4e JAARGANG DECEMBER 2018
3 NAVIGATORS MAGAZINE Wat kunnen wij leren van Anita Delhaas?
VERDER: 03 07 09 11 13
Druk, druk, druk … Vermist 70 jaar en nu … Cultuurschok Bang vogeltje
‘Ik zag in Ronald en zijn vrouw de passie waarmee ze zich inzetten voor God. Ik vond het boeiend hoe actief ze in de kerk waren. Hij heeft ons betrokken in het gemeenteleven …
4
God geeft wat je nodig hebt 4
FOTO: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
02
COLUMN/ACTIVITEITEN
ANNEMIEKE DEZE KEER EEN COLUMN VAN ANNEMIEKE ESMEIJER, ECHTGENOOT VAN ONZE DIRECTEUR.
HOW2PRAY
Dat gebed een belangrijk onderdeel van ons geloofsleven zou moeten zijn, is geen punt van discussie. Toch is het voor veel mensen niet vanzelfsprekend dat bidden makkelijk is. In deze rubriek geven we tips om het gebedsleven te verrijken. Misschien ontdek je iets dat bij jou past.
HET GESCHENK VAN LIEFDE DOORGEVEN ...,
I
n dankbaarheid kijken we terug op 2018. Wat een activiteit! We zien enthousiaste medewerkers, gedreven om Jezus te leren volgen en met een verlangen om dit te delen met mensen om hen heen. Studenten komen samen in discipelschapsgroepjes, jeugdleiders ontwikkelen zich verder als rolmodel voor jongeren. Bij NSV worden Alpha cursussen gegeven om in gesprek te raken over geloof en een aantal jonge mannen wordt uitgedaagd en bemoedigd door het volgen van een traject bij De 4e Musketier. Ook in Driebergen is volop bedrijvigheid: teamoverleg, medewerkers leren over ontwikkelen van financieel partnerschap en er zijn wekelijkse Naventure groepen. Daarnaast zijn toegewijde mensen aan het werk om dit alles mogelijk te maken via administratie, IT, boekhouding, communicatie en andere vormen van ondersteuning. Tijdens dit jaar staat Johannes 13 : 34 en 35 centraal, waar Jezus zegt: ‘Dit is een nieuwe opdracht die Ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’ Zijn we niet juist allemaal betrokken bij Navigators, omdat we God liefhebben en ons willen geven aan onze naasten? Is het dan niet logisch elkaar lief te hebben? Kijkend naar de volgelingen van Jezus beschrijft Lucas hoe zij zelfs tijdens het avondmaal aan het ruziën waren over de vraag wie de belangrijkste was. Na drie jaar optrekken met de Master himself! Kennelijk is het toch niet zo vanzelfsprekend, deze liefde van Jezus, maar het is iedere dag opnieuw een geschenk dat we mogen ontvangen van onze Heer. Te beginnen met een kleine, hulpbehoevende baby in een kribbe. We wensen jullie Gods zegen voor de feestdagen en een liefdevol 2019.
Bidden voor anderen De eerste investering die je in iemand doet, is gebed. Jezus bad voor zijn leerlingen vóór Hij hen uitkoos (Lucas 6:12) en in Johannes 17 bidt Jezus voor de mensen van wie Hij hield. Ook wij mogen door gebed investeren in mensen. 1. Dank God dat Hij van je houdt en dat je dagelijks met Hem mag optrekken. 2. Denk na over mensen in jouw omgeving die Jezus nog niet kennen. 3. Bid kort voor hen. 4. Kies 5 personen waar je de komende tijd regelmatig voor wilt bidden. Wat moet ik bidden? Bid dat God: • Mogelijkheden geeft om het Evangelie te delen (Kol. 4:4).
• Hun hart opent voor de woorden die jij mag spreken (handelingen 16:14). Bid dat zij: • Mogen ontdekken wie Jezus is (Johannes 14:6). • Geïnteresseerd raken in het Evangelie en het gaan onderzoeken (Handelingen 17:11). Bid dat jij: • Een houding mag hebben waarmee je God laat zien (Mattheus 5:9). • Wijs gebruik mag maken van de mogelijkheden die God geeft (Kol. 4:5-6). Tips: • Tip 1: Bel ze op, vraag waarvoor je kunt bidden en vertel dat je voor hen bidt. • Tip 2: Koppel elke persoon aan een vaste dag van de week.
Meer tips? Kijk op www.24-7prayer.nl
ACTIVITEITEN ■ NAVIGATORS STILTEACTIVITEITEN STILTEWEEKENDEN VOOR MANNEN:
2019 22 - 24 MAART, KLEIN SION, LEUVENHEIM APRIL NOG NIET BEKEND 27 - 29 SEPTEMBER, KLEIN SION, LEUVENHEIM 31 OKTOBER - 3 NOVEMBER, ABDIJ LILBOSCH, VERDIEPINGSWEEKEND VOOR MANNEN DIE VAKER ZIJN GEWEEST
solcon.nl
INFO EN AANMELDING: ERNST HAAGSMAN, 06-47980440, EMAIL: E@HAAGSMAN.COM. ZIE OOK: WWW.NAVIGATORS.NL/STILTEWEEKEND
JIP financieel verzorgt o.a. de pensioenen voor de Navigatorstaf solcon Provider met een hart
Info: Martijn Brands FFP of Thom Dijkstra, Tel. (085) 2030100 (Zwolle), E-mail: info@jip-financieel.nl, www.jip-financieel.nl
OPGAVE IS MOGELIJK TOT 10 DAGEN VOOR AANVANG. STILTEWEEKENDEN VOOR VROUWEN IN 2019 WORDT ER HOOGSTWAARSCHIJNLIJK WEER EEN VROUWENSTILTEWEEKEND GEORGANISEERD. HOUD DE WEBSITE IN DE GATEN VOOR DE MEEST RECENTE INFORMATIE.
KEERPUNT
NR 3.• DEC 2018
03
Ik wilde iets bereiken wat God allang mogelijk had gemaakt
DRUK, DRUK,
DRUK... Philinde van Selm beschrijft zichzelf als een ‘vrij actief wijfie’: ‘Ik gaf al vanaf mijn veertiende leiding aan de club en zondagsschool van mijn kerk en later was ik voorzitter van de jeugdgroep. In de vakantie deed ik evangelisatiewerk op een camping of gaf ik leiding aan een christelijke vakantie voor tieners. Ook was ik groepsleider van een kerstconferentie en later hoofd van het cateringteam.’ Tot nog niet zo lang geleden is Philinde iemand die vaak tot heel laat in de avond achter haar laptop bezig is met het regelen van belangrijke activiteiten. Dit alles brengt haar niet dichter bij God … INTERVIEW: JEANETTE VOS-SPEK FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
GOD HOUDT AL VAN MIJ … Jarenlang denkt Philinde dat God van ons houdt doordat we laten zien hoe gepassioneerd we zijn en omdat we voor Hem presteren. Tijdens een kerstconferentie van de HGJB ontdekt ze echter dat God van ons houdt omdat we zijn kinderen zijn. ‘Blijkbaar had ik het omgekeerd: ik wilde iets bereiken wat God allang mogelijk had gemaakt.’ Philinde ontdekt dat ze een kind van God is: een belangrijk moment in haar leven.
