Sport Dat het geworstel van Hulk Hogan en consorten fake is, weten we nou wel. Maar dat show worstelaars geregeld botbreuken, open hoofdwonden en verbrande huid oplopen? Revu in de Nederlandse worstelring, tussen glassplinters en rollen prikkeldraad. Door Nick Kivits Fotografie: Reyer Boxem
Allemaal nep, maar vaak niet De gevaren van het showworstelen
D ‘
40 Nieuwe Revu 49
Als geen ander kent Steve Taurus de gevaren van het showworstelen. Al ruim zeven jaar staat hij in de ring. Hij is één van de veteranen van het Nederlandse worstelwereldje, dat nu zo’n tien jaar bestaat. Taurus’ lijstje blessures groeit met de maand. Hij hield een enorm litteken op zijn hoofd over aan een wedstrijd waarin prikkeldraad gebruikt werd. Naast de snee zit een grote paarse vlek, ontstaan door een metalen prullenbak tegen het hoofd. Taurus buigt vier vingers op een manier waarop vingers niet horen te buigen. Alle vier gebroken geweest. Botbreuken zijn heel gewoon in het worstel
wereldje, zegt Taurus, die in het dagelijkse leven werkt als portier en als persoons beveiliger van internationale artiesten die Nederland aandoen. ‘Ik heb mijn scheenbeen doormidden gebroken toen ik van de ring naar buiten sprong om mijn tegenstander neer te werken. Ik landde verkeerd.’ Op dezelfde manier brak de Rotterdammer het uiteinde van zijn borstbeen. Hij kwam terecht op een stalen dranghek, dat te dicht bij de ring stond.
Pijngrens In de Almeerse ring veert een worstelaar uit de touwen. Met een arm maait hij zijn
tegenstander neer, veert weer omhoog en trapt zijn tegenstander met beide benen tegen het hoofd. Het zijn twee van de ruim tweeduizend standaard bewegingen die je moet kennen als worstelaar om enigszins aan de bak te kunnen, zegt worstelaar Vito ‘The Violator’ Toscani (echte naam: Jeffrey Pedro, 27). In Almere staan deze herfstzaterdag 21 worstelaars in de ring, onder wie Toscani en Taurus. Ruim tweehonderd toeschouwers zijn afgekomen op de zeven wedstrijden tussen worstelaars die tot de Nederlandse en Belgische top behoren.
Toscani traint hard voor zijn hobby. ‘Als je een match tegen een fysiek sterke tegen stander hebt, ben je toch wel drie weken bezig. Cardio, gewichten en gewoon veel grepen en worpen oefenen.’ Toscani oefent in een Amsterdamse sportschool, waar hij ook twee keer per week lesgeeft in verschillende vormen van judo. ‘Als je met een zware jongen als Steve te maken krijgt en je na zes minuten moe bent en je concentratie kwijtraakt, gebeuren er ongelukken.’ Volgens Toscani zijn hersenschuddingen de ergste verwondingen. ‘Als je bijvoorbeeld in Parijs worstelt en je krijgt een harde klap, dan
ben je gratis dronken, maar moet je nog wel terugrijden naar Nederland. Op dat moment is zo’n roadtrip heel gevaarlijk.’ Weten waar je mee bezig bent is belangrijk, vindt ook Mot van Kunder (echte naam: Tom Jussen, 28) die met zijn broer Bas aan de wieg stond van het worstelen in Nederland. Ze richtten tien jaar geleden de Freestyle Championship Wrestling (FCW) op. In zijn Triple Threath Match (één-tegen-één-tegenéén) in Almere vliegen Mot en zijn tegen standers door de lucht en voeren acrobatische sprongen uit. Ze zijn de lichtgewichten, die het veelal moeten hebben van vliegende Nieuwe Revu 49
41
▲
aar gebeurde het.’ Showworstelaar Steve Taurus (echte naam: Stefan Verhoeven, 28) zet de dvd-speler stil. Op het scherm is nog net te zien hoe zijn hoofd met een smak op het ringcanvas stuitert na een worp die mis ging. Taurus’ nek klapt dubbel en hij grijpt op het scherm naar zijn hoofd. Van de minuten daarna herinnert hij zich bijna niks meer. ‘Ik was een paar minuten lang knock-out. De dingen die ik nog weet, heb ik van de dvd.’ Schade van die ene worp die mis ging? Een evenwichtsorgaan dat ruim drieënhalf jaar nog amper werkte.
