[ lite on ]* narafi
tijdschrift.indd 1
photography
1 st magazine ’09
5/5/09 12:53:56 AM
Foto’s Leander Fransoo tijdschrift.indd 2
5/5/09 12:53:58 AM
tekst Alain Quateau
Iedereen kent dat gevoel
tijdschrift.indd 3
Je bent getuige van een ontroerende gebeurtenis en je denkt meteen: kon ik nu maar een foto nemen. Het overkwam me onlangs toen ik de polyvalente zaal van ons kasteeltje binnenliep. De hele ruimte was tijdelijk omgetoverd tot redactie van het tijdschrift dat u nu vasthoudt. De fotoopleiding aan onze school steunt traditioneel op vele inspirerende initiatieven: de modeweek, de samenstelling van een kookboek, de ontwikkeling van een catalogus met krukjes,... En alsof dat nog niet volstond werd onlangs alweer een wild idee op de tafel gegooid; laten we een fototijdschrift maken! En zo gebeurde het dat een guerilla van enthousiaste fotoredacteurs ons kasteeltje had ingenomen. Terwijl in de ene uithoek van de zaal iemand op een tekst rond privacy zat te kauwen, weerklonk aan de andere kant een welgemeende vloek tegen een sputterende computer. Terwijl de doodvermoeide printer een stapel testpagina’s uitspuwde ontspon zich een geanimeerde discussie over geschikte lettertypes. De bedrijvigheid was kolkend. Iedereen rende heen en weer. Niemand die nog wist wie docent en wie student was. En iedereen deelde dezelfde missie. Dit fototijdschrift moest de goesting van al onze fotografen weerspiegelen. Soms, heel af en toe, is het niet nodig om een foto te nemen. Dat prachtig tafereel zal sowieso voor eeuwig op mijn netvlies gebrand blijven. En u kan genieten van dit stijlvol resultaat. Lees, kijk en deel ons enthousiasme.
de redactie van 2Foto
5/5/09 12:54:02 AM
COLOFON // Hoofdredactie: Reinhilde Terryn Redactie: Norah Abu Bakr, Laura Bertone, Marcellino Bogaert, Imke Bogaerts, Evelien Cammaert, Sheela Cornelissens, Sofie Daeleman, Jasmijn Decuyper, Teja De Prins, Karen De Schepper, Joren De Weerdt, Leander Fransoo, Fenja Hernie, Hanne Lavrysen, Ellen Lootens, Steven Matthys, Jonas Mertens, Dries Messely, Melika Ngombe Kolongo, Hans Otte, MikhaĂŤl Robinski, Elodie Sprimont, Laurent Van Assche, Sofie Vandam, Tino van den Berg, Eurydice van Durme, Kenny Vangoetsenhoven, Joram Van Holen, Joost Van Slambrouck, Evelien Van Steenbergen, Kelly Vercammen,
Coverfoto: Leander Fransoo Logo: laura Bertone Met dank aan: Tom Swalens, Isabel Rottiers, Alain Van Haver, Alain Quateau, Guy Ballet V.U.: Luc Van Goidsenhoven
Victor Rousseaulaan 75
1190 Brussel
Gratis tijdschrift gedrukt op FSC - certified papier binnen PEFC Tom & otto silk 115g - cover: PEFC Tom & otto silk 170g
tijdschrift.indd 4
5/5/09 12:54:04 AM
Layout Fenja Hernie
1
3
113
1735 5
Books
61
65
Mechelen feat. Brussels
.BE
55 63 101
Dossier architectuur
The afterlife
78
Take one!
Stopmotion
49
18
26
29
33 In de studio 27
Glam it up!
41
42
Mode
71 53
Remake portraits
89
87
Exploring the unknown
99
102
107 85
120 118
3
tijdschrift.indd 5
5/5/09 12:54:05 AM
Layout Elodie Sprimont
.Be
Een persoonlijke visie over ons landje in een reeks van 10 beelden. Ver weg van de clichÊ’s zoals frietkoten, chocolade, bier, wegenwerken, enz ... Het speelveld was beperkt tot een slordige 30528 km2, veel territoriumdiscussie is er niet geweest. Sommigen kozen voor de absurde, surrealistische kant. Anderen gingen op zoek naar nostalgie. Het werd een verfrissende kijk op ons soms wat vastgeroeste denken over het vaderland.
tijdschrift.indd 6
5/5/09 12:54:06 AM
belgiĂŤ corporated: A corporation is a legal entity separate from the persons that form it.
Foto Hanne Lavrysen - lost -
5
tijdschrift.indd 7
5/5/09 12:54:07 AM
Foto Laura Bertone - lichtvervuiling -
tijdschrift.indd 8
5/5/09 12:54:09 AM
7
tijdschrift.indd 9
5/5/09 12:54:13 AM
tijdschrift.indd 10
5/5/09 12:54:16 AM
Foto Sofie Vandam - oorlogsverleden -
9
tijdschrift.indd 11
5/5/09 12:54:18 AM
Foto Jasmijn Decuyper - pendelen -
tijdschrift.indd 12
5/5/09 12:54:23 AM
11
tijdschrift.indd 13
5/5/09 12:54:25 AM
Foto Marcellino Bogaert - dorpskoersen -
tijdschrift.indd 14
5/5/09 12:54:40 AM
13
tijdschrift.indd 15
5/5/09 12:54:44 AM
tijdschrift.indd 16
5/5/09 12:54:49 AM
Foto Leander Fransoo - le plat pays -
15
tijdschrift.indd 17
5/5/09 12:54:51 AM
tijdschrift.indd 18
5/5/09 12:54:52 AM
Mechelen
FEAT.
Brussels
Foto Fenja Hernie Layout Imke Bogaerts Tekst Evelien Van Steenbergen 17
tijdschrift.indd 19
5/5/09 12:54:52 AM
Foto’s Eurydice Van Durme
tijdschrift.indd 20
5/5/09 12:54:57 AM
19
tijdschrift.indd 21
5/5/09 12:54:58 AM
Mechelen
FEAT.
Brussels
Begin februari... Een 30-tal uitgelaten tweedejaars narafianen worden losgelaten op de krukjescollectie van de afdeling Interieurdesign Hogeschool Mechelen. Iedereen is vastberaden om er het mooiste krukje uit te kiezen. Een tikje bezorgd steek ik omstreeks halfnegen mijn hoofd binnen in de school. Ze zijn toch niet allemaal ‘uitverkocht’? Mijn blik valt op iets wat ik het beste zou kunnen omschrijven als een uit de kluiten gewassen roomtaartje. Een vrij groot krukje, gedeeltelijk vervaardigd uit een trouwjurk. Het geheel doet me denkten aan een kinderwiegje. Ik blijf in de buurt rondhangen en hoop dat er niet nog meer hun hart aan deze creatie verliezen. Ik kijk wat rond en zie zeer uiteenlopende ontwerpen: een ‘schommelkrukje’ overtrokken met Schotse ruitenstof, een krukje dat uit gietijzer lijkt vervaardigd maar verbazend licht is en het stadsplan van Leuven draagt, een doorzichtig krukje waarvan het zitje gevuld is met knikkers, een kaaskruk en nog een meer excentrieke ontwerpen.