PROCES De daadwerkelijk verandering is echter een langdurig proces waarin ze nog steeds aan het leren is: ‘Ik hou van uitdaging en afwisseling. Ik wist dat ik het niet kon verdienen, maar deed
het wel met van alles en nog wat. Uiteindelijk vond ik bijna niets meer leuk, omdat het veel te veel was.’ De activiteiten die ze doet staan min of meer los van haar omgeving en zichzelf. Een therapeut helpt haar om zich te verbinden met zichzelf en wat ze zelf wil. Dit gaat in eerste instantie tegen haar overtuiging in, maar langzamerhand groeit een nieuwe overtuiging: ‘Wat ik wil doet ertoe, het geeft levensplezier en het gevoel dat ik echt leef.’
WERKEN BIJ NAVIGATORS Ook de tijd dat Philinde bij Navigators in Nijmegen als coach werkt is belangrijk voor haar proces. ‘We zeggen: “We delen ons leven, want dan ziet de ander hoe het leven met God eruit kan zien.”. Dit zette mij tot nadenken:
Wat is dan dat leven?’ Het bestaat voor haar op dat moment uit: snel koken, snel eten en dan achter de laptop om dingen te regelen of in de auto stappen om naar een afspraak te gaan. Ze realiseert zich dat zo’n leven erg onaantrekkelijk is en dat ze daar dus verandering in moet aanbrengen.
LEREN VAN ANDEREN Philinde weet dat het belangrijk is om haar leven anders in te richten, maar dit lukt haar niet vanzelf. ‘Ik leerde veel van de mensen met wie ik woon, doordat ik zie hoe zij omgaan met hun vrije tijd en het bewaken van hun grenzen. Ook had ik veel aan een seminar over rust en ritme. Daar leerde ik dat het zijn in de natuur helpt om tot rust te komen en nieuwe passie en inspiratie op te doen. Ook schoonheid helpt daarbij en is waardevol. Daarnaast heb ik een nieuwe hobby opgepakt, dansen en ik hou daar speciaal avonden voor vrij.’ Ze gelooft er steeds meer in dat die tijd voor haarzelf belangrijk is en leeft daar helemaal van op.
GEWOON LEVEN ‘Ik denk vaak terug aan Genesis 1, zoals God ons heeft gemaakt: met veel creativiteit. Adam en Eva leefden gewoon. Ze liepen in de tuin en gingen lekker fruit eten en zagen mooie bloemen. Ook zag ik, bij een groep dorpelingen in Marokko, het mooie van eenvoudig leven.’ Philinde zorgt inmiddels veel beter voor zichzelf en heeft ook ontdekt dat ze mag falen. ‘Het gaat niet om iets te bereiken, maar om gewoon te leven en dingen los te laten. Dat geeft veel meer rust en heeft waarde in zichzelf.’.
INTERVIEW
Ik moest het rode boekje van Marx lezen
GOD GEBRUIKT ELK
INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
04
NR 3.• DEC 2018
Het was tijdens een kinderkamp van Kaleb waar, op een grasveld bij een boerderij op Schiermonnikoog, de 15-jarige Anita Delhaas haar leven aan God gaf. Eenmaal thuisgekomen zei ze tegen haar ouders: ‘Ik ben nu christen en ik wil echt mijn leven geven in dienst van de Heer’. Waar dat allemaal toe zou leiden, daar had ze nog geen idee van …
‘O
mdat mijn vader voor Unilever werkte hebben wij als gezin in meerdere landen gewoond. In Spanje ging ik naar de basisschool en in België naar de middelbare school. Toch vonden mijn ouders het enorm belangrijk dat wij wel wat van Nederland zouden meekrijgen, daarom gingen wij naar de kinderkampen van stichting Kaleb. In België gingen we naar de NGK, maar dat was een soort societykerk waar alle Nederlandse expats en EU mensen bij elkaar kwamen. Ik deed daar wel belijdenis, maar vooral dat kinderkamp maakte grote indruk op mij, daar kwam ik echt tot geloof. Het was de eerste keer dat ik in aanraking kwam met mensen van mijn leeftijd die echt geloofden, de eerste keer dat ik zo samen bijbelstudie deed en wat vond ik dat bijzonder! Geloof was bij mij thuis ook belangrijk, we lazen de Bijbel aan tafel en we baden samen. Maar op de Belgische staatsschool was geloof not done. Onze godsdienstlerares zei: “De Bijbel is ouderwets, we gaan het rode boekje van Marx bestuderen”. Ik moest hele stukken uit mijn hoofd leren en ons werd verteld hoe fantastisch communisme was. Veel van mijn leerkrachten waren praktiserend communist. Tijdens het kamp op Schiermonnikoog ontdekte ik dat God en de Bijbel wel relevant voor deze tijd waren.’ Anita studeert toerisme in Nederland, maar wilde dolgraag de zending in. Toch had ze geen flauw idee hoe ze dat moest aanpakken, ze had geen medisch of technisch beroep. ‘Ik heb vervolgens een jaar Bijbelschool gedaan aan de theologische faculteit in Heverlee, dat vond ik geweldig, maar ik wist niet of ik echt de zending in wilde of dat ik predikant wilde worden. Ik wist het gewoon niet.’ De twee jaar die daarop volgden werkt ze voor stichting Kaleb, om daarna te solliciteren bij de Billy Graham Association. ‘Dat was bijzonder. Ze hadden mijn cv niet goed gelezen, daar stond in dat ik vrijwilligerswerk bij Wycliffe Bijbelvertalers had gedaan, maar zij concludeerden dat ik bij Wycliffe had gewerkt. Dus kreeg ik de opdracht om 25 vertalers te werven voor 14 verschillende talen. In anderhalf jaar moesten alle vertalingen voor de conferentie klaar zijn. Ik durfde geen nee te zeggen want ik wilde daar graag werken, dus ging ik ermee aan de slag. Na vele belrondes had ik 25 vertalers voor 12 talen. Het waren leerzame jaren in Nederland en Londen.’ Na het Billy Graham avontuur wordt Anita aangenomen als fondsenwerver bij World Vision. ‘Ik was 28 en dacht aan een mooie nieuwe uitdaging te beginnen. Maar die uitdaging werd nog veel groter en mooier dan ik dacht. Een maand nadat ik was aangenomen werd de directeur ontslagen en mij werd gevraagd om die functie over te nemen. Ik dacht, doe maar. Eerlijk gezegd wist ik niet zo goed waar ik ja tegen zei. Maar ik stond er niet alleen voor. God zorgde voor de juiste mensen om mij heen, om mij te coachen. World Vision stond er niet zo goed voor, maar met de hulp van drie bestuursleden kwamen we dat jaar uit de rode cijfers. Ik vind het zo mooi dat God je talenten gebruikt, en je daarbij ook de juiste mensen geeft om verder te groeien en je werk goed te kunnen doen. Persoonlijk geloof ik dat je zelf die eerste stap moet zetten, bereidheid moet tonen. God zorgt voor de rest, daar mag je op vertrouwen. Natuurlijk heb ik weleens getwijfeld of ik het kon, maar Hij gaf mij steeds de juiste mensen en de capaciteiten.’ Na vele jaren in Nederland, Europa en het Midden-Oosten te hebben gewerkt werd het tijd voor iets anders. Anita en haar man wilden graag dichter bij hun ouder wordende ouders wonen. ‘Inmiddels was ik 55 en tot mijn verbazing is het dan echt moeilijk om hier werk te vinden, ik werd steeds afgewezen. Leeftijd speelt in het westen een grote rol. Wat is dat anders in het Midden-Oosten waar zoveel respect is voor ouderen. Mijn gebed was: Heer hoe kan ik mijn ervaring in uw dienst gebruiken. Via een headhunter kwam ik bij IJM terecht en wat inspireert deze organisatie mij. Meestal wordt armoede met financiële of praktische hulp bestreden. Maar als een meisje of vrouw de mogelijkheid
05
INTERVIEW
06
krijgt om naar school of werk te gaan, en ze wordt onderweg daarheen gepakt en verkracht en niemand straft de daders, dan gaan ze niet meer naar school of hun werk. Ouders die veel verdienen door hun kinderen te dwingen om seksuele handelingen voor de webcam te doen, stoppen daarmee als ze zien dat je daarvoor gestraft wordt. Dat is wat IJM doet. Wij trainen rechters, advocaten en politie ter plekke. Wij pakken het onrecht samen met de mensen daar aan. Wij hebben mensen die elke dag naar de rechtbank gaan en ervoor zorgen dat de misdadigers die zijn opgepakt geen borg krijgen, maar veroordeeld worden. Wij bevrijden kinderen uit prostitutie, slaven uit gedwongen werksituaties en wij geven langdurige nazorg. Dat alles werkt. Kinderen helen, mensen pakken hun leven weer op en de daders worden gestraft, en dat zorgt er weer voor dat anderen dit niet meer durven te doen. IJM is hierin uniek in de wereld.’ ‘Ik mag voor IJM, naast mijn werk voor de Nederlandse tak, ook het werk in Europa opzetten. En wat zie ik Gods hand hierin. Toen ik 15 was wilde ik dat God mij gebruikte in verre landen, maar ik had geen medische of technische capaciteiten. Wat ik wel kon was teams vormen, strategisch nadenken, dingen opzetten, ik ben een doener. God heeft die talenten volop gebruikt en mij steeds weer voorbereid op een nieuwe, volgende taak. En in deze functie kan ik alles combineren wat ik in de jaren daarvoor heb geleerd.’
