Twenty New Years by The New School for Information Services

1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007

Twenty New Years The New School for Information Services

1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007

Twenty New Years The New School for Information Services

Een charmant initiatief

aart 1987: onze eerste onbetaalde reclame. De journaliste Wilma Cornelisse neemt een interview met mij op voor de NRC en schrijft: ‘The New School is een charmant particulier initiatief, een opleiding naar het model van het Amerikaanse college. Maar, vraagt zij mij, ‘wat is precies het verschil met een Nederlandse hbo?’ Ik: ‘In Amerika wordt een “high school graduate” gezien als een kind. Hoe kunnen 18-jarigen weten wat zij willen studeren, om later hun brood te kunnen verdienen? De meeste Nederlandse leerlingen die geen keuze kunnen maken, volgen het advies van hun ouders: rechten voor jongens, kunstgeschiedenis voor meisjes! Brede, algemene opleidingen? Vergeet het. Zij zijn net zo eenzijdig als tandheelkunde of psychologie. Veel eerstejaars studenten haken na één jaar af. Maar wat dan? Op een Amerikaans college moet je in het eerste jaar uit vier of vijf verschillende richtingen een inleidingscursus nemen. Niet alleen heb je bijna zeker iets geproefd dat je verder wilt studeren maar álles wat je hebt geleerd blijft je leven lang een basis voor het vergaren van nieuwe kennis en competenties. Bovendien is de intellectuele achtergrond van de meeste havo- en vwo-leerlingen uiterst gering en, vooral voor een baan in de communicatieve beroepen, is juist een brede culturele achtergrond nodig.’ Cornelisse eindigt haar ‘charmante’ artikel met een lijst van de twaalf vakken, het aantal studenten per klas, het collegegeld en een verhaaltje over de succesvolle Nieuwe School, waar ik negen jaar lang directeur ben geweest. Op een borreltje ontmoet ik Theo Willems, een public relations expert. Hij schrijft voor mij een zo aantrekkelijk persbericht dat het overal in de Nederlandse kranten verschijnt. Ondernemersvisie, De Journalist en FEM pikken het verhaal op en komen ook kijken. Vragen om onze simpele folder stromen binnen, ouders komen naar het schoolgebouw op de Herengracht voor meer informatie en blijven om in te schrijven. Met mijn dochter’s advies in mijn hoofd om niet te beginnen met minder dan 22 studenten, vraag ik de eerste families om mij tot half-mei de tijd te geven om een beslissing te nemen. Half-mei heb ik dan 19 studenten en, eerst diep inademend, bel ik rond: ‘We doen het!’ Nu een pand vinden dat ik kan betalen, docenten huren voor een belachelijke drie uur per week en een belofte dat het langzaam meer wordt, boeken met hen uitzoeken, meubels voor twee klassen, kantoor en zitkamer bestellen, naar de loonbelasting en de KvK. Nadat de ABN mij een bescheiden bankschuld weigert, omdat ik een vrouw ben, begin ik de facturen uit mijn salaris te betalen. ‘Don’t stop till you see a red light,’ zeg ik tegen mijzelf. ‘Je bent een entrepreneur of je bent het niet.’

Om niet de indruk te geven dat ik rijk wil worden, vraag ik Jurjen de Jong, die als bestuurslid mijn steun en toeverlaat op De Nieuwe School is geweest, Paul Casparis, een geïnteresseerde journalist, Wim van Kampen, de vader van Mirian, onze allereerste student, en Theo Willems om een stichtingsbestuur te vormen. Maar een pand! Met makelaar Patty van den Bosch zie ik gebouwen waar de kamers te klein, te vies, te bouwvallig of veel te duur zijn. Op de stoep van weer een hopeloze lokatie, zeg ik: ‘Laat maar, Patty, het wordt niets,’ antwoordt zij: ‘Kom, ik heb wat voor je,’ en neemt mij mee naar Oosterpark 78. Blauw en beige geschilderd aan de voorkant - ongelofelijk lelijk - en een juweel van glas-in-lood en lambrisering aan de binnenkant, het pand stond meer dan een jaar leeg, wachtend op mij. Op bezoek bij de eigenares heb ik een aardige eerste indruk gemaakt door haar Biedemeijer meubel als zodanig te erkennen en kon ik een betaalbare huur zonder btw afspreken. Ook beloofde zij om de voorkant lichtbeige te laten schilderen, de oorspronkelijke kleur van het Jugendstil gebouw. Jammer dat mijn Amerikaanse achtergrond haar later zo achterdochtig en vijandelijk heeft gemaakt. ‘Amerikaanse vrouwen zijn slechte huishoudsters,’ wist zij zeker. In de volgende twintig jaar zijn er veel veranderingen: sommige docenten vervangen door betere, vakken geschrapt en toegevoegd, een verhuizing naar de Jan Luijkenstraat, de NGPR- en NIMAexamens die komen en gaan, er is erkenning, aanwijzing en accreditatie en, na de meest recente verandering in de hbo-wetten, een verrijking van het vakkenpakket, zodat we onze studenten een bachelordiploma mogen geven. We worden ouder maar we blijven ‘new’. Bryna Hellmann-Gillson

1987 Freek Aberson Murielle Boer Gwen Caviet Peter van Gestel Sonia Haagsma Merel Holl Mirian van Kampen John de Kanter Taco Ketelaar Paul Koldewey Paul Lempers Sophie de Muinck Albertine Otto Bart Pinke Pamela van Praag Elsbeth Rote Monique Scholing Anne Karen Schram Reinout Sillem Tanja van Steijn Immelie Vegter 4

Jeroen Verdonk Bart Westerman

Eén ding wist ik zeker: de media in de breedste zin van het woord was het gebied waar ik in wilde, oorspronkelijk op het gebied van reclame en marketing. Ik wilde iets creatiefs doen, maar ook zakelijk bezig zijn. Mijn eerste stage was in Wilmington, USA bij een filmproduktie van Aunt Julia and the Scriptwriter met Keanu Reeves, Barbara Hershey, Peter Falk, Wynton Marsalis en de Neville Brothers, die ook in de film speelde. Op alle afdelingen mocht ik assisteren: productie, financiën, rekwisieten. Vervolgens heb ik stage gelopen bij Joop van den Ende als produktieassistent bij het programma Wedden dat..? en als derde stage bij de KLM, afdeling international advertising en sales promotion. Uiteindelijk ben ik in de televisiewereld beland met een uitbreiding naar de nieuwe media. Ik ben veertien jaar bij JvdE/Endemol gebleven en de groei van JvdE gaf mij veel kansen om ook persoonlijk te groeien, onder meer tot produktieleider en uitvoerend producent van vrijwel alle grote entertainment programma’s. Later werd ik directeur van Zimoh Produkties, een dochteronderneming van JvdE en van daaruit heb ik samen met o.a. Kees Abrahams de internationale interactieve business opgebouwd voor Endemol. In 2004 heb ik samen met Kees en Unico Glorie 2waytraffic opgericht. Momenteel verkopen wij onze programma’s in meer dan 40 landen. Wij hebben kantoren in Stockholm, New York, Kuala Lumpur, Madrid, Budapest en London. Er zijn steeds meer zenders, waardoor de adverteerders hun budgetten steeds meer verdelen en er bestaat dan behoefte aan innovatieve programma’s die de doelgroep van een zender/adverteerder beter bereiken. Wij voorzien in deze behoefte. Taco Ketelaar

Sabine Zurel

Wanneer Sabine Zurel op reis gaat, houdt zij haar ogen en oren open voor de trends in alles wat met lifestyle te maken heeft. Weer thuis, schrijft zij dan voor dagbladen en tijdschriften over de mode, cuisine, vrijetijdsbestedingen enz., die ‘sooner or later’ Nederland zullen bereiken. Je kunt haar vlotte en informatieve artikelen in Metro en Spits maar ook in het Gouden Woonboek, Joods Journaal, De Weddingplanner en de nieuwe Best of Turkije lezen.

De proefkonijnen Het jaar dat de school haar deuren opende, kwam Paul Lempers naar The New School. ’Wij waren als het ware proefkonijnen. Het concept van de school was nieuw en met geen enkele andere school vergelijkbaar. Het was ‘work in progress’. Sommige zaken waren niet op tijd geregeld, bijvoorbeeld de syllabi. Maar juist van zulke gebeurtenissen kun je leren. Het vormt je. Of je pakt de dingen aan, of je blijft erover doorzeuren. ‘Het allereerste project van de school was een fototentoonstelling in het nieuwe Stadhuis, ‘China, three visions’. Het was een grote tentoonstelling met veel publiciteit. We moesten vergunning aanvragen, sponsors zoeken en de poster, een boekje en alle verdere promotie om de tentoonstelling heen maken. ‘In het begin werd er voornamelijk een brede opleiding gegeven met het accent op public relations. Eén van de eerste voorstellen die ik Bryna gaf was dat er meer marketinggerichte vakken gegeven moesten worden. Na het zoeken naar een geschikte docent, kreeg ik mijn zin en werd het vak marketing geïntroduceerd. Daarna volgde statistiek en reclame. Zo werd het langzaamaan een heel brede beroepsopleiding.’ Op de vraag of hij gewapend was voor zijn toekomst toen hij van school afkwam, antwoord Paul: ‘Nee, op intellectuele basis is dat niet van een school te verwachten. Qua persoonlijke instelling wel. Een gastspreker van Philips zei: “Een leuke opleiding is oké als bagage, maar het gaat om het vermogen om het toe te passen en de situatie te analyseren”.’ Deze kreet houdt hij constant in zijn achterhoofd. Het maakt Paul nederig maar alles moet in perspectief geplaatst kunnen worden. Interview: Anne-Marie van den Boom

Paul werkte als Business Development Manager bij Filmnet Benelux, Account Director bij de STER en Sales en Marketing Director bij Canal+. Hij is nu Marketing Director voor Orange.

Een ‘gestolen’ hart

Mijn eerste stage liep ik bij het Hol-

voor commercials. Een heel ander verhaal, omdat daar

land Festival waar ik bij de organi-

met film gewerkt wordt. Meer dan tien jaar heeft deze

satie en publiciteit van het Holland Dance Festival mocht

produktiemaatschappij bestaan. We hebben honderden

meewerken. Mijn tweede stage liep ik bij de toenmalige

commercials gemaakt en ook daar een geweldige tijd ge-

Joop van den Ende producties in Aalsmeer. Ik startte ook

had. Film is een prachtig medium, de reclamewereld een

daar bij de pr-afdeling voor Les Miserable. Dat wilde ik

interessante omgeving.

ook graag omdat het mij leuk leek om in mijn stagever-

Inmiddels had ik twee kinderen gekregen en de aan-

slag de verschillen te laten zien tussen een non-profit

bieding kwam van het werk van mijn man om naar Sin-

theaterproductie en een miljoenenproductie. Later werd

gapore te vertrekken. Dat hebben we gedaan, ook al

ik overgeplaatst naar de productie-afdeling waar gewerkt

betekende dat dat ik afscheid moest nemen van het pro-

werd voor RTL4, dat ook net begonnen was. Ik mocht

duceren. Wij hebben daar bijna drie jaar gewoond en,

meewerken aan het programma Rad van Fortuin, het be-

behalve een kleine commercial voor de Hollandse Club in

gin van mijn carrière als producent.

Singapore en een leuk filmpje voor het 70-jarig bestaan

Met mijn ‘goeroe’ Feike Salverda en nog wat mensen, zijn

van een school, heb ik niets meer met ‘het vak’ gedaan.

we AT5 begonnen. Ik bleef drie jaar bij AT5, wat één van

Momenteel adviseer ik bedrijven die een commercial wil-

de leerzaamste periodes in mijn leven is geweest. Daar

len maken over het productieproces en de kosten, maar

werd gepionierd, vertrok elke paar jaar de directeur,

het merendeel van mijn tijd besteed ik aan mijn gezin

moest je soms zelf de camera pakken, de programma’s

- met veel liefde en plezier.

monteren of presenteren, de make-up doen. Inmiddels is

Pamela van Praag

het een geoliede machine die geweldig loopt, maar toen was het een enorme toestand om op tijd de lucht in te gaan en de programma’s af te krijgen. Heel veel mensen van toen zijn nu nog steeds werkzaam in de televisiewereld of hebben op het audiovisuele vlak hun sporen verdient en vooral veel indruk gemaakt. Ik heb programma’s gemaakt met Sascha de Boer, Jette van der Mey, Dieuwertje Blok, Ischa Meijer, Theo van Gogh, en vele vele anderen die allemaal mooie programma’s voor en over Amsterdam wilden maken. Productie had mijn hart gestolen en na mijn vertrek bij AT5 heb ik bij IDTV gewerkt. Toen werd ik benaderd om een eigen produktiemaatschappij te beginnen, niet voor TV programma’s maar

Zo rond het vwo-examen op De Nieuwe School zaten we eens te kletsen over wat te doen na het examen. Ik dacht communicatie-wetenschappen aan de universiteit te gaan studeren, want een goede hbo-opleiding bestond in die tijd nog niet. Bryna was toen bezig zelf The New School op te zetten: de eerste hbo-opleiding voor communicatie in Nederland. Als ik mij niet als eerste student heb ingeschreven, ben ik vast de tweede geweest. Het was een spannende tijd: het huren van dat mooie gebouw aan het Oosterpark, het zoeken van de docenten, zorgdragen voor genoeg studenten, de onderwijsinspectie. Buiten de inhoudelijke kant van de lessen, werd van ons verwacht dat we zelf nadachten, zelf oplossingen zochten, onszelf ontwikkelden en werd er altijd naar ons geluisterd. Ondanks dat de school in 1990 nog niet bekend was, heeft het totaal geen moeite gekost om direct een baan in het bedrijfsleven te krijgen. Nee, de opleiding kenden zij niet maar, na enige uitleg, was elke werkgever zeer enthousiast. Ik heb jaren als accountmanager op designbureaus gewerkt en daarna een eigen communicatiebedrijf gehad. Anne Karen Schram

Voor de eerste lichting van een nieuwe opleiding is het zoeken naar de juiste vorm, de juiste inhoud, de juiste personen en de juiste koers. En niet alleen voor de studenten, in belangrijke mate ook voor de opleiding zelf. Ook in de communicatie werkt het zo. Je zoekt naar de juiste vorm, doelgroep, media en boodschap: elke opdracht weer, hoe klein of groot ook. Voor mij ging die zoektocht langs grote bureaus in Amsterdam en kleine bureaus in Amstelveen en Utrecht. Sinds 1996 ben ik werkzaam in Utrecht op een reclame-communicatiebureau van inmiddels zes personen. Locale, regionale en nationale opdrachtgevers, allemaal uniek. De basis zijn de mensen met wie ik werk en voor wie ik werk, een gedegen gezondverstand en actuele marktkennis. Dit alles op een basis gelegd door The New School. Mijn communicatief-huis staat en hoe is het met de anderen? Freek Aberson

China, three visions Drie fotografen hadden, onafhankelijk van elkaar, door China gereisd. De foto’s die deze reizen hadden opgeleverd, zouden in de hal van het stadhuis worden tentoongesteld. ‘Het is toch een unicum dat vrouwen alleen door China reizen?’ stelde Herman. Zijn enthousiasme stak ons al snel aan. We vormden vijf teams: algemene coördinatie, fotografen, begroting, sponsoring en publiciteit. Van enige coördinatie was helaas geen sprake, maar de leden van die groep hebben wel hulp verleend aan anderen. In overleg met de fotografen, die de kosten van de afdrukken doorgaven, kon een begroting worden gemaakt en de groep sponsoring begon aan de zoektocht naar de nodige financiële ondersteuning. Jammer genoeg zijn een aantal belangrijke sponsors door onze vingers geglipt maar uiteindelijk vond Herman er toch twee: Van Beek Art Supplies en Drukkerij Klomp. Na de zomervakantie werden de laatste werkzaamheden verricht. We verstuurden persberichten, waren uitgenodigd om de persconferentie bij te wonen en mochten ook aanwezig zijn bij de besprekingen tussen Herman en ontwerper Jeroen de Vries. De tentoonstelling begon echt voor ons te leven. De opbouw nam één week in beslag, waarbij het bloed rijkelijk vloeide, met als uiteindelijk resultaat de grootse opening op 28 oktober in het bijzijn van de Chinese Ambassadeur en andere Chinese gasten. Het vormde een mooie afsluting van een chaotisch jaar maar, zoals een Chinees spreekwoord luidt: ‘Het gaat om de maaltijd en niet om het koken.’ Tanja van Stijn

En Herman wist raad

ournalist, redacteur, criticus, tentoonstellingscurator, jury- en commissielid én docent: in de wereld van de Nederlandse fotografie is er bijna niemand die de naam van Herman Hoeneveld (1942) niet kent. Mei 2006 is hij veel te vroeg overleden, net vóór de publicatie van Over Fotografen, een keuze van zijn interviews uit de laatste 30 jaar met fotografen en een selectie van hun foto’s. Wij hadden hem graag voor ons jubileumfeest uitgenodigd, daar zowel de schooldirectie als de oud-studenten veel aan hem te danken hebben. In het allereerste schooljaar, 1987-88, hebben we over de studenten een slordige twaalf theoretische vakken gekiept: vier talen, filosofie, psychologie en sociologie, recht, economie, wiskunde, enz., enz. Een wezenlijk deel van de opleiding zou projectwerk zijn, maar in de eerste maanden waren we daar niet aan toe gekomen. Halverwege het jaar waren de studenten moe en teleurgesteld. Hoewel zij van het knusse gebouw, de kleine klassen en het enthousiasme en de vakkennis van de docenten genoten, begonnen zij ons en elkaar te vragen: ‘Heeft de school niet beloofd experimenteel te zijn, een ‘hands-on’-hbo-programma te bieden? Wanneer beginnen we iets te dóen?’ Ziehier de redders: Herman Hoeneveld, docent public relations, en Nelleke Noordervliet, docent Nederlands. In een stormachtige vergadering met deze twee geliefde en gewaardeerde docenten, alle 24 studenten en Bryna Hellmann, oprichter en directeur, kwamen de studenten met goede kritiek maar ook met goede voorstellen. En Herman wist raad. Als curator van de nieuwe Stichting Holland Foto, zou Herman een fototentoonstelling in de lange passage onder het recentelijk geopend stadhuis organiseren. Hij kon de studenten veel werk geven en hij verwachte dat alles perfect, professioneel en op tijd werd gedaan. Het was een flinke uitdaging en zij hebben zich prima bewezen. China, three visions was tweemaal een succes: veel belangstelling onder het publiek en voor de studenten precies die ‘hands-on’ ervaring die zij wensten. Herman heeft slechts één jaar als docent van The New School gewerkt. Als redacteur, journalist en curator van de nieuwe foto-stichting, had hij weinig tijd om lessen te plannen en te geven. Toch nam hij de tijd in 1989, toen hij werkte aan de 3de Internationale Fotomanifestatie Amsterdam: 150 Jaar Fotografie in De Nieuwe Kerk, om weer een New School project te steunen. Een simpel telefoontje voor informatie en Herman was ‘erbij’! Op de vorige bladzijde kunt u meer over China, three visions lezen en op bladzijde 18 over ons foto-project 11 mei, ik was erbij. Herman kan op 2 juni niet met ons het succes van de school, die we 20-jaar geleden met lef, optimisme en onvermoeibare ambitie hebben opgezet, vieren. Dit kleine verhaal is dan ook een blijk van onze dankbaarheid.

Allereerst een schrijver

at havo- en vwo-leerlingen anno 2007 hun eigen taal niet machtig zijn, is niets nieuws. In 1988 was dat niet anders. Onze eerste docent Nederlands besloot na één jaar lesgeven dat ze de baan niet had aangenomen om de studenten te leren spellen. Nelleke Noordervliet had net haar eerste roman geschreven en wilde de kunst van het effectief schrijven op jonge mensen overbrengen. ‘d of t?’ riep zij vertwijfeld, ‘op een hbo voor communicatie?’ Bovendien was Tine of de dalen waar het leven woont een succes en wilde haar uitgever zo snel mogelijk een tweede roman zien. Hoewel Nelleke de natuurlijke gave heeft om een les in de grammatica leuk en leerzaam te geven, begrepen ook wij dat ze in eerste instantie een schrijver was. In de afgelopen 20 jaar heeft zij veertien boeken geschreven: novellen, romans, poëzie, geschiedenis en de docu-fictie Altijd roomboter over haar overgrootmoeder, en bundelde ze een deel van haar essays. Daarnaast was ze gastschrijver aan universiteiten in binnen- en buitenland, schreef ze columns voor De Volkskrant, wordt ze regelmatig uitgenodigd voor talkshows, won ze de Multatuliprijs, was ze actief in een aantal besturen en heeft daartussendoor, nemen we aan, haar taak als moeder, vriendin en sympathiek luisterend oor waardig vervuld. We zijn op Internet nog een andere Nelleke tegengekomen: de moderne huisvrouw! Wentelteefjes, aardappelen, gekookte eieren, Nelleke legt uit hoe het moet. Probeer het zelf: www.maxpam.nl/category/tip-van-nel; haar website: www.nellekenoordervliet.nl.

ˇ Foto: Raimondas Urbakavicias

Gekke winkels in Amsterdam: een film

3 november 1988 Op dit moment bestaat het productieteam uit twaalf enthousiaste studenten onder leiding van Hilde van Oostrom. Voor productie: Pascale van Bemmel, Gudrun Deutschman, Colette Forma, Jurriën Holthuis, Jantien Oldenziel en Thera Westerhoud. In de filmcrew zijn: Willem van Dijk, Martin Glass, Victoria de Man en Lodewijk Oudshoorn. Taco Ketelaar is verantwoordelijk voor de muziek, en Jeroen Verdonk voor contact met Salto TV. Plan: Een documentaire van ongeveer 30 minuten over drie à vier gespecialiseerde winkels in Amsterdam, bijv. een winkel die alleen sokken verkoopt of kacheltjes of oude rotzooi. Uitvoering: Een plattegrond van Amsterdam in beeld, waarop de locaties staan aangegeven. Inzoemen op een straat met muziek erbij. Langzaam loopt de camera op de deur af en deze wordt geopend. Intussen staat de camera al binnen en filmt ons binnenkomen. Het overige interieur wordt gefilmd, voorzien van commentaar door Victoria (niet in beeld) en muziek. Kennismaking met de eigenaar. Victoria praat met de eigenaar en vraagt o.a. wanneer hij/zij met de winkel is begonnen, waar de spullen vandaan komen, of er veel klandizie is en wat voor soort kopers het betreft, of hij/zij nog een leuke ervaring heeft gehad, enz. Hoofdzakelijk een close-up van de eigenaar maar ook gaat de camera langzaam door het gehele interieur. Korte rondleiding met spontane vragen zoals: ‘Wat is dit nou precies en hoe kwam je eraan?’ De eigenaar wordt bedankt. De kaart van Amsterdam komt weer in beeld en we schakelen over naar de volgende winkel. Jeroen neemt contact op met Salto-TV. Wanneer zij zeg-

gen interesse te hebben om onze film uit te zenden, kunnen we dat aan de eigenaren meedelen. Hopelijk verlenen zij dan sneller hun medewerking. Per persoon zoeken we een geschikte winkel en vertellen de eigenaar dat we misschien zijn/haar winkel willen gebruiken voor onze documentaire. We noemen Salto. We selecteren er drie à vier en gaan naar die eigenaren om definitieve toestemming te krijgen, een datum te prikken en een plan te bespreken. In de volgende vergadering bespreken we met Hilde welke criteria we moeten handhaven bij het kiezen van de winkels, welke vragen we moeten stellen, wat is de ‘rode draad’ van de documentaire, hoe we het draaiboek moeten opschrijven en welke voorlopige deadlines we onszelf kunnen stellen. 21 november 1988, tweede vergadering We draaien vroeg in de ochtend tussen drie en tien december. We moeten checken dat de camera goed werkt, we film, lampen, lange snoeren en een statief hebben en de eigenaren de dag ervoor hebben gebeld. Op de draaidagen verzamelen we om 5.30 uur op school. Op 13 december 5.30 uur zijn we op school om alle videofilms te zien. We bespreken met Hilde welke delen we willen houden, wat overbodig is en, grof gezegd, in welke volgorde we de shots willen gebruiken. We krijgen in de weken daarna les in montage, die we dan in januari uitvoeren. We bepalen met Bryna een datum voor een feestelijke première op school voor wie we de eigenaren en hun families, onze families en alle studenten en docenten uitnodigen. Jeroen Verdonk

Prachtige wereld dit Misschien was ik voor mijn leeftijd zelfstandig genoeg maar de tijd op The New School heeft me onafhankelijk gemaakt. Het was de combinatie van die gesjeesde, verwende, relaxte tot briljante groep, de heel goede en soms wat vreemde docenten en het lessenpakket van een beetje dit, een beetje dat. We kwamen in aanraking met veel verschillende vakgebieden. Tel daar het wonen-op-kamers en het uitgaan en vrij zijn bij en je hebt een heel aardige studententijd. Na de New School ben ik gaan studeren aan de UvA, aan de faculteit der letteren, waar ik eerst Nederlandse taal en letterkunde heb gedaan en waar ik ben afgestudeerd in de richting publicistiek van Culturele Studies. Daarna zijn wij, Diederik (lichting ‘89) en ik, in 1995 naar Antwerpen verhuisd en ben ik gaan werken bij VNU, nu Sanoma Uitgevers. Daar ben ik, met veel plezier, bijna tien jaar lang teksten eindredacteur geweest. Diederik is in 1995 zijn eigen fotostudio begonnen. Sinds 2004 runnen we Galerie van der Mieden, een galerie voor hedendaagse kunst. De studieboeken en tijdschriften hebben plaats gemaakt voor lijvige kunstboeken en één-minuut-voorlees-verhaaltjes voor onze drie kinderen. Mijn vriendenkring bestaat nog steeds voor een groot deel uit oudstudenten van de school. Niet dat we het vaak over de schooltijd hebben; nee, we hebben het over onzelf, ouders, huwelijken, werk, kinderen. Zulke goede vrienden heb ik er in de tussentijd niet veel bijgemaakt. Natuurlijk is het druk met de drie kinderen, die dus eigenlijk New Schoolertjes zijn, en de galerie. Mijn honger naar kennis raakt nooit gestild en ik hou nog altijd van kleinschalig en intens. Nu is er hier veel te leren, het is een mooi vak, een prachtige wereld, dus het is erg leuk! Yvonne Cox Website van de galerie: www.vandermieden.com

1988 Frits Bedier de Prairie Pascale van Bemmel Maxine Bienfait Yvonne Cox Julie van Damme Gudrun Deutschman Theo Doyer Willem van Dijk Colette Forma

In december 1999 heeft Talitha de Jong Luneau de geboorte van haar kerstkind, het communicatiebureau Nebraska Ginmount, aangekondigd. Gesteund door echtgenoot Rolf Wouters als marketing/reclame adviseur en Diederik van der Mieden als fotograaf, coördineert Talitha projecten op het gebied van reclame, public relations, design, productontwikkeling, logo’s en huisstijlen, brochures en, en, en. Een bedrijf dus ‘met meer dan gemiddelde creatieve services’. Talitha was de eerste van onze studenten die haar NGPR-diploma heeft behaald. Voordat zij haar eigen bureau opzette, was zij verantwoordelijk voor de pr van Larmag Investments en het Diamant Informatie Centrum (PPGH/JWT-De Beers).

Martin Glass Piet Hein van der Heide Timon Hogervorst Katelijne Jurgens Talitha de Jong Luneau Thijs Lenderink Marjet van Lidth de Jeude Victoria de Man Jantien Oldenziel Lodewijk Oudshoorn Thera Westerhoud Caroline Zaal 14

Na mijn stage bij reclamebureau De Ondernemers, ben ik bij dit bureau gaan werken. Er volgde een aantal kleine reclamebureaus tot ik in 1996 mijn eigen bureau startte, Mannen op de Maan. Dit heb ik precies drie jaar gedaan om daarna in 1999 bij Ogilvy te beginnen. Zes jaar later stapte ik over naar de adverteerderszijde. Bij BMW Nederland werd ik verantwoordelijk voor de communicatie en ik stuurde PPGH/JWT aan. De bedrijfscultuur bij BMW beviel me niet en ik ben na 1,5 jaar overgestapt naar Eigen Fabrikaat, een onderdeel van DDB, waar ik nu een jaar accountdirector ben. Thijs Lenderink Na mijn stage en zes maanden Spanje, startte ik bij The Dutch Commotion Company; een van de grondleggers van beleveniscommunicatie (al heette dat toen nog niet zo). Het bureau fuseerde enkele jaren later met Motivision, waarvan ik managing director werd. Ik was jong en het was een leuke en leerzame periode. Ik ontdekte waar mijn kracht lag en ook waarvan mijn hart juist niet sneller ging kloppen. Toen het team op orde was, besloot ik mijn droom na te jagen en reisde ik een jaar de wereld rond. Na terugkeer in 2001 startte ik samen met mijn compagnon Moodies B.V.: het bureau dat de mood en de message koppelt, vanuit de gedachte dat je ervoor moet zorgen dat doelgroepen ontvankelijk zijn. Of het nu gaat om programma’s die medewerkers bewegen anders naar hun werk te kijken of het toevoegen van een tastbare beleving aan 80 autoshowrooms, we zetten er graag onze tanden in! Het ondernemersbloed kriebelt altijd, vandaar dat we ook bezig zijn nieuwe wegen te bewandelen. In 2004 resulteerde dat in het op de markt brengen van Tiocca! moodchocolade en ook op dit moment werken we aan kansrijke nieuwe productconcepten. Colette Forma

Having a great time! Thera Westerhoud heeft wat veel New Schoolers ambiëren: een creatieve en lucratieve baan, een woning en bureau in Amsterdam, een huis op het platteland in Frankrijk en een gezonde en gelukkige familie. Niet iets wat je in een paar jaar bereikt, maar zij bewijst dat het met ambitie en hard werken kan. Thera: ‘After 5 years with Joop van den Ende Television Productions, I was offered a job in the audiovisual communication department of the ING Group, making films for the Postbank, Nationale Nederlanden, ING Bank, RVS en Tiel Utrecht and internal videoproductions and videojournals. After 3,5 years I stopped working, bought a dog and gave sailing lessons to children. It was a great time, and in those six months I also created Thera Productions. Since then I have married and given birth to two sons, Koen and Casper. ‘I’m now an executive producer of my own films and video’s for organisations. Communication companies also hire me to set up big events. In october 2005 I arranged 45 Years Randstad for 15,000 of their employees at ten different locations worldwide. 6,000 people in Leiden shared their party via a live satellite connection with all the other ten locations. ‘Last year we decided to move to the south of France. We bought a house with outbuildings which we are renovating for gites and chambre d’hotes. Verdier is about 1,5 hours’ drive from Toulouse. I travel back and forth to The Netherlands for work once every seven weeks or so, and Gerben, my husband, quit his job and now works on the renovation. You can see a little of what we are doing at our site www.lechantduverdier.nl

Direkt na school ben ik naar Madrid gegaan om Spaans te leren. Daar heb ik ook mijn man leren kennen, een Duitser. We hebben nog drie jaar in Madrid gewoond waar ik bij Mercedes in de marketingafdeling heb gewerkt. In 1994 moesten we naar Frankfurt am Main verhuizen, waar we nog steeds wonen. We hebben vier kinderen en sinds vier jaar werk ik bij een voetbalclub (Eintracht Frankfurt, 1. Bundesliga). Ik leid de afdeling Events. Mijn kinderen spreken eigenlijk het meest Duits. Nederlands kunnen zij verstaan, drie kunnen het ook spreken. Maar eigenlijk spreken we allemaal slecht! Ik ben weinig in Nederland: twee kinderen zitten op de middelbare school, twee op de lagere. Ze sporten veel, dus er blijft weinig tijd over om naar Nederland te gaan. Maar ik ben op 2 juni wel daar. Jantien Oldenziel-Bierich

Nadat de opleiding net haar eerste jaar achter de rug had, kwam lichting ’88 eraan. De school was nog niet helemaal door de eerste kinderziektes heen, dus voelden we ons ook een beetje pioniers (of werden we gepionierd?). Het was even wennen om hele werkdagen op de school te vertoeven maar daar vonden we al snel onze draai in. De koffiekamer werd buiten de lesuren druk bezocht en ook was de rookkamer een favoriete stek. Bryna bleef maar roepen: ‘No cigarettes in the coffee cups.’ Ik geloof niet dat we ons daar iets van aantrokken. Sorry about that. Met een bont gezelschap aan leerkrachten, hebben we de twee theorie-jaren glansrijk doorstaan. Niet elke docent was het met het beleid eens en de frustraties van sommigen werden dan ook niet onder stoelen of banken gestoken. Ook wij studenten lagen af en toe overhoop met Bryna. Discussies waren bij voorbaat al verloren maar ze dwong ons wel over een aantal zaken goed na te denken en te verwoorden. Ook de beruchte opdrachten, het schrijven van essays, waren avondvullende bezigheden. We wisten hoe kritisch zij was, dus deden we extra ons best om zo min mogelijk confrontaties met haar aan te moeten gaan. Ook al had je een essay van WB Yeats overgeschreven, dan nog werd de essentie van het stuk volledig onderuit gehaald! En toen deden computers hun intreden. Er werden Macintosh computers aangeschaft en we zouden een cursus WP 4.8 op die dingen krijgen. Tsja, en toen kon WP niet op Mac draaien. Dan gingen we maar naar Klaas en Sien om het verdriet te vergeten. Klaas en Sien van Café ’t Span kenden ons op den duur als geen ander. Langlopende schulden waren daar geen probleem. De bende van 88

Under blue skies Fifteen years ago, Julie van Damme visited Cape Town, South Africa and never left. She had worked on various pr-projects in The Netherlands and Belgium and in between had traveled abroad, but it was in South Africa that she put down her roots. Married to a South African film-maker, Julie realized that her new homeland offered European photographers and filmmakers excellent value for world-class productions. During a grey and cold European winter, they can film or photograph in brilliant sunshine, under blue skies and with a choice of locations unparalled up north: mountains, beaches, cities, wine farms and beautiful homes and gardens. Her company can provide a multilingual staff, a professional crew, technical equipment, accomodation, transport, location permits, models and animals. Whatever the European clients can’t or won’t bring with them, Julie has it on hand. Vroom and Dressman, Kuyichi Jeans, Claudia Strater, Marie Claire, Gas Jeans, Sony Ericsson, Smart Cars, SN Airlines Brussel en Hunkemöller are a few of her satisfied customers. In 1998, Cornelie de Kroes (‘93) went to Cape Town, loved it and decided to look for work. Euroconnection sounded like something she could contribute to, maybe they needed someone? She applied for a job, was asked to come in to talk and, after an animated conversation about old times at The New School, Julie took her on board. Cornelie’s story is on page 51. Julie’s website address is www.euroconnection.co.za

Wij waren erbij

September 1988 Een idee voor een project: een fotowedstrijd voor middelbare scholieren. Het doel is een historische weergave te krijgen van een door-de-weekse schooldag: een ‘One Day in the Life of ’ document. Al snel zijn er enthousiaste studenten die een volledig plan uitwerken. Natuurlijk loopt het niet zo soepel, het is ons eerste project en we zijn in het diepe gegooid. Het grote startprobleem is dat we niet weten waar we moeten beginnen. Sponsorbrieven kunnen pas de deur uit wanneer het plan op papier staat. De begroting hangt af van het aantal scholen dat we willen aanschrijven, terwijl dat weer afhangt van de grootte van het beschikbare geld. Alom onzekerheid dus. October Door Herman Hoeneveld hebben we een sponsor, de firma Konica, en Herman verleent ons ook zijn medewerking. De wedstrijd is nu puntsgewijs op papier gezet. We kiezen een dag in het voorjaar, 11 mei, waarop de kinderen hun foto’s moeten maken. Het feit dat onze wedstrijd samenvalt met de viering van 150 jaar fotografie maakt het extra leuk. Leerlingen van mavo, havo, vwo en lbo kunnen één foto of een serie van maximaal zes insturen. Een deskundige jury zal een selectie maken die tentoongesteld wordt in de Nieuwe Kerk tijdens de internationale fotomanifestatie Foto 89. Voor de jonge winnaars een unieke kans om hun foto’s naast ’s werelds besten te zien hangen. November Voor onze sponsor maken we een packet informatie, van spelregels tot publiciteit. Eindelijk hebben we een titel die Herman heeft bedacht: ‘11 mei, ik was erbij’. Februari We sturen een persbericht naar vaktijdschriften voor dekanen en naar de directeuren en schoolkranten van 3000 scholen. In maart wordt Piet Hein achter een Konica camera gefotografeerd voor onze poster die, tezamen met

een aantal inschrijfformulieren, naar alle scholen wordt gestuurd. Van dekanen en leraren krijgen we enthousiaste reacties en de TROS Huiswerklijn nodigt ons uit om te komen vertellen over het project, wat Talitha en ik graag doen. Mei Er komen veel mooie foto’s binnen, meer dan 500. Alle foto’s en formulieren moeten nummers krijgen en goed bewaard worden, zodat we de winnaars snel kunnen vinden. De hele vloer is bedekt met papier en enveloppen en andere studenten moeten Jeroen, Thalita, Thera, Jantien en mij helpen. Juni De juryleden, Daniel Koning, Rolf Bos, Anneke Ponzen en Herman, zijn een hele dag op school. Uiteindelijk zijn 28 inzendingen gekozen om in de Nieuwe Kerk te komen hangen. De eerste prijs gaat naar een twaalfjarig meisje! Een hele middag zijn we bezig om alle winnaars te bellen: wat leuk om goed nieuws te mogen brengen. 31 Augustus Vandaag is er een receptie in De Brakke Grond, zijn de prijzen uitgereikt en gaan de leerlingen, hun families en wij naar de kerk om de tentoonstelling te bekijken. Op een lange muur vlak naast de ingang hangen hun mooi-ingelijste foto’s en een beschrijving van ons project en onze school. Ik weet niet wie meer trots is: de leerlingen, de ouders of wij! Colette Forma

