ ေရးသားေသာသူမွာ တိုင္းတပါးမွသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူတို႔၌လည္းအျပစ္မရွိပါ။ ေရးသားသူ ေမးျမန္းသူကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။ အေမးရွိမွ အေျဖရွိရမည္မဟုတ္ပါလား၊ ေျဖဆိုရာတြင္ မွန္ကန္ေသာအေျဖႏွင့္ မမွန္ကန္ေသာ အေျဖ တခုခုျဖစ္ရေပေတာ့မည္။ အေျဖမွန္လွ်င္ေတာ္၏။ အေျဖမွားေျခက စိတ္ေစတနာအမွန္ႏွင့္ စိတ္ေစတနာ အမွား တခုခုျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေပသည္။ မည္သို႔ေသာစိတ္အေၾကာင္းအရင္းကပင္ ေပၚေပါက္ေျဖၾကားေစကာမူ ေျဖၾကား၀ံ့ ေသာသတၱိေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေပသည္။ ထို႔အျပင္ ေျဖၾကားေပးမူေၾကာင့္ လူတိုင္းအတြက္ ဗဟုသုတျဖစ္လာ၏။ ဟုတ္မဟုတ္ေလ့လာရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္၊ စိတ္ဆိုး၊ နာက်ဥ္း၊ ေဒါသထြက္၊ ရန္ျပဳလိုေသာစိတ္ျဖစ္ပြားရန္ လံုး၀ မဟုတ္ဘဲ၊ စစ္ေဆးျပီး အမွားအမွန္ ခ်င့္ခ်ိန္ရွာေဖြရန္၊ မွန္ေသာအေျဖေပးႏိုင္ရန္သာ ခရစ္ယာန္တို႔၏ တာ၀န္ျဖစ္ေပ ေတာ့သည္။ မွားလွ်င္ရိုးသားစြားျဖင့္ ေစတနာေမတၱာ အရင္းခံကာ ရွင္းျပရန္သာရွိေလသည္။ မွန္ေနပါကလည္း စြန္႔လြတ္လိုက္ရံုမ်သာ ရွိပါသည္။ ပတၱျမားမွန္လွ်င္ႏြံ နစ္ေသာ္မွ အရည္အေသြး၊ အရည္အခ်င္းတျပားမွ ယုတ္ေလွ်ာ့
သြားရိုး ထံုးစံမရွိပါ။ ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္သည္ အစဥ္္မွန္၍ အစစ္ခံေသာ တရားျဖစ္ေၾကာင္း စြဲျမဲစြာ ခံယူနားလည္ဖို႔ သည္လိုပါသည္။ အခ်ိန္က အရာရာအားလံုးကို ကုစားသြားပါလိမ့္မည္။ ခရစ္ေတာ္ပင္ အခ်ိန္တန္မွ ( In the fullness
of
time) လူ႔ဇာတိခံယူဖြားျမင္ျခင္း ျပဳခဲ့သည္မဟုတ္ပါေလာ။ အခ်ိန္ၾကာေညာင္းလာသည္ႏွင့္အမ်ွ
ေခတ္သစ္သိပၸံ ဖြံ႔ျဖိဳးလာသည္ႏွင့္အမွ် သမၼက်မ္းစာ၌ ဗ်ာဒိတ္ျပဳခ်က္တို႔သည္ ပိုမိုျပည့္စံုမွန္ကန္လာေနေၾကာင္းသာ ေတြ႔ေနၾကရျပီ မဟုတ္ပါေလာ။ " ဗုဒၶ၀ါဒျပႆနာမ်ား" ဟူေသာစာအုပ္ပါ ခရစ္ေတာ္၏အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေရးသားကိုးကား ျပထား သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ အထက္ပါေမးခြန္းၾကီးမ်ား ျမန္မာျပည္သားအဖို႔ ေပၚထြက္လာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎ကို "၀င္းေမာ္ဦးစာေပ" မွျဖန္႔ခ်ီသည္။ ဇာတ္လမ္းပါအရ ေမးျမန္းသူမွာ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီး J.F.Willson, (M.A), Oxford University,ဘံုေဘျမိဳ ဟဲလီစတံုး ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ အဂၤလိပ္ပါေမာကၡဆိုသူ ျဖစ္သည္။ ေျမဆိုသူမွာ ဆရာေတာ္အရိယာဓမၼ ျဖစ္သည္ဟုပါရွသည္။ ၎စာအုပ္အျပင္ ကမၻာ ကိုခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ ဟူေသာစာအုပ္ကို ေဌးလႈိင္ ေရးသားရာ၌ ခရစ္ေတာ္ (သို႔) ဦးဇီ၀ကိရိႏၵ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာမ်က္ႏွာ (၂၆၂-၂၆၆) တြင္ ထိုအေၾကာင္းကိုပင္ ထပ္မံကိုးကားျပထားသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ပါသည္၊ ၎ကိုးကားေသာ (The Unknown Life of Jesus Christ) စာအုပ္ကိုလည္း ၎ထံတြင္ ငွားယူ ဖတ္႐ႈ ႏိုင္ေၾကာင္းပါရွိေသးေလသည္။ အထက္ပါ စာေရးဆရာ အေက်ာ္အေမာ္ မ်ားႏွင့္ ထိုစာအုပ္မ်ားေၾကာင့္ တိုက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္း၊ ရဲရဲတင္းတင္း၊ အားပါးတရ ေမးခြန္းထုတ္၍ ေမးျမန္းၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္းရွားေနပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္အားေမးျမန္းသူတို႔တြင္ ရဟန္း သံဃာေတာ္၊ တပ္မေတာ္ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ၊ အရာရွိ အရာခံ၊ အၾကပ္ တပ္သားမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္မွသည္၊ အထက္တန္း၊ အလယ္တန္း၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ ဆရာ၊ ဆရာမ ၾကီးမ်ား၊ က်ား၊မ မေရြး ႏို္င္ခံျခားျပန္ စာေရးစာခ်ီ၊ ေစ်းသည္၊ ကုန္သည္ အစရွိေသာ လူတန္းစား အလႊာ အသီးသီး မွလည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ေဒသေပါင္းစံုတို႔မွ ပုဂၢိဳလ္စံုတို႔ပါၾကေပသည္။ အလႊာစံုမွ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မည့္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ ေမးေမး၊ ထိုေမးခြန္းေၾကာင္းၾကီး မ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေမးၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ဤလိုစာအုပ္မ်ိဳး ေရးသားျပဳစုရေသာ အခြင့္ထူး ရရွိျပန္ေသာ ေၾကာင့္ ေမးခြန္းရွင္ အားလံုးတို႔ကိုပင္ အထူးေက်းဇူး ဥပကာရတင္မိပါသည္။ ေမးခြန္း ေမးစရာျဖစ္လာေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစေသာ ထိုစာအုပ္ စာေပမ်ားရွိ "အေၾကာင္းတရားမ်ား" အတြက္မူကား အထူး၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားကို "မိုးလံုးျပည့္ မုသာ၀ါဒီမ်ား´´ ဟုပင္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေလာကုတၱရာ၊ ေလာကီေရးရာ ႏွစ္၀လံုးအတြက္ အသိပညာကို ဖံုးကြယ္ ပိတ္ဆီး သြားေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားေၾကာင့္ လူတိုင္း လြက္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ကိုးကြယ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေသာ ခရစ္ယာန္တို႔ ကိုးကြယ္အားထားရာ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ခရစ္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ အညၾတသဖြယ္၊ အရည္အခ်င္းမရွိသေယာင္၊ ဗဟုသုတနည္းပါးေသာ ခရစ္ယာန္မ်ားပင္လွ်င္ မိမိ၏အရွင္သခင္ အေပၚ အထင္အျမင္ လြဲမွာျခင္း၊ ဇေ၀ဇ၀ါ သံသယစိတ္မ်ား၊ အထင္အျမင္ေသးျခင္း၊ ရွက္စိတ္တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေစ ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အားငယ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး ခရစ္ေတာ္ကိုပင္ စြန္႔ပယ္သည္အထိ အေႏွာက္ အယွက္ အဆီးအတား ျပဳႏိုင္ေသာ ၀ိညာဥ္ေရး ( ဓမၼႏ ၱရယ္) အဆိပ္အေတာက္ စာအုပ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း တြက္ခ်က္ မိပါသည္။ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္လွ်င္ တံု႔ဆိုင္းစိုးထိတ္၊ ေနာက္ဆုတ္သြားေစရန္ အဆီးအတား ျဖစ္ေစေနသည္မွာ ေသခ်ာေနပါေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခရစ္ယာန္မ်ား အတြက္အ႐ႈံးေပၚကာ သာသနာျပန္႔ပြားႏႈန္း တန္႔သြားေစႏိုင္သလို အထူသျဖင့္ သန္းစင္ေသာ စိတ္ထားႏွင့္ ဘုရား တရား ရွာေဖြေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ားအတြက္ ဓမၼအခြင့္အေရး ပို၍ ဆံုး႐ႈံးေစႏိုင္ သည္သာမက သံသရာမဆက္လို ၀တ္ကၽြတ္လို၍ (၃၁) ဘံု မလည္လိုဘဲ ဒုကၡဆင္းရဲဘံုမွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာ သူမ်ား၊ ေရာက္လိုလွ်က္ နိဗၺာန္ မေရာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ ကၽြတ္တန္း၀င္ေရာက္ လိုသူမ်ားအတြက္ " အကၽြတ္တရား လမ္း´´ ပိတ္သြားႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘံု ၀င္ေရာက္၍ ထာ၀ရအသက္၊ ထာ၀ရသုခ၊ ထာ၀ရဘုန္း၊ ထာ၀ရ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ထာ၀ရမပုပ္မပ်က္ႏိုင္ေသာအျဖစ္၌ ၀ိညာဥ္ကိုယ္ခႏၵာျဖင့္ ၀င္စားခံစားရမည့္ မဟာထာ၀ရအခြင့္ အေရးမ်ား အရႈံးေပၚသြားႏိုင္ပါသည္။ "လူတို႔ႏွင့္ေရာျပြန္းမေန၊ တစ္သီးတစ္သန္႔ ေနထိုင္တတ္ၾကေသာ သန္းရွင္းစံုလင္သူမ်ား´´ ဟုအဓိပၸါယ္ရွိ သည့္ က်မ္းစာအေခၚ "ဖါရိရွဲ ´´ မ်ားကို သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္က ( မႆဲ ၁၂း၁၃) လွ်ိ႔၀ွက္ေသာ က်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏၊ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကို လူတို႔ေရွမွာ ပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္း မ၀င္၊ ၀င္လိုေသာ သူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏ ဟုျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္း ႏွင့္တူပါ သည္။ ျမန္မာမူျပဴ၍ဆိုရပါလွ်င္ " ကိုယ္တိုင္ေကာက္ရိုးလည္း မစားႏိုင္၊ စား၍လည္းမရ၊ စားလည္းမစားလို၊ ေကာက္ရိုးအမွန္စားရမည့္ႏြား လာေတာ့လည္း မစားေစလို၊ ေဟာင္ျမဲေဟာင္ေနေသာေခြး´´ႏွယ္ (ေကာက္ရိုးပံု ေစာင့္သည့္ေခြး
)
ဟု႔အျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္းတူပါေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္မိတ္ေဆြ၏
ရပ္တည္ခ်က္သည္၊
"ေကာက္ရိုးပံုေစာင့္သည့္ေခြး´´၏ ရပ္တည္ခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္သြားမည္ကို မလိုလားႏိုင္ပါေပ။ ကူးေျမာက္ရန္ လြန္စြာခဲယဥ္းေသာ နိဗၺာန္ကို မကူးေျမာက္လိုသူရွိသလို၊ ကူးေျမာက္ခ်င္ေသာ္လည္း မကူး ေျမာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ မကူးေျမာက္ႏိုင္မွန္း မိမိကိုယ္ကို မိမိသိေနသူမ်ား၊ အားမတန္မန္ေလွ်ာ့ကာ မတတ္သာ၍ ေနာင္ဘ၀အခန္းဆက္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ သံသရာလည္ရေပဦးဟု မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနၾကရွာေသာသူမ်ား လည္း ရွိေၾကာင္းအထူးသတိခ်ပ္ေစလိုပါသည္။ လူတိုင္းပါရမီ မရင့္ၾကပါ။ ၃၁ ဘံု သံသရာ လည္ျခင္းသည္ မက္ေမာ စရာမရွိပါ။
ေၾကာက္စရာ၊
ရြံမုန္းစရာၾကီးသာပါ၊
လူျဖစ္လူခ်မ္းသာရွိသလို၊
လူျဖစ္လူဒုကၡလည္းျဖစ္ေၾကာင္း၊
နတ္ျဖစ္နတ္ခ်မ္းသာရွိသလို၊ နတ္ျဖစ္နတ္ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္၊ ျဗဟၼာျဖစ္ျဗဟၼာခ်မ္းသာရွိသလို ျဗဟၼာျဖစ္ျဗဟၼာဒုကၡ ျဖစ္ေၾကာင္း အဘယ္သူျငင္းႏိုင္မည္နည္း။ "ခ်မ္းသာ´´ ၌ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း "ဒုကၡ´´၌ျပႆနာ အရပ္ရပ္ရွိေန ျပီး၊ ထိုျပႆနာကို "မည္သို႔ေျဖရွင္းပါမည္နည္း´´၊ ေဂါတမ နည္းအရ ထိုဒုကၡဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ရန္မွာ လူ (မိမိ) အေပၚ၌သာ ရႏႈန္းျပည့္မူတည္ျပီး၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကို မိမိကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်င့္ႏိုင္ပါမွ လြတ္ေျမာက္ မည္၊ နိဗၺာန္ေရာက္မည္သာတည္း။ မက်င့္ႏိုင္ေသာသိုတို႔မွာကား ၃၁ ဘံုအတြင္း၌ သံသရာ တ၀ဲလည္လည္၊ ၃၁ ဘံုရဲ့သားေကာင္အျဖစ္ သံသရာခရီးဆက္ေနရဦးမည္သာတည္း။ ထာ၀ရဘုရား၏ နည္းအရမူကား ထိုဘံုမွလြတ္ေျမာက္ရန္ "ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရား´´ ရွိထား ပါသည္၊
ထိုတရားကား
မေန႔၊
ယေန႔၊
ေနာင္ကာလ
မေျပာင္းမလဲ၊
ကမၻာအဆက္ဆက္
တည္ရွိေနသည္
တပါးတည္းေသာ နိစၥထာ၀ရဘုရားသခင္၏ ေမတၱာေတာ္၊ ဂရုဏာေတာ္၊ အၾကံေတာ္ျမတ္က ခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ဖခင္တဦးအျဖစ္ ေၾကြင္းမဲ့ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳ ျမတ္ႏိုးေၾကာက္ရြံ ခိုလႈံလာၾကရျပီး လူသားအခ်င္းခ်င္း လည္း၊ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၌ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားသခင္၏ သားသၼီးျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊ သားဦးေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာက္ႏွမမ်ား အျဖစ္ကိုတဦးႏွင့္တဦး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရမည့္အေၾကာင္း ျဖစ္လာေလ၏။ တိုတိုႏွင့္လိုရင္းဆိုရေသာ္ တိုက္ရိုက္ဘုရားႏွင့္လူကို ျပန္လည္ဆက္စပ္ ဆက္သြယ္ေပးလိုက္သူ၊ သူ႔ကိုသူ လမ္းခင္းေပးလိုက္သူျဖစ္သည္၊ ထိုလမ္းကို ေလွ်ာက္လိုက လူတိုင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါသည္၊ မေလွ်ာက္လိုကလည္း ဖန္ဆင္းရာပါ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္အရ လူတိုင္း၏ဆႏၵပင္။
ခရစ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသား ဂ်ဴး (၀ါ) အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ သက္ေတာ္စဥ္ တခုလံုးသည္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မမူမီမွ ေရွးအထက္က ဗ်ာဒိတ္ ေတာ္အတိုင္း မွန္ကန္ျဖစ္ျပစ္ခဲ့ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္က ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသည္ စတုရန္း မိုင္ေပါင္း တစ္ေသာင္းခန္႔သာ ျဖစ္သည္၊ အလွ်ား ၁၅၀ မိုင္း၊ အနံအက်ယ္ဆံုး ေတာင္ပိုင္း၌ ၇၅ မိုင္းသာရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုႏိုင္ငံသည္ ဆြစလန္ႏိုင္ငံ ထက္ငယ္ျပီး၊ စေကာတလန္ႏိုင္ငံ ထက္၀က္မ်သာရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း တိုင္း ဧရိယာနီးပါးခန္႔သာရွိပါသည္။ ထိုႏိုင္ငံ၏ ေျမာက္ဖက္ရွိ လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ၌ ျမင့္မားေသာ ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ေၾကာၾကီးမ်ား ရွိသည္။ အေရွ႔ဘက္တြင္မူကား ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံရွိသည္။ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ယုဒေတာင္ကုန္း ေျမျမင့္ရွိသည္၊ အေနာက္ ဘက္တြင္ ေျမထဲပင္လယ္ရွိသည္။ ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၁၅ မိုင္ခန္႔အထိ ေျမျပန္႔ျဖစ္သည္၊ အီဂ်စ္ ႏိုင္ငံႏွင့္
ေတာက္ေလွ်ာက္လူသြားလမ္းေပါက္သည္။
ဒုတိယမ်ဥ္းျပိဳင္စပ္ၾကား
ေျမာက္ဘက္မွ
ေတာက္ဘက္
တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ထံုးေက်ာက္မ်ားႏွင့္ အတိျပီးေသာ ေတာင္ကုန္းေျမျမင့္ေဒသျဖစ္သည္။ ထိုထံုးေက်ာက္ေက်ာ ၾကီးသည္ ေက်ာရိုးသဖြယ္ ဂါလိလဲနယ္၊ ရွမာရိနယ္၊ ယုဒနယ္ တ၀ိုက္သို႔သက္ဆင္းသည္။ ေျမနိပ့္ခ်ိမ္႔၀ွမ္းေဒသတြင္၊ ေျမာက္ဘက္၌ ဂါလိလဲအိုင္ရွိျပီး ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္သည္ ေျမာက္မွေျမနိမ့္ရာ ေတာင္ဘက္သို႔ စီဆင္းလာျပီး ပင္လယ္ေသ ( ၀ါ) ဆားငန္အိုင္အထိ စီးဆင္းလာေလသည္။ အျခားတဘက္တြင္မူ ေတာင္ကုန္းမ်ားသည္ ျပန္လည္ျမင့္မားလာျပီး၊ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံကို ကာဆီးထားေသာ သဘာ၀ အတားအဆီး သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္၊ ရာသီဥတု အေျခအေနက ထူးျခား၏၊ ေယ႐ႈရွလင္ျမိဳ႔သည္ လတၱီတြဒ္ ၃၁ ဒီဂရီ ၄၇ မီးနစ္၊ ေျမာက္ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၃၅ ဒီဂရီ ၁၈ မီးနစ္၊ အေရွ႔တြင္တည္းရွိျပီး၊ ေျမထဲပင္လယ္ ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၃၅ မိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိျပီး ဆားငန္အိုင္ (ပင္လယ္ေသ) အေနာက္ေျမာက္ ၁၈ မိုင္တြင္ တည္ရွိ သည္။ ပင္လယ္ျပင္မွ အျမင့္ေပ ၂၀၀၀ ခန္႔မ် ျမင့္သျဖင့္ ထိုေဒသ တစ္၀ိုက္တြင္ ရသီဥတုမွာ ေအးျမ၍ သမမ်တမႈရွိ သည္။ ဂါလိလဲနယ္တ၀ိုက္တြင္ စိမ္းလန္းစိုေျပလွ၍ သစ္ပင္၊ ပန္းမာလာမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာ ျဖစ္ေနေသာေဒသ ျဖစ္ပါသည္၊ ေျမာက္ပိုင္းတြင္မူကား ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္တ၀ိုက္၌ ေရမ်ားခဲ၍ ဆီးႏွင္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တို႔ကို အတိုင္း သားျမင္ေတြ႔ေနရပါသည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ရွိေသာ႐ႈခင္းသည္ အလြန္သာယာ စိုေျပလွသည္ ေျမၾသဇာေကာင္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း ေဒသ၌ အသီးအႏွံမ်ိဳးစံု၊ ရာသီမေရြး ေပါက္ေရာက္သည္၊ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သဲကႏၱရ ေတာင္တန္းႏွင့္ ပင္လယ္တို႔ျခားနားေနေသာ္လည္း ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံသည္ တိုက္ၾကီး (၃) တိုက္၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ တည္ရွိေန ေပသည္။ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုး၏ အခ်က္အျခာက်ေသာ ထိုနယ္ေျမသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို အစပ်ိဳးေမြးဖြား သန္႔စင္ ေပးလိုက္သည္၊ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႕ဇာတိခံယူ ေမြးဖြားရာေဒသၾကီး ေပတည္း။ ခရစ္ေတာ္၏ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ခဲ့ ရာေဒသၾကီး ေပတည္း။
"အျဖစ္မွန္႐ႈေထာင့္ ( ၇ )မ်ိဳး" ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ ၁၂ ႏွစ္မသည္ ၃၀ ႏွစ္အၾကား သခင္ေယရႈ၏ သက္ေတာ္စဥ္အမွန္ကို ေၾကလည္ ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း တင္ျပရွင္းလင္း သြားပါမည္။ ၁. ပဌမရႈေထာင့္ – သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies) ၂. ဒုတိယရႈေထာင့္ – ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View) ၃. တတိယရႈေထာင့္ – သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historical View) ၄. စတုတၳရႈေထာင့္ – ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View) ၅. ပဥၥမရႈေထာင့္ – စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View) ၆. ဆဌမရႈေထာင့္ – စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Literacy View) ၇. သတၱမရႈေထာင့္ – အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View) စာရႈသူ ဆက္လက္၍ ဖတ္ရႈသြားပါက မွန္သည္ မွားသည္ အလီလီကို အရွိအတုိင္း ကာလမေရြး သိသည့္ေန႔တြင္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အရုဏ္ညာဏ္ဆင့္၍ အသိတရားပြားကာ မဂၤလမ္းကို တက္လွမ္းႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