Op elk krukje ligt een kaartje met naam en telefoonnummer van de ontwerper. Zou ik...? We beginnen te kiezen en wonderwel loopt iedereen een andere richting uit. Gelukkig past er bij elke student een krukje. Waar hebben we ons zorgen om gemaakt? Een maand later lijkt de samenwerking tussen fotograaf en ontwerper bij iedereen vlot te verlopen. We werken met de digitale rug op een grootbeeldcamera verbonden met de computer in de fotostudio op de school. Iedereen maakt drie opnames: een portret van de ontwerper met zijn krukje, een conceptueel beeld van het krukje en een detailopname.` Mijn ‘krukjesmadam’ en ik zijn het erover eens dat dit een heel fijne opdracht is. “We hebben leren plannen, organiseren,… en je ervaart hoe het is om samen te werken met mensen die je niet goed kent,” vertelt ze me achteraf. Nieuwsgierig als ik ben, pols ik naar haar opleiding. Zouden er linken zijn tussen onze richtingen? Hun praktische vakken zijn onder andere Vector Works (plannen tekenen met de computer), meubelontwerp (vb. het krukje) en interieurvormgeving. Niet echt dus. Als ik vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt en wie haar grote voorbeeld is, kan ze me niet meteen antwoorden. Er zijn zoveel dingen mooi en goed bedacht. Haar studierichting vind ze erg leuk. “Maar je moet je wel heel zelfstandig kunnen organiseren en dat vind ik niet makkelijk. Ik laat alles teveel bij elkaar komen.” Dat klinkt me ergens bekend in de oren...
tijdschrift.indd 22
5/5/09 12:54:58 AM
Foto Joost Van Slambrouck
tijdschrift.indd 23
21
5/5/09 12:54:58 AM
tijdschrift.indd 24
5/5/09 12:55:01 AM
Foto’s Imke Bogaerts
tijdschrift.indd 25
23
5/5/09 12:55:05 AM
tijdschrift.indd 26
5/5/09 12:55:06 AM
Foto’s Kelly Vercammen 25
tijdschrift.indd 27
5/5/09 12:55:08 AM
in de studio... glas op wit/ zwart highkey lowkey food
De eerste studio-opdrachten worden nog op dia en technische camera gemaakt als overgang op het eerste jaar en dit om onze kennis van de juiste belichtingstechnieken in de studio op te frissen. Ook leerden we op een andere manier lichtmeten nl. de veel preciezere spotmeting. De eerste opdracht dit jaar was ‘Food’ en diende vooral als algemene opfrissing. Natuurlijk vroeg deze opdracht wel om de juiste belichting, maar bijzondere belichtingstechnieken kwamen daar niet aan te pas. De volgende 4 opdrachten vroegen echter elk om heel specifieke oplossingen, omdat het kleinste belichtingsfoutje niet het goede eindresultaat gaf. Deze opdrachten -in vrije volgorde uit te voerenwaren: ‘Glas op Zwart’, ‘Glas op Wit’, ‘Wit op Wit’ (high key) en ‘Zwart op Zwart’ (low key).
Maar dit alles was dus slechts voorbereiding op het digitale fotograferen in de studio. In het tweede jaar van de fotografie-opleiding werken we in studio vanaf het tweede semester vooral met de digitale grootbeeld verbonden met de computer. Daarvoor gebruiken we Hasselblad uitgerust met een digitale rug. Een zee van miljoenen pixels.
tijdschrift.indd 28
Foto Joost Van Slambrouck
De opdracht Architectuur leerde ons werken met de technische camera op locatie, een binnen- of buitenlocatie van onze schoolgebouwen. Bij deze opdracht maakten we kennis met de problemen van het correcte lichtmeten als je zelf de lichtomstandigheden niet onder controle hebt zoals in de studio, je bent immers van het omgevingslicht afhankelijk.
5/5/09 12:55:11 AM
Foto Elodie Sprimont
27
tijdschrift.indd 29
5/5/09 12:55:13 AM
tijdschrift.indd 30
5/5/09 12:55:17 AM
Foto Joram van Holen
29
tijdschrift.indd 31
5/5/09 12:55:18 AM
Foto Hanne Lavrysen tijdschrift.indd 32
5/5/09 12:55:20 AM
31
tijdschrift.indd 33
5/5/09 12:55:27 AM
Foto Hanne Lavrysen
layout Elodie Sprimont
tijdschrift.indd 34
5/5/09 12:55:34 AM
Foto Elodie Sprimont
33
tijdschrift.indd 35
5/5/09 12:55:40 AM
tijdschrift.indd 36
5/5/09 12:55:42 AM
Dossier Architectuur Schoonheid, stevigheid en bruikbaarheid zijn de drie principes van architectuur. Foto’s & Tekst Imke Bogaerts Layout Leander Fransoo
Vandaag wordt iedereen geconfronteerd met architectuur.Van grote imposante constructies in de steden tot moderne of verlaten gebouwen in verlaten velden.En dan zijn er nog de interieurs, de meubelen en objecten.Via een schoolopdracht moesten we die laatste begrippen in beeld brengen.
35
tijdschrift.indd 37
5/5/09 12:55:42 AM
Architectuur.
Crepain-Binst Architecture Huis van de stad - LOMMEL Sinds 2005 is in de Kempen het ‘Huis van de Stad’ Lommel in gebruik. Dat knap staaltje architectuur is ontworpen door architect Jo Crepain en binnenshuisarchitect Frans Van Praet. Het wordt beschouwd als een van de mooiste hedendaagse stadhuisgebouwen. Burgemeester Louis Vanvelthoven over zijn nieuwe werkplek: “Klasse, maar niet overdreven luxueus”. De uitgangspunt van het project was dan ook zeer eenvoudig: ‘de mens centraal zetten’. De opdrachtgever vroeg om een stadhuis met een visie te creëren. Met een architecturale kwaliteit die zelf denkt en daardoor aan het denken zet. Het resultaat mocht zeker niet worden gezien als het zoveelste banale administratieve gebouw. Men vroeg om een gebouw dat democratie en waardigheid uitstraalt zonder pronkerig te zijn. Daarbij werd duidelijk gesteld dat de ontwerpers zich moesten bevrijden van welke heersende stijldogma’s dan ook, omdat anders het gebouw al gedateerd zou zijn nog voor het in gebruik genomen werd.
tijdschrift.indd 38
5/5/09 12:55:47 AM
Het gebouw moest een open huis worden, een gebouw dat helder en transparant is, letterlijk en figuurlijk. Die transparantie biedt een enorme toegankelijkheid. Het stadhuis staat voor iedereen open en het straalt daarmee een democratische gedachte uit.
37
tijdschrift.indd 39
5/5/09 12:55:51 AM
“Architecture starts when you carefully put two bricks together. There it begins.�
tijdschrift.indd 40
5/5/09 12:55:56 AM
Ontdek nieuw licht.
Breng je visie op fotografisch vlak naar een nieuw niveau. Met superieure lichtgevoeligheid tot 25.600 ISO*. En dat is nog maar het begin. Ga voor meer inspiratie naar www.canon.be/nieuweEOS
Make photography new again. 39
*Alleen EOS 5D Mark II
tijdschrift.indd 41
5/5/09 12:55:59 AM
tijdschrift.indd 42
5/5/09 12:55:59 AM
tijdschrift.indd 43
5/5/09 12:56:05 AM
Foto MikhaĂŤl Robinski
Foto Ellen Lootens
Foto Jonas Mertens
tijdschrift.indd 44
5/5/09 12:56:08 AM
Layout Teja De Prins
Als inspiratiebron kregen we het groepsportret dat Annie Leibovitz in 2001 maakte voor de jaarlijkse hollywoodspecial van ‘Vanity fair’. Na wat opzoekingswerk oa op de website van Vanity fair waar we meerdere portretten en modefoto’s konden bekijken, zagen we dat ook ‘Annie Leibovitz life through a lens’ haar film en boek dit jaar waren verscheen. Voorbeelden genoeg dus.