De deur stond op een kier en ik was al binnen. Ontmoeting met Bryna: ‘What can I do for you?’ Ik kwam uit nieuwsgierigheid op het rijke vakkenpakket af waar film, filosofie en psychologie deel van uitmaakten. Misschien kon ik hier een workshop doen? Ik was degene die informatie vroeg maar langzaam draaide het om. De dame begon mij vragen te stellen. Meteen was er enthousiasme, het zoeken naar mogelijkheden en het geloof in de goede afloop. Ik ging naar buiten en ik had een baan. Waarom ook niet? Ik stond voor de deur, half in een droom, maar in de andere helft probeerde de nuchterheid tot mij door te dringen die zei: ‘Dit moet ik uitzoeken, dit gaat te snel, het is vast een sekte.’ De schijnbare afwezigheid van twijfel, het bruisend enthousiasme, de voortdurende ideeënstroom tot ’s avonds laat, het gewone leven dat tussen alles door blijft spelen. Dat tekent Bryna en heeft voor mij het werken voor de school een verrassend en plezierig avontuur gemaakt. Graphic arts en fotografie werden in deze 20 jaar beide digitale disciplines. De inhoud van de lessen veranderde daardoor op aangename wijze mee. Wat bleef is het mooie van de creativiteit die altijd maar weer te voorschijn komt. Miriam Deckers Voordat ik in 1988 les kwam geven, heb ik eerst gedoceerd op een handelsschool om snel geld te verdienen. Maar zo leuk was dat niet want, als je met je hoofd naar het bord stond, kon er een stanleymes op je afkomen. Via Professor Cohen Jehorem op de UvA hoorde ik dat The New School een docent recht zocht. Ik heb auteursrecht gestudeerd en daarnaast filosofie en zo ben ik hier dus terecht gekomen. Ik geef maar één dag per week les, dit houdt het leuk. De studenten zijn goed opgevoed en ik probeer hen zoveel mogelijk te motiveren en te interesseren in mijn vak. Ik zie dit als een uitdaging maar het motiveert mij zelf ook. Daarnaast heb ik nog twee banen. Ik werk op een communicatiebureau waar ik onder andere campagnes maak voor de overheid en ik ben partner bij een ICT consult. Ik doe dit niet omdat ik goed ben in de ICT. Het bedrijf bestaat uit 23 werknemers en ik regel alles op communicatiegebied. Ik ben dan ook op dit moment tijdelijk directeur. Tekenen is altijd een grote passie van mij geweest. Ik ben hier nooit mee doorgegaan omdat het weinig verdiende. Maar af en toe maak ik nog wel eens illustraties voor een boek. Als ik teken voor mijn hobby, dan zijn het vaak dingen uit het dagelijkse leven, dingen die me opvallen en me aanspreken. Dré Kampfraath

Toen ik aan het einde van de jaren 80 als lerares Duits aan The New School werkte, was er een gevoel van verandering in de lucht. De school heette niet alleen ‘new’ maar was toen als instituut ook nog ‘nieuw’ en in opbouw. Ik had daarvoor les aan kandidaten voor het eindexamen atheneum gegeven, waarbij de klemtoon lag op het overbrengen van tenminste een minimum aan interesse voor de Duitstalige literatuur die mijn liefde had en heeft. Nu ging het om de taal zelf, een taaie zaak, want Duits is - anders dan op het eerste gezicht lijkt - moeilijk te leren en dus ook te onderwijzen. Ik probeerde met aktualiteit wat leven in de lessen te brengen. De DDR bestond toen nog, het midden van Europa werd hoe langer hoe meer de hot spot in de nieuwsberichten, en dat paste wonderwel bij mijn lessen en bij de Jugendstil-sfeer van het gebouw. Dit lijkt anno 2007 op oude geschiedenis, zo relatief zijn de begrippen ‘oud’ en ‘nieuw’ in onze tijd. Een goede school moet daarop inspelen, en ik ben zeker dat The New School, nu 20 jaar ‘oud’, het uitstekend doet en dat nog vele jaren zal blijven doen. Ad multos annos! Inge Lehmann

Naast een druk leven als chansonnier die regelmatig in theaters en op televisie zingt, cd’s uitgeeft en zijn eigen chansons componeert, ga ik elke week negentien jaar lang naar The New School om Franse les te geven. In Frankrijk was ik ook een onderwijzer maar mijn hobby was zingen, dat deed ik daarnaast. Ik was altijd bezig met muziek. Als kind van drie was ik de hele dag, tot ergenis van mijn omgeving, aan het neuriën. De droom om er iets mee te doen is uiteindelijk hier in Nederland uitgekomen. Ik ontmoette leden van het Gemini-ensemble, die mij stimuleerden met zang door te gaan. Ik beleef een intens geestelijk en lichamelijk plezier aan zingen en ik hoop altijd dat mijn publiek die intensiteit overneemt. Lachen, huilen, zich even laten gaan. Ik zoek - en schrijf - teksten die veel met mij te maken hebben. Mijn programma is een ontmoeting van de wereld van het chanson met de Nederlandse theatrale traditie. Die combinatie theater en muziek bestaat in Frankrijk niet. Daar zingt iedereen z’n liedje. Philippe Elan

Het was een koude, regenachtige herfstavond en, ondanks ferme tegenzin, besloot ik de wind en regen te trotseren en naar een lezing over Freud te gaan. Die lezing bracht mij weinig nieuws. Een kopje koffie en dan naar huis, zo besloot ik tijdens de pauze, maar tot mijn verbazing werd ik aangesproken door een dame. ‘Are you a teacher? I thought you might be a teacher,’ waren haar openingswoorden en, na mijn half-instemmend gemompel, vertelde zij enthousiast dat zij een school aan het ‘openen’ was en misschien een psychologiedocent kon gebruiken. Haar enthousiasme was zo aanstekelijk dat de pauze voorbijvloog en ik met goed fatsoen niet meer weg kon glippen. Bij het verlaten van het gebouw wisselden we onze telefoonnummers uit. En zo kon het geschieden dat ik enkele maanden later werd gebeld en, bij een hernieuwde kennismaking, de vraag voorgelegd kreeg: ‘Can you teach?’, ik antwoorde: ‘Of course I can teach!’ en mijn aanstelling als psychologiedocent was een feit. De collega’s en studenten die ik leerde kennen en de kans om mijzelf verder te ontwikkelen, voor dat alles ben ik dankbaar. Francis Verbeek

Amsterdam, een wereldstad. Zoveel aanraders. De veerbootjes over het IJ met hun maffe eindbestemmingen. De loodsen van de voormalige werf NDSM. Mis dan niet de afgemeerde Russische onderzeeër en de indoor skeelerbaan: Koude Oorlog en 2006 inéén, badend in de ruimte. Probeer eens alle tramlijnen en de paar lullige metrolijnen, tot aan hun eindpunten. Pak de lift naar hoge uitzichtspunten, zoals het Okura Hotel of de 11e etage boven het Stedelijk Museum. Scharrel over de kashba in Winkelcentrum Slotervaart, voor twee zones (drie strippen) tussen de geuren, kleuren en geluiden van Marokko en Turkije. Bezoek stadsstrand Blijburg, een fenomenale locatie. De Westergasfabriek: dankzij een welbestede smak geld uit de gifgrond herrezen. Vrijwel iedereen die er rondhangt lijkt zowaar gelukkig. Tramlijn 10 richting Staatsliedenbuurt, bruggetje over et voilá. Oh jee, er zijn nog zoveel andere mogelijkheden! Joost Gramsbergen

1989 Richard Abram Alexander Arkauer Anneke Brentjens Jorinde van Dongen Nelleke Dorsman Anoeska van Essen Anouk de Gruijter Fabien van den Ham Mickey van Helden Jurriën Holthuis Marc de Jong Sallie Joosten Mischa Kamp Diederik van der Mieden van Opmars Rutger Oosterhoff Willem-Jan Oosterveld Jeroen Ragas Kariëna Rinsma Heleen Rittershaus Nathalie van Rijckevorsel 22

Marieke van Santen

I’m finishing up my PhD in Sociology at the University of Southern California, writing like crazy and expecting to graduate during 2007. It was one bumpy road: my Bachelor at the UvA and a Masters in US Area Studies at the University of London. From 1999 to 2001 I worked as a Senior Research Analyst for a financial management company in London but decided to give the PhD career path one last try here in California. I’ll be in the job market for a tenure track professor position in 2007 - keep your fingers crossed - in Media or Sociology. I’ve been looking at the influence of political ideology on the regulation, content and media analysis of television violence. Marc (Jung-Whan) de Jong Na school in 1992 ben ik gaan werken in de tijdschriftjournalistiek. Ik heb een aantal jaar gewerkt voor Memory Magazine, een op arbeidsmarktcommunicatie gericht tijdschrift, en hield me daar na verloop van tijd met alle aspecten van de tijdschriftuitgeverij bezig. Door een sprong naar New York was voortgang in de communicatiebranche niet meteen mogelijk en ben ik gaan werken als juridisch assistent op een advocatenkantoor. Terug in Nederland ben ik dat blijven doen. Ik werk nu ruim zes jaar bij Baker & McKenzie in Amsterdam. Ik doe ondersteunende en licht juridische werkzaamheden en beheer twee secretariaten, waaronder die van het Tijdschrift voor Financieel Recht. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, van zes en twee. Mickey van Helden Na The New School ben ik gaan werken op de pr-afdeling bij Joop van den Ende. Ik had twee interesses: massa-media en de wereld verbeteren. Hoe ik dat laatste zou gaan doen wist ik niet, maar daarom besloot ik na een jaar de wereld te gaan verkennen. Uiteindelijk heb ik tien jaar lang op de bonnefooi gereisd en in de grootste steden van de wereld gewoond zoals Parijs, Sydney, Londen en New York. Tijdens mijn reizen deed ik zoveel mogelijk ervaring op bij mediabedrijven: televisie, film en internet. Terug in Nederland werk ik sinds drieëneenhalf jaar voor Save the Children als Campagne Coördinator. Een enorme uitdaging om, met weinig budget, een organisatie met weinig naamsbekendheid in een overvolle markt zichtbaar te maken. Gemiddeld twee keer per jaar reis ik naar ontwikkelingslanden. Dit is telkens weer indrukwekkend, vaak verdrietig maar vooral ook zeer verrijkend! Kariëna Rinsma

Op nieuwe wegen Ambities had hij niet, zegt Jeroen Ragas: ‘Of ze waren abstract, zoals een mix tussen Gordon, Gekko en Kuifje. De toekomst zag er hoe dan ook zonnig uit in mijn toenmalige beleving. Ik was aan het einde van het derde jaar tot de tanden bewapend voor de toekomst, maar de stages die ik liep droegen niets bij aan mijn verdere loopbaan.’ Jeroen is de reclame ingegaan als ‘creatief’ voor Lintas en Lowe. Later werkte hij als freelancer voor adverteerders als Unilever, Het Net, KPN en Nuon. Tegenwoordig heeft Jeroen samen met twee partners zijn eigen bureau, Colonel Parker, genoemd naar de manager van Elvis Presley. Op hun website vertelt het bureau: ‘De naam hebben we gekozen als eerbetoon aan de grote commerciële en creatieve capaciteiten van de legendarische Nederlandse manager van Elvis. Deze creatieve ondernemer heeft alle mogelijke nieuwe wegen bewandeld om Elvis beroemd te maken. Op dezelfde manier willen we onze klanten helpen succesvol te worden door hun merken ongekend populair te maken. ... Of, zoals Colonel Parker na enkele jaren zelf concludeerde: “When I met Elvis he couldn’t spell Memphis. Now he owns it.” En daar valt weinig op af te dingen.’ Colonel Parker heeft vele prijzen voor haar werk gewonnen met als bekendste voorbeelden de Gouden Loekie en Effie voor de reclames van Melkunie en Calvé Pindakaas. Ze geloven sterk in partnership en hun klanten leveren een grote bijdrage aan het creatieve proces. Om tot een goed resultaat van de campagne te komen, streven ze hun motto na: ‘We like to put our money where our mouth is.’ Interview: Anne-Marie van den Boom

We gaan een krant maken

Eentje voor jongeren, want die hebben er nog geen. En die krant maken we binnen de school, want er zijn schrijvers en fotografen genoeg. Dat was het project dat Bryna aan enkele studenten van de The New School voorstelde, waaronder Martin Glass. Hij zou de taak krijgen dit plan te verwezenlijken. Martin schreef: ‘Na een aantal afspraken vol dromerige fantasieën, wisten we dat het moest kunnen. In januari 1990 werd er een strijdplan gemaakt. We analyseerden de Engelse equivalenten, zetten een formule op die vorm gaf aan de inhoud en de lay-out en vonden een passende naam.’ Artikelen en foto’s kwamen binnen van Pascale van Bemmel, Nelleke Dorsman, Anoeska van Essen, Martin, Sonia Haagsma, Fabien van der Ham, Mickey van Helden, Timon Hoogervorst, Sallie Joosten, Paul Koldewey, Thys Lenderink en de docent marketing Martin van der Sluis. Miriam Deckers, docent graphic arts, begon, samen met Umari Idi, een ex-Rietveld student, de krant te ontwerpen. Henk Vreekamp, docent journalistiek, zou als hoofdredacteur borg staan voor een zo hoog mogelijk niveau betreffende de inhoud. Martin: ‘Ondertussen verzorgden Jantien Oldenziel, Willem Jan Oosterveld en Thera Westerhoud een marketing enquete onder zoveel mogelijk doelgroepjongeren over de wensen en vereisten van een dergelijke krant. Anderen ontwierpen tal van ‘dummy’-advertenties om de geplande advertentiepagina’s enige standing te geven. Alles werd samengevoegd tot een concept voor een nieuwe krant. ‘In juni was het dan zover. Trots als een pauw presenteerde

we het nulnummer van Tabula, weekblad voor jongeren. Twaalf pagina’s met tijdloze stukjes over sport, politiek, kunst en, ja, zelfs een verslag van Sonia’s bezoek bij de president van Argentinië, Carlos Menem.’ Later heeft Martin ‘de krant’ onder het mom van een stage draaiende gehouden. Dit in samenwerking met een uitgeverij van streekbladen in verschillende gemeentes in de Randstad. Zijn krantjes misten redactioneel materiaal tussen de advertenties. De studenten beloofden ééns in de zes weken genoeg teksten en foto’s te sturen om vier halve pagina’s te vullen. Martin werd hoofdredacteur. Die periode is zeer leerzaam voor hem geweest. Hij kwam voor vele tegenslagen maar ook successen te staan. En kan dan ook met een tevreden gevoel hierop terug kijken. Tekst: Vera Haan

A goodlooking guy Mijn vriendin woonde samen met enkele van haar vriendinnen die ook op onze school zaten. De goedkope wijn en de joints, in combinatie met de algehele levenslust, zorgde nogal eens voor wat herrie waar de bovenburen niet van gediend waren. Deze klaagden regelmatig maar, toen hun gebonk tegen de voordeur niet hielp, wendden zij zich tot de hogere macht: de bezitter van het pand en directrice van de school: Bryna. Tijdens een lunchpauze werd ik van de stoep geplukt en verzocht plaats te nemen aan de tafel waar zij en haar onvolprezen docenten van hun broodje kaas genoten. ‘Jongen,’ opende ze direct, ‘How old are you? Ah, so you’re a goodlooking guy, twenty years old, and you have sex every night?’ ‘Sorry?’ ‘It’s normal. You’re a healthy guy, huh?’ Dat kon ik niet ontkennen maar wat hadden mijn sexuele activiteiten hier mee te maken en waar had ze het over? ‘Jongen, it’s embarrassing for an old lady to hear you screaming all night ...’ De docenten aan tafel aten stug door. Slechts een enkele fronsende wenkbrauw suggereerde interesse in het gesprek maar achter deze façade zag ik minstens vijf grijnzende koppen. Ik was te verbijsterd om haar van repliek te dienen, bovendien ratelde ze lekker door. ‘Listen, ik heb veel klachten van those ladies upstairs and they are right, this has got to stop. Twice a week and for God’s sake, don’t shout too loud and make such a noise. Jesus!’ Ik twijfelde nog of ik haar moest vertellen dat ik niet tot het leger der krijsende Tarzans behoorde en zij de klachten wat verkeerd had begrepen. Het was al niet meer nodig. Binnen twee minuten stond ik weer op de gang. Twice a week, zo luidde voortaan het parool. Welkom op The New School, inclusief een intensieve persoonlijke begeleiding.

In de prille zomer van 1989 was ik een halfjaar afgestudeerd in de Nederlandse taal- en letterkunde. Ik zat vol met idealen en plannen, maar zonder werk: het was een slechte tijd voor pas-afgestudeerde academici. In het begin vond ik het werklozenbestaan wel prettig. Elke dag uitslapen. Eindeloos lezen en dagdromen. Muziek luisteren. Veel te veel televisie kijken. Door de stad dwalen. Vrienden opzoeken. Het leven leek één grote vakantie. Na een tijdje sloeg de verveling echter toe. Mijn vrienden vonden wel werk. De stad verloor zijn glans. Mijn geld was altijd op. En van al dat lezen, zappen en slapen werd ik steeds suffer. Ik wilde wat doen! Maar hoeveel solliciatiebrieven ik ook schreef, ik kreeg de ene beleefde afwijzing na de andere. Ik begon de toekomst somber in te zien. Toen kreeg ik een telefoontje van een vriendin. Haar kennis Hilma doceerde Nederlands aan een kleine, particuliere hbo maar ging nu wat anders doen. De school zocht een opvolger. Als ik belangstelling had, moest ik Hilma bellen. Wat Hilma mij vertelde, klonk me als muziek in de oren: lesgeven in schriftelijke en mondelinge taalvaardigheid, op hbo-niveau, in kleine groepen. Het was een deeltijdbaan, met behoorlijke verdiensten en zelfstandigheid. Een lot uit de loterij! Ik wist dat ik geen enkele kans zou maken. De afwijzing lag al klaar. Ik geloof dat ik dezelfde week nog zenuwachtig naar het Oosterpark fietste. Er was geen sollicitatiecommissie. Ik had een typisch Bryna-gesprek, van de hak op de tak maar wel geanimeerd. Zij vertelde over de school, de bijzonder combinatie van vakken, de studenten. Ik vertelde over mijn ideeën over goed schrijven en spreken in het openbaar. Steeds gedrevener werd ik, ook al wist ik dat het niks zou worden. Maar ach, wat had ik te verliezen? Dezelfde avond belde Bryna. Ik kon in september beginnen. ‘Een jong iemand die zo enthousiast is, dat is precies wat onze studenten nodig hebben. Let’s give it a try.’ Zij zag iets in mij wat ik zelf nog niet zag, zoals zij in de studenten de talenten ziet voordat zij ze zelf ontdekken. Ik heb de kans die me werd geboden met beide handen aangegrepen. Ik probeerde de studenten de kneepjes bij te brengen van toegankelijk schrijven, van spreken in het openbaar, vergaderen, onderhandelen, scripties maken. Ik hoop dat ze er wat van hebben opgestoken. Maar één ding is zeker: er is niemand die in die volgende jaren zoveel geleerd heeft als ik. Frank Willemsen

Some say many EFL teachers are failed actors. I don’t include myself in that group; instead, I’m a failed sports journalist. So allow me to begin with a sporting analogy. Once a year my students play an international match. It’s their big day, their chance to shine. They’re naturally nervous, but they’ve had the necessary training and preparaton, and now it’s up to them. This day occurs in June, when they do their Cambridge exam along with thousands of others across the world. They’ve already done their Listening papers and their oral exam, the latter being their strongest skill. But can they cope with the Reading paper: four texts and 45 questions in 75 minutes? Can they show ‘a good control of written English, be able to use the appropriate tone and register’? And then comes the Use of English exam: gap-filling tasks, word formation, error correction and register transfer! I usually phone a few students at the end of the day ‘How did it go?’ The usual answer is a pessimistic ‘zwaar’. Yet over the years the results have been quite good. In August I can usually contact the majority of them with a congratulaltory message, ‘Well, you did it! Well done!’ In October they get an impressive certificate from the University of Cambridge telling them they are advanced or competent users. Okay, they’re not on the front page of a newspaper holding a trophy and with a medal around their necks. No lucrative win-bonus either. But they do have an internationally recognized certificate of which they can be rightfully proud. Steven Murray Ik werk als historicus sinds 2004 aan de Universiteit van Leiden, geef daar veel colleges, vooral over de Duitse geschiedenis van de 19de en 20ste eeuw, maar ben de laatste jaren ook steeds meer bezig met ‘wereldgeschiedenis’. Ik ben erg blij dat ik ooit dit prachtvak ben gaan doen. Het werken aan een universiteit is geweldig: de studenten zijn gemotiveerd en de collega’s heel prettig. Ik probeer naast het college geven zoveel mogelijk te schrijven. Samen met twee collega’s heb ik bijvoorbeeld onlangs het boek Duitsers als slachtoffers: het einde van een taboe? geredigeerd, een controversieel, maar belangrijk en interessant thema. In mijn vrije tijd doe ik nog steeds veel aan muziek en sport. Patrick Dassen

Uit het Nieuwe Bijlmer Stadsblad, 1 maart 1990 Vier studenten aan The New School menen ‘een eenvoudige oplossing’ te weten voor het Bijlmerprobleem: verander de wijk in een campus, een universitaire nederzetting naar Amerikaans voorbeeld. Daartoe zou de UvA naar de Bijlmermeer moeten verhuizen. Vele zaken die een prettig woonverblijf creëren - cafés, winkelcentra en dergelijke - zijn al aanwezig en boekwinkels, bioscopen, sporten andere recreatiemogelijkheden voor de hele buurt komen vanzelf. Er komt meer leven in dit ‘ghetto’ en de werkgelegenheid zal ook toenemen. Anneke Brentjens en Marieke van Santen zijn twee studenten die het gebrek aan woonruimte in Amsterdam aan den lijve hebben ondervonden. Terwijl de binnenstad rijk is aan hotels en kantoorgebouwen, zijn betaalbare woningen schaars. Vele gebouwen dragen een naambord van de UvA. Zou het verhuizen van de faculteiten, collegezalen en administratie geen zee van woonruimte in het centrum opleveren?

Uit de New School Newspaper, februari 1990 Tijdens ons onderzoek kwam ons een bericht ter ore dat ons sterkte in ons idee. In het Belgische Louvain la Neuve is een situatie zoals we die voor de Bijlmer in ons hoofd hebben. Er is een stad voor studenten gebouwd met gezellige cafés en winkels en aan de stadsgrenzen de collegezalen en faculteiten. De integratie van studenten met de mensen die al jaren in de buurt wonen ging als vanzelf. Anneke, Marieke, Marc de Jong en ik hebben contact opgenomen met de publicrelationsafdeling van Louvain en vanaf dat moment kwam het project in een stroomversnelling. Een week later zetten we koers naar België. Het administratiegebouw werd snel gevonden. Het bleek dat de opzet van deze gemeenschap optimaal functioneert. Studenten vechten voor een plaats en de overige bewoners hebben het uitstekend naar hun zin. De sfeer is losser en gemakkelijker dan in welke andere stad ook. Waarom dan niet hier? Jeroen Ragas

De vrouwen van toen en nu Van Anne Karen Schram: ‘Natuurlijk was er discussie over welke projecten de studenten wel of niet moesten doen. Zo ook toen de school gevraagd was om een boek voor het 20-jarig jubileum van de Beahuis & Bloemenhovekliniek te schrijven en vorm te geven. Wil je hier wel of niet aan werken? Het was “maar een project” maar we hebben daar goede gesprekken over gehad. We moesten altijd goed nadenken voordat we ergens aan begonnen.’ Mickey van Helden en Anne Karen waren zo enthousiast dat zij de hele zomer van 1991 met Miriam en Bryna hebben gewerkt om het jubileumboek op tijd te leveren. Nadat zij bijna het hele archief van de kliniek heeft gelezen, heeft Mickey de tekst geschreven. Er waren ook veel foto’s van demonstraties door Dolle Mina’s en andere vrouwengroepen en van de bezetting van het gebouw in mei 1976 om de sluiting van de kliniek door de minister van Justitie, Dries van Agt, te verhinderen. De tekst werd ongeveer uit Mickeys handen gerukt door Miriam Deckers en Anne Karen, om het hoofdstuk voor hoofdstuk in de computer op te maken. De zomer vloog voorbij, de deadline naderde maar het boek moest op de dag van het jubileumfeest worden gepresenteerd, daarvoor waren zij verantwoordelijk! Achter in het boek staat: ‘Het leek het bestuur van de Beahuis & Bloemenhovekliniek interessant om twee jonge vrouwen van nu, Mickey van Helden en Anne Karen Schram, de opdracht te geven tot het schrijven en vormgeven van een veelbewogen geschiedenis. Een geschiedenis die ze zelf niet bewust hebben meegemaakt maar welke voor vele jonge mensen van nu een vanzelfsprekendheid is.’

1990

Daan van Beers Christine Beerens Nathalie Bitterman Jasper Bode Ellen Boeters Clementine Bolle Simone van den Burg Vanessa van der Bijl Tatiana Crooijmans Peter van Doeveren Natasha Femer Marguerite Frowein Caroline Hamel Nathalie Hes Fleur Kalbfleisch Josiene van Kampen Evelien Kers Sytske Kiestra Lisette Knoop Francisca Kramer Monique Mathon 30

Mireille Pieterse Irma van den Ploeg Alette Lunsingh Scheurleer Nicolette Schröder Annick de Wolf Pascal Zantman Willem Jan van Zon

Na de warme oase van het prachtige pand aan het Oosterpark trok ik op naar de koele wereld van de wetenschap. Under the spell van de geweldige psychologielerares Francis Verbeek en op zoek naar een academische titel. Het werd niets. Van de beslotenheid van een man of veertig naar de overbevolkte collegebanken waar ze met honderdtallen tegelijk ingeschoven werden. Ik moest niet te leuke papers schrijven, sprak de hoogleraar, wetenschap moet significant zijn, niet vermakelijk. Dus met mijn ontluikend schrijftalent, dat op The New School al uit de kast gekomen was, ging ik naar schrijversvakschool ’t Colofon in de Jordaan en volgde daar met plezier en succes een vierjarige avondopleiding tot scenarioschrijven. Mijn brood haalde ik uit de horeca. Maar scenarioschrijven levert geen goede boterham, tenzij je voor Hilversum gaat werken. Die ambitie had ik niet. Rolling Stone, een nieuwe opleiding dan maar. Het onderwijs in. Dan zou ik genoeg tijd erbij houden om mijn schrijverij door te zetten. In twee jaar deed ik de pabo en sta ik nu al meer dan zes jaar voor een Montessoriklas op de prachtige school De Eilanden op het Bickerseiland in Amsterdam. En de schrijverij? In de lange vakanties schuif ik achter mijn tekstverwerker. Eén toneelstuk schreef ik dat opgevoerd werd door de toneelgroep waarbij ik speel. En nu, na meer dan vijf jaar noeste arbeid heb ik een groots en meeslepend kinderboek geschreven. ‘Het werkwoord’, riep Bryna altijd, ‘laat het werkwoord voor je zwoegen.’ Haar Angelsaksische manier van taalbenadering heeft me zeker beïnvloed. Daan van Beers Na mijn stage in het buitenland, ben ik een jaar vertegenwoordiger geweest bij Diesel Jeans en daarna direct voor mijzelf begonnen met het kledingmerk Bogie Women. Mijn bedrijf bestaat nu twaalf jaar en is inmiddels één van de betere agenturen en import firma’s in Nederland met als hoogtepunt, drie jaar geleden, de worldwide licentie van Mart Visser, die wij met succes in de markt hebben gezet. Momenteel werken een kleine 25 mensen voor mij en ik hoop het bedrijf naar een mooi internationaal niveau te kunnen brengen. Ik heb twaalf jaar op de Herengracht in Amsterdam gewoond maar heb nu een huis gekocht aan de Loosdrechtse Plassen. Ik ben nog wel steeds vrijgezel, dus nog geen gezinnetje, maar ook dat zal nog wel een keer goed komen. Als u het leuk vind, kijk even op onze site: www.zantman.nl Pascal Zantman

Hip, leuk, slim: WIT Je zou denken dat er geen kring van lezeressen bestaat die nog niet wordt bediend met een glossy blad. Maar Francisca Kramer ontdekte met haar compagnon Lisette Wevers ‘de kritische vrouw die gaat trouwen’ en in november 2006 lanceerden zij WIT. Francisca en Lisette ontmoetten elkaar anderhalf jaar eerder op vakantie in Australië. Beiden werkten in communicatie en journalistiek en beiden wilden altijd al een eigen magazine. Lisette werd in Australië ten huwelijk gevraagd en zo ontstond het idee voor een ‘hip trouwblad’. Een eigen blad opzetten vergt veel tijd en passie, en ook geld. Omdat beide vrouwen nogal eigenwijs zijn, wilden ze de baas blijven en startten ze hun eigen uitgeverij: Fris Magazines. Gelukkig had Francisca al jarenlang een succesvol communicatiebureau dat onder andere opdrachten deed voor Corus, zodat ze een kleine buffer had. Ook haar vriendin Lisette had een kapitaaltje opgebouwd. Samen lukte het hen om de productie van de eerste twee nummers te financieren. Onder de ongeveer 70.000 vrouwen die jaarlijks in Nederland trouwen, zijn er zeker genoeg die een bruiloft als ‘serious business’ beschouwen en op zoek zijn naar inspiratie voor net dat beetje extra. In de eerste uitgave, winter 2006-7, staan naast professionele modeproducties dan ook artikelen over hoe om te gaan met schoonmoeders, de psychologische ‘regels’ om een echtscheiding te voorkomen en hoe je ervoor kunt zorgen dat je niet failliet gaat aan de waanzinnige kosten van ‘de leukste dag van je leven’. Francisca: ‘Het gaat goed maar het is keihard werken. Ik denk nog wel eens terug aan het comfortabele leventje van hiervoor, maar ik zou voor geen goud meer terug willen. Als je eenmaal met je passie bezig bent, barst je van de energie en het optimisme. Binnen vijf jaar hopen we nog twee titels op de markt te brengen.’

Na wat omzwervingen, werk ik nu al 5,5 jaar parttime als office coördinator voor een Iers houtbedrijf in Soest. Ik ben verantwoordelijk voor alle lopende, dagelijkse zaken en hou me vooral bezig met planning, logistiek en budgetteringen. In Soest werken we in een klein team, waar mijn baas vooral commercieel in de buitendienst werkt en mijn collega en ik alles ‘binnen’ regelen. Ons sales-kantoor staat in Londen en de fabriek in Ierland, waardoor ik zakelijk bijna alleen maar Engels georiënteerd ben. Sinds zes jaar woon ik samen met Ezra Bos, mijn man, waarmee ik tijdens de jaren op school al samenwoonde, en onze twee dochters van zes en acht jaar in Amersfoort. We zijn hier terecht gekomen omdat hij mede-eigenaar van een reclamebureau is geworden. Nathalie Hes-Bos

Onder de titel ‘Stijl zal je hebben’, hebben we in ons jaarverslag 2002 een interview met Sytske Kiestra gepubliceerd. Zij werkte toen voor Nijkamp-Nijboer in Limburg als huisstijl-manager. Nu is zij een specialist in corporate identity management of, zegt zij, ‘a manager of visual performance’. Over huisstijl vertelde zij ons: ‘Ik kan geen herkenbaar gezicht voor een bedrijf creëren als het mij niet kan vertellen wat het in werkelijkheid doet. Wat is het product of service, wie zijn de klanten, wat is het probleem? Soms is een nieuwe huisstijl nodig na een fusie of, als een firma overschakelt van nationale naar internationale activiteiten, zij een imago nodig heeft dat overal begrijpbaar is. En soms hebben zij alleen advies nodig over huisstijl management en implementatie. Wat voor dit werk onmisbaar is, is een bovengemiddelde communicatievaardigheid. Je moet goed kunnen luisteren en, nadat je het probleem hebt geanalyseerd, de klant uitleggen waarom zij ons nodig hebben en wat we voor hen kunnen doen. I’m still working for Nykamp-Nyboer, still enjoying the fact that I advise so many different kinds of organisations. No project, no day is the same. In 2006 I helped KPN to transfer into their new Visual Identity as part of their Brand Unification Project. Also, NS International and the gemeente Emmen are two of my clients. Sorry, but more recent developments and projects are classified.’ Peter van Doeveren werkt aan leefbaarheidsprojecten bij een woningbouwvereniging in Osdorp, Overtoomseveld, Slotermeer en Geuzenveld.

After The New School I became a photography agent, working exclusively for Inez van Lamsweerde. She left for New York, I merged with another agency and they sent me to New York as well, to open up a branch for them there. The office was right next to the World Trade Center, and my roofdeck was the roof of the firebrigade on Liberty Street. So after 9-11 I was out of a home and job. Once again I became studiomanager for Inez van Lamsweerde, which was a blast since she worked for the biggest clients: Calvin Klein, Chloe, W Magazine, Harpers Bazar, French Vogue, Visionaire, etc. After two years in an environment where money is no object and in a city that had gone haywire after 9-11, I decided it was time to represent myself for a change and focus on more personally exciting things. I packed up my stuff, moved back to Amsterdam and re-opened BJB, Bureau Jasper Bode. I am now a full time interior architect, for which I studied at the Rietveld Academy, and all the skills that I have used in the past 20 years for others are now used for myself. That is probably my biggest achievement! Jasper Bode Na mijn afstuderen bij de sales promotion afdeling van KLM en het reclamebureau Euro RSCG, heb ik gewerkt bij AEG en Global Refund. Via mijn afstudeermentor bij KLM ben ik eind 1998 terecht gekomen bij Douwe Egberts. Hier werk ik op de afdeling Marketing International als public relations- en eventsmanager, waar ik sinds zes jaar leidinggevende ben van de groep Beurzen en Evenementen. Deze groep van vijf medewerkers houdt zich bezig met het verzorgen van beurzen, zoals de Horecava, en geeft invulling aan marketingevenementen gericht op jongeren, zoals Pinkpop en Lowlands. Wellicht ken je de Koffiewekker commercial met Birgit Schuurman op BNN en MTV? Dan weet je waar ik me zoal mee bezighoud. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor public relations in de buitenhuismarkt. Samen met mijn vriend Jonke, die ik leerde kennen via Martin van der Sluis, heb ik twee kindjes, een jongen van zes, Jochum, en een meisje van bijna drie, Myrthe. Tja, het prototype van een werkende moeder, maar met een fijne baan, twee heerlijke kindjes en een megaman, is het een prima combinatie. Evelien Kers Nathalie Bitterman werkt bij de Hasbara-Israel Reaction Center Europe, die deel uitmaakt van een internationaal netwerk van nieuws-sites.

