1126 by ΝΕΟ ΕΜΠΡΟΣ

κωδικός 3573

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016 Αριθμός Φύλλου 1126

ΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

ο Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο διοργανώνει πορεία ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ για τους πρόσφυγες - μετανάστες την Παρασκευή 15 Απρίλη. Με ανακοίνωση της η Διοίκηση του ΠΕΚ καλεί τους εργαζόμενους, τους φορείς και τα σωματεία να συμμετέχουν μαζικά στην πορεία. «Διαδηλώνουμε ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο

www.neo-empros.net

Τιμή 1 €

ΝΑΤΟ και την Ε.Ε που είναι υπεύθυνοι για τον ξεριζωμό των λαών». Η πορεία θα ξεκινήσει από την Παναγιούδα στις 5 το απόγευμα και θα καταλήξει στο Κέντρο Κράτησης των προσφύγων – μεταναστών στη Μόρια. Θα υπάρχει προσυγκέντρωση και αναχώρηση, με λεωφορείο της γραμμής, στις 4.15 μ.μ από την πλατεία Σαπφούς.

αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους να πιέσουν για να ανοίξει ο δρόμος προς τις χώρες προορισμού, να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα, να πάψουν να τους εκμεταλλεύονται τα κάθε λογής κυκλώματα. Χρειάζεται, παράλληλα, να κατανοείται η προσφυγιά ως άμεση συνέπεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που γίνεται για τα κέρδη και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων. Χρειάζεται, επίσης, ένταση της δουλειάς ενάντια στο ρατσισμό. Πρέπει να απαντιέται από τα συνδικάτα κάθε προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να σπείρει το μίσος και το ρατσισμό, αλείφοντας το βούτυρο στο ψωμί που της προσφέρει απλόχερα το κεφάλαιο. Ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με αιχμή το Ασφαλιστικό και τα άλλα μέτρα της κυβέρνησης, δεν είναι «μια κι έξω», δεν τελειώνει ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η ψηφοφορία στη Βουλή, όποτε κι αν γίνει. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την πολιτική του χρειάζεται επιμονή και υπομονή, σκληρή δουλειά και συγκέντρωση ολοένα και περισσότερων δυνάμεων μέσα από κάθε μάχη. Χρειάζεται σταθερό τιμόνι στο στόχο της ανασύνταξης, στην οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας.

Παρουσίαση της θέσης του ΚΚΕ για το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο

σελίδα 5

Τομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ και η ΚΟΒ Παιδείας Λέσβου διοργανώνουν εκδήλωση όπου θα παρουσιαστεί: Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 18 Απρίλη 2016, στις 7.30 μ.μ, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, Κομνηνάκη 43. Την παρουσίαση θα κάνει η Αγγελική Γκούσκου, μέλος του τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

γρήγορση, σχέδιο, αποφασιστικότητα και ετοιμότητα να δοθεί μαζική απεργιακή απάντηση, ακόμα κι αν η κυβέρνηση επιχειρήσει να αιφνιδιάσει και να καταθέσει τα αντιλαϊκά της νομοσχέδια τις μέρες του Πάσχα, είναι τα στοιχεία που πρέπει να κυριαρχήσουν τώρα που οι εξελίξεις «τρέχουν» σε όλα τα μέτωπα: Στη διαπραγμάτευση, στο Προσφυγικό, στις διεθνείς εξελίξεις. Οι δυσκολίες είναι γνωστές και η αναμέτρηση μαζί τους μεγαλώνει την ευθύνη. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει «μαγική εικόνα» σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο, για να ενσωματώσει λαϊκές αντιδράσεις, αλλά και για να κουράσει, να αιφνιδιάσει, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Ούτε βέβαια η ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας, που προπαγανδίζει ανοιχτά στους χώρους δουλειάς το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και εκβιάζει τη συστράτευση των εργαζομένων. Γερό πάτημα για κλιμάκωση του αγώνα και για την επιτυχία της 48ωρης γενικής απεργίας δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν περιοριστεί κι άλλο η επίδραση της γραμμής που υπηρετεί η συνδικαλιστική πλειοψηφία στο κίνημα, η ικανότητά της να χειραγωγεί και να υπονομεύει. Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και των μεγαλύτερων Ομοσπονδιών του Δημοσίου ξεδίπλωσαν όλον τον υπονομευτικό τους ρόλο στην πρόσφατη δημοσιοϋπαλληλική απεργία. Το ίδιο ισχύει και για την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Μέσα στον ορυμαγδό των μέτρων, έναν καημό έχει: Οτι η κυβέρνηση την υποβαθμίζει στην κλίμακα των «κοινωνικών εταίρων», επιλέγοντας να συνδιαλέγεται και να συνεννοείται απευθείας με την εργοδοσία. Μοιράζεται μαζί με το κεφάλαιο και τα κόμματά του το στόχο της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Το Προσφυγικό είναι ένα ακόμα μέτωπο όπου χρειάζεται να ανέβει η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων, μπροστά και στην

απεργία. Με την πολιτική τους, κυβέρνηση και ΕΕ δημιουργούν προϋποθέσεις εγκλωβισμού χιλιάδων ξεριζωμένων στην Ελλάδα και όσο αυτό συνειδητοποιείται από τους ίδιους, η απελπισία και τα αδιέξοδα μεγαλώνουν. Σήμερα, η έκφραση της αλληλεγγύης είναι αναγκαία, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται επαφή, συζήτηση, έμπρακτη βοήθεια στην προσπάθεια αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους να πιέσουν για να ανοίξει ο δρόμος προς τις χώρες προορισμού, να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα, να πάψουν να τους εκμεταλλεύονται τα κάθε λογής κυκλώματα. Χρειάζεται, παράλληλα, επίμονη διαφωτιστική δουλειά στους χώρους εργασίας, όπου στις συζητήσεις το ζήτημα του Προσφυγικού είναι κυρίαρχο. Να κατανοείται η προσφυγιά ως άμεση συνέπεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που γίνεται για τα κέρδη και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων. Εχει, δηλαδή, την ίδια ρίζα και την ίδια αιτία με την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα και σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του, να ξαναμοιραστεί η πίτα στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Χρειάζεται, επίσης, ένταση της δουλειάς ενάντια στο ρατσισμό, που καλλιεργείται φανερά και κρυφά, άλλοτε από την εργοδοσία, που δείχνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως τους υπαίτιους για την «κακοδαιμονία» των Ελλήνων εργαζομένων,

ΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΛΕΣΒΟΥ Ιδιοκτήτης: ΝΕ Λέσβου ΚΚΕ Εκδότης: Παρασκευάς Γεωργούλας Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή.

όταν την ίδια ώρα ξερογλείφεται να τους αξιοποιήσει, για να συρρικνώσει συνολικά το λεγόμενο κόστος εργασίας Ελλήνων και μεταναστών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να απαντηθεί από τα συνδικάτα κάθε προσπάθεια

της Χρυσής Αυγής να σπείρει το μίσος και το ρατσισμό, αλείφοντας το βούτυρο στο ψωμί που της προσφέρει απλόχερα το κεφάλαιο. Ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με αιχμή το Ασφαλιστικό και τα άλλα μέτρα της κυβέρνησης, δεν είναι «μια κι έξω», δεν τελειώνει ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η ψηφοφορία στη Βουλή, όποτε κι αν γίνει. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την πολιτική του χρειάζεται επιμονή και υπομονή, σκληρή δουλειά και συγκέντρωση ολοένα και περισσότερων δυνάμεων μέσα από κάθε μάχη. Χρειάζεται σταθερό τιμόνι στο στόχο της ανασύνταξης, στην οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας.