De opdracht
kwam er kort samengevat op neer dat we een glamoureus decor moesten zoeken en fotograferen. Daarna hebben we zes personen apart tegen een witte achtegrond gefotografeerd. Via de channelmasktechniek moesten we tenslotte met Photoshop alle elementen bij elkaar brengen tot één coherent geheel. Waarbij we bijzondere aandacht besteden aan de lichtinval, de resolutie van het beeld en de scherpte van alle personages. Op papier leek het een haalbare kaart, maar de opnames werden een kleine nachtmerrie. Decors die met te hoge isowaarden werden opgenomen en een zee van ruis bevatten. Personages die niet stil genoeg stonden. Te weinig licht, geen effen fonds,… Alles leek tegen te vallen. We werden er moedeloos van. En toen we uiteindelijk allemaal toch bruikbare foto’s hadden, kon het minitieuze samenbrengen in Photoshop beginnen. We hebben uren, dagen en sommigen zelfs nachten voor onze computer doorgebracht, terwijl we geduldig met de tekenpen de overgang van de personages in het decor perfectioneerden. We creëerden licht dat er voordien niet was, we tekenden decors die niet bestonden.
En het resultaat was niet minder dan fantastisch!
43
tijdschrift.indd 45
5/5/09 12:56:09 AM
tijdschrift.indd 46
5/5/09 12:56:11 AM
Foto Teja De Prins
45
tijdschrift.indd 47
5/5/09 12:56:13 AM
tijdschrift.indd 48
5/5/09 12:56:16 AM
Foto Evelien Cammaert 47
tijdschrift.indd 49
5/5/09 12:56:17 AM
tijdschrift.indd 50
5/5/09 12:56:21 AM
Foto Jor am Van Holen 49
tijdschrift.indd 51
5/5/09 12:56:23 AM
tijdschrift.indd 52
5/5/09 12:56:23 AM
Stop-
motion 51
tijdschrift.indd 53
5/5/09 12:56:28 AM
Stop-motion Layout & foto’s Jasmijn Decuyper
Waan je terug in de begindagen van de film, 16 beelden per seconde… Een stilstaand fotobeeld laten bewegen, we maken film. It’s magic! De opdracht is heel simpel: ‘maak een stop-motion film van ongeveer een minuut’. Begin maar al te tellen.. 16 x 60 x 60 x de vierkantswortel uit, … is zoveel beelden, ik begin het noorden al te verliezen..
Maar, de naarstigheid zelve, vlieg ik naar mijn statief pak mijn camera en spurt de deur uit. Nee, ik kom niet thuis eten deze middag, roep ik nog over mijn schouder. Ik heb een fantastisch idee! Een filmpje over een menselijk skateboard of mezelf al gitaar spelend. Iedereen reageert enthousiast op de opdracht en er zitten zelfs echte verhalenvertellers in onze groep.
tijdschrift.indd 54
5/5/09 12:56:33 AM
ies n. Lad e m o dr n weg e e n d n u k op p alles en we evoeren o t p d r o r n o e me je l, w n va at je mode en muziek neme a l t n e n e h e e ge Na nen der otion f zon nteerd. No eroverleu m o p t o e t o ,m c ht rafi/s foto’s eging gem a maar a a n n e h d r w G searc honde iende’ be u…. o m y o t c e n . e vlo ese een ‘ u tub y I pr o a y . m pc in n w e ww entlem g d n a
53
tijdschrift.indd 55
5/5/09 12:56:35 AM
tijdschrift.indd 56
5/5/09 12:56:38 AM
tijdschrift.indd 57
1
55
5/5/09 12:56:39 AM
Video killed th ...of toch niet? Muziek en film zijn meer dan ooit mekaars tweelingsbroertjes geworden in een wereld die beheerst wordt door mediareuzen als MTV, TMF en Youtube. Songs moeten niet alleen goed klinken, ze moeten er ook onweerstaanbaar uitzien.
Door een wedstrijd op de muziekwebsite Soundslike.be worden een aantal jonge, talentvolle Belgische bands en artiesten uitgekozen voor een fotoshoot Ên een live-captatie in high definition! De opnames van de muziekclips gebeurt in de filmstudio van Narafi. Daar heerst tijdens de opnamevrijdagen een intense sfeer. Actie, we draaien. Camera, geluid, muziek alles moet optimaal samenwerken om opgenomen te worden. Tussen de verschillende takes door worden foto’s van de groep gemaakt. En op het einde van de draaidag kijken de studenten en de band met voldoening naar de verschillene takes. Nu nog naar de montage
Layout & Foto Jasmijn Decuyper
tijdschrift.indd 58
5/5/09 12:56:43 AM
the radiostar... Vorig jaar kende de wedstrijd een enorm succes en slaagden een aantal clips zelfs door te stoten naar tv-programma’s als ‘Puur Belgisch’ op JIMtv. Ook dit jaar namen er maar liefst 101 bands/artiesten deel aan de wedstrijd, slechts 8 daarvan konden we ontvangen in onze TV-studio voor de opnames van hun muziekclip.
Opnames: 23/01 30/01 06/02 13/02 20/02 27/02 06/03 13/03
Doppelgängers Supercharger Cloe & The Lonesome Cowboy Joni Sheila Don Luca Pita Petra Jordan Sophomore Jinx
Foto Jonas Postman Band Bad Cirkuz 57
tijdschrift.indd 59
5/5/09 12:56:45 AM
tijdschrift.indd 60
5/5/09 12:56:49 AM
Foto Jonas Mertens Band ChloĂŤ and the Lonesome Cowboy
tijdschrift.indd 61
59
5/5/09 12:56:51 AM
tijdschrift.indd 62
5/5/09 12:56:55 AM
Foto’s Jasmijn Decuyper 61 Band Don Luca
tijdschrift.indd 63
5/5/09 12:57:01 AM
tijdschrift.indd 64
5/5/09 12:57:07 AM
PORTRAITS
Pr D o d on uc e Be ed for ag e ai n
De beste oefening om dit alles te leren beheersen is het zo goed mogelijk namaken van bestaande portretten. Voorstudie is alles, dus als je je portret hebt gekozen begin dan eerst zorgvuldig enkele zaken uit te pluizen. Welke lens is gebruikt? Heeft je portret veel of weinig scherptediepte? Welke lichtbron is gebruikt? Vanwaar valt dit licht op je personnage? Welk opnameformaat is gebruikt? Misschien moet je toch maar die Hasselblad van zolder halen of je kleinbeeldtoestel ruilen voor een technische camera. Als je de technische zaken achterhaald hebt kan je beginnen met de setting. Probeer een lookalike te vinden die zoveel mogelijk gelijkenissen vertoond met het personnage van het originele portret. Ook je locatie is van cruciaal belang. En ook daar ga je best op zoek naar een plaats die het dichtst mogelijk in de buurt komt van het origineel. Nu je al deze zaken netjes uitgeplozen hebt, rest je nog ĂŠĂŠn ding te doen. Je foto effectief maken! Je licht zit waar het moet zitten, de juiste brandpuntsafstand is ingesteld en je model heeft de juiste kleren aan, dus je kan beginnen kadreren. Let hierbij vooral op de sfeer van het originele portret, welke uitstraling moet je model proberen na te bootsen? Laat hem of haar in de huid kruipen van het origineel, laat je model acteren! Het enige wat je dan als fotograaf nog hoeft te doen is letten op de pose en... klaar! Of toch niet? Wees kritisch voor jezelf en analyseer jouw eigen resultaat naast het originele portret. Waarschijnlijk moet je wel vijf keer opnieuw beginnen, maar dan pas leer je alle details beheersen om tot een geslaagde remake te komen. Nu dat achter de rug is, kan je op pad om jouw eigen creaties uit je camera te halen.
Tekst & Layout Joram Van Holen Foto Karen De Schepper
Het helpt dan ook enorm als je je niet meer hoeft te concentreren op de technische aspecten en dat je je tenvolle kan toespitsen op de sfeer en uitstraling die het portret naar voor moet brengen.
Do it Yourself
Een portret maken,... hoe begin je eraan? Een portret moet spreken zonder dat de geportretteerde zijn of haar mond open doet. In dat ene krachtige beeld wordt zijn of haar persoonlijkheid gevat. Als fotograaf ga je op zoek naar dat moment suprĂŞme waarbij jouw beeld samenvalt met de identiteit van de geportretteerde.