တရားခံအစစ္မည္သူနည္း ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ေနာက္က်ိရႈပ္ေထြး သံသယပြားေစရန္ အဘယ္မည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ တရားခံအစစ္ ျဖစ္ပါေလသနည္း။ လူထဲမွဆိုလွ်င္ ခြင့္လြတ္တန္ေကာင္းပါသည္။ ယခုမူကား လူေတြေရးေနၾကေသာ္လည္း လူေတြမဟုတ္ပါဆို လွ်င္ မိတ္ေဆြနားရႈပ္သြားေပမည္။ နားမရႈပ္သြားေစလိုပါ၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးဆရာမ်ား၊ ဘာသာျပန္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ ခြင့္ျပဳသူမ်ား၊ ျဖန္႔ခ်ီသူမ်ား၊ ပံုႏွိပ္တိုက္မ်ား၊ လားလားမ်မဟုတ္ပါ၊ မင္းစိုးရာဇာ၊ ဆရာေတာ္မ်ား။ အရိရဓမၼမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ တရားယံုၾကည္၀ါဒ၊ တီးတိုးျဖန္႔ေ၀ ေနမိၾကသူမ်ား ေသာ္လည္းေကာင္း လံုး၀မဟုတ္ၾက ပါေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုမည္ေသာ တရားခံအစစ္ကား…. ထာ၀ရဘုရား ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရန္သူ၊ ခရစ္ယာန္တို႔၏ရန္သူ၊ ဗုဒၶ သို႔မဟုတ္ ဘုရား ဣႆရနိမၼာန (ဘုရား)အႏြယ္၀င္တို႔၏ ရန္သူ၊ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ မဟာဘံု ရန္သူတည္းဟူေသာ မ်က္ျမင္မရ ၊ ပံုသ႑ာန္အမိ်ဳးမ်ိဳး၊ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပုပၸနိမိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ထူးဆန္း ေသာလကၡဏာ အျပားျပားတို႔ကို ျပသႏိုင္ေသာ ။ လူသားတို႔၏ အားနည္းခ်က္တိုင္း အေပၚမွာ အခြင့္ေကာင္းယူကာ ကမၻာဦးမွသည္ ကမၻာေ၀၍ ကန္႔ႏွင့္ေလာင္ ျမိဳက္ေသာ ထာ၀ရငရဲမီးအိုင္ ထဲသို႔ ပစ္ခ်ျခင္းကို ခံရမည့္ အတိုင္းတိုင္း အျပည္ျပည္တို႔ကို ႏွိပ္စက္ေနေသာ၊ ကိုးကြယ္ျခင္းကို အငမ္းမရခံျခင္ေနသည့္ မိမိဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရဘုရားကိုပင္ အံတုဖက္ျပိဳင္ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားေလရွာေသာ၊ ေကာင္းကင္တမန္ပ်က္၊ အရူပျဖစ္ေသာ စာတန္မာရ္နတ္ ႏွင့္ အေပါင္းအပါ နတ္ဆိုးတို႔ပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္…… မုန္းပစ္လိုက္….ေမာင္းပစ္လိုက္ ( ၁ ေပ ၅း၈၊ ဗ်ာ ၁၂း၁၂၊ ေယာ ၈း၄၄၊ ယာ ၄း၇၊ ၁ ေယာ ၃း၈) စာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားေၾကာင့္ အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္တို႔ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံေနရသည္။ လူတို႔အယူတိမ္းပါး သမၼာတရား လမ္းလြဲခဲ့ရေလျပီ၊ ထာ၀ရဘုရား၏ မူလအၾကံအစည္ေတာ္ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊
လူတိုင္း ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊ လူတိုင္း ပံုပ်က္က်ဆင္းသြားရသည္၊ လူ႔အသိအျမင္ ေဖာက္ျပန္သြားခဲ့ရသည္၊ လူႏွင့္ပါတ္၀န္းက်င္ အက်ဥ္းတန္ အရုပ္ဆိုး၊ အနိဌာရံုႏွင့္ျပည့္ရသည္၊ ေလာက၌ ေသျခင္း၊ က်ိန္ျခင္း၊
အမဂၤလာဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္၊
ဘုရားသခင္မူလ
အၾကံအစည္ေတာ္အတိုင္း
လူမွန္ေနရာမွန္၊
လူ႔အခြင့္အေရး၊ ျပန္လည္ရရန္ ခရစ္ေတာ္ကို ေစလြတ္၍ ကယ္တင္စိမ့္ေသာငွါ၊ ကားတိုင္ထက္၀ယ္ အေသခံေစ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုထာ၀ရဘုရား သခင္သည္ သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ျခင္း အမႈကိုျပဳခဲ့ရာ
ယခုအသင္းေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၌စုေပးေသာ လူစုျဖစ္သည့္
ခရစ္ယာန္မ်ားတို႔ကို
အသံုးျပဳ၍ ေဆာက္ရြက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ထိုဘုရားရွင္၏ အမူေတာ္ျမတ္တြင္ မိတ္ေဆြပါ၀င္ ႏိုင္မည့္အေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚပါရေစ၊ ထိုစာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ၏ မႈိုင္းမမိေစရန္ ခ်ဥ္ေႏွာင္ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ျခင္း မခံရမိေစရန္ သူတို႔၏ အေစအပါးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္မသြားေစရန္ သမၼသတိရွိလွ်က္ ၀ိညာဥ္မ်က္စိပြင့္ကာ ေရွာင္ရွားက်ဥ္ဖယ္ ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္… အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္… ေယရႈ သည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ အရာခပ္သိမ္းကိုဖန္ဆင္းသည္ အျပစ္သားတို႔ကို ကယ္တင္သည္ ကမၻာမတည္မရွိမီကပင္ ခန္႔ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္ အခ်ိန္တန္မွ လူ႔ဇာတိကိုခံယူခဲ့သည္ အပ်ိဳကညာ၀မ္း၌ ဖြားျမင္ျခင္းကိုခံခဲ့သည္ ဗက္လင္ျမိဳ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္ ၈ ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကိုခံခဲ့သည္ ၁၂ ႏွစ္တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ စတင္တရားေဆြးေႏြး၏ ၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္ၾကားထိ မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ႏွမတို႔ကို ဘခင္လက္ငုတ္လက္သမားဘ၀ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးသည္ ၃၀ ႏွစ္မွ စ၍ ပါလစၥတိုင္း မိုင္း ၃၀ ပါတ္လည္ အတြင္းသာ လွည့္လည္၍ ေဒသစာရီေဟာေျပာခဲ့သည္ မတရားစြပ္စြျခ်က္ျဖင့္ပင္ ကိုယ္စားအေသခံရန္ဤေလာကသို႔ၾကြလာခဲ့သည္ အျပစ္သားကိုယ္စား ယၾတာျပဳအေသသတ္ျခင္းခံခဲ့သည္ ေကာင္းကင္ဘံု အဖခမည္းေတာ္၏ ေစခုိင္းခ်က္အတိင္းသြန္သင္သည္
မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာင္ကာလ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေသာ အရွင္ျဖစ္သည္ မလိမ္မညာ၊ အျပစ္ကင္းသည္၊ မွန္ကန္ေသာစကားကိုသာဆိုသည္ သတၱိရွိသည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည္ ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ထာ၀ရအသက္ႏွင့္ ေကာင္းကင္၀င္ခြင့္ေပးသည္ ေသျခင္းတည္းဟူေသာ
မာန္ငါးပါးတို႔ကိုေအာင္သည္
(
ကိေလသာမာန္၊
ေဒ၀ပုတၱမာန္၊ဒႏၶာမာန္၊
မစၥဳမာန္၊
အဘူသခၤါရမာန္) အထက္ပါအေၾကာင္အျခင္းအရာတို႔ကို ဖတ္ရႈရျခင္းအားျဖင့္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္…. မည္သည့္ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔မွ်မသြားခဲ့ပါ။ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ေနျမဲေနေလသည္။ ထာ၀ရဘုရား၏ တိုက္ရိုက္ညြန္ၾကားမူအတိုိင္းသာခံယူေဟာေျပာ၏။ အျခားမည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္မ်ွ ပညာမသင္ပါ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုမေဟာပါ။ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာ ေဟာပါသည္.... ထို႔ေၾကာင့္မည္သူမဆို အေမွာင့္အမွား ဓမၼစက္လမ္းမွ လြဲသြားေစရန္ ျပဳေသာသူသည္ မာရ္နတ္၏ ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါမ်ားပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္တကား...
၁။ သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies) ၁) လုကာ ၂း၄၉… ညိဳးငယ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ႏွင့္ မိဘတုိ႔သည္ ေမာင့္ကိုရွာၾကျပီဟု ဆိုေသာ္ ေယရႈက မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္အကၽြန္ပ္ကို ရွာပါသနည္း၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာဟု ေျပာဆို လွ်င္ သူတို႔သည္ ထိုစကားကို နားမလည္ၾက။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ မိဘတို႔ႏွင့္အတူသြားသျဖင့္ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ သူတို႔စကားကို နားေထာင္လွ်က္ေနေလ၏။ ထိုအေၾကာင္းအရာ အလံုးစံုတို႔ကို မယ္ေတာ္သည္ ႏွလံုးထဲ၌ မွတ္က်ံဳးေလ၏။ ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္း ၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလွ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရေတာ္မူ၏….. အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရ သိရသည္မွာ… ( က) ေယရႈကဗိမာန္ေတာ္ကို "အဘအိမ္´´ စုေခၚဆိုသျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသူ၊ မိဘႏွစ္ပါးကိုပင္ သူ၌အဘရွိေၾကာင္း၊ ထိုဗိမာန္ေတာ္သည္ပင္ အဘ၏ အိမ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိလိုက္ျခင္း သည္ သူ၏အဘမွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ အဘထာ၀ရဘုရား သခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျဖင္းျဖစ္ သည္။
တိဗက္ျပည္မွ ျပန္လာျပီး အသတ္ခံရမည္စိုး၍ ဘုရားသားဟု လိမ္လည္ျပီးတရား ေဟာခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာ အထက္ပါ အရ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အဘယ္ျပည္ပ ခရီးမဆိုထားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာပင္ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ၀တ္ျပဳ႔ေသာ ၁၂ ႏွစ္သားအရြယ္ကပင္ သူ၏အဘမွာ ထာ၀ရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ဘုရားသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားႏွင့္ ေခ်ျပီ။ (ခ) သူ၏အဘသည္ လူပုဂၢိဳလ္ ေယာသပ္မဟုတ္။ (ဂ) နာဇရက္ျမိဳ႔၌ေန၍ ၾကီးျပင္းေၾကာင္း ထင္ရွားေနျပန္သည္။ (အျခားအရပ္သို႔မသြား) (ဃ) ဘုရားသခင့္ေရွ႔၊ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္( ဘုန္းၾကီးေရွ႔၌မဟုတ္ ) ထာ၀ရဘုရားသခင့္ေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရျပီး ထာ၀ရဘုရား၏ တရားသာေဟာေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ (င) အျခားဘုရားတို႔၏ တရားမ်ားကို မေဟာပါ၊ ေဟာခဲ့လွ်င္ ဘုရားေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ၂) မႆဲ ၂း၂၃ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟူ၍ေခၚၾကလတၱံ႔ဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္ အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။ (က) လူအခ်ိဳ႔တို႔အတြက္ ခ်က္ျမဳပ္ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသတူတတ္ေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႔အတြက္မူ ခ်က္ျမဳပ္ ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသသီးျခား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္လည္း ဗက္လင္ျမိဳတြင္ ေမြး၍ နာဇရက္ျမိဳ႔ တြင္ ၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ (အျခားေဒသသို႔မသြားေၾကာင္းထင္ရွား) (ခ) နာဇရက္လူဆိုသည္မွာ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းက်င္လည္ေနထိုင္ေသာေၾကာင့္ ေခၚဆိုရျခင္း ျဖစ္သည္။ နာဇရက္ လူျဖစ္မည့္အေၾကာင္းလည္း ပေရာဖက္အားျဖင့္ ေရွးမဆြကပင္ ၾကိဳတင္ေဟာၾကားခ်က္ပင္ျဖစ္ သည္။ ေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း နာဇရက္သားမွန္း လူတို႔ကသိခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ နာဇရက္ျမိဳ႔၌ ၾကီးျပင္းေနထိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ ( အျခားေဒသသို႔မသြားပါ) (ဂ) ပေရာဖက္ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပ်က္လာျခင္း မဟုတ္၊ ၾကိဳတင္ဗ်ာဒိတ္ ထုတ္ထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္၏ အၾကံေတာ္အရ နာဇရက္ျမိဳ႔ ၌ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ (ဃ) အျမဲဟုပါရွိေသာေၾကာင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔မွ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီး နာဇရက္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ နာဇရက္ျမို႔သား ေယရႈဟုပင္ အမည္တြင္ခဲ့သည္။ (ထို႔ေၾကာင့္ အျခားေဒသသို႔အသြားပါ) ၃) မာကု ၆း၄ ေယရႈကလည္း ပေရာဖက္မည္သည္ကား မိမိျမိဳ႔၊ မိမိအေဆြေနရာ၊ မိမိအိမ္မွတပါး အျခားေသာ အရပ္၌ အသေရ ရွိသည္ဟု ထိုသူတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။ (က) ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားသား၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း လက္သမားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ ေနရပ္တြင္ မိမိအေဆြအမ်ိဳးအၾကားႏွင့္ မိသားစု၌ အသေရမရွိ၊ အထင္ၾကီးမခံရ၊ မ်က္ႏွာမရေၾကာင္း၊ လူတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား၊ သဘာ၀တရားကို ေဖၚျပထားပါသည္၊ သူအေဟာအေျပာ မေကာင္း၍ မဟုတ္ပါ၊ ရြာနားျမက္ ရြာႏြား မစားျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ မွတ္ခ်က္။ ။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားဘ၀ ခံယူျခင္းျဖင့္ သူ၏ဖန္ဆင္းရွင္ဘ၀ ကို ပုိ၍ခိုင္လံုထင္ရွားေစသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသထူျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သမားဟူသည္ ျပဳမည့္အရာတိုင္းကို ဦးေႏွာက္၌
အရင္စိတ္ကူးၾကံဆျပီးမွ
"
လက္ေတြ႔´´
အေကာင္အထည္
ေဖာ္တည္ေဆာက္ရသူမ်ား
မဟုတ္ပါလား၊
ဘာမွမရွိေသာအရာကို ရွိလာေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ဘုရား၏ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ျခင္းကိုက လူတို႔နားလည္ႏိုင္ေသာ အေနအထားအျဖစ္ လက္သမား လူပ္ျပခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စနစ္က် ေသသပ္တိက်စြာ စၾကာ၀ဠာၾကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့သည္မွာ သဘာ၀က် လက္ရာေျမာက္လွေပသည္။ ၄) မႆဲ ၆း၈-၁၅ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔အလိုရွိသမ် တို႔ကို သင္တို႔မေတာင္းမီ သင္တုိ႔ အဘသိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ဆုေတာင္းရမည္မွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္၏ နာမေတာ္ျမတ္အား ေကာင္းကင္ဘံု၌
ရိုေသေလးျမတ္ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔
ရွိပါေစေသာ္၊ ေျမၾကီးေပၚမွာ
ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ပါေစေသာ္၊ ျပည့္စံုပါေစေသာ္။
အလိုေတာ္သည္
အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို
ယေန႔ေပးသနားေတာ္မူပါ၊ သူတပါးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာ အျပစ္မ်ားကို အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လြတ္သကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို လြတ္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာသို႔ မလိုက္မပါေစဘဲ မေကာင္းေသာအမႈအရာမွ ကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူပါ။ အစိုးပိုင္ေသာ အခြင့္ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္အာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ကိုယ္ေတာ္၌ ရွိပါ၏။ အာမင္ဟု ဆုေတာင္းၾကေလာ။ သင္တို႔သည္ သူတပါး၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔၏အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္၊ သင္တို႔သည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို မလႊတ္လွ်င္ သင္တို႔၏ အဘသည္ သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မမူ။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ…. က. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘသည္ ခမည္းေတာ္ ထာ၀ရဘုရားသာျဖစ္သည္။ ( အျခားေသာဘုရားမဟုတ္) ခ. ခမည္းေတာ္ဘုရားသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိသည္ ( နိဗၺာန္၌ မဟုတ္) ဂ.ထိုဘုရားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆုမေတာင္းမီကပင္ ေတာင္းမည့္ဆုအေၾကာင္းကိုသိ ႏွင့္ေတာ္မူျပီးေသာ သဗၺညဳတဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ဃ. လူတို႔၏ ဆုေတာင္းျခင္းကို နားေညာင္းၾကားနာေသာ ဘုရားျဖစ္၏။ င. တိုင္တည္တမ္းတ ေခၚဆိုေတာင္းအပ္ေသာ နာမေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ စ. ထာ၀ရဘုရား နာမေတာ္ကို ရိုေသေလးျမတ္ရန္ သြန္သင္၏ ( အျခားဘုရား၏ အမည္နာမ မဟုတ္)။ ဆ. ၎၏ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဤေလာက၌ တစ္သီးတျခားတည္ေထာင္ေသာ ဘုရားျဖစ္၏ (ေလာကီ ႏိုင္ငံေရး၊ ေလာကီႏိုင္ငံေတာ္မဟုတ္)။ ဇ.
