Η «υιοθεσία» ενός κάδου ανακύκλωσης
Η επιστολή μας στον κ.αντιδήμαρχο καθαριότητας του Δήμου Κορινθίων για την «υιοθεσία» ενός κάδου ανακύκλωσης έξω από το σχολείο μας
Θα ήθελα να προτείνω στην τάξη μου την υιοθεσία του κάδου ανακύκλωσης που βρίσκεται δίπλα από το σχολείο μας. Προτείνω αυτήν την υιοθεσία επειδή ο κάδος αυτός βρίσκεται πολύ κοντά στο σχολείο και τον βλέπουμε καθημερινά .Τον συναντάμε το πρωί στο δρόμο για το σχολείο κι έπειτα πάλι το μεσημέρι όταν σχολάμε. Στον κάδο αυτόν οι κάτοικοι της περιοχής ρίχνουν απορρίμματα και όχι ανακυκλώσιμα υλικά. Αυτό μπορεί να αλλάξει. Θα κολλήσουμε πάνω
στον κάδο μια πινακίδα που θα λέει: ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΡΙΧΝΕΤΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. «ΜΟΝΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΑ ΥΛΙΚΑ» Ο ΚΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ «ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Γ1 ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ. Έτσι θα χρησιμοποιείται πλέον σωστά ο κάδος της ανακύκλωσης.
Έγραψε η μαθήτρια : Νεφέλη Γάτση
Θα ήθελα…
Το κουκλοθέατρο της ανακύκλωσης Μακάρι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας να γνώριζαν τη σημασία της ανακύκλωσης!!! Γ ι αυτό λοιπόν εμείς τα παιδιά του Γ1, στο μάθημα της γλώσσας, διαβάσαμε ένα κείμενο με θέμα την ανακύκλωση.
Θα ήθελα η τάξη μου να προστατεύσει τον χώρο γύρω από τον κάδο ανακύκλωσης που βρίσκεται έξω από το σχολείο μας. Όλοι στην τάξη μου ανακυκλώνουμε και τοποθετούμε τα ανακυκλώσιμα στην ειδική σακούλα που έφερε ο δάσκαλος μας. Καθημερινά λοιπόν πηγαίνουμε στον κάδο. Δυστυχώς όμως ,ο κάδος είναι σπασμένος ,πάνω στο γρασίδι μικροί και μεγάλοι πετούν τα σκουπίδια τους ,ενώ ο κάδος είναι μισοάδειος ,πολύ βρώμικος και δεν μπορείς εύκολα να τον πλησιάσεις. Σίγουρα ο χώρος αυτός μπορεί ν ‘αλλάξει! Ο κάδος πρέπει να αντικατασταθεί μ΄έναν καινούριο και ο γύρω χώρος να καθαριστεί και να παραμείνει καθαρός. Με τους συμμαθητές μου μπορούμε να φτιάξουμε συνθήματα υπέρ της ανακύκλωσης και να τα βάλουμε τριγύρω, ώστε όλοι στη γειτονιά να καταλάβουν τα οφέλη της ανακύκλωσης.
Έγραψε ο μαθητής : Μάρκος Θεοδοσίου
Αποφασίσαμε με τον κύριό μας ,τον κ. Νίκο, να κάνουμε το κείμενο κουκλοθέατρο. Πήραν μέρος πολλά παιδιά όπως:
ο Γιώργος, η Μάρι, ο
Αποστόλης, η Νεφέλη, η Εμμανουέλα, η Μαργιάννα, ο Δημήτρης και ο Γιάννης κι εγώ. Διαλέξαμε
τον
ρόλο
του
ο
καθένας.
Εγώ διάλεξα να παίξω τον «φάκελο αλληλογραφίας». Την επόμενη μέρα όλα ήταν έτοιμα. Πήγαμε στο γραφείο της κυρίας
διευθύντριας
και
παρουσιάσαμε
το
έργο
μας.
Ήταν πολύ ωραίο! Όλα τα παιδιά ήμασταν χαρούμενα για αυτό που δημιουργήσαμε. Μέσα από το κουκλοθέατρό μας στείλαμε ένα σημαντικό μήνυμα
στο
κόσμο
για
την
ανακύκλωση:
«ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΔΥΝΑΤΑ!!!» Θα σε πάρω να φύγουμε σ'άλλη γη,σ'άλλα μέρη αγκαλιά για να λιώσουμε χαρτόσουπα να γίνουμε και τα δάση να σώσουμε χαρτονένιο μου ταίρι!!!