63
tijdschrift.indd 65
5/5/09 12:57:07 AM
F
tijdschrift.indd 66
orget about David Bailey - This is the real stuff! By Karen De Schepper
5/5/09 12:57:10 AM
I
just AM Jan Banning!
By Tino van den Berg
65
tijdschrift.indd 67
5/5/09 12:57:12 AM
W
tijdschrift.indd 68
ho the F*** is Stephan Vanfleteren?! By Teja De Prins
5/5/09 12:57:14 AM
P
atrick De Spiegelaere - easy as Heaven! By Joram Van Holen
67
tijdschrift.indd 69
5/5/09 12:57:18 AM
By Tino va
V
By Tino van den Berg
anfleteren can find himself another job!
Berg---
w tijdschrift.indd 70
ho ‘s your daddy Dennis Galante?! By Karen De Schepper
5/5/09 12:57:23 AM
y Tino van den
R obert Mapplethorpe for dummies!
By Elodie Sprimont
I tijdschrift.indd 71
happened to be Carl Dekeyzer!
69
By Joram Van Holen
5/5/09 12:57:30 AM
Foto’s Joram Van Holen tijdschrift.indd 72
5/5/09 12:57:32 AM
MODE Ieder jaar trekken de studenten van 2 foto een weekje op modeshoot, begeleid door professionele haar- en make-up artiesten, het neusje van de zalm wat opnamemateriaal betreft en bloedmooie modellen. Geniet zelf van het resultaat.
71
tijdschrift.indd 73
5/5/09 12:57:34 AM
Foto’s Evelien Van Steenbergen
tijdschrift.indd 74
5/5/09 12:57:35 AM
73
tijdschrift.indd 75
5/5/09 12:57:37 AM
Foto Evelien Cammaert tijdschrift.indd 76
5/5/09 12:57:40 AM
Foto Joost Van Slambrouck
75
tijdschrift.indd 77
5/5/09 12:57:41 AM
Foto’s Laura Bertone
tijdschrift.indd 78
5/5/09 12:57:44 AM
77
tijdschrift.indd 79
5/5/09 12:57:45 AM
Foto’s Elodie Sprimont
tijdschrift.indd 80
5/5/09 12:57:48 AM
79
tijdschrift.indd 81
5/5/09 12:57:49 AM
tijdschrift.indd 82
5/5/09 12:57:51 AM
tijdschrift.indd 83
Foto’s Kenny Vangoetsenhoven
81
5/5/09 12:57:53 AM
Foto’s Karen De Schepper
tijdschrift.indd 84
5/5/09 12:57:58 AM
83
tijdschrift.indd 85
5/5/09 12:58:01 AM
Privacy
Iets te ijverig gedronken op het laatste kotfeestje? Misschien zelfs met de vriendin van je beste vriend in diens afwezigheid iets closer kennisgemaakt op datzelfde feestje? Je kan het gemakkelijk afwimpelen als jeugdzonden. Het wordt echter iets minder aangenaam als de volgende dag die natte kus, netjes opgebouwd uit pixels, op het wereldwijde web gegooid wordt. Dankzij Facebook wordt het stilaan moeilijk om nog eens ongemerkt naast de pot te pissen! Misschien is dit een uitzonderlijk voorbeeld en je blijft natuurlijk beter met je ogen afgewend van haar verleidelijke glimlach. Maar wie een beetje Facebook met zich meedraagt weet dat je om de haverklap wel ergens ‘getagged’ wordt. Voor de buitenstaanders; iedereen die in je vriendenlijst staat kan foto’s waarop jij voorkomt uploaden. Men deze foto’s dan met met jouw naam taggen zodat binnen de kortste tijd alle gelinkte vriendenlijsten weten wie die mysterieuze figuur is die meer vanzichzelf prijsgeeft dan hij of zij zou willen. Op zich is dat een schitterende tool. Maar het wordt pijnlijk als je de inhoud van de foto’s liever privé had gehouden. Als gebruiker van Facebook kan je zelf kiezen welke informatie je op je facebook page zet. Facebook bijft natuurlijk een netwerksite en jouw gepubliceerde informatie bevindt zich dan in dat netwerk. Je mag dan wel zelf beheren welke informatie je publiceert en welke je voor jezelf houdt, maar de gepubliceerde info staat wel op het internet te grabbel. Steeds meer worden er gegevens verspreid zonder dat de oorspronkelijke gebruiker daar zelf voor kiest.
tijdschrift.indd 86
5/5/09 12:58:04 AM
Tekst & lay-out: Joram Van Holen
Polic y
Een ander gegeven waar je maar beter rekening mee houdt voor je je uitspattingen tentoonstelt is het feit dat alles wat je op internet zet, tegen u kan gebruikt worden. In de Verenigde Staten zijn er al talloze rechtzaken waarin de beklaagde zich in de problemen bracht via zijn profiel op netwerksites. Ook in België is dat soort informatie toegelaten als bewijslast. Misschien staat u er ook niet bij stil als u een Facebookpagina aanmaakt maar Facebook mag al uw gegevens doorgeven aan derden, met uitzondering van jouw naam. IP-adres, voorkeuren, lidmaatschappen,... het kan allemaal verkocht worden aan de reclame & marketing sector. Uw privacy staat dus ook hier boven de enorme winsten die Facebook hiermee opstrijkt. Of hoe dacht je dat Facebook een miljardenbedrijf is geworden? En hoe zit dat nu met het verwijderen van je account als je geen zin meer hebt om mee te draaien op de bekendste en grootste netwerksite ter wereld? Onder druk van haar gebruikers heeft Facebook op 9 februari 2009 een voorwaarde in haar privacybeleid veranderd die eerst stelde dat ze al uw gegevens over je privé leven claimde als hun bezit. Vandaag kan je het volgende lezen in hun privacybeleid: ‘ Verwijderde informatie kan nog enige tijd in de back-up blijven staan maar is niet beschikbaar voor leden van Facebook.’ Hoe lang is echter ‘enige tijd’? Want terwijl jij denkt je account gedesactiveerd te hebben, kan Facebook nog steeds jouw informatie blijven doorspelen. Facebook blijft dus niet meer voor altijd eigenaar van je gegevens die je online zette, maar slechts voor ‘enige tijd’. Nog voor het internet geconsulteerd werd door de hele werelbevolking probeerden we ook bepaalde zaken privé te houden. En via roddels kwam dat ook toens soms bij het verkeerde oor terecht. Maar wees je er vooral van bewust dat de schending van de privacy sinds de komst van het wereldwijde spinnenweb steeds hallucinanter wordt.
85
tijdschrift.indd 87
5/5/09 12:58:05 AM
tijdschrift.indd 88
5/5/09 12:58:05 AM
Layout Sofie Vandam & Joram Van Holen
Exploring the unknown Een
fotoreportage
in het buitenland. Hoe gaat dat in
z’n werk? Vier studenten van het tweede jaar foto namen de proef op de som en vertrokken respectievelijk naar
Roemenië en Oekraïne. Bepakt en bezakt met camera’s, lenzen en films ondervonden ze hoe de onbekende wereld van de fotoreportage in elkaar steekt.
