OZONraw redesigned fashion magazine

o z o n r a w

a raw magazine for slow fashion

s e p t e m b e r

o c t o b e r

2 013

i s s u e

10 5

Φωτογράφοι Θοδωρής Μάρκου, Μάριος Καλαμάρης, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Πάνος Δάβιος, Γιώργος Καπλανίδης, Κώστας Αυγούλης, Δημήτρης Σκουλός,

Μαρία Άντελμαν, Βαγγέλης Καμαράκης, Δέσποινα Ραμαντάνη, Βίκυ Φλώρου

Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Νέλλυ Σκουφάτογλου info@ozonweb.com Art Director Δημήτρης Κουρκούτης art@ozonweb.com Fashion Editor Μάνος Τζότζος fashion@ozonweb.com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου, Λονδίνο Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη,

OZON RAW NΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013 Τεύχος 103 μηνιαία έκδοση / ΑΘΗΝΑ

Photographers Thodoris Markou, Marios Kalamaris, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Panos Davios, Yiorgos Kaplanidis, Costas Avgoulis,

Vagelis Kamarakis, Despina Ramantani, Vicky Florou, Thodoris Markou, Marios Kalamaris

OZON RAW NOVEMBER 2013 Issue 103 monthly publication / ATHENS Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Νelly Skoufatoglou info@ozonweb.com Art Director Dimitris Kourkoutis art@ozonweb.com Fashion Editor Μanos Jojos fashion@ozonweb.com Finance Manager Vasilis Sourtis Beauty Editor Maria Papadopoulou, London Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman,

- OZONRAW

Ιδιοκτησία-Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης-Εκδόσεις Contempo, Aγίου Μάρκου 29, 10560, Αθήνα Τ: 210 3634009 F: 210 3634008 E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη.

ISUUE 105

Address Yorgos Kelefis – Contempo Publications, Agiou Markou 29, 10560 Athens, Gr, T: 210 3634009 F: 210 3634008, E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

SEPTEMBER

e

d

i

t

o

-

r

χρόνος έχει τα δικά του μάτια,ο ήχος τις δικές του εικόνες. Κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού που με φιλοξενεί, περνούν ήχοι και εικόνες μαζί. Τα ροδάκια από τη βαλίτσα ενός τουρίστα,ο σαρωτικός θόρυβος του skater που περνάει με φόρα, ο μεταλλικός κρότος της φιάλης αερίου του πλανόδιου πωλητή. Κάθε ήχος και μια εικόνα,μια εικόνα χίλιες λέξεις,όπως μαθαίναμε στο σχολείο. Οι λέξεις γίνονται σκέψεις φευγαλέες και το μόνο που μένει είναι και πάλι μια εικόνα,ένα συναίσθημα.Είναι γλυκιές οι μέρες του χειμώνα και ακόμα πιο γλυκιές οι νύχτες που περιμένουν έξω από το παράθυρο. Μέσα από αυτό αναζητώ ό,τι όλοι μας:την εικόνα της αγάπης. Τέλος του 2013 και αρχή των πάντων.

Dimitris Skoulos, Kostas Stavropoulos, Cristos Tzimas, Konstantinos Kartelias Labros Tyrlis, Winter Vandenbrick, Sonia Szόstak, Aleksa Chrysidi, Katjia Kat

English - Greek adaptation Μakis Papasimakopoulos Fashion Intern Ioanna Karagiorgou Danae Terzakou Evelyn Kakkou Lazaros Tzovaras Editorial Consultant Spyros Vlachos Απόδοση-επιμέλεια σε Ελληνικά - Αγγλικά Μάκης Παπασημακόπουλος Fashion Interns Ιωάννα Καραγιώργου Δανάη Τερζάκου Έβελυν Κάκκου Λάζαρος Τζοβάρας Σύμβουλος Έκδοσης Σπύρος Βλάχος

a

Κώστας Σταυρόπουλος, Χρήστος Τζίμας, Κωνσταντίνος Καρτελιάς Λάμπρος Τύρλης, Winter Vandenbrick, Sonia Szόstak, Aleksa Chrysidi, Katjia Kat

OCTOBER

i

Ο

2013

p.3

l

T

ime has its own eyes, the sound of his own images. Beneath the Windows of the House that with hosting, spend sounds and images together. The wheels from the suitcase of a tourist, the skater’s devastating noise that goes with forums, the metallic clack of gas bottle of planodioy seller. Every sound and a picture, a picture worth a thousand words, as they learn in school. Fleeting thoughts become words and all that remains is again an image, a feeling is sweet the days of winter and the nights even more sweet waiting outside the window. Through this search for what all of us: the picture of love. The end of 2013 and the beginning of everything.

3 editorial 5 contents 8 unforgetable 9-17 insanity 25 Fashion room ser27 Denim On 30-32 Trendspotting 35 Fiona Halpin

37 Simon Preen 39 Maricel Douzeni 40 Ilias Petrakis 45 Blind Adam 46 Nikolai Lind 47 Marilia Stagouraki 48 Daily Lazy

c o n t e n

- OZONRAW

50 Vasistas 53 Spectral Fize 55 Camille Kunz 57 Oneira-Metaneira 59 Dispose 60-69 I look Around

ISUUE 105

71 Beauty 72-73 Selections 74 New 76-78 P.L.U.S. SEPTEMBER

OCTOBER

t s 2013

p.5

u n f o r g

e t a b l e

- OZONRAW

-

ISUUE 105

Α

υτή είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που το έλεγαν Mary Isabel Catherine O’Brien και ενός τραγουδιού που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς στη μουσική της σταδιοδρομία.Το κορίτσι δεν είναι άλλο από την Dusty Springfield και το τραγούδι το “The Look of Love”.Αυτή έμεινε στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες Βρετανές τραγουδίστριες, ως η Βασίλισσα της ποπ και αυτό στοί- χειωσε μία γενιά, αλλά και πολλές ακόμη μετά από αυτήν. Αν κι έγινε γνωστή από τη σόλο καριέρα της, το όνομά της το οφείλει στο πρώτο συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε, τους Springfields.Το “The Look of Love” είναι το πρώτο τραγούδι από το ομώνυμο πέμπτο άλμπουμ της ξανθιάς Dusty το οποίο κυκλοφόρησε το 1967 κι έχει την υπογραφή του Burt Bacharach. Ξεκίνησε ως soundtrack για το τότε Casino Royale και πήρε την έμπνευσή του από ένα πλάνο της Ursula Andress με μα- γιό που υπήρχε σε μια αρχική κόπια της ταινίας, ενώ πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το όνομα της αρχικής του ερμηνεύτριας,καθώς δεν είναι και λίγες οι διασκευές που έχει υποστεί. Το 1968 προτάθηκε για Oscar, μπορεί να μην το κέρδισε, αλλά τα ρίγη συγκίνησης παρα- μένουν μεγάλα κάθε φορά που το ακούς. Ρίγη προκαλεί και η ζωή της Springfield που δεν παρέκλινε από τις πολυτάραχες ζωές άλλων γνω- στών σταρ. Η μετάβασή της από την Ευρώπη στην Αμερική και δη στο Hollywood είναι γεμάτη από ποτό και ναρκωτικά όμως τελικά αυτή η φωνή η μία από τις εκατό σημαντικότερες φωνές όλων των εποχών, όπως έχει χαρακτηριστεί σιώπησε το 1999 από καρκίνο στο στήθος. Αισθησιακή και soul, ποπ αλλά και cult, οι αποχρώσεις της Dusty συνθέτουν μία λυρικότητα η οποία δεν θα

μπορούσε να εκφράσει καλύτερα αυτήν την όψη της αγάπης. Ναι, ήταν άλλες εποχές τότε, άλλοι στίχοι, άλλη ατμόσφαιρα εν τέλει όσα χρόνια κι αν περάσουν η αγάπη περιγράφεται και απεικονίζεται διαφορετικά για τον καθένα, αλλά όλοι την αποζητούν και από αυτήν δεν γλιτώνει κανείς. Άλλοι την διεκδικούν τολμηρά, άλλοι την περιμένουν στωικά, άλλοι τη δίνουν με γεν- ναιοδωρία, άλλοι την υποδέχονται σύγκορμοι. Στην αγάπη δεν χρειάζεται να υπάρχει δεύτερο νόημα, απλά δώσε και πάρε.

T

his is the story of a girl called Mary Isabel Catherine O’Brien and of a song that was destined to be the standout track in her music career. The girl is none other than Dusty Springfield and the song is “The Look of Love”. She has left her mark in history as one of the greatest British singers of all time, as the queen of pop, haunting a generation with her presence and many others beyond that. Though she became famous as a solo artist, she owes her name to her first band, the Springfields.“The Look of Love” was the opening track from her fifth album which carried the same title, coming out in 1967 and carrying the much respected artistic signature of Burt Bacharach. It started out as a soundtrack for Casino Royal, inspired by a scene in an early cut of the film featuring Ursula Andress and is now forever connected to Springfield, even though countless covers of

SEPTEMBER

the song have been floated on the airwaves. It was nominated for an Oscar in 1968 and though it didn’t manage to win the prize, still manages to give you goose bumps every time you hear it. Springfield’s life was a tempestuous one, much like other stars of her era. Her road from Europe to the U.S. and Hollywood in particular is one littered with tales of drugs and booze, a road which ended in 1999, when she died of cancer, silencing a voice that has been classed as one of the most important voice of all time. Sensuous and dripping with soul and pop charisma, Dusty’s vocal elements make up an ideal lyrical profile through which to express love itself.

True, we are talking about a completely different time, but at the end of the day, however one portrays and describes love, everyone searches for it and is ultimately inescapable. Some go for it boldly, others stoically sit in wait of it, some share it willingly and generously, some accept it with their entire being. Ultimately, in matters of love there is no need for second meanings, it’s all about give and take.

2013

το Βερολίνο. Η Βjork έδωσε στο Βerlin Festival το τελευταίο show, με ένα πείραμα που ονόμασε biophilia. Μπορεί να έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που αυτό το ξωτικό μας συστήθηκε με το πρώτο album της και να έχουν περάσει άλλα 10 από τότε που έγραφε στίχους για το cocoon, αλλά ακόμη και σήμερα το να παρακολουθεί κάποιος ένα show της είναι μοναδική εμπειρία. Η ίδια ζήτησε να μην τη φωτογραφίζουμε μα να γίνουμε μέρος του όλου θέματος. Εκείνη βρισκόταν επί σκηνής συνοδευόμενη από μία χορωδία κοριτσιών από το Reykjavik, βάζοντας κυριολεκτικά φωτιές και μεταμορφώνοντας τις ακτίνες λέϊζερ σε ήχους. Το cocktail party της λήξης αυτή τη φορά έλαβε χώρα κάτω από μία σκηνή τσίρκου. Η βραδιά έληξε με μία ξέφρενη βραδιά στο περίφημο Club Berghain. Θα μπορούσαμε άνετα να το ζήσουμε ξανά. Και ξανά.

T

he month of September was rolling through its early days, when we decided to travel to Berlin, to attend the First We Take Berlin festival.

It’s a beautiful sight, Berlin bathed in sunlight.

Locals and tourists enjoying the last days of summer, in the streets, in parks and cafes. The festival took place on the 4th and 5th of September, in various clubs and venues of the trendy Kreuzberg area, allowing many newly formed acts to present their work.

Countless people moved from gig to gig, stopping in between for food and drinks in nearby places such as the famous Burgermeister under the Schleisisches Tor station, or in the lobby of the hip Michelberger hotel.

The live acts that left their mark on us, were mostly London based. Despite London Grammar cancelling their set, we still enjoyed acts such as Moko, Snakehips, Josef Salvat and SOHN. We danced through to Friday, alongside other music lovers in the Chalet Club listening to the selections of Berlin based dj Eva be, a member of Sonar Kollectiv.After grabbing a few hours of much needed sleep, we headed towards the old Tempelhof airport, to catch the Pet Shop Boys show, with friends from Greece, who had seen them this past summer, informing us that we were in for a treat. And true to form, they did not disappoint, presenting their new album and proving that they still remain young and relevant.

We continued with Kit Kat’s Gegen party, for which we won’t say much, save for the fact that it is reason enough in itself to visit the German capital.

Bjork provided the festival with its closing show, with an experiment she named biophilia.

Twenty years may have gone by, since the elven songstress introduced herself to us, but watching her perform is still a unique experience. She asked us not to take photographs but instead become part of the performance itself. She held the stage, accompanied by a choir of Reykjavik girls, lighting fires and turning beams of lasers into sound.

The cocktail party to round up the festival took place under a circus tent, with the night ending at the Berghain club.

We could easily live through it again. And again.