Ik gaf van 1990 tot 2000 één of twee uur per week Spaans op The New School. Hoe ik er kwam weet ik niet meer, maar ik vond het een leuke kleine school en kon de lessen goed combineren met mijn studie vertaalwetenschap. Ik weet nog dat de studenten zelf om Spaans hadden gevraagd en zeer gemotiveerd waren. Dat was dus heerlijk lesgeven daar op die gezellige zolder van het gebouw aan het Oosterpark en ook de reisjes naar Praag en Salamanca met de studenten en Bryna droegen bij aan het grote-familiegevoel. Eenmaal afgestudeerd kreeg ik het drukker met vertalen en mijn vertaalbureau Impulso Taalservice, met andere scholen en redactiewerk. Eenmaal in de Jan Luykenstraat, werd Spaans steeds meer een negatieve keuze. Het was geen verplicht vak en je had er geen voorkennis voor nodig. De meeste studenten kwamen in die twee jaar dus nooit verder dan de basiskennis maar hadden in ieder geval kennis gemaakt met een prachtige taal, de tweede wereldtaal, zelfs in New York. Een enkele student bleek zich er later zelfs verder in te hebben verdiept. Aan alle goede dingen komt echter een eind. Gelukkig maar! Anders ondernemen we nooit iets nieuws. Ik vertaalde daarna literatuur, gaf Spaans op een Internationale School, werd oma van Rosa, Chelin’s dochter, en ben al weer een tijdje heerlijk bezig met een research master in Religiestudies aan de UvA. Marga Greuter.

The New School bestond nog niet lang toen ik als docente Duits halverwege het schooljaar met lesgeven begon. Na een net afgesloten studie voor mijn vak en veel ervaring met verschillende schooltypes een andere uitdaging: jonge mensen die doelgericht naar een goede baan streven op het gebied van information services. Totaal anders dan ‘pubers’ van het voortgezet onderwijs of volwassenen op de volksuniversiteit. Mijn volwassenen gingen altijd met enorme inzet aan het werk, wat ik ook van de New School-studenten verwachtte. Dit bleek dan niet altijd en van zelfsprekend het geval te zijn en toch ... het werd steeds een nieuwe uitdaging om de studenten, die ik in kleine groepen goed leerde kennen, naar het juiste doel voor dit niet per se populaire vak toe te werken. De teruglopende interesse voor de Duitse taal betekende voor mij na 12,5 jaar het einde van mijn loopbaan aan deze bijzondere school. Ilse Scherer

The New

S chool NewsPaper

In de tijd van Apple G5’s, 17 inch flat screens, Photoshop, Illustrator en elk jaar weer nieuwe, verbeterde dtp-software, kijken we met verbazing terug naar onze derde newspaper, die Jasper Bode en Daan van Beers in 1991 op een kleine, stoere Classic II hebben vormgegeven. Deze 30-bladzijden uitgave was niet slechts op krantenpapier gedrukt; er waren full-color foto’s en lange artikelen en voor het eerst gebruikten we de 21x21 cm vorm die we voor alle toekomstige publicaties zouden hanteren. De Newspaper vertelde over ‘mensen die een band met de school hadden. Creatieve en zakelijke mensen die organisatorisch, pedagogisch of bestuurlijk meehielpen de school uit te bouwen tot een instituut met naam.’ Rutger Oosterhoff interviewde Nelleke Noordervliet en ons bestuurslid Bart van Kampen, Sallie Joosten onze reclamedocent Dan Schaap, Daan de gastdocent uit New York, Tom Klinkowstein, en onze graphic arts docent Miriam Deckers, en Ellen Boeters de pr-consulent Jaap Hoogendoorn. Sabine Zurel en Heleen Rittershaus schreven over hun ervaringen in exotisch New York en Nepal en Sytske Kiestra over hoe het was voor Francisca Kramer om een student in Amsterdam te zijn. Er waren sfeervolle foto’s van het gebouw op het Oosterpark en Mireille Pieterse en Irma van den Ploeg deden de nodige research om een geschiedenis van het gebouw van 1887 tot 1991 te schrijven. In dit boek op bladzijde 66 kunt u het pronkstuk van het Art-Deco interieur zien; deze foto heeft Ellen gemaakt. We plaatsten een indrukwekkende lijst van 25 stageplaatsen: banken, kranten, een uitgeverij, pr-adviseurs, tv-productiemaatschappijen, reclamebureau’s, Holland Festival, Shaffy Theater en het Nederlands Bureau voor Toerisme. Met ‘The class of ‘87: Where are they now?’ hebben we

onze lezers laten zien hoe gevarieerd de banen van de vijftien studenten waren die we konden traceren: productie voor Veronica, productie en pr voor Joop van den Ende, Nieuws Tribune, Stadspas, hun eigen eenmans-communicatiebedrijven, een studie aan de UvA en druiven plukken in Australië. Een brief moest ook geplaatst worden: ‘Gezien het verzoek van de Stichting The New School for Information Services te Amsterdam, d.d. zeven april 1989 om erkenning van genoemde instelling op grond van de Wet op erkende onderwijsinstellingen, artikel 3, 4 en 5; Besluit: de stichting te erkennen met ingang van de datum van deze beschikking. Namens deze drs. C. J. Van Steijn. Zoals het voorwoord zei: ‘Zie deze Newspaper als een rondleiding door het gebouw waarbij mensen u van links en rechts interessante verhalen toefluisteren.’

1991 Maaike Banning Hanneke Beers Renate Blom Eduard Bosch Mark Dorlas Mariken Fliervoet Jeroen Galavasi Irene Guyt Torben Heerze Vanessa de Jong Luneau Jessica Jurgens Katelijne Jurgens

Sinds zomer 2004 werk ik als freelancer. Mijn bedrijfje heet Buro Luno Management Support. Na vele jaren bij AMS Hotel Group en Publicis voor de daarbij horende bazen te hebben gewerkt, vond ik het tijd mijn eigen baas te worden. Zodoende heb ik de knoop doorgehakt en was Buro Luno op vrijdag 13 augustus 2004 een feit. Mijn grootste opdrachtgever is een aannemer in Hendrik Ido Ambacht, die als beleggingsmaatschappij op een stuk grond in Barendrecht kantoren, showrooms en bedrijfsunits wil ontwikkelen. Mijn taak is het onder de aandacht brengen van deze panden. Om meer ‘knowhow’ te vergaren, heb ik besloten de opleiding makelaardij te volgen. Het bevalt mij erg goed om als freelancer door het leven te gaan. Wat de toekomst brengt staat nog in de sterren geschreven maar het zal wel vastgoed/makelaardij zijn. Een eigen makelaarskantoor, een projectontwikkelingsbureau, het wordt vast een succes! Vanessa de Jong Luneau

Rolf Kuipers Fenneke Lipsch Iolie van Lunteren Monique Mathon Odette Menzing Djoeke Musch Ard Qualm Alette Reneman Connie Schalke 36

Edwin Splinter Jan Steegman Wytze Velema Walter Volgers Marc Warmerdam Dorien Wiltjer

Tot nu toe heb ik in communicatiefuncties gewerkt bij relatief kleine bedrijven (150-1.100 mensen). Daar kun je al vrij snel echt iets betekenen en het is eenvoudiger om het resultaat te proeven. Nu, in 2007, werk ik bij een woningcorporatie, waar interne communicatie en reputatiemanagement de komende jaren de speerpunten zijn. Daarnaast run ik mijn eigen adviesbureau: Ascolta Communicatie. In de afgelopen jaren heb ik veel kleinere opdrachten voor het regionale MKB uitgevoerd, maar ik werk ook voor grote landelijke organisaties, zoals Lions Nederland. Walter Volgers Mijn voorkeur ging uit naar (foto)journalistiek. Ik ben dan ook in de schrijvende journalistiek terechtgekomen en heb een aantal jaar voor een wekelijks reclame vakblad geschreven. Daarna ben ik met twee vrienden een eigen blad begonnen, Amice, dat helaas na een turbulent jaar ter ziele ging. Na de geboorte van ons eerste kind heb ik een boekje geschreven, Kind en Carrière, en daarna de overstap naar het Algemeen Dagblad gemaakt, waar ik zeven jaar lang de zaterdagbijlage AD Magazine heb gemaakt. Inmiddels moeder van drie kinderen en een eigen bureautje begonnen, ARComm, voor het bedenken, ontwerpen en produceren van (journalistieke)uitgaven. Klanten zijn o.a. ABN-AMRO, AD Nieuwsmedia, SDU, Wolters Kluwer, SBS, Uitgeverij Tirion en diverse reclamebureaus. Alette Reneman

Uit de provincie Connie Schalke, een boerendochter met parels, vertelde: ‘Op 16-jarige leeftijd kwam ik met mijn moeder naar Amsterdam voor een intake gesprek. Mijn moeder is altijd één zin van Bryna bijgebleven die luidde: “De meest intelligente mensen komen hier binnen maar dat wil nog niet zeggen dat ze koffie kunnen zetten.” Daarmee was het vertrouwen al gewonnen. Maar ik ging eerst nog een jaar naar Amerika voordat ik aan mijn avontuur bij The New School begon. ‘Met zeventien jaar was ik nog relatief jong. Ik weet nog goed dat ik in het begin erg moest wennen. Ik kwam uit de provincie, had lang blond haar met permanent en ik droeg altijd sportschoenen. Maar ik heb mij leren aanpassen en na een jaar was mijn haar net tot over mijn schouders, zonder permanent, en ik droeg parels! Ik was als boerendochter uit het Westland op The New School “geland”. Een heuse cultuurshock. ‘Na mijn stage kreeg ik gelijk een goede baan bij het jongeren reclamebureau JAM, waar ik met zes andere net afgestudeerden één jaar lang voor Heineken, PTT en Tros mocht werken. Ik was de copywriter. Daarna volgden Endemol Nederland en Endemol International, Eyeworks en SBS6. Twaalf jaar lang heb ik met plezier televisie gemaakt. In die tijd heb ik het begin van het Big Brother fenomeen meegemaakt en aan de programma’s Deadline en Vermist gewerkt. ‘In 2004 heb ik met Nada van Nie het managementbedrijf Van Je Af opgezet. We organiseren evenementen voor het bedrijfsleven en ontwikkelen tv-formats. Ons eerst verkochte programma Mijn leven als een voetbal vrouw, wordt gezien door ruim één miljoen mensen. Website: www.vanjeaf.nl Tekst Marijn Reuvers

Eigenlijk was mijn leven een doorlopende zoektocht die zich uitstrekte over meerdere continenten. Toch bracht het werken als au-pair in Cannes en New York, entertainer in Ibiza, bij Club Med in Colorado, Guadeloupe en de Bahamas, en talloze baantjes via uitzendbureau’s om de vliegtickets te betalen, mij niet de vervulling waar ik op zoek naar was. Ik miste iets essentieels: inhoud. Tot ik op 26-jarige leeftijd besloot naar The New School te gaan. Eindelijk ontdekte ik waar ik echt goed in was. Na een stage bij een vakblad voor de tabaksindustrie, waar ik in het journalistieke diepe werd gegooid en een half jaar een column geschreven te hebben voor een Nederlandstalig weekblad in Spanje, werd ik journalist voor Yachting Magazine Nautique. Gewapend met laptop en fototoestel reisde ik de wereld rond en versloeg alle mogelijke zeilevenementen, van Whitbread Race en Heineken Regatta tot traditionele Dhow wedstrijden in Dubai. Mijn epistels vertelden niet slechts over zeilschepen, maar vooral over het zeilersvolk in al hun eigenaardigheden. Tijdens de Antigua Classic Sailing Week in ’99 ontmoette ik een cameraman waarmee het behoorlijk klikte. Gezamenlijk besloten we de bakens te verzetten en startten in 2000 een videoproductiebedrijf: Code ZerO Visual Concepts. En niet zonder succes. Inmiddels produceert Code ZerO promotiefilms, DVD’s en commercials voor bedrijven, overheidsinstellingen en NGO’s als Greenpeace, Microsoft, de Economische Voorlichtingsdienst, NS Internationaal, CWI, ING Wholesale Banking en Deloitte & Touche. Onze website is www.codezero.nl Hanneke Beers Ooit uit een recht-tentamen gehaald omdat de Mac-classic vastgelopen was. Dat vond ik allang best, want recht was niet mijn favoriete vak. Door de schoolkrant en allerlei opdrachten voor zakelijke communicatie, psychologie en graphic arts, had ik een excuus om me serieus met de Mac bezig te houden. Na een aantal omzwervingen, weet ik nu dat dat is waar mijn passie ligt. Ik ben inmiddels neerstreken in Zuid-Spanje om een verkoop- en servicepunt op te zetten waarin Apple centraal staat. Dankzij de school weet ik wat over marketingplannen, algemene voorwaarden en communicatiedoelstellingen. Ik ben te bereiken via markdorlas@mac.co Mark Dorlas

Ik rolde wel door Ik kan me de dag nog goed herinneren. Vol spanning zaten we met z’n allen, boven in dat prachtige pand aan het Oosterpark, wachtend op dat ene papiertje dat ons de vrijheid zou geven om de wereld in te gaan. Het kon me niet snel genoeg gaan. Ik was er klaar mee. Nooit meer studeren! Ik wou werken! Dat was alleen iets minder makkelijk dan ik me had voorgesteld. De arbeidsmarkt was vrij krap in ’94 en weinig werkgevers zaten te wachten op een net afgestudeerde zonder ervaring. Ik stortte mij op de theaterbranche in de illusie dat dat beetje ervaring dat ik had opgebouwd tijdens mijn stages mij een pad had gebaand. Niet dus. Ik rolde wel door, kort bij de televisie, daarna weer als secretaresse bij een uitgeverij, draaide hier en daar een festival en soms een landelijke productie. Na vier jaar kwam ik in aanraking met een Jongerentheaterproductie. Wat was het leuk om met die gasten te werken en iets voor hen te kunnen betekenen in hun dagelijks leven. Ik werd jongerenwerker, belande in het Welzijnswerk en groeide in zes jaar uit tot manager van een aantal jongerencentra, adviseur, projectleider en trainer. Een jaar geleden vond ik een leuke baan bij de Gemeente Amsterdam. Samen met zes collega’s ontwikkelde ik het Servicecenter Antwoord. Ik was leidinggevende, trainer, coach, accountbeheerder en coördinator opleidingen, alles inéén. Werkte gemiddeld 50 uur per week. Een geweldige ervaring en een superleuke tijd. Toch gooide ik nog één keer het roer om. Wat ik nu doe? Ik studeer! Ik volg de Master Cultuur Organisatie en Management aan de VU te Amsterdam, specialiserend in Identiteit, Organisatiecultuur en Verandermanagement. Djoeke Musch

Rembrandt terug in Amsterdam Op 4 december 1992 opende de Rembrandt-tentoonstelling haar deuren. Rembrandt zelf kwam speciaal voor deze dag even terug naar zijn oude woonplaats. Alle kranten deden verwoede pogingen maar we waren de enigen die er in slaagden de Meester over te halen tot een interview waarin hij zijn onthullingen deed over het verschil tussen het Amsterdam waar hij in leefde en het Amsterdam van nu. Dat gesprek vond plaats in het Rijksmuseum, waar hij een blik wierp op de voorbereidingen van de tentoonstelling. Meneer van Rijn, allereerst welkom! Kunt u ons een beeld geven van de stad van driehonderd jaar geleden en uwzelf in dat plaatje schetsen? Amsterdam was ook niet meer dan wat je vandaag de dag een dorp zou noemen. Het had ongelofelijk veel charme, veel meer dan nu. Voor het opdoen van inspiratie hoefde je alleen maar naar buiten te kijken. Maar uw werk bestaat toch vooral uit portretten en religieuze afbeeldingen? Ja, dus naar buiten kijken deed ik niet veel. Men kende in die tijd niet zoiets als een fototoestel. Dus als men zich wilde laten vereeuwigen, moest dat door een schilder gebeuren. Ik kreeg genoeg opdrachten om me niet te hoeven vervelen, zal ik maar zeggen. Uw werken zijn door de eeuwen heen nogal eens in waarde gedaald en gestegen. Ja, de meningen van mensen zijn zo veranderlijk als het weer. Het grappige is dat kunstenaars zich tegenwoordig aanpassen aan de smaak van de mensen, terwijl je vroeger de schilder uitzocht die jouw smaak schilderde. Ik heb nooit te klagen gehad over mijn klantenkring. Rond 1667 hadden vele hofhoudingen een of twee van mijn werken in hun paleis hangen. Mijn prijzen lagen rond de ƒ 75,-. Na mijn dood betaalde men zelfs ƒ 2.500,- tot ƒ 70.000,-.

Dat heb ik tenminste van horen zeggen. Ik vind het wel jammer dat mijn schilderijen nu miljoenen opleveren, hoewel ik het zeker niet slecht heb gehad. Ik woonde in de Jodenbreestraat en dat is nog steeds een van de betere buurten van Amsterdam. U bent ook vaak miskend? Toen ik daarvan hoorde, fronste ik toch even mijn wenkbrouwen. Ik heb daar werkelijk niets van gemerkt. Integendeel, ik genoot zelfs enige populariteit. Wat er na mijn tijd gezegd is, weet ik niet precies maar er zijn altijd mensen die mijn werk niet kunnen waarderen. Zelfs nu nog. Wat vind u van deze tentoonstelling? En op welk van de werken bent u het trotst? Ik ben uitermatig tevreden! Dat de mensen zoveel waardering hebben voor mijn werk en ook zo veel boeken over mij en mijn leven hebben geschreven, vind ik een hele eer. Er hangen een hoop doeken waar ik met een glimlach naar kan kijken. Bijvoorbeeld De badende vrouw, De doopgezinde predikant en Diana met haar badende nimfen. Van de prijzen die er gerekend worden, heb ik geen verstand. Ik kan de ƒ 65,- voor een catalogus niet terugrekenen naar prijzen van vroeger maar het is drie keer zoveel als de entreeprijs. Maar, zoals u weet, heb ik nooit een afkeer voor geld gehad. Ach ja, ieder zijn liefde. We zien wel hoe het loopt. Namens heel Nederland hartelijke dank voor het spenderen van uw zo kostbare tijd. Tekst Torben Heerze, foto Peter van Doeveren

1992 Janis Bergquist Evert Bloemers Nick Bogdanovitch Gerben Boogaard Stephanie Boreel Barbara Christiaanse Esther van Dam Sandra Elburg Miranda Frijda Liza Garnita Eljo van Gooswilligen Willem Jan Helb Wendy Hereijgers Aart van Iterson Michael Laan Elisabeth Meeus Ellen Nieuwenhuijzen Rubin Pieters Bas van Ravensburg Casper Reinders Lisette van Rossum 42

Jaap Rustige Elsemiek van der Schaaf Barbara Scheffer Steven Schmitz Diederik Slob Jeroen Sluiter Robert Stegman Boukje van Tulder Joyce van Vuuren Danyele de Wit Layla de Wit

Superleuke en leerzame tijd gehad, ik had het voor geen goud willen missen. ‘Leren door te doen’ was het motto. Voor het eerst was ik in aanraking gekomen met fotografie en meteen verslaafd. De Doka was mijn tweede huis. Ook mijn stage in New York staat nog zo vers in mijn geheugen, jeetje wat was dat heavy! Als ‘groentje’ van 21 stond ik daar dan, godverlaten alleen aan de andere kant van de wereld, me door de dagen heen worstelend. Maar wat heb ik daar veel geleerd, vooral wat ik beroepsmatig wel en niet wilde in mijn verdere leven. Als ik aan de NSIS terugdenk, komen er alleen maar positieve gedachten naar boven. Vanaf het moment dat ik de school heb verlaten, ben ik in de muziekbizz terechtgekomen en daar blijven hangen. Ooit begonnen als radio en tv-promoter (plugger), uitgegroeid tot Product Manager en nu al jaren werkzaam als Licensing Manager op de Strategic Marketing-afdeling van één van de grootste platenmaatschappijen van Nederland. Af en toe vind ik het jammer dat ik niet meer met fotografie of journalistiek heb gedaan maar nooit heb ik spijt gehad van de keuze om in de muziekbranche werkzaam te zijn; ik heb tot op de dag van vandaag een top-tijd! Wendy Hereijgers Het fin de siècle gevoel, Freud, recidivisme, wer-ke-lijk geen idée. Lessen met deze termen waren onbegrijpelijk en ik probeerde de eerste week meteen onder deze ingewikkelde opleiding uit te komen. ‘Je maakt het maar af,’ zei mijn vader. Dus knop om en nu echt gaan opletten. Geweldig ben ik het gaan vinden. Layla de Wit Mijn eerste stage was bij Hollander GCI, een pr bureau in Amsterdam. Na de tweede bij Joop van den Ende in Aalsmeer, heb ik een contract aangeboden gekregen. Na twee jaar heb ik een uitstap gemaakt naar het theater. In 1999 ben ik teruggekomen bij de televisie en werk nu inmiddels acht jaar met veel plezier voor Endemol Nederland. Ik ben begonnen als producer van diverse televisie-programma’s en werk nu als personeelsplanner, verantwoordelijk voor de indeling van het juiste personeel op programma’s. Stephanie Moser-Boreel

Waar je goed in bent Het was niet makkelijk om een interview met Casper Reinders af te bespreken. Uiteindelijk heb ik hem net lang genoeg op een stoel kunnen vastnagelen om het volgende interview op te nemen. Casper: ‘Eerst zou ik naar een hotelschool in Lausanne gaan maar ik heb uiteindelijk voor The New School gekozen. Ik heb veel marketing- en pr-lessen gehad, ook over bedrijfspositionering, en zo ben ik vanuit een marketinghoek in de horeca begonnen. Ook ging ik vroeger veel naar Amerika, waar ik de leukste horeca in de wereld zag. ‘Ik kijk altijd of iets wel bij onze strategie past maar eigenlijk ben ik meer een concept- dan een marketingmens. Al mijn restaurants hebben voor Nederlandse begrippen iets nieuws. Bijvoorbeeld, ik geloof in veel publiciteit, waar veel mensen bang voor zijn. Ik reis veel, lees veel, kijk vaak televisie. Zo hebben we in Jimmy Woo een van de beste geluidssystemen en dat plafond met al die lampjes komt uit een Justin Timberlake clip. ‘Dit is heel hard werken tot laat in de nacht en ook als al je vrienden vrij hebben voor de kerst of Pasen, moet je doorwerken. Ook moet je kunnen omgaan met agressie. Maar er zijn positieve kanten: veel vrijheid en veel vrienden door al het netwerken. Op kantoor werken een aantal managers maar ik ga elke dag nog overal langs. Ik doe echter alleen waar ik goed in ben en laat de rest aan specialisten over. Een DJ Boot wordt door een dj in elkaar gezet. Je moet beslissingen aan andere durven geven en hiervoor moet je de beste mensen aannemen. Wat heeft mij succesvol gemaakt? Doorzettingsvermogen! Veel mensen stoppen als er problemen komen of gaan ze ontlopen. Ik vindt de uitdaging juist leuker worden en ga dan harder werken.’

Tja, waar zal ik eens beginnen? Er is toch wel weer veel gebeurd in bijna 15 jaar tijd! Na The New School ben ik niet gaan werken. Psychologie is altijd blijven kriebelen en in 1995 ben ik daarmee aan de UvA gestart. Ik wilde het één jaar proberen om te zien of ik het echt zo leuk vond als ik dacht. En dat vond ik! Na wat zoeken binnen de verschillende afstudeerrichtingen, heb ik in 2001 mijn Master in Sociale Psychologie gehaald met een specialisatie in training en onderwijs. Daarmee ben ik als psycholoog-trainer het bedrijfsleven ingestapt. Na wat omzwervingen, ben ik terecht gekomen bij een commercieel trainingsbureau waar ik trainingen gaf op het gebied van communicatie en gedragsveranderingen. Dat waren best zware jaren met veel hotelovernachtingen en lange dagen. Begin 2005 ben ik ermee gestopt en, samen met een oud collega, Hesther Faber, een eigen trainingsbureau begonnen. Op privévlak heb ik ook niet stil gezeten. In 2004 ben ik getrouwd met Marko van Hoogdalem. We waren tien jaar bij elkaar en vonden een trouwfeestje wel een mooie bekroning. Op 12 januari 2006 hebben wij een prachtige dochter gekregen. Onze website: www.faberenscheffer.nl Barbara Scheffer Na één jaar op The New School ging Lisa Garnita terug naar Jakarta. Een paar maanden later kwamen schitterende foto’s aan van haar bruiloft. Inmiddels heeft zij twee kinderen. 44

Ik heb mijn opleiding afgerond met een ‘copy’-stage bij een reclamebureau op de Nederlandse Antillen. De kansen die lagen op een weinig ontwikkelde markt (en ook het klimaat) trok mij aan en ik ben daar enige tijd blijven wonen. Gefinancierd door een groot horecabedrijf, zette ik een maandelijks blad op, Lettuce Entertain You, waarvoor ik zelf teksten schreef en die ik zelf ontwierp.  Terug in Nederland heb ik bij verschillende studio’s en reclamebureaus gewerkt. Eerst als technisch dtp’er, later als vormgever. Sinds 2002 begeef ik me freelance op de markt. Ik deel nu met acht ondernemers een kantoor in het centrum van Amsterdam. Mijn werk bestaat voornamelijk nog uit ontwerp in print, maar langzaam verschuift de aandacht steeds meer naar webdesign. Onder andere heb ik gewerkt voor Media Partners, de Partij van de Dieren, Fairfoods bv en IDTVEvents. Ik vind het leuk om iets tastbaars te maken, maar nog interessanter als dat functioneel blijft en niet na een week in de prullebak verdwijnt. Mijn websiteadres: www.elsemiek.nl Elsemiek van der Schaaf

Met scherpe geesten

p zoek naar een gastdocent voor marktonderzoek, hebben we Martine Boenders gevonden. En niet losgelaten: vanaf 1998 kwam zij elk jaar voor die drie lessen en later, toen we de workshops in strategisch denken begonnen te geven, voor één dag elk jaar als docent Conflicthantering. De studenten zijn altijd enthousiast. Ze houdt hun aandacht vast met smeuïge voorbeelden en er wordt flink gelachen want, zegt zij, zonder lachen geen leerproces. Martine: ‘Ik weet dat ik goed les geef. Docenten die niet als een soort “entertainer” onderwijs kunnen geven, kunnen het eigenlijk schudden. “Edutainment” heet dat. Als ik de studenten echt zo geïnteresseerd kan krijgen dat ze de goeie vragen stellen, kan ik misschien niet altijd onmiddellijk antwoord geven maar we scherpen wèl elkaars geest. Ik kan wel denken, “Daar zit weer zo’n stelletje nitwitten dat helemaal niets weet” en gewoon mijn bandje afdraaien maar, als er gekletst en gegaapt wordt, dan wordt het pas hard werken. ‘Ik ben een soort Emile Ratelband maar ik ben niet zo goed in peptalks. Als ik keurig uitleg waarom iemand het fout doet, dan knikt zij inderdaad heel braaf en belooft dat zij er iets aan zal doen. Maar er gebeurt niets. Iemand moet op hete kolen lopen voordat zij een ander gedrag wil vertonen. Dat soort oefensituaties vind ik én vinden de studenten heerlijk. ‘Ik geef nu trainingen aan bedrijfspersoneel van grote concerns, hoofdzakelijk voor de ontwikkeling van sociaal-psychologische vaardigheden, time-management, conflicthantering en leiderschapsstijlen. Het bestuur van de ABN-AMRO heb ik presentatie-training gegeven en bij de Rabo leiderschapsontwikkeling. ‘Ik ben verhuisd naar Antwerpen waar ik als kind woonde. Toekomstplannen? Iedereen die niet denkt: “Vanavond leg ik het loodje” heeft toekomstplannen. Op het moment dat ik dingen ga plannen, begin ik aan de realisatie ervan. In elk geval wil ik wat meer ervaren en minder doen. Moeilijk: ik vind werken heerlijk! Maar als je contact met jezelf kwijt bent, moet je in Tibet twee jaar op een berg gaan zitten.’

1993 Sandra Akkerman Marcia Auw Hans van Baaren Miranda Bakkenes Casper Bandt Saskia den Boer Barbara Bouma Karen Broekhoven Emiel Broekman Gabrielle de Cocq Ralph Cohen

Mijn carrière tot dusver: eerst 1,5 jaar als intercedente bij een uitzendbureau, één jaar als account executive bij een communicatie-adviesbureau, twee jaar bij Sharp Electronics Benelux as marketing-communicatie manager (een heel leuke job) en vier jaar bij Sky Radio Group als pr- en communicatie executive for Classic FM en Radio Veronica. Mijn bedoeling was een sabbatical te nemen maar Endemol Nederland bood mij een baan aan als persvoorlichter, die ik slechts negen maanden deed vanwege de korte-termijn contracten en de lange reistijd naar Aalsmeer. In 2006 kwam ik bij de AVRO terecht waar ik tot februari ‘07 heb gewerkt. En dan eindelijk mijn welverdiende uitgestelde sabbatical: een halfjaar studeren en werken in Italië. Mijn droom is om aldaar een Wedding Plannings bureau voor Nederlandse, Engelse, Belgische en Duitse bruidsparen op te zetten. Cathelijne Nijssen

Barbara Coronel Charles Cremers Paul Fellinger Huib van Grijspaarde Marko van Hoogdalem Judith Hülsenbeck Mark van Hussen Lien van der Kooi Cornelie de Kroes Barbara Luijt 46

Judith Oude Luttikhuis Marlana Maren Cathelijne Nijssen Gwen Rodenburg Sabine Rustige Barbara Sanders

Direct na mijn afstuderen ben ik voor een half jaar naar San Francisco vertrokken. Een fantastische, inspirerende stad waar ik bij een bedrijf uit de game-industrie al mijn kennis voor het eerst in de praktijk kon brengen. Terug in Nederland heb ik onder andere bij een IT-bedrijf gewerkt, heb ik van dichtbij de opkomst en ondergang van een internet bedrijf meegemaakt en heb ik voor een korte periode op projectbasis bij een reclamebureau en RTL gewerkt. Altijd was marketingcommunicatie de bindende factor. Tegenwoordig rijd ik elke dag met heel veel plezier naar Bleekemolens Race Planet. Dit bedrijf van de bekende coureurs Michael, Sebastiaan en Jeroen Bleekemolen, laat iedereen op een brede manier kennis maken met de autosport. We runnen drie kartbanen en organiseren op het circuit van Zandvoort spectaculaire incentive dagen en Race Planet voor Kids is de droomwereld van iedere jongen. Autosport was voor mij altijd al een liefhebberij. De functie van marketingmanager vervul ik bij Race Planet dan ook met heel veel plezier. 1 + 1 is in dit geval absoluut 3! Casper Bandt

Petra Schaub Justine Schoemaker Refkele Steemers Sabine Teerink Leonie Weise Lars Zantman

Sinds 2003 is Gwen Rodenburg projectleider bij de Nationale Postcode Loterij. Sandra Akkerman is consultant recruitment and headhunting voor Salespower. Barbara Coronel is executive producer for IdtV.

Heel andere koek In 1996 had de arbeidsmarkt meer behoefte aan gespecialiseerde arbeidskrachten en minder aan generalisten. Ik ben onderaan de ladder begonnen: jurken van labels voorzien, borden spoelen in de keuken van Akso. Voor een sollicitatie bij de KLM voor stewardess werd ik afgewezen maar daar was ik, achteraf naar zal blijken, niet zo rouwig om. In 1997 begon ik als uitzendkracht bij Pathé Cinemas als assistant-manager Marketing, Communicatie en Inkoop/Juridische Zaken. Zij hadden iemand nodig voor drie weken maar ik bleef er uiteindelijk tweeëneenhalf jaar. Een heel leuke job, veel meegemaakt: feestjes in het Amstel Hotel, Hugh Grant ontmoet, enz. Maar de glitter en glamour had ook een keerzijde; het was hard werken, soms wel meer dan vijftig uur per week! De filmwereld is klein en ik werd benaderd door een concurrent, Minerva Bioscopen. Of ik bij hen marketingmanager wilde worden? En dat terwijl ik een eindcijfer 5,5 voor marketing had. Een jaar heb ik deze leuke maar solitaire functie vervuld. Ik koos ervoor om een tijdje onder mijn opleidingsniveau te gaan werken als administratiefmedewerker bij het Openbaar Ministerie (ik wilde de wereld rechtvaardiger maken). Vervolgens ben ik voor diverse teams secretaresse geweest en heb ik van de verschillende culturen kunnen proeven binnen de organisatie. De ambtenarij is wel heel andere koek dan het commerciële leven! Nu ben ik als communicatiemedewerker mede-verantwoordelijk voor interne communicatie en publieksvoorlichting en heb ik het erg naar mijn zin. Met mijn man, Willem, en een kersvers zoontje, ben ik ook op het privé-front erg gelukkig! I’m doing fine! Lien van der Kooi

During my career I had to choose between music and television, so this is what happened. After The New School I worked as a marketeer at OOR, the biggest Dutch music magazine. I stayed there for about four years, until I decided that my love for television was still strong. After a short course for assistant director at the Media Academy, I immediately got a job with AVRO’s Opsporing Verzocht, where I stayed for about two years. I worked in Belgium for a while on a comedy and finally, because I wanted to work for a children’s program, I ended up at Sesamstraat, and that’s where I am at this moment. That’s my steady job, but I also work for different programms for AVRO, IDTV and NPS. Last summer I was assistant director script and continuity for a Dutch movie which premiered in April in Tuschinki in Amsterdam. Refkele Steemers

Ik was 22 en zeker nog niet toe aan een vaste baan. Om nog even te genieten van het vrije leven, ben ik naar Granada gegaan om een half jaar Spaans te studeren. Dit was een heerlijke tijd, maar er moest toch ook gewerkt worden. Ik ben terecht gekomen bij Van Hulzen Public Relations Adviseurs en heb daar vijf jaar gewerkt als projectmanager. Daarna was het tijd om mezelf verder te ontwikkelen. De laatste zes jaar werk ik als communicatiemanager bij de Nederlandse Ski Vereniging. Ik coördineer de communicatieafdeling en ben verantwoordelijk voor de ledenwerving, de website, het Ski Magazine en alle corporate communicatie. Daarnaast ben ik in 2006 voor mezelf begonnen met een bemiddelingsbureau in de verhuur van accommodaties in het skigebied Portes du Soleil. In 1999 trouwde ik met Charles Stork en we hebben drie heerlijke dochters Floor, Pleun en Pien. Barbara Luijt Ralph Cohen is eigenaar en managing director van IceMobile, zijn bedrijf voor ‘mobile entertainment content’. Hij heeft de verantwoording voor productontwikkeling, business development, sales en marketing en public relations, en zijn partner beheert de portfolio’s financiën, contracten, projectmanagement en personeel. Opgericht in 2001, heeft IceMobile 19 werknemers en, in 2006, een omzet van +/- € 7.9 mil. Ralph maakt contact met zijn mobile operators via beurzen en congressen en, omdat de meeste van hen internationale firma’s zijn, krijgt IceMobile vrij snel nieuwe opdrachten vanuit andere landen. Zo zijn ze niet alleen actief in Europa maar ook in Brunei, Maleisië, Indonesië, Singapore en de VS.

Vanaf mijn eerste stage bij het VPRO kunstprogramma, Laat op de avond, ben ik nu al twaalf jaar televisie-redacteur en -producent. Eerst werkte ik voor Gert Berg Producties. Het programma heette Erotique Verboden Verhalen omdat de presentatrice van de oude stempel was, uit de tijd dat ‘erotique’ met een ‘que’ geschreven was. Ik werkte 24/7 en heb iedere parenclub van binnen gezien. Fantastisch! Na vier maanden werd ik eindredacteur en we haalden één miljoen kijkers per week. Na 1,5 jaar diverse programma’s voor Gert Berg te maken, heb ik via via gehoord dat er een redactieplek vrij kwam bij BNN, toen net een halfjaar een publieke omroep. Ik werd aangenomen om als redacteur te werken aan BNN@Work, De liegende Hollander, Nu we er toch zijn en Mission Unfindable. Daarna itemregie en verslaggeving gedaan voor andere BNN programma’s. In 2002 kreeg ik de kans om het programma Dance around the world te maken voor Columntv van Theo van Gogh. From scratch! We begonnen in Rome, toen Dubai, de Filippijnen, Cuba en Australië en we vierden oud en nieuw in Las Vegas. Terug bij BNN heb ik Katja vs Bridget, Try before you die en Spuiten en slikken helpen ontwikkelen. Het leuke is dat ik vaak werk met Sophie Hilbrand, die het gezicht van BNN is geworden. Sinds 2005 ben ik Commissioning Editor, verantwoordelijk voor alle programma’s die BNN niet zelf maakt, zoals de Nationale IQ test, Je zal het maar hebben en Over mijn lijk. Daarnaast ben ik betrokken bij de ontwikkeling van nieuwe programma’s. Judith Hülsenbeck Direct na het afronden van The New School ben ik Film- en Televisiewetenschappen aan de UvA gaan studeren. Na een korte pauze van drie maanden in Barcelona, ben ik bij ID&T als accountmanager aan de slag gegaan en daarna ben ik overgestapt naar Boomerang Media. Ondertussen deed ik een post-hboopleiding voor trendwatching en storytelling. Omdat ik niet verder kon groeien bij Boomerang, heb ik in 2006 een aantal maanden als marketingmanager bij het theatergezelschap ISH gewerkt en toen besloten een eigen bedrijf te beginnen. De samenwerking met mijn partner escaleerde en ik zat zonder werk. Deze kans heb ik aangegrepen om iets te gaan doen waar altijd al mijn passie lag: schrijven. Ik ben stage gaan lopen op een redactie en heb daar schrijfervaring opgedaan. Nu ben ik freelance journalist voor publieksbladen en gelukkiger dan ooit! Mijn droom is ooit een boek te schrijven. Barbara Sanders Lars Zantman is trainer en coach van gedragsvaardigheden bij Result Training & Consultancy.