87
tijdschrift.indd 89
5/5/09 12:58:05 AM
Tekst Tino van den Berg
Roemenië Wij, Joram Van Holen en Tino van den Berg, begonnen met het uitzoeken van een bestemming. Roemenië trok ons aan omwille van de Romabevolking. Vele fotografen bezochten dit land al eerder, maar de beeldvorming over die bevolkingsgroep is grotendeels gebaseerd op vooroordelen en clichés. We wilden het beeld van de Roma in positieve zin uitbreiden door de grenzen van de ‘Balkan-beats’ en modderhutjes te overschreiden. Op zoek naar de Roma die wél integreren in de Roemeense samenleving. De eerste contacten werden in Brussel gelegd, enkele weken voor ons vertrek. Na tientallen keren van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, kwamen we uiteindelijk in contact met Florin Muntean, een straathoekwerker in dienst van
tijdschrift.indd 90
Le Foyer. Samen met hem stelden we een reisplan op. Florin zou zorgen voor een gids, onderdak, contacten met burgemeesters en andere personen die ons met de Roma in contact konden brengen. Nu de belangrijkste voorbereidingen van de reis volbracht waren, konden we vertrekken. Alles leek goed te beginnen. Het onthaal in Arad was hartelijk, we konden makkelijk rondlopen en foto’s maken. Maar naarmate de week vorderde, had de ‘gids’ steeds minder tijd en werden enkele werkdagen zelfs gereduceerd tot ‘wachtdagen’. Onze verwachtingen werden niet echt ingelost en de vooraf gemaakte afspraken bleken in Roemenië niet echt te gelden. Bij nieuwe overeenkomsten
5/5/09 12:58:05 AM
Foto Joram Van Holen
89
tijdschrift.indd 91
5/5/09 12:58:11 AM
Foto Joram Van Holen
met ook financiële afspraken bleek onze gastheer en gids plots geen woord Frans meer te verstaan. Door de korte duur van de reis, een week, en de niet altijd vlotte communicatie konden we niet echt de foto’s maken waarvoor we gekomen waren. Het was moeilijk om terug te keren naar bepaalde locaties of een band op te bouwen met interessante personen. Clichés werden niet doorbroken. De reportage is dan ook ‘slechts’ een weergave van het bijzondere leven in Roemenië. Met gemengde gevoelens kijken we terug op onze trip, het was in elk geval een avontuur waardoor we nieuwe dingen ontdekten en een wijze les leerden voor de toekomst.
tijdschrift.indd 92
5/5/09 12:58:16 AM
Foto Tino van den Berg
91
tijdschrift.indd 93
5/5/09 12:58:22 AM
tijdschrift.indd 94
5/5/09 12:58:24 AM
Foto Tino van den Berg 93
tijdschrift.indd 95
5/5/09 12:58:26 AM
Foto Jonas Mertens
tijdschrift.indd 96
5/5/09 12:58:29 AM
Tekst Joost Van Slambrouck
Oekraïne Na de opdracht ‘dit is Belgisch’, besloten Jonas en ik een nieuwe uitdaging te zoeken voor de reportageopdracht. We kwamen in contact met de hulporganisatie Caritas International voor het fotograferen van een sociaal project in Oekraïne. Dat land leek ons een mysterie: Europees, al dan niet Russisch gezind, doordrenkt van corruptie of godsvruchtig en vlekkeloos…? Ook na ons relatief kort bezoek blijven die vragen hangen. Is het mogelijk om een waarheid weer te geven? We zagen
immers slechts fracties van de problemen. Geografisch gevangen tussen West-Europa en Rusland, leeft Oekraïne op zichzelf en toont het weinig overeenkomsten met de naburige Oostbloklanden. Dat heeft gezorgd voor een verdeelde bevolking: een Europees en katholiek gezind WestOekraïne tegeover een Russisch en orthodox gezind Oost-Oekraïne. Onze uitvalsbasis was Ivano-Frankivsk, de hoofdstad van de gelijknamige oblast (te vergelijken met onze provincies),
95
tijdschrift.indd 97
5/5/09 12:58:29 AM
met zo’n 240.000 inwoners een belangrijk handelscentrum in West-Oekraïne. We werden er hartelijk onthaald door Igor. Hij werkt als tolk bij de hulporganisatie Caritas en was de gids tijdens ons verblijf. Door zijn engagement en enthousiasme verliepen de contacten met de plaatselijke bevolking heel vlot en kregen we de kans om verschillende aspecten van het Oekraïense leven mee te maken en op de gevoelige plaat vast te leggen: een bezoek aan een plaatselijke school, het bijwonen van een traditionele trouwplechtigheid en een Grieks-katholieke begrafenis. De rode draad doorheen de hele fotoreeks is geloof, met als hoogtepunt ons bezoek aan de bisschop van Kolomyya. Toen we bij hem werden uitgenodigd om samen een maaltijd te nuttigen werd snel duidelijk waarom hij als bijnaam ‘de spekpater’ draagt. Caritas is in Ivano-Frankivsk al geruime tijd actief. Ze hebben dan ook hulp geboden na de zware overstromingen in juli 2008, waarbij zo’n twintigtal doden vielen en honderden gezinnen dakloos werden. Voor die gezinnen werden door de overheid nieuwe prefabhuisjes op hoger gelegen gebieden gebouwd. Hulporganisties als Caritas zorg den op hun beurt voor meubilair Foto 1 en 2 Joost Van Slambrouck Foto 3 en 4 Jonas Mertens
tijdschrift.indd 98
5/5/09 12:58:36 AM
Foto Jonas Mertens
en andere logistieke steun. Samen met enkele medewerkers brachten we een bezoek aan de slachtoffers, een speciale ervaring die zeer emotionele geladen was. We waren de stille getuigen van het verdriet om verloren familieleden, vrienden,‌ maar ook van de oprechte dankbaarheid voor de hulpverlening Oekraïne mag dan een land van tegenstrijdigheden zijn, de gastvrijheid die we er mochten ervaren was authentiek en hartverwarmend. Een aanrader!