ေကာင္းကင္ဘံု၌
အလိုေတာ္ျပည့္စံုသကဲ့သို႔
ေျမၾကီးေပၚ၌၊
ဤေလာက၌ျပည့္စံုေစရန္
သြန္သင္သည္။( ေနာင္တမလြန္ဘ၀ အက်ိဳးသာမဟုတ္၊ ယၡဳပစၥဳပၸန္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀၏ အက်ိဳးျပည့္၀ျခင္းကိုပါ တစ္ျပိဳင္တည္း သြန္သင္သည္။) စ်. ေန႔စဥ္စားေသာက္ရန္၊ ျပင္ဆင္ေပးေသာဘုရားျဖစ္၏၊ အဘယ္မည္ေသာ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္ သမားတို႔က စပါးပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းသည္ဟု ၾကားျမင္သိဘူးပါသလား၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဣဒၶိ၀ိဒဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္း၍ လူတို႔ကမ်ိဳးစပ္၊ မ်ိဳးပြားစိုက္ပ်ိဳးၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေကၽြးေမြးေသာ အရွင္ျဖစ္သည္။
ည. လူ႕အျပစ္ကို လႊတ္ေပးပိုင္၊ စီရင္ပိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္၊ မိတ္ေဆြကို မည္သူ အျပစ္တင္၍ မည္သူလႊတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြကိုတုိင္ အျပစ္လုပ္၍ မိတ္ေဆြဘာသာ အျပစ္တင္ျပီး ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္တိုင္ အျပစ္လႊတ္ပိုင္ပါ၏ေလာ။ ဋ.
အမူကိစၥျပႆနာ
အ၀၀တို႔ကို
အပ္၍ကိုးစားလွ်င္
မေကာင္းေသာအမူအရာ
ရွိသမ်တို႔မွ
ကယ္ႏႈတ္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာေနသည္။ (မိမိကာယကံရွင္ အေပၚျပန္၍ ၀န္တင္ေသာ၊ တာ၀န္မယူ ေသာ၊ မကယ္ႏိုင္ေသာ ဘုရားအေၾကာင္းမေဟာ) ဌ. အစိုးပိုင္ေသာ အခြင္႔ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္ေသာ ေၾကာင့္ မေန႔ ယေန႔ မေျပာင္းမလဲေသာ နိစၥခာ၀ရဘုရားျဖစ္၏။ ထိုဘုရားအေၾကာင္းကိုသာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ အျမဲသြန္သင္ ေဟာေျပာေနခဲ့၍၊ သင္ျပေပးေန၏။ ( အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာပါ)။ ဍ. ကမၻာမည္မွ်ေ၀ေ၀၊ ကမၻာမည္မွ် အသစ္ျဖစ္လာလာ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ က်င့္၍ျဖစ္လာေသာ ဘုရားမဟုတ္၊ ဘုရားအေလာင္းအလွ်ာလည္း မဟုတ္ခဲ့။ နိစၥထာ၀ရ ဘုရားသခင္သာျဖစ္ခဲ့၏။ ကမၻာေ၀သည္ဆိုရာ၌ပင္ ထိုကမၻာကို ထာ၀ရဘုရား မဖန္ဆင္းထားပါက ကမၻာေ၀သည္ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရပင္ရွိလာမည္ မဟုတ္။ ကမၻာေ၀၍ ကမၻာအဆက္ဆက္တို႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖန္ဆင္းျပီး၊ ကမၻာ အဆက္ဆက္၏ ဘုရား။ ကမၻာကိုေ၀ေစေသာဘုရား။ ကမၻာကိုဖန္ဆင္း၍ ပိုင္သ အုပ္စိုးေသာ ဘု၇ားအေၾကာင္းကို သာ ေယ႐ႈေဟာေျပာေတာ္မူသည္။ (အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာခဲ့ပါ) ဎ. ထိုအရွင္သည္ မိတ္ေဆြကိုဖန္ဆင္းျပဳျပင္၍၊ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွိေတာ့ေသာ၊ ေသ၍ေသျပီးေနာက္၊ ျပန္မရွင္ၾကေတာ့ေသာ၊ ဆုေတာင္းလွ်င္ နားမေညာင္း ေသာ၊ လူမူေရးႏွင့္ပါတ္သက္ျခင္း မရွိလိုေသာ ဘုရားမ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္းေနျခင္း မဟုတ္၊ အသက္ရွင္လွ်က္ တည္ရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား၊ ကယ္တင္အရွင္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ အဘထာ၀ရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္တည္းဟူေသာ ဆုေတာင္းသံ နားေညာင္းအေျဖေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ဆုေတာင္းေစျခင္းသာျဖစ္သည္။ နိစၥထာ၀ရ ဘုရားထံတြင္သာျဖစ္၍( အနိစၥဘုရားထံတြင္မဟုတ္ပါ)။ ၅) လုကာ ၁၄း၄၁ နတ္ဆိုးတုိ႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟု ဟစ္ေၾကာ္လွ်က္လူမ်ားမွ ထြက္သြားၾက၏။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္မွ သိရသည္မွ….. နတ္ဆိုးမာရ္နတ္ စာတန္ကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္မဖန္ဆင္းပါ။ လက္ဦးဖန္ဆင္းစက အဆင္းလွပ၍ ပညာစံုလင္ ေသာ ေတာက္ပသည့္ ေကာင္းကင္တမန္ မိုးေသာက္ၾကယ္နံနက္သားေခၚ လူစီဖါသာျဖစ္သည္။ ဘုရားကိုအန္တု၊ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္၊ ဖင္ထိုင္ခံု လုယူလို၍ သစၥာေဖါက္ေသာေၾကာင့္ ေဖါက္ျပန္ေသာ က်ဆင္းသည့္ စာတန္ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ ေကာင္းကင္တမန္ပ်က္ အားလံုးသည္ နတ္ဆိုး ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သြားၾက သည္။ အစဥ္အလာၾကီးေသာ ထိုစာတန္ အေပါင္းအသင္းတို႔သည္ နတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးအျဖစ္ လူတို႔၏ အားနည္း ခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ စိုးစံေနရာ ယူလာၾကရင္းက ကိုးကြယ္ခံမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၧဒမနည္းလွ ေတာ့ျပီ။ ကမၻာဦးမွပင္ ဟုဆိုရေပေတာ့မည္။ ပူေဇာ္ပသႏိုင္က ေကာင္း၏။ မပူေဇာ္မပသႏိုင္က ခ်က္ခ်င္းခိုက္ေစ တတ္ေသး၏၊ သူတို႔ပင္ ကၽြတ္ဖို႔၊ လႊတ္ဖို႔ကေ၀းေသးက ကၽြတ္ဖို႔လိုတာခ်င္းအတူတူ ကိုးကြယ္ေနရန္ပင္ မလိုေတာ့ ပါ။ ကၽြတ္ေစမည့္ ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ရွာရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုနတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားပင္ ေယရႈကိုခရစ္ေတာ္ျဖစ္
ေၾကာင္း
သိၾက၏၊
ထိုနတ္ဆိုးတို႔ကပင္
ဘုရား၏သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု
သိၾက၏၊
ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳ႔ထားၾကသည္။
ေယရႈသည္
၀န္ခံထားခဲ့ၾကျပီ။
ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို
မိတ္ေဆြအေနျဖင့္
ေယရႈကို
ခရစ္ေတာ္ဟု လက္မခံႏိုင္ပါက ထိုနတ္ဆိုး၏ အသိညာဏ္ေလာက္ပင္ မတက္ပါလားဟု ထင္မိစရာ ျဖစ္ေနပါ လိမ့္မည္။ ၆) ေယာ ၅း၂၄ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား ငါ့စကားကို နားေထာင္၍ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူကိုယံုၾကည္ေသာ သူသည္ ထာ၀ရ အသက္ကိုရသည္ျဖစ္၍ အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရ ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာ သူျဖစ္၏။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ…. က. ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုေစလႊတ္ေသာ သူမွာ ေကာင္းကင္ဘံုရွင္ ခမည္းေတာ္ျဖစ္၏။ (ေျမကမၻာ တိဘက္ ဘုန္းၾကီးမဟုတ္ပါ) ခ. ယံုၾကည္သူသည္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုသျဖင့္ အက်င့္က်င့္ျခင္းကိုဗန္းျပကာ ဘုရားကို အန္တုေသာစနစ္ကို မသြန္သင္ပါ။ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)။ ဂ. ထာ၀ရအသက္ဆိုသည္မွာ… ျမဲျမံေသာ မအို၊ မနာ၊ မေသေသာအသက္ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရဘုရား ကသာလွ်င္ ေပးႏိုင္၏၊ သို႔မွသာ သဘာ၀က်ေပေတာ့မည္။ ယုတၱိရွိမည္။ ထာ၀ရအသက္ဟုဆိုသျဖင့္ မျမဲေသာ သခၤါရ အသက္တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနဦးမည္ အသက္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ( ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို ေဟာေျပာ စရာအေၾကာင္းမရွိပါ) ဃ. အာမခံခ်က္ေပးသူျဖစ္သည္။ ( ၁တိ ၂း၄-၆) င.
အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရဟု အာမခံခ်က္ေပးသည္။ (အက်င့္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဘုရားဘက္၍
အသက္ရွည္ျခင္း အာမခံကိုရျခင္းျဖစ္သည္)။ စ. အသက္ရွင္ျခင္း သို႔ကူးေျမာက္ေသာ တရားျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု ရွိအသက္သည္ ေသေနရေသာ အသက္ျဖစ္သည္၊ ဘ၀ေျပာင္းရေသာ၊ ဇာတိေန၍ေမြး၊ နာ၊ အို၊ ေသေနရေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ယခုခရစ္ေတာ္ကို ယံုလွ်င္မူကား ထာ၀ရအသက္ရ၏။ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းတို႔မွ ကင္း၏။ ( အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္ ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားျဖစ္၏) ဆ. ေစလႊတ္ခံရသူမွာ ေယရႈ၊ ဘုရားသားမွာ ထိုေယရႈပင္ျဖစ္သည္၊ သူ႕အားယံုလွ်င္ ထာ၀ရအသက္ ကိုရ၏ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ဗုဒၶတရားမွာ အျခားသူကိုႏိုင္၊ မလႊတ္ေပးႏိုင္ဟုဆို၏၊ ယၡဳခရစ္ေတာ္က ကယ္ျခင္း၊ လႊတ္ေပးျခင္း၊ လုပ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္) ဇ. ထာ၀ရ အသက္ရသူသည္ မနာ၊ မအို၊ မေသ၊ လင္မယားမရွိ၊ ေသျခင္းႏွင့္ အစဥ္ကင္းလြတ္၏။ ေမြးျခင္း ဇာတိတဖန္ေနရျခင္း မရွိ။ သံသရာျပတ္၏။ ထာ၀ရဘုရားနည္းျဖစ္၏။ ( ဗုဒၶနည္းမဟုတ္) စ်. ယံုၾကည္ေသာသူသည္ အျပစ္စီရင္ျခင္း မခံရဟူေသာေၾကာင့္ စီရင္သာေသာ ထာ၀ရဘုရား သာျဖစ္သည္။ စီရင္သူက ယံုၾကည္သူကို မစီရင္ဟု ကတိျပဳ၏။ ေကာင္းသူကယ္မေကာင္းသူပယ္မည့္ သူကား ထာ၀ရဘုရားေပတည္း။
ေနာက္ဆံုးေသာတရားစီရင္ျခင္းက်မွ
သူၾကီး” ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ေဟရွာ ၃၃း၂၂
ေပၚလာမည္ျဖစ္၍
ထိုဘုရားသည္သာ
"တရား
ည. ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာတရားျဖစ္၏။ ေသျခင္းဆိုသည္မွာ ထာ၀ရဘုရား ႏွင့္ မိႆဟာယ ျပတ္ျခင္း၊ ဘုရားႏွင့္လူ ကြဲကြာျခင္း၊ အဖန္ဖန္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ငရဲက်ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု၌ သံသရာလည္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဇာတိရွိ၍ ေမြး၍၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ အိုျခင္း၊ စသည့္ျဖစ္ျခင္းတို႔သည္မက ေသ၍ ေသ၍ေနရျခင္းကိုကိုဆိုေပသည္။ အသက္ရွင္ျခင္းဆိုသည္မွာ လူႏွင့္ဖန္ဆင္းသူဘုရား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ မိႆဟာယျပန္ျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းျခင္း၊ ထာ၀ရအသက္ျဖင့္ မပ်က္ႏိုင္၊ မပုပ္ႏိုင္ေသာ နာမ္၀ိညာဥ္ ကိုယ္ခႏၵာ ပိုင္ဆိုင္ကာ၊ ထာ၀ရ နိစၥစည္းစိမ္၊ ထာ၀ရ နိစၥသုခ၊ ထာ၀ရခ်မ္းသား၊ ထာ၀ရကာလပါတ္လံုး ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အတူထာ၀ရ စံစားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္သို႔ေရာက္ရန္ ဘုရားသခင္က သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏွင့္ခဲ့ျပီး။ သားေတာ္အားျဖင့္ေပးအပ္သည္။ သားေတာ္သည္ေသျခင္း မစၥဳမာန္ကိုေအာင္ျမင္ျပသခဲ့ျပီး ထိုေသျခင္း မစၥဳမာန္ကို ေအာက္ျမင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းမွသာ ထာ၀ရ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေဒသနာ သည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္သာျဖစ္ေလသည္။ မွတ္ခ်က္။ ။ဘုရားတို႔မည္သည္ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား…… ၇) ေယာ ၇း၁၆ ေယရႈကလည္း ငါေဟာေျပာေသာ ေဒသနာသည္ ငါ၏ေဒသနာမဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူ၏ေဒသနာျဖစ္၏။ ေယာ ၆း၃၈ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ ကိုယ္အလိုသို႔ လိုက္ျခင္းငွာ၊ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္သည္မဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူ၏ အလိုေတာ္သို႔လိုက္ျခင္းငွါသာဆင္းသက္၏။ လုကာ ၂၄း၅၀ ထိုသို႔ ေကာင္းၾကီးေပးေတာ္မူစဥ္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခြါ၍ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းကို ခံေတာ္မူ။၏ အထက္ပါတို႔မွသိရသည္မွာ……. က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ဆင္းသက္သူျဖစ္၏၊ လူ႔ဇာတိလာခံျခင္းသာျဖစ္၏။ ခ. ေကာင္းကင္ဘံုမွ ေစလႊတ္သူခမည္းေတာ္၏ တရားေဒသနာကိုသာေဟာ၏။ ဂ. ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ပင္ျပန္ၾကြ၏။ (နတ္၊ ျဗဟၼာဘံုသို႔မတက္၊ နိဗၺာန္သို႔ မ၀င္မေရာက္)။ ဃ.ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းခံရသျဖင့္ ေဆာင္ယူသူမွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရား ျဖစ္သည္။ ၈) ေယာ ၁၄း၁-၃ တဖန္ေယရႈက သင္တို႔ စိတ္ႏွလံုးပူပန္ျခင္း မရွိၾကႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ေလာ။ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာ၊ ငါ့အဘ၏အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္း အမ်ားရွိ၏၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါမေျပာပဲမေန၊
သင္တို႔ေနစရာ
အရပ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္းငွါ
ငါသြြားရ၏၊
ငါသည္သြား၍
သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို
ျပင္ဆင္ျပီးမွ တစ္ဖန္ျပန္၍ ငါရွိရာအရပ္၌ ရွိေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ……. က.