TIP VOOR NAVIGATORS ‘Als je als jonge christen over je toekomst nadenkt, vertrouw God dan echt in alles, in elk facet van je leven. Ga het niet zelf al helemaal uitstippelen, maar vertrouw erop dat God je leven leidt. Als je zijn leiding volgt, dan geeft Hij jou wat je nodig hebt. Want Hij heeft een plan voor jou. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, maar het is in zijn hand en daarom komt het goed!
TEKSTAFETTE
God geeft op het juiste moment de juiste mensen om je heen
Wat is de favoriete bijbeltekst van Anita Delhaas en waarom?
2 Korinthe 12 : 9 : ‘Mijn genade is u genoeg.' Je hoeft niet alles te weten, te kunnen of te doen. Gods genade is genoeg. God heeft alles in zijn handen. We hoeven ook niet op alles een antwoord te hebben, zijn genade is genoeg. Dat geeft mij zoveel rust.
COLUMN
NR 3.• DEC 2018
07
Alycia
ALYCIA HOMEYER KOMT UIT TEXAS (USA) EN WERKT ALS NAVENTURE TRAINER BIJ NAVIGATORS IN NEDERLAND. IN DEZE COLUMN VERTELT ZIJ OVER HAAR ZOEKTOCHT.
VERMIST at gebeurt er als iemand vermist raakt? Hun geliefden trekken meteen aan de bel. De politie wordt ingelicht en soms helpt de media mee om alle informatie over die persoon te verspreiden. Een tijdje geleden werd dit scenario gedurende een uur of acht voor mij realiteit omdat ik dacht dat mijn beste vriendin vermist werd in een stad die zo’n kleine vijfentwintighonderd kilometer van haar huis was verwijderd. Haar man belde mij in paniek met de vraag of ik iets van haar had gehoord. De uren kropen voorbij en mijn angst groeide terwijl het slechtste scenario zich in mijn gedachten afspeelde. Wat als iemand haar beroofd had? Wat als ze vermoord was? Ik probeerde niet in paniek te raken door alle vreselijke opties die voorbij kwamen. Ik vroeg aan mijn team om te bidden. En ik bad steeds maar weer: ‘Heer bescherm haar, alstublieft laat haar oké zijn.’ Terwijl de minuten voorbij tikten voelde ik twee dingen heel duidelijk; de wetenschap dat het leven nooit meer hetzelfde zou zijn als er iets slechts met haar gebeurd was, maar ook een diepere vrede dat
Hij blijft zoeken totdat hij hen gevonden heeft
ze oké zou zijn, omdat zij Jezus toebehoort. Ik zong steeds datzelfde oude lied terwijl ik wachtte: ‘When peace like a river, attendeth my way, when sorrows like sea billows roll, whatever my lot, Thou hast taught me to say, it is well it is well with my soul. Though Satan should buffet, though trials should come, let this blest assurance control, that Christ has regarded my helpless estate, and hath shed His own blood for my soul.’ Wat de omstandigheden ook zijn, het is goed met mijn ziel. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo hulpeloos heb gevoeld. Ik was in staat om op een vliegtuig te springen en naar Philadelphia te vliegen om mijn vriendin te zoeken, maar dat was uiteindelijk niet nodig. Toen ik haar voor de zoveelste keer probeerde te bellen was de lijn in gesprek! Dat betekende dat ze leefde! Wat bleek, ze had de hele tijd geslapen en haar telefoon stond op stil. Ze werd wakker met wel een miljoen berichten op haar telefoon van familie en vrienden die haar probeerden te bereiken. Ik realiseerde me hoeveel mensen echt van haar houden. Ik denk dat veel van haar vrienden op een vliegtuig wilden springen om haar te zoeken. Er zijn twee redenen waarom ik dit verhaal vertel. Ten eerste, dat ik ervaren heb dat de vrede van God die alle verstand te boven gaat een realiteit is. Waarschijnlijk weet je
dit al, maar tijdens deze gebeurtenis heb ik dit echt ervaren. Op een diepere manier dan ooit tevoren. Midden in dat ziekmakende gevoel ervoer ik toch Gods diepe vrede. Daar wil ik over getuigen. Gods vrede is echt! En ten tweede heb ik nu een dieper begrip van de gelijkenis over het verloren schaap. De herder laat zijn kudde achter als hij zich realiseert dat er een schaap vermist. hij blijft zoeken totdat hij het gevonden heeft. Ik had nog nooit de connectie gemaakt met de intense zoektocht van toen. Ik zou alles hebben gedaan om mijn vriendin te vinden. Jezus doet alles om mijn vrienden, die geestelijk vermist zijn, te vinden. Ze weten niet dat ze geestelijk vermist zijn, en hebben geen idee van de zoektocht, maar Hij blijft zoeken en ik verlang naar de dag dat Hij hen vindt en ze naar de kudde brengt. Het motiveert mij om trouw te blijven bidden voor mijn vrienden. Dan voel ik mij weleens hulpeloos en vraag ik me af hoe God ooit mijn vrienden kan bereiken. Maar ik wil nog intenser gaan bidden omdat ik God vertrouw dat Hij mijn vrienden die verloren zijn, zal vinden. We hebben allemaal momenten in ons leven waarin we ons hulpeloos voelen. Is er iets in jouw leven waar je je nu hulpeloos over voelt? Waar je Gods vrede nodig hebt? Neem een moment en vraag Hem erom. Misschien maak je je zorgen over een vriend of familielid die vermist is. Bid dat de Goede Herder zal blijven zoeken om hem te redden. Hij is trouw en gaat door!