Ταχυδρομική διεύθυνση: Αρχιπελάγους 21, 3ος όροφος, 81100 Μυτιλήνη. Τηλ.: 2251029239, φαξ: 2251042492, e-mail: mail@neo-empros.net web: www.neo-empros.net ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Δημ. Δούκας & Σια ΟΒΕΕ, Βενιαμίν Λεσβίου 6, Μυτιλήνη. Τηλ.: 2251024904 Fax: 2251027454 ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: ετήσια 35,00 ευρώ, Υπόλοιπη Ελλάδα 70,00 ευρώ, Τραπεζών - ΟΤΑ - Εταιριών - Υπηρεσιών 100,00 ευρώ. Αυστραλία: 200$, Καναδάς: 190$, Ευρώπη: 105,00 ευρώ. ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ: Αθανασία Καλαϊτζόγλου Εθνική Τράπεζα, Αρ.Λογαριασμού: 415/950150-94. Τετάρτη 13 Απρίλη 2016, Αριθμός φύλλου: 1126 Τιμή φύλλου: 1 ευρώ.

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

περγιακή συγκέντρωση πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ Δημοσίου στις 7 Απρίλη, στην πλατεία Σαπφούς, όπου πήραν μέρος πάνω από 100 δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί, συνταξιούχοι και υπάλληλοι από διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου. Τη συγκέντρωση χαιρέτησαν ο Γιώργος Κελεπούρης, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, ο Παναγιώτης Αυγουστίδης, από το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, η Ζήνα Κακναβάτου από το ΠΑΜΕ Υγείας και ο Στέφανος Λούκα από το ΜΑΣ. Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Νίκο Ζαρταμόπουλο, μέλος της Τοπικής Γραμματείας Λέσβου του ΠΑΜΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Νομαρχιακού Τμήματος Λέσβου της ΑΔΕΔΥ. Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία μέσα από την παλιά αγορά της πόλης, που κατέληξε στο ΠΕΔΥ Λέσβου (παλιό ΙΚΑ), όπου μοιράστηκαν ανακοινώσεις σε όσους δεν συμμετείχαν στην απεργία και τους κάλεσαν να είναι έτοιμοι για τη 48ωρη απεργία που ετοιμάζουν τα ταξικά σωματεία όταν η κυβέρνηση φέρει για ψήφιση στη βουλή το νόμο λαιμητόμο για το ασφαλιστικό. Παραθέτουμε, στη συνέχεια αποσπάσματα από την ομιλία του Νίκου Ζαρταμόπουλου. «Το ερώτημα που βασανίζει χιλιάδες συνταξιούχους και εργαζόμενους που αγωνιούν για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης που έχει υπογράψει η κυβέρνηση στο μνημόνιο και τώρα ετοιμάζεται να την υλοποιήσει είναι: πώς θα τους σταματήσουμε; Μα γιατί δεν υποχωρούν εφόσον η λαϊκή κατακραυγή εναντίον των μέτρων τους είναι μεγάλη τα τελευταία χρόνια, εφόσον το ίδιο το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται όταν τα εφαρμόζει; Και θα υποχωρήσουν τώρα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη τη μεγάλη τους δύναμη. Μεγάλη η λαϊκή κατακραυγή για τα μέτρα, όμως η αντίδραση μέσα από τα συνδικάτα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων και των αναγκών. Οι λόγοι γι’ αυτή την κατάσταση είναι πολλοί, πολλά τα εμπόδια που ορθώνονται».

Ο ρόλος του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού «Ξεχωριστός, ειδικά στο Δημόσιο, είναι ο ρόλος που έπαιζε και παίζει ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός που εκφραζόταν παλιότερα από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και που σήμερα εκφράζεται από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Στα λόγια υμνούν την ενότητα. Στην πράξη λένε ας αφήσουμε τα γενικά κι ας ασχοληθούμε με τα «δικά μας», του κλάδου ή της υπηρεσίας μας. Διαπαιδαγωγούν τους εργαζόμενους να προσπαθούν κάθε φορά να εξαιρεθεί από την επίθεση ο κλάδος ή η υπηρεσία τους και μόνο. Κάθε φορά λένε περιμένετε να δούμε τα μέτρα, αν μας θίγουν. Κι έτσι οι εργαζόμενοι πιάνονται στον ύπνο απροετοίμαστοι, αντιδρώντας την τελευταία στιγμή όταν δουν πως τελικά τα μέτρα …τους «έθιγαν» και με το παραπάνω… Τι απεργίες και τι αγώνες μπορούν στ’ αλήθεια να οργανώσουν αυτές οι δυνάμεις; Πολύ απλά απεργίες στα λόγια, απεργίες δηλαδή που προκηρύσσονται και δεν γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να πετύχουν, απεργίες χωρίς απεργούς ει δυνατόν. Παλιότερα ο κυβερνητικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός, πουλούσε υποσχέσεις-παγίδες για «επιδόματα», σήμερα δεν έχει πραγματικά τίποτα να προσφέρει στους εργαζόμενους, αντίθετα τους οδηγεί στην ήττα. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα στις απεργίες που προκηρύσσουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Σε όλη αυτή τη σαπίλα του συμβιβασμού, στη μόνιμη υπονόμευση και γελοιοποίηση των απεργιών από τον σύγχρονο εργατοπατερισμό. Εκεί, στο περιεχόμενο και στην κατεύθυνση, είναι το πρόβλημα και όχι στο ότι είναι μονοήμερες ή ότι δεν διαρκούν αρκετά όπως κηρύσσουν διάφοροι «ριζοσπάστες» και μόνιμοι κολαούζοι του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Με την καπιταλιστική κρίση, έχουν μειωθεί αντικειμενικά τα περιθώρια ελιγμών και εξαιρέσεων, τόσο για τις αστικές κυβερνήσεις όσο και για τις παρατάξεις τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Παλιότερα μπορούσαν να «σαλαμοποιούν» τα μέτρα και τις αντιδράσεις, να χτυπούν έναν-έναν κλάδο χωριστά. Σήμερα πρέπει να περνούν γρήγορα και όλα μαζί, να χτυπούνε όλα τα λαϊκά στρώματα ταυτόχρονα. Σήμερα είναι ολοκάθαρο ότι τα προωθούμενα μέτρα έχουν ενιαία λογική, συγκλίνουν όλα στη μείωση αυτού που οι καπιταλιστές αποκαλούν «εργατικό κόστος», και που για εμάς είναι η πηγή του κοινωνικού πλούτου. Όλα τα μέτρα έχουν στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσω του χτυπήματος των δικαιωμάτων, όχι μόνο των εργατοϋπάλληλων, αλλά και των αγροτών και μικροεπαγγελματιών (στον βαθμό που παρεμποδίζουν τη συσσώρευση και αύξηση των μονοπωλιακών κερδών). Είναι ολοκάθαρο ότι τα μέτρα εξαθλίωσης δεν είναι απλά κακή ή λάθος επιλογή, αλλά νομοτελειακό αποτέλεσμα της κρίσης και των αντιφάσεων του συστήματος της εκμετάλλευσης. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, υπάρχει πολύ μεγαλύτερο έδαφος σήμερα ώστε οι εργαζόμενοι και ο λαός να συνειδητοποιήσουν τον ταξικό χαρακτήρα των σημερινών μέτρων και του κράτους που τα εφαρμόζει¨, καθώς και την ανάγκη ενότητας σε ταξική και γνήσια κοινωνική βάση. Γι’ αυτό και οργιάζει τα τελευταία χρόνια ο αποπροσανατολισμός που επιχειρούν οι δυνάμεις του συμβιβασμού με το κεφάλαιο, είτε ποζάρουν ως υπεύθυνες και κυβερνητικές είτε ως «αντιμνημονιακές» και ριζοσπαστικές (οι ρόλοι έτσι κι αλλιώς αλλάζουν ταχύτατα). Το ΠΑΜΕ διαχωρίστηκε εδώ και χρόνια από αυτού του είδους τον συνδικαλισμό ακριβώς για να ενώσει τους εργαζόμενους στην μόνη βάση στην οποία μπορούν πραγματικά να ενωθούν, στη βάση των ταξικών τους συμφερόντων, με αιτήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους που εξαθλιώνονται, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο κερδίζουν το ψωμί τους». Να αντιτάξουμε μια πανίσχυρη κοινωνική συμμαχία «Στην κρίσιμη και σκληρή μάχη για το ασφαλιστικό δεν αρκεί να είμαστε πολ-