Vasileios Dofoudis

INSANITY/MUSIC

p.9

ρώτες μέρες του Σεπτέμβρη και ταξιδέψαμε στο Βερολίνο για να παρακολουθήσουμε το μουσικό του φεστιβάλ. Είναι ωραίο να πετυχαίνεις το Βερολίνο ηλιόλουστο. Κάτοικοι και επισκέπτες απολάμβαναν τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού σε δρόμους, πάρκα και καφέ. Τα βράδια της 4ης και 5ης Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε το First we take Berlin. Σε διάφορα clubs και συναυλιακούς χώρους στην περιοχή του Κreuzberg, το φεστιβάλ έδωσε την ευκαιρία σε πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στήνοντας μία πολύ καλή διοργάνωση. Αμέτρητος κόσμος μετακινούταν από συναυλία σε συναυλία κάνοντας στάσεις για φαγητό ή ποτό στα γύρω μαγαζιά, όπως το διάσημο Βurgermeister κάτω από το σταθμό του Schlesisches tor ή το lobby του hip ξενοδοχείου Μichelberger. Τα live acts που ξεχώρισαν και μας άρεσαν άνηκαν ως επί το πλείστον στη Λονδρέζικη σκηνή. Παρότι οι London grammar ακύρωσαν, ονόματα όπως Moko, Snakehips, Josef Salvat και S O H N ήταν εκεί, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό. Φτάσαμε στην Παρασκευή χορεύοντας με μουσικόφιλους από διάφορες χώρες στο Chalet Club, υπό τους ήχους των επιλογών της Βερολινέζας dj Εva be από τους Sonar Kollectiv. Αφού κοιμηθήκαμε λίγες ώρες και πήραμε δυνάμεις, φτάσαμε στο πάρκο του παλαιού αεροδρομίου Tempelhof περιμένοντας το show των Pet Shop Boys. Φίλοι που τους είχαν δει στην Αθήνα μας είχαν προϊδεάσει για τα καλύτερα. Και πράγματι, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό νέο album, αποδεικνύουν πως παραμένουν ακόμη νέοι και επίκαιροι. Η συνέχειά μας περιλάμβανε μία βόλτα διαρκείας στο Gegen party του Kit-Kat για το οποίο δεν θα πούμε πολλά, παρά ότι είναι από μόνο του ένας δυνατός λόγος για να επισκεφθεί κανείς

b e r l i n

Π

m u s i c

f e s t i v a l

OCTOBER

p l e a s u r e k r a f t

Σ

MUSIC

τις 7 Οκτωβρίου, αναμένουμε κάτι πραγματικά ιδιαίτερο από τους Pleasurecraft, το techhouse duo που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις πρώτες θέσεις των charts.

Mε πάρα πολλούς θαυμαστές παγκοσμίως να ουρλιάζουν περιμένοντας την κυκλοφορία του album, για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, οι Pleasurecraft επιτέλους ανεβάζουν το “Sinister Strings” στην κεντρική σκηνή του ανανεωμένου label τους Kraftek.

To “Sinister Strings” έρχεται να ολοκληρώσει μία εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά για το ντουέτο, οδηγώντας τους στην κορυφή όλων των ειδών μουσικής των Charts του Beatport. Πρώτη ήρθε η tech-house συνεργασία με τους Jaceo & Vedic στο American Hustle, που παραμένει κλασικό hit στα sets του Richie Hawtin, όπως και το remix τους για το Cajmere στο The One. Κέρδισαν ακόμη μεγαλύτερη αναγνώριση χάρη στην συνεργασία τους με τους 313 (Detroit Calling) για το “Coltrane”, το οποίο αποτελεί κλασική επιτυχία στα set του Carl Cox. Πρόσφατα τα αγόρια κατέκλυσαν τα charts με την ολόδική τους διασκευή στο ‘Got A Feeling’ (Pleasurekraft vs. Bontan Remix) του Josh Butler , το οποίο έμεινε για τρεις ολόκληρους μήνες στο

Top 10 του Beatport, μαζί με το εμπνευσμένο τους ντεμπούτο μέσα από το Bερολινέζικο label OFF Recordings με το Chloroformd. Το ‘Sinister Strings’ πρέπει να ανταποκριθεί σε υψηλές προσδοκίες. Πρώτη φορά ήρθαμε σε επαφή με το album το καλοκαίρι του 2012, ενώ απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τους fans. Mε διάφορες νές επιρροές συνδυασμένες τέλεια με τον χαρακτηριστικό ήχο των Pleasurekraft, το ‘Sinister Strings’ θυμίζει τολμηρή διασκευή κλασικής επιτυχίας των 90sκάτι που μας λέει πως θα αποτελέσει διαχρονικό κομμάτι που θα παίζεται στο μέλλον. Οι Pleasurekraft θα εμφανίζονται στην Ibiza, τη Γαλλία την Ιταλία, καταλήγοντας τον Οκτώβρη στις Η.Π.Α., συνεχίζοντας την επιτυχημένη διεθνή τους πορεία με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς.

‘ (

s i n i s t e r k r a f t e k

- OZONRAW

s t r i n g s

)

’ ISUUE 105

O

ctober 7th sees the release of something really special indeed from chart topping techhouse duo, Pleasurekraft.

With a worldwide fan base screaming out for its release for over a year now, Pleasurekraft finally push ‘Sinister Strings’ to the centre stage of their newly relaunched Kraftek label.

‘Sinister Strings’ follows an extremely successful year for the duo, which has seen them dominate all aspects and genres of the Beatport charts. First up there was the tech-house collaboration with Jaceo & Vedic on American Hustle, which still remains a staple of DJ’s such as Ritchie Hawtin’s sets. Other highlights include their remix for Cajmere on ‘The One’, their critically acclaimed collaboration with Format B for ‘Coltrane’ and the techno monster 313 (Detroit Calling) which can still be heard regularly across Carl Cox’s sets. Most recently the boys have stormed the charts with their very own reworking of Josh Butler - ‘Got A Feeling’ (Pleasurekraft vs. Bontan Remix), which has spent a staggering 3 months in the Beatport Top 10, and their auspicious debut on Berlin’s OFF Recordings with Chloroformd. ‘Sinister Strings’ then, has large

SEPTEMBER

shoes to fill, a task which the peak-time anthem is more than up to. First previewed in the summer of 2012, the record has been lauded by fans worldwide as one to watch. Featuring ominous strings combined perfectly with a trademark Pleasurekraft hook, ‘Sinister Strings’ is a bold rework of a 90s classic-house anthem - and has future-classic written all over it.

With forthcoming tour-dates in Ibiza, France, Italy and the U.S. to name a few, Pleasurekaft continue their success across the globe and show no signs of slowing down.

pleasurecraft.com facebook.com/pkmusic soundcloud.com/pleasurekraft

Nelly Skoufatoglou

Σ

το «Δον Ζουάν», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ η έννοια της ρομαντικής κομεντί γίνεται ένα απολαυστικό δοκίμιο πάνω στο σεξ και πως να το... αποκτήσετε. Η ομόφωνη γνώμη όλων πως ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ είναι ο ηθοποιός που θέλουμε να βλέπουμε συνέχεια, είτε αυτό είναι το «(500) Days of Summer» ή το «The Dark Knight Rises» μπορεί πλέον να γίνει δόγμα, όταν στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα παραδίδει μια από τις πιο χαριτωμένες και ταυτόχρονα ανατρεπτικές ρομαντικές κομεντί που γυρίστηκαν ποτέ. Υπέροχος στο ρόλο του Τζον Μαρτέλο, ενός αποτελεσματικού «καμακιού» στο σύγχρονο Νιου Τζέρσεϊ που όμως τη βρίσκει καλύτερα με internet porn στο σπίτι, ο Γκόρντον Λέβιτ απενοχοποιεί την αυτοϊκανοποίηση αλλά και το φετίχ του πορνό, αλλά αναζητά την ίδια στιγμή και «τι θα γινόταν αν» στην ιστορία που θα ζήσει με την Μπάρμπαρα Σούγκαρμαν, η οποία θα έρθει στη ζωή του Τζον για να του αποδείξει πως ίσως κάπου κάπως κάποτε, μπορεί να υπάρχει και η αληθινή αγάπη. Κάπου ανάμεσα σε ένα buddy movie, μια «πειραγμένη» ρομαντική κομεντί και ένα εγχειρίδιο του πως να μείνεις εργένης όταν όλα γύρω σου σου επιβάλλουν να μην είσαι single, ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ διασκεδάζει ανατρέποντας τα κλισέ ενός date movie, δίνει στην Σκάρλετ Τζοχάνσον τον με διαφορά καλύτερο ρόλο της καριέρας της (είναι κυριολεκτικά απίστευτη…) και σου αφήνει και στο μυαλό μια – δυο σκέψεις για να τις πάρεις μαζί στο σπίτι, πριν ανοίξεις τον υπολογιστή σου. Για τα υπόλοιπα, ο καθείς και οι εμμονές του…

I

n “Don Jon”, Joseph-Gordon Levitt’s directorial debut, the very nature of the rom-com becomes a how-to manual on sex.

The widely held view that Levitt is an actor we want to see all the time, either in “(500) Days of Summer” or in “The Dark Knight Rises”, can now become a fully realized dogma, since his first attempt at sitting behind the camera as well as in front of it, comes in as one of the most groundbreaking rom-coms ever made.

Levitt is outstanding in the role of John Martello, a crack shot womanizer in modern day New Jersey, who gets more out of internet porn that he does from his girls. This is all flipped on its head, as Levitt slips in a “what if” in the form of Barbara Sugarman, played by Scarlett Johansson, who comes into Martello’s life to prove to him that there is always room for true love.

Somewhere between a buddy movie, a strung out rom-com and detailed manual on how to stay single, when everything around you tells you not to, “Don Jon” has fun by playing with date movie clichés, hands Johansson the best role of her career and leaves you with a couple of thoughts to take home. Ideally, to think over before you switch on your laptop. As for the rest, we’re all allowed our obsessions…

OCTOBER

i n t e r n e t v s

.

t r u e

2013

l o v e

Το <<Δον Ζουάν>> του Τζοζεφ-Γκόρντον Λέβιτ θα βγεί στις ελληνικές αίθουσες στις 3 Οκτωβρίου απο την Seven Films.

Joshep-Gordon Levitt’s Don Jon will hit Greek screens on October 3 from Seven Films.

CINEMA

p.11

- OZONRAW

ISUUE 105

i t

INSANITY/CINEMA

Ε

πικεντρωμένο στη θυελλώδη σχέση του Λιμπεράτσε με τον Σκοτ Θόρσον, το «Behind the Candelabra» του Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι η αποθέωση του κιτς στη συσκευασία μιας mainstream queer ταινίας – περίπου - για όλη την οικογένεια. Το «Behind the Candelabra» γυρίστηκε για λογαριασμό του HBO. Οχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά γιατί κανένα μεγάλο στούντιο δεν μπορούσε να ανεχθεί το πόσο queer ήταν το σενάριο μιας ταινίας που, πέρα από οποιοδήποτε βιογραφικό ενδιαφέρον, στην ουσία αφηγείται την ερωτική σχέση δύο αντρών καθώς αυτοί βιώνουν την άνοδο και την πτώση μιας ολόκληρης εποχής. Ανισος σκηνοθέτης, ακόμη και στις καλύτερες στιγμές του, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ δεν κάνει και πολλά, στήνοντας από την αρχή την υπερφορτωμένη με λαμπερά διακοσμητικά αντικείμενα έπαυλη του Λιμπεράτσε, γνωρίζοντας εξαρχής πως η δύναμη της ιστορίας του βρίσκεται στους δύο άντρες που τόλμησαν να δεχθούν δύο από τους δυσκολότερους ρόλους στην ιστορία του σύγχρονου σινεμά. Ο ένας είναι ο Μάικλ Ντάγκλας που στο ρόλο του Λιμπεράτσε είναι απλά σπαρακτικός. Με τον τρόπο που δεν γίνεται ποτέ γραφικός, αλλά σπέρνει πυροτεχνήματα ανθρωπιάς μέσα στα στραφταλιζέ κοστούμια του ήρωά του, ενσαρκώνοντας έναν άνθρωπο εξαρτημένο από την επιτυχία και τον έρωτα που αρνείται να πιστέψει στο οποιοδήποτε τέλος: της νιότης, της δόξας, του σεξ. Ο άλλος είναι ο Ματ Ντέιμον που στο ρόλο του ανθρώπου που σφράγισε τα τελευταία χρόνια του Λιμπεράτσε παίζει ταυτόχρονα τον εραστή, τον φανατικό θαυμαστή και το ίδιο το αμερικάνικο όνειρο, κουβαλώντας στο μελαγχολικό του

d o e s n

g e t

t

a n y

k i t s c h βλέμμα όλα αυτά που θα ήθελε να είναι για πάντα ο Λιμπεράτσε.Οταν βρίσκονται και οι δύο στην οθόνη, μεγαλουργούν περισσότερο από κάθε άρτια καλλιτεχνική διεύθυνση που προσπαθεί να αναπαραστήσει το κιτς σύμπαν του Λιμπεράτσε, πάνω και πίσω από τη σκηνή. Σε μια ταινία που αρνείται πεισματικά να φτάσει λίγο βαθύτερα, εκεί όπου οι άνθρωποι, γυμνοί από κάθε φανταχτερό ένδυμά τους θα αναρωτιούνται πάντα τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει να αγαπήσεις τόσο δυνατά μέχρι να αγγίξεις την τρέλα και το μίσος.