ထာ၀ရဘုရားကိုသာယံုၾကည္ရန္
ထာ၀ရဘုရားမည္သည္မရွိ၊ လက္မခံ၊ မယံုၾကည္ၾက)။
တိုက္တြန္းထား၏။(
သဘာ၀တရားမဟုတ္၊
ဗုဒၶဘာသာ၌
ခ. အဘ၏အိမ္ေတာ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကိုသာ ဆိုလိုသည္။ ( နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာေဟာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားလားလားမ် မဟုတ္ပါ)။ ဂ. ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျပင္ဆင္ေပးေသာ အခန္းမ်ား ေကာင္းကင္ဘံု၌ အဆင္သင့္ရွိေနရန္ ရွိထားႏွင့္ၾကျပီ။ ဃ. ထိုခရစ္ေတာ္သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ တစ္ဖန္ၾကြလာမည္။ မိုးတိမ္စီးလွ်က္ တက္ၾကြသြားခဲ့သည့္ နည္းတူ
ျပန္ၾကြလာလွ်င္လည္း
မိုးတိမ္စီးလွ်က္
သံလြင္ေတာင္ေပၚ၌
ၾကြဆင္းလာမည္၊
ျပန္ၾကြလာလွ်င္
ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ မဟုတ္ေတာ့၊ တရားစီရင္သူ ( တရားသူၾကီး၊ ရွင္ဘုရင္) အျဖစ္ၾကြလာမည္။ ပုဂၢိဳလ္တပါးတည္း ႏွစ္ခါျပန္ၾကြလာမည့္ အျဖစ္ေတာ္မွာလည္း ထူးျခားခ်က္တရပ္ျဖစ္သည္။ င. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သိမ္းဆည္းမည္၊ မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵာမွ မပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵာေတာ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးမည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ခ်ီေဆာင္သြားမည္။ (နိဗၺာန္မဟုတ္၊ ၃၁ ဘံုမဟုတ္ ၁ ေကာ ၁၅း၅၂)
၉) ေယာ ၁၄း၆-၆ ေယရႈက ငါသည္ လမ္းခရီးျဖစ္၏၊ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏၊ အသက္လည္းျဖစ္၏၊ ငါ့ကိုအမွီ မျပဳ လွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မေရာက္ရ။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ……. က. ေယရႈ၏ ခမည္းေတာ္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီ။ ခ. ေကာင္းကင္မွ အသံျပဳ စကားေျပာေသာအသံရွင္မွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။ ဂ. အမႈေတာ္စတင္ရန္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစအဦး၌ ေယာဒါန္ျမစ္၌ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစလြတ္ေသာသူကိုယ္တိုင္က အမူထမ္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေရြးခ်ယ္ေသာ အခါ ေရြးခ်ယ္ဘိသိပ္ေပး ေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုဘုရားမွာ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပင္ျဖစ္သည္။။( တိဗက္ျပည္မွ လူဘုန္းၾကီး တစ္ပါးပါး၏ ေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္၊ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္) ဃ. ေယရႈ၏ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ရမည္ဟု ပညာတ္ေတာ္၊ အမိန္႔ေပးေတာ္မူေသာဘုရားသည္။ င. မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဘုရားသားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းမွာ လိမ္ညာဖန္တီးျခင္းမဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံု မွ အသံေတာ္အားျဖင့္ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္း ဟူေသာအခ်က္က ဘုရားသားေတာ္ ဧကန္စင္စစ္မွန္ေၾကာင္း သက္ေသရွိေပသည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ခရစ္ေတာ္အတု အစစ္ခြဲျခားႏိုင္ ရန္ ဤသို႔ၾကိဳတင္ အနာဂတၱိနိမိတ္ျပသက္ေသ ထူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၀) မႆဲ ၄း၈-၁၁ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယရႈကို အလြန္ျမင့္လွစြာေသာ ေတာင္ေပၚသို႔ ေဆာင္သြား၍ ဤေလာက ရွိသမ်ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို၎ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံ တို႔၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း ျပညြန္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ကိုညြတ္ျပပ္ ကိုးကြယ္လွ်င္ ယခုျပေလသမ်တို႔ကို ငါေပးမည္။ ေယရႈကလည္း အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သို႔ ဆုတ္ေလာ့၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳရမည္။
က်မ္းစာလာသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍ ေကာင္းကင္တမန္ တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ လုပ္ေကၽြးၾက၏။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ……. ခ. မာရ္နတ္သည္လည္း လူကိုစည္းစိမ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းသိရ၏။ ဂ. မာရ္နတ္သည္လည္း ၎ကို ဘုရားအမွတ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ ခံခ်င္လွေၾကာင္းသိရ၏။ ( ပုဂၢိဳလ္ထူးဆိုလွ်င္ ၾကည္ညိဳစရာေလာ?) ဃ. ေယရႈက ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ဟု ေရွးဓမၼေဟာင္းက်မ္း သြန္သင္ခ်က္ကိုပင္ ကိုးကား၍ ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။( အျခားဘုရားကို ကိုးကြယ္၀တ္ျပဳရန္ မသြန္သင္ ခဲ့ပါ။
ဗုဒၶကိုလည္း
ကိုးကြယ္ရန္လည္း
မသြန္သင္ခဲ့ပါ၊
ဗုဒၶက
မယံုၾကည္
မျမင္ေတြ႔၊
မသိကၽြမ္းမမွီခဲ့ေသာ
ဖန္ဆင္းရွင္နိစၥ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္ရန္သာ သြန္သင္ေတာ္မူ၏) က်မ္းစာကိုသာ အေျခခံ ကိုးကားေျဖဆိုရျခင္းသည္… ၀ိနေယာနာမ သာသနႆအာယု ဟူေသာ ပါဠိလာရွိသည္ ႏွင့္ အညီ လမ္းမမွား ရန္အေရး ဘုရားျမတ္၏သမၼာစကားသည္ လြန္စြာအေရးပါလွေပသည္… ၁၁) မႆဲ ၅း၁၇-၁၈ ပညတၱိက်မ္း၊ အနာဂတၱိက်မ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ ငါလာသည္ဟု မထင္ၾကႏွင့္၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမၾကီး မပ်က္စီးမွီတိုင္ေအာင္း ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုးဗိႏၶဳတစ္လံုးမွ် ျပည့္စံုျခင္းသို႔ မေရာက္မွီ မပ်က္စီးရ။ က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကသို႔ ၾကြဆင္းလာေသာအခါ အေၾကာင္းမဲ့၊ အေျခခံမဲ့ၾကြ လာသည္မဟုတ္၊ ေဂါတမ မတိုင္မွီ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပါ ဗ်ာဒိတ္ျပဳေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း အနာဂတၱိ က်မ္း၊ ပညတၱိက်မ္းမ်ားႏွင့္ အညီျပည့္စံုေစရန္ ၾကြလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ခ. ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးေသးေသာေၾကာင့္ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုး ဗိႏၶဳ တစ္လံုးမွ် အကုန္အစင္ မျပည့္စံုေသးေၾကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ကမၻာ႔လူသမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတြင္ ဘုရားေဟာႏွင့္အညီ ျပည့္စံု လာေပဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ျပီးမွ ေကာင္းကင္ ႏွင့္ေျမၾကီး ပ်က္လတၱံ႔။ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ျဖစ္လာလတၱံ႔။ ၁၂) ေယာဟန္ ၁း၂၉-၃၀၊၁၃ ဤေလာက၏ အျပစ္ကိုေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ကိုၾကည့္ ရႈ႔ေလာ့။ ငါမရွိမွီ ရွိႏွင့္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာသူသည္ ငါ့ (ေယာဟန္) ေနာက္ၾကြလာသည္ဟု ဆိုရာ၌ ထိုသူ ( ေယရႈ) ကို ဆိုလို၏။ အစကထိုသူကို ငါမသိ၊ ေရ၌ဗတၱိဇံကို ေပးေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုေစလႊတ္ ေတာ္မူေသာ သူက အၾကင္သူ၏ အေပၚ၌ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္၍ နားေတာ္မူသည္ကို သင္ျမင္လွ်င္ ထိုသူကား သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၌ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ……. က. ေလာက၏ အျပစ္ကို ေယရႈက ေဆာင္သြားေၾကာင္းသိရသည္။ ( ဗုဒၶဘာသာ၌ လူတစ္စံုတစ္ဦး၏ အျပစ္ကို တစ္စံုတစ္ဦးက မည္သို႔မွ မေဆာင္ယူႏိုင္ဟုဆို၏၊ ျပန္စဥ္းစားသင့္ေပသည္)။
ခ. ေယာဟန္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစ္၀မ္းကြဲေတာ္စပ္၍ အရင္ေမြးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဇာတိ ေတာ္အားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယာဟန္မရွိမွီရွိႏွင့္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ဂ. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားအားျဖင့္ မွန္သည္ မွားသည္ကို ကာလမသုတ္လာ စကားေတာ္အတိုင္း သိမွတ္ကိုင္စြဲၾကပါကုန္ေလာ ?
၂။ ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View) ၁) မာကု ၆း၃ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကို မဟုတ္ေလာ၊ သူ႔ႏွမမ်ားတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင္အနီးအပါးေနၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ……. က. ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္၊ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီး တို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာ သားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရာ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၌ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျခင္းအမူကို မျပဳရေပ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာမပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏လုပ္ငန္း ကို ၀ိုင္းကူ၍ လုပ္ကိုင္ အသက္ေမြးရသည္။ အေမြခံလုပ္ ကိုင္ရသည္၊ က်န္သားသမီးမ်ားကသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္၊ ႏွစ္သက္ရာ၊ ၀ါသနာပါရာ တို႔ကို လႊတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရၾကသည္။ ခ. ထို လက္သမား အတတ္ပညာသည္ပင္ သူသည္ စၾကာ၀ဠာအရာရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔နားလည္ေစရန္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု အသက္တာလုပ္ငန္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသက္ေသ ထူေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ဂ. ငါတို႔အနီးအပါး၌ သူ႔ႏွမမ်ား ရွိေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ခရစ္္ေတာ္သည္ မရွိခဲ့သေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလက္သမားဘ၀ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၍ လူမူေရး မလႈပ္ရွား၊ မပါ၀င္အားခဲ့၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သား၊ ကိရိယာ မ်ားတို႔ျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။ လူသိနည္းခဲ့ျခင့္ျဖစ္သည္။ ၂) အသက္ ၃၀ ျပည့္မွသာ လူရာသြင္း၍ ဘာသာေရး လုပ္ကိုင္ခြင္႔ေပးသည္။ အသက္ သံုးဆယ္ ႏွစ္ မျပည့္အခ်င္း ဘာသာေရး ၀င္ေရာက္ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ခြင့္ ယုဒထံုးစံ၌မရွိ။ ခြင့္မျပဳ သဘာ၀လည္းက်ပ္သည္၊ အသက္ ၃၀ ရွိပါက အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္မႈ႕၊ ဗဟုသုတ အေတာ္အတန္ စံုလင္မူရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ အသက္ ၃၀ ျပည့္မွ စတင္၍ အမႈေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၃) လု ၂း၄၀-၅၂ အသက္ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယုဒပသခါတို႔ထံုးစံ ရွိသည့္အတိုင္း ေယရႈရွလင္ျမိဳ႔ရွိ ဗိမၼာန္ေတာ္သို႔သြားၾက၏။ ပဲြျပီးအျပန္ ခရီး၌ ေပ်ာက္၍ မိဘတို႔ ရွာေတြ႔ေသာအခါ သံုးရက္ရွိေပျပီ။ ထိုျပန္ေတြ႔စဥ္တြင္ မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ရွာရပါသနည္း။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသ ေလာ။ သူတို႔သည္ ထိုစကားကို နားမလည္ၾကဟုပါရွိရာ " အဘ၏အိမ္" ဟုဆိုသျဖင့္ ထာ၀ရဘုရားကို သာေဖၚျပေန ၏။ ထို ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ လူမမယ္သည္ တိဗက္ဘုန္းၾကီးတို႔ႏွင့္ လိုက္ပါသြားလွ်င္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္လြန္းေပသည္။ မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္း ၃၈၅၀ မိုင္ ေ၀းေသာ ခရီးကို လိုက္ပါသြားရန္ ခက္ခဲလွေပမည္ (
ယုတၱိမတန္)။ လက္သမား ဘ၀ျဖင့္ ၃၀ ျပည့္သည့္တိုင္ေအာင္ လက္သမားသာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ အျခားသို႔ ခရီးမသြားခဲ့ပါ လက္သမားဘ၀ျဖင့္ မိခင္ ႏွင့္ေမာင္ႏွမတို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္မူ တာ၀န္ကို ထံုးစံႏွင့္အညီ တာ၀န္ေက်ခဲ့သူပါ။ ၄) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ၃ ရက္ မ်သာ ကေလး ေပ်ာက္သြားရံုျဖင့္ ေခါင္းမီး၊ ရင္မီး ေတာက္ေအာင္ ပရိေ၀ဒ ေလာင္ျမိဳက္ ခဲ့ၾကရွာေသာ မိဘႏွစ္ပါးတို႔၏ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဤ တိုေတာင္းလွေသာ ၃ ရက္ေလာက္မွ် အတြက္ပင္ ထိုမွ်ရင္ပူခဲ့ၾကေသာ မိဘႏွစ္ပါးအဘို႔ ၁၈ ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး ၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္အၾကား ခြဲခြခဲ့ရသည္ဆိုလွ်င္ မိဘမ်ား ၏ ပူပန္မူကို အက်ယ္တ၀င့္ တခမ္းမနားႏွင့္ မိဘႏွင့္သားသမီးတို႔၏ ေမတၱဘြဲ႔မ်ိဳးအျဖစ္ သမၼာက်မ္းစာ၌ မွတ္တမ္း တင္အပ္ေပသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ခရီးၾကမ္းၾကီးကို မွတ္တမ္းထားရွိအပ္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မခြဲမခြါ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မွတ္တမ္း မရွိခဲ့ေပ…. ထို႔ေၾကာင့္… က. မိဘေမာင္ဘြားတို႔ႏွင့္ ခဲြခြါျခင္း မွတ္တမ္းက်မ္းစာ၌မရွိ။ ခ. ဂ်ဴးသမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း၌ မပါမရွိ။ ဂ. ခြဲခြါပါက ျပန္ေတြ႔ေၾကာင္း၊ ျပန္လာေၾကာင္း မွတ္တမ္း မွရွိ။ ဃ. ျပင္းထန္ၾကပ္တည္း အႏူစိတ္လွေသာ ယုဒဘာသာထံုးတမ္းအရ အျခားသူ တပါးလက္သို႔ လြဲအပ္ ေပး၀ံ့သည့္ မိဘမ်ားလည္းမဟုတ္ခဲ့။ င. ကုန္သည္မ်ားအား လြဲေပးလိုက္ရသည့္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ား မဟုတ္ခဲ့။ စ. သူ႔သေဘာႏွင့္သြားသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ရဲ၀ဲ့စြန္႔စား သက္စြန္႔ဆံဖ်ားျဖစ္ရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ကလည္း " အရွည္ဆံုးသြားေသာ အငယ္ဆံုးေသာလူကေလး” အျဖစ္မွတ္တမ္းရွိရေပမည္။ ဆ. ၁၈ ႏွစ္ ကာလ အလြမ္းဘြဲ႔ရွိရမည္၊ မိခင္သည္၊ ကားစင္တင္ခ်ိန္၌ပင္ရွိခဲ့သည္။ မိခင္အေနျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္မ်ခြဲခြါခဲ့ေသာ သားျဖစ္ပါက ထိုအလြမ္းဘြဲ႔ကိုလည္း ငိူယိုျမည္တမ္းေသာ ထည္းသြင္းမွတ္တမ္းရွိရေပမည္။ စ်. ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ခရီးသြားမွတ္တမ္း အေတြ႔အၾကံဳ ရွင္းလင္းခ်က္မရွိ၊ မေတြ႔ရ။ ည. အသြားခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။ ဋ. အျပန္ခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေထာက္အထား ကင္းမဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ မေရာက္ ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိႏိုင္ေပသည္။ ၅) BY H.E.Dana. A life of Christ, pg. 18 This experience, however, brought no expression of arrogance of egotism on the parts of the boy Jesus. He returned with Marry and Joseph to Nazareth, subject to them as in the past. Of his experience from that time to the beginning of his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that
Joseph died in the early years of Jesus' manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household.