INTERVIEW
08
Generaties, er wordt veel over geschreven en gedebatteerd: generatie X, babyboomers en op dit moment zijn de millennials (generatie Y) hot. Deze serie interviews gaat ook over generaties, alleen hebben deze generaties niet per se iets met geboortejaren te maken. Deze generaties ontstaan dwars door alle leeftijden heen en het zijn er veel sinds het ontstaan van Navigators Nederland 70 jaar geleden. In deze laatste aflevering is LEF aan het woord.
OOG EN OOR
VOOR INDIVIDUEN
‘Ik zag in Ronald en zijn vrouw de passie waarmee ze zich inzetten voor God. Ik vond het boeiend hoe actief ze in de kerk waren. Hij heeft ons betrokken in het gemeenteleven. Dat is iets waar ik tegen opkeek.’ Elain Kouwer (30 jaar) is jongerenwerker in de Gasthuiskerk in Middelburg (CGK). Ze kwam samen met haar vriend (inmiddels man) Ruben in deze kerk terecht na een gezamenlijke zoektocht. INTERVIEW: MATTHIJS DEN DEKKER
E
vlnr: Elain, Jaron en Ronald
lain leefde niet altijd met God. Ze was zestien en had verkering met Ruben toen hij zei dat hij met haar wilde praten. ‘Ruben vertelde dat hij wel verder met me wilde, maar dat het voor hem belangrijk was dat ik meeging naar de kerk om te zien wie God was.’ Elain stond daar voor open. Toen een klasgenoot voorstelde om samen Alpha - Youth te gaan doen, deed ze mee. ‘Ik was zoekende en stelde kritische vragen. Op een gegeven moment kon ik er niet meer omheen dat de God van de Bijbel daadwerkelijk bestond. Het was voor mij een te compleet verhaal om te kunnen ontkennen. Ik heb in de mensen van Alpha ook Gods liefde leren herkennen.’
INTERVIEW OP ZOEK Na de Alpha - Youth kwamen Elain en Ruben in de Gasthuiskerk waar ze Ronald en Cindy ontmoetten. Het begin van een vriendschap tussen de twee stellen. Elain: ‘Daar is Ronald wel een ster in: dat hij nieuwe mensen aanspreekt, mensen op de koffie vraagt. We hebben dus een paar keer koffie gedaan. Ik deed kinderwerk met zijn vrouw en zo zijn we vrienden geworden. Dan heb je het natuurlijk ook veel over de kerk en het geloof. Op dat moment was hij echt een voorbeeld voor mij.’ Elain kreeg het verlangen om zelf een Alpha - Youth te starten in de kerk. ‘Ik had een klik met jongeren en denk echt dat God dat geeft. Als jongere was ik zelf een draak. Voor ik tot geloof kwam deed ik alles wat niet mocht, dus ik ben er ook niet bleu van als ze het over allerlei problemen hebben. Ze zijn allemaal zoekend. Drugs en dat soort dingen doe je als je op zoek bent. Hoe mooi is het en hoe groot is de uitdaging om ook die jongeren warm te maken voor de Heer! Dat verwacht niemand, juist als zo’n stoere bink zijn hart aan Jezus geeft. Dat vind ik echt mooi.’
NIEUW LEVEN ‘Twee jaar geleden kwam Jaron als deelnemer op de Alpha. Hij was ook zoekende. Ik zag in Jaron ook zo’n draakje dat alles deed wat niet mocht. Toen hij zijn hart aan Jezus gaf en brak met zijn verleden, was hij een enorme inspiratiebron. Er zijn altijd gasten die ook dat soort dingen meemaken en dan is hij een voorbeeld waar ze zich aan op kunnen trekken. Hij kent het nieuwe leven.’
NR 3.• DEC 2018
‘Ronald heeft mij een hele positieve kijk gegeven op de gemeente en daardoor is het voor mij vanzelfsprekend om je actief in te zetten in je gemeente. Dat was het voorbeeld dat ik van hem mee kreeg. Ik trek Jaron ook bewust het gemeenteleven in.’ Elain zag in Jaron een potentiële leider en vroeg hem als co-leiding van Alpha - Youth. Dat groeide uit tot een vriendschap. Zoals Ronald met Elain een relatie opbouwde, zo bouwt Elain met Jaron een relatie. ‘We hebben vaak na de Alpha een terrasje gepakt en dan hadden we diepe gesprekken. Die radicaliteit die Jaron heeft, vond ik heel bijzonder. We zijn samen een zoektocht naar verdieping in het geloof gestart.’
MEDESTRIJDER ‘Het is megabelangrijk om oren en ogen te hebben voor individuen. Jongeren stappen niet op je af. Wij moeten uit onze comfortzone stappen: Durf ze aan te spreken en uit te nodigen, dat is helemaal niet gek. En dan luisteren zonder te adviseren. Bouw een vriendschap op, heb oprecht interesse. Zoek een balans tussen samen leuke dingen doen en samen bidden.’ ‘Jaron doet dat nu ook met anderen. Hij investeert heel bewust in individuen. Dan denk ik: hij heeft het gesnapt. Dat maakt me trots en het is iets waar ik respect voor heb. Hij snapt het, hij doet het gewoon, op zijn eigen initiatief. Hij bewandelt zijn eigen weg daarin. Het geeft me het gevoel dat ik een medestrijder heb. Een medestrijder voor het Evangelie.’
RONALD OVER ELAIN ‘Wat ons aanspreekt is dat Elain heel puur is. Haar vragen waren heel direct en zo zijn we zelf eigenlijk ook. Ze had veel vragen, op geloofsgebied maar ook over het leven. Dat waren oprechte en mooie gesprekken. Elain is bevlogen en direct en dat is richting jongeren niet anders. Jongeren voelen zich heel snel veilig bij haar. Dat is absoluut haar kwaliteit.’ ‘Ik was niet bewust aan het investeren in geloof, maar ik was aan het investeren in vriendschap. Dan kom je veel bij elkaar thuis en zien ze hoe je dingen doet en over dingen denkt. Dat heeft met vriendschap te maken en tegelijk geef je dan het geloof door.’
JARON OVER ELAIN ‘Het klikte vrijwel direct met Elain en met haar kon ik goed stoeien over dingen waar ik tegenaan liep. Ze stond altijd wel voor me klaar en heeft mij echt op sleeptouw genomen. Ze stelt confronterende vragen die aan het denken zetten en die me praktische stappen in het geloof deden zetten. Elain betekent heel veel voor me. Ze is een van mijn beste vrienden; ze zit in de top 3.’ ‘Ik probeer nu met twee jongeren af te spreken. Wat ik daarin van Elain geleerd heb is niet te oordelen over wat ze doen. Je kunt je mening geven, maar die persoon zelf niet veroordelen.’