F

’

ocusing on the tempestuous relationship between Liberace and Scott Thronson, Steven Soderbergh’s “Behind the Candelabra”,is an ode to kitsch in the handy packaging of a mainstream queer movie that the whole family can watch.

Kind of. “Behind the Candelabra” was filmed for HBO, for the simple reason that no major studio was willing to put its money behind a script that was deemed just too queer. The film itself, putting aside any biographical elements, is in essence a run-down of the love affair between two men, as they live through the rise and fall of an entire age.

An uneven director even at his best, Soderbergh doesn’t do much, building Liberace’s overdone mansion from scratch, knowing full well that the strength of the story rests with the two men that dared to take on two of the hardest roles in the history of modern cinema

-

i e r

!

SEPTEMBER

OCTOBER

Michael Douglas is simply heartbreaking as Liberace. He never oversells his role, but frequently launches flares of humanity behind the shiny costumes of his lead role, showing us a man hooked on his fame and a love that refuses to believe that anything can end, be it youth, glory or sex.

Matt Damon plays the role of the man who left his personal stamp on Liberace’s twilight years, playing the role of lover, fanatical devotee and the American dream itself, carrying in his eyes all that which he hoped that Liberace could be for all time.

When the two share the spotlight, they manage to shine through even the best of the film’s artistic direction, which tries to hit the high notes of Liberace’s kitsch universe, both on and off stage. It is however a film that stubbornly refuses to go a little deeper, to find that place where people, having lost all their glittering costumes, are left naked and wondering what could make you love so passionately, so as to touch madness and pure hatred.

Manolis Kravakis

To «Behind the Candelabra» θα βγει στις αίθουσες στις 5 Δεκεμβρίου. «Behind the Candelabra» hits screens on the 5th of December.

2013

p.12

INSANITY/MUSIC

Λ

a v e r y

d a n i e l

- OZONRAW

ίγοι παραγωγοί της ηλεκτρονικής μουσικής καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν μουσική που θα εγκρίνουν ομόφωνα οι δισκοκριτικοί. Από τα rock Mojo & Uncutt, στις χιπστερ βίβλους quietus και pitchfork και έως στις dance αυθεντίες Resident Advisor και Mixmag οι ειδικοί συμφωνούν : το “Drone Logic” του Daniel Avery είναι ένας θαυμάσιος δίσκος που δεν μοιάζει σε πολλά με ότι κυκλοφορεί εκεί έξω. Δίσκος του σήμερα και όχι φόρος τιμής στο ένδοξο παρελθόν. Καθόλου άσχημα για ένα ψιλόλιγνο Βρετανό από το Bournemouth που ήταν ένα κλασσικό indie kid και του οποίου η βραδιά Trash του Erol Alkan του άλλαξε τη ζωή. Το λες και μουσική δικαιοσύνη το ότι ο τελευταίος κυκλοφορεί τη μουσική του μέσα από το σπουδαίο label Phantasy και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους υπέρμαχους του. Όχι ότι είναι και ο μόνος : ο «πολύς» Andrew Weatherall μιλούσε δημοσίως με θαυμασμό για το «πουλέν» του πριν τον μάθει ο υπόλοιπος κόσμος. Ο Daniel, εδώ και χρόνια resident του Fabric και

ISUUE 105

SEPTEMBER

compiler μιας από τις καλύτερες συλλογές του γνωστού club τα τελευταία χρόνια, είναι φίλος της Αθήνας, έχοντας έρθει 3 φορές στο παρελθόν ως καλεσμένος του party Yes it does!!Sure it does!!. Και τώρα που σιγά, σιγά γίνεται μεγάλος και τρανός έρχεται να το γιορτάσει με τους φίλους του στις 6 Δεκεμβρίου σε μια μοναδική βραδιά που συνδιοργανώνουν το Yid!!Sid!! και το αθηναϊκό φεστιβάλ Plissken.

F

ew electronic music producers manage to produce work that is greeted with positive reviews from across the board.

From the rock oriented Mojo and Uncut, to the hipsterific Quietus and Pitchfork and all the way to the dance music gurus of Resident Advisor and Mixmag, everyone seems to be in agreement.

Daniel Avery’s “Drone Logic” is a marvelous record that has very little in common with anything else out there at the moment. It is a record very much rooted in the “now” and not some homage

to the past. Not bad for a lanky indie kid from Bournemouth, whose life was changed by Erol Alkan’s Trash nights. Alkan himself, who puts out his own work on the magnificent Phantasy label, is one of his greatest promoters. And he is not alone. The mighty Andrew Weatherall, always talked highly of his “protégé”, before the world caught wind of him.

Daniel, who has for years been a resident at Fabric and was the man who put together one of the club’s best ever compilations, is a fan of the city of Athens, having been here three times already as a guest of the Yes it does!! Sure it does!! Parties. And now, with his fame climbing to new heights, he will be back to celebrate with all his friends on the 6th of December, with an event set up by Yid!!Sid!! and the Athenian based Plissken festival.

Vagelis Kamarakis

n e f e l i p a p a i o a n n o u h a u t e

c o u t u r e

OCTOBER

j e w e l r y

2013

Σ

της στην αρχιτεκτονική έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη δουλειά της σαν σχεδιάστρια. Οι γραμμές των δημουργιών της, ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει, φέρουν το μικρόβιο του αρχιτέκτονα. Τον προηγούμενο Σεπτεμβρη ολοκλήρωσε την κατασκευή μιας πολυκατοικίας στο Γκάζι, η οποία και βραβεύτηκε στην Biennale των Αρχιτεκτόνων. Υποστηρίζει ότι πρόκληση είναι να ξεκινά κανείς από το μηδέν, ενώ το φώς, ο χώρος, οι σκιές και η κίνηση αποτελούν αναπόφευκτες προϋποθέσεις στον τρόπο σχεδίασής της.

N

efelia Papaioannou is the name of the artist pulling the strings for the up and coming “Architectural Fashion By Nefelia” brand. Her jewelry is singled out for its architectural form and its futuristic and playful profile. Architecture, the arts and design have always been sources of inspiration for fashion. The Bauhaus movement, surrealism, pop art and whichever other movement has been prevalent during any given time, have all played their part in formulating trends. When Art Deco, a new direction in interior design, made its presence felt during the start of the 20th century, it quickly moved into the realms of fashion and accessories. Up and coming designer Nefelia Papaioannou, is no exception to this process.

Combining unique design with specific materials – fluo colored plexiglass, metals and rope – her creations stand out through their three dimensional form and geometric patterns, giving the chosen garment that will showcase the piece, a definite air of haute couture. Her resume includes degrees in architecture and fashion design, two fields of

p.14

interest which interest her equally. Nefelia as a persona, was born out of her need to create and produce. Jewelry design as her trade, occurred by chance. During her attempts to find a birthday present for a friend, she ended up making her first item of jewelry, a piece she named Gattaca, which she later kept for herself. Her use of specific materials arose out of her fear of working with a sowing machine, while over the past year she has been working on producing elaborate bustiers, using plastic flooring materials. Her architectural background has played a major role in her evolution as a designer. The lines one finds in her pieces, her very way of working, are both defined by her architectural profile. This past September, she concluded the construction of a block of flats in the Gazi area, a building which was subsequently awarded at the Architectural Biennale. She believes that the real challenge is to start from point zero, while light, space, shading and movement are all vital prerequisites in her approach to design.

Danae Terzakou

DESIGN

το όνομα Nεφέλη Παπαϊωάννου ακούει το καλλιτεχνικό δαιμόνιο που κρύβεται πίσω από το ανερχόμενο brand, “Architectural Fashion By Nefelia”. Τα κοσμήματά της χαρακτηρίζονται από την αρχιτεκτόνική τους δομή και το φουτουριστικό μα συνάμα παιχνιδιάρικό τους ύφος. Ανέκαθεν, η αρχιτεκτονική, η τέχνη και μετέπειτα το design αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για τη μόδα. Το κίνημα του Bauhaus, ο σουρρεαλισμός, η Pop Art και το εκάστοτε δημοφιλές ρεύμα, επηρρεάζουν με τον τρόπο τους τις τάσεις. Στις απαρχές του 20ου αιώνα, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ένα νέο κίνημα interior design, γνωστό ως Art Deco έκανε την εμφάνισή του, η απήχηση του στο ευρύ κοινό ήταν τόσο μεγάλη που αποτυπωνόταν στα ρούχα ή τα αξεσουάρ. Η ανερχόμενη σχεδιάστρια Νεφέλη Παπαϊωάννου δεν αποτελεί εξαίρεση. Kράμμα μοναδικού σχεδιασμού και ιδιαίτερων υλικών – με βάση το Plexiglas σε φλούο αποχρώσεις, το μέταλλο και το σχοινί- οι δημιουργίες της, χαρακτηρίζονται από την τρισδιάστατή μορφή τους και τα γεωμετρικά σχήματα, ενώ προσδίδουν στο ένδυμα μια φρέσκια πνοή υψηλής αισθητικής. Στο βιογραφικό της συγκαταλέγονται ένα πτυχίο στην αρχιτεκτονική και ένα στο fashion design, ενώ αντιμετωπίζει και τα δύο επαγγέλματά της με την ίδια βαρύτητα H persona Νεφέλια, δημιουργήθηκε από την ανάγκη της για δημιουργία και υλοποίηση. Ο σχεδιασμός κοσμημάτων προέκυψε τυχαία. Στη προσπάθεια της να βρεί κάποιο δώρο για τα γενέθλια μιας φίλης της, δημιούργησε το πρώτο της κόσμημα – με τίτλο “Gattaca”- το οποίο στη συνέχεια το κράτησε για τον εαυτό της. Η χρήση των ιδιαίτερων υλικών, προέκυψε από τον φόβο της για τη ραπτομηχανή, ενώ το τελευταίο χρόνο ασχολείται με τη κατασκευή περίτεχνων μπούστων από πλαστικά δάπεδα. Το background

- OZONRAW

m a n o l i s

ISUUE 105

a n a s t a s a k o s

INSANITY/ART

T

ον γνωρίσαμε μέσω του Athens Video Art Festival και ακόμη περισσότερο με το έργο του «Λίγο χρώμα για την φύση» στον τοίχο του Jason Hotel σε συνεργασία με την Heineken. Ο Μανώλης Αναστασάκος είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίος δε σταματά να επαναπροσδιορίζεται και να εξελίσσει τον εαυτό του μέσα από κάθε εγχείρημα. «Ένας καλλιτέχνης οφείλει να ανακαλύπτει διαρκώς καινούργιες πτυχές του χαρακτήρα του, να μαθαίνει νέες μεθόδους και να πράττει αναλόγως», μας λέει. Γέννημα-θρέμμα της Αθήνας, ο Μανώλης Αναστασάκος, ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από την ηλικία των 14 ετών, στους δρόμους, δημιουργώντας γκραφίτι στις συνοικίες της Καλλιθέας. Μπήκε στο πανεπιστήμιο των Καλων Τεχνών, ενώ κάθε χρόνο αποφοιτούσε πρώτος, κερδίζοντας υποτροφίες και άρα εξασφαλίζοντας τη συνέχεια των σπουδών του, εφόσον δεν είχε την οικονομική άνεση. Θεωρεί ότι η τέχνη είναι στάση ζωής, καθώς μέσα της ζουν όλες οι πεποιθήσεις, οι γνώσεις, οι ιδεολογικές κατευθύνσεις, οι προοπτικές και οι διδαχές που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια ζωή με ψυχική ηρεμία. Στο βιογραφικό του αναγράφονται πλην της ζωγραφικής και του street art η σκηνοθεσία, η γεωγραφία στο Ίδρυμα Μπουρζιάνη, η υαλουργία στη Κρήτη, η ξυλογλυπτική στη Λεσβο καθώς και η εικαστική ψυχοθεραπεία με ειδίκευση στα κακοποιημένα παιδια. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν ξεχωριστά βήματα και σταθμούς, στη συνεχή προσπάθεια του να ανακαλύψει τι εστί τέχνη. «Είναι ενα ταξίδι υπέροχο. Προτιμώ να αναλώνομαι με τεχνικές, πατίνες, ματιέρες, σύμβολα, μέσα απο τη φυσική και τη χημεία, την αρχιτεκτονική κ.ο.κ.», λέει χαρακτηριστικά στο OzonRaw. «Τι σημαίνει το ‘σημαίνει’ άραγε; Ένα ερώτημα που με κινεί και με κάνει να επανεξετάζω κάθε τι,

προσπαθώντας να το δω όχι μόνο από δικές μου διαφορετικές σκοπιές αλλά αν είναι αυτό εφικτό, ακόμη και μέσα από μάτια άλλων», συνεχίζει. Τα έργα του αποπνέουν ειλικρίνεια, ένω θεωρεί ότι η λεπτομέρεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά «Στην πιο λεπτή και απαρατήρητη ίσως γραμμή φαίνεται αν κάτι είναι ρετούς, αν είναι ωραιοποιημένο, αν είναι διάκοσμο, αν είναι συγκρατημένο, αν είναι διαχυτικό, αν είναι δυναμικό». Μιλά για τα κοινωνικά δρώμενα με έντονο και σχεδόν κάθετο πεσιμισμό, ενώ είναι υπερμάχος της φυσικής ροής των πραγμάτων. «Το ‘απλά συμβαίνει’ είναι η διδαχή της φύσης. Έχει μία ροή η οποία στην τέχνη αποτελεί το αυθόρμητο, διαχυτικό στοιχείο που την κατευθύνει. Την έμπνευση. Σεβόμενοι αυτό το κομμάτι σε συνδυασμό με την μέθοδο, την οργάνωση, την εγκράτεια, τη συγκέντρωση και την κριτική σκέψη μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στην αλλοτριωμένη εποχή μας».