Έγραψε η μαθήτρια : Αναστασία Γιαμπουράνη
Η επίσκεψή μας στο Μουσείο Συναισθημάτων
Την Παρασκευή ξύπνησα γεμάτη χαρά γιατί θα πήγαινα μια ξεχωριστή εκδρομή. Θα πηγαίναμε στο Μουσείο Συναισθημάτων. Έφαγα το πρωινό μου και πήγα στο σχολείο με ανυπομονησία να πάω στην Αθήνα!!! Πήγαμε έξω στο προαύλιο. Μας μέτρησαν οι δάσκαλοι μας και ξεκινήσαμε να περπατάμε για να πάμε στο λεωφορείο. Περάσαμε τη γειτονιά μου! Στο λεωφορείο είχε μουσική. Η συμμαθήτρια μου η Μάρι έφερε το <<σιντί>>. Φτάσαμε στην Αθήνα και μπήκαμε στο μουσείο Συναισθημάτων!!! Η μισή μου τάξη μπήκαμε σε μια λαμπερή αίθουσα μαζί με έναν κύριο. Εκεί είπαμε τα ονόματα μας με έναν διαφορετικό τρόπο. Όποιος έλεγε το όνομα του έλεγε τι ζώο θα ήθελε να είναι. Εγώ και ο κύριος είχαμε ίδιο ζώο ,το καναρίνι. Παίξαμε με παιχνίδια με τον «κύριο Τρομάρα» και «τι φοβάται η κάθε ξύλινη κούκλα». Μετά μπήκαμε σε μία άλλη αίθουσα που διαβάσαμε «τι φοβάται ένα παιδί». Πήραμε ένα μικρό πραγματάκι και το βάλαμε μέσα σε ένα κουτί. Δηλαδή το βάζαμε για το «τι φοβόμαστε». Σε ένα κάστρο βάλαμε κάποιες ζωγραφιές. Σε αυτές τις ζωγραφιές, ζωγραφίζαμε ότι φοβόμασταν πιο πολύ. Ύστερα η άλλη αίθουσα ήταν υπέροχη!!! Ήταν ένα ξύλινο παιχνίδι που είχε ένα σώμα μάγισσας, ενός τέρατος και έναν σκελετό. Τον φτιάξαμε και βάλαμε έναν τίτλο. Ο υπεύθυνος της ομάδας μας ,μάς είπε ένα υπέροχο παραμύθι με ένα αγόρι που δεν ήξερε «τι είναι ο φόβος». Στο τέλος σχεδόν όλα τα παιδία πήγαν να αγοράσουν κάτι από το Μουσείο. Αποχαιρετίσαμε το μουσείο συναισθημάτων. Είναι το αγαπημένο μου Μουσείο. Ένιωσα μέσα μου χαρά γιατί έμαθα να ξεπερνάω τον φόβο μου!!! <<Ευχαριστώ κύριε Νίκο που μας πήγατε σε αυτήν την εκδρομή. Μας άξιζε να μας πάτε εκεί!!!>>
Έγραψε η μαθήτρια : Αναστασία Γιαμπουράνη
Το συναίσθημα του φόβου
Στην τάξη μας, ο Κος Νίκος, ο δάσκαλός μας, αποφάσισε μαζί με την κυρία Άννα, την παιδοψυχολόγο, να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τα συναισθήματα . Ένα από τα συναισθήματα που έχουμε κάνει είναι ο φόβος και για αυτό το θέμα θα σας μιλήσω. Στην αρχή μπερδευόμασταν, αλλά τώρα το καταλαβαίνουμε . Για να τα ξεκαθαρίσουμε καλυτέρα στο μυαλό μας, ο κ. Νίκος αποφάσισε να μας οργανώσει επίσκεψη στο μουσείο συναισθημάτων. Ένα από τα παιχνίδια που μου άρεσαν ήταν τα παιχνίδια με τον κύριο τρομάρα επειδή μπαίναμε στην διαδικασία να σκεφτούμε και να απαντήσουμε πως αντιδρούμε στον φόβο μας…. Ακόμη ένα παιχνίδι ήταν η κατασκευή του τέρατος και έπρεπε να πούμε αν ήταν καλό ή κακό και να του δίναμε ένα όνομα . Μέσα από την επίσκεψη μου στο μουσείο συναισθημάτων κατάλαβα πως ο φόβος είναι και θα είναι πάντα στην καθημερινότητα μας….και ανάλογα με τον πως τον χρησιμοποιείς, ποτέ είναι καλός γιατί μπορεί να σε προφυλάξει από άσχημες καταστάσεις και πότε κακός γιατί το συναίσθημα είναι έντονο και μπορεί να μην σκεφτούμε καθαρά και τότε να πάθουμε κάτι κακό.