97
tijdschrift.indd 99
5/5/09 12:58:41 AM
tijdschrift.indd 100
5/5/09 12:58:44 AM
Foto Joost Van Slambrouck
Foto Joost Van Slambrouck
tijdschrift.indd 101
99
5/5/09 12:58:49 AM
THE AFTERLI
‘Ex-Narafianen aa
tijdschrift.indd 102
5/5/09 12:58:52 AM
LIFE
n aan het woord’
Foto Jasper Lutin & Layout Tino van den Berg 101
tijdschrift.indd 103
5/5/09 12:58:56 AM
Fotoretoucheur Sieg
Minten
Ik ben Sieg Minten, retoucheur. Voordat ik fotografie ging studeren heb ik enkele jaren cinematografie gevolgd aan narafi, omdat ik op die manier een weg in de wereld van de audio-opname /-postproductie hoopte te vinden. Al gauw werd duidelijk dat ik eigenlijk een grote passie had voor beeld & compositie, vooral door de kleine foto-opdrachten die we tijdens de opleiding ciné deden. Ik vond het schitterend om een beeld te bedenken, op te nemen en af te werken tot in de puntjes. De keuze om over te schakelen naar fotografie leek mij dan ook logisch. Postproductie heeft eeft mij altijd erg geboeid, of het nu audio-, video- of fotopostproductie is. Tijdens mijn opleiding heb ik mij verder verdiept in beeldbewerking. Er werd toen vooral gefocust op analoge fotografie, maar de overschakeling naar digitaal was stilaan begonnen. Daar heb ik mij meteen in vastgebeten. Ik gebruikte Photoshop al wel voor eenvoudige dingen maar vanaf toen heb ik uren, dagen en nachten gespendeerd om mij daar verder in te verdiepen. De sfeer en effecten die je kon zien in bijvoorbeeld filmposters en reclameaffiches vond ik enorm intrigerend. Dat heeft mij dan ook gestuurd
tijdschrift.indd 104
in de richting van wat ik nu doe. Voor ik m’n diploma effectief in handen had; ben ik als freelance retoucheur beginnen werken voor een aantal fotografen. De opdrachten gingen van eenvoudig opkuiswerk voor modeshoots tot samenstellen van reclamebeelden. Eén van de fotografen waar ik voor werkte heeft mij dan doorverwezen naar mijn huidige werkgever: The Livingroom, een retouchebureau waar vooral de postproductie van mode- en advertising beelden gebeurt. Ik kende de beelden die er gemaakt werden en eigenlijk was ik vooraf al ‘fan’ van hun werk. Ik moet dus niet vertellen dat ik
5/5/09 12:59:33 AM
zeer enthousiast was om er zelf aan de slag te kunnen! Ik denk dat het concept ‘fotograaf’ in de reclamewereld breder geworden is. Het is (bijna) niet meer zo dat een beeld in één opname gebeurt, maar dat alle elementen apart gefotografeerd worden om achteraf tot 1 geheel samen te stellen. Zo krijg je meer flexibiliteit om dingen te verplaatsen of aan te passen naar de wensen van de klant. Dat betekent wél dat de fotograaf zich meer dan ooit bewust moet zijn van perspectief, licht, ‘continuïteit’ in beeld en dergelijke. Het is een andere manier van beelden maken en betekent ook dat je de aparte elementen in het totaalconcept moet kunnen zien. Het proces is wel omslachtiger, maar de flexibiliteit wordt zo ook wel een pak groter. Dit is geen evolutie die persé door de komst van
Zelfportret Sieg Minten
de digitale fotografie gekomen is, maar ik heb de indruk dat het nu veel meer dan ooit op die manier gebeurt. Ik weet niet precies wat de toekomst zal brengen, maar ik denk dat de mogelijkheden zullen blijven vergroten omdat de technische evolutie steeds blijft doorgaan. Ik vermoed dat de megapixel’race’ van tegenwoordig niet eeuwig zal kunnen blijven doorgaan, vooral ook omdat het in mijn ogen niet zoveel zin heeft om beelden te maken van bijvoorbeeld 100+ megapixels. Momenteel is de Phase One P45+ met z’n 39 megapixel heel courant, maar er is ook een P65+ met 60 megapixel. Ik vraag me af waar dit zal eindigen, want je moet al een serieus computersysteem hebben om een P65 beeld in 16 bit te bewerken. Eén laag heeft bij een dergelijk beeld een gewicht van 350MB, en als je bedenkt dat je normaal toch met meerdere volledige lagen werkt, plus nog extra beeldelementen elementen en aanpassingslagen, dan kan je je wel inbeelden dat zelfs de krachtigste computersystemen dit niet zonder enige moeite kunnen verwerken. Ik kijk alvast uit naar wat ‘de technologische evolutie’ voor ons in petto zal hebben de komende 5 jaar.
Sieg Minten
103
tijdschrift.indd 105
5/5/09 1:00:17 AM
Interview met reportagefotografe
griet hendrickx
Kun je jezelf eens kort voorstellen? Ik ben gekneed in de Kempense zandgrond van Ravels maar 8 jaar geleden werd Gent mijn nieuwe thuishaven. Met mijn eindwerk, Indian Stills, kreeg ik de smaak van het reizen te pakken en nu laat de fascinatie voor andere culturen mij niet meer los. Sindsdien pendel ik tussen Gent en Afrika.
Waarom fotografie? Dat is me nooit echt duidelijk geworden. Ik weet niet of ik er ooit écht bewust voor gekozen heb. En nog steeds leef ik ermee in een haat/liefde verhouding. Ik hou van verhalen en fotografie is voor mij het ideale medium om die te vertellen. Het mysterieuze van een blik, weet je wel. Een gebeurtenis of andere culturen boeien mij mateloos en een verhaal vertaalt/vertelt zich het best in beelden. Maar het indrukken van de ontspanner geeft soms een dubbel gevoel. Omdat de lijn tussen mij en het object, tussen oprechte interesse en voyeurisme flinterdun is. Eén druk op de knop kan een magische moment creëeren, maar ook zomaar verbreken.
Waar ben je nu mee bezig? Is er leven na het Narafi? De voorbije twee jaar is Afrika mijn tweede thuis geworden.Ik heb er onder andere gewerkt voor Oxfam, Artsen Zonder Vakantie, UN WFP, Yenege Tesfa, … Tussendoor werkte ik in België als foto-editor voor Artsen Zonder Grenzen en ben ik aan de slag als webmaster en grafisch vormgeefster voor Artsen Zonder Vakantie. Momenteel ben ik net terug van een trip door Tanzania. Voorlopig mag ik dus niet klagen over het leven na narafi.
tijdschrift.indd 106
5/5/09 1:00:18 AM
Denk je dat er nog fotografen nodig zijn met al die digitale veranderingen? ‘It is one thing to photograph a group of people, it is another to try to understand them. At a time when traditional photographic coverage is often limited to a brief stopover and a search for sensational images, the need to take time and represent and understand the people whose lives and values are very different from our own is greater than ever.’ (Fazal Sheikh). Geen verdere woorden meer aan vuil te maken…
“Hoe
zie
je de Doo toek r mi oms j n ‘n mid t?” ieuw den form e/ou de’ aatc ame ra!
Je hebt deze foto’s gekozen, waarom? Moeilijk om 1 beeld te kiezen omdat ik mijn beelden meestal zie in een reeks, een verhaal. Deze foto van Yibeltar Zeleke, 19 jaar maakte ik tijdens mijn eerste trip naar Ethiopië en is voor mij van grote waarde. Het is een verhaal van gewone dingen, van jongensdromen en toevallige ontmoetingen. Maar vooral van mijn eerste stappen in de reportagefotografie. Het was de start, een mooi begin.
Foto’s Griet Hendrickx
105
tijdschrift.indd 107
5/5/09 1:00:19 AM
Assistent Hans Op de Beeck
Foto Jasper Lutin
tijdschrift.indd 108
5/5/09 1:00:21 AM
Zelfportret Jasper Lutin
Jasper Lutin
Voor ik fotografie studeerde was ik eigenlijk meer bezig met film. Of beter: met beeld. Ik wou video en fotografie samenbrengen, gelardeerd met muziek. Zowel bij film als bij fotografie moet je een beeld leren beheersen: de kadrage, de beeldcompositie, het kleurengebruik, de scherptediepte. Als fotograaf sta je er echter vaak alleen voor, waardoor je gedwongen wordt om direct na te denken over al die aspecten. Tijdens mijn opleiding heb ik de tijd genomen om veel te experimenteren. Ik heb geprobeerd een eigen look and feel te ontwikkelen, toegepast op fotografie. In mijn huidige job komt alles samen. Als assistent van beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck ben ik verantwoordelijk voor ‘Photography and new media’. Ik sta in voor alles wat te maken heeft met fotografie. Dat begint bij het documenteren van de nieuwe kunstwerken, het organiseren van fotoshoots en het eindigt met het photoshoppen van grote, alleenstaande fotoprints. Maar ik hou me dus ook bezig met ‘new media’. Dat is voor een deel layouten en webdesign maar vooral video. Het boeiende aan dat deel van de job is dat het meestal gaat om projecten die van nul beginnen; enkel het idee. De research, contacten leggen met figuranten, locaties zoeken, opnames maken, monteren tot masteren op blu-ray, het is meestal een zeer intensieve maar uiterst interessante periode. Afhankelijk van de lopende projecten word ik ingezet om mee te helpen bij de opbouw van installaties, soms op de meest exotische plaatsen. Die afwisseling en diversiteit in het werk heb ik nodig. Te lang achter een computer doorbrengen is voor mij soms moeilijk. Doordat mijn job zo intensief is, heb ik voor eigen werk geen tijd meer over. Niet dat ik dat erg vind, want de uitdaging om mee te werken aan projecten van dit niveau geeft me genoeg voldoening. En ik leer ook nog constant bij. Deze job brengt met voortdurend in contact met nieuwe technieken in fotografie en video. Ik denk overigens niet dat nog veel fotografen alleen maar fotograaf kunnen zijn. Ik zou het zelf ook niet meer willen. De andere media zijn immers te interessant om te negeren. Door de digitale revolutie en ook het vervagen van de grenzen tussen de verschillende toestellen - bijvoorbeeld de Canon 5DMKII die ook kan filmen in HD - wordt alles toegankelijker. Het gevaar daarbij is echter dat niemand zich nog verdiept in de basistechnieken. Elke cameraman moet nu ook fotograaf zijn, elke journalist moet nu ook beelden schieten, zeker in tijden van crisis. Maar deze popularisering van ‘het beeld’ is natuurlijk ook een extra motivatie om kwaliteit te maken, sterke beelden zullen altijd opvallen in de massa.