W

e became acquainted with him through the Athens Video Art Festival and even more so with his work “A little color for nature”, on the wall of the Jason Hotel, a collaboration with Heineken.

Manolis Anastasakos is an artist, who never stops re-defining and evolving himself through every one of his projects.

“An artist owes it to himself, to constantly discover new aspects of his character, to learn new methods and act accordingly”, he tells us.

An Athenian born and bred, Anastasakos began drawing at the age of 14, creating graffiti on the streets of Kallithea. He got accepted into the School of Arts, and managed to end up on top of the pile each year, thus further funding his studies through scholarships, being unable as he was to lift

the financial burden himself. He considers art as a way of life, as one can find all manner of persua- SEPTEMBER sions within it, ideological musings of all kinds and all the teachings that a person may need to live a life of mental harmony. His resume runs through painting, street art, directing, geography at the Bourzianis Institute, glass making in Crete, wood sculpting in Lesvos, as well as artistic psychotherapy, with an emphasis on abused children.

All of the above became separate steps and stops along the way, in his constant search as to the meaning of art. “It’s an amazing voyage. I’d rather busy myself with techniques and symbols through OCTOBER physics, science, architecture and so forth”, he tells Ozon Raw. “What does “meaning” mean? It’s a question that moves me and forces me to re-examine everything, in an attempt to see things not just from different perspectives on personal level, but if possible through the eyes of others as well”, he continues.

His work exudes honesty, while he believes that detail is what makes the difference. “In the smallest and most unnoticed of lines is where you 2013 get to see if something is beautified, if it is held back, if it is dynamic”. He speaks of social events with a strong sense of pessimism, while he is also a fevered supporter of the natural flow of things.

“Nature teaches us that things “just happen”. Τhis has a natural flow to it, which in the arts is the spontaneous element that guides your work. Your inspiration. Respecting that aspect and combining it with method, organization, self-restraint, focus and analytical thought, we can make a difference in these alienated times”.

Danae Terzakou

p.16

o l g a k o u k l a k i E

Mέσα στα χρόνια έχεις διαφοροποιήσει αρκετά το μουσικό σου ύφος. Πώς θα το περιέγραφες; Σήμερα, θα το περιέγραφα ως «Indie Pop με ηλεκτρονικά στοιχεία». Πες μας λίγα λόγια για το τελευταίο σου album, το Ι U NEED. Στο « I U NEED » δούλεψα πολύ περισσότερο τα τραγούδια στην βάση τους (ενορχήστρωση, στίχους, μελωδίες) και λιγότερο το «περίβλημα ». Επίσης, συνεργάστηκα και με άλλους καλλιτέχνες (Fred Avril, Melanie Pain, Tim Keegan, Liset Alea)- κάτι το οποίο δεν συνήθιζα μέχρι τώρα και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν μαγικό. Το album κυκλοφορεί στην Γαλλία από την Differanτ/Idol/Because και στην Ελλάδα από την EMI. Αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε την κυκλοφορία κάποιων από τα remixes σε βινύλιο που θα κυκλοφορήσει τέλος Οκτωβρίου.

Tι θα ήθελες να κάνεις ιδανικά σαν επόμενη δουλειά, τι θα ήθελες να καταφέρεις; Να έχω την δυνατότητα να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω : μουσική !

L

es Inrockuptibles have tagged her as the Pythia of electronica, while her sound has been labeled as “dark pop electronica following the footsteps of Chloe or Jennifer Cardini”. Her deep voice got its first release in 2003, although her story in music starts further back, as a producer and a dj. Despite being Greek, Olga is already popular – and perhaps even more so than Greece – on the French music scene. She talked to OZON Raw about her latest release “I U Need”.

Olga, how long have you been involved in music?

Since I was six years old and I started playing the piano.

Where do you draw your inspiration from? From a whole host of different things. From classical music, all the way to electronic dance music. I’ve also drawn from New Wave and Cold Wave, as well as Dark Pop and electronica.

On the Greek scene, you were essentially classed as an “import” from France, even though you are Greek. What were you doing in Paris? I was working for F Communication, Laurent Garnier’s

record label, as a keyboard player for Reminiscent Drive, but also as a dj as well. At the same time, I was producing my own work and collaborating with artists like Poni Hoax (Budapest). Along the way, I met producer Marc Collin (Nouvelle Vague, Volgan Select), who pushed me into creating my own album. We worked on “Get a Life” and now on “I U Need”.

You are quite popular in Paris, so why did you decide to come back to Greece? I love Athens, it’s the city I grew up in, even though Paris gave me so much. That’s why I try and spend time in both cities.

These are tough times for the Greek music scene, with plenty of obstacles for any artistic undertaking. How do you manage to forge ahead and constantly produce new projects? It’s always been hard for music. Everywhere, not just in Greece. But my passion for it is so intense, that it doesn’t allow me to stop or back down.

You changed your style quite significantly over the years. How would you describe it? Right now, I’d say it was “Indie pop with electronic elements” Talk to us about your latest record “I U Need”.

For “I U Need” I worked more on the basis of the songs (instrumentation, lyrics, melodies) and less on the “outer shell”. I also worked with a number of other artists (Fred Avril, Melanie Pain, Tim Keegan, Liset Alea), something that I have rarely done before and the results were magical. The album is out in France through Different/Idol/Because and in Greece through EMI. We’re currently working on some remixes that will come out on vinyl towards the end of October.

What would you ideally want to do as your next project, what would you want to achieve?

To have the chance to continue what I’m doing: creating music!

Nelly Skoufatoglou

INASANITY/MUSIC

χει χαρακτηριστεί από τους Les Inrockuptibles ως η Πυθία της electronica, ενώ η μουσική της δέχεται την περιγραφή της “dark pop electronica στα βήματα της Chloé ή της Jennifer Cardini”. Η βαθιά φωνή της κυκλοφόρησε επίσημα το 2003, αν και η ίδια διαγράφει μια μακρά πορεία στη μουσική- τόσο στη σύνθεση όσο στην παραγωγή και το dj-ing. Η Όλγα, παρότι Ελληνίδα, είναι ήδη γνωστή (ίσως και περισσότερο γνωστή) στη γαλλική μουσική σκηνή. Με αφορμή το τελευταίο της album “I U Need”, μιλά στο Ozon Raw. Όλγα, πόσα χρόνια ασχολείσαι με τη μουσική; Από 6 χρονών που άρχισα να παίζω πιάνο. Από πού έχεις επηρεαστεί σε ό, τι αφορά τα ακούσματά σου και γενικότερα τι αναφορές έχει η αισθητική σου; Από εντελώς διαφορετικά πράγματα. Από την κλασσική μουσική έως την underground ηλεκτρονική dance σκηνή. Αρκετά στοιχεία έχω πάρει επίσης από την New Wave και Cold Wave αλλά και από την Dark Pop/electronica. Μας ήρθες ουσιαστικά –παρότι Ελληνίδα- ως «εισαγόμενη» από τη Γαλλία. Τι ακριβώς έκανες στο Παρίσι; Στο Παρίσι δούλευα στην δισκογραφική εταιρεία του Laurent Garnier, την F Communication ως keybord player για τους Reminiscent Drive, αλλά και ως dj. Ταυτόχρονα, έγραφα τα κομμάτια μου και συνεργαζόμουν με άλλους καλλιτέχνες όπως οι Poni Hoax (Budapest) κα. Στην πορεία, γνώρισα τον παραγωγό Marc Collin (Nouvelle Vague, Volgan Select κα) που μου πρότεινε να κυκλοφορήσει προσωπικό μου album. Έτσι κι έγινε. Κυκλοφορήσαμε το «Get A Life », και τώρα το «I U Need » . Είσαι αρκετά γνωστή και αγαπητή στην Πόλη του Φωτός, για ποιο λόγο αποφάσισες να γυρίσεις στην Ελλάδα; Αγαπώ την Αθήνα όπου μεγάλωσα αλλά και το Παρίσι που μου έδωσε τόσα πράγματα. Γι αυτό τώρα, προσπαθώ να περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ και στις δύο πόλεις. Είναι μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για τη μουσική σκηνή στη χώρα μας, η οποία δημιουργεί εμπόδια για οποιοδήποτε καλλιτεχνικό εγχείρημα- πώς καταφέρνεις να προχωρήσεις και να ετοιμάζεις συνεχώς καινούργια πράγματα; Για την μουσική ήταν πάντα δύσκολα. Παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Το πάθος μου για αυτήν όμως είναι τέτοιο, που δεν αφήνει περιθώρια να σταματάω ή να κάνω πίσω.

- OZONRAW

ISUUE 105

A

E

χοντας γεννηθεί στην Αμερική και αποφοιτήσει από το Central Saint Martins, ο σχεδιαστής Joseph Nigoghossian συμμετέχει σε ένα νέο project ονόματι Bracken, ένα σύγχρονο ready-towear brand το οποίο δημιουργήθηκε στις αρχές του 2013.

To Βracken είναι κάτα κύριο λόγο, μια εταιρεία με αξεσουάρ και πολυτελές casual wear το οποίο ένωσε το χάσμα ανάμεσα στο γυναικείο και στο ανδρικό ένδυμα, τα ρούχα δεν είναι απαραίτητα ανδρόγυνα, μα φέρουν έντονα το unisex στοιχείο, εκείνο το ρούχο που μια κοπέλα θα κλέψει από τη ντουλάπα του φίλου της. Η ιδέα πίσω από το brand έχει έντονες επιρροές από τον συνδυασμό του δυναμισμού της Nέας Υόρκης και τον εκκλεκτισμό του Λονδίνου, όπου και έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα ο σχεδιαστής στο παρελθόν. Μέσα από τη συλλογή του οίκου για Χειμώνα/Φθινόπωρο 2013, ο Νigoghossian προσσεγίζει τεχνικές υψηλής ραπτικής, οι οποίες εφαρμόζονται/ τίθονται σε εφαρμογή αναμιγνύοντας street/αθλητικό/στρατιωτικό ντύσιμο. Δερμάτινα hoodies, καλοραμμένα παντελόνια από nylon, t-shirts με video-prints από μετάξι καθώς και μια πλήρης γκάμα/σειρά από δερμάτινα αξεσουάρ όπως τσάντες και καπέλα την απαρτίζουν. Κυριαρχούν χρώματα όπως μαύρο και ροδακινί. Που μπορεί να τα βρεί κανείς; Τα Bracken, διατίθενται σε μια underground boutique στο Ανατολικό Λονδίνο, στο Primitive London. Βέβαια, το brand σκοπεύει να ανοίξει κεντρικά καταστήματα σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο, το επόμενο καλοκαίρι.

merican born designer and CSM graduate Joseph Nigoghossian joins a new project, Bracken a contemporary ready to wear brand that SEPTEMBER was launched in early 2013.

Bracken is mainly majority an accessory and luxury casual wear brand which crosses the boundaries between womenswear and menswear, not necessarily androgynous but with a deep unisex feel, the sort of clothes that a girl would steal from her boyfriend’s wardrobe. The concept behind the brand is heavily influenced by the combination of the dynamism of New York and the eclecticism of London, two cities that the designer lived in, in the past. For the autumn/winter collection 2013, Nigoghossian approaches couture techniques applied to a combination of sport/street/military-wear. Leather hoodies, tailored nylon trousers,silk video-print t-shirts and a full range of leather accessories has bags and caps take on the collections main colors of black and peach. Where to buy? Bracken stocks in east London underground concept boutique, Primitive London. However the brand plans to open flagships stores in new York and London for the next summer.