Communicatie? What’s that?

‘Het eerste exemplaar van een jaarlijks terugkerende publicatie’: dit hebben we in 1994 aan ouders en vrienden van de school beloofd. Naast een balans en exploitatieoverzicht, zou ons jaarverslag informeren over welke projecten we deden, hoeveel studenten hun diploma behaalden en hoeveel er een baan hadden gekregen. Eenmaal aan het werk begonnen, dachten de studenten dat zo’n publicatie erg saai om te maken en te lezen zou zijn. Ze wilden laten zien dat zij in staat waren om interessante artikelen te schrijven, mooie foto’s te nemen en een elegant boekwerk op de computer vorm te geven. Het leek hen vanzelfsprekend dat New School studenten moeten weten wat het woord ‘communicatie’ eigenlijk inhoudt. Toen ze in de materie doken, kwamen ze eruit met vijf opmerkelijke artikelen die het begrip een geheel andere dimensie gaven: kunst, blozen, geuren, voorlichting en muziek voor reclame op de televisie. Saskia den Boer, Barbara Bouma, Maaike Brouwer, Barbara Coronel, Helen Grimbergen, Marlana Maren en Marko van Hoogdalem vormden een hecht en hardwerkend team die de artikelen schreven en het dtp-werk onder begeleiding van Miriam Deckers op twee kleine Classic II Apple’s deden. Refkele Steemers, Helene Wiesenhaan en Casper Bandt verzorgden de foto’s en Marko tekende een cartoon voor elk van de verhalen. Een stagementor van een public relations consultancy dacht dat de informatie die zij van ons kreeg wel adequaat was maar de ‘uitstraling’ miste van onze andere publicaties. Daarop hebben Esther van Dam en Barbara Scheffer een wervings- en informatiefolder geschreven en vormgegeven en Sytske Kiestra nam een schitterende foto van Mickey van Helden bij haar stageplaats. We hebben 250 exemplaren laten drukken en naar reclame- en pr-bureau’s in en om

Amsterdam gestuurd. Resultaat: veel telefonische complimenten voor de studenten en zeven stageplaatsen. Veel bijval heeft ook de agenda voor de decanen van 350 scholen in Nederland gekregen. Tussen de tien kalenderbladen voor september-juni 1994-5 plaatsen de studenten negen informatieve maar luchtige artikelen over drugs, lekker koken met zuurkool, parachutespringen en andere onderwerpen die een decaan met plezier zou kunnen lezen. Het was een hele klus: passende tekeningen, foto’s en fotocollages, het vormgeven van 35 pagina’s en opgelucht de stapels agenda’s naar het postkantoor slepen. Het project heeft Casper Bandt, Janis Bergquist, Stephanie Boreel, Barbara Christiaanse, Sandra Elburg, Eljo van Gooswilligen, Marko van Hoogdalem, Elisabeth Meeus, Ellen Nieuwenhuyen, Bouke van Tulder, Dorien Wiltjer en Dany de Wit bezig gehouden tot ver in de maand juli. In het schooljaar 1993-4 hebben andere studenten opdrachten uitgevoerd voor een museum, diverse stichtingen en kleine bedrijven die ons werk voor andere organisaties hadden gezien. Er waren natuurlijk ‘missers’: ingewikkelde plannen waarvoor het jaar te kort was. Een project kan ook uit elkaar vallen als te veel teamleden met studie- of gezondheidsproblemen kampen. Niets is meer demotiverend dan werk dat week na week moet worden uitgesteld. Maar ook door vallen en opstaan leert men. Voor de studenten zijn de projecten een goede voorbereiding voor ‘het echte werk’.

Een onrustig meisje Het is een spannend reisje geweest. Ik heb eerst twee jaar als sales manager voor Holland Experience in Amsterdam gewerkt. Ik moest het nationaal en international op de kaart zetten. Hele spannende reizen naar Azië gemaakt, om daar de reisbureaus ervan te overtuigen dat wij de leukste attractie van Amsterdam waren. Daarnaast evenementen georganiseerd: koffietafels voor personeelsverenigingen, wrap party’s voor GTST. In 1998 vertrok ik naar Kaapstad, waar ik een jaar lang strandbedjes verhuurde op het strand. De vergunning heb ik verkregen door een leuke babbel en, het moet gezegd worden, mijn blonde haren. Na twee jaar heb ik dit uitbesteed en ben ik begonnen als freelance set producer bij Connections, een productiemaatschappij die opgezet werd door oudstudent Julie van Damme. Ik heb met haar één jaar lang aan allerlei producties gewerkt voor internationale merken. In 2000 kreeg ik een baan aangeboden door Unit, een agentschap voor fotografen in Amsterdam. Dit was zo’n interessante stap dat ik de zon, de zee en de palmbomen heb gelaten voor wat het was en ben ik teruggekomen. Als producer heb ik twee jaar aan de meest geweldige opdrachten en met super getalenteerde fotografen gewerkt, waaronder Carli Hermes, Jasper Zwartjes en Morad Bouchakour. Inmiddels leek het een patroon geworden dat ik elke twee jaar iets nieuws ging doen en ben ik vanaf 2002 freelance producer geworden. Het is een kleine wereld en het is niet ingewikkeld om succesvol te zijn. Wanneer ik ingehuurd ben door een reclamebureau, werk ik voornamelijk als art buyer en ben ik veel op reis, en wanneer een fotograaf me inhuurt, ben ik line-producer en werk ik voornamelijk op Hollandse bodem. Ik ben een onrustig meisje, ben benieuwd waar mijn weg naartoe gaat!

Cornelie de Kroes

1994 Valerie van Akkerveeken Aniek Asjes Willem Bakhuys Roozeboom Marieke Beerens Martijn van der Brakel Maaike Brouwer Willem Collet D’Escury Ingili van Dam Daan Franssen Patricia Freije Wendy Goodman Helen Grimbergen Sophie Hilbrand

After my internships I left for Australia and, after a year traveling and some odd jobs, I decided to do a Masters in Multimedia Design at Sydney University. Thanks to Miriam’s computer-graphics classes, I had a portfolio to show and was accepted. I worked two years as a web designer, started my own business, worked for another year and then headed back to Europe, to Brighton in England. There I worked as a web designer from home but also as manager of a vegetarian restaurant. Five years ago I moved to Paris, quite a challenge as I didn’t speak French. This was a big handicap when I tried to find work, but I had learned to be flexible and landed a job with Lufthansa instead. I’m Star Alliance Coordinator, responsible for the co-operation of 18 members including Lufthansa, United, SAS, Thailand, Singapore and Air Canada, corporate and travel agency chain contracts, marketing, pr, administration, etc. I’m grateful to the school whose diversity opened up plenty of opportunities for me and hopefully will continue to do so. I haven’t finished moving countries and changing jobs! Helen Grimbergen

Frederiek Hoek Jeanette Hultzer Claartje van Ittersum Frithjof Kalf Bernard Klaassen Carolien Kloppenburg Fleur Koning Desmond Kwee 52

Melanie Louwers Nathalie Lunsingh Rob Meyer

Na wat omzwervingen als copywriter in de reclamewereld en als begeleider in de gezondheidszorg, heb ik eindelijk ontdekt waar mijn hart ligt. Momenteel volg ik een hbo-studie om Counsellor te worden. Het is voor mij een passie om mensen te helpen. Ik heb zelf behoorlijk veel levenservaring en nu alles verwerkt is, wil ik graag mensen ondersteunen in de zoektocht naar zichzelf, zodat ze gelukkiger in het leven kunnen staan. Over een jaar hoop ik een eigen praktijk als counsellor te hebben of in dienst te zijn bij een kleine organisatie. Naast mijn huidige studie, geef ik particulier Engelse les en doe ik freelance schrijfopdrachten. Wendy Goodman

Sophie Philippa Nathalie de Reus Sytske Rijkens Malka Schliesser Michiel Scholten Judith Sloot Suk Hwan Spel Kiki Stegweg Nina Steinke Jan Willem Wiersma Helene Wiesenhaan Willemijn Wijsmuller

Wizo, een internationale organisatie die in Israël projecten en activiteiten onderhoudt ter ondersteuning van vrouwen, kinderen, ouderen en zwakkeren, heeft de school gevraagd om haar 75-jarig jubileumboek vorm te geven. Onder begeleiding van Miriam Deckers en Bryna Hellmann, hebben Helen Grimbergen en Helene Wiesenhaan dozen vol oude en recente foto’s en documenten uit de jaren 1920-1996 chronologisch geordend en een overzichtelijk en mooi boek ontworpen en drukklaar opgeleverd.

Een avontuur Nina Steinke werkt als assistentprojectmanager bij World Press Photo. Ze is verantwoordelijk voor alle correspondentie en organisatie rondom het bestuur en de directeur en voor het fotomateriaal dat wint in de wedstrijd. Tevens is ze bezig met het digitaliseren van het wedstrijdarchief van de organisatie om het te kunnen ontsluiten voor het grotere publiek. Begin 1997 kwam Nina voor haar tweede stage bij World Press terecht, waar haar goede Engels en precisie opvielen. Een paar maanden na haar vertrek werd ze gebeld: wilde ze terugkomen? Ze is begonnen met algemeen ondersteunend werk, stroomde door naar de publiciteitsafdeling en kwam uiteindelijk terecht bij professionele projecten en educatie. In deze tijd is World Press enorm gegroeid. In 1997 kwamen pakweg 30.000 foto’s voor de jaarlijkse fotografiewedstrijd binnen, in 2006 waren het er meer dan 80.000. De reizende tentoonstelling van de prijswinnaars gaat nu naar 54 landen. In 2006 waren er 94 tentoonstellingen geopend over de hele wereld die bekeken werden door meer dan één miljoen mensen. Een korte tijd tussendoor heeft Nina met haar toenmalige vriend in Montreal gewoond. Het was geen succes: haar vriend voelde zich niet op zijn plek. Na een vakantie in Nederland besloten ze dan ook om terug te komen. Het avontuur was abrupt beëindigd. Nina had nog goed contact met World Press en toen ze gevraagd werd om terug te komen, heeft ze dit met twee handen aangegrepen. Wel heeft ze besloten om parttime te werken, zodat ze genoeg tijd heeft voor haar zoon Feye. Ze voelt zich bij World Press echt op haar plek: elke dag is een avontuur! Interview: Vera Haan

Na baantjes in de horeca en bij tijdschriften en het volgen van vele cursussen (regie, toneel, liedjes zingen met gitaar en kinderboeken schrijven), ben ik weer naar school gegaan, deze keer naar de deeltijdopleiding De Trap. Ik was ervan overtuigd dat ik actrice wilde worden. Het eerste jaar was een feest. Met een bevriende regisseur maakte ik een korte film voor NPS Kort! waar ik de hoofdrol in speelde en waarvoor hij een Gouden Kalf won. Toch besloot ik, na anderhalf jaar, bij het programma 6pack te gaan werken. Ik had zin om veel en hard te werken en veel filmpjes te maken. In die tijd maakte ik nog een filmpje voor Kort! Een jaar later werd ik gevraagd door BNN. Ik presenteer nu drie jaar voor radio en tv en ben betrokken bij de ontwikkeling van de programma’s. Op dit moment ben ik met iemand in gesprek over de hoofdrol in een film. Ik weet niet wat er daarna gaat gebeuren maar ik hoop nog lang te doen wat ik nu doe: interviewen, spelen en documentaires maken (pas één keer gedaan, maar ik wil het veel vaker doen) en leuke projecten bedenken om de wereld een beetje beter te maken. Sophie Hilbrand I worked in several Euopean Union-related companies and passed the official exams to be a civil servant about three years ago. Since then I have been an official at the EESC ( www.eesc.europa.eu ) at the External Relations Deparment and I love it. I live with my partner Kevin in the countryside about 40 km northwest of Brussels and enjoy the busy social life there. Sophie Philippa 54

In 1997 belde de VPRO: ‘Heb je een stagiair voor ons die affiniteit heeft met de Nederlandse cultuur? We zoeken iemand voor ons programma Laat op de avond.’ We hoeften niet lang na te denken en Frithjof Kalf begon een week later aan zijn carrière in Hilversum. Zijn eerste taak in vaste dienst was als webredacteur voor een aantal programma’s, daarna werd hij projectleider en coördinator online televisie op de afdeling VPRO Digitaal. Vanaf 2004, na de lancering van de digitale themakanalen, maakt Frithjof concertregistraties en regelt hij de samenstelling en montage van items voor de kanalen Geschiedenis en HollandDoc. Zijn FrithMedia vezorgt clips, concertregistraties en dvd producties voor Kasper van Kooten en ontwikkelt websites voor andere opdrachtgevers. Websiteadres: www.frithmedia.nl.

Close to the fire After graduating in 1998 I went to New Zealand and the Fiji Islands to broaden my horizons. A trip around the world makes you see things from a different perspective, doesn’t it? Of my two internships, one in marketing and one in internet, it was the second at 01 First Internet that I enjoyed most. I learned and laughed a lot during that time and, after a six-months ‘thinking period’ abroad, I knew that internet was my thing. IT was booming and jobs were easy to find. I had three offers and opted for a small, but upcoming company in Bunnik: CyberConsult, which later merged to form Icon Medialab/Lost Boys. I worked as a web-master for two years and then for a year as an online copywriter. A year later it was time for new challenges. I started my own one-man business, Linck, an online consultancy, which I ran in my spare time. In 2001 again with two offers in front of me, both from corporate companies, I ended up in corporate communications at Akzo Nobel Car Refinishes (ANCR) in Sassenheim. Together with two colleagues I set up new Internet and Intranet systems for their global business. It was fun and challenging. Sitting on the other side of the desk, as the client rather than the vendor, I worked with large budgets and multi-disciplinary teams around the globe. Four years later, after a downturn in the car refinishes business, ANCR reorganized, our department was downsized and I was one of the unlucky ones.

Not long after, in 2005, I started working at ABN/AMRO’s headquarters in Amsterdam. Once again I am in corporate communications, where we represent management. It’s hectic and our office hours are not always nine to five, but it’s worth it knowing we are close to the fire. Sometimes there is the feeling that we actually can make a difference. My own business is on hold for now, as I’m becoming a father in August 2007. That will need my full attention in the coming year, but anything can happen in the future. Michiel Scholten

De school heeft na mijn studie verschillende zakelijke e-mailadressen van me gekregen en dat geeft al aan dat ik niet op één plekje heb gezeten. Mijn werk heeft altijd gelegen op het snijvlak van sales en marketing, dus vaak op pad. Eerst in combinatie met een management traineeship bij Vendex, vervolgens in de IT consultancy en de zakelijke nieuwe media events, midden in de internet hype. Na anderhalf jaar sales bij City FM Radio heb ik als commercieel manager, samen met een jong enthousiast team, het fieldmarketing bureau Bananas op de kaart mogen zetten. Per 1 april 2007 ga ik van bureau- naar klantzijde en start ik als produkt marketeer bij DAS rechtsbijstand. Je kunt gerust stellen dat ik veel ‘vakken’ van The New School in praktijk heb gebracht. marketing, dtp, Engels, management, maar ook fotografie, journalistiek en public relations en binnenkort dus zelfs een klein beetje recht. Bernard Klaassen Na twee stages te lopen bij Body Trend Magazine, marketing en redactie, ben ik er blijven werken. Daarna, om wat meer financiële werkervaring op te doen, werkte ik bij KPNMG Meijburg en als Project Manager bij promotiebureau Action Team. De afgelopen vijf jaren run ik een intern uitzendbureau in een ziekenhuis maar ik overweeg echter een nieuwe stap in mijn carrière. Jeanette Hultzer 56

Willem Collot D’Escury begon zijn loopbaan bij een firma die nieuwe, gezonde producten ontwikkelden die gebaseerd zijn op zeewier. Hij bleef in de voedingsmiddelenindustrie, sinds oktobet 2004 in de sales en marketing division voor Euroma, dat kruiden, specerijen en sauzen verkoopt aan producenten, distributieorganisaties en detailhandelaars van voedingsmiddelen door heel Europa. Hij is nu verantwoordelijk voor een budget van € 4.5 mil.

Martin van der Sluis is onze docent marketing geweest tussen september 1990 en juni 1999. Daarna is hij manager geworden bij Stichting Reclame en Marketing te Amsterdam.

In de zomer van 2003, na 13 jaar onze docent journalistiek te zijn, is Henk Grundmeijer gevraagd door Martin van der Sluis en sindsdien werkt hij ook bij Stichting Marketing en Reclame.

1995

Annemiek Boekholt Sanne Bredt Eileen de Cuba Fyona Das Grazielle van Dulmen Mira Erkens Chelin Greuter Paul van der Heijden Tino Huet Jiska de Jong Marieke de Jong

I am still living in Stockholm, though I try to get to Amsterdam as often as possible. I’m a brand manager in the marketing department at Rebtel, an international mobile phone service. I manage our search engine optimization activities, PPC campaigns, affiliates program and anythng else that has to do with our brand. We recently repackaged our offering on www.rebtel.com, where we boast that we ‘take the phony out of telephony’, and we now have a co-branded site together with a Polish portal at www.rebtel.onet.pl. Before Rebtel I worked as a marketing communications specialist for Microsoft Mobile Internet EMEA. When I’m not working, I try to kitesurf as often as possible with my Swedish boyfriend Jonas - the reason I am a Refugee for Love. Mira Erkens

Anne-kee Kamp Ellen Kuipers Rosalie Langerak Hester Linnewiel Eddie Lubbers David van Lunteren Micha Madera Nathalie Noach Maran Rietbergen Loraine Rosenbaum 58

Meta van Schelven Edwin Teerink Mariëtte van de Ven Willemien Vijvers Jeroen de Waard Lara Wilkens Angela Wind Daphne van der Zwaan

Mondigheid is een kenmerkende eigenschap voor Nederlanders in het algemeen maar voor studenten van The New School in het bijzonder. En aangezien Bryna op een bijna Cruiffiaanse wijze flink stellig kon zijn in haar meningen: ‘Het is dat mannen nodig zijn voor de voortplanting, anders waren zij nuttelos’, botste dit nogal eens met diverse studenten en leidde soms tot verhitte discussies in het kantoortje, het controlecentrum van de school: klassieke muziek, een opengeslagen map met papieren en de telefoon binnen handbereik. Eigenlijk heeft Bryna het meeste weg van een personage uit de Star War films van George Lucas. Jedimaster Yoda is een klein oud wezentje dat veel weet en in een eigen, kenmerkend taaltje overal een mening over heeft. En ook Yoda geeft leiding aan een opleiding. Natuurlijk zijn er ook tal van verschillen, zo heb ik Bryna nooit met een laserzwaard zien lopen en kan ik me niet herinneren dat ze groen is of dat ze, zonder het aan te raken, iets door de lucht kan laten zweven. Jeroen de Waard

Ik werk momenteel als account manager bij reclamebureau Cator. Ik ben er gaandeweg achter gekomen dat werken op een reclamebureau helemaal mijn ding is. Zo leuk, dat ik nu ook bezig ben met mijn eigen ondernemingsplannen. Mijn plan is om in het laatste kwartaal van dit jaar van start te gaan. Maar dat is de toekomst. Marieke de Jong

Bureaucrazy Cuba After graduation, I started working full-time at a hotel reservations bureau: contracting hotels in Amsterdam and processing reservations; not exactly living up to my New School pedigree! Around this time I went on a trip to New York. I loved the bright lights, big city. In a tourist shop on Times Square I found a brochure for Hotel Reservation Network offering reservations across the US via telephone and internet. Back in Amsterdam at my student-level job, I was desperately looking to move on. I contacted HRN, offering to contract hotels in Amsterdam and across Europe. Amazingly, I was hired as a home-based contractor for Amsterdam/Europe, still far from my dream of living and working in the US of A. A year later I visited the London offices of Lastminute.com who were just launching their now famous website. The atmosphere in London was magnetic, and the right place to fulfill my ambitions. I was hired as international hotel contract manager worldwide. The following two years were exciting, a perfect jump-start into the world of online travel. After a visit to Havana I saw opportunities to apply there some of the things I had learned. In February 2002 I established Cuba Travel Network. We provide booking software and online distribution to Cuba travel providers. Today we are Cuba’s largest online travel wholesaler, working with portals and agents from around the world. In 2006 we handled some 26,000 travelers with $ 4 mil. in gross sales and strong growth in 2007. My 15-member staff are the brightest, most pleasant and fun people I’ve ever worked with. Doing business in Cuba is a challenge, with a total lack of resources and extreme bureaucracy (I call it bureauCRAZY!) It’s a closed economy, barriers to entry are high, but this cements our position. We’re focusing on the future, whatever it may be. Eddie Lubbers Website: www.cubatravelnetwork.com

Sinds 1 september 1997 werk ik bij Media Support in Alkmaar, die de inen externe communicatie verzorgt voor bedrijven in Noord-Holland Noord. De klanten komen uit heel verschillende branches, variërend van woningstichtingen, een medisch ooglasercentrum en een groothandel in schoenen tot de Kamer van Koophandel. Ik ben hier begonnen als stagiaire en langzaam opgeklommen binnen de organisatie. Sinds een paar jaar ben ik bureau- en projectmanager, wat inhoudt dat ik verantwoordelijk ben voor de dagelijkse leiding van het kantoor. Ik stuur mijn zes collega’s aan, zorg dat alle projecten binnen planning en budget verlopen, onderhoudt het contact met klanten, vormgevers, fotografen en drukkers, verzorg de eindredactie van alle producties die we maken, en ga zo maar door. Het is een hectische, maar erg leuke baan. We hebben een gezellig team, lachen veel en krijgen waardering van onze relaties. Daarom ga ik nog elke dag met plezier naar mijn werk. Willemien Vijvers

Tino Huet’s passie voor klassieke auto’s begon al vroeg. Voor de deur van het huis van zijn familie stonden classic Alfa’s en Bugatti’s en Tino en zijn broer Paul hebben niet alleen in die auto’s gereden, ze hebben ook geleerd ze in top conditie te houden. Tino zegt dat zijn familie olie in hun aderen hebben. In 1998 besloten beiden hun hobby tot hun werk te maken en begonnen ze de Classic Drivers Club. Inmiddels hebben ze 170 rally’s georganiseerd voor bedrijven die iets exclusiefs voor een relatiedag of een productintroductie willen. Huet Brothers bezitten meer dan vijftien sportieve tweezitters, onder andere een Jaguar MkII, vier Alfa Romeo’s, vier Porsche’s en vier Triumphs, alle uit de jaren 1960 en ‘70. Nu laten ze een auto bouwen die niet ‘for sale’ is en slechts twaalf keer wordt gefabriceerd. De HB Special prototype zal vanaf 2008 gebruikt worden voor rally’s in Europa, Scandinavië en Groot-Brittannië. Website: www.tinobrothers.com

Na The New School wilde ik graag verder en ben ik commerciële economie gaan studeren. Ik kreeg een vrijstelling voor het eerste jaar, dus na drie jaar had ik mijn tweede studie afgerond. Na drie maanden reizen in Nieuw Zeeland werd het dan echt tijd voor de arbeidsmarkt. Na verschillende banen bij een uitgeverij, Joop van den Ende Theaterproducties en Kobalt, werk ik sinds 3 januari 2007 bij de Postbank als Formulemanager Kantoren. Ondanks de korte tijd dat ik er nu werk, heb ik het heel erg naar mijn zin. Leuke collega’s en erg interessante marketingtaken. Annemiek Boekholt

Wat is er cooler? Voor ons begon het aan dat ene park in Aâ&#x20AC;&#x2122;dam Oost. Met Bryna, Steven, Philippe, DrĂŠ, Miriam, Martin en Joost. Daar, achter die kloeke deur van massief tropisch hout Sfeervolle klassen waar praktische kennis werd voorgekauwd. Twee jaar lang praktijkgerichte lessen met internationale allure Om daarna, als ware generalisten, de wijde wereld in te gluren. Onze blik werd in deze tijd enorm verbreed en verdiept, Een bak met kennis werd over ons heen gekiept: Rechten, schrijven, cultuurgeschiedenis en marketing Waren maar een paar vakken waarbij er bij ons een lichtje opging. Hier werd een basis gelegd en daar viel niet aan te wrikken, Dat niemand zou deze kennis van ons kunnen pikken. En niet alleen The New School stond garant voor onze ontwikkeling: Ook de stad Amsterdam deed in die tijd haar eigen ding. Wat is er cooler dan het leven in de grote stad te leren kennen, Nieuwe vrienden maken, lachen, uitgaan en achter de tram aan rennen. Damn! Nu was je weer te laat voor je eerste les. Mocht die van Bryna zijn, dan had je terechte stress. De wortels en kennis liggen in ons DNA opgeslagen Nu zijn we het zelf die de maatschappij uitdagen. We houden ons bezig met creatieve en leuke zaken: Guido verzint reisjes en Micha schildert en schreeuwt reclameleuzen van de daken. Zonder The New School waren we waarschijnlijk nooit zover gekomen. Dan waren we vast aan lager wal geraakt en konden we alleen van succesjes dromen. Zonder de school was dit alles nooit gelukt Maar onze vader ook niet kaal geplukt :-) Micha Madera 95 en Guido Madera 96

1996 Therese Ansingh Felix van Asch van Wijck Mariette van de Beek Marjolein Blank Evelien Bosscher Sabien Butzelaar Stephanie Carlier Olivier Chevalier Bas ten Dam Eppo Danser Pieternel Dröge Mira Erkens Digna van der Feltz Robin Friend Vicky Hoyng Taco Jans Melanie van de Kerkhoff Hannie van der Kolk Sterre van Leusden David van Lunteren Guido Madera 62

Janneke Pijnenburg Emmy van Rooyen Valerie Schilte

Na The New School heb ik Communicatiewetenschap aan de UvA gedaan, werkte als web- en tv-redacteur en als freelance eindredacteur bij verschillende tijdschriften. Mijn huidige baan is eindredacteur bij Glamour Magazine. Sabien Butzelaar Ik wilde altijd voor mezelf beginnen, wat en wanneer wist ik nog niet. Toen ging ik met mijn vriend, die een papierbedrijf heeft, op zakenreis naar Azië, kwam in contact met zijn zakenrelaties en hoorde van de lage produktiekosten. Meubels en interieur hebben me altijd geboeid en ik merkte dat er voor mijn doelgroep, de starters, geen echt betaalbare maar exclusieve meubels waren. Ik kan een grote bruidskast verkopen voor € 750,-, omdat mijn contacten in Azië de kwaliteit controleren en de onderhandeling doen en ik betaal zeer scherpe vrachtkosten. Ik ben nu bezig om vestigingen in Nederland te zoeken en meer te leren over meubels. Ik moest Andi Chang bij de KvK inschrijven en krediet krijgen van een bank. En er zijn verrassingen geweest, zoals een extra scan bij de douane en een tafel die net te laag was, omdat die gemaakt was voor Chinezen. Dat overkomt me niet nog een keer! Digna van der Feltz Tabe Ydo is oprichter en directeur van USSR, een crossmediaal zusterbedrijf van CZAR en CCCP. Een team van 20 mensen ontwikkelt concepten en produceert content voor televisie en internet. Opdrachtgevers zijn Amnesty, Cordaid en Oxfam-Novib, maar ook KRO Detectivespel, Soapshow en Innercity the Game. USSR bestaat uit: USSR Televisie, USSR Concept en USSR Studio.

Carolien Spaans Lisette van der Ster Carmen Straatsma Peter Swarttouw

Momentaal (2007) ben ik werkzaam bij Beat the Dutch Produkties als redacteur voor Wartaal, een BNN talkshow. Daarnaast ben ik freelance schrijver voor verschillende bladen. Carolien Spaans

Meike Tesselaar Bobby Testa Janneke van Tuijl Kiki Vikdazir Marjorie Vriens Bas Wijnen Tabe Ydo

Bas Wijnen is Account Director bij Yahoo! Search Marketing NL. Sinds 2001 is Mariëtte van de Beek projectmanager bij LaMarque, een reclamebureau in Amsterdam.

In the pink Ellegirl Digitaal is hèt eigentijdse antwoord op de vraag: ‘Hoe breng je jonge hippe meiden samen met de adverteerders?’ De site combineert bewegend beeld, animatie en geluid, opgefleurd met ‘lots of pink’, altijd de favoriete kleur van meisjes. Voor het introduceren van Ellegirl Digitaal en haar uitstekende werk als hoofdredacteur, heeft Carmen Straatsma de Mercurs 2006 topprijs gewonnen. Carmen: ‘I work with a lot of freelancers from The New School: copy editor Sabien Butzelaar, photographer Anne Timmer, makeup artist Pieternel Droge and stylist Renske van der Ploeg, and of course they are all fabulous! ‘After school I started working at Slam!, a magazine about club culture and followed that up with a very unsuccessful freelance career. Next stop was Rush on Amsterdam, a glossy that’s distributed in four- and five- star hotels, until the position for features editor at Ellegirl came up. I’d always wanted to work for Elle, so I was ecstatic when I got the job. A year later, things got even better when I got the chance to become Editor-in-chief. ‘I’ve been doing this for two years now and loving every minute of it. I won The Mercur - the ‘Magazine Oscar’ - for Editor of The Year 2006, also because I introduced the digital version of Ellegirl. We’re doing very well in an extremely competitive market. ‘I took some time off to have a baby, but real plans for the future are non-existent. The editorship of Elle Magazine may be a goal, but I also dream of living abroad and doing something completely different.’ Foto Carmen: Anna Reinke

Ik heb heel wat banen gehad als redacteur (More!, Special 4 You, TMF schoolagenda’s en Radio 538, Interactive, Veronica Magazine), als communications manager (Red Bull Nederland) en als media promotor (Madame Tussaud). Nu ben ik in mijn tweede seizoen als lifestyle redacteur voor RTL Lifestyle & Entertainment: erg leuk! Lisette van der Ster Na The School heb ik besloten om nog een opleiding te volgen om mijn creatieve kant nog verder te ontwikkelen. Na een tweejarige-opleiding interieur-styling bij Academie Vogue, ben ik gaan werken bij SBK Amsterdam, de kunstuitleen. In eerste instantie met de gedachte voor één jaar en om meer werkervaring op te doen. Ik begon met collecties kunstwerken voor bedrijven samen te stellen. Al snel bood de SBK mij de mogelijkheid om manager van de vestiging KNSM en de bedrijventak te worden. Nu, vijf jaar later, is het tijd geworden om alles wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, te combineren. Ik heb besloten mijn baan op te zeggen en in het diepe te springen door een eigen bedrijf op te zetten. Welke richting het precies opgaat, kan ik nog niet met zekerheid zeggen, in ieder geval iets met kunst en interieur. Bobby Testa

Van ‘97 tot en met ’99 heb ik op The New School gezeten. Het waren maar twee jaren, omdat ik het propedeusejaar Rechten reeds had gevolgd aan de UvA. Achteraf erg jammer, want dat ene lesjaar heb ik me erg vermaakt. Na ‘graduation’ heb ik Communicatiewetenschap aan de UvA voltooid. Vorig jaar ben ik met een paar anderen aan ons start-up avontuur begonnen. SecondHomeMarket is de eerste Europese marktplaats op Internet voor tweede woningen. Het brede aanbod wordt verrijkt met informatie in twaalf talen. Inmiddels werken er 1200 makelaars, in een zestal Europese landen, met het door ons ontwikkelde online-platform die meer dan 32.000 huizen ter verkoop aanbieden. Dus wie geïnteresseerd is, moet maar een kijkje nemen op SecondHomeMarket.com Robin Friend Sinds november 1999 ben ik Marketing Manager voor de tijdschriften Celebrity, Nouveau en Tableau bij Sanoma Uitgevers bv. Voorheen was ik marketingmanager Pink Ribbon 2006 en heb daarmee de Mercur voor Uitgeefprestatie van het jaar gewonnen. Marjolein Blank

Magna Plaza T.a.v. de heer R. de Koning Spuistraat 137 1012 SV Amsterdam Amsterdam, 9 december 1996 Geachte heer de Koning, Elke wereldstad heeft één straat met een uitzonderlijke aantrekkingskracht. Een straat met een sterk karakter, die door zijn identiteit een bepaalde charme uitstraalt. De Nieuwezijds Voorburgwal heeft de potentie om zo’n wereldstraat te worden. Tezamen met de landschapsarchitecte ing. mw M. Witsenburg, willen wij, studenten van The New School, een suggestie doen voor de herinrichting van deze straat. In 1997 neemt de gemeente besluiten over de herinrichting van de Nieuwmarkt, het Rokin en het Spui. Plannen voor de Nieuwezijds Voorburgwal zijn nog niet aan de orde. Maar, voor alle direct betrokkenen is ook de herinrichting van deze straat tussen de Martelaarsgracht en het Paleis op de Dam, van groot economisch en sociaal belang.

Er bestaat een zogenoemde ‘baten-belasting’: de gemeente richt een straat opnieuw in maar, wegens geldgebrek, aan de sobere kant. Wil de buurt kwaliteit verkiezen boven de standaard uitvoering, dan moet daarvoor worden betaald. Het is daarom noodzakelijk dat alle partijen meedenken. Volgens ing. mw Witsenburg, krijgt de straat al snel een nieuw uiterlijk wanneer een enkele bomenrij op de trottoirs wordt geplaatst, afgewisseld met banken, papierbakken, plantenbakken en een rij ‘bedriegertjes’ (waterstraaltjes tot schouderhoogte). In deze afwisseling van elementen, kan ook de straatverlichting worden verwerkt. Door de boomkronen en het water van beneden te verlichten, zou er ’s avonds een feeëriek effect ontstaan over de volle lengte van de straat. Op de warme dagen van onze steeds langere zomer, kan dit kleine, uitgestrekte park een groene, koele rustplaats bieden voor de klanten en werknemers van de aangrenzende winkels en kantoren. Hoogachtend, Roos Immink en Eddie Lubbers

Oosterpark 78

n 1887 was de gehele omgeving van het huidige Oosterpark nog braakland. Er waren mensen die in dit groen wilden wonen en ons pand en nog drie anderen werden snel naast elkaar gebouwd. Veel huizen zijn destijds zonder architect ontworpen en waarschijnlijk is ook dit pand alleen door een aannemer gebouwd. Sindsdien hebben er diverse mensen hier gehuisd. Vanaf 1917 was dat meneer Barmat. Deze in 1882 in Rusland geboren, joodse man was vóór de Eerste Wereldoorlog naar Duitsland geëmigreerd, waar hij de taak van minister van Financiën vervulde. Toen hij naar Nederland kwam, betrok hij Oosterpark 78. In het huis naast hem kwam zijn geliefde, mevrouw De Winter, wonen. Toen zij in 1921 trouwden, kreeg de joodse architect Harry Elte de opdracht om beide panden samen te voegen tot een geheel. Er werd een trappenhuis gemaakt dat tot de nok doorliep en bekroond werd met een glas-in-lood koepel. Barmat liet in de voordeur een gietijzeren kozijn plaatsen waarin Art-Deco figuren de letters van zijn naam vormden. De buitenkant van het huis heeft Elte laten bepleisteren, een techniek die hij van zijn leermeester Berlage leerde. Barmat, zijn vrouw en Harry Elte zijn in de Tweede Wereldoorlog opgepakt. Na de oorlog werd het huis een dependence van een christelijke hbs en alle naaktafbeeldingen werden afgedekt, omdat de leerlingen ze absoluut niet mochten zien. In 1960 verhuisde de hbs naar een groter pand en de familie Van Otterlo kwam in beeld. Ze verhuurden dertien jaar lang aan een handelsfirma en nog eens dertien jaar aan drie accountants. Hierna stond het huis weer leeg. Nadat de souterrain werd verhuurd, stond de rest één jaar lang leeg, wachtend op ons. It was love at first sight. Er moest veel worden opgeknapt maar de kamers beneden, met hun donkere, dure lambrisering, de elegante trap en balcon en de Art Deco lamp die van de bovenste verdieping naar beneden in de hal hing, alles gaf een piepjonge school de aura van een waardig instituut. Na tien jaar wilde de eigenares een huurder voor het hele huis nemen en we hebben het gebouw Jan Luijkenstraat 98 gevonden. Tien jaar verder zijn we warm in de winter, koel in de zomer en helemaal happy.