107
tijdschrift.indd 109
5/5/09 1:00:21 AM
Interview met conceptfotograaf
Douglas Moors Waarom fotografie? Ik heb nooit lang nagedacht over “waarom fotografie” omdat dit evident was en is voor me. Ik kijk sinds mijn prille tienerjeugd door een camera en heb altijd al graag beelden gemaakt. Ik kijk overigens even graag naar beelden van andere fotografen. Er is als het ware een continu verlangen naar het bekijken en maken van mooie beelden, zoals er ook een continu verlangen heerst naar mooie muziek. Aanvankelijk wou ik landbouwingenieur worden maar mijn hart en de creatieve mens in me deden me een andere weg volgen waarvan ik nog nooit spijt heb gehad. Ik ben steeds rondom me aan het kijken. Met en zonder camera. Omdat ik kijken zo leuk vind.
Is er leven na narafi? “Ja!”
Waar ben je nu mee bezig? Beroepshalve maak ik andere beelden dan de beelden die ik voor mezelf maak. Ik ben vooral bezig met het realiseren van conceptuele beelden, hoofdzakelijk voor reclameagentschappen. Het in beeld brengen van een concept vertaalt zich meestal in een samenstelling van elementen die samen het beeld vormen. Het is belangrijk om van in het begin uit te maken hoe je deze afzonderlijke elementen gaat invullen. Voorbeeld: welk deel van het beeld ga ik fotograferen en waar? Welk deel wordt in postproductie gerealiseerd door retouche (photoshop 2D en/of rendering 3D)? Zulke opdrachten vullen doorgaans mijn dagen.
Waarom deze foto? Af en toe maak ik voor mezelf wel wat conceptuele beelden. Ik heb voor dit beeld gekozen omdat ik van een vleugje humor in beelden houd. Ik hou ook van de tinten en de balans.
Denk je dat er nog fotografen nodig zijn na die digitale veranderingen? Hoe zie je de toekomst? Ik zie de toekomst vrij rooskleurig. Er wordt steeds meer gefotografeerd, de drempel om beelden te maken wordt steeds lager. Vandaag kan men bijna alles visualiseren wat men bedenken kan. Dat creëert een enorme keuze aan mogelijkheden. Ik denk dat er steeds een noodzaak zal bestaan aan mensen die de zaken, de wereld, de samenleving,... op een andere manier bekijken en in beeld brengen. Dat kan heel creatief zijn, maar ook confronterend. Zowel grappig, humoristisch als droevig,... De brede waaier aan middelen versterkt alleen maar dit poces.
tijdschrift.indd 110
Uiteraard zijn er nog fotografen nodig. De technieken, instrumenten en resultaten mogen dan wel veranderd zijn, er is nog steeds een mens nodig die het geheel stuurt. Iemand die het moment vastlegt, die de klemtoon van zijn/haar stijl bepaalt, die er creatief mee omgaat, die manipuleert, die ziet,... Eigenlijk is er niet zoveel veranderd. Men moet blijven zien en kadreren, vastleggen en beoordelen en finaal het geheel zoveel mogelijk een ziel geven. De middelen hiertoe evolueren uiteraard en maar goed ook.
5/5/09 1:00:22 AM
109 Foto Douglas Moors tijdschrift.indd 111
5/5/09 1:00:24 AM
Fotografe en grafisch vormgever
Ellen Goegebuer Mijn naam is Ellen Goegebuer, fotografe en grafisch vormgever. Al sinds mijn achtste heb ik een voorliefde voor fotografie. Als iemand me toen vroeg: ‘wat wil je later worden als je groot bent?’, antwoordde ik steevast ‘kunstfotograaf!’. Hoewel ik toen nog geen flauw benul had wat fotografie inhiel d en duidelijk een idealistisch beeld had bij het woordje kunst. Alsof ik de wereld eens ging duidelijk maken dat ik het warm water had uitgevonden. Alleen.. hoe moest ik dat doen?
Zelfportret - foto Lisa Van Damme
Ik worstel nog steeds met die vraag. Hoe kun je jezelf nu onderscheiden van de rest? Wat is mijn stijl? Zeer moeilijk om van jezelf te zien. Ondertussen besef ik dat het moeilijkste aan onze job is. Jezelf constant vooruit blijven stuwen, dat is verdomd moeilijk. Erwin Olaf beweert dat er bij hem in elk oor een stemmetje zit, waarvan het ene voortdurend toefluistert hoe slecht hij bezig is, dat hij het anders moet aanpakken, en een ander dat hem lof toespreekt. Dat is eigelijk een ideale combinatie om telkens opnieuw die motivatie te vinden, denk ik. Zo vernieuw je jezelf, en ga je telkens opnieuw een grotere uitdaging aan. Toch studeerde ik eerst grafische vormgeving, omdat dit mij ook wel lag. Ik had het idee dat het moeilijk was om werk te vinden in de fotografie. En misschien is dat ook wel zo. Ik heb echter geen spijt van mijn eerste studiekeuze. Zo had ik, wanneer ik begon met de fotografie-opleiding, een groter besef waarmee ik bezig was dan iemand die net van de schoolbanken kwam. Momenteel werk ik als freelance fotograaf en vormgever. Het was hard om te starten, maar nu begint het toch te vlotten en komen de opdrachten binnen. De ene keer is het wel drukker dan de andere keer. Ik werk o.a. voor het magazine ‘Flair’; als fotograaf en als vormgever. Daarnaast ben ik ook bezig met enkele projecten: o.a. een reeks portretten van artistiekelingen die binnenkort in een kunstboek zullen verschijnen. Om toch wat regelmaat in mijn leven te
krijgen, geef ik ook enkele uren per week les in het volwassenenonderwijs aan de afdeling fotografie. Oorspronkelijk leek mij dat niets, maar ik moet zeggen zoals het is: het geeft mij wel voldoening als je de foto’s ziet evalueren van een natuurlandschapje naar een heus reportagebeeld! En dan spreek ik van cursisten die soms de 60 al gepasseerd zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe mijn toekomst eruit ziet. Want toch is het hard knokken als je er enigszins wil geraken. Als je van je passie je beroep wil maken. Ach, we zien wel, denk ik dan. Het liefste zou ik volledig carte blanche krijgen voor modeshoots en iedere week mijn foto’s zien verschijnen. Maar dan nog, maakt dat je dan gelukkig? Iedereen is tegenwoordig fotograaf. Maar door dat grote aanbod word je net aller-ter. Als je het echt wil kan je er zeker ge-raken. Desnoods met twee stappen vooruit en een achteruit. Ik laat me tegenwoordig niet meer afschrikken door die praatjes van ‘ik ben ook fotograaf’. Het gaat hem toch uiteindelijk om je beelden, en niet om die fantastische camera die nu ook Jan-met-de-pet rond zijn nek hangen heeft?
Ellen Goege ‘de motivatie’
tijdschrift.indd 112
5/5/09 1:00:25 AM
Ik heb behoorlijk wat lievelingsfoto’s, maar ik grijp meestal naar foto’s waar ik ook mooie herinneringen aan heb. Dat is ook een voordeel als fotograaf. Je ziet niet alleen veel, je maakt ook veel mee!