၃။ သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historical View) ခရစ္ေတာ္သည္
တိဗက္ျပည္သို႔
သြားေရာက္ရာ
ဗုဒၶဘာသာ
အယူ၀ါဒကို
တိဗက္ျပည္မြန္
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တပည့္ခံ မခံသိႏိုင္ရန္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားေသာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို တြက္ခ်က္ေသာ္ကား လုပ္ၾကံဇာတ္မွန္း ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ေပသည္။ တင္ျပခ်က္
(၁)
အိပ္ခ်္ဂ်ီ၀ဲလ္
ဆိုသူ
သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက
တိဗက္ျပည္သို႔
ဗုဒၶသာသနာေတာ္
စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ခုႏွစ္မွာ ေအဒီ ၅၀၀-၆၀၀ တြင္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသည္။ တင္ျပခ်က္ (၂) ခရစၥမတ္တန္ဖရိဆိုသူ၏ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းအရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၇ ရာစု အလယ္ ေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၆၅၀ ခန္႔၌ ေရာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။ တင္ျပခ်က္ (၃) ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရွိ စာေပအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ တိဗက္သို႔ ေရာက္သည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ – ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ေအဒီ ၆၄၀ ခန္႔ဟု ေဖာ္ျပသည္။ တင္ျပခ်က္ (၄) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ ဗုဒၶသာသနာ စာအုပ္အရ ၆၄၀ မတိုင္မီ ဘိုက္ခ္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔ပြား မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။ တင္ျပခ်က္ ( ၅) Kenneth W. Morgan ျပဳ႔စုေသာ Buddhism Interpreted by Buddhists စာအုပ္အရ။ Although only the Himalayas separate Tibet from India and there had been several attempts by Indian monks to introduce Bubbhism into Tibets it was not until the twnty century after the Buddha ( Seventh Century A.D) That Buddhism was officially introduced into Tibet, making it the last of the Modern Mahayana countries toaccept Buddhism. ဗုဒၶပြင္႔ျပီး ၁၂ ရာစုျဖစ္ေသာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ( ၇) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကို တိဗက္ျပည္သို႔တရား၀င္ မိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု႔ေတြ႔ရပါသည္။ ၎စာအုပ္မွာ The part of the Buddha ဟူေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၆၅ တြင္ Buddhism Interpreted by Buddhists ဟု ေရးထားသျဖင့္ ၎စာအုပ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ က်မ္းတတ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ဆိုထားေသာ ဗုဒၶ၀ါဒဟု အဓိပၸါယ္ရွိသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ က်မ္းတတ္ပညာရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ခ်က္စာအုပ္၌ ပါရွိေသာ ဗုဒၶသာသနာ တိဗက္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း သကၠရဇ္ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ ဆိုသည္မွာ လြန္စြာမွ အေထာက္အထား ခိုင္လံုေသာ သကၠရာဇ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ၎စာအုပ္ကို Kenneth W. Morgan ျပဳ စုသည္။ တင္ျပခ်က္
(၆) ခရစ္ေတာ္
အသက္
၃၀ တြင္ ျပည္ပသို႔
အျခားခရီးျပဳခ်က္မေတြ႔၊ မၾကားမေတြ႔၊
မသိ
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါဟု ပါရွိသည္။ R.W.F. Wootton ၏ Christian Worship စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပရပါမူThe Lord Jesus was offered in the Temple according to the ancient law as a child six weeks; he went thre again at the age of 12, when a boy became a member of the community of Israel. (But
we do not know of any other visit in the first 30 years of His life).Synagogue worship chapter 8. Christian Worship of God စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ တင္ျပခ်က္ ( ၇) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္တြင္ ၁၂-၁၀- ၇၄ ရက္စြဲပါ ပါရဂူေရးသားေသာ ရာဟုလာ သံကိစၥည္း ႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ တြင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ဘုရင္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔မ်သာ ရွိေသးသည္။ ထိအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွွစ္တရာခန္႔ ရွိေနျပီဟု႔ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ ၁၀၀ ကိုႏုတ္လွ်င္ ၆၅၅ ခန္႔ပင္ ရွိပါသျဖင့္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း တင္ျပခ်က္အရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ၆၅၅ ခန္႔ တြင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ သို႔ျဖစ္၍
ခ်စ္ေသာစာရႈသူ
ပရိတ္သတ္တို႔
တိဗက္ျပည္အေၾကာင္းကိုပါ
ပိမိုေလ့လာသိရွိခြင့္
ရရွိႏိုင္ပါရန္
ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ကို မာဃဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္၌ ၁၂- ၁၀- ၇၄ ေန႔စြဲပါ ပါရဂူ
ေရးသားထားေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္းႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားကို
ဗဟုသုတအမွန္ပြားမ်ားေစေရး ေစတနာရိုးျဖင့္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
၄။ ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View) တိဗက္ျပည္သည္ကား ဆရိဂ်န္ဆဂန္ပို
လွ်ိ႔၀ွက္အသိခက္ေသာ
ဘုရင္ျဖစ္ေလသည္။
၇
ရာစု
တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။ မတိုင္မွီက
တိဗက္ႏိုင္ငံကို
တိဗက္လူမ်ိဳး
စတင္တည္ေထာင္ေသာ
တို႔သည္
တစ္ေနရာတည္းတြင္
သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျဗဟၼာပုၾတျမစ္၏
အနိမ့္ပိုင္း၌ရွိေသာ
လဟိုခါအရပ္၌မူ
ယဥ္ေက်းမူေရာက္သင့္သေလာက္
ေရာက္လာျပီး၊
လယ္ယာထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးသည့္အလုပ္ကို လုပ္စျပဳေနၾကျပီ ထိုေဒသ၌ ခရစ္ႏွစ္ ၆၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ပေဒသရာဇ္ တစ္ဦး၏ အိမ္၌ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပို ကိုဖြားျမင္ေလသည္။ ဆရိုက်န္သည္ ၇ ရာစု၏ ၾကီးမားဆံုးေသာ စစ္ႏိုင္ဘုရင္တဦးျဖစ္သည္။ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ ( ၆၂၈) တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူသည္ဖခင္အရိုက္အရာကို ဆက္ခံျပီး ယခုေခတ္ (လာဆာ) ၏ အနီးတ၀ိုက္၌ရွိေသာ ( မာပိုရီ) အရပ္၌ အေျခစိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တစ္စည္းတလံုးတည္း မရွိဘဲ ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ကိုယ္ေနၾကေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္
တစ္စုစီကြဲျပားေနေသာ
တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔အား
အားလံုးစုစည္းျပီး တိဗက္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ တိဗက္စစ္တပ္ တခုုကို တည္ေထာင္ျပီး
အာသံမွ
ကသၼီးရ
အထိ
ဟိမ၀ႏၱာ
နယ္ေျမတစ္ခုလံုးႏွင့္
တရုတ္ျပည္း
ျပည္နယ္သံုးခုကို
သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ၆၅၀ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူ၏ႏိုင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းသည္ ဟိမ၀ႏၱာမွ အာရွအလယ္ပိုင္းရွိ ထရန္ဆန္ေတာင္တန္း အထိ ျဖစ္ေလသည္။ အေရွ႔အေနာက္၊
ေတာင္ေျမာက္၊
ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရေလသည္။
ထို႔အျပင္
မည္သည့္နယ္စပ္ကို တိဗက္ျပည္၏
ျဖစ္သြားသြား
ေတာင္ဘက္တြင္
တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ
ဗုဒၶဘာသာ
စတင္ျဖစ္ထြန္းရာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သည့္ နီေပါ ႏွင့္ ကသၼီရ ( ကရွမီးယား) တို႔ရွိေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ အေရွ႔ ဘက္ရွိ အာရွအလယ္ပို္င္း ႏွင့္ တရုတ္ျပည္တို႔တြင္ ဟိနာယနႏွင့္ မဟာယန ဗုဒၶဘာသာႏွစ္ခုစလံုး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၵဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စား
သည္မွာ
အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။
ေနျပည္ေတာ္တခုကို
ဆရိုက်န္ဘုရင္သည္
လိုလားသည္ျဖစ္၍
(လာဆာ)
သူ၏
ကို
က်ယ္ျပန္႔ေသာ
တိဗက္ႏိုင္ငံ၏
ႏို္င္ငံေတာ္အတြက္
ျမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္
ေရြးခ်ယ္
သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။ တိဗက္ႏိုင္ငံသည္
ပညာေရး
ႏွင့္
ယဥ္ေက်းမႈ
ထြန္းကားေရးအတြက္
အိႏၵိယ
ႏွင့္
တရုတ္ျပည္က
အကူအညီေပးေလသည္။ ယင္းအကူအညီ၏ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ တိဗက္ဘုရင္သည္ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ခရီက်န္ႏွင့္ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ကုန္ဂ်ိကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ရရွိေလသည္။ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္
လက္ဖြဲ႔
ပစၥည္းတရပ္အေနျဖင့္
ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ
ကို
တိဗက္ျပည္သို႔
ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို
ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေလသည္။
တိဗက္ဘုရင္သည္
အိမ္နီးနားခ်င္း
ႏိုင္ငံမ်ားသို႔
အလယ္အပါတ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ယဥ္ေက်းေသာ လူေနမႈဘ၀ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အလြန္တရာ အားက်မိေလသည္.
သို႔ျဖစ္၍
သူသည္
(
လာဆာ)
ကို
တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ
အခ်က္အျခာျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု
အျဖစ္ဖန္တီးလို္က္ေလသည္။ ယင္းျမိဳ႔ေတာ္၏ အလယ္၌ နီေပါဘုရင္ သမီးေတာ္က ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ ဂ်ိဳခန္ အမည္ရွိ
ဗုဒၶဘာသာ
ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို
ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းလိုက္ေလသည္။
တိဗက္ျပည္၏
ေရွး
အက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခုေခတ္အထိ ထင္ရွားရွိေနေသးသည္။ ဆရိုက်န္ ဘုရင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ
တရုတ္ဘုရင္သမီးေတာ္၏
အမိန္႔အရ
သူတရုတ္ျပည္မွ
သယ္ေဆာင္လာေသာ
ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ယင္းဘုရားေက်ာင္း၌ ေရႊ႔ေျပာင္း ကိုးကြယ္ထားေလသည္။ ဆရိုက်န္သည္
တိဗက္ဘာသာ၏
လႊဲအပ္ေလသည္။သုန္မီသည္ ေခတ္စားေနေသာ
အကၡရာစာလံုးမ်ားကို
ထိုအခ်ိန္က
အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း
အကၡရာစာလံုးမ်ားကို
တီထြင္ျပဳလုပ္လိုက္ေလသည္။ထိုအခ်ိန္က
တီထြင္ရန္
သုန္မီအမည္ရွိ
အကၡရာစာလံုးႏွင့္
အေျခခံျပီး
ဗုဒၶဘာသာ
ပုဂၢိဳလ္
အာရွအလယ္ပိုင္းတြင္
တိဗက္အကၡရာ
က်မ္းစာ
အခ်ိဳ႔ကို
တစ္ဦးအား စာလံုးကို
တိဗက္ဘာသာျပန္ခဲ့သည္မွာ
မွန္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ "ကန္ဂ်´´ ႏွင့္ "တန္ဂ်´´ အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာ တိဗက္ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ သကၠတဘာသာ ျပန္မ်ားမွာမူ သြန္မိႏွင့္ ဆရိုက်န္တို႔၏ ေခတ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ သုန္မီသည္ တိဗက္ သဒၵါကို တီထြင္ေရးသားသည့္ ပထမဦးဆံုးေသာ ပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္သည္။ ဆရိုက်န္၏
ေျမး
ခရိလေဒက်တန္
ထပ္မံတိုးခ်ဲ႔လိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္၌
(၇၀၄
-၇၄၂)
ေအဒီသည္
တရုတ္ဘုရင္သည္
ယခင္က
တိဗက္ႏိုင္ငံ၏
အက်ယ္အ၀န္းကို
တိဗက္သိမ္းယူေသာ
နယ္အခ်ိဳ႔ကို
ျပန္လည္ရရွိေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုက္ပြဲ၌ အေရးနိမ့္သြားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏သမီးေတာ္ကို
သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေဟာင္း
တရုတ္ဘုရင္
သမီးေတာ္ဆီအသြားတြင္
ရုတ္တရက္
ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို တိဗက္ဘုရင္ ခရိလေဒကပင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဉာဏကုမရသည့္ ဗုဒၶက်မ္းမ်ားစြာကို တိဗက္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ ယင္းက်မ္းမ်ားအနက္ သု၀ဏၰပသာ၊ သုတၱမသုတ္ သည္ ထင္ရွားေသာက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္သည္။ ခရီဆရိုလေဒက်န္သည္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္မ်ခန္႔သာ္ ရွိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္တရာခန္႔ရွိေနျပီ။ ဘုရင္၏ ငယ္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး နတ္ကိုးကြယ္သည့္ တိဗက္ဘာသာ အယူ၀ါဒေဟာင္း ဘြန္ဘာသာ ကိုကိုးကြယ္သည့္ အမတ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကေလသည္။ ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေလျပီ။
သို႔ရာတြင္ ဘုရင္၏
ဗုဒၶဘာသာသည္ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ေၾကာင့္
တိဗက္ျပည္သူတို႔၏အတြင္း၌ အိႏၵိယႏိုင္ငံ
နာလႏၵတကၠသိုမွ
ပညာရွိသႏၱရကၡိတမေထရ္သည္
ျဗဟၼပုၾတျမစ္၏
ေျမာက္ဘက္
ႏွစ္မိုင္ခန္႔
အကြာရွိ
ေနရာကို
ဗုဒၵဘာသာ
ေက်ာင္းတိုက္ တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနရာ၌ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အိႏၵိယျပည္ရွိ ဓမၼပါလဘုရင္ ေဆာက္လုပ္သည့္ စႏၱပူရီ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပံုစံအတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးတစ္ေဆာက္ကို ေဆာက္လုပ္ေလသည္။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္းအျပီး သတ္ေလသည္။
ေက်ာင္းစ၍ ေဆာက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တိဗက္ဘုရင္သည္ တိဗက္လူမ်ိဳးထဲမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႔တို႔ကို ပဥၥင္းခံေပးလိုသည့္ ဆႏၵ
ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍
ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ကိစၥ
အေတာ္အတန္ျပီးစီးသြားေသာအခါ
သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ မိမိတစ္ဦးတည္း ရဟန္းခံမေပးလိုသည့္အတြက္ အိႏၵိယျပည္ နာလႏၵ ေက်ာင္းတိုက္မွ (သာဗၺတၱိ၀ါဒ)
ဂိုဏ္းသား
ရဟန္းအခ်ိဳ႔ကို
ပင့္ဖိတ္ေလသည္။
ယင္းရဟန္းမ်ား
ေရာက္လာေသာအခါ
တိဗက္အမ်ိဳးသား ၇ ဦးကို ရဟန္းခံေပးလိုက္ေလသည္။ သႏၱရကၡိတ မေထရ္သည္ တိဗက္လူမ်ိဳး ၇ ဦးကို ရဟန္းခံ ေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ေက်ာင္းတေဆာင္
တည္ေဆာက္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း
တိဗက္တြင္
ဗုဒၶဘာသာ အုတ္ျမစ္ ခ်ေပးခဲ့ေလသည္။ ေအဒီ
၈၀၄
ခုႏွစ္တြင္
အေျခအေနသည္
နန္းတက္ေသာ
ခရိေဒလက်န္ပို
ပိုမိုတိုးတက္လာေလသည္။
ဘုရင္လက္ထက္တြင္
ခရိလေဒက်န္ပိုသည္
တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ၏
တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတိုက္ကို