Nelly Skoufatoglou

OCTOBER

2013

SHOPPING

B R A C K E N p.17

- OZONRAW

b r e a t h

o f

Percy Lau

www.percylau.com

ISUUE 105

SEPTEMBER

Κείμενα: Δανάη Τερζάκου Text: Danae Τerzakou

New, up and coming designers, combining unchecked talent with haute couture. At a time when fashion is flooded with senseless copying of whatever happens to be considered mainstream and lucrative, a stream of new designers have arrived, bringing with them a whole new set of new and complicated rules. Their collections are subversive, highly technical and use refined and unique materials to create one of a kind pieces. You could say that they bring together art and modern architecture. Ozon Raw highlights five such cases.

Nέοι, ανερχόμενοι σχεδιαστές που συνδυάζουν το αστείρευτο ταλέντο με την υψηλή αισθητική. Την ώρα που η μόδα πλήττεται από την αλλόγιστη αντιγραφή εκείνου που θεωρείται εμπορικό και προσοδοφόρο, έρχονται δημιουργοί, που με τη φρέσκια τους ματιά, προσδίδουν μια νέα πνοή, εισάγοντας καινούριους και πολύπλοκους κανόνες. Οι συλλογές τους είναι ανατρεπτικές, χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη τεχνική, ραφιναρισμένα και πρωτότυπα υλικά, μοναδικά κομμάτια. Θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτελούν ένα κράμμα τέχνης και μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Το Ozon Raw ξεχώρισε πέντε και σας τους παραθέτει.

INSANITY

a

Άλλη µια διακεκριµένη βετεράνος του Ιnternational Talent Support, αυτή τη φορά στον τοµέα των αξεσουάρ, η οποία βραβεύτηκε µε το YKK Award. Το βιογραφικό της, την θέλει να αφήνει τις σπουδές της πάνω στις θετικές επιστήµες για την δηµιουργία κοσµηµάτων και αξεσουάρ. Παρόλα αυτά, φαίνεται να θέτει ακόµη σε εφαρµογή τους φυσικούς και µαθηµατικούς κανόνες που αποκόµισε, καθώς όλες οι δηµιουργίες της χαρακτηρίζονται από τη λεπτοµέρεια, την ακρίβεια και την αυστηρότητα. Το τελευταίο της project, µε τίτλο “Seeing is Believing”, απαρτίζεται από περίτεχνα γυαλιά, κατασκευασµένα από κρύσταλλο και ακρυλλικό, τα οποία κλέβουν τις εντυπώσεις µε την πρώτη µατιά.

Another decorated veteran of the International Talent Support, Lau stood out in the field of accessories, receiving the YKK Award for her efforts. Her resume reveals that she left her studies in exact sciences, to focus on creating jewelry and accessories. She doesn’t however forget the laws of physics and mathematics it seems, as all her creations are characterized by their attention to precise detail. Her latest project “Seeing is Believing”, is based on instantly impressive and elaborate eyewear, made up of crystal and acrylic materials.

Marques ’Almeida www.marquesalmeida.com

Γεννηµένοι και οι δύο στην Πορτογαλία, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Fashion School της Πορτογαλίας. Οι Μarta Marques και Paulo Almeida αποτελούν το σχεδιαστικό δίδυµο του ανερχόµενου brand Marques’Almeida. Το denim φαίνεται να είναι το αγαπηµένο υλικό του duo, καθώς πρωταγωνιστεί σε κάθε τους συλλογή. Αν και οι δηµιουργίες τους χαρακτηρίζονται από έντονα σκισίµατα και loose γραµµές, αποπνέουν κάτι το επιτηδευµένο. Τα πρώτα τους σχεδιαστικά βήµατα τα έκαναν στο πλευρό της Vivienne Westwood, ενώ παρουσίασαν τη πρώτη τους συλλογή για Φθινόπωρο/ Χειµώνα 2011 στην Εβδοµάδα Μόδας στο Λονδίνο. Η τελευταία τους συλλογή –όπου έκαναν µια προσπάθεια εισαγωγής στο eveningwear- απαρτίζεται από θηλυκές σιλουέτες, πολυτελή δέρµατα και πολλά layers.

Both born in Portugal, they met each other during their studies at the Portugal Fashion School. Marta Marques and Paulo Almeida, are the design duo behind the up and coming Marques’ Almeida brand. Denim seems to be the duo’s favorite material, being as it is the star in every collection of theirs. They took their first steps in design, next to Vivienne Westwood and presented their first Winter/Fall 2011 collection at the London Fashion Week. Their latest collection, their first stab at evening wear, is made up of feminine forms, lush

f r e s h

a i r

.

Chitose Abe (sacai)

OCTOBER

www.sacai.jp

Τα πρώτα της σχεδιαστικά βήµατα, τα έκανε στο πλευρό του Junua Watanabe, στον οίκο Comme des Garsons. H καλλιτεχνική διευθύντρια του οίκου Sacai, Chitose Abe δηµιουργεί ρούχα διαχρονικά, πρωτότυπα και συνάµα µοναδικά. Η ιαπωνικής καταγωγής σχεδιάστρια, λάνσαρε την πρώτη αντρική συλλογή του οίκου, την Άνοιξη του 2009. Τα ρούχα της χαρακτηρίζονται από τον ασυνήθιστο συνδυασµό υλικών – στην τελευταία της συλλογή εντύπωση κάνει το πάντρεµα του nylon µε το µετάξι και το tweed- και τα ευφάνταστα patterns. ∆ιαθέτει 35 µαγαζιά στην Ιαπωνία, ενώ την άνοιξη η πασίγνωστη αλυσίδα πολυκαταστηµάτων Barneys θα φιλοξενήσει τη συλλογή της, σηµατοδοτώντας έτσι την είσοδο της στην αµερικάνικη αγορά.

She took her first steps in design with Junua Watanabe, at Comme des Garsons. An artistic director for Sacai, Chitose Abe creates timelessly unique pieces. The Japanese designer, launched Sacai’s first men’s collection in the Fall of 2009. Her clothes are noted for their unusual combinations in materials. During her last collection she married nylon and tweed in imaginative patterns. She runs 35 stores in Japan, while in the spring Barney’s will play host to her collection, thus marking her entrance into the U.S. market.

Xiao Li

2013

Cat Potter

www.catpotter.com

p.20

Τα υποδήµατα της αποπνέουν µαεστρία, αρµονία και άριστοτεχνική δοµή. Η ελβετικής καταγωγής Cat Potter, κατάφερε να «εξευγενίσει» ένα από τα αρχαιότερα υλικά, το ξύλο µε τη βοήθεια µοντέρνων τεχνικών. Συνδυάζοντάς το µε ποικίλα µέταλλα και εµπλουτίζοντάς το µε δερµάτινα στοιχεία δηµιουργεί ιδιαίτερα και περίτεχνα κοµµάτια -κράµµα επιτειδευµένου design και υψηλής αισθητικής. Ιντρίγκαρε µε τις δηµιουργίες της τον κολοσσό Jimmy Choo, όταν παρουσίασε το 2012 την συλλογή για την αποφοίτησή της από το Fashion Cordwainer’s College στο Λονδίνο, ο οποίος στη συνέχεια τη βράβευσε µε το the MA Final Collection Award for Excellence.

This designer turned her back on her Chinese heritage, in order to embrace the grandeur of Christobal Balenciaga. Her clothes, although noted for their pastel shades and peerless elegance, also stand out through their vivid architectural structure, their volume and their lack of pointless overstatement. A graduate of the Royal College of Art, she stood out in the International Talent Support Awards, where she made her first appearance and received the Diesel Award, for her unique combination of materials – all her pieces were created out of combining silicone with refined woolen fabrics – and her unparalleled mastery of her craft.

DESIGN

Her shoes exude mastery, harmony and architectural structure. Swiss born Cat Potter, managed to ennoble wood, one of the most ancient of materials, with the help of modern techniques.

Combining various metals and enriching them with leather elements, she creates elaborate items. Her creations, intrigued none other than Jimmy Choo, when she presented her graduation collection at Fashion Cordwainer’s College in London, who went on to award her the MA Final Collection Award for Excellence

Η εν λόγω σχεδιάστρια αποποιήθηκε την κινέζικη κληρονοµιά της για να εστερνιστεί το µεγαλείο του Christobal Balenciaga. Τα ρούχα της, αν και διακρίνονται για τις παστέλ αποχρώσεις και την απαράµιλλη κοµψότητα, χαρακτηρίζονταί επίσης από την έντονη αρχιτεκτόνική τους δοµή, τον όγκο και την ελάχιστη υπερβολή. Απόφοιτος του Royal College of Art, διακρίθηκε στο International Talent Support Awards, όπου και έκανε την παρθενική της εµφάνιση κερδίζοντας το Diesel Award, τόσο για τον ιδιαίτερο συνδυασµό υλικών –όλα τα σύνολα δηµιουργήθηκαν από την µίξη σιλικόνης και ραφιναρισµένου µάλλινου υφάσµατος- όσο και για την µαεστρία που επέδειξε.

- OZONRAW

LAOUTA HANDMADE BEEWAX & HONEY SOAP - FOR SENSITIVE SKINS

ADIDAS ORIGINALS FW’13 PRO CONFERENCE www.adidas.com 210-8930800

Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ως μια πιο street εναλλακτική των Rivalry και Conductor που ήταν δημοφιλή στους παίκτες του NBA της εποχής. Τη σεζόν F/W ’13, το ρετρό Pro Conference επανακυκλοφορεί σε τρία διαφορετικά χρώματα.

INSANITY

Released in the late 80s as a more street-focused alternative to the Rivalry and Conductor – which were popular with the NBA players of the day – this retro silhouette is getting reissued in a primary colour pack that will be sure to invoke nostalgia.

www.ozonboutique.com 210-3624008 Αυτό το απαλό και ελαφρύ σαπούνι από αγνό ντόπιο μέλι είναι ένα φυσικό ενυδατικό. Εξο- μαλύνει την επιφάνεια του δέρματος, ενώ είναι ένα υπέροχο καθαριστικό για μωρά ή άτομα με ευερέθιστο δέρμα. Aυτά τα 100% οικολογικά και φυσικά, χειροποίητα προϊόντα, παράγο- νται στη φάρμα Laouta και παρασκευάζονται από προσεκτικά επιλεγμένα υλικά, όπως άγρια βότανα και φυσικές πρώτες ύλες από την παρθένα γη της Καρπάθου ένος μικρού νησιού στο Αιγαίο. ∆εν περιέχουν κανενός είδους χρωστικές, συνθετικές ή χημικές ουσίες.

This mild and gentle olive oil soap with pure local honey is a natural moisturizer.It smoothes & softens the skin. Honey is a natural antisep- tic.

It is a lovely gentle soap suitable for babies or people with extremely sensitive skins. Pro- duced in Laouta farm, these 100% ecological and natural handmade products are made of carefully chosen materials such as wild herbs and natural products from the virgin land of Karpathos, a small island in Aegean sea and do not contain synthetic, coloring or any oth- er kind of chemical substance.

REEBOK RUNNING INSPIRED CLASSIC LEATHER

ISUUE 105

www.reebok.com 210-8930800 Γεννημένο το 1983, το Classic Leather έχει την τιμητική του φέτος καθώς κλείνει τα 30 του χρόνια. Από τα πρώτα running παπούτσια της Reebok, το παπούτσι αυτό ήταν δημοφιλές τη δεκαετία του 80 και φέτος κάνει ένα δυναμικό comeback συνδυάζοντας retro στοιχεία με urban και μοντέρνες SEPTEMBER λεπτο- μέρειες. Έτσι το running inspired Classic Leather μετατρέπεται στο απόλυτο ανδρικό fashion must have της φετινής Classic συλλογής. Βorn in 1983, the Classic Leather Shoe is celebreting it’s 30th anniversary. Being ne of the first ever Reebok shoe designs, rather popular in the 80’s- it’s making a dynamic comeback this year, combining retro elements and modern style. The running inspired Classic Leather, turns into the the abso- lut fashion must have of this year’s Classic mens- wear collection.

PEPE JEANS LONDON PUMA SLIPSTREAM ANML

A STONE

www.puma.com 210-1088422

www.ozonboutique.com 210-3624008

Ποτέ δεν ήταν το είδος του παπουτσιού που κάθεται σε μια γωνιά και αποφεύγει τις δυσκολίες. Είναι εκεί έξω. Του ανήκει κάθε στιγμή. Ξέρει να αφήνεται και να περνά καλά. Αυτή η εκδοχή του είναι εμπνευσμένη από το αυθεντικό Slipstream Beast του Τόκιο, που αφέθηκε ελεύθε- ρο το 2000, με κόμμωση αλά πόνυ και ζωηρό εμπριμέ. Το Slipstream Animal, χρησιμοποιεί το ίδιο εμπρι- μέ αλλά τυπωμένο σε σουέντ. Είναι εξίσου εντυπωσιακό και στιλάτο, ίσως και λίγο περισσότερο.

