ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻃﺮﺍﺣﻲ،ﻃﺮﺍﺡ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻛﺎﺭﺑﺮﻱ ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻫﻮﺍﻱ ﺁﻥ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﺷﻮﺩ،ﺑﺎﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻲ،ﻧﻘﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ،ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺩﺍﺧﻠﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ،ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺩﻣﺎ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﺪ.ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻃﺮﺍﺡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺭﺍﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ،ﮔﺎﻡ ﺑﻌﺪﻱ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺤﻞ ﭘﺮﻭژﻩ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻳﺎ ﺁﺑﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﺑﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻱ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻭ ﻫﻮﺍﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﻛﻮﭼﻚ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ،ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺮﺍﺡ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺳﺮﻣﺎﻳﺸﻲ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ،ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻳﻜﭙﺎﺭﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺎﻡ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺼﺎﺏ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺒﻜﻪ ﻛﺎﻧﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺟﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﻢ ﻛﺸﻲ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﺮﻣﻮﺳﺘﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺁﺏ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺁﺏ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺑﺎ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺁﺑﻲ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﻭﺯﻥ ﻛﻤﺘﺮﻱ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﺭﺥ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﺪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎ ﻣﻌﺎﻳﺒﻲ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻃﺮﺍﺡ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ،ﺣﺠﻢ ﻫﻮﺍﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻨﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻮﻳﻞ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﻢ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻱ ﺩﺍﺧﻠﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﻣﺴﺎﻟﻪ Page 1 of 4
ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﻱ ﻓﻦ ﻫﺎﻱ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺤﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺳﺮﻭ ﺻﺪﺍﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺤﺘﻮﻱ ﺁﻻﻳﻨﺪﻩ ﻳﺎ ﺫﺭﺍﺕ ﻣﻌﻠﻖ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻴﺮ ﻫﻮﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ.ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺸﻜﻞ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﻱ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻫﺎﻱ ﭘﺎﺋﻴﻦ ،ﻛﺎﻫﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻫﺎﻱ ﺑﺎﻻ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎﺭ ﺟﺰﺋﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﻧﻜﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺼﺐ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﮔﻴﺮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻱ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻧﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪ.ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﻫﻮﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺿﻤﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻳﻚ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻛﻮﺗﺎﻩ )ﮔﺮﺩﺵ ﺩﺍﺋﻤﻲ ﻫﻮﺍﻱ ﮔﺮﻡ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ (ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﻫﻮﺍ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ،ﻃﺮﺍﺡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﻦ ﻫﺎﻱ ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻣﺠﺮﺍﻱ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﻭﺝ ﻫﻮﺍ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻱ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﻧﻤﺎﻱ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ،ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﻜﺎﻥ ،ﻛﻨﺪﺍﻧﺴﻮﺭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﻱ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻧﺼﺐ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺎﺭ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ،ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻜﺶ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻭ ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻳﺦ ﺯﺩﻥ ﻛﻮﻳﻞ ﺳﺮﻣﺎﻳﻲ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﺷﻮﺩ.ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪﻥ ﻛﻮﻳﻞ ﺳﺮﻣﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ
Page 2 of 4
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺒﺮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﻭﻏﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻨﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﺳﻴﻠﻨﺪﺭ ﭘﻴﺴﺘﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻣﺘﺪﺍﻭﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﭼﻨﺪ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭﻱ ﻭ ﺗﻚ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭﻱ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﺭﻭﺵ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﭘﻠﻪ ﺍﻱ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ)ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺳﻴﻠﻨﺪﺭ ﻫﺎﻱ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ( ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻭﺵ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﭘﻠﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ،ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺩﻗﻴﻖ ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺤﻴﻂ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺘﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺩﻣﺎ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺳﺮﻱ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻱ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ.ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎﻱ ﻣﻮﺍﺯﻱ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎﻱ ﺳﺮﻱ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻧﺴﺒﻲ ﻣﺤﻴﻂ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﻭﻟﻲ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺧﺮﻭﺟﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻮﺍﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻫﻮﺍﻱ ﮔﺮﻣﺎﻳﺶ ﻣﺠﺪﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻣﺎﻱ ﺧﺮﻭﺟﻲ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﻞ ﮔﺮﻣﺎﻳﺶ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﻞ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺳﺮﻱ،ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﺠﺰﺍ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﻫﺎ ﻧﻴﻤﻲ ﺍﺯ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﻣﺠﺰﺍ ﻣﺘﺼﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺪﺍﺭ ﺑﻨﺪﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﻳﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﻮﻳﻞ ﻳﻚ ﺳﻮﻡ ﻛﻞ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺭﺩﻳﻒ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻛﻮﻳﻞ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻮﻡ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻒ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﺟﺎﻱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﻣﺎ ﺩﺭ ﻛﻮﻳﻞ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﻣﺎﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﺩﻭﻡ ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ،ﺩﺭ Page 3 of 4
ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ ﺍﺯ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﻮﻳﻞ ﺍﻭﻝ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﻮﺩ.ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﻮﻳﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﭙﺮﺳﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﺩﺳﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﺳﺮﻣﺎﻳﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ) 550FPM (2.8m/sﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ،ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻛﻮﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﻳﻜﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺑﺎﺭ ﺟﺰﺋﻲ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺭﻭﻏﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.ﺩﺭﺑﺨﺶ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﻮﺩﻱ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺸﻲ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻳﺰﺭ ﻫﺎﻱ ﺩﻭ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﻣﺠﺰﺍ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ،ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺸﻲ ﺑﻴﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺗﻘﻄﻴﺮ ﻭ ﻛﻮﻳﻞ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﻪ ﺍﺭﻭﻧﺪ-ﺷﻤﺎﺭﻩ 21
Page 4 of 4