Έγραψε η μαθήτρια : Μαρία Γιάννου
Η ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο στο σχολείο μας Επιχειρηματολογώντας ( από το μαθητή: Αποστόλη Ανδρέου Εισαγωγή (θέση – άποψη) Πιστεύω ότι πρέπει να προσέχουμε στο Διαδίκτυο, Συνέχεια (παράθεση επιχειρημάτων ) γιατί υπάρχει κίνδυνος να μπούμε σε σελίδες ακατάλληλες για την ηλικία μας, να εθιστούμε, να κουραστούμε, ή ακόμα χειρότερα να μας εκφοβίσουν μέσω του Διαδικτύου. Κατάληξη (τελική θέση – συμπέρασμα) Επομένως πρέπει να προσέχουμε και να μην μπαίνουμε σε σελίδες ακατάλληλες για την ηλικία μας και χωρίς να είναι δίπλα μας κάποιος από τους γονείς μας. Εμείς οι μαθητές του Γ1, του 10ου Δημοτικού Σχολείου Κορίνθου , στα πλαίσια του εορτασμού για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο και όχι μόνο, γράψαμε ένα τραγούδι για το ” σερφάρισμα στο διαδίκτυο” με τη βοήθεια του Δασκάλου μας κ. Νίκου Δημητρίου και του Εκπαιδευτικού της Πληροφορικής κ. Νίκου Φραγκάκη ο οποίος το μελοποίησε και μας συνόδεψε με την κιθάρα του στο τραγούδι. Οι μαθητές του Γ1 δημιουργήσαμε επίσης αφίσες και πανό για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο. Επίσης προγραμματίσαμε εκδήλωση για τους συμμαθητές και τους γονείς μας στο Σχολείου μας την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015 και ώρα 11:00, όπου παρουσιάστηκαν από τον κύριο της πληροφορικής κ. Νίκο Φραγκάκη, όλα εκείνα που θα βοηθήσουν τους Γονείς μας και εμάς στη σωστή χρήση των Νέων Τεχνολογιών και εμείς οι μαθητές του Γ1 τραγουδήσαμε το τραγούδι που γράψαμε.
Το τραγουδάκι μας για το διαδίκτυο Στο διαδίκτυο εγώ θα μπαίνω με ασφάλεια σαν οι γονείς μου είναι εκεί και θα μου δίνουν άδεια θα ταξιδεύω πάντοτε με βήματα προσεκτικά για να ‘ναι όλα σίγουρα και όλα μια χαρά Η ασφάλεια στο ίντερνετ είναι σημαντική γι’ αυτό και να προσέχουμε πολύ όλοι μαζί ( Χ2) Στο διαδίκτυο που λες υπάρχουν κίνδυνοι πολλοί ο εκφοβισμός και ο εθισμός και χρήστες ενοχλητικοί Να είσαι πρέπει το λοιπόν πολύ προσεκτικός αν θέλεις ο υπολογιστής να μη γίνει κακός Η ασφάλεια στο ίντερνετ είναι σημαντική γι’ αυτό και να προσέχουμε πολύ όλοι μαζί (Χ2) Στο διαδίκτυο αν μπορείς μη μπαίνεις και πολύ γιατί να ξέρεις το μυαλό μπορεί να κουραστεί κι απ’ το πολύ σερφάρισμα να πάθεις εθισμό κι αν σου κοπεί το ίντερνετ να κάνεις σαν μωρό Η ασφάλεια στο ίντερνετ είναι σημαντική γι’ αυτό και να προσέχουμε πολύ όλοι μαζί (Χ2)
Έγραψαν οι μαθητές του Γ1
Οι αφίσες μας για το διαδίκτυο
Η Τσικνοπέμπτη στο σχολείο μας
Πριν από λίγες μέρες γιορτάσαμε στο σχολείο μας την Τσικνοπέμπτη. Όλοι στο σχολείο είχαν μασκαρευτεί , ο καθένας κάτι διαφορετικό. Σπάνια έβλεπες κάποιον να έχει ντυθεί ίδια με κάποιον άλλο. Στην αρχή κάναμε μόνο τις δυο πρώτες ώρες μάθημα και περίπου στις 11:00πμ βγάλαμε η τάξη μας μια αναμνηστική φωτογραφία. Φάγαμε τα σουβλάκια που μας έφερε ο σύλλογος κι ύστερα βγήκαμε μία μία τάξη από την μικρότερη ως την μεγαλύτερη στο προαύλιο. Εκεί χορέψαμε, παίξαμε ,διασκεδάσαμε, χαρήκαμε και τρέχαμε πέρα δώθε απ΄τη χαρά μας. Φέτος την Τσικνοπέμπτη τα πέρασα τέλεια. Εύχομαι να περάσω έτσι και τις επόμενες χρονιές!