09
70 JAAR EN NU... 2018
staat voor Navigators NL in het teken van het 70-jarig bestaan sinds de officiële start met Gien Karssen. Het is bijzonder om te zien hoe het navigatorwerk zich ontwikkeld heeft in deze periode en er steeds weer nieuwe mensen zijn gekomen met nieuwe initiatieven rondom de kern van ons werk: ‘To advance the Gospel of Jesus and His Kingdom into the Nations through spiritual generations of laborers living and discipling among the lost.’ (Onze global Calling). Dankbaarheid is voor mij het juiste woord, dankbaarheid dat onze Vader keer op keer mensen heeft geroepen om vorm te geven aan onze missie. In Psalm 145 vers 4 wordt dit door David zo mooi gezegd: ‘Van generatie op generatie zal men U prijzen om wat U doet.’. Generaties van mensen die een diep verlangen hebben om discipel van Jezus te worden en dit ook weer doorgeven. Dat is de kern van ons Navigatorwerk. Naar de toekomst kijkend is dan ook ons doel om, net zoals onze voorgangers, steeds weer opnieuw na te denken, hoe we in een constant veranderende tijd, op een relevante manier onze missie kunnen uitvoeren. Dit vraagt van ons dat we een lerende beweging zijn, goed in contact met de wereld om ons heen, openstaan voor leiding van de heilige Geest en goed samenwerken. Jezus zelf helpt ons op weg met zijn nieuwe opdracht: ‘Heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. (Joh 13 : 34-35). Het is mijn diepe wens dat diegenen die in contact komen met Navigators iets proeven van hoe het is als iemand dagelijks met Jezus leeft, niet door woorden alleen, maar meer nog door hoe we leven en hoe we met elkaar omgaan. In het afgelopen jaar heb ik mensen ontmoet uit alle levensfasen. Er is openheid om te horen over Gods schepping en zijn plan. Het is daarom dan ook een van mijn verlangens dat we een beweging zijn die helpt discipelen te ontwikkelen in alle levensfasen. Om dit te kunnen doen zullen we in kaart brengen waar in Nederland mensen zijn met een ‘Navigator-hart’ die zich willen inzetten voor onze missie. Het is een spannende tijd, er lijkt meer ruimte te komen voor spiritualiteit. Met elkaar hebben wij de opdracht om naar buiten te stappen en deze ruimte op een persoonlijk manier in te vullen. Bob Esmeijer
LEF
10 HARD NADENKEN Hun deelname aan de LEF Learning Community helpt Fuel om concreet te maken waar ze mee bezig zijn. ‘We zijn gewoon met Fuel begonnen, omdat we merkten dat we het wel goed met elkaar konden vinden en enthousiast waren over Jezus en over met elkaar Hem zoeken. Maar we hebben niet eerst stil gestaan en nagedacht over ‘wat gaan we doen en waarom?’ Het begon vanuit enthousiasme dat ontstond door God en de groep.’
Eke keer bij LEF komen er nieuwe ideeën bij
ALS JE MET JEZUS LEEFT, STA JE NOOIT
STIL
INTERVIEW: MATTHIJS DEN DEKKER
‘We zijn enthousiast voor God, willen Hem aanbidden, we willen groeien en mensen daarin uitnodigen en enthousiast maken.’ Zo vat Rachel Ravenhorst (22 jaar, afgestudeerd als verpleegkundige in de gehandicaptenzorg) de kern van Fuel samen. Fuel organiseert re:fuel-avonden voor de baptistengemeente Op Doortocht in Ede. Met de jeugd, maar iedereen is welkom.
F
uel is ontstaan vanuit dat enthousiasme voor God. ‘Een jaar of vijf geleden hebben we met een paar mensen afgesproken om vaker bij elkaar te komen en God te zoeken. Niet echt met een duidelijk format. Veel van hen speelden al in een soort jeugdband. Dus toen we bij elkaar kwamen en ook jeugdavonden gingen organiseren, begonnen we met een praise & prayer night.’
‘Dat ging goed en we zijn elkaar blijven zien. We hebben een duidelijk commitment naar elkaar uitgesproken. Elke twee weken eten we met elkaar en elke zes weken doen we een re:fuel-avond. De avonden zijn om God te zoeken en te zingen met elkaar. Veel muziek, maar ook gebed. We leggen vaak een uitdaging neer, waar we over in gesprek gaan. En we vragen of er getuigenissen zijn die gedeeld kunnen worden.
‘Door LEF gaan we opeens hard nadenken over wat we doen en wat we willen. Dat hebben we nog nooit systematisch gedaan. Het helpt ons heel erg. We willen iets ontwikkelen dat we aan mensen kunnen geven: Kijk, dit doen wij en dit is wat we willen. Het biedt in de eerste plaats voor onszelf duidelijkheid. En het is mooi als je kunt zeggen: Dit is wat we doen en dit is de reden waarom.’
MEER MOGELIJK ‘Eigenlijk zijn we al goed bezig. Heel veel dingen gingen best goed en hebben we goed aangepakt, ook voor we met LEF begonnen. Ik vind het mooi dat het voor onze groep ook wel een bevestiging is: dit is echt supercool en we kunnen er nog meer uithalen. Ik word er enthousiast van dat er nog zoveel meer mogelijk is. Elke keer bij LEF komen er weer nieuwe ideeën bij. En zo blijven Rachel en Fuel bezig met dat waar ze vanaf het begin al enthousiast over waren: groei. ‘Als je met Jezus leeft, sta je nooit stil. Hoe beter je Hem leert kennen, hoe meer je leert en je weer nieuwe inzichten krijgt en nieuwe dingen gaat doen. Daar ben ik veel mee bezig de laatste tijd.’ ‘Dat is voor ons ook belangrijk. We willen steeds blijven zoeken naar God, met alle mensen die erbij willen zijn. Omdat we het nooit helemaal gaan snappen, maar wel ons best willen doen om Hem een klein beetje beter te gaan begrijpen.’
LEF biedt jeugdwerkteams door heel Nederland de taal en de tools om samen met jongeren te groeien in het leven met Jezus. Bedankt voor je steun en betrokkenheid bij LEF!
WERKPORTRET
NR 3.• DEC 2018
11
als trainer geleid. Daarnaast kreeg ik steeds meer landelijke verantwoordelijkheden, omdat ik onderdeel was van het NSVleiderschapsteam. Na die veertien jaar kreeg ik een sabbatical om de tijd te nemen om na te denken hoe ik verder wilde gaan. Ik had behoefte aan verandering en God leidde mij tot de keuze voor Amerika.’
Het raakt me dat jonge mensen, gegrepen door Jezus, uitgezonden willen worden
CULTUURSCHOK
Een Nederlander, van Indonesische ouders, die gaat werken in Amerika. Daar gaat vast een mooi verhaal achter schuil. Laurence Koo werkte ruim veertien jaar voor NSV en besloot na een sabbatical om via Nav Missions bij de Navigators in Amerika te gaan werken. Hij is daar nu ruim een jaar. INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
EEN ZENDENDE ZENDELING
‘I
n de zeventiger jaren emigreerden mijn ouders naar Nederland. Mijn vader ging hier werken als schooltandarts. Emigreren is spannend, je gaat een nieuw, onbekend avontuur tegemoet en daardoor is de relatie van mijn ouders met Jezus verdiept en steeds persoonlijker geworden. Voor mij is God daarom altijd een realiteit geweest. Aan het einde van mijn tienerjaren, nadat ik een aantal jaren heb geworsteld met mezelf, kwam ik tot complete overgave aan Jezus.’