Sport ▲
aanvallen. Maar meer vliegen betekent meer risico op fout landen. Mot springt van het touw op zijn tegenstander, die al dan niet op een tafel ligt. ‘Mijn hoogste sprong was van 4 meter hoogte. En ik ben een keer vanaf een busje door een brandende tafel gevlogen.’ Als je van zulke hoogtes springt en vliegt, moet je weten hoe te vallen. Worstelaar Mot staat zo’n drie keer per maand in de ring. Dan leer je het wel. Maar wie minder in de ring staat, moet volgens Toscani vooral zijn incasseringsniveau blijven trainen. ‘Als je dat een tijd niet doet, raak je het kwijt. Je raakt eraan gewend en je pijngrens gaat omhoog.’ Maar zelfs als je weet hoe je moet vallen, gaat het soms mis. Een paar weken voor de show in Almere, stonden Steve Taurus en Vito Toscani bij een andere wedstrijd op het touw van een ring. Steve sloot zijn armen om Vito’s middel, tilde hem boven zijn hoofd en gooide hem in de ring. Een German Suplex. Vito landde vervelend. Hij kneusde zijn staartbeen en zijn onderste twee wervels verschoven. Toscani: ‘Het is toch meer dan 250 kilo dat naar beneden komt.’
Masochist Daags voor de Almeerse show krijgt Revu een sms. ‘Zaterdag word ik in tl-buizen gegooid! Zal mooie foto’s opleveren. Dan weten de lezers wat verwondingen zijn.’ Tijdens de show wordt Steve Taurus inderdaad door een verzameling tl-buizen gewerkt. Door Vito ‘The Violator’ Toscani. Drie dagen erna heeft Taurus’ rug nog het meeste weg van een speldenkussen. Reepjes huid van zijn rug liggen nog ergens in de ring. Een geplande worp. Voor de wedstrijd hebben Taurus en Toscani het er gewoon over gehad. De worstelaars beslissen zelf het verloop van de wedstrijd. Ze improviseren en fluisteren elkaar de bewegingen in die gaan komen toe tijdens de match. Dat doen ze tijdens ‘rustmomenten’, zoals overgavegrepen en tijdens
Showworstelen in Nederland
Tien jaar geleden maakte het showworstelen de overstap van de Verenigde Staten naar Nederland. Met een handjevol Nederlandse worstelaars en een verzameling Duitse collega’s wilde Freestyle Championship Wrestling (FCW) Nederland kennis laten maken met showworstelen. Nu is het worstelwereldje wel wat groter. De grote zaal van 013 in Tilburg raakte met ruim vijfhonderd bezoekers uitverkocht. En dat gold ook voor de Effenaar in Eindhoven, waar meerdere malen vijfhonderd toeschouwers kwamen kijken. Momenteel zijn er zo’n honderd mensen actief bezig binnen diverse worstelorganisaties zoals FCW en Pro Wrestling Holland (PWH).