Έγραψε ο μαθητής :Γιώργος Βλάχος
Υγιεινή διαδήλωση… στην Τάξη
Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου ονομάζεται Τσικνοπέμπτη, επειδή την ημέρα αυτή όλοι ψήνουν κρέας και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) γεμίζει τον αέρα. Με το έθιμο της Τσικνοπέμπτης ξεκινούν οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες τελειώνουν με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στο σχολείο μας γιορτάσαμε το έθιμο της Τσικνοπέμπτης. Γονείς μαζεύτηκαν από το πρωί και ο Σύλλογος του σχολείου αγόρασε σουβλάκια. Άναψαν φωτιά και τα έψησαν. Το σχολείο γέμισε καπνούς και υπέροχες μυρωδιές. Οι μητέρες τα μοίρασαν σε όλες τις τάξεις. Ήταν καλοψημένα και πολύ νόστιμα. Όλα τα παιδιά ήμασταν ενθουσιασμένα και χαρούμενα. Μετά φορέσαμε τις αποκριάτικες στολές μας και κατεβήκαμε στο προαύλιο. Όλο το σχολείο είχε γεμίσει μασκαράδες. Υπήρχαν στολές πρωτότυπες, στολές τρομακτικές και στολές αστείες. Από τα μεγάφωνα του σχολείου ακούγονταν τραγούδια και όλα τα παιδιά μαζί παίζαμε, χορεύαμε, και τραγουδούσαμε. Κάναμε ακόμα και διαγωνισμό για την καλύτερη στολή και το βραβείο το κέρδισε ένας μικρός μάγειρας. Το έθιμο της Τσικνοπέμπτης γιορτάστηκε στο σχολείο μας με τον καλύτερο τρόπο. Όλα ήταν γιορτινά και χαρούμενα και εμείς διασκεδάσαμε πάρα πολύ.
Έγραψε
η
μαθήτρια
:
Μαργιάννα
Δεδεμπίλη
Τα πλακάτ της Υγιεινής Διατροφής Στο πρόγραμμα της υγιεινής διατροφής ,κάναμε κάτι πολύ ξεχωριστό ! Να διαμαρτυρηθούμε για την υγιεινή διατροφή με τα πλακάτ που μας είπε ο κύριος μας να φτιάξουμε γυρίζοντας από τάξη σε τάξη σε όλο το σχολείο. Αρχικά βγήκαμε όλοι από την τάξη και με το σύνθημα του κυρίου μας αρχίσαμε να φωνάζουμε… ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΤΡΩΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΝΟΣΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΥΓΙΕΙΝΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΑ Η διαδρομή μας ήταν από το Γ2 μέχρι τον κάτω όροφο στις πιο μικρές τάξεις. Τα παιδιά βγήκαν στα παράθυρα να δουν τι συμβαίνει, ενθουσιασμένα και χαρούμενα από αυτή τη φασαρία. Στο τέλος βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες στα σκαλοπάτια του προαυλίου μας! Ήταν πραγματικά μια αξέχαστη και υπέροχη ημέρα!!!