praktijk van mijn vader werken en drie dagen bij NSV als studentenstaf voor NSA. Dat was voor mij de ideale combinatie. Na vijf jaar merkte ik dat ik me wilde richten op één ding. Als ik voor tandarts zou kiezen dan zou ik goed werk met mijn handen moeten leveren. Maar mijn verlangen was om persoonlijk met mensen te werken aan hun ontwikkeling en hen te trainen. En omdat ik voor één ding wilde kiezen, zodat ik daar echt goed in zou worden, werd die keuze al snel duidelijk. ‘
WAAR LIGT MIJN HART
SABBATICAL
‘Ik ging tandheelkunde studeren en in mijn derde jaar ontdekte ik NSA. Ik was op zoek naar een groep christenstudenten en bij Navigators vond ik de meeste aansluiting. Na mijn afstuderen ging ik twee dagen in de
‘Ruim veertien jaar werkte ik voor NSV. Ik had daar verschillende rollen. Ik begon als studentenstaf voor NSA, vervolgens heb ik samen met Henneline van Eijk het Naventure trainingsjaar opgezet. Dat heb ik jarenlang
‘De verhuizing naar Amerika is een mooie ervaring met goede, maar ook moeilijke kanten. Ik denk dat mijn verwachtingen hiervan over het algemeen reëel waren. Maar er zijn er ook een aantal die me hebben verrast. Zo is het grappig om te ontdekken hoe direct ik soms ben vergeleken met mijn Amerikaanse collega’s. Tegelijkertijd is het goed dat ik deze cultureshock zelf meemaak, omdat ik in Amerika werk met mensen die uitgezonden gaan worden naar een ander land. Ik weet dus uit ervaring wat zij gaan meemaken. Ik ben verantwoordelijk voor de training en ontwikkeling van deze nieuwe generatie millennials, die een tijdlang in het buitenland voor Navigators aan de slag gaan. Het is fantastisch om me hierop te focussen. Die rol is me op het lijf geschreven. Dat ik daarmee invloed heb op andere bedieningen van Navigators wereldwijd is heel bijzonder. Wat me vooral raakt zijn de jonge mensen, die gegrepen door Jezus, een bereidheid hebben om voor twee jaar uitgezonden te worden naar een vreemd land. Daarnaast merk ik de afgelopen maanden dat mijn, soms kritische, kijk als buitenstaander op de Amerikaanse (christelijke) cultuur wordt gewaardeerd en mijn ervaringen van ‘ministry’ in een postmoderne samenleving zoals in Nederland van waarde zijn, omdat de Amerikaanse samenleving ook steeds meer die richting opgaat. Men zegt wel eens dat Europa qua cultuur twintig jaar voorloopt op Amerika, op sommige gebieden, niet op alle, kan ik dat zeker beamen. ’
WAT IK MIS … ‘Ik mis Nederland wel. Ik mis het fietsen en het openbaar vervoer. Alles gaat hier met de auto. Ik mis de rookworst van de HEMA, verse vis (haring), gevulde speculaas en een patatje oorlog. Ik mis mijn vrienden en familie. Wat ik niet mis is het druilerige weer met hoge luchtvochtigheid. Hier in Colorado schijnt meer dan driehonderd dagen per jaar de zon. Ik mis de files en het zoeken naar een parkeerplek niet. Hoelang ik hier nog blijf? In 2022 loopt mijn termijn af, daarna is alles nog open.’
NSV/INTERVIEW
12
GEEN BANG VOGELTJE MEER ... ‘Een bang vogeltje, dat was ik. Gebeurtenissen in mijn nabije omgeving maakten me onzeker en ik had het gevoel dat ik altijd perfect moest zijn. Eigenlijk voelde ik me nooit echt veilig.’ Wie was God voor haar toen en is God voor haar nu? En hoe is Navigators hierbij betrokken? Aan het woord is Mirjam van Klaarbergen, fotograaf van ons NAV. Magazine.
‘O
INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
mdat ik naar mijn klasgenoten op de basisschool als een bang vogeltje overkwam, werd ik gepest. Voortdurend werd er tegen mij gezegd dat ik helemaal niks kon. Ik wilde dat compenseren en stak daarom vaak mijn vinger op om te laten zien dat ik het wel kon. Maar dat versterkte het pesten, met name door een jongen, enorm. Dat pesten ging de hele basisschooltijd door. Ik dacht echt dat ik dom was, maar toen ik de uitslag van mijn CITO toets kreeg veranderde dat direct. Ik had namelijk de hoogste score van de klas
en zelfs een van de hoogste scores van dat jaar in Nederland.' ‘Te weten dat God echt bestaat gaf mij rust. Het idee dat Hij niet zou bestaan boezemde mij zelfs angst in. Vanaf mijn twaalfde ging ik meer tijd met Hem besteden om Hem beter te leren kennen. Ik had een boekje, van A tot Z met God, en daar las ik elke dag in. Daar stond een bijbeltekst in en een stukje over die bijbeltekst en dat zette mij aan het denken. Er stonden ook onderwerpen in zoals angst, en dan kon je daar meer over lezen. Zo leerde ik Hem steeds beter kennen.’
Op de middelbare school werd alles anders. Daar werd ik niet meer gepest. In die periode heb ik voor het eerst gewone vriendschap ervaren met jongens. Voor het eerst kreeg ik het gevoel dat ik er als vrouw mag zijn. God liet mij later ook zien dat mijn gedachten over relaties niet gezond waren. Ik had zo’n prins op het witte paard verwachting en in Genesis had ik gelezen dat je samen één wordt, dus zag ik mezelf als half. God liet mij zien dat ik niet half ben, en dat een relatie mij nooit kan geven wat Hij mij geven kan. Het was een omslagpunt waardoor ik leerde van mijzelf te gaan houden als vrouw en als vrijgezel. Ik leerde dat ik een stabiele identiteit heb door wat God over mij
NSV/INTERVIEW/UITGELICHT
NR 3.• DEC 2018
13
Door dingen uit te spreken en het in het licht bij Jezus te brengen ging ik helen zegt. Maar voordat ik dat geïnternaliseerd had is er wel het een en ander gebeurd.’ ‘Ik ging studeren en dat werd het begin van grote veranderingen. Iemand wees mij op Navigators en na de open avond voelde ik me er meteen thuis. Maar met de studie ging het niet goed. Mijn faalangst nam zulke grote vormen aan dat ik in totaal 22 vakken over moest doen. Ik blokkeerde volledig tijdens het leren van de tentamens. Ik kreeg totale black-outs. Nare gedachten stapelden zich op. Uiteindelijk liep mijn faalangst zo uit de hand dat ik ernstige concentratieproblemen kreeg. Op het hoogtepunt kon ik na tien keer lezen nog niet vertellen wat er stond. Ik kon mij niet meer concentreren en omdat ik een springerig karakter heb werd het in mijn hoofd ook heel druk.’ ‘Navigators is mijn reddingsboei geweest. Ik kon wekelijks naar kring en kon daar zijn wie ik was. Ik kon met mensen praten en zij luisterden echt naar mij. Mijn mentor betekende zoveel voor mij. Ze luisterde, stelde de juiste vragen en we baden samen. Door het uit te spreken en het in het licht bij Jezus te brengen kon ik gaan helen. Op een bepaald moment besloot ik dat ik mij niets meer zou aantrekken van wat mensen van mij vinden. Daarna haalde ik mijn tentamens weer. Navigators was mijn ‘home away from home’. In die tijd leerde ik Gods stem verstaan. Dat was zo nieuw voor mij, en het heeft me zo geholpen om in Gods aanwezigheid te leven. Ik heb nu geen faalangst of concentratieproblemen meer en na acht jaar rond ik eindelijk mijn studie af.’ ‘Door Navigators heb ik ook mijn hobby fotografie kunnen professionaliseren. Dat is echt zo’n groot cadeau, dat ik daar nu mijn beroep van heb mogen maken. Steeds weer ontdek ik dat God voorziet in mijn levensonderhoud door dit werk, waar ik zo van geniet. Daarnaast mag ik dit jaar meedoen met Naventure, een trainingsjaar van NSV, waardoor ik nog meer leer. Ik hoop dat ik mijn werk als fotograaf kan blijven doen in combinatie met Navigators. Ik wil graag Gods arbeider zijn.’