λοί και στην ίδια συγκέντρωση. Πρέπει να στοχεύουμε σωστά, με κριτήριο το συμφέρον της τάξης μας κι όχι με συντεχνιακούς υπολογισμούς που άλλωστε η σημερινή πραγματικότητα τους καταδικάζει να πέφτουν πάντα έξω… Οι αγώνες μας θα αποκτήσουν ασύγκριτη δύναμη αν στην επίθεση που δεχόμαστε αντιτάξουμε διεκδικήσεις που ενώνουν σε μια πανίσχυρη κοινωνική συμμαχία όλα τα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης, εργαζόμενους σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργους, συνταξιούχους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, νέους και νέες. Διεκδικήσεις βγαλμένες από τις ανάγκες μας και όχι προσαρμοσμένες στην ανάγκη του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία. Διεκδικήσεις ενάντια στη φτώχεια και την ελεημοσύνη όπου πάνε να μας στριμώξουν, ενάντια στην ανεργία, στις ομαδικές απολύσεις, στους πλειστηριασμούς, ενάντια σε όλα αυτά που πάνε χέρι-χέρι με την επιχειρούμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Όλες αυτές οι διεκδικήσεις συμπυκνώνονται στο σημερινό σύνθημα: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. Όσο αυτονόητη και ζωτική είναι για εμάς τους εργαζόμενους αυτή η διεκδίκηση, άλλο τόσο σκανδαλώδης και παράλογη είναι για το κεφάλαιο. Το δικό μας αυτονόητο -να συμμετέχουμε δηλαδή στην παραγωγή του πλούτου με αξιοπρέπεια και σαν άνθρωποι, όχι σαν δούλοι του 21ου αιώνα- δεν χωράει στο σύστημά τους. Οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ το ξέρουμε αυτό και το λέμε στους εργαζόμενους. Δεν τους ζητάμε να υιοθετήσουν κάποια κοσμοθεωρία. Όλοι έχουν θέση, ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους, στο ταξικό μέτωπο των εργαζόμενων, εφόσον κατανοούν ότι χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και με τις βασικές επιλογές του δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και το μέλλον των παιδιών τους από την επίθεση που δέχονται. Με υπομονή, επιμονή αλλά και ορμή λοιπόν ριχνόμαστε στη μάχη για το ασφαλιστικό, στη μάχη για τη 48ωρη απεργία αν τολμήσουν να το καταθέσουν στη Βουλή. Καλούμε εργαζόμενους, σωματεία, συνδικάτα να δοκιμάσουν επιτέλους την αληθινή τους δύναμη. Με οδηγό αυτή τη δύναμη κέρδισαν οι παππούδες και προπαππούδες μας την κοινωνική ασφάλιση, με οδηγό αυτή τη δύναμη σήμερα μπορούμε να την υπερασπιστούμε»!

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

χετικά με το νέο σύστημα πρόσληψης των αναπληρωτών που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών Λέσβου, σε ανακοίνωσή της, τονίζει τα παρακάτω: «Προσωρινό σύστημα πρόσληψης αναπληρωτών για το έτος 2016 - 2017, ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, που ενσωματώνει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκρίνοντας το κριτήριο συμμετοχής στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Το υπουργείο επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι «στόχος» του είναι 20.000 μόνιμοι διορισμοί σε βάθος τριετίας, ανάλογα με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Μία εξαγγελία που πλέον έχει γίνει καραμέλα στο στόμα μίας κυβέρνησης, η οποία στους 14 μήνες που μετρά δε διόρισε κανέναν στα σχολεία.

Και τη στιγμή που ξεκαθαρίζει πως και του χρόνου τα σχολεία θα στελεχώνουν αναπληρωτές αντί για μόνιμοι, αναδεικνύονται οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, οι οποίες καλλιέργησαν στάση αναμονής και αυταπάτες στους εκπαιδευτικούς, πως μέσα από διαρκείς διαβουλεύσεις με το υπουργείο θα λυθούν τα ζητήματα.

Οι αλλαγές στις λίστες αναπληρωτών που επέρχονται είναι στην πραγματικότητα άλλο ένα βήμα προς τα αδιέξοδα, που διατηρεί η πολιτική της αδιοριστίας σε βάρος χιλιάδων εκπαιδευτικών και

Ποια είναι η γυναίκα του σήμερα;… Ποια είναι η εργαζόμενη, η άνεργη, η γυναίκα της υπαίθρου, η εμπόρισσα, η γυναίκα του γραφείου, των επιστημών και της τέχνης; Ποια είναι η μαθήτρια, η φοιτήτρια, η μάνα, η μετανάστρια, η πρόσφυγας, η ηλικιωμένη; o Έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες;… o Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;… o Έχεις, ακόμα καλύτερα, και τα δύο;… Αν ναι, οπλίσου με τη φωτογραφική μηχανή ή το κινητό σου και πάρε μέρος στην Έκθεση φωτογραφίας της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) για την επέτειο των 40 χρόνων της! Πληροφορίες/Όροι συμμετοχής Η πρόσκληση για την έκθεση απευθύνεται σε γυναίκες και άντρες, ηλικίας άνω των 15 ετών. Το κάθε φυσικό πρόσωπο ή ομάδα προσώπων μπορεί να συμμετέχει με μία έως και τρεις

μαθητών, επιβεβαιώνοντας καθημερινά πως οι μόνιμοι μαζικοί διορισμοί είναι η μόνη απάντηση στην ανάγκη να έχουν τα σχολεία εκπαιδευτικούς και οι εκπαιδευτικοί μόνιμη σταθερή δουλειά.

φωτογραφίες. Όλες οι συμμετοχές/φωτογραφίες θα πρέπει να σταλούν σε ψηφιακή μορφή στο email oge40xronia@ gmail.com με ένδειξη «Για έκθεση φωτογραφίας ΟΓΕ» το αργότερο έως τις 30 Ιουνίου 2016. Η φωτογραφία θα πρέπει να είναι ευκρινής και σε καλή ανάλυση. Στο email θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνονται και τα στοιχεία του συμμετέχοντα/των συμμετεχόντων (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο και email επικοινωνίας). Προαιρετικά μπορεί να σταλεί και σύντομο κείμενο-σχολιασμός της κάθε φωτογραφίας (έως 100 λέξεις). Όλες οι συμμετοχές που πληρούν τους όρους και ανταποκρίνονται στο πνεύμα της έκθεσης, θα αναρτηθούν στην επίσημη ιστοσελίδα της ΟΓΕ (www.oge.gr), σε ειδική στήλη με τίτλο «Έκθεση φωτογραφίας για τα 40 χρόνια της ΟΓΕ». Επιλεγμένες φωτογραφίες θα τυπωθούν

Ειδικά η ΟΛΜΕ έχει τεράστια ευθύνη γιατί, αντί για το δρόμο του αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους για μόνιμη και σταθερή δουλειά, επιλέγει το ρόλο του «αρωγού» στο αποπροσανατολιστικό παιχνίδι, προσφέροντας μάλιστα γνωμοδότηση και πρόταση νόμου στο υπουργείο για τους διορισμούς, οι οποίοι βρίσκονται στη σφαίρα των εξαγγελιών και των στόχων»...