Bij deze foto heb ik zeer goeie herinneringen. Het resultaat mag er wezen, toch? Zeker als je weet dat de compositie en de opname in een klein stressvol uurtje gemaakt zijn! Ik vond dit een leuke opdracht (het was in 3 foto) en een ware uitdaging om met iets goeds af te komen. Voor mij was het de eerste keer dat ik een composietbeeld maakte.
ebuer
Dit modebeeld koos ik omwille van de blik, de kleuren, de compositie. Voor mij zegt dit beeld zo veel meer dan enkel een doordeweeks modebeeld. De compositie intrigeert me nog steeds. Less is more? Ook hier heb ik goede herinneringen aan, ik maakte de foto voor de Hilde Frunt Fashion Contest, en won die. Leuk om jezelf te motiveren. Foto’s Ellen Goegebuer
111
tijdschrift.indd 113
5/5/09 1:00:26 AM
Sony, a, SteadyShot en “like no other” zijn handelsmerken van Sony Corporation, Japan.
Focus op perfectie met de a900 ‘s Werelds eerste professionele full frame DSLR-camera met 24,6 megapixels
Een resolutie van 24,6 megapixels op groot formaat, een optische beeldzoeker met 100% bereik en een ingebouwde SteadyShot® INSIDE voor maximale beeldstabilisatie. De a900 biedt een nieuwe standaard in de digitale fotografie. Ontdek de ongeëvenaarde macht om uw creatieve visie te realiseren
649_SONY_AdAlpha900_BMW.indd 1
tijdschrift.indd 114
02-03-2009 10:41:02
5/5/09 1:00:28 AM
Waarom een samenwerking met studenten van narafi? De opleiding fotografie is in de eerste plaats een ‘praktische’ opleiding. Het is pas ihet veld dat je écht leert fotograferen. Met deze overtuiging in het achterhoofd, wilde ik mijn studenten een opdracht geven zoals in het beroepsleven. Het leek me een goed idee om hen gerechten te laten fotograferen… Door erover te praten met Debby en Marie Claire, ontstond het idee voor een receptenboek,gemaakt voor en door studenten. Wij hopen dat jij evenveel plezier beleeft aan dit boek boordevol lekkere ideeën als wij hadden toen we het maakten! Vanuit dezelfde intentie hebben we de foto’s voor kunstenaar Serge Vandeput gemaakt. De studenten hebben in de galerij waar zijn werken geëxposeerd werden een studio opgebouwd. En met het nodige kunst en vliegwerk ontstond ook dit boekje. MA NATAL LA – Can I take a picture? is een persoonelijk beeldverslag van 2 fotostudenten, een ontmoeting tussen twee zustersteden, Banjul en Oostende.
l zo lang van! Dozen en ze uit te pakken… maar
ken 1001 vragen rond in groot budget!) Hoe moet
e keuken loodsen, zodat Van het materiaal dat je
foto’s: Lisa Van Damme & Ellen Goege tekst: Annemie Goegebuer
kotkitchen
eelzijdig en evenwichtig, lerideeën en suggesties
egetarische pten
ontwerp: Ellen Goegebuer
DE STEDENBAND OOSTENDE-BAN
kotkitchen
In de zomer van 2007 trokken E Lisa Van Damme en Annemie G Gambia, het kleinste land van We hoofdstad Banjul gingen ze praten een grootmoeder, verplegers, een f
marie-claire quittelier
MA NATAL LA - can I take a picture?
et bewust om je prima in
peel het spel volgens de waarde weer en hoe dit
ISBN 9789085864110
7 8 9085 8 6 4 1 1 0 >
0:41:02
natal
Cover_def.indd 1
KotKitchen
Het beeld- en tekstmateriaal uit Ban
porters aan met enkele rake foto’s u Oostende. MA NATAL LA - Can I t
is een persoonlijk beeldverslag van tussen twee zustersteden, Banjul e
Deze publicatie begeleidt de foto MA NATAL LA – Can I take a pict
van 25 april tot 12 mei 2008 in Gaanderijen in Oostende. Een in stadsbestuur Oostende en Narafi.
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag wo geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gem hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnam voorafgaande schriftelijke toestemming van auteurs en u
MA NATAL LA -
3/05/09 20:44
- Can I take a picture?
- Leert studenten zelf hun potje koken Het is zover: je hebt je eigen stek. Je droomde er al zo lang van! Dozen en koffers staan her en der verspreid, je bent klaar om ze uit te pakken… maar kan je je ook wel alleen redden in de keuken? Er spoken 1001 vragen rond in je hoofd: wat heb ik zoal nodig? Hoe moet ik iets klaarmaken? Dit handige boekje zal je door de do’s en dont’s van de keuken loodsen, zodat je van meet af aan al goede gewoontes aanneemt. Van het materiaal dat je ergens kan opduiken, nieuw of tweedehands moet aanschaffen tot de ingrediënten die je zal inslaan, organisatie, voedselveiligheid, evenwichtige voeding… het bulkt van de snelle en smakelijke recepten en ideeën voor elke dag.
Serge Van de Put is een Antwerps kunstenaar die sinds jaren gefascineerd is door het creëren met afvalmateriaal. Sinds enkele jaren heeft hij zich weten te ontwikkelen als volwaardig beeldhouwer, en werkt uitsluitend met rubber. Autobanden, fietsbanden, binnen- en buitenbanden zijn het medium waarmee hij sculpteert. Serge is een boeiend kunstenaar en heeft een heel eigen taal weten te ontwikkelen.
Marie-Claire Quittelier
Philippe Besse, Antiquair
Serge van de Put
In de zomer van 2007 trokken Ellen Goegebuer, Lisa Van Damme en Annemie Goegebuer naar Gambia, het kleinste land van West-Afrika. In de hoofdstad Banjul gingen ze praten met studenten, een grootmoeder, verplegers, een familie visrokers, een bankdirecteur. De getuigenissen verweeft het drietal tot een indringend portret: hoe wordt gewerkt in de haven, op de markt of op kantoor; hoe de stadsbewoners zich opmaken, leren, cake bakken, bidden, thee drinken, feesten. Het leven van alledag in de Gambiaanse hoofdstad. Het beeld- en tekst material uit Banjul vullen de reporters aan met enkele rake foto’s uit de thuishaven Oostende. MA NATAL LA – Can I take a picture? is een persoonelijk beeldverslag van een ontmoeting tussen twee zustersteden, Banjul en Oostende.
BOOKS tijdschrift.indd 115
een bankdirecteur. De getuigenisse drietal tot een indringend portret gewerkt in de haven, op de markt hoe de stadsbewoners zich opmak bakken, bidden, thee drinken, feeste alledag in de Gambiaanse hoofdstad
can I take a picture?
oet aanschaffen tot de veiligheid, evenwichtige pten en ideeën voor elke
113
5/5/09 1:00:34 AM
tijdschrift.indd 116
5/5/09 1:00:37 AM
Foto Teja De Prins 115
tijdschrift.indd 117
5/5/09 1:00:39 AM
tijdschrift.indd 118
5/5/09 1:00:41 AM
Foto Teja De Prins 117
tijdschrift.indd 119
5/5/09 1:00:43 AM
tijdschrift.indd 120
5/5/09 1:00:44 AM
119
tijdschrift.indd 121
5/5/09 1:00:45 AM
OPENDEUR 08 mei 2010 narafi hogeschool FOTO - FILM TV VIDEO
Victor Rousseaulaan 75 1190 Brussel tel 02/340 10 20 www.narafi.be
tijdschrift.indd 122
5/5/09 1:00:45 AM
121
tijdschrift.indd 123
5/5/09 1:00:50 AM
“We all go through black and white times. Those are times to remember. Times to take pictures of.�
tijdschrift.indd 124
5/5/09 1:00:52 AM