ထပ္မံတည္ေဆာက္သည့္ ္ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို တိဗက္ဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို စနစ္တက် တိဗက္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းမွာ ထိုေခတ္က်မွ အစျပဳေလသည္။ တိဗက္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အိႏၵိယျပည္မွ ၾကြေရာက္လာသည့္ ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ဘာသာျပန္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္
၈၁၇
ႏွစ္တြင္
ညိဳးမႈိန္အားေလွ်ာ့သြားေလသည္။
နန္တက္ေသာ ထိုမင္းသည္
ရမက်န္ဘုရင္ ဗုဒၶဘာသာကို
လက္ထက္တြင္ကား
ဆန္႔က်င္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ
ဗုဒၶဘာသာသည္ ရဟန္းမ်ားအား
လူ၀တ္လဲေစသည္၊ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေလသည္။ ၁၁ ရာစုု ႏွစ္ အိႏၵိယျပည္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ ( ဒီပကၤာရသီရိဉာဏ) ေရာက္ရွိျပီးသည့္ ေနာက္မွ တိဗက္ျပည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျပန္လည္ထြန္းကား လာေလသည္။ ထိုအခ်န္တြင္ ဗုဒၶက်မ္းစာ မ်ားကိုလည္း တိဗက္ဘာသာျဖင့္ အမ်ားအျပားျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရႈလွ်င္ တိဗက္ျပည္ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိ သည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ
သည္
အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလာသည္ကို
ေတြ႔ရေလသည္။
ယေန႔တိဗက္ျပည္တြင္
ေခတ္စားေနသည့္ဗုဒၶဘာသာမွာ မူကား မဟာယနလာမာ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည့္ ဘာသာျဖစ္သည့္။ လာမာ၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္၌ (၃ )မ်ိဳး သံုးစား ကြဲျပားျခားနားေနသည္ကိုေတြ႔ ရေလသည္။ ၁. ဦးထုပ္နီေဆာင္း မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္လာမာ၊ ၂. ဦးထုပ္၀ါေဆာင္း ေက်ာင္းထိုင္ လာမာ၊ ၃. အ၀ရ၀ါဒီလာမာတို႔ျဖစ္သည္၊ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္း၀င္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္က တိဗက္တြင္ ေခတ္စားေနေသာ တိဗက္ေဒသခံ ဘြန္အမည္ရွိ
နတ္ကိုးကြယ္ေသာ
ဘာသာတရားတစ္ခုလည္း
ရွိေသးးသည္၊
၎ဘာသာ၀င္မ်ားကမူကား
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို
အထူးပင္ဆန္႔က်င္ေလသည္။
၎ဘာသာ၀င္မ်ားက
ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းၾကသည္၊
ဂါထာမႏၱရားမ်ားကို အထူးအသံုးျပဳၾကေလသည္။ ယင္းဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူတို႔မွာကား ယခုအခါတြင္ အေရအတြက္ အလြန္ နည္းပါးသြားေလျပီ။ လာမာ၀ါဒသည္ ယခုအခါတြင္ တိဗက္ျပည္၌သာ လွ်င္သာမက နီေပါ၊ ဘူတန္၊ လာဟူ၊ တရုတ္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား ျပည္မ်ားအထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလသည္။ ပထမ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒ တိဗက္ျပည္၌ စတင္ျဖန္႔သူမွာ သႏၱရကၡိတတိဗက္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယမွ တိဗက္ေရာက္သြားေသာ ( ပဒမသမၻ၀) အမည္ရွိ ဟန္းျဖစ္သည္ဟုအဆိုရွိသည္။ ပဒမသမၻ၀ သည္ သသၼီရႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္အၾကား
ရွိဘြတ္
(ဥဒ်န္)
ျပည္သားျဖစ္သည္။
၎သည္
တိဗက္သြားျပီး
ဗုဒၶဘာသာကို
ျဖန္႔ျဖဴးေလသည္။ သူျဖန္႔ျဖဴးသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုကား ဂါထာမႏၱာန္မ်ား ေရာေႏွာသည္။ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဖဒမသမၻ၀အား ဘုရားအေလာင္း အမွတ္ျဖင့္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေလသည္။ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒမွာမူကား အိႏၵိယေရာက္သြားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ပံုစံျဖစ္သည္။ အစပထမတြင္မူ
အေတာ္အတန္
ေနာက္ပိုင္းက်ေသာအခါတြင္
သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ
ထိုဗုဒၶဘာသာထဲတြင္လည္း
ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ ေဒသခံ
သို႔ရာတြင္
ဂါထာမႏၱရား
၀ါဒမ်ားကို
အားေပးခ်ီးေျမာက္မူရွိသျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ရွိ ၾကီးမားေသာေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပညာသင္ၾကားရာ
အခ်က္အျခာ
အမ်ိဳးအစားမွာ
ဌာနမ်ားမွာ
ယင္းလာမာဂိုဏ္း၀င္မ်ားသာလွ်င္
အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ၾကလွေပသည္။
ယင္းဂိုဏ္း၀ါဒစတင္
ျဖစ္ၾကသည္။ ျပန္႔ပြားျခင္းမွာ
တတိယ ၁၃
ရာစုႏွစ္၌ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ယင္းလာမား၀ါဒသည္ တိဗက္၊ ဘူတန္၊ လဒတ္၊ မြန္ဂိုလီးယားတိုင္းျပည္တို႔၌ အထူးသျဖင့္ ၾကည္ညိဳေလးစားမူကိုခံရေလသည္။ အျခားဘာသာ တရားအားလံုးလိုလို၏ ေက်ာင္းတိုက္မ်ား၌ အၾကီးဆံုးသို႔မဟုတ္
အေတာ္ဆံုး
တပ္ည့ကို
ကြယ္လြန္သြားမည့္
ဆရာ၏
အရိုက္အရာခံအျဖစ္သတ္မွတၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းလာမာ၀ါဒကား တိုကဲ့သို႔မဟုတ္ေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာခံ တပည့္ဟူ၍မရွိေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္သူမွာ ကြယ္လြန္သူ၏ "လူ၀င္စား´´ အ၀တာရီပင္ ျဖစ္သည္။ ပထမ တလိုင္းလာမာ (၁၄၇၄) ကြယ္လြန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ လူ၀င္စားကေလး သူငယ္မ်ားကို ရွာေဖြျပီး လာမာ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံေစသည့္ အေလ့အထ ေခတ္စားေနေလသည္။ လူ၀င္စား
(အ၀တာရီ)
ေဟမိရွိဂြန္ပါေကာလ္
တိုက္မွ
ပူေဇာ္ခံမူခံေနရေလသည္။ ေရာက္ေနသူ)
လာမာကို
အထူးသျဖင့္
လာမာသည္
တိဗကိျပည္၏
တို႔သည္လည္း
ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလသည္။
အသက္
ယခုလက္ရွိ
ငယ္စဥ္ကပင္
၂၀
ႏွစ္ကပင္
လဒတ္၌
တလိုင္းလာမႏွင့္
လဒတ္ျမိဳ၌ အၾကီးဆံုး
ပန္ခ်န္လာမာ
အ၀တာရီလာမာ
အျဖစ္
(
ရွိေသာ
ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ယခုျပည္ပတြင္
အပူေဇာ္ခံေနၾကရေသာ
လာမာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လူ၀င္စား
အ၀တာရီလာမာမ်ားကို
လာမာမ်ားသည္
မိမိမကြယ္လြန္မီကပင္
ျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္
ရွာေဖြၾကေလသည္။
လူ၀င္စား
အခ်ိဳ႔ေသာလူ၀င္စား
လူ၀င္စား
ညြန္ျပေျပာျပသြားခဲ့ၾကသည္။
သူတို႔၏အရိုက္အရာကို
အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ
အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။
မိမိတို႔ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္
ေနရာဌာနမ်ားကို
သူတို႔ကြယ္လြန္ေသာအခါ ရွာေဖြၾကေလသည္။
ရွာေဖြေတြ႔ရွိပံုမွာလည္း
အ၀တာရီလာမာမ်ားကိုမူကား မ်ားကိုမူကား
အ၀တာရီလာမာအျဖစ္
ယင္းညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ
ဆက္ခံမည့္လူ၀င္စား
အ၀တာရီလာမာ
အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ
အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔၏
ထူးျခားေသာ
အျပဳအမူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾက၏။ယင္းအ၀တာရီလာမာ ထံုးတမ္းစဥ္လာသည္ အျခားမည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတြင္မွ
မရွိေပ။
မည့္သည့္ယုတၱိ၊
တိဗက္စေသာ
မည္သို႔ေသာ
ႏိုင္ငံမ်ား၌သာလွ်င္
ေခတ္စားေနေလသည္။
အေၾကာင္းအက်ိဳၚဆက္စပ္ျခင္မူမ်ိဳး
ႏွင့္မွ
ယင္းထံုးတမ္းစဥ္လာမွာ
ပယ္ဖ်က္၍မရဘဲ
အခိုင္အမာ
အျမစ္တြယ္ေနသည့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ျဖစ္ေနေပသည္။ ယင္းတိဗက္ျပည္ စံျပဳထိုက္ဆံုးေသာ
အေၾကာင္း
ေရးသားထားေသာ
စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္
စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ မွားအံ့မည္မထင္။
ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ျပည္သို႔
စာအုပ္မွာကား
ႏိုင္ငံျခားမွ
ပုဂၢိဳလ္
တစ္သီးတစ္ေယာက္ အလည္အပါတ္ ေရာက္သြားဘို႔လည္း မလြယ္ေပ။ ႏိုင္ငံက လွ်ိဳ၀ွက္ အသိခက္သေလာက္ ႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရားမွာလည္း ေထြျပားဆန္းၾကယ္လွေပသည္။(ပါရဂူ) အထက္ပါတို႔မွ သိရေသာအခ်က္ဟူမူကား….. တင္ျပခ်က္ ( ၈) တိဗက္ျပည္သည္ပင္လွ်င္ (၇) ရာစုက်မွသာ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပိုဘုရင္က
စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း
သိရသည္။
ခရစ္ေတာ္သည္
အသက္
၃၀
ႏွစ္သာ
ဤေလာကတြင္ မဂ္လမ္းတရားကိုဖြင့္ရန္ သာသနာေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၃၀ ၀န္းက်င္တြင္ မရွိေတာ့၊ ေအဒီ ၃၀ မွ ၇၀၀ အၾကားတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟားဒယား ကြာျခားေနေပျပီ။ တင္ျပခ်က္ ( ၉) ခရိဆရိုက်န္ဘုရင္ နန္တက္ေသာအခါ ၇၅၅-၇၉၇ ၌ ဗုဒၶဘာသာသာသနာမွာ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၆၅၅ ၀န္းက်င္၌သာ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။ တင္ျပခ်က္ ( ၁၀) သႏၱရကၡိမေထရ္ကို အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ဘုရင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ပင့္ဖိတ္၍ ေဟာၾကားးေသာ ႏွစ္တြင္ တိဗက္ျပည္၌ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ရွိျပီဆိုေသာေၾကာင့္ ၇၅၅၇၉၇ အတြင္းတြင္ ပင္ပင့္ ဖိတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၆၀၀ – ၇၀၀ ၀န္းက်င္၌ေရာက္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။ တင္ျပခ်က္ (၁၁) တိဗက္ျပည္တည္ေထာင္၌ ဗုဒၶသာသနာ လမ္းခင္းေပးသူသည္ ေအဒီ ၆၁၅ တြင္ေမြးဖြား၍ ၆၅၀ တြင္
ကြယ္လြန္သည္ဟု
ဆိုေသာေၾကာင့္
တိဗက္သို႔
၆၁၅-၆၅၀
အတြင္း၌
ဗုဒၶသာသနာေရာက္ေၾကာင္း
သိရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။ တင္ျပခ်က္
(၁၂)
တိဗက္ျပည္ေတာင္ပိုင္း
အရိယပုတၱမဟာေထရ္ထံသို႔
မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ
ေက်ာင္းထိုင္
ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာလည္း
အထင္အရွားလီဆယ္ေၾကာင္းးသိႏိုင္ပါေလသည္။
သႏၱရကၡိတမေထရ္အား
ဆရာေတာ္
အရွင္
ယုတၱိမရွိေၾကာင္း တိဗက္သို႔ပင့္ေဆာင္ေသာအခါ
ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တိဗက္လူမ်ိဳး ရဟန္းသံဃာလည္း မရွိေသး၊ ဗုဒၶဘာသာ
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတိုက္လည္း
ျဗဟၼပုတၱရျမစ္၏
ေျမာက္ပိုင္းႏွစ္မိုင္အကြာ
မရွိေသး၊
ရွိေနရာကို
ဘုရင္၏ ဗုဒၶဘာသာ
အလိုအရ
သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္
ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္
ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ လိုက္ၾကေလသည္။ က. မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း သမိုင္းအေထာက္အထား မရွိ၊ သနၱရကၡိတမေထရ္ သာလွ်င္ အိႏၵိယမွလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေလသည္။
ခ. မည္သည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ်လည္း မရွိေသးေၾကာင္းသိရသည္။ ခ. သိရသည္။
သႏၱရကၡိတမေထရ္
ထို႔ေၾကာင့္
ေနရာေရြး၍သာ
ေဆာက္ေသာေက်ာင္းတုိက္သာ
ဤေက်ာင္းတိုက္တည္ေဆာက္ေသာအခ်ိန္၌
ရွိေၾကာင္း
ခရစ္ေတာ္သည္
ဤေလာက၌မရွိေတာ့ေၾကာင္းကို သာမန္လူျပိန္းပင္သိရွိႏိုင္ေလသည္။ အမွန္လည္းဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။ တင္ျပခ်က္ (၁၃) အမ်ိဳးသားပညာေရး၀န္ၾကီး ဦးဖိုးက်ားေရးသားေသာ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟာယန ဂိုဏ္းဟူေသာ စာအုပ္အရ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယမွ တိုက္ရိုက္ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပါရွိေလသည္။စာမ်ာက္ႏွာ ၁၄၁ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
တိဗက္ျပည္သို႔
ေရာက္လာေသာ
ဗုဒၶဘာသာမဟာယာနဂိုဏ္းမွာ
တရုတ္ျပည္ကတဆင့္
လာသည္မဟုတ္။
အိႏၵိယကပင္ တိုက္ရိုက္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္မွာ သာသနာသကၠရဇ္ ၁၁၉၄ ၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ေရာက္လာေသာ မဟာယန ဂိုဏ္းမွာ ထိုအခါဆီျဖစ္ေသာ သာသနာ ၁၁၀ ေက်ာ္မွ ၁၇၀၀ ေက်ာ္အထိ ( 7th century to 12nd century) အိႏၵိယ တြင္ျဖစ္ရွိေနေသာ မဟာယနမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ထုိမဟာယနမ်ိဳးမွာ ယာဂစာရ၀ါဒ၊
၀ိဇၨာယာန၊
အတန္ပ်က္စီးေနေသာ
တႏၱရ၀ါဒ၊
စုန္း၊နတ္၊
အမ်ိဳးအစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။
ပေယာဂ
တိဗက္ျပည္သို႔
တို႔ျဖင့္ျပြမ္းသီးေနေလသည့္အတြက္ ေရာက္လာေသာအခါ
ရွိရင္းျဖစ္ေသာ၊
စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ၊ ဂါထာ၊ မႏၱန္ အယူ၀ါဒတို႔ႏွင့္ ထပ္၍ ေရာေႏွာသြားေလရာ မ်ားစြာေျပာင္းလဲပ်က္စီး၍၊ တစ္က်ပ္တြင္ တစ္မတ္ေလာက္သာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒ က်န္ေလေတာ့သည္။ မွတ္ခ်က္။ ။ အထူးသတိျပဳရန္မွာ ..................................... ၁.
ျမန္မာအမ်ိဳးသား
ကေလး၊
လူငယ္၊
လူရြယ္၊
လူလတ္
ႏွင့္
ႏိုင္ငံျခားသား
မ်ားကပင္သိေသာအျဖစ္သာမက အေက်ာ္အေမာ္ ပညာေရး ၀န္ၾကီး ကပင္၊ ၆၅၀ ေအဒီ မွ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။ ၂. ထိုတိဗက္ေရာက္ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးစားေပးခံေနရေသာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဗုဒၶဘာသာသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
၅။ စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View) အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းျပီး လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး တိဗက္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္ကို ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တို္င္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ သူကိုယ္တိုင္ ၁၈ ႏွစ္အတြင္း
ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေသာ
ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို
မွတ္တမ္းတင္ျပီး
ၾကိဳးနဲ႔
က်က်နန
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာ
သူ႔ကိုတရား ဓမၼမ်ား ေဟာေျပာ သြန္သင္ေပးခဲ့တဲ့အေနနဲ႔ ကန္ေတာ့ခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းကို ရခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွတ္တမ္းထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားထားတာ ေတြ႔ရွိရတယ္လို႔ ရိုရစ္စ္ကေရးသားထားသည္။
က. သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္လက္ထက္တိုက္ စကၠဴမ်ားမေပၚမရွိေသးပါ။ ေပရြက္၊ က်ဴရိုး၊ အုတ္ခ်ပ္၊ ရြံ႔ ခဲမ်ားျဖင့္၎ သားေရက်မ္းစာလိပ္မ်ားသာ ရွိခဲ့ေပေသးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သုဓမၼာဇရပ္တြင္ ၎၏အုတၳဳပၸတၱိမ်ားကို အနာဂတံ၀ံ က်မ္း၌ေဟာေျပာဗ်ာဒိတ္ျပဳထားသည့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္းစာပါ က်မ္းစာလိပ္ကို ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ယေန႔ က်မ္းစာမ်ားပင္လွ်င္ ပင္လယ္နီ၊ ပင္လယ္ေသ ကုမၼရန္ဂူမ်ား၊ စဥ္အိုးေျမအိုး အစရွိသည္တုိ႔မွ ရရွိေသာ က်မ္းစာလိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးကူးယူ၍ ေခတ္မွီရိုတ္ႏွိပ္ၾကရေလသည္။ ခ. တိဗက္ျပည္၌လည္း ခရစ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ စာရြက္စကၠဴမေပၚမရွိေသး။ ဂ. ခရစ္ေတာ္လက္ထထက္၌ တကမၻာလံုး စကၠဴ၊ စာရြက္မေပၚရွိေသး။ ဃ. စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေရးသားထားသည္ဆိုပါက လက္ေရးမူႏွင့္ ထိုစာရြက္မ်ားးကို ယခုေခတ္တြင္ လူထုအား
ေခတ္မွီနည္းစနစ္ျဖင့္
ဘုရားမွန္းမသိေသာ
ရိုတ္ကူးျဖန္႔ေ၀
မိမိထင္သည့္အတိုင္း
တင္ျပအပ္ေပသည္၊
ဘာသာတရားကို
အထူးသျဖင့္
ခုတံုးလုပ္ေနသူမ်ားအတြက္
ခရစ္ေတာ္အား (
သို႔
)
ဒိဌိေတြအတြက္အာဃအခြင့္အေရးၾကီးပင္ မဟုတ္ပါလား။ င.