Jan Luijkenstraat 98

ie was Jan Luijken? De straat waarin de school vanaf juli 1997 staat is naar hem genoemd, omdat hij niet alleen een bekend schrijver is maar ook ĂŠĂŠn van Hollands meest succesvolle illustrators. Jan Luijken (1649-1712) schreef en illustreerde elf boeken. Vooral de tekeningen die hij maakte voor drie van deze boeken sloegen zo aan, dat zij eeuwen later nog altijd staan afgebeeld op tegeltjes, koekblikken en souvenirs. De bekendste plaatjes zijn uit de boeken Het Menselijk Bedryf, Het Leerzaam Huisraad en Des Menschen Begin, Midden en Einde. Afbeeldingen die ons belangrijke informatie geven over hoe het dagelijkse leven van driehonderd jaar geleden zich afspeelde. Jan Luijken lijkt ons een passende beschermheer voor een school voor communicatie.

1997 Tjeerd Beliën Thomas Borkent Caroline Brunting Isabel Butzelaar Radesh Fernandez Jan Maarten Hartong Hanneke Hazelzet Charlotte Jansen Pieter Koch Anne-Trije de Kroes Vincent van Leeuwen Nienke Lodewijk Guy Mullens Karin van Oostrom Joyce Rehm Sharon Rosier Emmy van Rooyen Maartje Rutten Kirsten Scheffer Arnout van Scherpenzeel Melissa Slotemaker 68

Philippe Testa Anne Timmer Tim ten Velden Mireille Weisz

I’m ‘manus van alles’ at Nedfilter Group, businesses specializing in air-filtration, dust-collection and innovative construction materials. I’m involved in many fields across the entire work floor, working with 70 employees from production up to management. I’m the guy people look for when they get stuck or don’t know how to solve a problem. I started at the bottom and worked hard to get where I am now, doubling my salary in five years time. I’m a one-man-show involved in automatisering, grafische vormgeving, communicatie, systeem- and personeelsbeheer. Creating automated solutions, I got rid of expensive network management companies and advertising agencies. All marketing communication activities are performed on the spot by me and sent directly to the printers. Under the heading ‘Achievements’ I’d put ‘from inventorisation to realisation’ of the ‘who does what, where and how’: order flow, premerging activities for Stokvis & Smits BV and Vilton BV, merging of organizational systems and software environment, merging of physical companies including their databases, moving everyone into one newlybuilt building, updating all product documentation and packaging from word files to professional press PDF in ‘Adobe CS2’ for the entire group and building their websites. In short: a total merger and metamorphosis to build a decent identity. Downside: I’m done, I’m the most educated person in the entire company including the management, there’s nothing more to learn and I still don’t make enough money. Plans for the future? Find a new job. I’m looking at graphic arts, post-production and other possibilities. Thomas Borkent Ik heb stage gelopen in een vakantieresort in Canada dat twee Nederlanders hebben opgezet. Terug in Holland ben ik in de pr aan de slag gegaan, eerst bij het modebureau Unlimited PR en nu bij TBWA\PR Company. Melissa Slotemaker Helaas kan ik niet naar de reünie komen, want ik werk in Dubai, waar ik via marketingbanen in Spanje en Nederland terecht ben gekomen. Ik ben nu product manager voor Adidas Emerging Markets, verantwoordelijk voor de heren-, damesen kinderkleding in het Midden Oosten en Afrika. Karin van Oostrum

Hieperdepiep! Zegt het je wat? Als je op zoek bent naar een creatieve invulling van een verjaardagsof jubileumfeest of een uitstapje voor je fantastische werknemers, dan moet je nu deze ludieke naam in je agenda schrijven. Philippe Testa begon in 2006 schildercursussen als bedrijfsevenementen te bieden in zijn atelier in Amsterdam Westpoort of op een andere geschikte locatie (binnen of buiten). Met kwast, kleur en kunstzinnige inzet, schilderen de gasten elkaar en zichzelf. De losse onderdelen worden dan als een groepsportret samengevoegd dat klaar is om in het bedrijf opgehangen te worden. Philippe: ‘Ook organiseer ik Vinearts, een kunstkennismaking. Vijftien lokaal werkende, nationale en internationale kunstenaars zullen zichzelf en hun werk aan een nieuw publiek presenteren. Zij hebben allen een aantal jaren ervaring maar zijn nog niet door galeries en het grote publiek ontdekt. De schilders, fotografen, beeldhouwers, meubelmakers en industriële ontwerpers maken klein werk dat zij voor € 50,- kunnen aanbieden. De genodigden zijn hoofdzakelijk jonge mensen die bezig zijn met de inrichting van hun eerste huis en zijn de poster ontgroeid. Maar de stap naar de galerie is nog te groot. Vinearts verlaagt de drempel van een kunstkoop en is tegelijkertijd een soort visitekaart. ‘Het afgelopen jaar was vooral goed om te leren. Het vinden van de juiste omgevingen, het verkrijgen van de vergunningen, kleine obstakels waardoor niet alle plannen door konden gaan. Nu is 1 oktober 2007 de datum voor de eerste Vinearts bijeenkomst. ‘Vóór Hieperdepiep heb ik Seven Bridges Jazz Festival 2002 georganiseerd, aan twee Franse filmproducties gewerkt en 1,5 jaar lijsten gemaakt. Ik heb duidelijk de generalistische kant van mezelf laten zien!’ E-mail: info@studiohieperdepiep.nl

A medium for a message

New York, NY. Second internship.

was stuck on something, and I

A televison production company.

felt compelled to leave the buil-

Work hard, play hard. Best time

ding and walk down the street.

of my life. But without the help of and opportunities gi-

A minute later I found myself at a parking garage telling

ven by TJ Robinson, David Rosengarten, Charles Nord-

a big Jamaican manager about his little brother who had

lander, Shirley Abraham and Dana Calderwood, it would

died years ago. I had goosebumps all over and was sure

certainly have been a totally different experience.

I was floating an inch above the ground. So was he. The

We did numerous game shows, where they managed

New School for Information Services, huh!

to get me to do a four-man job on a single keyboard in

Just when I was planning to return to Amsterdam, the

order to control everything on the floor. Lots of stress,

Twin Towers were hit. I extended my stay a couple of

lots of fun. And yes, a little sweat on my hands when

months to help out. This tragedy brought me together

the contestants were competing for a quarter of a mil-

with Lou Russo and Rick Korn to make an opening film

lion dollars.

for a benefit concert in the Count Basie Theatre in Red-

After that we produced a somewhat different show on

bank, NJ. Bruce Springsteen, Jon Bon Jovi and many

the SciFi Channel, later syndicated on CBS: ‘Crossing

others performed for policemen, firemen and about 150

Over With John Edward’. A psychic who communicated,

families who had lost husbands and fathers on Septem-

in his words, ‘with those that have crossed over’. I was

ber 11.

responsible for a small studio, where members of the au-

Musicians who had also performed at Woodstock in 1969

dience who had received a message through John were

said that these were the most amazing two nights on

interviewed after the reading.

stage they had ever had. Enormous energy, amazing

In this studio, Sesamy Street character Big Bird’s former

music. I’m thankful to have been there those two days,

dressing room, I met over fifteen hundred people, from

laughing and having fun with everyone, but I wish it had

ordinary Americans to celebrities, all of whom had lost

never had to take place.

loved ones. Amazing and loving stories, but also horrify-

Back in Amsterdam I did a lot of creative things for Opus

ing murders and suicides. We cried a lot, laughed a lot.

One theaterproducties, mostly videos and animations for

Whatever energy was around, more important, at least

projection during musicals. Apart from all the other me-

to me, was to see that people who needed it were help-

dia-related jobs I’ve had as a freelancer, I am now work-

ed in their grieving process. In that little room families

ing on projects in Africa with Guy Mullens, from whom

were reunited and tough New York policemen were fi-

I’ve learned a lot. Interesting and fun.

nally able to show their tears.

Tjeerd Beliën

I myself was once a ‘medium for a message’. John Edward

Vincent van Leeuwen werkte vijf maanden lang in Canada voor een ski-resort, eerst als assistant manager en later als sneeuwscooterinstructeur en gids. Een heerlijke tijd, want hij houdt van fysieke uitdagingen en frisse lucht, maar hij moest uiteindelijk naar huis. Zijn succes als producent van de tv-serie Fly Away leidde tot een tweede serie, Rail Away, ditmaal als cameraman. Sinds januari 2003 werkt hij als consultant bij Buro Six en bij verschillende tv-programma’s. In Janaury 2001 I started working for the Action-Communication agency Bureau Kellerman, where I had done some summertime projects. I’m now an Account Assistant. I write up briefings, supply Traffic with the information they need and set up a cost estimate for the client. After their approval I brief Creation, the art and copy team. Our ‘kitchen review’ results in two or three concepts which the accounts person has to sell to the client as his or her own, but it’s really a team sport. After working on accounts like ToysR Us, Burger King and Pepsi, it’s time to look into the not-so-distant future and make some plans for myself. Lately photography has taken more and more of my time, so I’m collecting my own photo cases, thinking about a house-style for the business card and letterhead I need, a friend is setting up a website and I’m preparing my own presentation: the introduction of my own company. Tim ten Velden 71

After graduation, I started working in television as an editor for companies like Yorin, At5 and SBS Broadcasting. I also worked as a Dj JAMA in the club scene in Amsterdam and as a party organizer in clubs like More, Supperclub and Sinners in Heaven. Through the years I’ve gotten more and more hooked on playing house music and throwing events and, with the help of my New School pr- and marketing skills, the events have become really successful. I’ve organized fashion shows, movie premiere parties and various outdoor and club events. Now, at the age of 29, I have chosen to start my own event and concept company, Karma Productions, a production company which creates fresh ideas and original concepts for events and parties and is even a platform for Dj’s, Vj’s, documentary makers and more. Website: djjama1@hotmail.com. Jan Maarten Hartong Gijrath Media Groep, waar ik Communication Manager ben, geeft de bladen Jackie, JFK, Miljonair, Joods Journaal en het Gouden Woonboek uit. Tevens organiseren we de Miljonair Fair in diverse landen en de Jackie Summer Fair. Sharon Rosier

Haar eerste stage bij CNN in Atlanta VS duurde een héél jaar, omdat de public relationsafdeling zo onder de indruk van haar talenkennis en beleefdheid was, dat zij haar niet weg wilden laten gaan. Voor een internationaal forum moest zij telefonisch contact houden met deelnemers in Europa maar ook in China en Indië. Tijdens het galadiner zat ze dan ook samen met die notabalen aan de hoofdtafel, om te zorgen dat alles perfect liep. Mireille Weisz, nu freelance journalist en presentator voor BNR Nieuwsradio en Radio1 (100 FM), heeft dit jaar onder andere meegewerkt aan het nieuwe programma Elevator Pitch, een Nederlandse Dragons’ Den.

A la African Na de school te verlaten, te vroeg, natuurlijk, want het hele Barcelona-avontuur heb ik helaas moeten missen, ben ik met m’n webdevtoko doorgegaan, hetgeen een logische stap was. Via een hoop omwegen ben ik uiteindelijk in Tanzania beland, alwaar spannende uitdagingen lonkten. Een passie werd geboren: Afrika. Either you hate it or you love it, zeggen ze. Het mooie van Afrika is dat ‘alles’ er kan; de mogelijkheden zijn zowat oneindig. We begonnen met het opkopen van strandland. Dat ging hier en daar mis, maar zonder vallen geen opstaan, toch? Het lukte uiteindelijk: op een prachtig stukje paradijs, Pemba genaamd, begonnen de plannen voor een resort. Samen met een groep vrienden en zakenpartners ben ik nu hard aan de ‘zandweg’ aan het timmeren. We plannen de opening van het resort op de dag dat de opening plaatsvindt, a la African, zeg maar, maar elke stap is een feestje op zich. Naast het resort en andere commerciële ondernemingen, zijn we bezig met diverse goede doelen: het bouwen van scholen voor de locale gemeenschap, het opzetten van een cybercafé waar kids gratis kunnen internetten, de oprichting van een multimediaal opleidingsinstituut voor kansarme jongeren en een doorleerfonds voor kinderen die anders nooit verder dan de basisschool gekomen zouden zijn. Oh ja, ik mocht het van Bryna niet zeggen maar stiekem doe ik het toch: The New School was top, apart maar top, maf, gezellig. Keep up the good work en vibes en geniet! Guy Mullens Another of Guy’s projects, started together with his brother Philippe and Vincent van Leeuwen, can be seen on their website: www.heliskicanada.nl

We interviewden Alex de Jong om de docent achter de mens te ontdekken. Je geeft nu al ruim zeven jaar les op The New School. Is er nog meer dat je bezighoudt in het leven? Ja, ik houd van sport. Echte sport, niet zoals het voetbal van heden ten dagen, waar alleen maar achteraf over de wedstrijden wordt gepraat. Daar irriteer ik me mateloos aan. Ik heb vroeger gezwommen, geschaatst en meegedaan aan triatlons, enkele halve marathons gelopen en deelgenomen aan de hele marathons van Amsterdam en Rotterdam en ik zat ook in een voetbalelftal met een paar vrienden, waar ik ook nog enkele jaren later in het Amsterdamse bos mee afsprak voor een goede pot voor de gezelligheid. Ging het je om de sport zelf of was het toch wel de drang om te winnen, de competitie? Nee, het ging er meer om mezelf te bewijzen dat ik het kon, dat ik in staat was om die afstanden af te leggen. Ik verlies liever een mooie pot, dan dat ik met simpele goals win. Je hebt ook van die mensen die het echt alleen om de goaltjes gaat. Geef mij dan maar de plaats van spelverdeler, dat ligt meer in mijn straatje. Zie je die terug wanneer je voor de klas staat? Als je het terug brengt naar het voetbalelftal, dan vind ik dat je een goede rechtsback moet proberen te verbeteren. Het is beter als hij een uitstekende verdediger wordt dan wanneer hij naast een goede rechtsback ook een redelijke spits wordt. Sommige studenten zitten al op een hoog niveau maar blijven op dat niveau steken. Terwijl studenten die op een lager niveau zitten bij binnenkomst, de anderen snel voorbij streven. En daar zie ik mezelf misschien wel meer als een spelverdeler, ik probeer ze allemaal vooruit te helpen. Ik denk dat je het zo moet bekijken: woorden en daden zijn twee verschillende dingen. Men belooft een hoop maar komt daarin soms te weinig na. Ik vind de diverse instellingen van de studenten hierin wel interessant. Deze mengelmoes van mentaliteit, IQ en achtergrond hier is iets wat ik, bij de voorgaande scholen waarop ik les heb gegeven, niet in deze hoedanigheid terug zag. Dus de verschillende studenten zijn niet echt onder een grote noemer te plaatsen. Aan de meerderheid van de studenten, die een gemotiveerde instelling hebben, kan ik wel wat meegeven. En bij hen werk ik graag aan de structuur van hun kennis. Want uiteindelijk vind ik de structuur belangrijker dan het kennis hebben van een berg van feiten. En zodra dat lukt, geeft het mij ook extra voldoening. Interview: Pieter van den Berg Marius van der Werff

Van 1993 tot 1997 heb ik met veel plezier gewerkt op The New School. Ik werd psychologiedocent: voor mij een nieuwe ervaring. Ik was toen begeleidster van basisschoolleerlingen en middelbare scholieren met school- en leerproblemen en de combinatie jeugdhulpverlening en lesgeven aan en werken met de over het algemeen betrokken en geïnteresseerde studenten vond ik boeiend en afwisselend. In 1996 kreeg ik een functie bij SBO De Ruimte, een school voor speciaal basisonderwijs. Omdat dit moeilijk te combineren was met het werk op The New School, ben ik daar in 1997 gestopt. Bij De Ruimte werk ik nu al meer dan een decennium (de tijd vliegt!). Op de school zelf geef ik individuele trainingen aan leerlingen met dyslexie en ben ik taalcoördinator. Daarnaast ben ik vanuit De Ruimte als preventief ambulant begeleider werkzaam op diverse basisscholen in Amsterdam. De werkzaamheden die ik in dat kader verricht variëren van diagnostiek en advisering op het gebied van leer- en gedragsproblemen tot het geven van workshops en trainingen aan schoolteams over onderwerpen als dyslexie, leesonderwijs en leesbegeleiding. Daarbij komt mijn bij The New School opgedane leservaring uitstekend van pas. Jessica Westerweel Met veel genoegen denk ik terug aan mijn tijd bij The New School: een bijzonder docententeam, a very special boss en inspirerende studenten. Sinds mijn vertrek ben ik als adviseur actief betrokken bij strategische beleidsontwikkelingen in de mbo sector. Ik begon op regionaal niveau (ROC Midden Nederland) en werk sinds 2004 op landelijk en Europees niveau vanuit de MBO Raad (brancheorganisatie). Ik ben onder meer voorzitter van het Landelijk Netwerk van Kwaliteitszorgcoördinatoren, lid European Network Quality Assurance (Europese Commissie) en secretaris van het Platform Raden van Toezicht. Ook innovatie en aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt vormen belangrijke terreinen. Onlangs heb ik mijn MBA-opleiding bij Business School Nederland afgerond. Dit stelt mij in staat weer nieuwe wegen in te slaan. Last but not least ben ik erg gelukkig met mijn vriend en onze twee prachtige dochters Hannah, die drie is, en Sophie, een. We wonen al zeven jaar in Utrecht, maar missen Amsterdam nog steeds! 2 teach is 2 touch lives of others + 4 ever Petra Velthuysen

De Weetjeskrant

1998 Robbert Aschermann Bart Bolger Lonnie Brandsma Charlotte de Bruijn Gilla Brunt Claire Cammaert Estelle Deterink Kellogg Fairbank Stephanie Feith Brian van Gelder Charlotte Haasbroek Caspar Halfmouw Meity Heesbeen

Ik heb zo’n 3,5 jaar gewerkt als account manager bij Oudstanding, een uitzendbureau voor senioren. De laatste drie jaar werk ik in de makelaardij, sinds kort in de buitendienst als assistant makelaar bij Rob Wijnen Makelaardij te Amsterdam. Ik volg ook een opleiding in de avonduren. Ik woon samen met mijn vriend en twee poezen en heb zojuist een nog te bouwen huis in Aalsmeer gekocht, dat in circa 1,5 jaar gereed zal zijn. Meity Heesbeen Met een vervolgstudie op Webster University heb ik in 2003 een Bachelordiploma in Management behaald. In 2004 ben ik in dienst gekomen bij Maes & Luneau, een executive search bureau dat het juiste talent zoekt voor topposities bij beursgenoteerde- en familiebedrijven, het MKB en de (semi)overheid. Ik ben research consultant en zoek in teamverband met één van de partners naar deze kandidaten. Bart Bölger

Len Heezemans Carina van Heijnsbergen Vicky Hoyng Charlotte Hulsenbeck Marion Jansen Miranne Kalff Marlise Koel Cathelijne van der Lande 78

Kyle Lubsen Saskia Matser Fleur van der Minne Bodine Mulder Katrien Nollen Carina Noordervliet Nathalie Peleg Robert Jan Poot Ghislaine van Rijckevorsel Yvette Schoenmakers Lillian van der Stam Guillemette Thole Laura Werner Lisca Wiebenga Anne Claire Winkelhagen

Mijn eerste baan was bij het pr-bureau Begeer en Blaak als junior adviseur. Na een jaar op reis door Azië en Australië ben ik bij SRM terecht gekomen. Ik ben intussen getrouwd en heb een zoontje van 1,5. Carina Smit-Noordervliet Inmiddels is het negen jaar geleden dat ik met mijn studie aan The New School begon. Achtien lentes jong, vers van de middelbare school, naar de grote stad; het grote avontuur kon beginnen. Ik heb drie geweldige jaren gehad, zeker omdat ik er super vriendschappen aan over heb gehouden! Met mijn diploma net op zak, werd ik gebeld door Martin, onze oud-marketing docent. Hij werkte bij SRM en was op zoek naar een coördinator. Ik heb uiteindelijk vier jaar met hem gewerkt, waarvan de laatste twee als marketingmedewerker. Tijdens deze periode heb ik aardig wat New Schoolers ‘collega’ genoemd: Henk Grundmeijer, Karin van Oostrom en Carina Noordervliet. Top tijd! Na SRM ben ik een korte tijd projectmanager geweest bij designbureau Du Bois Ording. Daar miste ik echter de diversiteit die ik in mijn huidige werk wel gevonden heb. Sinds oktober 2006 werk ik voor Yacht als interim professional marketing en communicatie. De opdrachten variëren van communicatieadviseur bij de overheid tot e-marketeer bij een bank. Die afwisseling vind ik geweldig en het past goed bij mij. Misschien kom ik via dit werk nog meer oud-New Schoolers tegen, want de marketingcommunicatie branche is een klein wereldje gebleken. Len Heezemans

Watching people Als je wilt weten wat er bij een consument speelt, moet je deze gaan observeren in een natuurlijke omgeving. En waar voelen mensen zich meer op hun gemak dan in hun eigen huiskamer? Zo onstond het idee van de Huiskamerdate. Niet om plastic doosjes of dure huidcrème’s en shampoo’s te verkopen maar om meer inzicht te krijgen in wat de doorsnee consument overhaalt om een bepaald product te kopen. Sinds 2002 werkt Marion Jansen samen met haar vriendin Nathalie Klok in het bedrijf Peopleswatch, één van de eerste bureau’s in Nederland die kwalitatief marktonderzoek uit de onderzoekruimte haalde. Marion: ‘Onze interviewers laten die klinische ruimtes voor wat ze zijn en duiken de wereld van onze doelgroep in. Hoe kijken zij tegen een merk, product of dienst aan? Met onze bevindingen, leert onze opdrachtgever door de ogen van de doelgroep naar hun wereld te kijken en ervaart zelf wat zij willen beleven. Hij wórdt zijn doelgroep en kan nog beter aanvoelen waar deze behoefte aan heeft. We noemen onze methode Experiencing Research. ‘Inmiddels gebruiken we drie onderzoeksettings: In-home, Inshop en In-group. In-Home laat zien hoe consumenten thuis producten gebruiken. In-Shop leert ons hoe zij een winkel ervaren en wat voor beslissingen zij nemen voor het winkelschap en In-Group-onderzoek is geschikt voor inzicht in groepsdynamica en attituden t.a.v. sociaal maatschappelijke thema’s. ‘Ik werkte een tijdlang in de reiswereld en heb daarna bij de Postbank hun klantcontactkanaal geöptimaliseerd. Mijn passie voor mensen en alles wat hun beweegt, maakte de overstap naar Peopleswatch een logische. Nu adviseer ik onze opdrachtgevers hoe zij in “consumententaal” met hun klanten kunnen communiceren.’ Website: www. peopleswatch.com

Muziek is altijd onderdeel geweest van mijn leven omdat mijn vader muziekuitgever is. Zodoende ben ik bij de studio van Fluitsma en van Tijn terechtgekomen en heb ik vier jaar als producent gewerkt. Nu ben ik personal assistant van filmproducent San Fu Maltha. Ik ben bij alles op het gebied van productie betrokken. Fu Works heeft de films Vet hard, Phileine zegt sorry en In Oranje geproduceerd. Onze meest recente film is Zwartboek. Lonnie Brandsma Ik werk inmiddels vier jaar bij Stibbe (advocaten en notarissen) op de Marketing & Communications afdeling. Ik begon als webeditor, daarna ben ik marketing medewerker voor interne- en e-communicatie en nu perscoördinator. Mijn afdeling zorgt voor seminars, workshops, brochures, huisstijlbewaking, business development, mediacontacten, personeelsblad, enz. Charlotte Hülsenbeck

Ik ben begonnen als account assistent bij een aantal reclamebureau’s. In 2003 kwam er een dip in deze wereld en werd ik gedwongen een andere baan te zoeken. Ik ben toen parttime bij mijn vader gaan werken die een DA drogisterij-parfumerieapotheek in de Leidsestraat in Amsterdam heeft. Mijn vader was toen net begonnen met een zakenpartner die de parfumerie-drogisterij zou gaan overnemen. Deze partner heeft mij een baan als persoonlijk assistent en inkoopster aangeboden. Ik doe dit werk nu zo’n 3,5 jaar. De functie houdt in: begeleiden en aanspreekpunt zijn van de onderneming voor de 65 personeelsleden, de leveranciers en de klanten; dagelijks contact houden met account managers van de 45 merken die we voeren; inkopen voor de gehele winkel; bewaken van levertijden; werken met inkoopbudgetten en begeleiden van alle inkopen gedaan bij de vertegenwoordigers. Naast dit alles begeleid ik verschillende projecten zoals het overtuigen van merken als Guerlain, Chanel, Yves Saint Laurent om op hun eigen initiatief hun naam te promoten op onze parfumerie afdeling. Tot slot: ik ben nu dringend op zoek naar een nieuwe baan, omdat ik ergens anders mijn horizon wil gaan verbreden. Hier zijn geen doorgroeimogelijkheden en overnemen kan niet meer. Lillian van der Stam Ik heb een korte tijd gewerkt voor een evenementenbureau maar ben nu bijna 4,5 jaar accountmanager bij mediabureau Kobalt. Brian van Gelder

I left The Netherlands in December 2004 and married my American husband in 2005. I wasn’t allowed to work for a long time. My husband worked long hours, I didn’t know anybody else, and I was alone a lot. Then I met another Dutch woman whose husband was sent to New York by his company. It took her a long time to adjust, because she was used to working and being independent. While looking for a job in the non-profit sector, I worked as a real estate agent. I helped some Dutch people get an apartment here and I realized the young woman was excited but also afraid. I know how sad and lonely you can feel, so I decided to write a book for all these women, no matter where they are from, a little guide to surviving in New York when you don’t anybody. Where to go to to meet nice people. Where the best gym, the best supermarket are. Stuff like that. I’m still in the research phase. Oh, I like living in New York now, though I’d rather live somewhere where there are more trees. But it’s a very good experience. Americans are very different. I notice that sometimes I’m a little too straightforward and say just about anything. But that’s good, I won’t lose my ‘Dutchness’. Carina van Heijnsbergen Na The New School heb ik een paar jaar freelance gewerkt als tekstschrijver en grafisch vormgever. In 2002 ben ik begonnen met de studie Master in Psychologie en Criminologie aan de VU en ben ik in september 2006 cum laude afgestudeerd. Momenteel werk ik als criminoloog-onderzoeker voor de Politieacademie, ondermeer aan een onderzoek naar het geweldgebruik in zware zedenzaken. Af en toe doe ik er nog een fotografieklus naast. Drs. Yvette Schoenmakers Na een stage bij TMF heb ik bij MTV Networks gewerkt. Ik was verantwoordelijk voor de Kindernet- en Nickelodeon-websites en was marketing assistent. Twee jaar lang heb ik in de keuken gestaan van Pieck in Haarlem, waar ik de lunches heb gemaakt en nu ben ik één jaar bij Amaseu, die reizen verzorgt voor grote multinationals naar plekken over de hele wereld. Het zijn voor de deelnemers geheime reizen: zij weten niet waar zij naartoe gaan ... The Game, maar dan in het echt. Op lokatie moeten ze over zichzelf denken en over het bedrijf waar ze voor werken. Een lang verhaal maar heel leuk! Miranne Kalff

As a student I did voluntary work for a producer at Nature Conservation Films in Amsterdam. Through him, I came in contact with Baron Hugo van Lawick, an award-winning wildlife filmmaker. I went to Tanzania to film his and Jane Goodall’s film Grub and ended up on a boat with Hugo’s good-luck-pat-on-the-back, the testosterone of seven men, the big blue Indian Ocean and a digital film camera. In 2000 I went to Gabon to help reintroduce captive-born gorillas back to a semiwild area and to promote Gabon’s new source of income: Eco-tourism. I was hired because of my previous experiences in Africa and, thanks to school, what I had learned about public relations. That completed, I exchanged the African jungle for the New York jungle, doing market research for a beer distributor to get a visa. In evening classes I pursued my love of photography and painting, and I took a course in human rights. With two other people I went to a Native American reservation in Montana, where we filmed an Indian elder and captured his stories for future generations. In that same year I was asked to become a member of the Explorers Club and went on a flag expedition to Hawaii to do research on humpback whales. In 2002 I stopped working and enrolled at the New York Film Academy. After graduation, I joined award-winning independent filmmakers Jim and Jamie Dutcher in Sun Valley, Idaho, to make Living With Wolves; went on to work for Tim Liversledge on Kalahari: The Great Thirst Land; and then in Los Angeles for Rick Rosenthal on Coiba, a Savage Paradise. These films were made primarily for National Geographic and Discovery Channel. Currently I’m living and working in the UK and making my own independent documentary film with my work-partner Dave Dickie. We have been working on it for two years and we are NEARLY finished! Then we hope to sell it, so wish us luck! It’s been a fantastic ride with lots of ups and downs, I’m still learning every day and I love it! Fleur van der Minne E-mail: fvdminne@hotmail.com

In another land My first job was in Sri Lanka, where I worked for six months as a project officer on a child-mother project. We helped 10 to 14 year old girls who got pregnant, usually by their own family members. It was incredibly tough. My job involved advocacy, helping parents and children to understand the problems and working with the justice department. In addition I set up several homes for street children in Colombo, providing them with shelter, food and education. Street children in Kinshasa

During this time I got a job offer from Mines Awareness Trust, a UK-based humanitarian de-mining NGO. They hired me to be a training officer in the north of Sri Lanka, basically a train-thetrainer person, which meant hiring internally displaced people in refugee camps and teaching them about how to live in an area covered with landmines. One day I ate fantastic lobster with poor fishermen, the next day I met the Minister of Defense. I loved the job, and the fact that the numbers of casualties from landmines decreased when people knew what to do, was motivating and gratifying. After 1,5 year I went to the Democratic Republic of Congo, where I did a similar job in fourteen refugee camps, working with Angolan refugees who were going to be repatriated. After a few months I was evacuated on the same day that 27 foreigners were murdered. I ran across the border to Zambia, leaving everything but my passport. MAT offered me a position in Iraq, which for obvious reasons I refused, so Iâ&#x20AC;&#x2122;ve been back in Sri Lanka for four years as a country manager for an international consultancy company, working on infrastructure and development projects such as renewable energy, hospitals and harbors, writing the Investment Feasibility Study, acquiring new projects, forming the consortium, etc. For this job I travel frequently to Thailand and Cambodia to see projects there. Katrien Nollen

De droom en de alledag

tagelopen: elk jaar is dat voor een aantal tweedejaars studenten weer een angstdroom. Faalangst, niet weten wat je wilt en kunt en visioenen van alleen maar koffiezetten op de werkplek slaan genadeloos toe. Geruststellende woorden mogen niet baten. Maar ook het tegenovergestelde gebeurt. Dromen van het rijden in een cabrio door het land naar klanten toe, miljoenenaccounts onder je beheer hebben of het leiden van een beroemde â&#x20AC;&#x2DC;glossyâ&#x20AC;&#x2122; spreken tot de verbeelding. Nuchtere woorden mogen in dit geval niet baten. Tijdens een workshop stagebegeleiding dat uit een aantal gemeenschappelijke lessen en individuele afspraken bestaat, maken de studenten kennis met de verschillende disciplines op het gebied van marketingcommunicatie. Af en toe komt een afgevaardigde van een stagebedrijf vertellen wat er allemaal komt kijken bij zijn of haar bedrijf. Zo krijgen de studenten informatie uit eerste hand. Daarnaast wordt veel aandacht besteed aan het schrijven van een sollicitatiebrief en curriculum vitae en aan het sollicitatiegesprek. Na die workshop en met individuele begeleiding bij het zoeken van een geschikte stageplaats is de rust wedergekeerd ĂŠn heeft iedereen zijn plaats gevonden. Bij het stagebezoek door de mentor, blijken de van oorsprong angstige studenten veranderd in stralende en zelfverzekerde werknemers. De andere groep is de droom van de cabrio en de miljoenenaccounts vergeten maar heeft zich enthousiast gestort in het werk van alledag. En wat voor beide groepen geldt: allen doen het ontzettend goed op hun stageplek. De terugkoppeling vanuit het bedrijfsleven is dat onze studenten breed onderlegd zijn, uitstekend zelfstandig kunnen functioneren en de nodige sociale vaardigheden hebben. Het komt regelmatig voor dat zij een vaste baan aangeboden krijgen, iets waar onze studenten trots op mogen zijn. De bedrijven waar de studenten stage kunnen lopen zijn heel divers. Van een communicatie-adviesbureau, marketingcommunicatie-afdeling bij een groot concern, een evenementenbureau tot aan de redactie van een magazine of een website: organisaties met wie we al jarenlang goede contacten hebben.

De studenten bedanken:

Otazu BV

ABN-AMRO

Paleis Het Loo

Aids Fonds

The Party

Akzo Nobel Coatings

PPGH/JWT

De Amsterdamse School

The Publicity Company

Cartier International BV

Het RAI

Clairz Interieuradviezen

Regio22 TV

Czar Film en CCCP

Remy Martin

Endemol Entertainment

Result DDB

Esprit Benelux BV

Het Rjksmuseum Amsterdam

Eye-works

RTL4

Gucci Group

Seasons Magazine

Tommy Hilfiger

SEAT

Herald Tribune

Shell Saudi Arabia

Hill & Knowlton

Stichting Van Eemden Prijs

Holland Festival

TBWA

IdtV

Teamstages Joop vd Ende

Image Media & TV

Urban Picnic

Bureau Kellerman

USP PR & Communications

KLM Aruba

Usual Suspects

KLM Reclame en Sales

Volkswagen

KRO

VPRO

Media Support

Wall Street Journal

Memory Magazine

War Child

John de Mol Productions

Wehkamp BV

Moods voor Magazines

Winkelman en van Hessen

MTV Networks BV

World Press Photo

NUON

X-treme Magazine

1999 Kees Amsterdam Kim Asscher Annemiek Barents Nienke Boom Eefje Borstlap Karen Bruinsma Emilie Bijloos Frederique Canneman Mirjam Conitzer

Ik ben eerst aan de slag gegaan als redacteur bij de Rijksdienst Monumentenzorg maar werk inmiddels ruim drie jaar als Communications Officer bij het kledingsbedrijf Oger samen met medestudent Sander Lusink. Ik woon samen met mijn vriend Jeroen en we hebben een kind. Frederique Canneman Sinds mijn vertrek van school, ben ik productieleider voor een aantal programma’s bij het productiemaatschappij CCCP: Talpa’s Nieuw Dier, Vara’s De Wereld Draait Door, VPRO’s De Staat van Verwarring en 6Pack voor SBS/MTV. Mirjam Conitzer

Anne-Fleur van Diem Leontine Hanssen Iris Heijmans Reinout Hudig Wouter Kiewiet de Jonge Jet Koeners Daniël Kramp Anne-Trije de Kroes Pauline Lemberger Leonie de Lorijn Sander Lusink

Vanuit mijn stageplek heb ik uiteindelijk twee jaar gewerkt bij het reclamebureau Ubachs Wisbrun, eerst als trafficer, daarna als assistent-RTV producer. Daarna heb ik één jaar als intercedente bij Randstad gewerkt en inmiddels ben ik twee jaar werkzaam als consultant bij Van Beuningen en Partners (www.vanbeuningen.nl). Hier ben ik verantwoordelijk voor de afdeling marketingcommunicatie. Erg leuk! Ook in mijn privé leven is er veel gebeurd. Ik ben moeder van twee lieve dochters ‘Fien’ (bijna twee jaar) en ‘Jans’ (vijf maanden) en tussendoor ook nog getrouwd. Leonie de Lorijn Mijn eerste baan heb ik in Monaco gekregen. Daar heb ik bij ABN-AMRO gewerkt en bij het recruitmentbureau UNITE. Het was erg leuk maar niet voor altijd. Na een tijdje zwerven tussen Monaco, Zweden, Amsterdam en Antwerpen, ben ik in België blijven hangen. Mijn toenmalige vriend en ik zijn nu drie jaar samen en hebben twee mooie zonen, Ruben en Daniël. Kim Asscher

Lars Meekel 86

Ylva Mignot Tycho Müller Govaert Plesman Renske van der Ploeg Berend Ploeger Bas de Ruiter Emilie van Wensen

Mijn stagejaar heb ik doorgebracht op de marketingafdeling van Unilever in Brussel en bij Diageo, eveneens op de marketingafdeling. Als bijbaan naast de studie werkte ik ook voor de cabaretgroep De Vliegende Panter als tourmanager en bij Paradiso. Na mijn bachelordiploma te behalen in 2003, ben ik bij Bacardi gaan werken als trade marketeer. Sinds kort ben ik werkzaam bij een groot Amsterdams makelaarskantoor. Ik heb nog contact met een aantal oudstudenten van The New School en het is altijd gezellig om met hun een biertje te doen! Reinout Hudig Leontien Hanssen is online-producer van ExtraFris, een onderdeel van Ilse Media.