OCTOBER

2013

This has never been the kind of shoe that sits in a corner, waits for an invi- tation, or shies away from brouha- has. It’s out there. It owns every moment it’s in. And it knows how to let loose and have a good time. This version is inspired by Tokyo’s notorious Slipstream Beast, origi- nally unleashed circa 2000 with pony hair and wild patterning. The Slip- stream Animal uses the same pat- tern but it’s now printed on suede. It is as impressive and stylish- or maybe a little more.

Τα break a stone είναι εμπνευσμένα από οτιδήποτε διαφεύγει της προσοχής μας και με αναφορές σε απόκοσμα ή καλτ αρχέτυπα, μάγισσες και μάγους. Τα κοσμήματα Break A Stone απαυθύνο- νται σε εκείνους που πιστεύουν και στους περιπλανώμενους. Στοχεύοντας σε κάτι περισσότερο από το να είναι απλά ένα brand name, το όνομα “Break a Stone” συμβολίζει την αλλαγή και την πίστη προσωπική ολοκλήρωση. Κάθε κομμάτι αντιμετωπίζεται με περισσή φροντίδα στο «εργοστάσιο ονείρων» που βρίσκεται στην Αθήνα.

Inspired by anything that the eye can’t catch and anything out of this world such as witches, wizards and cults. Break A Stone jewelry is addressed to the believers and the wanderers. Aiming to be more than just a brand name «Break A Stone» is a word for change and faith to personal integration.

Each piece is handled with extra care in the «factory of dreams» located in Athens.

WOMEN’S F/W ’14 www.pepejeans.com / 210-3313757

Από την αρχή του millenium, η Pepe Jeans London, έχει εδραιώσει τη φήμη της σαν μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην αγορά του denim. Η μόδα ορίζεται από τη δυνατότητά της να εξελίσσεται, να συναρπάζει και να δημιουργεί trends ακατάπαυστα. Η Pepe Jeans London παραμένει στην πρώτη γραμμή της μόδας, έχοντας βρει την ιδανική φόρμου- λα, προκειμένου να προσφέρει τις πιο δυνατές προτάσεις denim στην αγορά. Όντας πρωτοπόρος στο casual ντύσιμο, προτείνει για αυτή τη σεζόν έντονα, πολύχρωμα εμπριμέ στα γυναικεία φούτερ που σίγουρα έχουν κάτι να πουν.

By the start of the new millennium Pepe Jeans London had confirmed its reputation as one of the biggest brands in the denim market. Fash- ion is defined by its ability to evolve, excite and create trends at breakneck speed. Η Pepe Jeans London remains at the front of the fash- ion pack with a winning formula based on its ability to deliver the strongest denim-led fash- ion in the market. Being a leader in the casual- wear world, for this season, it introduces bold and colourful patterns in ladies sweatshirts, that definetely make a statement.

FNEWS

p.22

BREAK

INSANITY/EVENT

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

NORTH EDITION πρώτο μήνα του φθινοπώρου, εισάγοντάς μας με τον πιο stylish τρόπο στην χειμερινή σεζόν.

ομάδα του περιοδικού OZON Raw παρουσίασε στις 30 Οκτωβρίου στο FRESH HOTEL Athens, το Fashion Room Service XL Edition.Το ξενοδοχείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό για ένα ολόκληρο απόγευμα, όπου 30 συμμετέχοντες designers, labels και brands, επικοινώνησαν τις νέες συλλογές τους, παρουσιάζοντας τη δική τους ιδιαίτερη αισθητική, στο πιο εκλεκτικό και ενημερωμένο crowd της πόλης. Oι 30 designers φωτογραφήθηκαν με τη φιάλη της Absolut Vodka, τοποθετώντας την στη δική τους, ειδικά διαμορφωμένη γωνιά μετα αγαπημένα τους αντικείμενα. Το μινιμαλιστικό design του ξενοδοχείου και η κομψή αισθητική του, έγιναν για μία ακόμη φορά ο ιδανικός καμβάς προκειμένου να αναδειχθούν οι δημιουργίες των συμμετεχόντων με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. Για τις ανάγκες του event, τα δωμάτια του 7ου και 8ου ορόφου του ξενοδοχείου μετατράπηκαν σε mini showrooms, αποτελώντας τον πιο δημοφιλή τόπο συνάντησης με αφορμή τη μόδα. Οι καλεσμένοι του Fashion Room Service, φωτογράφοι, στυλίστες, δημοσιογράφοι, καθώς και buyers, μπόρεσαν να δουν από κοντά, να δοκιμάσουν ή και να αγοράσουν, δημιουργίες των αγαπημένων τους σχεδιαστών και brands. To Fashion Room Service ολοκληρώθηκε με ένα μεγάλο πάρτυ με DJ sets από τους Mano Mak και Bete Noir, στον 9ο όροφο του FRESH HOTEL. Στο χώρο του air lounge bar με θέα τη φωτισμένη Ακρόπολη, η Absolut Vodka προσέφερε, όπως πάντα απολαυστικά ABSOLUT cocktails στους παρευρισκόμενους. Χορός, πολλή μουσική, ευχάριστες συζητήσεις, άφθονο αλκοόλ και όμορφα πρόσωπα κατάφεραν να κλείσουν τον

H

by ozon raw & affradio

FASHION ROOM SERVICE

p.24

Stavros Paltadakis photos by Aleksa Chrysidi

n Wednesday November 30th, OZON Raw presented Fashion Room Service XL Edition at the FRESH HOTEL Athens.

The hotel opened its doors for an entire afternoon, allowing 30 participating designers to showcase their labels and brands and show off their particular aesthetic, to some of the cityâ&#x20AC;&#x2122;s most eclectic and plugged in crowd. The 30 designers were photographed with the Absolut Vodka bottle, placing it between their favourite creations and objects. Once again, the hotelâ&#x20AC;&#x2122;s minimal design and elegant style, provided the ideal canvas upon which the designer creations could be better shown off. During the event, the 7th and 8th floor rooms were transformed into mini showrooms, setting up an ideal meeting place for the fashion savvy crowd. Those who were among the guest of the Fashion Room Service, photographers, stylists, journalists and buyers, were allowed close quarter access to the creations of their favorite designers and brands. The event wrapped with a party on the 9th floor air lounge bar, where with the lighted up Acropolis looking on, Mano Mak and Bete Noir took over the decks and Absolut Vodka provided guests with delicious ABSOLUT cocktails. It was the perfect way to end the first month of fall and usher us in to the winter season with style.

2013

O

OCTOBER

- OZONRAW

ISUUE 105

NORTH EDITION

SEPTEMBER

INSANITY/EVENT

by ozon raw

OCTOBER

D E N I M O N 2013

Τ

ην Πέµπτη 12 Σεπτεµβρίου, η Η&Μ σε συνεργασία µε το περιοδικό ΟΖΟΝ Raw παρουσίασε, µία διαφορετική έκθεση φωτογραφίας µε τίτλο “Denim On”, µε µόνη αναφορά στην urban denim κουλτούρα. Στις φωτογραφίες που εκτέθηκαν στο χώρο του καταστήµατος της Ερµού 54, στην Καπνικαρέα είδαµε όχι µοντέλα, αλλά αγαπηµένους χαρακτήρες που έχουν διακριθεί στο χώρο τους, να φορούν looks από την φθινοπωρινή Denim συλλογή του οίκου. H H&M και το ΟΖΟΝ επαναπροσεγγίζουν το all time classic fashion item υπό τη δηµιουργική επιµέλεια των φωτογράφων του ΟΖΟΝ Raw οι οποίοι απαθανάτισαν τα πρόσωπα αυτά στην urban καθηµερινότητά τους. Φωτογραφίθηκαν οι: Πηνελόπη Αναστασοπούλου (ηθοποιός-lead singer των Mamacita on Fire), Όλγα Κουκλάκη (µουσικός-τραγουδίστρια), ∆έσποινα Ισοπούλου (fashion editor), Ιφιγένεια Pearl (yoga instructor-tattoo artist), Έρρικα Μπίγιου (ηθοποιός) και Χρύσα Οικονοµοπούλου (υπεύθυνη δηµοσίων σχέσεων του Gagarin 205 Music Space – founder του fashionism.com), Amateurboyz (party setters-Dj’s), Θοδωρής Μαυρογιώργης (lead singer των Wedding Singers), Θοδωρής Κουτσόβουλος (Dj και owner του Momix του πρώτου molecular mixology bar στην Αθήνα) και ο Marko Rossi (chef, co-founder owner της Gastronomic Collectiva). Φωτογράφοι που συνεργάστηκαν: Γιώργος Μαλεκάκης, Χρήστος Τζήµας, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Κώστας Σταυρόπουλος και Λάµπρος Τυρλής.

To Denim On επιχείρησε µία real life προσέγγιση του denim, µε κοµµάτια της τρέχουσας συλλογής

του δηµοφιλούς και tredsetting label της H&M, photo-installations στο χώρο και γνωριµία µε τη συλλογή, ενώ η βραδιά ολοκληρώθηκε µε ένα special party και Dj set από την Miss Linenwood. Οι παρεβρισκόµενοι µπορούσαν να αναδιαµορφώσουν τα Η&Μ Denim τους, παρεµβαίνοντας µε εκτυπώσεις µοναδικών σχεδίων µεταξοτυπίας από τον Tind και Image Print αλλά και DYI experts σε µία «Make your own Denim» εµπειρία. Παράλληλα, οι Sales Advisors της Η&Μ παρείχαν στυλιστικές συµβουλές για το ιδανικό Denim look αποκτώντας τα κοµµάτια της επιλογής τους µε 20% έκπτωση, απολαµβάνοντας free drinks.

O

n Thursday the 12th of September, H&M collaborated with OZON Raw magazine, presenting an alternative take on a photo exhibition, titled “Denim On”, with its focus locked tightly on urban denim culture. The exhibition, that took place at the H&M store on Ermou street 54, in Kapnikarea, shone the spotlight not on models, but on recognizable characters that have excelled in their particular field, all sporting selections from the H&M Fall Denim line. H&M and OZON approached the all-time classic fashion item from a fresh angle, under the creative supervision of OZON Raw photographers, who caught each individual that took part in the exhibition in snapshots from their everyday lives. Those taking part included: Pinelopi Anastasopoulou (actress and lead singer of Mamacita on Fire), Olga Kouklaki (musician and singer), Despina Isopoulou (fashion editor), Ifigeneia Pearl (yoga instructor and tattoo artist), Erica Bigiou (actress), Chryssa Oikonomopoulou (PR officer for Gagarin 205 Music Space as well as the brains behind fashionism.com),

p.26

Amateurboyz (party organizers and djs), Theodore Mavrogiorgis (lead singer of the Wedding Singers), Theodore Koutsovoulos (Dj and owner of the Momix bar, the first molecular mixology bar in Athens) and Marko Rossi (chef and co-founder of Gastronomic Collectiva). The photographers responsible for the images were: Yiorgos Malekakis, Christos Tzimas, Ioanna Hatziandreou, Kostas Stavropoulos and Lambros Tirlis. Denim On attempted a true to life approach to denim, using pieces from H&M’s current trendsetting label, photo installations within the exhibition space as well as a presentation of the collection itself, while the night was suitably concluded with a party, driven by a dj set from Miss Linenwood. Guests were given the opportunity to customize their H&M denim items, by applying unique silk prints from Tind and Image Print, as well as DIY experts, a real “Make your own Denim” experience. All the while, H&M sales advisors were on hand to provide style tips, in order for everyone to attain the right Denim look for all the chosen items, which were available at a 20% discount. And the free drinks weren’t too shabby either.

Nelly Skoufatoglou

THE LOOK OF XPERIA

Η Μάρα ∆εσύπρη φωτογραφίζει με το smartphone Sony XperiaZ1 και σας παρουσιάζει με την δική της ματιά το ξεχωριστό φωτογραφικό αποτέλεσμα.

Photographer Mara Desipris shoots with her Sony XperiaZ1 smartphone and produces state-of-the-art results.

XPERIAZ1: Το Xperia Z1 συνδυάζει τις καλύτερες τεχνολογίες της Sony με μια μοναδική και πρωτοποριακή φωτογραφική εμπειρία. Το Xperia Z1 διαθέτει κάμερα 20.7MP, το βραβευμένο φακό «G Lens” και λειτουργίες που σας επιτρέπουν να απαθανατίσετε όμορφες, καθαρές και φωτεινές εικόνες υψηλής ποιότητας. Όλα αυτά σε ένα εξαιρετικά λεπτό και αδιάβροχο smartphone που θέλετε να έχετε πάντα μαζί σας. Xperia Z1 combines the very best of Sony’s technologies with a unique and innova- tive photographic experience. Xperia Z1 features a 20.7MP camera, the award-winning “G Lens” and functions that allow you to capture beautiful, sharp and bright top quality images even in lowlight conditions. All these features come in a super slim waterproof smartphone which you will want to carry with you.