και θα εκτεθούν σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο στα πλαίσια κεντρικής εκδήλωσης της ΟΓΕ στην Αθήνα. Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με την ΟΓΕ στο τηλέφωνο 210-3629460 και στο email oge40xronia@gmail.com.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ (ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΓΕ)

Συζήτηση για τον καρκίνο του μαστού, σήμερα Τετάρτη 13 Απρίλη

Σύλλογος Γυναικών Μανταμάδου, διοργανώνει συζήτηση με θέμα «Πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού» με ομιλητή τον γιατρό Θωμά Π. Τσουκαλά χειρουργό, ογκολόγοειδικό μαστολόγο. Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τετάρτη 13 Απρίλη στις 7:30 το απόγευμα στην Μηχανή τα’ Αγιού (Πολύκεντρο Μανταμάδου).

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

χετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα και την κατάσταση όπως εξελίσσεται στη Λέσβο, η Τομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ εξέδοσε, την παρασμένη εβδομάδα, την παρακάτω ανακοίνωση: «Η κατάσταση που βιώνουν οι πρόσφυγες και μετανάστες – και μαζί και ο λαός του νησιού μας – τις τελευταίες μέρες στη Λέσβο είναι επιεικώς απαράδεκτη. Οι ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, λόγω των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, περνάνε από το νησί και τη χώρα μας με την ελπίδα να βρουν μια γωνιά σε κάποια χώρα της Ευρώπης για να ζήσουν ειρηνικά. Αντί γι΄ αυτό αντιμετωπίζουν για δεύτερη φορά το απάνθρωπο και εγκληματικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Με απόφαση της Ε.Ε., που φέρει φαρδιά – πλατειά την υπογραφή της Ελληνικής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, χαρακτηρίζονται παράνομοι, συλλαμβάνονται και τους αποδίδεται η ιδιότητα του κρατούμενου. Εξαναγκάζονται να υποβάλλουν αίτηση ασύλου και να μείνουν στην Ελλάδα (εφόσον εγκριθεί) , πράγμα που δε θέλουν, είτε να επαναπροωθηθούν σιδηροδέσμιοι στην Τουρκία, πράγμα που επίσης δε θέλουν.

Μέσα στην απελπισία τους ωθούνται σε απέλπιδες ενέργειες, θέτοντας σε κίνδυνο και την ίδια τη ζωή τους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες για την εξέλιξη. Θα είναι απόλυτα υπεύθυνη για οτιδήποτε επακολουθήσει, για όποιες καταστάσεις βιώσουμε στο νησί μας. Η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει, επίσης τεράστιες ευθύνες. Κάνει τον «κινέζο» σε ότι αφορά τις αποφάσεις που συνυπέγραψε και υλοποιεί η κυβέρνηση και προτιμά και τα βάζει με τους κρατικούς υπάλληλους που υλοποιούν τις αποφάσεις. Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο. Η Τομεακή Οργάνωση Λέσβου του ΚΚΕ απαιτεί εδώ και τώρα να σταματήσουν να συλλαμβάνονται, να θεωρούνται κρατούμενοι και να κρατούνται έγκλειστοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στο νησί μας. Να θεωρούνται ελεύθεροι άνθρωποι, φιλοξενούμενοι του λαού μας, μέχρις ότου φύγουν για τον προορισμό τους. Να τους παρέχονται επαρκείς υπηρεσίες, σίτισης, στέγασης, υγείας και πρόνοιας, διερμηνείας και έκδοσης των απαραίτητων εγγράφων για να πάνε απ΄ ευθείας από τη Λέσβο στις χώρες προορισμού τους. Για την παροχή ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης οι τοπικοί θεσμοί (Δήμος και Περιφέρεια) οφείλουν να παρέμβουν

ο Σάββατο, 9 Απριλίου 2016 αντιπροσωπεία της Επιτροπής Ειρήνης Λέσβου και του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης επιχείρησαν από κοινού να επισκεφτούν το Κέντρο στη Μόρια όπου κρατούνται οι πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στο νησί τις τελευταίες μέρες, κύρια μετά την απαράδεκτη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ που προσυπέγραψε και εφαρμόζει και η ελληνική κυβέρνηση. Σκοπός της επίσκεψης ήταν να διαπιστωθούν ιδίοις όμμασι οι συνθήκες διαμονής όσων «φιλοξενούνται» ή καλύτερα κρατούνται εγκλωβισμένοι στο Κέντρο, καθώς και τα προβλήματα που ήδη καταγγέλλονται, προκειμένου να διαμορφωθούν προτάσεις και

να διεκδικηθεί η άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους. Η είσοδος στο Κέντρο δεν επετράπη, αφού, όπως εκεί γνωστοποιήθηκε στους εκπροσώπους των φορέων, η είσοδος πραγματοποιείται μόνο με άδεια που δίνεται κατόπιν προγενέστερης συνεννόησης και με αυστηρά κριτήρια, επιβεβαιώνοντας έτσι το χαρακτήρα του Κέντρου ως κέντρου

αποφασιστικά και να λύσουν τα όποια προβλήματα καθημερινά δημιουργούνται. Η Τομεακή Οργάνωση Λέσβου του ΚΚΕ καλεί όλο το Λεσβιακό Λαό να γυρίσει την πλάτη στις ελάχιστες ρατσιστικές και ξενοφοβικές φωνές που ακούγονται στο νησί, να απομονώσει αποφασιστικά τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και τις εγκληματικές προθέσεις τους απέναντι σε αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους και να συνεχίσει απλόχερα να τους δείχνει με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη του.

Καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους μαζικούς φορείς του νησιού μας να πυκνώσουν τις παραστάσεις διαμαρτυρίας προς το Δήμο και την Περιφέρεια αλλά και τις πρωτοβουλίες τους ώστε να γίνουν ανθρωπινότερες οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών, όσο καιρό μένουν στο νησί. Ο ιμπεριαλισμός, που εδώ και καιρό έχει αρχίσει κυριολεκτικά να σαπίζει, επιχειρεί - θέλει να σαπίσει και την ψυχή και τα αισθήματά μας. Δεν θα το καταφέρει».

Αίτημα συζήτησης του προσφυγικού θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Δήμου Λέσβου, με αίτησή της προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, σημειώνει τα παρακάτω: «Κύριε Πρόεδρε, Σύμφωνα με τις πρόσφατες αποφάσεις τις συνόδου κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό που προσυπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και με τον πρόσφατο νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή και ενσωματώνει επί της ουσίας αυτές τις αποφάσεις, κρατούνται και στο νησί μας έγκλειστοι πρόσφυγες και μετανάστες και μάλιστα σε πολύ άσχημες συνθήκες. Θεωρούμε ότι οι εξελίξεις τούτες είναι πάρα πολύ σημαντικές και πως πρέπει άμεσα να γίνει συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Λέσβου για την εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης στις διαδικασίες αυτές, για την κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο Κράτησης στη Μόρια αλλά και σε όλους τους αντίστοιχους χώρους σε όλο το νησί, γι’ αυτό και ζητάμε το θέμα να εισαχθεί προς συζήτηση στο προσεχές Δημοτικό Συμβούλιο».