Uitgeleerd en uitgerend Vanaf het begin wist ik dat ik mijn stage bij een non-profit organisatie wilde doen. Voor mij was er maar één: hoe meer ik las over War Child Nederland, hoe enthousiaster ik werd. Mijn Feast for Peace stage was een groot succes. Ik mocht van alles doen: ludieke acties verzinnen om publiciteit te genereren, restaurants benaderen voor het evenement, interviews geven, maar ook gewoon pakketten versturen. Ik vond het zo leuk dat ik daarna nog vijf jaar bij War Child ben gebleven. Ik ben een eigen Actie afdeling gaan opzetten en ben naar Sierra Leone geweest. Dit was een schitterende maar ook confronterende ervaring. Als je de gruwelijke verhalen direkt uit de mond van een kind hoort, is het wel even slikken. Ik interviewde twintig kinderen die mij hun ervaring over de tien jaar durende burgeroorlog vertelden. Sommige waren soldaten, anderen vluchtelingen die zagen hoe hun familieleden vermoord werden. Toen ik één jongen vroeg wat oorlog voor hem betekende, antwoorde hij: ‘Killing my parents, burning them alive and fighting with the rebels.’ En hoe hij de toekomst zag? ‘Ik wil er voor zorgen dat de kinderen die nu opgroeien nooit hoeven mee te maken wat ik heb meegemaakt.’ Ja, dan wordt je wel even stil. Na vijf jaar heb ik mijn baan opgezegd, ik was uitgeleerd en uitgerend, toe aan een nieuwe uitdaging. Ik ben met acht collega’s bij War Child begonnen en heb van dichtbij mogen zien hoe een kleine organisatie tot een grote met 50 man uitgroeide. Keihard gewerkt met leuke mensen, eigen afdeling opgezet en weer afgebouwd, het was geweldig en War Child zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Nu wil ik graag beginnen aan iets nieuws, iets voor mezelf. Wat dat wordt, weet ik nog niet precies maar dat krijgen jullie vast te horen. Pauline Lemberger

De kleinste hbo in Nederland heeft destijds een grote indruk op me gemaakt. Soms letterlijk: met vallen en opstaan leerde ik er de beginselen van het communicatievak, om eind 2002 vol goede moed de zakelijke jungle in te stappen. Ik speelde al langer met het idee om een boek te schrijven over mijn avonturen bij het Korps Mariniers. Op school had ik geleerd om op een projectmatige manier te denken en te werken, en zo ontstond ook het idee om meerdere partijen voor mijn schrijfproject te benaderen. De voorlichtingsafdeling van de marine beloofde na publicatie 1200 exemplaren te kopen voor wervingsdoeleinden en Telegraafverslaggever en televisiemaker John van den Heuvel leverde een redactionele bijdrage aan mijn verhaal. Ook de uitgever was enthousiast en mijn boek Durf te Springen! is ondertussen zelfs herdrukt. Mijn huidige baan is verslaggever voor het televisieprogramma Peter R. de Vries, misdaadverslaggever. Schrijven vind ik leuk en ik ben dan ook van plan om mezelf snel, voor een nieuw verhaal, in een hutje op Bali op te sluiten. Misschien mis ik dat nog wel het meeste aan The New School: de lange onbezorgde vakanties. Kees Amsterdam

Dit was de eerste school waar ik mij echt prettig voelde. Ik was altijd een leerling die een hekel aan school had en de straatstenen telde naar school, maar op The New School was dat anders. Vooral de vrije vakken, zoals fotografie, graphic arts en de vreemde talen, verwonderden mij. Ik gebruik in mijn huidige vak dan ook veel kennis die ik heb opgenomen in die tijd. Ik heb stage gelopen bij Oger Fashion, een herenmode-keten. Ik mocht de eerste website opzetten en dit beviel zowel mij als het bedrijf zo goed dat ik nu tot diep in de organisatie ben doorgegroeid. Mijn side-kick is Frédérique Canneman. Zij was mijn toenmalige zeer getalenteerde klasgenote en is nu al jaren mijn sparringpartner. Samen hebben we de marketingafdeling voor Oger Holding opgezet. Sander Lusink Vanaf haar eerst stage bij een agentschap voor Spaanse, Franse en Italiaanse confectie, wist Renske van der Ploeg dat zij in de modewereld wilde blijven werken. Nu is zij een freelance stilist voor onder andere ElleGirl, CosmoGirl, Marie Claire en Jan. Haar Wearable Works of Art verscheen in het fashion magazine Nº en voor Marie Claire heeft zij een modereportage gemaakt over de ‘tuttige strenge schooljuf ’. That’s fashion?

In de botanische tuin Het Amsterdam Beeldhouwers Kollektief zou te gast zijn in de Amsterdamse Hortus tussen 28 mei en 6 augustus 2000. De studenten zijn gevraagd om een poster te ontwerpen en een boek vorm te geven met foto’s van de beelden en bespiegelingen die de beeldhouwers door proza- of poëziefragmenten zelf over het werk geven. ‘In de botanische tuin,’ schreef de voorzitter van het kollektief, ‘vallen universum en wereld nu samen. Een zilveren ellips baant zich een weg tussen planten uit alle delen van de wereld en voert beelden met zich mee.’ Omdat de 29 beelden werden ‘gerijgd als kralen aan een elliptisch snoer’, heeft het project-team dat snoer als logo gebruikt. Het bruin-en-zwarte boekje werd tijdens de tentoonstelling voor ƒ10,- gretig gekocht. De poster die Charlotte Hülsenbeck heeft ontworpen werd overal in de stad opgehangen, naar musea door het hele land gestuurd en, opgeblazen tot 6 x 9 meter, aan de zijkant van het Hortusgebouw opgehangen. Haar keus voor een illustratie viel op een echte ‘eye catcher’: een beeld van Mia Frenken. De moeilijkste taak voor de studenten was om de foto’s en teksten op tijd van de kunstenaars te krijgen. Sommige teksten waren erg kort, sommige veel te lang om op de kleine bladzijden zo te plaatsen dat er een balans ontstond tussen de tekst en de tegenovergelegen foto van het kunstwerk. Maar vraag een kunstenaar om zijn woorden te beperken! Elke woensdag waren de meest diplomatische studenten aan het bellen. Het inscannen van de foto’s en het opmaken van de bladzijden was wekenlang, iedere woensdag het werk van de volgende studenten: Kees Amsterdam Anne Fleur van Diem Iris Heijmans Charlotte Hülsenbeck Ylva Mignot Berend Ploeger

‘Dit is mijn manier’ Op het moment dat Pascale van Bemmel de school binnenstapte, wist zij nog niet dat zij enig talent voor fotografie had. Zij begon aan de studie omdat zij wat meer algemene kennis wilde en omdat het ook kort en praktisch was. Elk vak leek haar leuk, maar de foto-opdrachten waren de leukste. Buiten die opdrachten nam Pascale veel initiatief en rende met de camera de straat op. Bij elke rel en demonstratie, en er waren er vele in de roerige stad Amsterdam, was zij te vinden. ‘Dat is mijn manier om mensen te laten zien wat er gebeurt in de wereld.’ Tijdens de ergste periode van de oorlog in Bosnië was Pascale een van de eerste Nederlanders die daar naartoe ging en daarbij de enige vrouw. Haar prachtige zwartwit foto’s zijn tentoongesteld in Mostar en in Amsterdam en er werden vele interviews en artikelen over haar werk geschreven. Voor Pascale en haar vrienden was het dag in dag uit 90

in de afgezonderde stad Mostar proberen te overleven. ‘Het gebeurde vaak dat we ons in een gevaarlijke situatie bevonden. Een keer is een granaat 30 meter van mij vandaan ontploft. De mensen die geraakt werden vielen toen letterlijk op mij.’ Ondanks de vele slechte ervaringen zoals het gevaar, de armoede en het isolement waarin zij leefde, heeft Pascale een mooie tijd gehad. ‘Met de mensen die ik heb leren kennen heb ik een heel hechte band gekregen. We hadden bijna elke avond een feest, omdat we zo blij waren de dag overleefd te hebben en elkaar weer terug te zien. Overal waar onrecht is, wil ik fotograferen. Sommige mensen drukken zich het beste uit in schrijven, ik doe het met foto’s.’

Naar de basis

Een dierenvriend

Fleur Koning’s eerste

Mijn liefde voor fotografie is voort-

banen waren bij World

gevloeid uit twee andere passies:

Press Photo en bij een

dieren en circus. Ik heb vele boe-

stichting

ken met foto’s uit de jaren dertig

voor

asiel-

zoekkinderen. Geboeid

van de vorige eeuw. De gloriedagen van het Europese

door de creatieve vak-

circus. Ik vind oude foto’s, oude tijden herleven, weg-

ken op school en de

dromen in die tijd, fantastisch.

creatieve werkzaamheden bij deze bedrijven, is zij naar

Het grote verschil is dat ik alle foto’s van de voorstel-

de fotoacademie in Amsterdam gegaan.

lingen in kleur maak. Kleur geeft veel beter dan zwart-

Fleur: ‘Eind 1999 studeerde ik af met mode als mijn spe-

wit de sfeer tijdens de acts weer. Ik flits nooit, het mag

cialisatie. Ik werk sindsdien regelmatig als freelance

ook niet, en flitsen maakt dat een groot gedeelte van de

mode- en portretfotograaf voor verschillende opdracht-

kleuren verbleken.

gevers: Blvd, Avantgarde, Lace, Squeeze, Volkskrant

Een circusfotograaf heeft altijd belemmeringen. Enkele

Magazine, Esta, Elle-girl, Sante, Celebrity, Yes, Starstyle,

voorbeelden: geen plek voor een statief of kleine kinde-

CJP Magazine, de coiffure awards (meerdere prijzen ge-

ren naast je die de hele tijd tegen je steunpunt zitten te

wonnen) BNN en enkele reclamebureaus. Een van mijn

trappen. Mensen zitten soms met hun hoofd precies op

meest romantische foto’s, uitvergroot tot 5 x 7 meter,

de verkeerde plek, waardoor je de artiesten in de piste

hangt op de muur van een chique restaurant in de stad.

niet meer ziet. En dan zijn er de tralies, de touwen en de

In plaats van volledig over te stappen naar digitale fo-

masten die in de weg staan.

tografie, zoals veel professionele fotografen, ben ik juist

Fotograferen achter de schermen is minder hectisch,

teruggegaan naar de basis. Ik fotografeer veel met een

hoewel er op een circusterrein altijd wel wat gebeurd.

zelfgemaakte pinhole camera zonder lens en zoeker voor

Als dierenvriend richt ik mij op de wijze waarop de die-

speciale effecten. Ik heb een eigen fotostudio aan huis

ren gehuisvest zijn, hoe zij zich gedragen en hoe goed

waar ik voornamelijk portretten maak. Daarnaast heb ik

hun band met de trainer is. Met mijn foto’s hoop ik dan

een streetcasting bureau opgezet en heb gewerkt aan

ook veel onwaarheden uit de wereld te helpen, indianen-

campagnes voor Philips, Nike, Ben en ABN-AMRO. Ook

verhalen als dat de tanden en nagels van roofdieren eruit

geef ik sinds 2003 een aantal dagen les aan de Fotoaca-

worden getrokken, dat de dieren gestresst zijn en de oli-

demie Amsterdam.’ Fleur’s werk is geëxposeerd in 2000

fanten nooit rust hebben. Hoewel er en stel ‘rotte appels’

bij Cosmogon, Parijs, en de Fotoacademie Amsterdam;

onder de vele Europese circusbedrijven zijn die het voor

in 2004 in Den Bosch; in 2005 tijdens Breda Photo in Het

de rest verpesten, wil ik laten zien dat de meeste dieren

Bomhuis; en in 2006 in Het Kruithuis, Den Bosch. Haar

een dierwaardig bestaan genieten. Piet Hein Out

werk is te zien op haar website: www.fleurkoning.nl

Website: www.circusphotos.tk

Liefde voor het tijdloze

Daar ligt de uitdaging

De foto’s van Heleen Rittershaus zijn gemaakt in alle uit-

Omdat ik al 26 was toen ik aan mijn sta-

hoeken van de wereld. Geen diepgaande reportages van

ges moest beginnen, zocht ik een plaats

een stad of land maar pure,

bij Sanoma, het voormalig VNU, zodat

poëtische en ongeënsceneerde

er een kans was dat ik kon blijven. Het

beelden van dingen die ze te-

werkte! Ik begon bij het jongerenblad

genkomt en haar roeren.

Break Out! als fotograaf, werkte ook

Het zijn eerder sporen van de

mee op de fotoredactie en werd dan

mens dan de mens zelf die ze

ook gevraagd om voor het weekblad Story te fotogra-

vastlegt en de liefde voor het

feren. Vanaf dat moment is het snel gegaan. Binnen een

tijdloze en het universele. Dat

paar maanden werd ik de enige paparazza in Neder-

maakt dat ze haar camera meer richt op ‘gevonden voor-

land. Ik kreeg steeds meer klanten en ik besloot in 1997

werpen’ dan op mensen. Voorwerpen en dingen die ter-

mijn eigen fotopersbureau te beginnen. Inmiddels werk

loops achtergelaten lijken te zijn maar toch hun natuur-

ik tien jaar als ‘verzekerd’ freelancer voor verschillende

lijke plek hebben ingenomen. Verwijzend naar, wachtend

tijdschriften, waaronder Story, Beau Monde, Yes, Fancy,

op en tegelijkertijd in zichzelf genoeg. De mensen die

Marie Claire en Nouveau. Mijn fotopersbureau HCW heeft

wel geportretteerd zijn, zijn door hun kadrering vaak on-

de topcouturiers als klanten, maar ook Panorama, TMF,

derdeel van een schilderachtig tafereel geworden.

Geisha Jeans, Chick on a Mission en vele anderen.

Na een vier-jarige opleiding aan de Kunstacademie in

De afgelopen tien jaar heb ik vele plekken van de wereld

Utrecht besloot Heleen iets heel anders te gaan doen en

gezien, interessante mensen ontmoet en veel meege-

meldde ze zich in 1995 aan als stewardess bij de KLM.

maakt. Ik begon als paparazza maar heb mij inmiddels

Gestuurd door de vaste dagen of uren in een bepaalde

ontwikkeld tot een allround fotograaf. Daar ligt voor mij

plaats, breidde een uiteenlopende verzameling foto’s

ook de uitdaging. Doordat ik niet alleen portretten of re-

zich steeds meer uit. In 1999 besloot zij iets te onder-

portages maak, blijft iedere opdracht interessant.

nemen met het fotomateriaal en sindsdien exposeert en

Sinds 1,5 jaar heb ik mijn eigen fotostudio in Haarlem en

verkoopt zij haar werk.

heb ik een nog bredere klantenkring kunnen opbouwen.

Alhoewel de collectie niet meer zo snel groeit als vroe-

Twee jaar geleden trouwde ik met Lorenzo Kors en sa-

ger, omdat ze minder is gaan vliegen, blijft het toch een

men hebben wij onze dochter Puck. Lorenzo is graphic

inspiratie om op zoveel plekken op de wereld een kijkje

designer en kunstenaar en we kunnen samen opdrachten

te mogen nemen. En kijken, niet de techniek, is toch vol-

doen. Vorig jaar waren we een aantal weken naar Bali

gens Heleen wat fotograferen is. Haar camera is haar

afgereisd om daar voor het modemerk Chick on a Mis-

schetsboek en ‘gewone herinneringen’ worden hierdoor

sion een fashionshoot te doen zodat Lorenzo hun agenda

‘visueel esthetische herinneringen’ waar ze altijd op te-

voor 2007 kon vormgeven. Ik geniet van het werk dat

rug kan kijken. E: heleen@fotografie.nl

ik doe en de vrijheid die het mij geeft. Plannen voor de toekomst? Geen! Ik leef nu! Helene Wiesenhaan

Al tijdens haar opleiding aan The New

Eerst twee jaar lang fotografie-les van

Tim ten Velden heeft de afgelopen ja-

School wist Anne dat ze de fotografie in

Miriam Deckers, vervolgens een uitda-

ren veel feesten in Nederland en in het

wilde. Ze liep stage bij twee portretfoto-

gende en succesvolle stage bij reclame-

buitenland bezocht voor het vastleggen

grafen, werkte daarna als assistent voor

en industriële fotograaf Marco Keijzer

van evenementen. Voor Bureau Keller-

verschillende modefotografen en startte

en, niet lang na zijn diploma te behalen,

man maakt hij ook foto’s van producten

met het eerste jaar van de Foto Acade-

zijn eigen bedrijfje, Tycho’s Eye, opge-

en locaties die in folders, brochures, op

mie in Amsterdam. Haar eerste klus, fo-

zet. Op zijn website zijn voorbeelden

internetsites of andere materialen wor-

tograferen bij de MTV-Awards in Stock-

van Tycho Müllers werk: portretten, in-

den gebruikt. Klanten waren onder an-

holm, volgde rap. Afgelopen jaar werkte

terieurs en party’s, veel kleur en bewe-

dere Heineken International, Sony Eu-

zij als freelance fotografe voor opdracht-

ging. Sinds kort is hij ‘huisfotograaf’ van

rope, Sony-Ericsson, Essent Kabelcom,

gevers zoals BNN, Jan, Marie Claire en

het WTC in Almere. Daar kunnen bedrij-

Bacardi Nederland en De Telegraaf. Voor

Avantgarde en vloog ze naar oorden als

ven fotografie boeken bij evenementen

particulieren bestaan zijn werkzaamhe-

Dubai en Milaan om daar haar favoriete

zoals seminars en workshops. De eerste

den uit een gevarieerd aanbod, van een

onderwerp: mensen, te portretteren. In-

klussen die daaruit voortkwamen waren

eenvoudige fotosessie tot een volledige

middels richt Anne zich op modefotogra-

voor de gemeente Flevoland en voor de

photo-shoot voor een simpele doch ef-

fie en hoopt ze in de toekomst nog vele

Kamer van Koophandel in Amersfoort.

fectieve website. Verder maakt hij foto’s

mooie mensen, landen en momenten op

Website: http://tychoseye.nl

voor diverse restaurants, clubs en vast-

haar pad tegen te komen.

goedhandelaren.

E: acetimmer@hotmail.com

Website: www.timtenvelden.nl

2000 Florentine Allart Evelien Baan Monique Beek Sophie de Beer Frederik van den Berg Rosalie Blom Betty Bogaers Nicolas Boyer Eric Braakman Menno Buyze Vanessa van der Bijl Jet Canneman David Geensen Christine Geertsema Claire van Geest Arthur van Geest Alex Dijk Gray Kimberley Gray Bas Hoeberigs Natasha Hooper Kiki van Hovell tot Westervlier Joëlle Hunink Paul Kaplanian Jeroen de Kerf Hendrik-jan Koeners Rowena Ladeur Florence (Flops) van Lent Nicole Meye Vincent Mock Philippe Mullens Sophie-Marie van Pelt Jessica Polanen Susan Pool Marieke Post Toine Sjardin Marieke Vedder Fabienne Weisz Margriet de Wit Lonneke Zeevat

In februari 2006 begon ik met mijn nieuwe baan als communicatiemedewerker bij de Taalunie. Daarvoor heb ik bij een cultureel projectbureau gewerkt, met als hoofdonderwerp het 400-jarig bestaan van de relatie tussen Marokko en Nederland. Voor dit project heb ik tevens de productie gedaan van een cultureel programma langs de kusten van Nederland en Marokko. Later heb ik de Dag van Respect georginiseerd, één dag waarop gastlessen werden gegeven door bekende Nederlanders aan lagere schoolkinderen. Christine Geertsema Ik heb vier maanden lang stage gelopen bij reclamebureau TBWA\NEBOKO in Amsterdam op de RTV afdeling en hierna ook nog eens vier maanden bij MTV als hoofdverantwoordelijke voor hun website en het opnemen en monteren van de Mega Top 40. Na een aantal maanden reizen door het buitenland, heb ik mijn scriptie afgemaakt en mijn bachelordegree gehaald. Dit was vrij bijzonder: wij waren de eerste lichting die die mogelijkheid had. Met het diploma in m’n zak ben ik weer teruggevraagd bij TBWA. Ik werk hier nu al bijna vier jaar met heel veel plezier als Jr. RTV Producer en ben ik ook nog van plan hier een tijd te blijven. Zowel op mijn werk als privé kom ik nog vaak mensen tegen met wie ik op school heb gezeten. Fabienne Weisz I worked for a year in an insurance company: an eye opener but I didn’t like it. I’m now studying fine arts at the Willem de Kooning Academy in Rotterdam and living in the Hague with three friends. In June 2007 I’ll finish my first year and I’m planning an internship at an advertising agency for the summer. If everything goes as planned, I’ll start my second year at the academy and, hopefully, find a job in advertising. Bas Hoeberigs Je kunt Jeroen de Kerf e-mailen via jeroen.de.kerf@reedbusiness.nl

In de ICT Ik dacht altijd dat, zodra ik klaar was met mijn studie, mijn droombaan zich stante pede zou aandoen. Niet dat ik er gĂŠĂŠn moeite voor deed, maar alle extra inspanning zou het zeker garanderen. Die aanname heeft me veel teleurstellingen opgeleverd. Ik wilde namelijk in de hippe wereld van marketing en entertainment later cross-media - snel, het liefst direct, een verantwoordelijke positie hebben waarin ik veel vrijheid en zeggenschap had en ook nog goed verdiende. Helaas, die banen lagen toen niet echt voor het oprapen. Ik kreeg hier en daar wel wat aangeboden maar de beloning was vaak bar en boos en de functieomschrijving niet wat ik zocht. Ik kwam in de ICT terecht. Vreselijk, dacht ik toen. Maar het was even niet anders. Mijn werkgever bood me wel brood op de plank en veel vrijheid. Ik leerde hoe ICT alle vlakken van marketing & sales raakt en meetbaar maakt en hoe ICT een onderneming naar een hoger plan kan helpen - of kapot kan maken. Kortom, ik heb waanzinnig veel nuttige kennis opgedaan over verschillende ondernemingen en de bedrijfsmodellen die je met ICT kan optimaliseren. Inmiddels ben ik Partner Manager bij 2020 vision Europe BV, wat inhoud dat ik onze Resellers cq Partners help bij het ontwikkelen van hun verkoopkanalen. Ik ondersteun ze bij verkooptrajecten maar ook bij hun marketing- en accountplan. Het heeft wat identiteitscrisisjes gekost maar ik zit nu wel op een hele leuke positie. En in het voorjaar van 2006 was ik gastdocent op The New School, toen er voor het eerst een crossmedia-cursus werd gegeven. Marieke Post

Het huis van de kennis Wetenschapsfilosoof Karl Popper heeft ooit gezegd dat wetenschap geen absoluut fundament, geen keiharde feiten kent die als solide ondergrond dienen waarop het huis van de kennis gebouwd kan worden. In plaats daarvan staat dat imposante gebouw op heipalen die diep genoeg het data-moeras ingeslagen zijn om voldoende steun te kunnen bieden. The New School heeft mij geleerd de mouwen op te stropen. Mijn neus is op de mokerhamer gedrukt die ik tot mijn beschikking bleek te hebben. Nu nog hamer ik er soms een beetje onhandig en ongemakkelijk op los en schrik ik af en toe van de diepte waarop de heipalen van mijn kennisgebouwtje terecht komen. Maar ik durfde tenminste met bouwen te beginnen. Ik studeerde begin 2004 cum laude af en, na een kortstondige introductie in de freelance journalistiek, ben ik opnieuw gaan studeren. Op dit moment ben ik derdejaars student filosofie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Ik zal in september 2007 mijn bachelordiploma behalen en, als alles goed gaat, wordt ik aangenomen als Research Master student. Daarnaast ga ik werken als redacteur voor een aantal wetenschappelijke publicaties. En 96

binnenkort sta ik voor een klas van dertig studenten in de Pedagogische Wetenschap. De cursus heet Filosofie van Wetenschap en Educatie. Ik heb enorm plezier in mijn studie, meer dan ik had kunnen verwachten, en ik moet The New School ervoor bedanken. Alle docenten en Bryna hebben mij gestimuleerd om de uitdaging van een studie aan te gaan. I am pleased to report that Iâ&#x20AC;&#x2122;m doing pretty well. Alex (Gray) Dijk

In het voorjaar van 1999 stapte ik voor het eerst The New School binnen. Bryna had mij via een kennis gebeld: of ik misschien communicatie/pr lessen wilde geven? Aanvankelijk dacht ik: nee, omdat mijn agenda overvol was maar, na ons telefoongesprek, werd ik toch nieuwsgierig naar deze school in het hartje van Amsterdam. Bryna gaf mij een kopje thee en een schaaltje vol overheerlijke Amerikaanse chocoladekoekjes en begon te vertellen: over de studenten, haar visie op onderwijs, haar plannen met de school en haar eigen kinderen. Toen het schaaltje met de koekjes op was, werd deze stilzwijgend bijgevuld en ze continueerde haar verhaal. Na een rondleiding, een kennismaking met een aantal enthousiaste studenten en een buik gevuld met chocoladekoekjes, stond ik na 1,5 uur op straat en had een baan voor ĂŠĂŠn dag in de week. Wat oorspronkelijk een tijdelijke baan was, groeide uit tot een enorme liefde voor de school en een volledige werkweek. Titia Mulder Ik ben gestopt met psychologie les geven op The New School toen mijn jongste dochter Emma werd geboren. Inmiddels is ze vijf jaar oud. Ze heeft nog steeds het zilveren rammelballetje met haar naam erop dat Jessica en Nick namens een aantal studenten kwamen brengen op kraambezoek! Inmiddels ben ik uit Amsterdam vertrokken en woon samen met mijn man en drie kinderen in Zutphen, weg uit de drukte, het bevalt ons erg goed al heb ik soms ook wel weer wat heimwee naar diezelfde drukte waar ik vroeger gek van werd. Ik heb nu een praktijk voor eerstelijns psychologie waar ik drie dagen per week werk en geef ook een dag in de week trainingen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Met dat laatste hou ik het werken met groepen er in wat ik ook op The New School zo leuk vond! Mincka van Houten Sinds september 2001 is Valentijn Callenfels onze docent Nederlands.

2001 Simme Andriesma Marieke Arïens Willemijn van Ballegoijen Amber Bosma Marjan Bosman Claire van den Brandhoff Suzanne van den Breule Harmke de Bruine Pam de Bruijn Robert Jan de Bruijn Vivian Butzelaar Vanessa van der Bijl Deborah Creij Marisja Endstra Jetske Esser Vivianne van Hövell tot W. Unna Huijsman Jogchem Jalink Chantal Janssen Patricia Korijn Carl Krüger Hélène Lathouwers Anne Claire van der Lugt Glenn Machielsen Annemijn van Meeuwen Aimée van der Minne Marie Jeanne Mulder Mchiel van Ogtrop Piet Hein Out Doortje Pieters Liesbeth Rinsema Bernard Schreiner Marieke van Seggelen Olivia Smulders Ariane Staal Hester Struben Willem van der Weide Vincent Zegger Daniëlle van Zelst

U zal het niet geloven maar ik heb al weer bijna twee jaar een baan bij DHL als productmanager. Begrijp ook niet waarom ze mij daarvoor hebben aangenomen, maar ze zijn blij met me. Ondanks alle voordelen van deze functie neig ik toch weer richting de horticulturele sector. Dat trekt me gewoon meer. 2002 is een mooi kerstbomenjaar geweest. Ik verkoop nog steeds kerstbomen, kant&klare en versierde, en kerstextra’s voor de gemakzuchtige consument via internet. Ieder jaar trek ik weer veel nieuwe klanten aan dus heb ik er veel vertrouwen in dat ik dit kan uitbouwen tot iets moois. Website: http://www.kerstboom.nl Bernard Schreiner Mijn tijd op The New School is een van de meest leerzame en leuke periodes van mijn leven geweest. Niet alleen heb ik de mogelijkheid gehad om zoveel verschillende kanten van het vak marketingcommunicatie te leren, onder begeleiding van de leukste docenten in Nederland, maat ook heb ik vriendschappen voor het leven opgebouwd met enkele medestudenten. Ik zal nooit vergeten dat ik apetrots kwam vertellen dat ik een stage bij de KLM mocht lopen en dat Bryna mij aankeek en riep: ‘So, Arianne, are you proud to be going to work for an airpolluting company?’ Ja, ik was trots en zij stiekem ook, dat weet ik zeker. Arianne Staal Working for the Amsterdam Tourist Board, I still find time to make posters, programs, websites and photos for a number of European circusses. Last winter (2006) I finished an assignment for Wintercircus Martin Hanson and then spent four days in Paris taking pictures for several circusses, checking-up on an artist I found work for and doing some interviews for circus magazines. Then I produced a show for the Limburgse Kerstcircus and designed their publications and, finally, between 7 January and the beginning of March 2007, I helped to create two new shows. Piet-Hein Out

Erg wennen dus Ik heb mij afgevraagd wat de kracht van The New School is. Zijn het de kleine groepen waarin je les krijgt? Het brede aanbod van diverse vakgebieden zodat je je niet direct in één ervan hoeft te specialiseren? De docenten en hun persoonlijke aandacht? Dat iedereen, van docent tot student, weet wie je bent? De flip-over in de hal waarop mededelingen staan van wat je toch echt niet mocht vergeten? De locatie van de school, met aan de ene kant het conservatorium en aan de andere kant de PC Hooftstraat? De doka in de voormalige badkamer? De ‘docentenkamer’ waar iedereen te pas en te onpas komt binnenvallen? Het keukentje waarin je uit aardewerken mokken je thee of cup-a-soup kunt drinken? Of misschien toch dat tentamen auteursrecht dat gebaseerd was op Harry Potter? Na vijf jaar op school en verkorte hbo-, bachelor- en masterdiploma’s op zak te hebben, was het tijd om verder te gaan. Ik heb me in 2005 ingeschreven voor de studie Communicatiewetenschap aan de UvA, samen met vierhonderd anderen. Dat was wennen. Geen flip-over meer maar wel een enorme lichtkrant boven een gigantische trap, geen computerkamer met vijf, maar studiecentra met wel honderd computers. Docenten die alleen mijn studentennummer kennen. Erg wennen dus. Concluderend kan ik stellen dat niet alleen de docenten, de bakker op de hoek, de muziek van het conservatorium in de zomer wanneer de ramen openstonden, het bankje in de achtertuin en een studiereis naar Istanbul, maar ook de studenten die ik tot nu tot mijn beste vrienden mag rekenen, van de periode die ik op The New School zat een memorabele tijd hebben gemaakt. Marieke Ariëns

Na mijn studie heb ik een (parttime) baan aangeboden gekregen bij mijn stageplaats. In de vrije tijd die ik daarnaast overhield, ben ik mijn ondernemersgeest verder gaan ontwikkelen. Plannen voor een studie Bedrijfskunde bij Nyenrode heb ik snel laten varen. Al weer bijna twee jaar later, ben ik aan het ondernemen vanuit Antwerpen. Ik heb een bedrijf over kunnen nemen dat in medische apparatuur en disposables actief is in de Benelux. Misschien een leuke stageplaats voor The New School? Robert Jan de Bruijn Na mijn tweede stage bij The Fame Game, ben ik nog een halfjaartje daar parttime blijven werken om daarnaast mijn bachelorscriptie af te ronden. Met mijn diploma op zak, besloot ik om de studie rechten in Leiden te volgen, maar al gauw kwam ik erachter dat deze studie niet aan mij besteed was. Gelukkig kwam mijn huidige baan op mijn pad: ik werk nu sinds janarui 2006 voor AT Productions, een artiestenmanagementbureau in Den Haag. Ik heb het ontzettend naar mijn zin. Het is een snelgroeiend bedrijf met vijfentwintig leuke collega’s waar ik boeiende werkzaamheden verricht. Hopelijk krijg ik in juli (‘07) een vast contract, zodat ik daar de komende jaren nog mag blijven. Ik woon nog steeds in Leiden en geniet van mijn vrijgezellenbestaan. Vivianne van Hövell

100

Thanks to a few years of studying and taking part in the school’s master course, I managed to build up a repertoire of skills that have propelled me to where I am today. After starting my career at Xsaga/BBDO, I am now proud to call myself a project manager at Koense&Severein for clients like InBev Nederland, Giant, Cold Food and Citroën. Although I don’t use much of what I learnt : ), it still helped get me where I am today. Glenn Machielsen

We’re back!

e uitnodiging meldde het al: het was de hoogste tijd voor een reünie, voordat het bestand met oud-studenten nog groter zou worden. Sinds de oprichting in 1987 was de lijst van afgestudeerden al bijna op 300 gekomen. Dat de formule van de school werkt, blijkt uit de fantastische banen die de oudstudenten weten te bemachtigen. Maar een leuke baan impliceert vaak ook een hectisch leven en dan verlies je elkaar gemakkelijk uit het oog. Daarom organiseerden we een High Tea. Op zaterdag 27 januari 2001, omstreeks 13.00 uur, liepen de eerste gasten De Krakeling binnen en al snel was de ruimte gevuld met zo’n 170 reünisten, huidige- en ouddocenten en bestuursleden. Na het eerste glaasje champagne, werden oude herinneringen opgehaald en verwaterde banden opnieuw aangehaald. De sandwiches en scones, verzorgd door onze cateraar Pasteuning, waren niet aan te slepen en, op aandringen van de gasten, werd de bar met alcoholische dranken, ter verhoging van de vreugde, één uur eerder geopend dan gepland. De reünie was een groot succes, wat nog bevestigd werd door de vele dankbrieven die de school ontving in de weken daarna. Dankzij het inschrijfboek dat iedereen bij binnenkomst heeft getekend, was het adressenbestand helemaal up-to-date, hetgeen van pas kwam voor de volgende reünie op 2 juni 2007. 101

Workshops Strategisch Denken 21 - 25 januari 2002 21 Strategisch denken: theorie en terminologie Docent de heer Hans-Jaap Moes 22 Conflicthantering: tactiek, belangen en doelen Docent mevrouw Martine Boenders 23 Visual marketing Docent mevrouw Marion Kamp 24 Creativiteitstechnieken Docent de heer Andries Kampfraath 25 Tentamen voor 2 credits Kees Amsterdam Len Heezemans Pauline Lemberger Lars Meekel Yvette Schoenmakers

102

Claire van den Brandhof Iris Heijmans Sander Lusink Govaert Plesman

27 - 31 januari 2003 27 Strategisch denken: theorie en terminologie Docent de heer Hans-Jaap Moes 28 Persoonlijke strategie Docent mevrouw Francis Verbeek 29 Workout bv: computerspel Docent de heer Hans-Jaap Moes 30 Management case: low-budget Ryanair Docent mevrouw Yvette Taminiau 31 Tentamen (ochtend) voor 2 credits Creativiteitstechnieken (middag) Docent de heer Andries Kampfraath Monique Beek Nicolas Boyer Christine Geertsema Kimberley Gray Natasha Hooper Jeroen de Kerf Philippe Mullens Marieke Post Fabienne Weisz Margriet de Wit

Rosalie Blom David Geensen Alex Dijk (Gray) Bastiaan Hoeberigs Reinout Hudig Rowena Ladeur Sophie Marie van Pelt Marieke van Seggelen Emelie van Wensen

8 - 12 december 2003 8 Oordelen, logisch denken, mislukken Docent mevrouw Marjan Slob 9 Crisis management Docent mevrouw Titia Wiebenga 10 Management case: lowbudget Ryanair Docent mevrouw Yvette Taminiau 11 Tactiek, belangen, doelen Docent de heer Rob Lelieveld 12 Tentamen (ochtend) voor 2 credits Creativiteitstechnieken (middag) Docent de heer Andries Kampfraath Marieke Ariëns Debbie van Creij Jetske Esser Anne Claire van der Lugt Doortje Pieters

Frederik van den Berg Marisja Endstra Patricia Korijn Marie Jeanne Mulder Daniëlle van Zelst

1 - 5 maart 2004 1 Omgaan met de middelen die je hebt Docent mevrouw Marjan Slob 2 Soft issues in mergers Docent de heer Edward Goossens 3 Management case: lowbudget Ryanair Docent mevrouw Yvette Taminiau 4 Creativiteitstechnieken Docent de heer Andries Kampfraath 5 Tentamen voor 2 credits Florentine Allart Harmke de Bruine Kiki van Hovell Chantal Janssen Piet Hein Out Bernard Schreiner Arianne Staal Willem van der Weide

Marjan Bosman Robert Jan de Bruij Vivianne van Hövell Hélène Lathouwers Liesbeth Rinsema Olivia Smulders Hester Struben