IS NOW EVEN BETTER

G

EVERY MOVE YOU MAKE Photography : Sonia Szstak Assistant Photographer : Amadeusz Johan Stylist : Edvard Mess Model : PaweĹ&#x201A; Bednarek

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

Silk Robe / Μεταξωτή ρόμπα Derek Rose (ATTICA STORE) Underpants / Εσώρουχο Hanro ( ATTICA STORE) Shocks/Κάλτσες stylist’s own

Blouse/ Μπλούζα H&M Underpants /Εσώρουχο Hanro (ATTICA STORE) Shocks / Kάλτσες stylist’s own Sneakers / Παπούτσια Reebok Classics

OCTOBER

2013

p.32

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

Blouse / Μπλούζα Religion (SHOP & TRADE) Underpants / Εσώρουχο Hanro (ATTICA STORES)

Jacket / Σακάκι, Trousers / Παντελόνι, Shoes / Παπούτσια Boss (BOSS STORES) Sunglasses / Γυαλια Garrett Leight (GLASSROOM)

OCTOBER

2013

p.34

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

Coat / Παλτό H&M Blouse / Mπλούζα Αdidas Originals (ΑDIDAS HELLAS ) Shocks / Κάλτσες stylist’s own Shoes / Παπούτσια Sebago (ATTICA STORE)

p.35

Shirt / Πουκάμισο Hugo (BOSS STORE) Trousers / Παντελόνι Boss (BOSS STORES) Cardigan / Zακέτα WeSC (WESC BALKANS BUSINESS) Sneakers / Παπούτσια Reebok Classics Jacket / Tζάκετ Boss (BOSS STORE)

- OZONRAW

P E R F E C T O S

ISUUE 105

Αποτελούν κομμάτια διαχρονικά,η γοητεία των οποίων εξακολουθεί να έχει επιροή πάνω μας,ενώ οι τάσεις έρχονται και παρέρχονται. Κλασσικά jackets που φορεμένα κατάλληλα μπορούν να ολοκληρώσουν τόσο μία casual όσο και μία επίσημη εμφάνιση με την ίδια ευκολία.

SEPTEMBER

TRENDSPOTTING

T

he Perfecto Jacket: Ένα ρούχο, η ιστορία του οποίου ξεκινά έναν αιώνα πριν, στο Μανχάτταν, όταν δύο αδέλφια, ρωσικής καταγωγής άνοιξαν ένα εργοστάσιο µε δερµάτινα είδη, µε τίτλο Schott Bros. Kάπως έτσι γεννήθηκε το γνωστό –και αγαπητό- σε όλους perfecto jacket –καθώς και οι λοιπές παραλλαγές του. Ένα δερµάτινο jacket, µε ασύµµετρα και διαγώνια τοποθετηµένα φερµουάρ, κοντό µε µια ζώνη στο τελείωµά του. Το ενέταξαν στην κουλτούρα τους οι µηχανόβιοι του 1920, καθώς ήταν το µόνο που τους προστάτευε καλύτερα από τον αέρα και τις πτώσεις. Κέρδισε όµως το ευρύ κοινό το 1953, όταν ο Marlon Brando το φόρεσε στην ταινία σταθµό για τον κινηµατογράφο, “The Wild One”. Από τότε είναι ένα ρούχο συνυφασµένο µε το ατίθασο και άγριο στοιχείο, αποτελώντας–µεταξύ πολλών άλλων- ένα από τα στοιχεία που ξεχώρισε τους rockers του 1960 από τους Mods. Τη δεκαετία του 1970 το αποθέωσαν οι λάτρεις του Punk, µεταξύ των οποίων και οι Ramones. Τις τελευταίες σεζόν, το βλέπουµε να παρελαύνει σε αρκετά catwalks, κατέχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις περισσότερες συλλογές.

I

ts story stars about a century ago, in Manhattan, when two Russian-born borthers, open Schott Bros, a leather goods company. That’s how the perfecto jacket and all its subsequent “relatives” were born. It was a short leather jacket, with a whole host of diagonally placed zippers and a belt at the bottom. It was adopted as the garment of choice by bikers in 1920, as it managed to protect them from both the weather and the occasional scrape, but it took until 1953 to get adopted at large, when Marlon Brando wore it in the “Wild One”. Ever since, it’s a garment linked with the wilder and rougher elements, being as it was one of the separating factors between the Mods and the rockers in the 60s. Punk took a shine to it as well in the 70s, with the Ramones the most recognizable of fans. Over the last few seasons, we’ve seen it parade down numerous catwalks, holding down a starring role in many collections. ∆ανάη Τερζάκου

B O M B E R S They’re both timeless pieces and their charm still holds sway over us, despite various fads coming and going. They’re classic jackets that worn the right way, can complement a casual or a formal get-up in equal measure.

OCTOBER

2013

he Bomber Jacket: Ο καθένας µας κρύβει ίσως ένα bomber jacket στην ντουλάπα του, sporty, college, flight. Οι µεγαλύτεροι σίγουρα το θυµούνται καλύτερα. Σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσµίου Πολέµου για τους αεροπόρους –εξ ου και το ανάλογο dress code στην ταινία του 1986, Top Gun. Καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας “Rebel Without a Cause” –ο... επαναστάτης Jim Stark, a.k.a James Dean, φορούσε ένα χαρακτηριστικό κόκκινο, αθλητικό bomber συνδυασµένο µε ένα λευκό T-shirt και blue jeans. Έκανε δυναµικά την επιστροφή του τη δεκαετία του 1980, όταν οι skinheads και τα skooterboys τα προτιµούσαν ως πανοφώρι ανάµεσα σε πολλά άλλα jackets. Αργότερα, έγινε σήµα κατατεθέν της hip hop µουσικής, ενώ έφηβοι και µη, ολοκλήρωναν µε αυτό το καθηµερινό τους ντύσιµο. Μέχρι πριν λίγο καιρό, τα bomber jackets, προσπαθούσαν να κάνουν την είσοδό τους στην αχανή σκηνή των trends, µε µικρά αλλά διεξοδικά βήµατα και τα κατάφεραν. Τα αποθέωσε ο Kanye West ενώ είδαµε τον Ryan Gosling να «ντριφτάρει» στην ταινία “Drive”, µέσα σε ένα µεταξωτό bomber σε ασηµένια απόχρωση, ενώ πολλοί είναι οι διάσηµοι σχεδιαστές που το συνδυάζουν µε κοµµάτια υψηλής ραπτικής.

M

ost of us probably have some style of bomber jacket hanging up in our cupboard. Our older readers will probably have better and sharper memories of it. It was originally designed during the First World War for fighter pilots, but is probably best remembered as being worn by James Dean and his character Jim Stark in “Rebel without a cause”. The look was completed by a white t-shirt and a pair of blue jeans. The garment made a dramatic comeback in the 80s, both as an item of choice for scooterboys and skinheads, as well as a cinematic icon on the back of Tom Cruise, in Top Gun. It then moved on to get its hip hop connections, all the while maintaining its widely accepted status as a jacket of choice for a wide variety of people. Up until quite recently, bomber jackets were still trying to force their way into the vast “trend” scene and it finally seems like they’ve made it, with Kanye West singing their praises, Ryan Gosling sporting one as he drifted through “Drive” and many famous designers combining them with haute couture pieces.

Danae Terzakou

TRENDSPOTTING

p.38

T

- OZONRAW

ISUUE 105

J E A N S SEPTEMBER

OCTOBER

TRENDSPOTTING

B

lue Jeans: Πριν αρχίσετε να σιγοτραγουδάτε το πασίγνωστο –πλέον- άσμα της Lana Del Rey, επικεντρωθείτε στο πρώτο μισό του στίχου.

Blue Jeans. Ένα αντικείμενο, τη σημασία και αξία του οποίου εκθείασε μέχρι και αποθανών Yves Saint Laurent, ενώ φορέθηκε από υπέρλαμπρες προσωπικότητες όπως ο James Dean και η Grace Kelly. Ένα δημιούργημα που δε θα το δεις ποτέ στα don’t μιας σεζόν, το οποίο συνδυάζεται με όλα. Οποιοσδήποτε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, έχει στη γκαρνταρόμπα του έστω ένα παντελόνι jean. Παράλληλα, κάθε jean είναι μοναδικό για τον καθένα, είτε η βαφή του (αυτή η ιδιαίτερη απόχρωση του μπλε), ακούει στο όνομα indigo ή στο λουλακί που σβήνει κατά τη διάρκεια του εκάστοτε πλυσίματος, με αποτέλεσμα το κάθε παντελόνι να γίνεται μοναδικό, το δικό σου blue jean.

B

efore you start humming Lana Del Rey’s tune, let’s focus on the first part of the lyric. It’s a fashion item that has been championed by the late Yves Saint Laurent and worn by some true greats, such as James Dean and Grace Kelly. You’ll never find jeans hanging around a season’s “don’t” list, since you can pretty much combine it with everything. Any person that respects his personal style has at least one pair of blue jeans hanging in their closet. Taking it a step further, each pair is unique , worn in the style you choose, each wash changing its color, making it ever more personal, ultimately your very own pair of blue jeans. Κείμενα: Δανάη Τερζάκου Texts: Danae Terzakou

2013

p.40

ISUUE 105

I O

N

Π όσο καιρό ασχολείσαι µε το modeling και πότε ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκες την Ελλάδα; Ξεκίνησα να ασχολούµαι µε το modeling στα 15. Το πρώτο µου ταξίδι στην Ελλάδα ήρθε όταν έκλεισα τα 16. Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα άλλες δύο φορές για διακοπές. Ως µοντέλο, πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2011. Θυµάσαι την πρώτη σου φωτογράφιση για το περιοδικό OzonRaw; Φυσικά. Έχετε µια υπέροχη οµάδα! Θυµάµαι πόσο αγχωµένη και ταυτόχρονα ενθουσιασµένη ήµουν όταν ξεκίνησα. Ήταν µια ζεστή µέρα – πολύ ζεστή µέρα- και η φωτογράφιση έγινε σε µια ταράτσα. Θεωρώ ότι αποκόµισα πολλά από αυτή τη φωτογράφιση και συχνά αναπολώ εκείνο το editorial. Πως ένιωσες όταν το πρώτο σου τηλεφώνηµα για casting σε έφερε στα νέα γραφεία του OzonRaw; Εκείνη την ηµέρα είχα µια φωτογράφιση πριν το casting, µε αποτέλεσµα να φτάσω στα γραφεία πάρα πολύ αργά.. Ήµουν ενθουσιασµένη για το casting και περίεργη να δω κατά πόσο έχει µείνει ίδια η οµάδα ή όχι. Ήθελα να δω τι µπορεί να έχει αλλάξει. Πολλά άλλαξαν. Όταν εν τέλει έφτασα, µε δεχτήκατε παρά την καθυστέρησή µου. Με χαροποίησε ακόµη περισσότερο το γεγονός ότι µε θυµόσασταν και χαρήκατε που µε είδατε. Επίσης λάτρεψα τα νέα σας γραφεία Πηγαίνοντας πίσω µε το µυαλό σου, θεωρείς ότι έχεις αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια; Πιστεύω ότι µέσα στα τελευταία τρία χρόνια που ασχολούµαι µε το modeling έχω αλλάξει και έχω µεγαλώσει αρκετά. Τα ταξίδια µου σε νέα µέρη µου δίδαξαν πολλά πράγµατα, πόσο µάλλον οι

- OZONRAW

εµπειρίες που αποκόµισα. Θεωρώ ότι αυτά τα τελευταία χρόνια, έπαιξαν µεγάλο ρόλο στη διαµόρφωση του σηµερινού µου χαρακτήρα. Οφείλω να πω πως είµαι πολύ πιο ώριµη από το κορίτσι που γνωρίσατε τρία χρόνια πριν. Όταν θυµάµαι το πρώτο µου ταξίδι έχω ένα µεγάλο χαµόγελο γιατί ήταν µια υπέροχη εµπειρία αλλά και το σηµείο εκκίνησης για την καριέρα µου ως µοντέλο. Όταν κοιτάζω πίσω συνειδητοποιώ πόσο έχω εξελιχθεί από τότε. Πιστεύω πως είµαι το ίδιο άτοµο, µόνο που τώρα ξέρω ποια πραγµατικά είµαι. Μπορείς να εντοπίσεις διαφορές ανάµεσα στο street style της Φινλανδίας και αυτό της Ελλάδας; Θεωρώ ότι και τα δύο είναι κατά κάποιο τρόπο παρόµοια άλλα ταυτόχρονα πολύ διαφορετικά. Ένα κοινό τους σηµείο είναι ότι οι άνθρωποι έχουν το δικό τους, προσωπικό στυλ, κάτι που µου αρέσει πολύ. Μια τεράστια διαφορά ανάµεσα στο ελληνικό street style και αυτό της Φινλανδίας είναι ότι στην Ελλάδα µπορεί κανείς να συνδυάσει φθινοπωρινά ρούχα, παπούτσια κ.λ.π µε πολλούς τρόπους, καθώς η µετάβαση από τη ζέστη στο κρύο είναι σταδιακή. Στη Φινλανδία, το στυλ είναι πιο... «Σκανδιναβικό», δηλαδή εξαρτάται αρκετά από τον καιρό. Ποιες χώρες έχεις επισκεφθεί µέχρι στιγµής δουλεύοντας ως µοντέλο; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ταξιδέψει οσο θα ήθελα λόγω των σπουδών µου. Αποφοίτησα την Άνοιξη, και αποφάσισα να κάνω δύο χρόνια διάλειµµα από τις σπουδές µου για να ασχοληθώ εξ ολοκλήρου µε το modeling. Έχω επισκεφθεί µόνο την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Βαρκελώνη.