κράτησης και προφανώς όχι ως κέντρου υποδοχής, ταυτοποίησης και φιλοξενίας, διαλύοντας κάθε αμφιβολία ακόμα και στον πιο καλοπροαίρετο που τυχόν πίστεψε τα όσα προκλητικά διατυμπανίζει η κυβέρνηση για το αντίθετο. Σε δελτίο Τύπου που έδωσαν στη δημοσιότητα οι δύο μαζικοί φορείς, τονίζουν, μεταξύ άλλων: «Κάνουμε ξεκάθαρο ότι αυτή η εξέλιξη δε θα αποτρέψει την προσπάθειά μας να σταθούμε αλληλέγγυοι στο δράμα των χιλιάδων ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπου κι αν βρίσκονται, αντίθετα η δράση μας θα ενταθεί σε συντονισμό με άλλες μαζικές οργανώσεις του ταξικού κινήματος. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να καταργηθεί το ήδη ψηφισμένο προ ολίγων ημερών απα-

ράδεκτο καθεστώς που τους μετατρέπει σε κρατούμενους, να εξασφαλιστούν εδώ και τώρα ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, να τους παρασχεθούν άμεσα επαρκείς υπηρεσίες σίτισης, στέγασης, ένδυσης, υγείας - πρόνοιας, διερμηνείας και έκδοσης των απαραίτητων εγγράφων, προκειμένου να μπορούν να ταξιδέψουν προς τη χώρα προορισμού τους. ΚΑΛΟΥΜΕ το λαό της Λέσβου που έχει δείξει μέχρι τώρα απλόχερα και ποικιλότροπα την αλληλεγγύη του, να συνεχίσει σ’ αυτήν την κατεύθυνση, να μην επαναπαυθεί και να μη συμβιβαστεί με την αντιδραστική και απάνθρωπη πολιτική των απελάσεων και επαναπροωθήσεων, να απομονώσει τις ελάχιστες ρατσιστικές φωνές και να παλέψει στο πλευρό μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό που γεννά τη φτώχεια και την προσφυγιά».

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016 ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΣΤΟ

Όποιος γλιτώνει από’να δάκρυ τον άνθρωπο, ανυψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας. (Γιάννης Ρίτσος, Θούριο της Μαραθώνιας πορείας ) Στα δυο προηγούμενα σημειώματα έδωσα μερικές εικόνες του δράματος των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής με αποσπάσματα από πεζογραφήματα του μεσοπολέμου. Έλεγα να αλλάξω θέμα, όταν ανακάλυψα το εξαιρετικό διήγημα του Μένη Κουμανταρέα «Το αρμένισμα». Η υπόθεση του διηγήματος έχει ως εξής: Τον Οκτώβρη του 1921 ένα ελληνικό καράβι κουβαλά από την Κιλικία της Μικράς Ασίας στοιβαγμένους μέσα σε άθλιες συνθήκες πέντε χιλιάδες Αρμένιους. πρόσφυγες. Ο συγγραφέας βασίζεται σε ιστορικά περιστατικά (χρονικό μάλιστα ονομάζει το διήγημα), αφού πράγματι το 1921 έφτασαν στις ελληνικές ακτές 3950 Αρμένιοι. Στο διήγημα περιγράφεται η τρομερή ταλαιπωρία των συφοριασμένων από το ξεριζωμό προσφύγων. Χτυπημένοι από πείνα, δίψα, κακουχίες κι αρρώστιες ζητούν καταφύγιο στην Κύπρο, στο Τσανάκ, στη Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη. Είναι όμως ανεπιθύμητοι, δεν τους δέχονται πουθενά. «Τρεις μέρες αγκυροβολημένοι και οι αρχές του Τσανάκ δεν έλεγαν να δώσουνε σημεία ζωής, μια κι είχαν βγάλει φιρμάνι πως το θέμα των προσφύγων είχε πάψει να τους απασχολεί. Τρόφιμα και νερό όσο πήγαιναν λιγόστευαν. Απ’ άκρη σ’ άκρη το καράβι έζεχνε και βρωμούσε. Δεξιά ζερβά πεταμένα στρώματα, λινάτσες, κουρελούδες και πάνω τους κατάκοιτοι γέροι, γυναίκες και παιδιά να βήχουνε και να βογκούν. Αρρώστιες με το τσουβάλι. Μόνο η βλογιά έλειπε, αλλά και αυτή δεν ήταν μακριά….. Απ’ την κουβέρτα ανέβαινε το βογγητό της προσφυγιάς. Κλαδιά δέντρων πελεκημένα απ τον κορμό, λουλούδια που άνθιζαν ατροφικά επάνω στα σανίδια, σπόροι που τους παράσερνε ο άνεμος και δεν έλεγαν να στεριώσουνε. Κι ολοένα το βουνό της ανθρώπινης διαμαρτυρίας ανέβαινε απειλητικό, άλλοτε σα θυμός και άλλοτε σαν ικεσία. Ζητούσε ευθύνες, έκοβε κεφάλια, πάσχιζε να αλλάξει το σχήμα του κόσμου. Παραδίπλα οι Γάλλοι ζέχνοντας κρασί και βρώμικες σκέψεις. Λίγο πιο πέρα οι Άγγλοι οι καιροσκόποι.» Αξίζει να σημειωθεί ότι στο λιμάνι της Λάρνακας στην Κύπρο από τους Άγγλους επικυρίαρχους αποδεκτοί είναι οι πλούσιοι πρόσφυγες «υγιείς και με περιουσία άνω των πενήντα χρυσών λιρών Αγγλίας, που θα πλήρωναν εννιά σελίνια στην πρώτη θέση του Λοιμοκαθαρτηρίου», ενώ οι φτωχοί είναι ανεπιθύμητοι. Σε αντίθεση με τη λογική του συμφέροντος και τη σκληρότητα των ισχυρών, Άγγλων, Γάλλων, Τούρκων, που παρατείνουν και εντείνουν το μαρτύριο των προσφύγων, αφού αρνούνται να τους δεχτούν στα λιμάνια τους και να αντιμετωπίσουν τη διαρκώς εξαπλωνόμενη

λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης θανατηφόρα αρρώστια, την ευλογιά, αλλά και απέναντι στις καθυστερήσεις παρέμβασης των αρμοδίων ελληνικών αρχών, ο καπετάν Θανάσης, άνθρωπος ανεξάρτητος και δίκαιος, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και αγωνίζεται για τη διάσωση των ταλαίπωρων ανθρώπων και την καταπράυνση κατά το δυνατό των βασάνων τους. Μετά από άκαρπο, πολύπαθο ταξίδι, μη αναμένοντας πλέον εντολές, με δική του πρωτοβουλία, οδηγεί το καράβι στον Πειραιά, όπου οι Αρμένιοι πρόσφυγες αποβιβάζονται εν μέσω συγκινητικών λαϊκών εκδηλώσεων αλληλεγγύης. «Από την προβλήτα αργά αργά φυτρώνανε κεφάλια, κορμοί, πόδια. Φάνηκαν να ρχονται λιμενεργάτες, φορτοεκφορτωτές, γραμματικοί. Οι φόρμες της δουλειάς τους φούσκωναν αφύσικα, οι τραγιάσκες τους έμοιαζαν να κρύβουν διπλά κεφάλια. Πιο πίσω οι νταλίκες έγκυες ως τον ουρανό. Από τη μια μεριά οι άνθρωποι, από την άλλη η θάλασσα, στη μέση το καράβι. Ώσπου κάποτε παραμέρισαν το ναύτη της βάρδιας ανέβηκαν τέσσερα τέσσερα τα σκαλιά κι ορμήσανε πάνω στους πρόσφυγες. Έπεσαν πάνω τους, τους αγκάλιαζαν, τους φιλούσαν. Οι φόρμες, οι τραγιάσκες γεννοβολούσαν ζάχαρη, μακαρόνια, γλυκά. Τα καρβέλια το ψωμί φεύγαν από τις νταλίκες και πήγαιναν ίσια στο στόμα της προσφυγιάς. - Αδέλφια σωθήκαμε, τελειώσανε τα ψέματα. Τυφλοί, κουφοί, μισοπάλαβοι οι Αρμένηδες κατρακυλούσαν τη σκάλα του βαποριού. Πρόσωπα χαλκοπράσινα, χέρια που μόλις τα συγκρατούσανε οι ώμοι, όρθιοι σκελετοί που αναποδογύριζαν κιβώτια, σακιά, καρότσια. Έσπρωχναν και τσαλαπατούσαν το πειραιώτικο πλήθος που είχε έλθει να τους συντρέξει. Μαζί τους έτρεχε κι ο αγέρας κι η σκόνη σηκωμένη σύννεφο ταξίδευε στεναγμούς, δάκρυα, κατάρες….» Μέσα απ’ αυτή την κυρίαρχη στο διήγημα αντίθεση: άρνηση υποδοχής, αδιαφορία για τη λήξη της περιπέτειας των πολυβασανισμένων προσφύγων/ ανάληψη πρωτοβουλιών για τη διάσωσή τους και λαϊκή αλληλεγγύη στιγματίζεται η απαράδεκτη στάση των δυνατών του κόσμου απέναντι στο δράμα των Αρμένιων προσφύγων, θέμα που επαναλαμβάνεται και σήμερα στην περίπτωση των χιλιάδων Σύριων και άλλων προσφύγων και μεταναστών.

Συμπληρώνονται 4 χρόνια από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο Τάκης Σαραντινός και πριν από λίγες μέρες μας άφησε χρόνους η μητέρα του Θεοφανώ Σαραντινού, σε ηλικία 104 ετών, στη μνήμη τους, προσφέρουμε 50 ευρώ στην ΚΟΒ Μανταμάδου του ΚΚΕ για ενίσχυση του κόμματος. Οικογένεια Δημήτρη Π. Καρατζιτζή Η οικογένεια Γιώργου Σαραντινού (Αυστραλία), στη μνήμη της θείας τους Θεοφανώς Σαραντινού, εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια και αντί για στεφάνι, προσφέρει 20 ευρώ στην ΚΟΒ Μανταμάδου του ΚΚΕ για ενίσχυση του κόμματος. Η οικογένεια Αφροδίτης ΣαραντινούΧατζέλλη (Αυστραλία), στη μνήμη της θείας τους Θεοφανώς Σαραντινού, εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους δικούς της και αντί για στεφάνι, προσφέρει 20 ευρώ στην ΚΟΒ Μανταμάδου του ΚΚΕ για ενίσχυση του κόμματος. Η οικογένεια Σταύρου Μανόλογλου, στη μνήμη της Μαρίας Σωτηρίου, προσφέρει αντί για στεφάνι, 20 ευρώ στην ΚΟΒ Μανταμάδου του ΚΚΕ για ενίσχυση του κόμματος. Ο Θοδωρής και η Ερατώ Πετρέλη, στη μνήμη της Δέσποινας (Πιπίνας) Λαχουρή προσφέρουν 10 ευρώ στην ΚΟΒ Λουτρ. Θερμής του ΚΚΕ. Ο Νίκος Τελωνιάτης στη μνήμη του αδελφού του Παναγιώτη, προσφέρει 20 ευρώ στην ΚΟΒ Κατασκευών του ΚΚΕ.

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

Ηλίας Κακαλιός ήταν το πρώτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Τα άλλα τέσσερα ο Στρατής, η Βλωτίνα που «έφυγε» πολύ νωρίς από επιλόχειο πυρετό, η Μηλιά κι ο Παναγιώτης. Πατέρας τους ο Νικόλας και μάνα τους η Βασιλική. Είχαν ακόμα έναν αδερφό, τον Γρηγόρη, από τον πρώτο γάμο του πατέρα τους. Από μικρός του άρεσε να διαβάζει. Δύσκολοι όμως οι καιροί για σπουδές, ιδιαίτερα για τη φτωχολογιά. Δεν άργησαν οι πνευματικές του ανησυχίες να ‘ρθουν σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες του νεαρού, τότε, ΚΚΕ. Μπολιάστηκε μ’ αυτές. Πολύ σύντομα εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ και αναδείχτηκε Γραμματέας της Οργάνωσης Αγιάσου που εξέδιδε και δική της εφημερίδα τότε! Στη συνέχεια έγινε μέλος του ΚΚΕ. Η αδερφή του η Μηλιούδα, κατά κόσμον Μηλιά, λέει: «Ο πατέρας μας πέθανε το 1931, ο Ηλίας ήταν τότε 18 χρονών. Όταν η ανέχεια ανάγκασε τη μάνα μου να πουλήσει το περιβόλι ο Ηλίας στεναχωρήθηκε πολύ. Εκεί πήγαινε και διάβαζε το Ριζοσπάστη με τις ώρες. Τον έφερνε ο άντρας μου καλά τυλιγμένο και κρυμμένο στη μηχανή του αυτοκινήτου. Τότε βέβαια ήμουν ένα μικρό κορίτσι. Ούτε που μου περνούσε από μυαλό ότι αυτός θα γινόταν κάποτε άντρας μου» Ο Ηλίας ήταν ράφτης στο επάγγελμα και μαζί με άλλους συντρόφους ίδρυσαν τη Συνεργατική Ραφτάδων Αγιάσου. Ήταν άνθρωπος με χιούμορ και χωρατατζής, έγραφε και σατυρικούς στίχους. Μια φορά, έφηβοι πια, κρύφτηκε κάτω από τη σκάφη που ήταν στο χολ κι άρχισε να χτυπά ρυθμικά τακ- τακ τη σκάφη. -Ακούσατε τίποτα; Ρώτησε η μάνα τα άλλα τα παιδιά. -Ναι, απάντησαν αυτά και βγήκαν έξω να δουν αν είναι κανείς. -Κανένας δεν είναι, είπαν. Στο τρίτο χτύπημα η μάνα το βρήκε: Ο Άγιος Φανούριος θα ναι που ξέχασα ν’ ανάψω το καντήλι του! Κι έτρεξε γρήγορα να πάρει το λαδικό για ν’ ανάψει το καντήλι του αγίου στο εικονοστάσι. Μέχρι που να πάει να φέρει το λαδικό, ο Ηλίας βγήκε από τη σκάφη και κρύφτηκε κάτω από τον καναπέ που ήταν στο δωμάτιο με το εικονοστάσι. Για να φτάσει κανείς το εικονοστάσι με το καντήλι, έπρεπε να ανέβει πάνω στον καναπέ. Αυτό έκανε και η μάνα του. Την ώρα που η κυρά Βασιλική έχυνε το λάδι στο καντήλι ο Ηλίας ανασήκωνε συνέχεια τον καναπέ. Σταμάτησε όταν πια άναψε το καντήλι. -Νάτο το θάμα! είπε η καημένη. Μέχρι ν’ ανάψω το καντήλι ο καναπές αναπηδούσε! Η πίστη μας είναι ζωντανή! Ο Άγιος Φανούριος ξεθύμανε άμα άναψα το καντήλι! Και τότε,