13 - 17 december 2004 13 Denken en doen, persoonlijke strategie Docent de heer Hans Jaap Moes 14 Kleinschalige marketing Docent de heer Patrick Boel 15 Strategisch management: lowbudget Ryanair Docent mevrouw Yvette Taminiau 16 Conflict hantering: tactiek, belangen, doelen Docent mevrouw Martine Boenders 17 Tentamen (ochtend) voor 2 credits Creativiteitstechnieken (middag) Docent de heer Andries Kampfraath Nina Arnold Marquel Deterink Koen Jansen Emma Koet Glenn Machielsen Juliette Tiggelman

Willemijn van Ballygoien Laura van Houten Coen Kamermans Sharon Looyen Annemarie Slootweg Anouk Zwiers

12 - 16 december 2005 12 Strategie ontwikkeling en realisatie Docent de heer Rob Lelyveld 13 Conflict hantering Docent mevrouw Martine Boenders 14 Geen keuze is ook een keuze Docent de heer Gerwin Konijnenberg 15 Wet op de legitimatieplicht Docent mevrouw Chris Sent 16 Tentamen (ochtend) voor 2 credits Creativiteitstechnieken (middag) Docent Andries Kampfraath Anna Brantsma Pam de Bruijn Govert Buyze Janique Doornbos Florence van Lent Charlotte Mol Kyra Schrรถder

Rozemarijn van den Brink Vivian Butzelaar Annabel Devries Isabel Groot Robin Meekel Maarten Metz Ellen van Straten

December 2005 Ruby Tan David Westerhof

Noor Vermeer

11 - 15 december 2006 11 Creative problem solving Docent de heer Andries Kampfraath 12 International marketing: een case Docent mevrouw Judy Ford 13 Conflicthantering Docent mevrouw Martine Boenders 14 Presentatietechnieken Docent de heer Mart Riemstra 15 Marketingcommunicatiestrategie: een case Docent de heer Gerwin Konijnenberg Sophia Bakker Juliette van Eijk Michiel van Isselmuden Marlies Korijn Atty Merckelbach Katja Nadeeva Ruby Salazar Pauline Willemsen

Susan van Deth Albrecht Haan Willem Jens Ninieck van Maasakker Sabine Mutsaerts Benedicte Peters Jooske Verhagen

103

2002 Nina Arnold Job Jan Bakker Anne Sophie Belger Juriaan Boogaard Anna Brantsma Rozemarijn van den Brink Sharon Cohen Marquel Deterink Annabel Devries Evert Eijffinger Yoran Hensel Laura van Houten Philip de Iongh Corinne Janovitz Koen Jansen Coen Kamermans Emma Koet Simon Koop Sharon Looyen Marie-Anne Mertens Emely Mesker 104

Sabine Mutsaerts Robert Nan Karlijn Paardekooper Eefke Panis Annemarie Slootweg Juliette Tiggelman Vincent Uzcudun Madeleine Wansink Anouk Zwiers

Aan het begin van mijn derde jaar ging ik haastig op zoek naar een stageplek. Ik wilde niet zomaar een stage, ik wilde naar het buitenland. Waar maakte niet veel uit als ik maar ergens naar toe kon gaan waar het anders was. Met heel veel geluk en hulp van mijn vader, kreeg ik uiteindelijk de kans om stage te lopen in New York. Ik kon mijn tassen pakken en gaan, want door mijn Amerikaanse afkomst had ik gelukkig geen werkvisum nodig. The Big Apple lag op mij te wachten en met heel veel enthousiasme begon ik bij Thread, een fabrikant van modieuze jurken voor bruidsmeisjes. Op mijn eerste werkdag herinnerde ik mij wat mijn vader zei: ‘Werken in Amerika is pas echt serieus, geen negen-tot-vijf mentaliteit maar serious business.’ Ik kwam nerveus binnen maar gelukkig veranderde dat al snel. Op kantoor werkten vijf echte New Yorkse dames die me met veel enthousiasme ontvingen. Stuk voor stuk hebben ze me laten zien hoe het bedrijf functioneerde en welke taken zij uitvoerden. Ik kreeg niet alleen marketingtaken maar ook toonden zij mij de andere kanten van het bedrijf. Ik begon bij de afdeling ‘sales’. Ik kon een overzicht krijgen in de hele collectie en ook leren wat een Amerikaanse bruid relevant vind bij het kopen van haar jurken voor bruidsmeisjes. Na een maand was ik opgelucht dat ik andere verantwoordelijkheden kreeg. Deze Amerikaanse bruiden waren iets te veeleisend voor mijn Hollandse nuchterheid. Vervolgens heb ik onderzoek gedaan naar de concurrenten van Thread. Ik heb onderzocht wat voor een soort collectie zij hanteerden, waar deze collecties werden verkocht en voor welke prijs. Als laatste ging ik door naar de afdeling distributie en klantenservice. Bij de klantenservice had ik te maken met de aanvraag van stoffen, moest ik de bruiden te woord staan over eventuele problemen en helpen met het versturen van de bestelde jurken. Al met al was het een veelzijdige stage die mij veel inzicht heeft gegeven in het runnen van een bedrijf. Niet alleen het werk zelf maar ook New York was fantastisch. Ik heb veel leuke en interessante mensen ontmoet en New York op een heel andere manier dan als een toerist ervaren. Een tijd om nooit te vergeten. Annabel Devries

Waarom ook niet? Zijn stage heeft Simon Koop gezien als de volgende logische stap naar zijn doel: het combineren van zijn passies voor auto’s en grafisch ontwerpen. ‘Ik was net klaar met het uitwerken van mijn eigen ontwerp voor een auto en ik dacht: “Waarom ook niet? Gewoon proberen.” Ik maakte pakketjes van de dvd, een goed gemotiveerde brief en mijn cv en stuurde die naar auto-design bureau’s in Italië, Duitsland, Nederland en Amerika. Na twee weken belde Spyker: wilde ik langs komen voor een gesprek? Het gesprek ging prima, ik tekende een geheimhoudingsbrief en ik kon beginnen. ‘Omdat mijn toekomstige baas de week daarop ontslagen werd, werd ik weer uitgenodigd en weer aangenomen. In het begin was de werkdruk enorm hoog maar dat wende eigenlijk al vrij snel. Ik had altijd overuren voor mijn eigen bedrijf gemaakt. Eerst voel je een enorme druk om te presteren maar, naarmate je langer bezig bent met digitaal tekenen en andere vormen van presentaties, hoe sneller en beter het gaat. En, als iedere afdeling aanspraak op je kan maken, krijg je veel sneller alles onder de knie. ‘Sinds eind 2005 werk ik fulltime bij Spyker Cars, die de enige Nederlandse sportwagen produceert. Ik hou me bezig met de styling en design. Het werk is prima in te delen als je niet alleen van negen tot vijf op de zaak wilt zijn. De ene keer is het vroeg opstaan, de andere keer langer doorwerken, vooral omdat we afdelingen over de hele wereld hebben.’ Vlak voor het einde van zijn studie is Simon, tezamen met een goede vriend, zijn eerste VOF begonnen die web-, print- en 3Danimatiedesign levert. Hun kledinglijn www.kochu-clothing is in Los Angeles geïntroduceerd en zou in 2007 in de rest van de VS en in Europa worden verkocht. Simon: ‘Tijdens de studie heb ik geleerd om concepten aan te pakken en uit te werken. En mijn behoefte om altijd een beetje “out of the box” te denken heeft de school ook zeker versterkt.’ Website: www.2xtend.com

105

Psychologie is een vak dat overal aansluiting bij vindt. Binnen het programma van The New School heeft het raakvlakken met vakken zoals communicatie, cultuurgeschiedenis, PR en marketing. Bovendien is alles wat wij doen, ons gedrag in het algemeen, altijd afhankelijk van motivatie, communicatie en de interactie met anderen. Zo belangrijk als psychologie is in het dagelijks leven, zo belangrijk vind ik het ook als onderdeel van het lesprogramma. In mijn lessen richt ik mij vooral op die onderwerpen waarvan ik verwacht dat ze de studenten aanspreken. Ik probeer hen bewust te maken van de betekenis van het gedrag van anderen en de invloed van je eigen gedrag op je omgeving. Daarnaast leer ik ze op een andere manier kijken naar problemen van anderen en vooral anderen te accepteren zoals ze zijn. Wat ik zo leuk vind is dat de klassen klein zijn, wat veel ruimte geeft voor discussies. Ik raak echt betrokken bij wat de studenten bezighoudt. Zo krijg ik ook ideeën voor nieuwe onderwerpen die ik in de les kan behandelen. In het tweede jaar vind ik het begeleiden van de studenten die aan hun psychologiescriptie werken altijd weer een uitdaging en het leukst om te doen. Het enthousiasme van met name déze studenten is voor mij elke keer een bevestiging dat ik mijn eigen enthousiasme voor mijn vak heb weten over te brengen. Annette Schwarz 106

In september 2001 heeft Jacque Gilbert besloten om één dag in de week vrij te houden voor fotografieles op onze school. Toen leerden alle studenten in het eerste jaar niet alleen cameratechniek en compositie maar ook hun foto’s in de doka te ontwikkelen. Jacque: ‘Ik vond het interessant om terug te gaan naar de basis, door de ogen van beginners te kijken, weer te beleven hoe spannend het is om je foto’s langzaam te zien verschijnen.’ Wat de studenten bijzonder waardeerden was dat zij op een heel persoonlijke manier met hen omging. Ze hoefden niet te denken dat ze het wiel moesten uitvinden, want Jacque zocht altijd naar een balans tussen te veel uitleg en te veel vrijheid ‘om van je fouten te leren’. Na twee jaar werden commerciële opdrachten, haar fotoboeken, voorbereiding van exposities en eigen kunstwerk zo tijdrovend dat zij met lesgeven moest stoppen. Het hele jaar 2006 was een 45.20 x 3.90 meter landschap op een schutting vóór het Amsterdam Centraal Station te aanschouwen, dat zij in opdracht van FOAM en Coördinatie Stationseiland fotografeerde.

Na het uitgeven van ‘In het bos’, zijn eerste roman en tweede boek, hadden we de eer om een interview met onze docent journalistiek, Jerôme Inen, af te nemen. Je schrijft boeken en je geeft les. Hoe is dat?’ Die vraag hoor ik nog wel eens op The New School. Achter het vraagteken zwijgt de twijfel die ik zelf ook lang heb gekoesterd: eigenlijk kan ‘dat’ niet. Een boek schrijven is de ultieme ego-daad. Lesgeven is je richten op anderen. And never the twain shall meet. Was een symbiose mogelijk tussen de twee? Ik bleef erop hopen. Het is nu 2007 en ik heb vier jaar lesgegeven. Ik heb onlangs een nieuwe roman gepubliceerd. Langzaam kom ik tot de ontdekking dat die scheiding tussen voor jezelf ’ en ‘voor anderen’ alleen maar bestond in mijn hoofd. Schrijven en lesgeven gaan juist allebei goed als je véél over je zelf nadenkt. Laat ik nu maar beginnen met een theorie over lesgeven die mij ontzettend heeft geholpen. Die theorie heet The Black Box. Zie de student als een doos. Je kunt er niet in kijken. Er is een ingang, waar de docent informatie instopt, en een uitgang, wat de student met die informatie doet. De docent ziet alleen de output van The Black Box, niet hoe de Doos de output verwerkt. Als ik op de tennisbaan een leerling vraag een bal van A naar B te slaan, geef ik wat tips. Gaat de bal dan ook van A naar B? Als dat niet het geval is, kan ik natuurlijk mijn hoofd gaan breken over: heeft de leerling wel geluisterd of heeft hij vandaag geen zin? Maar ik kan nu eenmaal niet in de Zwarte Doos kijken. Ik kan alleen maar het resultaat zien – wat er uit de Doos komt, dus. Beter is het mijn hoofd niet te breken over het innerlijk van de leerling. Er komt ‘X’ uit, terwijl het ‘Y’ moet zijn. Dan heb ik, de leraar, het verkeerde in de Zwarte Doos gestopt. De vraag is: wat probeer ik eigenlijk te doen, als ik les geef? Indruk te maken? Geleerd te lijken? Of probeer ik alleen maar te doen wat ik moet doen? Leerlingen zijn even talrijk en verschillend als woorden. Lesgeven is, net als schrijven, niet raden naar het handelen van een ander, of over hoe iemand jouw handelen zal ervaren. Het is proberen te zien hoe jij als leraar of schrijver handelt. And so the twain do meet. Interview: Pieter van den Berg Marius van der Werff

107

Verrijking en verdieping

108

Kantine in het Centraal Station, Café Vertigo, gewoon op school (het decor is inwisselbaar): ‘Nou Joost, wat vond je ervan?’ Ik: ‘Straks. Koffie of thee?’, en dan ploeteren we ons door al dat commentaar in rood dat ik in mijn bekende schoonschrift bij de pagina’s heb genoteerd. Onderwerp, vraagstelling, indeling, consistentie, logica, stijl, bronvermelding: er is geen ontsnappen aan. Uiteindelijk: ‘Joost, ik ga er nu echt tegenaan. Volgende keer klaar!’ En daar gaat hij of zij, shaken, not stirred. In elk geval nog niet wetend dat de volgende afspraak weer volgens hetzelfde patroon zal verlopen. Ja, het is vaak een hele bevalling, zo’n eerste kind. Een ‘rite de passage’, om in beeldspraak te blijven. Uiteindelijk, mits serieus gestart, halen ze ‘t heus wel. En dan laat ik ze los. Ze kunnen vliegen! Daar gaan ze: Job-Jan Bakker, Rozemarijn vd Brink, Jetske Esser, Bas Hoeberigs, Vivianne van Hövell, Kiki van Hövell, Patricia Korijn, Rowena Ladeur, Helene Lathouwers, Marieke Post, Emilie van Wensen, stipjes op weg naar de horizon. Goede vlucht! Nu hebben ze echt iets opgestoken, daar ben ik van overtuigd. Gun me die illusie! Wat jullie achter die horizon uitspoken, hoor ik graag op de reünie. Joost Gramsbergen

Vanaf 1977 had The New School de status van een aangewezen korte-hbo. In 2002, toen alle landen binnen de Europese Unie hebben afgesproken hun academische titels vergelijkbaar te maken, bleek dat een korte hboopleiding niet zomaar binnen een bachelor-masterstelsel geplaatst kon worden. Om onze studenten de gelegenheid te geven om met afgestudeerden van andere instellingen te concurreren, moest ons programma qua niveau en studielast gelijk zijn aan de programma’s van de vierjarige hbo’s. We besloten dus ook een aangepast derde en een aanvullend vierde jaar te bieden, waarin de studenten de tijd hebben om hun kennis te verdiepen en de noodzakelijke credits te behalen om een bachelordiploma te behalen. Bij het invullen van dit nieuwe programma, hebben we ons laten leiden door het volgende uitgangspunt: het verschil tussen een kort hbo-diploma en een bachelordiploma moet in een verrijking en een verdieping van onze huidige opleiding liggen, wil zij recht geven op een international erkende titel. We hebben daarom ook besloten tijdens het stagejaar een kort, intensief studieproject in strategisch denken te bieden en, tijdens het vierde jaar, begeleiding te geven bij het schrijven van een scriptie. De praktische kennis die de studenten tijdens hun stages en vanuit hun eerste baan opdoen, ondersteunt dit theoretisch werkstuk. In 2002 zijn de docenten en directie begonnen aan een zelfevaluatie, die in een 55 bladzijden rapport resulteerde, de eerste stap naar een verplichte externe inspectie. Het was een ingewikkelde, frustrerende en kostbare procedure, die ons uiteindelijk wel de begeerde aanwijzing als volledige hbo opleverde. Nu, in het jaar 2007-2008, gaan we weer aan de slag voor de volgende inspectie.

Bachelordiploma’s Student Lichting Diploma

Iris Heijmans

1999

Juni 2004

C.F. Amsterdam

1999

Juni 2004

Patricia Korijn

2001

Maart 2006

Marieke Ariëns

2001

Juni 2005

Rowena Ladeur

2000

Mei 2005

Nina Arnold

2002

Juli 2006

Hélène Lathouwers

2001

November 2004

Job Jan Bakker

2002

December 2006

Anna Claire van der Lugt

2001

Juni 2004

Frederik van den Berg

2000

December 2004

Marie Jeanne Mulder

2001

April 2006

Nicolas Boyer

2000

Augustus 2004

Michiel van Ogtrop

2002

Juni 2006

Anna Brantsma

2002

Februari 2005

Piet Hein Out

2001

November 2005

Marquel Deterink

2002

April 2006

Govaert Plesman

1999

Juni 2004

Janique Doornbos

2003

September 2006

Marieke Post

2000

Juni 2004

Jetske Esser

2001

Juli 2005

Liesbeth Rinsema

2001

Augustus 2006

David Geensen

2000

Februari 2006

Bernard Schreiner

2001

September 2004

Christine Geertsema

2000

Juni 2004

Olivia Smulders

2001

Januari 2006

Bastiaan Hoeberigs

2000

December 2004

Arianne Staal

2001

Oktober 2005

Iris Heijmans

1999

Juni 2004

Noor Vermeer

2003

Augustus 2006

Natasha Hooper

2000

Juli 2006

Nick Vonk

2003

November 2006

Laura van Houten

2002

Januari 2007

Fabienne Weisz

2000

Juni 2004

Frederique van Hovell

2000

Januari 2005

Emilie van Wensen

2000

Mei 2005

Vivianne van Hövell

2001

Juli 2005

Anouk Zwiers

2002

Augustus 2006

Reinout Hudig

1999

Juni 2004

109

Een mooie zondag op de Pallas Athene, 23 juni 2002 110

Ton BeliĂŤn

Marij van Langen

Martine Boenders

Hans van Leeuwen

Valentijn Callenfels

Six van Leeuwen

Miriam Deckers

Hans Jaap Moes

Philippe Elan

Titia Mulder

Jacque Gilbert

Steven Murray

Marijn de Goffau

Marion Oskamp

Joost Gramsbergen

Martin van der Sluis

Marga Greuter

Ed Sterk

Henk Grundmeijer

Carrie de Swaan

Anna Heldring

Francis Verbeek

Bryna Hellmann

Ina Waltuch

Atty Hogervorst

Jessica Westerveel

Mincka van Houten

Frank Wllemsen

Alex de Jong

Monica Woldinga

DrĂŠ Kampfraath

Partners en kinderen

Wat is het nut van Organisatiepsychologie? Studenten trucjes leren over hoe ze leidinggevenden kunnen zijn? Of over hoe ze invloed kunnen uitoefenen op hun stageadres of werkplek, hun manager beter kunnen managen? Ik ben nog steeds in twijfel hierover, al zeggen sommige studenten dat ze er veel aan hebben gehad. Als het gaat om gedrag in organisaties, moet het dan wel theoretisch zijn, omdat ‘de wereld van organisaties’ zich buiten de school bevindt? Nee. Ik beschouw iedere groep van mensen, die in onderlinge afhankelijkheid iets probeert te bereiken, als een organisatie. In een klas zitten studenten die iets willen leren en een docent die hen daarbij wil helpen, er zijn rituelen, regels, politiek, gezamenlijke en verdeelde belangen, besluitvorming, irrationeel gedrag, etc. Daarmee is een klas een zuivere organisatie en zijn de studenten voor elkaar ideale voorbeelden van gewenst of ongewenst gedrag. Daarom confronteer ik hen wel eens met hun eigen gedrag. Bijvoorbeeld, hoe gaan ze om met verantwoordelijkheid? Sommige vechten tegen de grenzen die vaak vermomd zijn als regels. Ze beschuldigen die grenzen van de onwenselijke situatie, zien zichzelf niet als onderdeel van het probleem en leggen de verantwoordelijkheid voor de oplossing bij de ander. Hun goed recht, maar wie wil zaken doen met iemand die de schuld bij u neerlegt of naar excuses zoekt als afspraken niet nagekomen worden? Dat is je reinste slachtoffergedrag! Dit klinkt wat fors, misschien. Wat mij betreft is het dat ook. Fouten maken prima, nee, zelfs belangrijk, zolang de foutenmaker maar stopt, kijkt, de fout erkent en corrigeert. Dat noem ik pas echte verantwoordelijkheid – geen ‘blame game’. Gelukkig heb ik hiervan veel positieve voorbeelden gezien. ‘De menselijke soort heeft in feite maar één effectief wapen, en dat is zijn humor,’ zei Mark Twain. We lachen dus ook in de klas. Humor ontspant, nodigt de ander uit om mee te doen, relativeert onszelf en presenteert sociale conventies op een verteerbare manier. Zij die veel humor gebruiken in hun professionele leven, blijken inderdaad behoorlijk wat voor elkaar te krijgen. Succesvolle mensen hebben bovendien vaak veel plezier in wat ze doen en genieten van wat ze bereiken. Soms gaat het ook om de doodgewone lol. Alles goed en wel maar waar gaat Organisatiepsychologie nu precies over? Reuben Wijnberg

111

2003 Willemijn Bakker Govert Buyze Jurriaan Castell Jacob Cruson Janique Doornbos Thimo van Emstede Jeroen Grob Isabel Groot Albrecht Haan Michiel van Isselmuden Robin Meekel Maarten Metz Charlotte Mol Thijs Otten Ryan Reuter Kyra Schröder Ellen van Stralen Ruby Tan Rob Thöne Noortje Vermeer Niek Vonk 112

David Westerhof

Mijn eerste stage was bij PalmPlus Producties bij het kinderprogramma De Club van Sinterklaas. Deze stage vond ik het leukst en het meest interessant. Mijn tweede stage was bij Kids Club Events, een bedrijfje dat kinderfeesten en activiteiten verzorgt. Ook erg leuk, alleen de eigenaar was een wat moeilijke man. Alles moest op zijn manier. Onlangs heb ik mijn bachelor gehaald. Ik doe nu een nieuwe studie, de verkorte deeltijd PABO. Later hoop ik een eigen bedrijf te beginnen, iets met kinderen. Misschien een oppascentrale? Janique Doornbos Zoals gebruikelijk ging ook ons jaar op schoolreisje, dit jaar was voor Istanbul gekozen. Istanbul = ‘Bijna’ iedereen miljonair… Istanbul = Waterpijp roken tot je er koppijn van krijgt. Istanbul = De totale drankvoorraad van de Maverik opzuipen. Istanbul = Een schat van een reislei(ij)dster. Istanbul = ’s Nachts door de hotelgangen dwalen. Istanbul = Op z’n Hollands ruziën over wie de rekening betaald. Istanbul = Nooit in je eigen bed slapen. Istanbul = Onvergetelijke taxiritjes… Istanbul = De nummer 1- hit van Gülsen OfOf, wie kent ’m niet. Istanbul = Ellah, wie is Allah? Istanbul = Gucci en Louis Vuitton tassen van de Turkse Bazaar. Istanbul = Een housefeest plannen in het Topkapi-paleis, inclusief helikopter- platform. Istanbul = Het antwoord op de vraag waarom chartermaatschappijen zo goedkoop zijn. Istanbul = Een 3-sterren hotel dat als 5-sterren in de brochure staat. Istanbul = Het Topkapi-paleis, de Aya Sofia en de Blauwe moskee. Maar bovenal was Istanbul een onvergetelijk mooie stad. Jacob Cruson

Bovenal een uitdaging Op 1 januari 2006 kwam ik voor het CDA in de gemeenteraad van de fusiegemeente Teylingen. Op je 20e als volksvertegenwoordiger aan de slag … het leek mij bovenal een uitdaging. Ten eerste vind ik dat er een duidelijke link bestaat tussen politiek en communicatie, twee van mijn grootste interesses, en ten tweede wilde ik graag wat doen aan het sociale gezicht van het CDA. Mijn inziens bijzonder belangrijk, want het CDA geeft erg vaak de doorslag in de besluitvorming, landelijk én lokaal. Een sociale CDA’er kan meer bereiken dan een sociale PvdA’er. In de praktijk is dit gebleken. In december 2006 is mijn eerste motie aangenomen: een uitbreiding van de bijzondere bijstand. Ik heb hiervoor mijn eigen CDA-fractie moeten ompraten. Was ik er niet geweest, dan was de kans groot geweest dat slechts een linkse minderheid voor een dergelijke uitbreiding was geweest. Tevergeefs. Wij Nederlanders beseffen ons niet voldende hoeveel verschil we zelf kunnen maken in deze wereld. We moeten meer inzicht krijgen, bijvoorbeeld, in hoe ontwikkelingssamenwerking werkt. We hebben erg onrealistische ideeën als het gaat om hulp aanen samenwerking met het buitenland. We worden dan ook vaak verkeerd geïnformeerd: steun ons en wij ‘schaffen’ het. Eerlijke communicatie moet minder ongewoon worden. Ik ben daarom lid geworden van De Derde Kamer, een schaduwparlement dat zich bezighoudt met internationale samenwerking. Er zijn 150 vrijwilligers, dertig uit ontwikkelingslanden. We maken vernieuwende voorstellen die uitvoerbaar zijn. Het parlement debatteert over onderwerpen zoals ‘Zijn globalisering en vrijhandel het antwoord op de economische malaise in Afrika? Moet de EU haar landbouwsubsidies beëindigen? Welke rol speelt het bedijfsleven in ontwikkelingssamenwerking?’ Meer informatie: www.dederdekamer.net of govert.buijze@gmail.com Govert Buijze

113

114

Illustratie: Vincent Uzcudun

Minister-president Ministerie van Algemene Zaken Heden, 15 december 2034 Terug kijkend op mijn ambtstermijn, moet ik helaas bekennen dat het mij niet is gelukt, na vele verwoede pogingen, om de problemen die voortkomen uit de schaarste van brandstoffen en het gebrek aan alternatieve energie, democratisch op te lossen. Dit land staat op de rand van de afgrond en ik zal nu moeten ingrijpen. Vandaag heb ik het parlement ontbonden en als absoluut heerser zal ik die maatregelen nemen die ik nodig acht. Vanaf heden zal er niets meer worden gedoogd. Ik herinner mij dat in 2004 de commissie voor Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu de Tweede Kamer heeft gevraagd om een studie te laten doen naar de toekomstige problemen die ontstaan door het opraken van onze voorraad gas en van de wereld-olievoorraad. In 2004 wist men al dat dit rond het jaar 2030 zou kunnen leiden tot een maatschappelijke catastrofe. Nu zijn we dertig jaar verder, jaren waarin mijn collegae politici hun ogen hebben gesloten voor de ontwrichting van de samenleving, bang als zij waren voor onpopulaire maatregelen.

Samen met mijn kabinet, zal ik nu, als minister-president, hoe spijtig ook, een aantal drastische maatregelen moeten doorvoeren. Zo is het privégebruik van auto’s per 1 januari 2035 niet meer mogelijk. U kunt zich echter nog wel verplaatsen door middel van het openbaar vervoer dat hier en daar nog rijdt. Ook vliegen is vanaf vandaag in zijn geheel niet meer toegestaan. Zo zullen langere afstanden overbrugd worden met trein of boot. Electriciteit moet overdag in zijn geheel zijn uitgeschakeld. Dit houdt in dat er tussen zonsopgang en zonsondergang geen lampen mogen branden, behalve bij medische instellingen. Bij overtreding van deze wet volgt er een boete van € 250,- per geval. De supermarkten en warenhuizen mogen maar drie uur per dag open zijn. De wet van vraag en aanbod is een gegeven, maar als de vraag er wél is en het aanbod niet, dan zijn er maar weinig historische voorbeelden te noemen die een volledige economie en wereldbevolking hebben geruïneerd. Ik laat dit niet gebeuren. Was getekend, Minister-president der Nederlanden Corneille Jeroen Raymond Grob

115

2004 Anouk van Asbeck Sophia Bakker Susan van Deth Juliette van Eijk Daniël Hendrikse Meta Maria Hunswijk Willem Jens Marlies Korijn Ninieck van Maasakker Atty Merkelbach Katja Nadeeva Thalita van Ogtrop Benedicte Peters Ruby Salazar Bart Jan van Seggelen Jamie van der Velden Jooske Verheggen Laura van der Wansem Pauline Willemsen

116

Mijn voorkeur voor een eerste stage ging uit naar een klein, creatief bedrijf. Ik kwam uit bij Robin Good, een evenementen- en adviesbureau, die maatschappelijke betrokkenheid tastbaar maakt. Ik heb meegelopen op de Goede Doelenafdeling waar voornamelijk aan conceptontwikkeling wordt gewerkt. Omdat het een klein bedrijf is, heb ik ook verschillende kanten hiervan mogen ervaren. Nu ben ik bezig om mijn tweede stage in Sydney te regelen. Eind juni vertrek ik eerst naar Thailand om een docentenopleiding kinderyoga te volgen. Daarna reis ik verder naar Sydney om mijn tweede stage te gaan lopen. Pauline Willemsen Jamie van der Velden is working for a company called Gumball 3000 in London. Since 1999 Gumball has organized an annual car rally, the only international event along public roads. The first rally between London and Rimini attracted 50 drivers from all over the world. In 2006 there were 120 teams driving Range Rovers, a Rolls Royce Phantom and everything in between. The Rolls Royce crashed, the team salvaged the twisted grill, bought a new Rolls in America and finished first. Jamie is responsible for lining up the entrants for 2007 and making sure they pay their $ 54,882. It’s an expensive sporting event because, besides staying in first-class hotels and ‘partying every night’, the cars and participants are airlifted between Frankfurt and Istanbul, and Gumball’s employees man checkponts in Amsterdam, Frankfurt, Thessaloniki, Prague and Berlin. That’s 3,000 miles, 16 countries, 8 days. During the rally Jamie will drive the rally route in a crew car from one checkpoint to the next to take care of all the entrants’ needs and complaints. He wrote: ‘It’s a young company and a fun job. I also really enjoy London, and I think this is a place I could stay and live in.’ Wat zoekt het bedrijfsleven voor de 21ste eeuw, welke vaardigheden en kennis hebben onze studenten nodig? Eén antwoord vonden we in de vraag naar jonge medewerkers in crossmedia management. In het voorjaar 2005 hebben Susan van Deth, Daniël Hendrikse, Laura van Houten, Willem Jens, Robin Meekel en Niek Vonk tien workshops gevolgd. De docenten waren onze oudstudent Marieke Post, docent auteurs- en mediarecht Dré Kampfraath en Stef Koerselman van het comunicatiebureau Curiosity.

Voor top-atleten werken Voor een externe cliënt werken is enorm motiverend en het haalt altijd het beste uit onze projectteams. Zo ook in 2004, toen Jerôme Inen ons samenbracht met de Stichting Rolstoeltennis Amsterdam, die elk jaar in juni een internationaal toernooi organiseert. Na tien jaar stopte hun sponsor, Kiwanis. Voor het toernooi in juni 2005 was een nieuwe sponsor gevonden en was er dus ook behoefte aan een nieuwe huisstijl en logo, een foldertekst en een aantal vertalingen naar het Engels. Allereerst aarzeling onder de studenten: rolstoeltennis had niemand ooit gezien en, zoals vele anderen, konden ze niet geloven dat het echt een topsport is. Een beetje zielig ook, misschien? Corinne Janovitz was wel enthousiast en haalde snel een aantal medestudenten over om aan boord te komen. Na een geanimeerd gesprek met Rutger Boerboom, communicatieadviseur van de stichting, en Elkan van der Reis, toernooidirecteur, begrepen de studenten dat rolstoeltennissers top-atleten zijn die keihard trainen en spelen. Corinne verzamelde sporttijdschriften om de taal te leren die zij nodig had om goede artikelen te schrijven en heeft een lijst gemaakt van alle mogelijkheden voor free publicity. Rutger gaf haar informatie over alle toernooien vanaf 1995 en biografieën van de Nederlandse spelers die regelmatig goud naar huis brengen van de Paralympics. Intussen kwam Eefke Panis op een woensdag binnen met een schitterend logo en een voorstel voor de kleuren. De nieuwe huisstijl werd unaniem door het stichtingscomité

goedgekeurd, de verhalen over eerdere toernooien werden geschreven en de folder was snel drukklaar. Wat aarzelend begon eindigde met euforie: fantastisch teamwerk, perfect product geleverd (én op tijd) en een gelukkige opdrachtgever. Een tevreden cliënt komt altijd terug. Zo ook de Stichting Rolstoeltennis Amsterdam. In 2005 kregen zij de eer om de Wheelchair Tennis Masters van 2006 tot en met 2008 te organiseren. Voor dit wereldkampioenschap vroegen ze weer een nieuwe huisstijl, logo en poster. Omdat spelers en toeschouwers uit de hele werld zouden komen, was ook een website in zowel Nederlands als Engels nodig. Die opdracht namen Susan van Deth en Willem Jens, onder begeleiding van Miriam Deckers, aan.

117

Robomania

118

Teksten: DaniĂŤl Hendrikse, Marlies Korijn, Stefan Lefarht, Atty Molenkamp, Thalita van Ogtrop, Bart van Seggelen en Jamie van der Velden. Cartoons: Vincent Uzcudun

119

The Chosen

n 1987 was The New School pionier in het geven van een public relations/communicatieopleiding. Een jaar later heeft de hogeschool in Diemen onze folder gezien en dachten zij met die studierichting meer studenten te kunnen lokken. Mea culpa: de overvloed van hbo-communicatie-opleidingen die 20 jaar later bestaat, was begonnen. Tot nu toe, echter, is er geen hbo in staat geweest om ons veelzijdig, rijk programma te evenaren. Uit de landelijke Choice* enquete 2005 onder 50.000 studenten hbo-communicatie, is The New School als beste uit de bus gekomen. De gepolste studenten gaven ons een gemiddeld cijfer van 7,6, terwijl geen van de openbare hbo-opleidingen hoger scoorden dan 6,8. De studenten zijn gevraagd naar de samenhang van het programma (7,8), de voorbereiding op een loopbaan (8,0), de studeerbaarheid (7,8), de keuzeruimte (8,3) en de kwaliteit van de docenten (8,1). Op de vraag ‘Volgende keer weer?’ antwoordden zij ‘ja’ voor een score van 8,2. Choice schrijft: ‘Bij The New School hebben studenten hun oordeel gegeven over de kwaliteit van de opleiding. Ze zijn zeer tevreden. Als enige zwakke punt valt misschien te noemen dat ze geen eigen bibliotheek heeft. Verder onderscheidt ze zich met uitstekende docenten en een prima onderwijsorganisatie. The New School krijgt een dikke pluim voor de specialisatie mogelijkheden en voor de enorme ruimte om praktijkervaring op te doen.’