အဆိုးအေကာင္းမွာ
အလြန္စပ္စုျပီး
ေက်ာ္ၾကားမူတြင္
သူ႔ထက္ငါသာ
ရွိေသာသူတို႔ကလည္း
ယေန႔ထိုအမူကိုအေသအခ်ာ စစ္ထုတ္ျဖန္႔ေစၾကေပမည္။ လုပ္ၾကံထားေသာ
အျခားအျခားေသာ
စာအုပ္မ်ားကိုပင္
စာေရးသူေျပာသလို
ေမွာင္ခိုတရား၀င္၊
တရား၀င္
ေမွာင္ခိုျဖင့္ ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ျဖဴးေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား စ.စကၠဴေပၚေပါက္သည္မွာ
တရုတ္ျပည္တြင္
ေအဒီ
၂၀၀
အစပိုင္း၌
တီထြင္
ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း
အေျခခံ
ပညာအထက္တန္းေက်ာင္း English ဒႆမတန္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၇ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
၆။ စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Litracy View) ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ေရးသားထားလွ်င္
ယေန႔ကမၻာ့စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ား၏
ထိုစာေပႏွင့္လက္ေရးမူသည္
အထုပၸတၱိမ်ား။
လက္ေရးစာမူမ်ား၊
လြန္စြာ
အေရးၾကီးလွေပသည္။
အာေဘာ္မ်ား၊
၀ါသနာမ်ား၊
အက်ိဳးျပဳမူမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေနစဥ္မွာ ထိုမွ ဗုဒၶဘာသာ ပညာရပ္ကိုဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပညာရွင္တဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါလွ်င္၊ ယေန႔ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွင့္
သူ၏စာမူလက္ေရးတို႔သည္
ကမၻာ့စာေပ
ေလာကမွာ
ေနရာယူထားေနေပေတာ့မည္။အထူးသျဖင့္ထင္တိုင္းက်ဲေနေသာ ဘုရားမဲ့၀ါဒီသမားတို႔သည္ ရက္ေပါင္းရာေထာင္ အလႈဴၾကီးေပးကာျပသေနေပလိမ့္မည္။ စာေပဆိုသည္မွာ
လူတို႔၏
အသက္ေသြးေၾကာပင္
မဟုတ္ပါလား၊
ခရစ္ေတာ္က
က်မ္းစာကိုပင္
ဖတ္ရံုႏွင့္
ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္၊ က်မ္းစာသည္ ငါ၏သက္ေသမ်သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါသည္။ ႏွလံုးသား၌သာ မင္ႏွင့္မေရး၊ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ေရးေသာ ခရစ္ေတာ္ပါ။ ၁. သခင္ေယရႈကိုယ္တိုင္ စာေရးသားမွတ္တမ္းတင္သည္ဟု ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မေတြ႔ရပါ၊ က်မ္းစာ၌လည္း မေတြ႔ရပါ၊ ပညာပင္မသင္မၾကားေသာေၾကာင့္
စာပင္မေရးဘူးပါ၊
စာေပမေရးတိုင္း
ပညာမရွိဟု
မဆိုလိုပါ၊
ေဂါတမကိုယ္တိုင္လည္း စာမေရးခဲ့ပါ လူတို႔ကသာ သူ႔အေဟာအေျပာကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊ ထို႔အတူ
ခရစ္ေတာ္သည္
ႏုတ္ေတာ္ျဖင့္
ေဟာ္ေတာ္မူ၏။
လူတို႔ကမွတ္တမ္းတင္ျပ၏၊
ေက်ာင္းပင္မေနခဲ့ေသာေၾကာင့္
ႏွိမ္ေျပာျခင္းျဖင့္ လက္သမားသား မဟုတ္ေလာဟုပင္ တိုင္းထြာေျပာခဲ့ၾကပါသည္။ ၂. က်မ္းစာအရ ေယာ ၈း၆ တြင္ ေယရႈသည္ ေအာက္သို႔ငံု႔လွ်ၽက္ လက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ေျမ၌ေရးသား၍ ေနေတာ္မူ၏။ ဤက်မ္းပိုဒ္၌
သိရသည္မွာ
လိင္ကိစၥ၌
မွားယြင္းေဖာက္ျပန္ေနေသာ
ေထင္ေခ်ာက္ဆင္ေမးျမန္းခန္းမွျဖစ္သည္။ မည္သည့္စာေပကိုမွ်
ခရစ္ေတာ္သည္
ေရးသားျဖန္႔ေ၀ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
ယခုလို
မိန္းမအား
သူ၏
ေယရႈထံသို႔
သက္ေတာ္စဥ္
ေျမၾကီးေပၚမွာ
ေခၚလာျပီး
တစ္ေလွ်ာက္လံုး၌
မိမိလက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္
ႏွစ္ၾကိမ္မ်
ေရးျခစ္ခဲ့ဘူးသည္ကိုသာ က်မ္းစာ၌ ဖတ္ရႈရပါသည္။ ေပ၊ စာရြက္၊ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ မတင္ခဲ့ဘူးပါ။ ယုဒတို႔ထံုးစံအရ အိမ္ေထာင္ဆိုသည္မွာ မိသားစု၏ ပထမဆံုးေသာ ပညာဆည္းပူးရာ၊ ပညာရွာေဖြ သိုမွီးရာ ျဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္းသည္
သိမွတ္ဖြယ္ရာတို႔ကို
လက္ဦးေက်ာင္းျဖစ္သည္။
သားသမီးတို႔အား
ေကာလိပ္ေက်ာင္း
မိဘမ်ားက
အလႊတ္က်က္မွတ္ေစ၍
ပညာရပ္မ်ားကို
ဘုရားသခင္အေၾကာင္းႏွင့္
သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။
ေယရႈမသင္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း
တကၠသိုလ္၊
အိမ္ေထာင္တြင္း၌ပင္
မိဘပညာေရးေတာ့ရွိေပသည္။ လုကာ
၄း၁၆-၂၂
တရားဇရပ္
ၾကီးပြားေတာ္မူရာ
သို႔၀င္၍
က်မ္းစာလိပ္ကို
နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔
က်မ္းစာဖတ္ရြတ္ျခင္းငွာ
ေပစည္ျဖစ္၍
က်မ္းစာကို
ေရာက္ျပန္လွ်င္
ထေတာ္မူ၏။
ဖြင့္ေတာ္မူလွ်င္
ထံုးစံေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း
ဇရပ္ေစာင့္သည္
ပေရာဖက္
ေတြ႔ေသာအခ်က္ကား
ဥပုဒ္ေန႔၌
ေဟရွာယ၏
ထာ၀ရဘုရားသခင္၏
၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ငါ့အေပၚ၌တည္ေတာ္မူ၏ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသားတို႔အား ၀မ္းေျမာက္စရာ သတင္းကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုဘိသိပ္ေပးေတာ္မူျပီ။ ေၾကမြေသာသူတို႔၏ အနာကိုေပ်ာက္ေစျခင္း ငွါလည္းေကာင္း လြတ္ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္စိကန္းေသာ သူတို႔အား ျပန္ျမင္ေစျခင္းအေၾကာင္း ငွါလည္းေကာင္း ထာ၀ရဘုရား၏ မဂၤလာႏွစ္ကာလကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟုလာသတည္း။ က်မ္းစာလိပ္ကို ဇရပ္ေစာင့္အားေပးျပီးမွ ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ဇရပ္၌ရွိေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈလွ်က္ေနၾက၏။ ေယရႈကလည္း ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားရသည့္
အတိုင္းျပည့္စံုေလျပီ
တင့္တယ္ေလွ်က္ပတ္ေသာ
ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားကို
ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္
အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းလွ်က္၊
ဤသူသည္
ကိုယ္ေတာ္ကို၀န္ခံ၍ ေယာသပ္၏သား
မဟုတ္တံုေလာဟုဆိုၾက၏။ အထက္မွသိရသည္မွာ……. ၁. ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ နာဇရပ္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ အျခားျပည္ပသို႔မသြား။ ၂. ထံုးစံရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္တြင္ က်မ္းစာလိပ္ကိုသာ ဖတ္ၾကားေၾကာင္း သိရ၏။ အျခားစာေပ၊ တရားမေဟာ၊ မဖတ္မၾကား၊ စကၠဴမသံုး။ ၃. ဖတ္ေသာက်မ္းပိုဒ္သည္ ေယရႈအားညြန္းဆိုေသာ က်မ္းစာလိပ္ျဖစ္ျပီး။ ေယရႈက ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္
သင္တို႔ၾကားသည့္အတိုင္း
ျပည့္စံုေပျပီဟု
မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အေမာခံ၊
အပင္ပန္းခံ၍
လိမ္လည္ဇာတ္လမ္းဆင္ေနပါမည္လား။ တရားသမား၊ ဘုရားတရားတို႔က အခုတမ်ိဳဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာပါက အဘယ္မွာလွ်င္ ေကာင္းပါေတာ့အံ့နည္း။ ၄. လုအေပါင္းတို႔ ေထာက္ခံမူပင္ ထိုအခ်ိန္ကပင္ရရွိခဲ့သည္။
၇။ အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View) ၁)
ေဗာဓိေညာင္ထိုထို၀ယ္
ဗုဒၶအမ်ားကိုးကြယ္ရေသာ
လူုပ်ိဳဘုရားမရွိဆိုေသာ္ျငားလည္း
အခ်ိန္ေရာက္လိမ့္မည္။
၎ဘုရား၏
အပ်ိဳကညာ၏
သားျမတ္စြာဘုရားကို
နိမိတ္လကၡဏာကား၊
လက္၀ါးအုပ္နာျဖစ္၍
ပရိနိဗၺာန္ျပဳရလိမ့္မည္ ။( အနာဂတ၀ံက်မ္း ၂၀း၁၅)။ ယခုေသာ္ကား ဤက်မ္းသည္ရွားပါးေနေပသည္။ ခရစ္ေတာ္ လက္၀ါးအုပ္အနာျဖင့္
ပရိနိဗၺာန္ျပဳရမည့္အေၾကာင္းမွာ
ဗုဒၶမပြင့္မီ
ႏွစ္ေပါင္း
၂၀၀၀
ေစာ၍
ပေရာဖက္ၾကီးေဟရွာယက ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။ ၎ခရစ္ေတာ္ပြင့္မည့္အေၾကာင္းကို ခရစ္ေတာ္မပြင့္မီ ဘီဟီ ၆၀၀၀
၀န္းက်င္မွစ၍
ၾကိဳတင္အနာဂတၱိျပဳ
ေဟာၾကားထားခဲ့ေလသည္။
ဗ်ာဒိတ္ေပးခ်က္
ယေန႔မွျဗဳန္းစားၾကီး
ေဟာထားခ်က္အတိုင္း
တစ္ခုျပီးတစ္ခု
ျဖက္ပ်က္လာျခင္းမဟုတ္ေပ။ ျဖစ္ပ်က္ျပည့္စံုလာေနျခင္းသာ
ျဖစ္သည္။ ပို၍ အံ့ၾသဘြယ္ေကာင္းေသာအရာကား သူ႔ကို မလိုတမာမုန္းတီးျပီး၊ အတိုက္အခံ၊ မဟုတ္တမ္းတရား ျပဳၾကမည္။ အေသသတ္ၾကမည္၊ သင္တို႔ (ခရစ္ယာန္)လည္း ငါ့နာမေၾကာင့္၊ လူမ်ိဳးတကာ က မုန္းတီးၾကလိမ့္မည္ တိုသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အနာဂတ၀င္က်မ္းပါအတိုင္း အမ်ားသူငါ ကိုးကြယ္ခ်ိန္ေရာက္ လွ်က္ရွိပါျပီ။
၂) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္၌ ရဟူဒီ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာ မေျဖႏိုင္ၾက၍ သူ႔အား ဆရာဆင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရာထူးကို ဤသို႔လြယ္လင့္တကူ ေပးၾကျခင္းမွာလည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာမရွိၾကပါေပ။ ၁.
ယုဒတို႔သည္
ဘာသာေရး
က်စ္လစ္ခိုင္မာ
ဂရုစိုက္လြန္းသူမ်ား
ျဖစ္ၾကသည္။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးကို ဘာသာေရးတြင္ ဤသို႔လြယ္လြယ္ ေပးရိုး ထံုးစံမရွိ။ ၂. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူး ေပးတင္ေျမာက္ေၾကာင္း က်မ္းစာႏွင့္ ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မရွိ။ ဘုရားရွင္ကသာ ခရစ္ေတာ္အျဖစ္ ဘိသိပ္ေပးခဲ့သည္။ လူကမေပး။ လူတို႔ကမူကား ၀န္ခံရ၏။ ၃.
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးေပးမိေၾကာင္း
ဘုရားအားျပစ္မွား၍ဟူသာ
စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။
ဆရာတင္မိေၾကာင္း ၄.
ရာထူး၊
ဟူ၍
ေျပာဆိုၾကခ်က္မရွိ။
ထယ္၀ါလွသည့္
၀တ္ရံုႏွင့္
အထိမ္းအမွတ္လက္စြပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း ေယရႈ၀တ္ဆင္သည္ဟု မဖတ္မၾကားဘူးပါ။ ၃) တိဗက္ဘာသာ စကား၊ မြန္ဘာသာစကား၊ တတ္ေျမာက္ေၾကာင္းလည္း မွတ္တမ္းမရွိပါ။
၄) ရဟန္းေတာ္ ၂၀ ႏွစ္၌ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ဆုိလွ်င္ အထြတ္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ထိုရဟန္းအား မကိုးကြယ္ၾကဘဲ အယ့္ေၾကာင့္ ေၾကာင္သူေတာ္မ်ားအား ယေန႔ကိုးကြယ္ေနၾကပါသနည္း။
၅) ကတိ ၇ ခ်က္ေပးရသည္၊ ေနာက္ဆံုး ၇ ခ်က္ေျမာက္တြင္ သို႔မွသာလွ်င္ သင္သည္ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ အလြန္ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျဗဟၼာဘံုသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ဆိုထားေသာေၾကာင့္။ ခရစ္ေတာ္ သည္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔သာ
ခ်ီေဆာင္ျခင္းခံခဲ့သည္။
သူခိုးၾကီးကိုလည္း
ကတိေပးသည္။
ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔၀င္စားခြင့္ေပးသည္။ ျဗဟၼာဘံုသို႔မဟုတ္ပါ။
ခရစ္ေတာ္ကို
ျဗဟၼာဘံုသည္ ၃၁
ဘံု
အစုအ၀င္မ်သာ၊
ေကာင္းကင္ဘံုသည္ကား
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ဖန္ဆင္း၍တည္ရွိသည္။
၃၁
ဘံု၏
အျခားမဲ့၌
မိတ္ေဆြအားလံုး
ဟိုမွာဘက္တြင္
ထိုေနရာ၌
တသီးတျခား
ေနရာေပးလိုသည္မွာ
ဧေကာဗုေဒၶါအရွင္ ဘုရား၏ေမတၱာေတာ္သက္သက္သာ ျဖစ္ေလသည္။
၆) သင္၏နာမည္အားျဖင့္ ဘာသာ အယူ၀ါဒ တစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ၾကလိမ့္မည္ဟု အမိန္႔ရွိကာ ဇီ၀ကိရိဋ အားျပန္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟုပါရွိသည္။ က. ဆရာေတာ္မေထရ္က ခြင့္ျပဳေျပာဆိုဗ်ာဒိတ္ျပဳခဲ့လွ်င္ မိတ္ေဆြလည္း ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ကိုးကြယ္အပ္ပါသည္။ ယခုေၾကာင္သူေတာ္မ်ားႏွင့္ ခ.