PASSION WEEK – HOE JEZUS’ VERHAAL STUDENTEN BIJ ELKAAR BRENGT VOOR MISSIE Als in 2014 The Passion van de EO in Groningen plaatsvindt, grijpt studentenwerker Frederik Boersema het event aan om met de christelijke studentenverenigingen een week van missionaire activiteiten op te zetten. Het wordt een mooie week waar enthousiasme ontstaat voor een vervolg: de Passion Weeks zijn geboren. Het jaar daarop gaat hij met een team van studenten naar Engeland om te zien en ervaren hoe ze daar vorm geven aan Mission Weeks: een soortgelijk concept dat daar al veel langer loopt. In 2015 haakt ook Zwolle aan en in de jaren erna pikken steeds meer steden het op. Dit jaar zullen maar liefst elf studentensteden een Passion Week neerzetten.
‘H
oewel we de week ‘organiseren’ is het vooral gericht op ontmoeting en gesprek. Het is mijn verlangen om met missie bezig te zijn en hiermee hopen we de relaties die er al zijn een stapje verder te helpen en de kern van christelijk geloof mee te geven. Uiteindelijk verlang ik ernaar dat christelijke studenten hierdoor meer oog krijgen voor niet gelovigen om hen heen. En dat we daarin als christelijke studentenverenigingen in een stad met elkaar optrekken en samenwerken. Want er is maar één God en één missie waar we voor gaan!’
WAAR EEN PASSION WEEK TOE KAN LEIDEN Thijs is niet gelovig als hij voor het eerst bij een Passion Week talk komt. Hij zou wel even de moeilijke vragen komen stellen. Als zijn vragen direct de eerste avond worden besproken, raakt hij oprecht geïnteresseerd en blijft hij vanaf dat moment komen. Hij krijgt follow-up aangeboden en gaat een Alpha-Students doen. Daar komt hij tot geloof en raakt betrokken bij een studentenvereniging. Op dit moment is Thijs Externus in het
bestuur van zijn vereniging en draagt hij zijn geloof uit in zijn stad. Ook neemt hij nu zelf acht studiegenoten mee naar de Passion Week, om zijn passie voor Jezus met hen te delen. Een mooi voorbeeld van de uitwerking op een persoon en wat het effect kan zijn naar een veel groter aantal studenten.
HOE ZIET EEN PASSION WEEK ERUIT? Een Passion Week is drie of vier dagen achter elkaar met elke dag twee talks. De lunchtalk is op de campus tijdens lunchtijd, met gratis lunch voor iedereen. Deze talks richten zich op apologetische vragen. Uitleg en gesprek over bijbelse personen en thema’s vanuit buiten-bijbelse bronnen. De avondtalks zijn in een cafésetting met soms muziek- of drama optredens. Deze talks zijn extensioneel van inhoud en gaan over de grote vragen van het leven. Na de talks is er gesprek en discussie en wordt iedereen persoonlijke follow-up aangeboden.
Kijk ook eens op: passionweek.nl
CONNECT/INTERVIEW
‘Steeds was er dat gevoel dat God meer voor me in petto had.’
EEN ONVERWACHTE
ROEPING
Je zou verwachten dat iemand met enkel werkervaring bij christelijke organisaties wel het gevoel heeft dat hij bezig is met zijn roeping. Toch duurde het jaren voordat God Benjamin zover had dat hij ontdekte dat zijn professie zijn roeping was. De weg ernaar toe was geen korte, maar wel een leerzame. Benjamin vertelt …
‘I
INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
k ben geboren en opgegroeid in Limburg. Mijn vader is evangelist en geloof speelde een belangrijke rol in ons gezin. Mijn vader werkte vanuit huis. Ik heb dus nooit een vader gekend die om zes uur thuiskwam van zijn werk. Geloof was mede daardoor volledig verweven met ons gezin. Op mijn elfde heb ik een persoonlijke keuze voor de Here Jezus gemaakt en liet ik me dopen. Dat was een tienerkeuze, maar wel heel oprecht. In de loop van de jaren werd mijn geloof steeds intenser. Mijn ouders leefden - met een groot gezin van acht kinderen - altijd van giften. Ook al was dat niet altijd zonder zorgen, ik heb daarin veel gezien van Gods genade, trouw en voorziening.’ ‘Mijn middelbareschooltijd was voor mij geen fijne tijd omdat ik werd gepest. Dat werd anders toen ik in Maastricht Bedrijfseconomie ging studeren en me aansloot bij Ichthus, (nu Lux ad Mosam). Die periode betekende veel voor mij. Ik mocht daar echt herstel ervaren. De vriendschappen, de studentikoziteit, het accepteren van elkaar, al die zaken hielpen mee. Na mijn studententijd ging ik deze periode nog meer waarderen als basis voor mijn werkende
leven: ik was oké zoals ik was en hoefde mezelf niet te bewijzen.' 'Nadat mijn studie was afgerond, dacht ik: En nu moet ik gaan solliciteren … Die zondag ervoer ik, tijdens een preek over de roeping van Samuël, ineens een tinteling door mijn lichaam. Van het ene op het andere moment kon ik mij niets anders voorstellen dan naar de Wittenberg te gaan, een optie die ik al eerder had afgeschreven. Ik heb dat echt ervaren als een aanraking van de Geest. Diezelfde dag meldde ik mij, één dag voor de start van het jaar, aan. Maar ook na het jaar Wittenberg kwam diezelfde keuze, hoe nu verder, terug. Consultancy? HR? Ineens dacht ik: ‘communicatie!’ al wist ik niet echt wat dat concreet inhield. Wat wilde ik dan ‘communiceren’? Ik dacht aan een combinatie van christelijk, onderwijs en een grote organisatie. Toen ik op de website van de CHE keek, stond daar een vacature voor een marketing-communicatiemedewerker. Op donderdag kreeg ik mijn diploma en op vrijdag begon ik bij de CHE waar ik bijna negen jaar ben gebleven.’ ‘Na die negen jaar CHE werd het Evangelisch Werkverband mijn werkgever. Ik bouwde daar mee aan een beweging die zicht uitstrekt naar meer van Gods Koninkrijk. Toch was ik
14
Sinds vorig jaar is IMPACT onderdeel van Navigators. De interviewserie ‘Connect’ die wij schreven over Young Professionals, zal daarom vanaf 2019 door IMPACT worden verzorgd. In dit interview maken wij alvast kennis met Benjamin Hoddenbagh, community manager van IMPACT Navigators.
