Puur Graafland

Graafland

Zeg het met slakken

Rondom de Weledatuin staat een houtsingel van bomen, struiken en heggen. Tussen de stammen van de bomen door meandert een wal van opgehoopt snoeihout. Elk najaar voeden we hem met nieuw snoeihout. Hier en daar reikt de wal tot twee meter hoog. De laatste jaren wordt de takkenmassa echter niet hoger. Onder invloed van schimmels vermolmt het hout onderin de stapel snel tot nieuwe aarde. Die aarde scheppen we geregeld onder de wal uit om elders in de tuin de bodem te verrijken.

Onderin de houtril zit ook een hommelnest. Steenhommels, denk ik. Ik zag ze met hun bruine kontjes druk in en uit de duistere opening vliegen. Op zekere dag puilde het nest ineens hevig uit. Het leek wel een molshoop geworden. Ik ontdekte een onderaardse gang ernaartoe. Het blijkt inderdaad om een mol te gaan die in het hommelnest was gedrongen. Waarschijnlijk was het hem (of haar) om de vette, eiwitrijke hommellarven te doen. Desondanks bleef het hommelnest actief. Een macaber samenleven van twee soorten.

Ik liep pas met enkele bezoekers door de tuin en leidde hen naar de enorme houtril. Een winterkoninkje ging er vliegensvlug vandoor. Ik wilde het nestje niet verstoren en liep met de groep naar een stuk verderop. Ik was van plan de bezoekers over het vermolmingsproces te vertellen en deed een greep in de zwarte molm onderin de ril. Het voelde vreemd en koud. Ik keek naar de kluit. Hij leefde! Ik stond met een dikke vette pad in mijn hand. Behalve padden huizen in de houtstapel ook konijnen en wezeltjes. Gelukkig was het geen egel waar ik in greep, want egels zijn hier ook. Soms hoor ik ze ritselen, snuiven, snuffen, onbedaarlijk knorren. Wat een lawaai kunnen die egels maken als ze door de takkenwal scharrelen. Niet zo slim hoe ze zichzelf luidruchtig verraden. Het is maar goed dat ze van die scherpe stekels hebben. Egels eten onder andere insecten, wormen, dierlijke resten en slakken. Dat is in onze houtril volop te vinden. Edith, mijn wederhelft, gooit altijd haar afgekloven appels onder de takken. Niet alleen omdat egels van appels houden. Ook omdat zich op het klokhuis vretende slakken verzamelen. Lekker makkelijk voor de egel. Heeft ie er meteen een heleboel tegelijk. Een extra reden om slakken niet te bestrijden. Trouwens: slakkenkorrels zijn ook dodelijk voor egels.

Jan Graafland,

tuinman Weleda

Win!

Het boek Groene genade en twee Aroma

Showers (t.w.v. € 38,93) Kun je geen genoeg krijgen van de verhalen van Jan Graafland? Vijftig van zijn verhalen zijn gebundeld in zijn vorig jaar verschenen boek Groene genade. Maak nu kans op een exemplaar van dit boek plus twee Weleda Aroma Showers (NIEUW!) en stuur je naam en adres voor 28 september naar weleda@natuurmonumenten.nl