ငါ၏
အသင္းေတာ္ကို
ဤေက်ာက္ေပၚမွာ
ယွဥ္ၾကည့္ပါေလ။
ငါတည္ေထာင္မည္ဟု
ေယရႈကိုယ္တိုင္
မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ လူတို႔၌ အသင္းေတာ္တည္ေထာင္ ခြင့္မရွိပါ။ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ တည္ေထာင္ျပီး ခရစ္ေတာ္ပိုင္ေသာ အသင္းေတာ္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။
၇) ယုဒယာျမိဳ႔၊ ေဂ်ရဳရွလင္ ႏွင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔ ေတြမွာ တရားေဟာရာ တရားနာသူမ်ားက ေယေဟာ၀ါး ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြ မဟုတ္ပဲ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြသာ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုျပီး ေယရႈကို ၀ိုင္းျပီး ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကတယ္ဟု
သာသနာပဒိဌိဆရာေတြက
ေရးပါသည္…
က်မ္းစာတေလွ်ာက္လံုးမွာ
အျခားေသာဘုရားမ်ား၏ တရားမ်ားကို မေဟာၾကားပါ။ ဧ၀ံေဂလိတရားသာ ေဟာၾကားခဲ့၏။ ထ၀ရဘုရားႏွင့္ သူႏွင့္တလံုးတ၀တည္းျဖစ္ေၾကာင္း
၊သားေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းသာ
ေဟာ၏။
၀န္ခံ၏၊
ငါေဟာေျပာေသာ တရားသည္ ငါ၏တရားမဟုတ္၊ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ အဘခမည္းေတာ္၏ တရားျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဂ်ဴးတို႔က ေမ်ာ္ေတာ့ ဤဘုရား၊ ပြင့္လာေတာ့ အထင္မွားၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ပါသည္
၈) ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ခရစ္ေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ့ဆရာ အရိယာပုတၱမဟာေထရ္က သူ႔ကိုမွာ လိုက္တဲ့ ပရိယာယ္ကိုသံုးရမည္ဆိုတဲ့ စကားကို အမွတ္ရျပီး၊ သူေဟာတဲ့တရားဟာ ေယေဟာ၀ါ ေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ေယေဟာ၀ါေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း
လွည္းစားျပီးေျပာျပလိုက္သတဲ့၊
အမွန္မွာ သူဟာ ပရိယာယ္
သံုးရမယ္ဆိုတဲ့စကားကို အဓိပၸါယ္ ေကာက္မွား၊ ယခုလိုလွည့္စားလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒီလို အလွည့္စားမွား လိုက္တဲ့အတြက္
ခရစ္ေတာ္ဟာ
လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာတင္ျပီး
ရဟူဒီဘုန္းၾကီးမ်ားႏွင့္
ေရာမလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့
အသတ္ခံသြားရသတဲ့။ ေယရႈဟာ ဥပေမယ်ေတြသံုးျပီး ေဟာတတ္တဲ့ ဘုရား။ အတိအလင္းေဟာတတ္တဲ့ဘုရား၊ သတၱေျပာင္ျပီး၊ ရဲ၀ံ့တဲ့ႏွလံုးရည္ျပည့္၀တဲ့ ရဲ၀ံ့တဲ့ဘုရားပါ။ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ အေသခံဘို႔လည္း ၾကိဳသိျပီးသားပါ ( ေဟရွာ
၅၃း၉)။
လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ
ေသရတာမွာ
အျပစ္သား
ေၾကာင္သူေတာ္(
ဘုရားကိုအံတုျပီး
ဘုရားျဖစ္ခ်င္ၾကတဲ့ မာရ္နတ္ေနာက္လိုက္ေတြ) အားလံုးအတြက္ပါ။ ေရာမ ၅း၈ ငါတို႔သည္ အျပစ္ရွိစဥ္ပင္ ခရစ္ေတာ္သည္
ငါတို႔အတြက္ေၾကာင့္
ထားေသာဘုရား ) လို႔ဆိုပါတယ္။
အေသခံေတာ္မူ၏
(
အရိေမတၱယ်=
ရန္သူျဖစ္လွ်က္ပင္
ေမတၱာ
၉)
ဒါေၾကာင့္
ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြက
ခရစ္ေတာ္ကို
သူေတာ္ေကာင္းတေယာက္ရဲ့
အသက္ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ျဖတ္မိၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရယ္ လို႔ လက္ညိဳးထိုးစရာမရွိ ကေလက၀ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ထိုကိစၥလည္း မမွန္ပါ ၊ အမွန္မွာ ထာ၀ရဘုရား သခင္ကို ျငင္းပယ္၍ ဘုရားသခင္ မႏွစ္ျမိဳေသာ ရုပ္တုဆင္းတု တို႔ကို ကိုးကြယ္ေသာေၾကာင့္သာ
ဘုရားသခင္က
ဒါဏ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံျပန္ေပးမည္ ဟု ေျပာသည့္အတိုင္း ယခုႏိုင္ငံျပန္ရပါျပီး။ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ၁၉၄၈ ေမလထဲတြင္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကသည္။ ၁၀) ဗုဒၶတရားေဟာခ်င္လွတယ္ဆိုရင္ လိမ္လည္လွည့္ပါတ္ျပီးမွေတာင္ ေဟာခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ မိတ္ေဆြေတြကိုးကြယ္ သင့္ပါျပီ။
ျပီးေတာ့
ဒီေလာက္
လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚကေန မေျပာခဲ့တာလည္း။
ဗုဒၶတရား
ေဟာခ်င္တယ္ဆိုရင္
အသက္ခ်ဳပ္ကာနီးမွာ…
ဘာေၾကာင့္
လူေတြရသြားၾကပါေစတာ့လို႔
အသက္ဘဲထြက္ေတာ့မယ္။
ဘာလို႔လူသားေတြကို
ရင္မဖြင့္ခဲ့တာလည္း။
ဘာလို႔မေျပာရဲတာလည္း။
ဗုဒၶတရားေဟာတာပါလို႔
ေသခါမွေတာ့
မထူဘူး
အမွတ္တရားေလး
ေသေတာင္မွ
ေသရဲမွေတာ့
ဒါေလးေတာ့
ဖြင့္ေျပာရဲသြားမွာပါ။
ဗုဒၶဝါဒျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚေစေသာ ဓမၼသဘင္ တကယ္ရွိခဲ့သေလာ? ဤစာအုပ္ျဖစ္ပြားေစသူ
ဘကၡဴအရွင္အရိယဓမၼ၏
ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသကို
ျမန္မာျပန္ဆိုသူ
ေတာင္တြင္း
ကိုကိုႀကီး၏ နိဒါန္းစကား ေဖၚထုတ္ခ်က္အရ သိရွိခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ ျမႇား (၅) ေခ်ာင္းအားျဖင့္၄င္း၊ ၾကယ္ (၇) ပြင့္အားျဖင့္၄င္း အက်ဥ္းေဖၚျပခဲ့သည္။ သတၱမၾကယ္ပြင့္ ေဖၚထုတ္ခ်က္အရ ဗုဒၶဝိဟာရဘံုဘိုင္ျမိဳ႔ ဓမၼသဘင္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ လုလင္ငယ္ ေယ႐ႈ တိဗက္ပညာေတာ္သင္ ကိစၥကို အက်ယ္တဝင့္ေဆြးေႏြး တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ယခု အ႒မၾကယ္ပြင့္ အမွတ္အသားျဖင့္ ေဖၚျပရေသာ္၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ အရွင္အရိယဓမၼသည္ အိႏၵိယျပည္တြင္ မေမြ႔ေလွ်ာ္ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့၍ ေတာင္တြင္းႀကီး ဆရာေတာ္
အသွ်င္
ဥကၠ႒၏ေျခေတာ္ရင္းတြင္း
ျပန္လည္ခိုလံႈလာသည္။
ေနခဲ့သည္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္
အတိအက်
အျခားဘာသာတရားမ်ားကို
မေတာ္မတရားေစာ္ကားေသာ
၁၉၃၆-၁၉၃၈
မခန္႔မွန္းႏိုင္ေပ။ ဓမၼသဘင္ဆိုသည္ကို
(၂)
ႏွစ္
အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အမွန္တကယ္
က်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါသေလာ? ဓမၼေဒသနာ ေဟာေျပာပြဲေလာ? သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာဝင္တို႔၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္အရ ေဟာေျပာေသာ အခမ္းအနားကို တရားပြဲဟုေခၚသည္။ ေန႔ရက္၊
အခ်ိန္၊ ေနရာ၊
တရားေခါင္းစဥ္စသည္
အစီအစဥ္ျဖင့္
ေဟာၾကားျခင္းကို
တရားပြဲဟု
ဆိုရသည္။
အရိယဓမၼ၏ ထင္ရာျမင္ရာေျဖဆိုပြဲသည္ တရားပြဲမဟုတ္။ ဓမၼသာကစၥာတရားေဆြးေႏြးပြဲေလာ? အျခားဘာသာတရားကို ဓမၼမိတ္ေဆြႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္
သိလိုေသာ
ညႇိႏိႈင္းတိုင္ပင္၍
သို႔မဟုတ္ ေန႔ရက္ေနရာ
မိမိဘာသာတရားကို အေၾကာင္းအရာ
သိေစလိုေသာ
သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအျပင္
အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္းကို
တရားေဆြးေႏြးျခင္းဟုဆိုသည္။
အရိယဓမၼ၏
တစ္ဖက္သတ္
အႏိုင္ယူေျဖၾကားပြဲသည္ တရားေဆြးေႏြးပြဲမဟုတ္။ ဓမၼဝိဝါဒတရားျပိဳင္ပြဲေလာ? ၁၉၃၆
ခုႏွစ္တြင္ျပဳလိုပ္ခဲ့ေသာ
"ေက်ာက္ကြင္း
အေရးေတာ္ပံု"
ဟုေက်ာ္ၾကားေသာ
ဗုဒၶဘာသာေခါင္းစဥ္မ်ားႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္တင္ျပတိုက္ခိုက္ေဟာေျပာႏိုင္ေသာ ဓမၼစကားရည္လုပြဲျဖစ္သည္၊ လြတ္လပ္စြာျပဳႏိုင္သည္။
ဓမၼသေဘာတရားျငင္းခံုပြဲမ်ိဳးသည္
အလြန္အဆင့္အတန္းျမင့္မားသည္။
ထိုပြဲမ်ိဳး
ကမၻာ့အျခား
တစ္ေနရာတြင္
ဓမၼဝိဝါဒပြဲ၊
ထိုပြဲအတြင္းဘာသာေျပာင္းကိုးကြယ္မႈ ရွိခဲ့သည္ဟု
မၾကားစဘူးေပ။
ထိုပြဲမ်ိဳးႏွင့္
အရိယဓမၼ၏ တကိုေတာ္တည္း ပထမရေသာ ပြဲမ်ိဳးသည္ လံုးဝမတူေပ။ တရားေဟာေျပာပြဲ၊
တရားေဆြးေႏြးပြဲ၊
တရားျပိဳင္ပြဲ
(၃)
ပြဲမဟုတ္ေသာ
မတရားပြဲ
တမ်ိဳးျဖင့္
စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးေသာ ဓမၼဇာတ္ေကာင္ ဆရာၾကီးမ်ားကို အႏိုင္ယူကာ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာစာအုပ္ဟု "ဗုဒၶဝါဒ ျပႆနာမ်ား" က်မ္းကို ဂုဏ္ျပဳလွ်င္ မမွားႏိုင္ဟု ထင္မိပါသည္။ ဟိႏၵဴဘာသာဓမၼဇာတ္ေကာင္ဆရာၾကီးကို ေဝဒက်မ္းမ်ား၊ ပူရဏ္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ကြ်မ္းက်င္သည့္ ဟိႏၵဴဘုန္းေတာ္ၾကီး ပ႑ိတ္အက္စ္႐ႈကာလဂ်ီဟု ဂုဏ္ထူးဝိေသသ အမည္နာမသတ္မွတ္ထားသည္။ သို႔ရာတြင္ အရိယဓမၼ၏စြပ္စြဲေဝဖန္ ထြက္သြားလွ်င္
ပုတ္ခတ္ခ်က္မ်ားကို
ပ႑ိတ္ၾကီးဟာ
ဝန္မခံဟု
ေပးထားတဲ့
ဆိုကာ
သဘာပတိဆိုသူက
အာမခံခ်က္ေတြကို
"မေျဖပဲ
တရားပြဲမွ
ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့
အေနျဖင့္
တရားစြဲဖို႔ပဲရွိပါေတာ့တယ္"။ ဟုေျပာခဲ့သည္။ မတရားပြဲမွ တရားစြဲပြဲအဆင့္သို႔ ေရာက္လုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ဗုဒၶ၏
အေမးကို
မေျဖဆိုက
သစၥက၏
ဦးေခါင္းကို
ဝရဇိန္လက္နက္ျဖင့္
(ရ)
စိပ္ခြဲမည္ဟု
အၾကမ္းဖက္ခ်ိန္းေျခာက္ေသာ သိၾကားမင္းကို ေျပး၍ပင္ သတိရမိေတာ့သည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဓမၼဇာတ္ေကာင္ ဆရာၾကီးကိုလည္း ခရစ္ယာန္ ဘုန္းၾကီး ေဂ်ဝီလ္ဆင္ဆင္ အမ္ေအ ( ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္)၊
ဘံုဘိုင္ျမိဳ႔အယ္လီဖင့္စတုန္းေကာလိပ္ေကာင္း
ပညာရွင္ၾကီးအျဖစ္
ဂုဏ္ျပဳေဖၚျပထားပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဥပုဒ္စာေျဖ သင္တန္းေက်ာင္းမွ ကေလး သူငယ္မ်ားပင္ သိႏိုင္ေသာ ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္းကို
မသိဟု
ေျဖဆိုခိုင္းေလသည္။
ကယ္တင္ျခင္းတရားအေၾကာင္းကို
ခရစ္ယာန္ဘာသာပါရဂူႏွင့္တကြ မိမိ၏ အဂၤလန္ျပည္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပင္ မရွင္းျပႏိုင္ေၾကာင္း ဝန္ခံခိုင္းေလသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေအာင္ႏိုင္ေသာ အရွင္အရိယဓမၼေပတကား။ စာမ်က္ႏွာ
(၁၁၃)
အေမးအေျဖတစ္စံုကို ဖခင္ထာဝရဘုရားသခင္ရဲ့
တြင္
ေဖၚျပထားေသာ
ေအာက္တြင္ အမိန္႔ေတာ္ကို
ဓမၼအေတြးအေခၚမပါ၊
ေဖၚျပလိုက္သည္။ ေစာင့္ေနဆဲ
အရွင္အရိယဓမၼ (
၁၈)
ကေလးကုလားဆန္ေသာ "ဒါျဖင့္
ႏွစ္တာကာလအတြင္း
ခရစ္ေတာ္ဟာ ေသၾကရတဲ့
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြဟာ ေကာင္းကင္ဘံုနန္းကို သြားမလား၊ ငရဲျပည္ကိုပဲ သြားၾကရသလား?" - သူသည ္လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ? -မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ? -ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ယုဒ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကိုမဟုတ္ေလာ?
-သူ႔ႏွစ္မမ်ားသည္လည္း ငါတို႔ႏွင့္ အနီးအပါးမွာေနၾကသည္ မဟုတ္ေလာ? အထက္ပါ အေမးမ်ားကို သူ၏ဓမၼဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ ခရစ္ယာန္ ဓမၼပါရဂူဆရာေတာ္ၾကီးက"ဒီ(၁၈)ႏွစ္တာ
ကာလအတြင္း
ေသေၾကပ်က္စီးၾကရတဲ့
လူေတြဟာ
အကုသိုလ္ကံထဲကနစ္မြန္းျပီး
ငရဲဘံုသို႔ ေရာက္ၾကရပါတယ္ဆရာေတာ္၊ ဘာျပဳလို႔လည္းဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလူသားေတြအတြက္ ေကာင္းကင္ဘံုနန္း မဖြင့္ေသးလို႔ပါဆရာေတာ္" ဟူသတည္း။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အခန္းအခ်ိဳ႔ကို
ဓမၼသဘင္တကယ္ရွိခဲ့ဟန္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကား
တတ္စြမ္းသမွ်တင္ျပခဲ့ျပီ။
ထိုဇာတ္လမ္း
တည္ရွိေနေလျပီ။ ထိုဇာတ္မွ
သေႏၶတည္ရာ
"ဗုဒၶဝါဒ
ျပႆနာမ်ား"
စာအုပ္တိမ္ျမဳပ္ကာလ သေႏၶတည္ကာလကားရွည္လွ်ားလွေပ၏။ "ဗုဒၶဝါဒ ျပႆနာမ်ား" စာအုပ္တိမ္ျမဳပ္ကာလ အရိယဓမၼ၏ အတၳဳပၸတၱိကို ယခုေနာက္ဆံုး နဝမၾကယ္ပြင့္ အမွတ္အသားအားျဖင့္ ေဖၚျပခ်က္ကား၁၉၃၈ ခုႏွစ္ အိႏၵိယျပည္မွ ေတာင္တြင္းၾကီးျပန္လာျပီး အေမရိကန္သို႔ၾကြေရာက္ရန္ ၾကံစည္ျပန္ေလသည္။ အေမရိကန္
သမတရုစဘဲ့ထံသို႔
မည္သည့္ဘာသာဝင္
အေမရိကန္တိုက္၌
သာသနာျပဳမဆိုသြားေရာက္
ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ခြင့္ေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။
ဗုဒၶသာသာနာျပဳခြင့္ေတာင္းခံခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ သာသနာျပဳႏိုင္ေသာ
ယဥ္ေက်းေသာ
သမတၾကီးက
ႏိုင္ငံ၏
သမတထံသို႔
ကန္႔ကြက္ပိတ္ပင္စရာမရွိေၾကာင္း
စာျပန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အေမရိကန္သို႔သာသနာျပဳၾကြသြားခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ အတိအက် မေဖၚျပထားေခ်။ သို႔ရာတြင္ ရုစဘဲ၏ တတိယ သမတသက္တမ္း ( ၁၉၄၀-၄၄) အတြင္းျဖစ္ႏိုင္စရာရွိသည္။ ျမန္မာျပည္မွ ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာျခင္းျဖစ္သည္။ ဗုဒၼဝါဒျပႆနာမ်ား စာအုပ္မူၾကမ္းကို
အဘယ္အခ်ိန္တြင္ စတင္ျပဳစုခဲ့သနည္း။
အေမးအေျဖပြဲျပဳစဥ္
၁၉၃၆-၃၈ ကာလအတြင္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ေလာ? အိႏၵိယတြင္ေလာ? ျမန္မာျပည္မွာေလာ? အေမရိကတြင္ေလာ? ျမန္မာဘာသာမျပန္မီ အႏွစ္ (၃၀) လံုးလံုး (၁၉၃၈-၁၉၆၈) အတြင္ ထိုစာအုပ္အဘယ္မွာ ရွိေနခဲ့သနည္း? အရိယဓမၼလက္ထဲမွာေလာ? ဘယ္အခ်ိန္မွာ
ေတာင္တြင္းႀကီးသွ်င္ဥကၠ႒လက္ထဲမွာေလာ?
ေရာက္သြားသလည္း?
သုေတသနျပဳဘြယ္မ်ားစြာရွိေနပါသည္။
....
ျဖစ္စဥ္ကာလ၊
ဝင္းေမာ္ဦး
စသည္စသည္ေသာ ျဖစ္ရပ္ကိစၥမ်ားကို
စာအုပ္တိုက္သို႔
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္
အတိအက်မသိရေသးေသာ္လည္း
ျပဳစုထားေၾကာင္းကား ထင္ရွားလွေပ၏။ ဥပမာ- စာမ်က္ႏွာ (၁၆၉)တြင္ "... ဒါ့ေၾကာင့္ တကယ့္မွန္ကန္တဲ့တရားကို သိလိုနာလိုၾကလို႔ ယခုလို ဒီေနရာမ်ီုးမွာ လာေရာက္စုေဝးၾကတဲ့ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမအားလံုးကို ဦးပဥၥင္းက ဘယ္ဘာသာ၊ ဘယ္တရား၊ ဘယ္အယူဝါဒကိုမွ် မေထာက္မညႇာပဲေဟာေျပာတဲ့အတြက္ စိတ္လက္မသာမယာျဖစ္ဖို႔လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဦးပဥၶင္းကိုယ္တိုင္ ကမၻာမွာရွိတဲ့ ဘာသာတရားအယူအဆဝါဒေပါင္း (၂၉)မ်ိဳးကို (၂၂) ႏွစ္ေက်ာ္ေလ့လာလိုက္စား ျပီးမွ
သစၥာဝါဒီကိုေတြ႔ရွိရလို႔
တစ္ေယာက္အျဖစ္က ျဖစ္ပါတယ္"
ဒီလိုသစၥာဝါဒီကိုလက္ခံကာ
အလြန္စိတ္အားထက္သန္လွတဲ့
ဗုဒၶဘာသာသာသနာေဘာင့္ထဲကိုဝင္ျပီး
ဗရင္ဂ်ီဘာသာဝင္
သာသနာ့ဝန္ထမ္းရဟန္းဘဝကို
ခံယူခဲ့ရျခင္း
ဤစကားေျပာခ်ိန္တြင္
အရိယဓမၼသည္အသက္သည္
(၃၄)ႏွစ္မွ်သာရွိေသးသည္။
ဗုဒၶဘာသာကို
သုေတသနအဆင့္ျဖင့္ ေလ့လာခ်ိန္မွာ ( ၄ ) ႏွစ္မွ်သာရွိေသးသည္။ ဗရင္ဂ်ီဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ သည့္ကာလသည္ ( ၇ ) ႏွစ္ထက္မပိုေသးေခ်။ အကယ္၍ ၾကိဳတင္ေလ့လာခဲ့လွ်င္ အသက္ (၁၂) ႏွစ္သားမွ စတင္ ေလ့လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ရေပလိမ့္မည္။ ( ၃၄-၂၂=၁၂) လံုးလံုး လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သူ၏မရင့္က်က္ျခင္း၊ မယဥ္ေက်း ေသာ စာေပဘဝက သက္ေသခံေနသည္။ မေလးနက္ေသာ ဓမၼေတြးေခၚမႈကလည္း သူ၏ဘဝအမွန္ကို ေဖၚျပေန သေယာင္တကား။ အႏွစ္ (၃၀) လံုးလံုး "ဗုဒၶဝါဒ ျပႆနာမ်ား" စာအုပ္ကို ပံုသြင္းဖန္ဆင္းေနသူကား မည္သူနည္း? မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသနည္း? လွ်ိဳ႔ဝွက္နက္နဲေသာ ဂမၻီရလိုင္းဝင္ အံ့မခန္းေသာ စာအုပ္အျဖစ္ထားလိုက္ၾကပါစို႔။ ႏွစ္ဘက္ေသာ
စာဖတ္ဓမၼမိတ္ေဆြအားလံုး
ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
အမွန္တရားသည္ အေမွာင္ႏွင့္ အမွားကို ဖယ္ရွားႏိုင္ပါေစေသာ္ဝ္။
THE END.
အလင္းတရားႏွင့္အတူ