al die jaren onrustig in mijn werk. Het leek alsof andere mensen niet zagen wat er in mij borrelde. Ik deed mooie dingen, maar steeds was er dat gevoel, dat God meer voor mij in petto had. Mijn baan, ook al was dat bij een christelijke organisatie, voelde voor mij als een ‘opstapje’ tot het moment dat God mij zou roepen voor een ‘echte’ geestelijke bediening. Nu pas zie ik dat God die onrust gaf om me te laten inzien dat Hij júist door mijn werk heen, zijn Koninkrijk wil bouwen. Dat ‘meer’ komt niet ná mijn werk, het komt tot uiting ín mijn werk.’ ‘Daarnaast moest ik, en dat geldt voor veel millenials, leren om geduldig te zijn en te wachten op Gods tijd. Elke keer als ik onrustig werd en gefrustreerd raakte, kwam er wel iets nieuws: een nieuw project of een nieuwe baan, waar ik veel van leerde. Maar het duurde altijd langer dan ik dacht ... Ik had veel aan het advies van een coach: ga werken alsof je stage loopt en vul met die ervaringen je rugzakje. God zal het allemaal gebruiken.’ ‘Voor mij is die nieuwe stap IMPACT. Alles wat ik in mijn leven hiervoor mocht doen komt nu samen. Mijn droom is dat door IMPACT Young Professionals ontdekken dat hun wérk deel is van Gods missie. Als we Hem door ons werk heen laten werken, kan Hij meer doen dan wij voor mogelijk houden. Als christelijke Young Professionals hun werk gaan zien als de plek waar ze ambassadeur zijn van Gods Koninkrijk, dan kunnen niet alleen werkomgevingen, maar uiteindelijk ook hele werkgebieden veranderen. Hoe wordt Gods Koninkrijk dan gebouwd? Doordat ieder op zijn eigen plek werkt vanuit hoe God de samenleving bedoeld en bedacht heeft.’
NIEUWS
NR 3.• DEC 2018
15
SIJTZE BRANDSMA NIEUWE VOORZITTER STICHTINGSBESTUUR
‘We baden voor iemand met een hart voor discipelschap én bestuurlijke ervaring. Beide kwamen samen in Sijtze.’ Cees Hordijk was de maximale termijn van negen jaar onderdeel van het stichtingsbestuur van Navigators, waarvan de laatste vier jaar als voorzitter. Nu draagt hij het stokje over aan Sijtze Brandsma.
ontwikkelingen in de organisatie en bedieningen. Ik ben het bestuur dankbaar voor haar beschikbaarheid en draagkracht. Van de samenwerking met respectievelijk Jelle, Bernard en Margriet, Joost als interim-directeur en de laatste maanden met Bob en Annemieke heb ik enorm genoten. De inauguratie van Bob, begin januari dit jaar, met tegelijkertijd de start van de viering van het 70-jarig bestaan van Navigators in Nederland, was een hoogtepunt. Bijzonder om zoveel dragers van het navigatorwerk in Nederland uit het verleden en het heden op die dag te ontmoeten. Tot slot ben ik blij dat het fundament onder de organisatie gezond is. De bedrijfsvoering staat er een stuk beter voor dan voorheen. Dat is trouwens een verdienste van velen in de organisatie.’
CEES BLIKT TERUG ‘Het is een intensieve periode geweest voor het bestuur, met veel
SIJTZE MOTIVEERT ZIJN KEUZE ‘Navigators heeft mij veel gebracht in mijn studententijd in Amsterdam
waar ik rechten en bedrijfseconomie heb gestudeerd en ook mijn vrouw Benita leerde kennen. In die tijd mocht ik een persoonlijke relatie met Jezus ontwikkelen. In de jaren negentig was ik bestuurslid, onder leiding van Paulus Steenkamp. Dat waren roerige jaren met veel discussie over de koers van de beweging. De zoektocht uit die tijd naar hoe we mensen buiten de kerk konden bereiken voor Christus, heeft mij altijd beziggehouden tijdens mijn werk in het bedrijfsleven, maar ook in de kerken waar we betrokken waren. Ik mag nog altijd graag deel zijn van kleine groepen die samen Jezus willen zoeken en volgen. Ik zie er naar uit om in de komende tijd met bestuur en staf de uitdaging aan te gaan om, te midden van de huidige cultuur, het volgen van Christus vorm en diepgang te geven. Daarbij vind ik het belangrijk dat we ons bewust zijn dat we deel uitmaken van een wereldwijde beweging.
COLOFON NAV. is het relatiemagazine van Navigators. Het verschijnt 3 keer per jaar.
REDACTIE: Marieke Boersma-Lensen (hoofdredacteur) Djurre Verschoor
MEDEWERKERS: Matthijs den Dekker, Bob Esmeijer, Annemieke Esmeijer, Edwin Hamelink (24-7 Prayer), Marlies Hoekman, Alycia Homeyer, Mirjam van Klaarbergen (fotograaf), Jeanette Vos Navigators Hoofdstraat 53 3971 KB Driebergen Tel.: 0343 - 520104 magazine@navigators.nl www.navigators.nl
ADRESWIJZIGINGEN: adres@navigators.nl
GIFTEN: IBAN: NL74 INGB 0000 0293 40 De belastingdienst heeft Navigators aangewezen als ANBI en daarmee zijn uw giften aan ons aftrekbaar.
STAF GEROEPEN NAAR ENGELAND EN NOORWEGEN
H
et is ons verlangen dat meer van onze mensen ook buiten ons land gaan meebouwen aan Gods Koninkrijk. Twee stafgezinnen bereiden zich op dit moment voor om in 2019 die stap te zetten. GertPaul en Ellen van der Vlies (links) gaan met hun drie kinderen naar Bergen, Noorwegen. ‘Jezus houdt van elk volk op aarde en we ervoeren dat Hij van ons vroeg om ons klaar te gaan maken voor buitenlandse zending en te wachten op de juiste bestemming. Daar hebben we ja op gezegd en dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Maar nu zien we bevestiging in de keuze voor Bergen.’ Wouter en Suzanne Vonk (rechts) gaan met en hun gezin naar Birmingham, Engeland. ‘God heeft op een bijzondere manier Engeland op ons pad gebracht. We ervaren dat Hij ons roept om daar te gaan wonen en werken.’
VORMGEVING: IDD geeft aandacht www.idd.nu
DRUKWERK: Den Hoed Quality Printing www.drukkerijdenhoed.nl Wijk bij Duurstede
ADVERTENTIES: Djurre Verschoor, tel.: 06 – 40 595 120, E-mail:
V NIEUW TEAM VOOR IMPACT NAVIGATORS
lak voor deze zomer zijn er drie nieuwe medewerkers toegevoegd aan het team van IMPACT. Samen met Sven Leeuwestein (directeur Impact) vormen Elselien Visser (operations en eventsmanager), Hanneke van der Meer (mentorspecialist) en Benjamin Hoddenbagh (community-manager) dit nieuwe team. Ze staat aan de basis van een nieuwe fase van IMPACT om te bouwen aan een platform voor christelijke young professionals.
advertentieverkoop@navigators.nl. Onze tariefkaart kunt u downloaden via www.navigators.nl/tariefkaart De redactie is niet aansprakelijk voor de inhoud van advertenties en aanbiedingen in NAV. Overname van artikelen en/of illustraties en foto’s is uitsluitend toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie. ISSN: 2468-0222
Reaching the unreached Doe mee met ons werk onder onbereikte moslimvolken.
Met liefde en respect nodigen we alle moslimvolken uit Jezus te volgen. Ontdek hoe jij jouw steentje bij kan dragen op www.frontiers.nl.
frontiers NL