βγήκε ο Ηλίας από τον καναπέ, λέγοντας: είδατε πως γίνονται τα θάματα; Όσο διάβαζε κι άνοιγε το μυαλό του τόσο έμπαινε στην πολιτική δράση. Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κουτσκουδής σε έρευνα του για τον Ηλία Κακαλιό, στο πολιτικό μνημόσυνο που έγινε στις 31 Μάη 1936 στον Κήπο της Παναγιάς για τα θύματα της δολοφονικής κρατικής τρομοκρατίας λίγες μέρες νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα στους ομιλητές ήταν κι ο Ηλίας που κάλεσε τους Αγιασώτες να αγωνιστούν ενάντια στη διαφαινόμενη δικτατορία του Μεταξά. Επόμενο ήταν να μπει στο στόχαστρο του καθεστώτος και των κάθε λογής εθνικοφρόνων του χωριού. Τον συλλαμβάνουν με το «Ιδιώνυμο» και τον στέλνουν εξορία στη Σίκινο. Το 1929 η κυβέρνηση Βενιζέλου ψήφισε στη Βουλή το νόμο 4229/1929, «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». Το περίφημο «Ιδιώνυμο». Το άρθρο 1, παράγραφος 1, ορίζει: « Όστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους ή όλου της Επικράτειας ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν, τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξ μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται δια της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δυο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις, επωφελούμενος απεργίας ή λοκ- άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις». Ποινικά αδικήματα η διάδοση των ιδεών, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι επαναστατικές ιδέες! Επικίνδυνο το ΚΚΕ! Πρέπει να παταχθεί! Στην Σίκινο τον κράτησαν τέσσερις μήνες και μετά τον άφησαν. Επανερχόμενος στην Αγιάσο συνέχισε με περισσότερο ζήλο την πολιτική του δράση. Συχνά αρθρογραφούσε στην «ΗΧΩ», τοπική βδομαδιάτικη εφημερίδα της Αγιάσου. Στο φύλλο της Κυριακής 7-6-1936 σε άρθρο του με τίτλο «Στο περιθώριο της ζωής», γράφει: «Σ’ όλη τη χώρα γοργά και σταθερά ένα τεράστιο λαϊκό απεργιακό κύμα τραντάζει τα εκατομμύρια των εργαζομένων, των απόκληρων της ζωής. Σ’ όλη τη χώρα ένας αγέρας φυσά, αγέρας ενάντια στην άχαρη ζωή του άνεργου εργάτη, του κατεστραμμένου αγρότη, του χρεωμένου μικροϊδιοκτήτη και του επαγγελματία με μόνο πελάτη το φοροεισπράκτορα. Σ’ όλη τη χώρα όλοι εκείνοι που κοινοί πόθοι, μα και κοινές συνθήκες τους συνδέουν, αδυνατώντας ν’ αντέξουν σ’ αυτή τη μαρτυρική ζωή, ενωμένοι διεκδικούν ένα καλύτερο γι αυτούς αύριο, δηλώνοντας πως δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν απ’ τις στερήσεις και την πείνα, μέσα σε υπερπαραγωγή προϊόντων. Από όλη Χειρούργος οφθαλμίατρος τ. Επιμελήτρια του Ε.Σ.Υ. - Υπ. Διδάκτωρ τη χώρα καθημερινά μας έρχεται το μήνυμα, μα κι η

ΕΛΕΝΗ ΖΟΥΜΠΟΥΛΗ

ΚΑΒΕΤΣΟΥ 11 (πλησίον καταστημάτων με τα στρώματα) Πρωί: 9π.μ. - 1μ.μ. Καθημερινά χωρίς ραντεβού Απογεύματα και Σάββατο πρωί με ραντεβού Το ιατρείο δύναται να συνταγογραφεί απευθείας γυαλιά μέσω ΕΟΠΠΥ, φάρμακα και λοιπές παροχές ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Ιατρείο: 22510-42312 /// Οικίας: 22510-41487

κραυγή των εργαζομένων πως προτιμάνε το θάνατο παρά την αφόρητη αυτή ζωή. Σ’ όλο τον κόσμο ο Λαός πραγματοποιώντας το λαϊκό μέτωπο πάλης αποφάσισε να λύσει μόνος του τα ζητήματα που τον απασχολούν παρόλη την αντίδραση του «υπερταξικού κράτους». Ο Λαός ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις ενωμένος παλεύει και ζητά μια καλύτερη ζωή. Χρόνια τώρα υπέμενε μοιρολατρικά, χωρίς να τον προσέχει κανείς. Όλες του οι παρακλήσεις πετιόντουσαν στον κάλαθο των αχρήστων. Στον κάλαθο κείνο που πετάχτηκε το υπόμνημα του συλλαλητηρίου της Αγιάσου. Μα τώρα η ζωή έγινε προβληματική και αυτό ακόμα το ξεροκόμματο είναι δύσκολο να εξασφαλισθεί. Ο περισσότερος παραγωγικός κόσμος μένει χωρίς δουλειά και η πόρτα του μπακάλη για πίστωση έχει πια κλεισθεί. Πάνω από τον εργαζόμενο λαό φυσάει αγέρας της απόγνωσης μα και αγέρας για τη λευτεριά για μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή. Τα τελευταία γεγονότα είναι η απαρχή της πάλης του λαού για τη διεκδίκηση του δρόμου προς τη ζωή, προς την ευτυχία, προς τον πολιτισμό.» Λίγους μήνες πριν την τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία του 1936, παρά τις ενδοαστικές αντιθέσεις, τα αστικά κόμματα

αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στο Μεταξά. Στις 30 Απρίλη η Βουλή ψήφισε το κλείσιμό της για πέντε μήνες! Φιλελεύθεροι, Λαϊκοί, Παλάτι, Εγγλέζοι που είχαν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η ντόπια πλουτοκρατία έφεραν τη δικτατορία. Μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε για την επερχόμενη δικτατορία και καλούσε το λαό να ξεσηκωθεί. Και να ματαιώσει τα φασιστικά δικτατορικά σχέδια του Μεταξά. Καθόλου τυχαίο το ότι εκείνη την περίοδο οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Δύσης έσπρωχναν τη Γερμανία του Χίτλερ κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ήθελαν στήριγμα κι απ’ το νότο. Την Ελλάδα αλλά ελεγχόμενη με παράνομο ΚΚΕ και λαό προσκυνημένο. Στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας, θα δημοσιευτεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος.