120

* Centrum Hoge Onderwijs Informatie van Consument en Expert

Een oase in de woestijn, dat is mijn gevoel als ik op The New School ben om les te geven. Door de huidige fusiegolf, die het onderwijs in Nederland teistert, vallen zaken als de persoonlijke begeleiding en de kleine klassen van de Jan Luykenstraat 98 extra op. Hier groeten de studenten je als ze binnenkomen en wensen je een fijn weekend, op vrijdag, als ze weggaan. Sommigen bedanken je zelfs voor de les. Ik ervaar het als een verademing; vooral als ik de rest van de week les geef aan groepen van zo’n dertig studenten die zich voor deze gewoontes generen. Mijn contact met collega’s beperkt zich helaas tot de lunchpauze van mijn werkdag op vrijdag. Het is meestal kort maar gezellig. Onze gesprekken variëren van zaken die ons direct aangaan: de lessen en de studenten, tot elkaar plagen of over zeer serieuze onderwerpen discussiëren. Dit jaar, 2006, was het wel even wennen om Bryna niet in dit gezelschap te zien. Ik ben blij dat op dit instituut Spaans wordt aangeboden. Deze taal slaat een brug over de oceaan naar een continent met veel toekomst. Bovendien is het, hoe dan ook, een pluspunt op iedere c.v.! Grappig vind ik de reclameslogan van de school: De kleinste hbo van Nederland. Houd het zo! En geef de studenten geen kans om door dit voorrecht in een elitaire isolatie te geraken. Laten we ze inspireren om met hun creativiteit en kennis de ontwikkeling van andere minderbedeelde mensen op een hoger plan te brengen. Carmen Monton Lecumberri Ik ben Chris Sent en ik doceer het voor sommigen allersaaiste vak: Nederlands recht. Voordat ik rechten ben gaan studeren, inmiddels zo’n tien jaar geleden, heb ik zeventien jaar in de mode gewerkt. Voor velen werk om van te dromen, voor mij uiteindelijk behoorlijk saai. Tien jaar geleden ben ik gaan doen wat ik altijd al graag wilde: rechten studeren. Ik ben gespecialiseerd in auteursrecht, media- en informatierecht en intussen ook in vluchtelingenrecht. Na m’n studie heb ik twee jaar onderzoek gedaan naar de invloed van reclame op diverse media waaronder de televisie en het internet. Nu werk ik voor Amnesty International, ben ik moeder en probeer ik als docent iets van de kennis van, en mijn enthousiasme voor het zo boeiende vak rechten over te brengen op studenten. Chris Sent

121

2005 Nina Aelbers Mandy Bertram Dennis Blok Nathalie Brandt Jelle Brouwer Charlotte Bruna Marius de Bruijn Anaïs D’Olivat Anna Maartje Esselink Isabel van der Horst Julienne Kemp Annabel Koops Diederik Kwant Fleur LeGuen Stefan Levarht Rosalie Lodewijks Ruben Mol Vincent Reedijk Rosalie Tjon Pian Li Kim Veenendaal Kasia Vermaire 122

Sabine Verlinden Elody de Vries

High Five This is a compact guide for foreign students in Amsterdam. Our team has gathered the latest information about 20 aspects of the city of particular interest to all students with small budgets. What started out as a class assignment during the school year 2005-2006 turned into a serious project to help people become familiar with the Dutch capital. We hope that enough tourists and new residents of the city will want to buy it so that we can give it as a gift to foreign students through the universities and hbo’s. The guide includes lists of the five best in each category: shopping areas and markets; sport schools and swimming pools; movies, festivals and events; clubs, disco’s, bars and cafés; parks, libraries and museums; take-aways, lunch and dinner; general attractions and public transport, and The Wild Side! This illustrated book is pocket-size, so it’s easy to carry and use. There’s a map of the city center, too. It will sell for € 3,at locations throughout the city such as book shops, youth hostels and magazine stands. We’ve personally checked out every address in the book and written all the texts in English. It’s been a fun job and we’ve learned a lot, not just about English but also about one of the most exciting cities in Europe. Angéla Fokker Aimée Honig Lisa Keller Natascha Parsser Daan de Rijk Sabine Verlinden Laurens Wentholt

The latest career change in her multi-facetted life came in the summer of 2005, when Joan Gannij agreed to teach our students creative writing in English. She’s been a writer just about all her life, starting with a neighbourhood newsletter when she was eight, The Sunset Boulevard Gazette. Having completed her studies in psychology and communications, Joan became a freelance photojournalist for the Los Angeles Times and the San Diego Union as well as for a number of national magazines. Along with a weekly radio program Off the Record and a daily feature she called Culture Shock, she also worked as a rock and jazz dj and News Director. First big career switch: in 1985 Joan became Public Relations Director for the San Diego Museum of Contemporary Art and the La Jolla Playhouse, writing and editing their quarterly newsletters among other tasks. Then another, in 1987, this time relocating to Amsterdam to be Managing Editor of Master Chef, a food, wine and travel magazine. A year later she became Internal Communications Manager for KMPG, for which she wrote and edited a corporate newsletter and organised seminars. With her enormous network behind her, Joan started her own editorial agency in 1990, writing press releases, brochures and catalogues and copywriting and consulting on advertising campaigns for KLM, Heineken, Ahold, Hotel Krasnapolsky, Mexx, Schiphol Airport and the Amsterdam Tourist Office. Along the way, she has found time to write three books of poetry, a prize-winning children’s book and travel guides to Scandinavia, the Netherlands, France, Germany, Iceland, Finland and the Baltic. Joan brings all this experience, her unbounded imagination and her passion for good writing to her lessons. We’re lucky to have her. Een 20-jarig jubileumsfeest organiseren voor meer dan 300 oudstudenten, -docenten en -vrienden van de school. Waar begin je? Hoeveel consumpties per gast? Koude hapjes of warm? Op welke dag? Welke zaal is beschikbaar op - sorry, welke dag was dat? Er waren ook meningsverschillen over de muziek: een swinging-dj voor de jeugd, een band met dansmuziek voor de veertig-plussers? Uiteindelijk viel alles op zijn plaats: 2 juni 2007 in De Rode Hoed met hapjes, drankjes, muziek, een fotograaf en, op de achtergrond, een draaiboek voor onze inzet op die avond. Laatste klus: het schrijven, vormgeven en versturen van de uitnodiging. Mogen we nu in april 2007 voorspellen dat de avond van 2 juni as. een enorm succes zal worden? Menno Blaisse, Elise Boers, Daan Donders, Nikki van Eendenburg, Nicole Korijn, Maxime Pieters en Marius van der Werff

123

124

2006 Pieter van den Berg Menno Blaisse Elise Boers Anne-Marie van den Boom Anne Brink Daan Donders Caroline Duinkerken Nikki van Eendenburg Patrick van Es Angéla Fokker Eline Fruijtier Daan Funken Vera Haan Esra Harms Sophie Hasselaar Daniel Hobbelink Quinten van ‘t Hof Aimee Honig Charlotte Ittman Lisa Keller Isabelle Kettner Arye Kirzner Kaspar Knaack Marlof Kokke Nicole Korijn Stephan Krenning Matthijs Krul Florentijn van Meeuwen Bas Panis Natascha Parsser Maxime Pieters Suzanne Pronk Marijn Reuvers Daan de Rijk Sophie Valken Laurens Wentholt Marius van der Werff Roxanne Wilders Xanne Zantman

Ensemble Gewoon beginnen, zonder enige ervaring, met het opzetten van een nieuw blad. Dat was de opdracht die ons groepje aan het begin van het schooljaar kreeg. Ingeschakeld door samenwerkende muziekstichtingen, begonnen wij aan een lastig proces. De eerste stap was het opzetten van een marketingcommunicatieplan. De stichtingen hadden zelf geen idee van wat er dan wel moest gebeuren. Toch begonnen met het maken van een plan, begon het balletje eindelijk te rollen. We kregen te maken met deadlines en een hoop verantwoordelijkheid. Op de projectdagen veranderde de school in een klein bedrijf: je medestudenten werden je collega’s en er werd veel van je verwacht: het was best spannend, aangezien geen van ons allen dit ooit eerder gedaan had. Toen het plan af was, gingen we brainstormen over de vormgeving van ‘Ensemble’. Na veel denken en overleggen, waren we het over de grote lijnen van het blad eens. We konden eindelijk aan de slag. Het begin verliep moeizaam en het was niet elke week even makkelijk om de discipline op te brengen om weer achter de computer te gaan zitten. Natuurlijk verliep niet alles even vlekkeloos. Verkeerde computerinstellingen, het discussiëren over de grootte van een lettertype, het hoorde er allemaal bij. Maar uiteindelijk hebben we een goed resultaat geleverd. We zijn als groep erg trots op ons werk, niet alleen met het resultaat zelf maar ook met onze samenwerking. We zijn een ervaring rijker die ons wellicht zal helpen in de toekomst. Pieter van den Berg Nathalie Brandt Marius de Bruin Arye Kirzner Fleur Le Guen Florentijn van Meeuwen

Schrijven met licht

Na het zien van An Inconvenient Truth, hoefde niemand ons meer te vertellen dat de wereld armer, warmer, gevaarlijker en mensonvriendelijker wordt. In september 2006, tijdens een projectvergadering, vroegen we ons niet af hoe Nederland gaat veranderen maar hoe wij onszelf moeten veranderen. Worden we slachtoffers of ‘survivors’? Voor New School-studenten een rhetorische vraag! We gingen aan de slag om alle tips te verzamelen die nodig zijn om een levensstijl voor de toekomst te ontwikkelen. We berekenden hoeveel energie per tip we zouden kunnen sparen zodat, als stroom en gas schaars en duur worden, we minder afhankelijk zijn. De 20% minder waarnaar gestreefd wordt door de EU bleek makkelijk te halen en alles daarbovenop is beter voor gezondheid, portemonnee en milieu. Vanaf het begin wilden we onze informatie delen met medestudenten en vrienden, dus waarom niet met de andere 500.000 studenten in Nederland? Al onze aanwijzingen zijn toegespitst op het wonen op kamers. Ons motto is ‘Wij zijn de toekomst’ en onze website is: www.wijdetoekomst.com. In april 2007 ging ons eerste persbericht uit en we hopen dat vele studenten het lezen en bereid zijn om in te loggen, de tips te gebruiken en hun families, vrienden en buren te vragen om ook mee te doen. Charlotte Ittman Isabelle Kettner Marlof Kokke Ruben Mol Bas Panis Roxanne Wilders

Het woord ‘fotografie’ is afgeleid van het Grieks en betekent letterljk ‘schrijven met licht’. Net zoals romanschrijvers prachtige zinnen uit hun pennen kunnen laten komen, kunnen fotografen de wereld vastleggen op een manier die emoties oproept, ons aan het denken zet of ons een gevoel van schoonheid ontlokt. Voor het jaarverslag 2006-2007 hebben we als thema ‘schrijven met licht’ gekozen, om onze lezers mee te voeren in de wereld van de fotografie. Na jaren werken met zwart-wit foto’s en in de schooldoka, begonnen de studenten in 2000 weer fotogafieles te krijgen van onze docent Miriam Deckers, ditmaal in digitale fotografie en het bewerken van foto’s op de computer. Het jaarverslag zal de meest prachtige foto’s tonen die voor haar les zijn gemaakt, tezamen met korte interviews met de fotografen. Onze begeleidende tekst zal daarnaast een indruk geven van de aspecten die komen kijken bij het streven naar het beste resultaat: belichting, standpunt, kader en compositie. In de herfst zullen we met Miriam het verslag vormgeven en drukklaar maken, ervoor zorgend dat het in januari 2008 klaar is voor een nieuwjaarsgroet aan de ouders en vrienden van de school. Daniel Hobbelink Matthijs Krul Suzanne Pronk

125

Covers

126

Van de voorzitter

127

De heer Ton Beliën (1999)

De heer Wim van Melick (1995)

De heer Mario Bruna (2006)

De heer Hans Jaap Moes (1995)

De heer Paul de Casparis (1987)

Mevrouw Els Noordervliet-van Berkel (1999)

De heer Bart Dorlas (1992)

De heer Pieter Oldenziel (1989)

Mevrouw Marianne de Gier (1990)

De heer Aert van Seggelen (2004)

De heer Robert Heerze (1992)

De heer Alwin van Steijn (1988)

Mevrouw Atty Hogervorst-Soesbergen (1988) Mevrouw mr Madsy Holl-Veldhuzen van Zanten (1988) De heer Willem Holl (1993) De heer Jurjen de Jong (1987) De heer Simon Kalf (1995) De heer Bart van Kampen (1988) Mevrouw Hadassah Kann (2006) De heer Six van Leeuwen (1999)

De beroepenveldcommissie

De bestuursleden

tichting The New School for Information Services viert haar twintigjarig bestaan. Ja, de school is een stichting, met een bestuur en bestuursleden die al twintig jaar helpen de school mee te sturen en financieel gezond te houden. Op een zekere afstand buigt het bestuur zich, met de directie, over de financiën, de kwaliteit van het onderwijs, de organisatie, de docenten en andere hoofdlijnen van het beleid. Dit zijn belangrijke en bevredigende onderwerpen en gelukkig zijn er twintig jaar lang bestuursleden geweest die tijd hebben gegeven aan het welzijn van onze school. Wat heeft hen bewogen in het bestuur te gaan? Hun eigen kinderen die studeerden op de school? Persoonlijke vriendschappen? Machtswellust? Het jaarlijkse dineetje met de docenten? Het mogen ondertekenen van diploma’s? Hoe het ook zij, we zijn ze allemaal dankbaar en willen hen bij deze gelegenheid bedanken voor hun inzet voor The New School. Een kort zelfonderzoek wat mij meer dan twaalf jaar bij het bestuur heeft gehouden, wil ik met u delen. Nee, ik heb nooit kinderen op de school gehad. Het was een vriend die mij introduceerde. Zo ben ik er binnengekomen. Dat ik er niet meer ben weggegaan is omdat ik elk jaar weer bevestigd werd in mijn mening dat de omvang, de praktijkgerichtheid en de mensvisie van The New School, een van de beste ervaringen is die je een opgroeiend mens tussen de 18 en 25 jaar kunt aandoen. Nieuwe studenten, stages, projecten, afgestudeerden en banen, vele banen voor onze studenten. Dat zijn ware beweegredenen om te blijven. Je raakt er een beetje aan verslaafd, vandaar. Hans Jaap Moes

Mevrouw Francis Verbeek (1994) Mevrouw Ina Waltuch (1999) Mevrouw Henny Koerselman Creative Search (Executive Search) De heer Marco Jagtman Regio 2 (commerciële televisiezender) De heer Niels Jens Team Stage (Joop van den Ende stagebureau)

Docenten 1987 - 2006 Jos van Aken, economie

Kees Keuken, Nederlands

Caroline Barkey Wolf, public relations

Wiet de Klerk, journalistiek

Pascale van Bemmel, fotografie

Marij van Langen, psychologie

Martine Boenders, market research

Hans van Leeuwen, fotografie

Marije de Boer, Spaans

Inge Lehmann, Duits

Valentijn Callenfels, Nederlands

Atty Molenkamp, sociologie

Clarissa Chaparro Nemseff, Spaans

Carmen Monton Lecumberri, Spaans

Patrick Dassen, geschiedenis

Titia Mulder, communicatie

Miriam Deckers, graphic arts en fotografie

Steven Murray, Cambridge English

Mariette Delsing, sociologie

Nelleke Noordervliet, Nederlands

Caroline Dulleman, communicatie

Marion Oskamp, Nederlands

Philippe Elan, Frans

Hilda van Oostrom, video-productie

Joan Gannij, English writing

Paul de Prouw, radio- en tv-journalistiek

Jacque Gilbert, fotografie

Ilse Scherer, Duits

Marijn de Goffau, graphic arts

Annette Schwarz, psychologie

Milagos Gomez Lopez, Spaans

Chris Sent, Nederlands recht

Joost Gramsbergen, cultuurgeschiedenis

Martin van der Sluis, marketing

en actualiteiten

128

Rob Spel, reclame

Marga Greuter, Spaans

Carrie van der Swaan, video-productie

Henk Grundmeijer, journalistiek

Fenna Swart, Nederlands

Anna Heldring, Nederlands recht

Petra Veldhuijzen, psychologie

Bryna Hellmann, English writing

Henk Vreekamp, journalistiek

Henk Heikoop, marketing

Henk-Jan Vroom, marketing

Odette Hermanns, Duits

Nick Walker, Nederlands

Herman Hoeneveld, public relations

Jessica Westerweel, psychologie

Mincka van Houten, psychologie

Frank Willemsen, Nederlands

Jerôme Inen, journalistiek

Monica Woldinga, statistiek

Alex de Jong, marketing, financiën

Reuben Wijnberg, organisatiepsychologie

en statistiek Yvonne de Jonge, sociologie Dré Kampfraath, Nederlands-, auteurs- en mediarecht

en: Ed Sterk, Star AC, salarisadministratie, balans en rekeningresultaten Fatima Lamounier, conciërge

Resultaatrekening 1987-88

Resultaatrekening 2005-06

Collegegelden Investering Opbrengsten

Collegegelden Huur Vespuccistraat Opbrengsten

ƒ 288.000,00 31.200,00 319.200,00

Boeken en leermiddelen Drukwerk Inventaris o.a.: meubelen en vloerbedekking video, televisietoestel, stofzuiger kopjes, bestek, koffiezetmachine schrijfborden, naambord Inkoopwaarde

45.977,47 56.976,17

Salaris directie Loon docenten, secretaresse Ziektewetverzekering Huur, energie Kantine Porti, telefoon, kantoor Salaris-administratie Verzekering Reclame

26.400,00 64.200,00 5.255,00 56.534,00 457,75 1.680,50 5.320,00 320,00 13.500,00

Afschrijving inventaris Kosten Bedrijfsresultaat Retour investering

10.498,70 500,00

7.175,00 180.849,75 81.374,08 -31.200,00

€ 472.513,25 27.779,62 500.292,87

Boeken en leermiddelen Drukwerk Workshops Externe examen Studiereizen Project-kosten

25.569,11 5.151,10 12.830,52 4.489,40 2.356,70 42,00

Inkoopwaarde

50.438,83

Salaris docenten en directie 287.410,44 Reiskosten 3.282,88 Ziektewetverzekering, sociale lasten 7.303,07 Huur, energie, belasting 63.334,90 Kantine, feesten 6.994,09 Porti, telefoon, kantoor 3.078,95 Salaris-administratie 6.283,94 Verzekeringen 744.12 Reclame 2.360,96 Bank-kosten 574,32 Inspectiekosten 14.926,02 Afschrijving inventaris 8.951,73 Kosten 454.805,32 Bedrijfsresultaat Rente van de bank Hypotheek Vespuccistraat

-4.951,28 1.727,45 11.923,36

Fiscaalresultaat Retour vennotschapsbelasting Netto resultaat

ƒ 50.174,08

Netto resultaat

-15.147,19 4.648,00

€ -10.499,19

129

Een woord achteraf

130

en concept voor een ‘betere’ school kan elke idealist verzinnen. Om het van droom tot realiteit te smeden, is het werk van velen: mensen met praktijkervaring, invloed, enthousiasme, optimisme en, vooral, met visie. In de acht maanden tussen mijn gedurfde ‘what if?’ in december 1986 en onze eerste lesdag in september 1987, heb ik advies gevraagd en gekregen van vrienden, kennissen, ambtenaren, docenten op andere scholen en van mensen die ik via hen heb kunnen ontmoeten. Dit boek is een mooie gelegenheid om sommige van hen te bedanken: de voorzitter van het bestuur van De Nieuwe School dhr Jurjen de Jong, mw Henny Koerselman van Creative Search, emeritus-hoogleraar public relations dr Anne van der Meiden, mw Ina Duits van de publicrelationsafdeling van Fokker BV, mijn vriendin en lerares Duits mw Inge Lehmann, en de journalist dhr Paul Casparis. Ook dit boek is het werk van velen. Ik heb geput uit de leuke, grappige brieven die ik van ouddocenten en -studenten heb gekregen, toen ik in juni 2005 overstapte naar het bestuur. De kleine kring van oudstudenten van wie we nog correcte adressen hadden, stuurden mij hun verhalen én de e-mailen postadressen van de verloren medestudenten met wie zij wel contact hadden. Vooral Wendy Hereijgers, Guy Mullens, Tim ten Velden en Xanne Zantman hebben mij geholpen de geschiedenis van onze oudstudenten zo uitgebreid te mogen brengen. Miriam Deckers gaf mij de honderden foto’s die zij heeft opgeborgen en andere docenten hebben voor mij hun herinneringen en ervaringen op papier gezet. Voor de resterende teksten, neem ik de verantwoording.

Voor innovatie in opleiding is Bryna Hellmann, oprichter en directeur van The New School, op 30 april 2003 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau geworden.

Op zoek naar een gedicht voor ons jaarverslag 2005-2006, dat de studenten de titel ‘Onverzettelijk’ hebben gegeven, heb ik in een Engelse bloemlezing gevonden wat ik zocht: het heet ‘Apollinaire said’. Geen auteur gemeld, geen datum, geen land van herkomst. Op zoek naar de dichter, heb ik op Internet enkele honderden websites gevonden die de Franse dichter en dadaïst krediet geven voor iets wat hij echter niet heeft geschreven. In 1962 is de Engelse dichter, prozaschrijver en vertaler Christopher Logue gevraagd samen met een illustrator een poster te maken voor een Apollinaire-tentoonstelling in Londen. De eerste regel ‘Apollinaire said’ was tegelijkertijd titel van de tentoonstelling en begin van zijn gedicht. Volgens Logue was hun werk de eerste poster ooit die woord en beeld combineerde. Ik ben niet iemand die onmiddellijk begint te snikken als ik ontroerd ben, maar ik kan ‘Apollinaire said’ niet zonder emotie navertellen. In negen regels en slechts twintig heel simpele woorden, heeft Logue de kern van onze school beschreven, misschien ook de kern van elke ideale relatie tussen een docent en een student. Apollinaire said ‘Come to the edge’ ‘It’s too high’ ‘Come to the edge’ ‘We might fall’ ‘Come to the edge’ And they came And he pushed them And they flew

131

132

Freek Aberson, 8 Sandra Akkerman, 46 Kees Amsterdam, 88 Marieke Ariëns, 99 Kim Asscher, 86 Bachelordiploma’s, 109 Casper Bandt, 46 Mariette van de Beek, 62 Daan van Beers, 32 Hanneke Beers, 38 Tjeerd Beliën, 70 Pascale van Bemmel, 90 De bende van 88, 16 De beroepenveldcommissie, 127 De bestuursleden, 127 Nathalie Bitterman, 33 Marjolein Blank, 64 Jasper Bode, 33 Annemiek Boekholt, 58 Martine Boenders, 45 Stephanie Boreel, 42 Bart Bölger, 78 Thomas Borkent, 68 Lonnie Brandsma, 80 Robert Jan de Bruijn, 100 Sabien Butzelaar, 62 Govert Buyze, 113 Valentijn Callenfels, 97 Frederique Canneman, 86 Een charmant initiatief, 2 The Chosen, 120 Ralph Cohen, 48 Willem Collot D’Escury, 56 Miriam Conitzer, 86 Barbara Coronel, 46 Yvonne Cox, 13 Cross Media Management, 116 Julie van Damme, 17 Patrick Dassen, 27 Miriam Deckers, 19 Annabel Devries, 104

Alex (Gray) Dijk, 96 De docenten, 128 Peter van Doeveren, Janique Doornbos, 112 Mark Dorlas, 38 Philippe Elan, 20 E-mailadressen, 134 Mira Erkens, 58 Digna van der Feltz, 62 Colette Forma, 14 De fotografen, 90 Robin Friend, 64 Joan Gannij, 123 Lisa Garnita, 43 Christine Geertsema, 94 Brian van Gelder, 80 Jacque Gilbert, 106 A goodlooking guy, 25 Wendy Goodman, 52 Joost Gramsbergen, 21 Helen Grimbergen, 52 Jeroen Grob, 115 Marga Greuter, 34 Henk Grundmeijer, 57 Jan Maarten Hartong, 72 Meity Heesbeen, 78 Len Heezemans, 78 Mickey van Helden, 22 Bryna Hellmann, 109 Wendy Hereigers, 42 Nathalie Hes, 32 Carina van Heijnsbergen, 81 Sophie Hilbrand, 54 Bas Hoeberigs, 94 Herman Hoeneveld, 10 Marko van Hoogdalem, 44 Mincka van Houten, 97 Vivianne van Hövell, 100 Reinout Hudig, 86 Tino Huet, 60 Charlotte Hülsenbeck, 80

Judith Hulsenbeck, 49 Jeanette Hultzer, 56 Jerôme Inen, 107 Marion Jansen, 79 Alex de Jong, 74 Marc (Jung-Whan) de Jong, 22 Marieke de Jong, 60 Talitha de Jong Luneau, 14 Vanessa de Jong Luneau, 36 Frithjof Kalf, 54 Miranne Kalff, 81 Dré Kampfraath, 19 Jeroen de Kerf, 94 Evelien Kers, 33 Taco Ketelaar, 4 Sytske Kiestra, 30 Bernard Klaassen, 56 Fleur Koning, 91 Lien van der Kooi, 47 Simon Koop, 105 Francisca Kramer, 31 Cornelie de Kroes, 51 Jaarverslagomslagen, 126 Vincent van Leeuwen, 71 Inge Lehmann, 20 Pauline Lemberger, 87 Paul Lempers, 5 Thijs Lenderink, 14 Lichtingen: 1987, 4 1988, 14 1989, 22 1990, 30 1991, 36 1992, 42 1993, 46 1994, 52 1995, 58 1996, 62 1997, 68 1998, 78

1999, 86 2000, 94 2001, 98 2002, 104 2003, 112 2004, 116 2005, 122 2006, 124 Leonie de Lorijn, 86 Sander Lusink, 88 Jan Luijkenstraat, 67 Barbara Luijt, 48 Eddie Lubbers, 59 Glenn Machielsen, 100 Guido en Mischa Madera, 61 Fleur van der Minne, 82 Hans Jaap Moes, voorzitter, 127 Carmen Monton Lecumberri, 121 Titia Mulder, 97 Guy Mullens, 73 Tycho Müller, 93 Steven Murray, 27 Djoeke Musch, 39 Katrien Nollen, 83 Carina Noordervliet, 78 Nelleke Noordervliet, 11 Cathelijne Nijssen, 46 Jantien Oldenziel, 16 Oosterpark 78, 66 Karin van Oostrum, 68 Piet Hein Out, 91 en 98 Sophie Philippa, 54 Renske van der Ploeg, 88 Marieke Post, 95 Pamela van Praag, 6 Projecten: Amsterdam Rolstoeltennis, 117 Het Beeldhouwers Kollektief, 89 Het Beahuis & Bloemehoven, 29 China three visions, 9 Ensemble, 124

Gekke winkels in Amsterdam, 12 Het Jaarverslag ‘Communicatie’, 50 Het jaarverslag 2033-2034, 115 Het jubileumfeest en -boek, 125 High Five, 122 Maak van de Bijlmer een campus, 28 De Minister-president, 115 De New School Newspaper, 35 De Nieuwezijdsvoorburgwal, 65 Rembrandt terug in Amsterdam, 41 RoboCup Junior, 114 Robomania, 118 Schrijven met licht, 125 Tabula, 24 De Weetjeskrant, 76 Wij waren erbij, 18 Wij zijn de toekomst, 125 WIZO, 52 Jeroen Ragas, 23 Alette Reneman, 36 Casper Reinders, 43 Resultaatrekening 1988 en 2006, 129 Reünie 2001, studenten, 101 Reünie 2002, docenten, 110 Kariëna Rinsma, 22 Heleen Rittershaus, 92 Gwen Rodenburg, 46 Sharon Rosier, 72 Sabine Rustige, 46 Barbara Sanders, 49 Elsemiek van der Schaaf, 44 Connie Schalke, 37 Barbara Scheffer, 44 Ilse Scherer, 34 Yvette Schoenmakers, 81 Michiel Scholten, 55 Anne Karen Schram, 8 Scriptiebegeleiding, 108 Bernard Schreiner, 98 Annette Schwarz, 106 Chris Sent, 121

Melissa Slotemaker, 68 Martin van der Sluis, 57 Carolien Spaans, 62 Arianne Staal, 98 Stagebegeleiding ‘De droom’, 84 Stageplaatsen, 85 Lillian van der Stam, 80 Strategisch Denken Workshops, 102 Refkele Steemers, 48 Nina Steinke, 53 Lisette van der Ster, 64 Carmen Straatsma, 63 Sabine Teerink, 46 Bobby Testa, 64 Philippe Testa, 69 Tim ten Velden, 71 en 93 Anne Timmer, 93 Jamie van der Velden, 116 Petra Velthuysen, 75 Francis Verbeek, 21 Willemien Vijvers, 60 Walter Volgers, 36 Jeroen de Waard, 58 Fabienne Weisz, 94 Mireille Weisz, 72 Thera Westerhoud, 15 Jessica Westerweel, 75 Jan Willem Wiersma, 54 Helene Wiesenhaan, 52 en 92 Reuben Wijnberg, 111 Bas Wijnen, 62 Layla de Wit, 42 Frank Willemsen, 26 Pauline Willemsen, 116 Een woord achteraf, 130 Tabe Ydo, 62 Pascal Zantman, 30 Sabine Zurel, 4

133

How to reach people

134

Freek Aberson, aberson@bodewes.nl Sandra Akkerman, sandra.akkerman@gmail.com Kees Amsterdam, keesamsterdam@hetnet.nl Marieke Ariëns, mdpariens@hotmail.com Robbert Aschermann, 06 11 32 67 77 Job Jan Bakker, jobbakker@hotmail.com Sophia Bakker, sophiabakker@hotmail.com Casper Bandt, casper@raceplanet.nl Annemiek Barents, annemiek@idretail.nl Mariette vd Beek, mariettevdbeek@hotmail.com Marieke Beerens, marieke@vanderbogt.com Daan van Beers, mbsde018@xs4all.nl Hanneke Beers, hanneke@codezero.nl Tjeerd Beliën, tjeerd@belien.net Nathale Bitterman, nathalie@hasbara.us Rosalie Blom, roos_blom@hotmail.com Jasper Bode, bodejasper@yahoo.com Annemiek Boekholt, annemiekboekholt@hotmail.com Bart Bolger, 06 42 23 96 70 Gerben Boogaard. 02 97 25 53 24 Stephanie Boreel, stephanie.moser@endemol.nl Thomas Borkent, t.borkent@nedfilter.nl Nathalie Bos (Hes), esra.nathalie@casema.nl Ed Bosch, info@eduard_bosch.nl Amber Bosma, amberbosma@hotmail.com Marjan Bosman, 020 67 14 871 Lonnie Brandsma, lonnie@fuworks.com Rozemarijn vd Brink, roosvdbrink@hotmail.com Caroline Brunting, cbrunting@hotmail.com Robert Jan de Bruijn, robertjdebru@hotmail.com Sabien Butzelaar, sabienb@gmail.com Govert Buijze, govert.buijze@gmail.com Ralph Cohen, www.icemobile.com Willem Collet D’Escury, w.collot.descury@euroma.com Miriam Conitzer at Czar productions Barbara Coronel at IDTV Yvonne Cox-vd Mieden, www.vandermieden.com Bas ten Dam, bas@itbone.nl Julie van Damme, julie@euroconnection.co.za Peter van Doeveren, petervandoeveren@planet.nl Janique Doornbos, janiquedoornbos@hotmail.com

Mark Dorlas, markdorlas@mac.com Alex Dijk (Gray), alexdijk@student.ru.nl Mira Erkens, mira.erkens@rebtel.com Jetske Esser, 06 53 14 82 23 Radesh Fernandez via Tjeerd Beliën Colette Forma, info@moodies.nl Robin Friend, friend_robin@hotmail.com David Geensen, davidgeensen@hotmail.com Christine Geertsema, crgeertsema@hotmail.com Brian van Gelder, b.vangelder@hetnet.nl Peter van Gestel, peter@reclamesyndicaat.nl Wendy Goodman, indiaantjespelen@hotmail.com Chelin Greuter, chelin@kpnplanet.nl Jeroen Grob, info@imagemediatv.nl Isabel Groot, isa_bella87@hotmail.com Sonia Haagsma via BNN Jan Maarten Hartong, djjama1@hotmail.com Meity Heesbeen, meityheesbeen@hotmail.com Len Heezemans, len.heezemans@gmail.com Piet Hein vd Heide, phvick@zonnet.nl Mickey van Helden, mickey.hahn@bakernet.com Wendy Hereijgers, wendy_hereigers@hotmail.com Nathalie Hes (Bos), smartply.office@planet.nl Carina van Heijnsbergen, carinaheijnsbergen@hotmail com Bas Hoeberigs, 06 52 68 92 96 Yoran Hensel, yhensel@helios-mppd.nl Iris Heijmans, iris@warchild.nl Sophie Hilbrand, sophie.hilbrand@bnn.nl Timon Hogervorst, timonhogervorst@huizenstede.nl Jurrien Holthuis via Stock Photo Image Library Marco van Hoogdalem, barbara@faberenscheffer.nl Vivianne van Hövell via ATProductions, Den Haag Reinout Hudig, reinouthudig@yahoo.com Tino Huet, tino@huetbrothers.com Charlotte Hülsenbeck, charlotte.hulsenbeck@gmail.com Judith Hülsenbeck, judith.hulsenbeck@bnn.nl, Jeanette Hultzer, jhultzer@hotmail.com Unna Huysman, unna@gmail.com Claartje van Ittersum, claar.van.ittersum@ip.nl Charlotte Jansen, charlottejansen@xs4all.nl Marion Jansen, info@peopleswatch.com

Talitha de Jong Luneau, talitha@nebraskag.com Vanessa de Jong, vdejongluneau@hotmail.com, Sallie Joosten, msjoosten@wish.net Frithjof Kalf, mail@frithmedia.nl Miranne Kalff, 06 54 36 51 46 Jeroen de Kerf, jeroendekerf@gmail.com Evelien Kers, evelien.kers@saralee.com Taco Ketelaar, 2Way Traffic, Middenweg 1, 1217 HS Hâ&#x20AC;&#x2122;sum Sytske Kiestra, s.kiestra@nykampnyboer.com Bernard Klaassen, bernard@bananas.nl Pieter Koch, pieter.koch@gmail.com Fleur Koning, info@fleurkoning.com Simon Koop, simon@simonkoop.com or @2xtend.com Francisca Kramer, 06 22 41 33 94 Cornelie de Kroes, c.kroes4@chello.nl Vincent v Leeuwen, info@vincentocom.nl Pauline Lemberger, plemberger@hotmail.com Paul Lempers via Orange Leonie de Lorijn (Loots), l.loots@vanbeuningen.nl Eddie Lubbers, eddie@cubatravelnetwork.com Sander Lusink, slusink@wxs.nl Judith Oude Luttikhuis, juudoudelut@hotmail.com Barbara Luijt (Stork), info@storkverhuur.nl Glenn Machielsen, glennmachielsen@yahoo.com Mischa Madera (en Guido), mischa@hvdz.nl Lars Meekel via Tommy Hilfiger Fleur vd Minne, fvdminne@hotmail.com Guy Mullens, guy@mullens.com Philippe Mullens, 06 14 18 86 95 Tycho MĂźller, info@tychoseye.nl Djoeke Musch, d_musch@hotmail.com Robert Nan, robert_nan@hotmail.com Cathelijne Nijssen, copycath@hotmail.com Katrien Nollen, katrien.nollen@gmail.com Carina Noordervliet (Smit), carina@srm.nl Jantien Oldenziel, bierich@eintracht-frankfurt.de Karin van Oostrum, karin.vanoostrum@adidas.com Piet-Hein Out, circusphotos@hotmail.com Sophie Philippa, sophie.philippa@telenet.be Renske vd Ploeg, rensvdploeg@hotmail.com Marieke Post, mailmariek@yahoo.com Jeroen Ragas, mail@colonelparker.nl Pamela van Praag, pam@pamenstijn.com

Alette Reneman, a.reneman@arcomm.nl Kariena Rinsma, kariena.rinsma@savethechildren.nl Heleen Rittershuis, heleen@fotografie.nl Gwen Rodenburg, gwen@postcodeloterij.nl Sharon Rosier, sharon@rosier.nu Jaap Rustige, j.rustige@detelefoongids.nl Sabine Rustige, sabinemissaglia@hotmail.com Barbara Sanders, bacsanders@yahoo.com Elsemiek van der Schaaf, mail@elsemiek.nl Barbara Scheffer, barbara@faberenscheffer.nl Meta van Schelven, metavanschelven@hotmail.com Michiel Scholten, michiel.scholten@nl.abnamro.com Anne Karen Schram, annekaren@hotmail.com Bernard Schreiner, www.kerstboom.nl Toine Sjardin, toinesjardin@hotmail.com Melissa Slotemaker, melissa@mooipr.nl Lillian van der Stam, lilvdstam,hotmail.com Refkele Steemers, refkele@hotmail.com Nina Steinke, nina.steinke@gmail.com Lisette van der Ster, lisette.van.der.ster@bluecircle.tv Carmen Straatsma, carmen.straatsma@hachette.nl Sabine Teerink, sabine10@xs4all.nl Bobby Testa, b.testa@chello.nl Philippe Testa, info@studiohieperdepiep.nl Guillemette Thole, guillemette@publicity.nl Anne Timmer, acetimmer@hotmail.com Edwin Teerink via MTV Sabine Teerink, sabineteerink@xs4all.nl Jamie van der Velden, hjvdv@googlemail.com Tim ten Velden, www.timtenvelden.nl/nsis Walter Volgers, wvolgers@quicknet.nl Willemijn Vijvers, willemien@mediasupport.nl Annabel de Vries, devriesannabel@hotmail.com Madelon Vroom, madelonvroom@hotmail.com Fabienne Weisz via TBWA\NEBOKO, Amstelveen Thera Westerhoud, thera@theraproductions.nl Jan Willem Wiersma, wiersma@mobielgarant.nl Helene Wiesenhaan, hwiesenhaan@planet.nl Anne Claire Winkelhagen, info@clairz.nl Dany de Wit, dany@rebeltv.nl Pascal Zantman, pascal@zantman.nl

135

Colofon Hoofdredactie Bryna Hellmann-Gillson

Eindredactie Hadassah Kann

Research en interviews Het project-team: Dennis Blok Anne Marie van den Boom Jelle Brouwer Patrick van Es Vera Haan Esra Harms Marijn Reuvers

Vormgeving Miriam Deckers 136 Dtp Miriam Deckers Bryna Hellmann-Gillson

Drukkerij Mart.Spruijt bv Amsterdam Mei 2007

The New School for Information Services Jan Luijkenstraat 98, 1071 CV Amsterdam T (31) 020 4711787 E newsch@xs4all.nl W www.thenewschool.nl

Twenty New Years The New School for Information Services 1987 - 2007