Nasz Głos czerwiec 2007 okladka

Nasz Głos Miesięcznik Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” Nr 6-7 (123-124) czerwiec-lipiec 2007

ISSN 1507–8426

Pątnicze drogi

Gołąb Fot. Remigiusz Malinowski Fot. Tomasz Fot. PGP

ielgrzymi z „Civitas Christiana” przybywają od 27 lat na Jasną Górę. Zawsze w rocznicę śmierci kardynała Stefana Wyszyńskiego aby dziękować Bogu za łaski, które otrzymują, za wydarzenia budzące radość i niepokój.

W tym roku członkowie Stowarzyszenia przebywali na Jasnej Górze w dniach 25-26 maja. Przemawiał do nich o. Jerzy Tomziński, który przez lata stał się duchowym opiekunem Stowarzyszenia. Koncelebrowanej Mszy świętej przewodniczył i homilię wygłosił biskup Andrzej Dziuba. więcej na stronie 7

Fot. Włodzimierz Okoński

W domu Matki P

Kościoły romańskie w Polsce

Żarnów

Kościół w Żarnowie ma bardzo bogatą historię, która w dużej mierze odzwierciedla rozwój regionu. Początkowo była to niewielka – jednonawowa świątynka, wzniesiona prawdopodobnie z fundacji Piotra Własta, palatyna Bolesława Krzywoustego, który jako pokutę za porwanie księcia kijowskiego Włodzimierza miał ufundować 70 kościołów na terenie Polski. Kościół św. Mikołaja w Żarnowie był jednym z nich. Co prawda w późniejszym okresie pojawiły się wątpliwości, czy wzniesienie świątyni można przypisać jego osobie, ale dokładne badania historyków sztuki potwierdziły pierwotne przypuszczenie. Parafia w Żarnowie rozrastała się, dlatego też trzeba było dobudować dalszą część świątyni, co uczyniono w 1510 r. w stylu późnogotyckim. Fundatorem rozbudowy był Maciej Drzewicki – późniejszy prymas.

29 czerwca 1893 r. wybuchł wielki pożar, który strawił niemal całą zabudowę Żarnowa, w tym kościół św. Mikołaja. Odbudowa jego, a przy okazji rozbudowa, która pozwoliłaby sprostać rosnącym potrzebom duszpasterskim parafii zaprzątała uwagę ks. Jana Wencla. Autorem projektu przebudowy kościoła, a właściwie nowej budowli był arch. Stefan Szyller.

Nową świątynię wzniesiono z lokalnego piaskowca w stylu neogotyckim, nawiązującym do istniejących gotyckich murów, które włączono do nowej budowli podobnie jak istniejącą wcześniejszą część w postaci transeptu.

Przebudowę kościoła zakończono w 1903 r.

Później aż do 1917 r. trwały prace wykończeniowe. Konsekracja świątyni nastapiła dopiero 14 września 1929 r.

Tekst i zdjęcia Radosław Kieryłowicz