ην περασμένη Τρίτη, 5 του Απρίλη, πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου εκδήλωση της ΚΝΕ Λέσβου για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ. Παρουσιάστηκε βίντεο, ενώ ακολούθησε η ομιλία από το Μάριο Ψυλλίδη, μέλος της Επιτροπής Αιγαίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια ξεδιπλώθηκε πλούσια συζήτηση. Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από την ομιλία του Μάριου Ψυλλίδη. «Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι Η σημερινή εκδήλωση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλέγμα εκδηλώσεων που κάνουμε προς τιμή των 100 χρόνων ζωής, δράσης, αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ αλλά και των 50 χρόνων της ΚΝΕ που συμπληρώνονται με το 2018. Καλούμε κάθε νέο και νέα να σκεφτεί: Γιατί σήμερα οι εκμεταλλευτές, το κράτος και το εκπαιδευτικό τους σύστημα θέλουν την νεολαία να γνωρίζει την Ιστορία μέσα από παραμορφωτικό φακό; Γιατί επιδιώκουν το ξαναγράψιμο της Ιστορίας του εργατικού κινήματος της χώρας μας; Γιατί το αστικό κράτος, η ΕΕ και άλλα κέντρα δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για το ξαναγράψιμο της ιστορίας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Δε στοχεύουν κατά βάση στο παρελθόν. Στοχεύουν στο παρόν και στο μέλλον της νεολαίας. Στοχεύουν στο μυαλό και τη συνείδηση, με στόχο να εμπεδωθεί στους νέους και τις νέες των εργατικών λαϊκών οικογενειών η μοιρολατρία. Στοχεύουν να καταπίνουμε αμάσητα όσα σήμερα μας λένε για να δεχτούμε ότι θα είμαστε η πρώτη γενιά που ζήσει χειρότερα από τους γονείς της. Φοβούνται όμως όπως ο διάολος το λιβάνι να μάθουμε τι είναι αυτό που κινεί την ιστορία πως τα μπρος. Αυτό που εξελίσσει τις κοινωνίες, που τις πάει μπροστά είναι η ταξική πάλη. Η ταξική πάλη είναι που συνέτριψε τη φεουδαρχία κι έφερε στο προσκήνιο το 18ο αιώνα τον καπιταλισμό. Η ταξική πάλη θα συντρίψει και το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα. Κι αυτήν την κίνηση δεν μπορεί να τη σταματήσει καμία δύναμη. Στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας όχι μόνο του κομμουνιστικού κόμματος αλλά και συνολικότερα του εργατικού κινήματος ιδιαίτερο ρόλο έχουν

Τετάρτη 13 Απρίλη 2016

τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία. Μέσα σε πανεπιστημιακά τμήματα διδάσκουν τις πιο παλιές θεωρίες με το πιο ελκυστικό περιτύλιγμα για να τις προωθήσουν σαν καινούργιες. Θέλουν να κρύψουν ότι στην Ιστορία των αγώνων του λαού μας για να ζήσει με αξιοπρέπεια, να προκόψει και να απολαύσει τους καρπούς του αγώνα του η δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας την περίοδο 19461949 αποτελεί την κορυφαία στιγμή. Αναθεματίζουν αυτόν τον αγώνα γιατί ήταν η περίοδος που η εξουσία των εκμεταλλευτών στην Ελλάδα γνώρισε τον πιο μεγάλο κίνδυνο που έχει γνωρίσει ποτέ στην ιστορία. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ ήταν μεγαλειώδης, ηρωικός, δίκαιος και αναγκαίος. Ήταν χιλιάδες τα παιδιά του λαού που έδωσαν μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματος τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία μάχη του Γράμμου ο ΔΣΕ παρέταξε 12.500

αυτό που συνέβαλε στην συγκρότηση της εργατικής τάξης σαν τάξη για τον εαυτό της, που θα παλεύει με πρόγραμμα και σκοπό την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Αυτό είναι η είναι η ίδρυση του Κάπα Κάπα Έψιλον το 1918, όπου στην αρχή ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ) και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1924, όταν προσχώρησε στην Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή. Το Κάπα Κάπα Έψιλον είναι το πιο παλιό αλλά και συνάμα το πιο νέο κόμμα.

μαχητές με ελαφρύ οπλισμό ενώ ο κυβερνητικός στρατός 100.000 με βαρύ οπλισμό και αεροπορία δηλαδή ο συσχετισμό πυρός ήταν περίπου 1/10. Εμείς οι νέοι κομμουνιστές είμαστε περήφανοι για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε ο ΔΣΕ. Είμαστε περήφανοι γιατί το μεγαλύτερο μέρος του ΔΣΕ, περίπου το 80%, ήταν νεολαίοι, οργανωμένοι στη Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ) και την ΕΠΟΝ.

Είναι το πιο νέο κόμμα γιατί παλεύει για τη νέα κοινωνία, τη σοσιαλιστική. Ποτέ στην Ιστορία του δεν απεμπόλησε από τον στρατηγικό του στόχο την σοσιαλιστική επανάσταση παρ’ όλο της αντιφάσεις που μπορεί να είχε οι οποίες βασιζόντουσαν σε αδυναμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης η συνειδητή οργανωμένη ιδεολογική πολιτική πρωτοπορία της, η ανώτατη μορφή οργάνωσης της. Είναι επαναστατικό κόμμα που αγωνίζεται για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και για την συγκρότηση μια κοινωνίας που θα διασφαλίζεται ένα ανώτατο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων για τον λαό και την νεολαία, ισότητα δυνατοτήτων και δικαιωμάτων για ολόπλευρη κοινωνική πρόοδο στην Ελλάδα.

Η ίδρυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Σύντροφοι και φίλοι, Για να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα στα 1946-1949 πρέπει να δούμε τι είναι

Τι ποιο νέο και καινοτόμο και παράλληλα επίκαιρο, από τους σκοπούς πάλης που έβαζε το ΚΚΕ από τις αρχές της ίδρυσης του όπως για σταθερή εργασία, δουλειά για όλους, ισοτιμία των γυναικών; Ξεχωριστής σημασίας γεγονός για την πορεία του ΚΚΕ είναι και η ίδρυση της ΚΝΕ, το 1968. Η ίδρυση της ΚΝΕ πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Το ΚΚΕ βρισκόταν στην παρανομία από το 1947, ενώ με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967 εντάθηκαν οι διώξεις, τα βασανιστήρια απέναντι στους κομμουνιστές, χιλιάδες στάλθηκαν ξανά στις φυλακές και στα ξερονήσια. Ήταν η πρώτη φορά μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ που ιδρυόταν οργάνωση με μαρξιστικά – λενινιστικά χαρακτηριστικά, με σκοπό να είναι φορέας της πολιτικής του ΚΚΕ στη νεολαία, πρωταρχικά στα παιδιά της εργατικής τάξης. Να διαπαιδαγωγεί τα τμήματα της νεολαίας με τις αρχές και τα ιδανικά της ταξικής πάλης, να τα διαπαιδαγωγεί με τον στόχο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Σύντροφοι και φίλοι, Για την ΚΝΕ σε μία τέτοια περίοδο έντονων εξελίξεων, με τα τύμπανα του πολέμου να βαρούν όλο και πιο δυνατά, με την αντιλαϊκή επίθεση να κλιμακώνεται δεν είναι πολυτέλεια να συζητάμε για την ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. Μελετώντας το χτες, βρίσκουμε πολύτιμα εφόδια για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας σήμερα για να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα, της ταξικής πάλης, για να σταθούμε άξιοι συνεχιστές των επώνυμων και ανώνυμων ηρώων του λαού μας. Αυτή είναι η πιο σεμνή φιλοδοξία για κάθε νέο κομμουνιστή. Αυτό το δρόμο, του ασυμβίβαστου αγώνα για το δίκιο έχει συμφέρον να τον διαλέξει κάθε νέος και νέα που σήμερα του στερούν τη ζωή για να καλοπερνάνε μία χούφτα παράσιτα.