Έγραψε ο μαθητής : Γιώργος Βλάχος
Ένας άλλος …Μαρκοβάλντο ( από το μάθημα της γλώσσας: Πολιτείες ντυμένες στο χιόνι
Οικολογία
Έγραψε η μαθήτρια : Κωνσταντίνα Δέδε
Ο Μαρκοβάλντο φτυάριζε, φτυάριζε, μέχρι που χοντρές σταγόνες ιδρώτα άρχισαν να τρέχουν στο μέτωπό του. Κι όμως ,το χιόνι ήταν ακόμη εκεί ! Κατάλευκο, παγωμένο και σκληρό, του φάνηκε πως τον κορόιδευε και γέλαγε κάτω από τα παγωμένα μουστάκια του. «Αφού θέλεις πόλεμο θα τον έχεις!» αποφάσισε ο Μαρκοβάλντο. Πέταξε κάτω το φτυάρι του και με γρήγορο βήμα κατευθύνθηκε στη μία και μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον βοηθήσει. Την βρήκε καθισμένη στο ψηλό της τρίποδο, με τα μακριά της μαλλιά ριγμένα στην πλάτη. Τα μάτια της του φάνηκαν πιο νυσταγμένα από ποτέ, η μορφή της όμως δεν είχε πολύ αλλάξει. Ήταν η ίδια Πυθία που γνώριζε εδώ και χρόνια. Αυτή τη φορά δεν τον άφησε ούτε να μιλήσει: «Μια σούπα θα σε σώσει, φτωχέ μου Μαρκοβάλντο» του είπε και ξανάκλεισε τα μάτια της ,αφήνοντας τον Μαρκοβάλντο πιο μπερδεμένο από ποτέ. Αρπάζοντας ένα κλαράκι δάφνης που σιγόκαιγε μπροστά στα πόδια της Πυθίας,ο Μαρκοβάλντο ξεκίνησε για το κοντινότερο σουπερ μάρκετ. Λίγα λαχανικά, το αγαπημένο του μανεστράκι και γιατί όχι; Το δαφνόφυλλο της Πυθίας και η σούπα του ήταν έτοιμη. Ζεστή-ζεστή και μυρωδάτη, με μπόλικο πιπέρι για να λιώσει ευκολότερα το χιόνι,η σούπα κόχλαζε μέσα στη βαθειά κατσαρόλα. Έτσι ακριβώς ήταν όταν ο Μαρκοβάλντο χαμογελώντας πονηρά, την έχυσε πάνω στο χιόνι. Αυτό που είδε όμως αμέσως μετά, έκανε το χαμόγελο να παγώσει στα χείλη του: Το χιόνι σαν να δυνάμωσε από τη σούπα, μεταμορφώθηκε σε μια κάτασπρη μάζα που προσπαθούσε να τον γραπώσει,να τον ρίξει κάτω και να τον πνίξει μέσα της. Πανικοβλημένος ο Μαρκοβάλντο έτρεξε να κρυφτεί στο σπίτι του. Από μικρός μισούσε τα όπλα, τώρα όμως έπρεπε να αμυνθεί. Πώς όμως; Τότε μια σκέψη πέρασε σαν αστραπή απ΄ το μυαλό του. Μα φυσικά!! Με το πιστολάκι των μαλλιών!!! Το έστρεψε αποφασιστικά προς το χιόνι ,κι αυτό άρχισε να λιώνει, μέχρι που χάθηκε τελείως, αφήνοντας πίσω του ένα κρυστάλλινο ποτάμι. «Το αφεντικό μου θα είναι σίγουρα πολύ ικανοποιημένο»σκέφτηκε ο Μαρκοβάλντο, όταν άκουσε το τηλέφωνό του να χτυπά. Η αγριεμένη φωνή του αφεντικού του δεν του άφησε περιθώρια.Κάτι έπρεπε να κάνει όλο αυτό το νερό. Τι όμως; Μα φυσικά! Μια σούπα θα μας σώσει όλους! Τραβώντας το παλιό καζάνι της γιαγιάς του ο Μαρκοβάλντο άρχισε να φτιάχνει σούπα. Κι όταν όλοι οι φτωχοί και πεινασμένοι της πόλης του χορτάσανε, όταν η γλυκιά ζέστη της σούπας του τύλιξε τους γέροντες και τα παιδιά που ζούσαν στους δρόμους, τότε η πόλη ολόκληρη φωτίστηκε και η Πυθία στρογγυλοκαθισμένη στο τρίποδο σκαμνί της χαμογέλασε…
Έγραψε ο μαθητής : Μάρκος Θεοδοσίου Ζωγράφισε: η Νεφέλη Γάτση