het ‘pinnen’ (de schouders tegen het canvas drukken voor de winst). Vooraf instuderen is er niet bij. ‘Op het moment dat je gaat instuderen, ziet het er ook ingestudeerd uit,’ zegt Toscani. Wie de wedstrijd wint, is wel vooraf bepaald. Als een soort filmregisseur geeft de promotor vorm aan zijn evenement. Hij heeft verhaallijnen die hij graag wil volgen. Bepaalde worstelaars die hij als kampioenen wil zien, omdat ze misschien meer mensen kunnen trekken naar het volgende evenement. Worstelaars worden gewoon geboekt via een telefoontje. Geen managers nodig. De meeste kleerscheuren die Steve Taurus overhoudt, laat hij vrijwillig toebrengen. En erg vindt hij het niet. Gestoord of gewoon een masochist? ‘Geen van beide, joh. Elke worstelaar wil wel eens zijn grenzen opzoeken. Van zo’n val door een TL-buis voel je weinig. Als het er spectaculair uitziet, wil ik wel eens verder gaan.’ Een wat rare uitspraak als je bedenkt dat een gemiddelde worstelshow in Nederland en België tussen de twee- en driehonderd mensen oplevert. De meesten zijn mannen, tussen de 16 en 35 jaar. Volgens promotor Tom Jussen zijn het vooral jongeren van rond de 20. Zij kennen het worstelen nog van de tijd dat het op televisiezender V8 uitgezonden werd, in 2001. ‘Maar mensen van 30 tot 35 kennen het worstelen ook nog uit hun jeugd,’ zegt Jussen. In de ring in Almere halen de worstelaars alles uit de kast voor de paar honderd man
publiek. Voor 10 euro is het publiek binnen. 10 euro maal tweehonderd mensen is toch een mooie 2000 euro. Een lekker zakcentje? Niet bepaald, volgens Tom Jussen. ‘De grotere FCW-shows hebben een budget van minimaal 2000 euro. Vaak kom je uit op 2500 of 3000.’ Het meeste geld gaat op aan het promoten en de huur van de zaal. En wat er overblijft wordt weer gestoken in een nieuwe show of gaat op aan het loon van de worstelaars, want bijna geen enkele worstelaar werkt voor nop. ‘Maar niemand wordt er rijk van, anders was ik allang gestopt met mijn normale baan.’ Hoeveel de worstelaars voor een wedstrijd krijgen, houden de drie ringveteranen voor zich. ‘Maar het moet wel meer zijn dan een dag werken voor mijn baas,’ aldus Toscani, die manager is van een coffeeshop.
Bloedlust In de laatste match in Almere wordt een houten tafel opgezet in de ring. W orstelaar Fury pakt een koektrommel en laat de inhoud op de tafel vallen; duizenden kleine, glinsterende punaises. Niet veel later smijt zijn broer Oger hem door de tafel en de punaises. Het Nederlandse showworstelen heeft vaak meer weg van de Amerikaanse hardcore variant dan van het gewone showworstelen. Meer wapens, minder techniek. Taurus: ‘Veel Nederlanders waarderen het sportaspect niet. Dat je echt moet trainen om klemmen, worpen en grepen te leren. Ze reageren veel heftiger op een klap met een stoel, prikkeldraad of een prullenbak. Dan gaan ze denken: misschien is dit toch echt. Als je in België of Frankrijk in een wedstrijd een normale worp net wat harder uitvoert, krijg je al respons. Dat heb je in Nederland niet. Die zien liever iemand een keer met een stoel voor zijn bek geslagen worden, dan dat ze zeggen ‘Zo, dat is een mooie armklem’. Wij moeten het publiek eerst zien te Links: SteveTaurus bewerkt zijn tegenstander met prikkeldraad. ‘Als het er spectaculair uitziet, wil ik wel eens verder gaan.’ Rechterpagina: Oger en Fury, twee broers na hun punaise-act.
42 Nieuwe Revu 49
vertuigen.’ Taurus vindt het jammer. Net o als zijn vriendin ziet hij liever een technische wedstrijd. Vito Toscani krijgt in Almere een lading klappen voor zijn kop met een dienblad. Mot komt er zonder kleerscheuren vanaf. Een paar andere worstelaars hebben minder geluk. De Duitse Lazio Feé krijgt in zijn wedstrijd zó’n harde klap in het gezicht dat het bloed alle kanten op spat. Een gebroken neus. De Belgische worstelaar Gangreen landt na een worp hard op zijn nek. Hij gaat naar huis met zijn nek in een rare hoek gebogen. Om de bloedlust van het Nederlandse publiek te stillen, zitten de worstelaars geregeld onder de krassen. Sommige krassen, net als het litteken op Taurus’ hoofd, gaan nooit meer weg. Zijn onderarmen zitten ook onder de littekens. Een souvenir van een aantal innige omhelzingen met rollen
‘Als je slaat met de wapenstok, sla dan goed, anders is de functie van het wapen weg’ prikkeldraad. ‘Je moet toch je gezicht een beetje beschermen. En dan haal je dus wel je armen open.’ Taurus neemt de meeste klappen met voorwerpen vol aan. ‘Een van mijn tegenstanders wilde me onlangs nog met een wapenstok een klap verkopen. Toen zei ik: ‘Als je me ermee slaat, sla me dan ook hard en goed.’ Je gaat geen wapenstok gebruiken in een wedstrijd als je er een zacht tikje mee geeft. Anders is de hele functie van het wapen weg.’ Wapens komen tegenwoordig in alle soorten worstelwedstrijden wel eens voor. Of het nu gaat om één-tegen-één (single), twee-tegentwee (tag team) of een battle royal (een match
waarin tientallen worstelaars elkaar over het bovenste touw naar buiten proberen te gooien, degene die als laatste overblijft, is de winnaar). In de loop van de jaren zijn er ook wedstrijdtypen ontstaan die speciaal op wapens gericht zijn, zoals de tables match; een wedstrijd waarin je pas wint als je een tegenstander door een houten tafel gegooid hebt. Meerdere keren per maand sloven de worstelaars zich uit in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en soms Italië. Voor het publiek. ‘Of het publiek me aanmoedigt of uitjoelt, maakt me weinig uit. In sommige verhaallijnen ben je de good guy en in andere de bad guy. Als het publiek maar plezier heeft.’ En stevige blessures horen nou eenmaal bij het vak, vindt Taurus, die zo’n twee wedstrijden per maand heeft. ‘Ik ken geen worstelaar die nooit iets gehad heeft. Zelfs de meest voorzichtige worstelaar overkomt wel eens iets. Ik heb een andere worstelaar laatst nog zijn enkel zien breken, gewoon bij een normale moonsault.’ Daarbij klimt een worstelaar in een van de hoekpalen en maakt een achterwaartse salto. Als alles goed gaat, landt de worstelaar met een smak op zijn tegenstander, die meestal al in de ring ligt. Doodnormaal natuurlijk ■ Reageren? redactie@revu.nl
Trucs Showworstelaars vegen elkaar met de gekste voorwerpen om de oren en laten zich vrijwillig openrijten met prikkeldraad. Tijdens een gemiddelde worstelwedstrijd komen bijna vaker wel dan niet wapens boven tafel. Ladders, klapstoelen, tafels en zelfs winkelkarretjes. Niet alle worstelaars nemen klappen met wapens vol aan. Om het publiek op de hand te krijgen (bloed verhoogt de emoties), zijn er trucjes. Vooral in de VS weten ze daar alles van. Daar bloeden de worstelaars ‘gecontroleerd’. Met een scheermesje, verstopt in de kleding of de sporttape, maken ze een snee in het hoofd. Buiten het oog van de camera’s en het publiek natuurlijk. Steve Taurus gebruikt andere trucs. ‘Je kunt bijvoorbeeld beter iemand slaan met een metalen voorwerp dan met een houten. Vooral blik veert nog enigszins mee. Een klap met een aluminium prullenbak klinkt een stuk harder dan het aankomt.’ Nieuwe Revu 49
43