SEPTEMBER

F

A

Η Fiona Halpin είναι μοντέλο και ζει στη Φινλανδία. Χτύπησε το κουδούνι μας ένα απόγευμα που έπεφτε ο ήλιος, αργοπορημένη για ένα casting που είχε τελικά παραταθεί. Μόλις την είδαμε συνειδητοποιήσαμε πως ήταν το ίδιο κορίτσι που πριν τρία χρόνια, παιδί ακόμη, φωτογραφιζόταν για πρώτη φορά, στο Ozon Raw.

H A

H

ow long have you been modeling? When did you first come to Greece? I started modeling at 15. My first trip to Greece was when I turned 16. I’ve been here two more times for vacation. My first time here as a model, was during the summer of 2011.

Do you remember your first photoshoot for Ozon RAW Magazine? Of course. I can recall every detail. Such a wonderful team you have! I remember I was a bit nervous but excited, when we started. It was a hot day –a very hot day- and we were shooting on a rooftop. I believe I have learned a lot from that shoot and I always look back on that editorial.

How did you feel when your first casting call brought to you to the new Ozon Raw headquarters? Well, I had a shooting before the casting that day, so I arrived really really late. I was extremely happy about the call and looking forward to finding out whether the same team was still around or not. I wanted to see what could have changed. A lot has. When I finally arrived, you guys were nice enough to take me in for the casting despite being late. I was even more pleased when I realized you remembered me too, and were happy to see me.

Plus, I loved the new headquarters.

Cast your mind back a bit. Do you think you have changed a lot throughout these years?

During these three years I believe that I have changed and grown up a lot, yes. Traveling in new places has taught me a great deal of things, not to

mention the experiences I’ve gained. I think these last years have played a major role in helping me become who I am right now. I must tell you I’m far more mature than the girl you met three years ago.

I look back on my first trip with a big smile on my face since it was an amazing experience and the starting point of my career as a model. Looking back makes me realize how much I’ve learned and evolved since then. I think I’m still the same person, though now I know who I truly am.

Can you spot any differences between the street style in Finland and Greece?

Both street styles are kind of similar, but in a way quite different. One thing in common is that most people have their own, personal style. Something I really like. A massive difference between the street style in Greece and in Finland, is that in Greece one can combine autumn clothes and shoes, boots, etc in various ways since you have a gradual development from your hot days to your cold ones. In Finland the style is very “Scandinavian-ish”, which translates into “very dependent on the weather”.

Which countries have you visited so far, working as a model? Well, I have not been able to travel as much as I want because of my studies. I graduated in spring and decided to take a couple of years off from university, in order to become a full time model. I have only been in Athens, Istanbul, and Barcelona.

OCTOBER

2013

p.44

Συνέντευξη: Νέλλυ Σκουφάτογλου Interview: Nelly Skoufatoglou Photography: Thodoris Markou

Fiona Halpin is a model and lives in Finland. She rang our doorbell, on a late afternoon while the sun was setting, for a casting call that had been delayed. Once we saw her, we realized she was the same girl who was photographed for the first time, three years ago, for Ozon Raw magazine.

L P I N

Θ

SIMON

Τα ρούχα του θα μπορούσαν να βρίσκονται δίπλα στον ορισμό του sexy, του προκλητικού και του άκρως αποκαλυπτικού. Γεννηθείς στο Derbyshire της Αγγλίας,φοίτησε στο London College of Fashion πάνω στο ανδρικό ένδυμα, για να ασχοληθεί αργότερα με το γυναικείο. Ο ίδιος φαίνεται να ασπάζεται την σκοτεινή του πλευρά και να επιδιώκει την διαφθορά. Το όνομά του Simon Preen.

εωρείς ότι η µόδα αποτελεί µια µoρφή τέχνης; Εξαρτάται από το πώς την αντιλαµβάνεται κανείς. Για κάποιους θεωρείται τέχνη. Για µένα αποτελεί το κατ’ επιλογή µου δηµιουργικό έργο. ∆ε θέλω να τοποθετώ αυτό που κάνω σε τέτοιο βάθρο, δε θέλω να το υπερ-αναλύω. Ακόµη προσπαθώ να νιώσω πλήρης, κάτι που θεµελιώνεται µέσα από τις δικές µου διεργασίες, ενώ σιγά-σιγά κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο καλή ιδέα, για µένα, να οργανώνω µια συλλογή ή έστω να ακολουθώ µια θεµατική. Όποτε προσπάθησα να εφαρµόσω κάτι τέτοιο, κατέληγα πάντα µπερδεµένος, καθόλου παραγωγικός και εν τέλει «ακινητοποιηµένος». Έχει υποθεί παλαιότερα ότι πάσχω από κάποιο είδος ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, αλλά ποτέ δε πήγα σε κάποιο ειδικό να το επιβεβαιώσω, έτσι αφήνω τον εαυτό µου να χαθεί µέσα στα patterns καθώς σιχαίνοµαι το σχέδιο. ∆ε σχεδιάζω, καθώς τα patterns µου αποτελούν τα σκίτσα µου. Λατρεύω να ζωγραφίζω patterns –βρίσκω τον δικό µου τρόπο να τα ζωγραφίζω υπέροχα σε επίπεδη µορφή-, πραγµατικά εαν υπάρχει κάποια µορφή τέχνης σε αυτό που κάνω, θα έλεγα ότι βρίσκεται µέσα τους. Προσπαθώ να τα καταγράψω όσο καλύτερα µπορώ έτσι ώστε µια µέρα να κάνω κάτι µε αυτά, δε ξέρω - OZONRAW

ISUUE 105

ακόµη τι! Τι είναι αυτό που σε συναρπάζει περισσότερο, όταν δηµιουργείς ένα ένδυµα; Η όλη διαδικασία του να επεξεργάζεσαι ένα pattern σε ένα body, είναι µακράν το αγαπηµένο µου σηµείο καθώς όπως είπα και παραπάνω, δε µου αρέσει να κάνω σχέδια και ποτέ δε ξέρω τη κατάληξη κάποιου και προσµένω για εκείνη την ηµέρα που θα πρέπει να κάνω µόνο αυτό. ∆εν είµαι επιχειρηµατίας και ούτε έχω επιχειρηµατικό µυαλό, µα στη τελική θα συµβεί και αυτό και τότε είναι που θα πρέπει να σταθώ στα πόδια µου ως σχεδιαστής. Αν δεν ήσουν σχεδιαστής, τι θα ήσουν; Μια από τις αγαπηµένες µου παιδικές αναµνήσεις από το σχολείο, ήταν όταν µας ζητήθηκε στη τάξη να ζωγραφίσουµε τους εαυτούς µας στη δουλειά που εµείς θα θέλαµε να κάνουµε όταν µεγαλώναµε, βέβαια δε θυµάµαι πόση σκέψη κατέβαλα αλλά κατέληξα ότι θα ήθελα να είµαι ένας σερβιτόρος πάνω σε roller-skates -στο σηµείο που µε απεικόνισα ως ένα κορίτσι µε µια µακριά, ξανθιά κοτσίδα- φαντάζοµαι µου άρεσαν πολύ τα rollerskates. Όταν ήµουν παιδί, δε θυµάµαι κατά πόσο ερωτήθηκα κάτι τέτοιο. Aνέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό µου δηµιουργικό και αµφιβάλλω αν θα µπορούσα ποτέ να επιτύχω κάτι µη καλλιτεχνικό, συνεπώς θα έκανα πάλι κάτι που θα αφορούσε την τέχνη ή ακόµη το µεγαλύτερο µου πάθος, τη

µουσική. Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό µου ως έναν ανήσυχο µουσικό, συνεπώς και θα αισθανθώ πλήρης µόνο όταν ηχογραφήσω ένα album, ή έστω ένα κοµµάτι. Αν σου δινόταν η ευκαιρία να συνεργαστείς µε κάποιο brand ή σχεδιαστή ποιo/ος θα ήταν; Προς το παρόν, δε µπορώ να πω ότι θα ήθελα να συνεργαστώ –µε όλη τη σηµασία- µε κάποιον, καθώς είµαι πολύ κλειστός ως σχεδιαστής και έχω τον δικό µου, περίεργο τρόπο να κάνω πράγµατα, µα θα το ήθελα πραγµατικά να σχεδιάσω µια capsule συλλογή για κάποιο brand. Έχω πολλές καλές ιδέες για prints, όλη την ώρα. Συνήθως δηµιουργώ ένα print για κάθε συλλογή, έτσι έκανα και µε τους Urban Outfitters, όπου έδωσα ένα σχέδιο µου και το αναπαρήγαγαν, έτσι κάποια στιγµή θα ήθελα να κάνω µια σειρά εξ ολοκλήρου µε prints, είτε για µένα είτε για κάποιο brand. Πέρα από τα ρούχα, αποτελεί όνειρο ζωής να σχεδιάσω µια συλλογή από παπούτσια. Είµαι πιστός ακόλουθος των Dr Martens και θεωρώ ότι η αισθητική των ρούχων µου έχει τη δυνατότητα να µεταφραστεί και σε κάποια αντίστοιχη σειρά από παπούτσια/ µπότες, και να δένουν σε κάποιο total look.

Aν τα ρούχα σου ήταν κάποιο τραγούδι, ποιo θα ήταν; Θα έλεγα το “The Faster I Breathe The Further I Go” της PJ Harvey, µε encore από το ‘Lunar Camel’ των Siouxsie & The Banshees. Η απόλυτη τελειότητα.

o you see fashion, as a form of art?

Fashion is what you make out of It. For some it is art. For me it is my chosen creative output. I don’t like to put what I do on such a pedestal for I don’t like to over-think it too much. I’m still trying to feel fully grounded within in my own processes, while I’ve slowly come to realize that it is not a good idea for me just to plan a collection or even have a theme. Whenever I have tried to do so I become confused and unproductive and ultimately grind to a halt. It has been suggested that I may have OCD but I’ve never had it confirmed. So I just let myself go straight away on patterns, I hate to draw anything beforehand. I don’t make sketches, for my patterns are my sketches. I LOVE drawing up patterns -I find my own way of drawing them really beautiful in flat form- in fact if there were any art in what I do, I’d say it lies within them. I try to document them as well as I can, so one day I can do something with them, I don’t know what!

What excites you the most, while conceiving-creating an outfit?

The whole process of a new sample from pattern to body is my favorite thing of all, because as I said before I don’t plan too much and I never know how things are going to manifest really. I just long for the day when that is the only part of the process I have to do. I am not a business man nor my brain function in that way at all but eventually it will happen and that’s when I should really come into my own as a designer.

p.46

D

His clothes could be found next to the definition of sexy, provocative and extremely revealing. Born in Derbyshire, England, he studied menswear at the London College of Fashion, though he decided to design for women. He embraces his dark side, he seeks the corruption.

His name is Simon Preen.

2013

If you weren’t a designer, what would you be? One of my favorite early memories was at school being asked as a class to draw a picture of ourselves in a job we would like to do when we grew up and I don’t remember exactly how much thought I put into it but I decided I would like to be a waitress on roller-skates, I even drew myself as a girl with a long blonde pony-tail, I guess because I really loved roller-skating. When I was a kid, I don’t remember if I was ever questioned on this but I really like that memory. In all seriousness though, I’ve always been creative as a person and I doubt I could ever have achieved anything outside of a creative industry so some other medium within art or my other big passion music. I’ve always considered myself a bit of a frustrated musician and I won’t be fulfilled in life unless at some point I manage to record an album or at least one track.

If you were given the opportunity to work with a brand or a designer, who would that be?

I’m not sure I would like to work with anyone else in a totally collaborative way at present because I’m such an introvert as a designer and I have my own strange way of doing things. I would certainly be happy to design a capsule collection

SEPTEMBER

OCTOBER

Συνέντευξη:Δανάη Τερζάκου Interview: Danae Terzakou

for another brand. I have lots of great print ideas all the time. I used to do one print for each collection, as I did with Urban Outfitters which I gave to them and they would have produced for me so at some point I would like to produce an entire print collection either for myself or another store.

Aside from clothing it would be a dream of mine to design a collection of shoes. I’m quite loyal myself to Dr Martens and I think that the aesthetic of my clothes would translate really well into a shoe/boot collection for them and work well altogether as an entire look.

If your clothes were songs, which would they be? My dream song - PJ Harvey’s ‘The Faster I Breathe The Further I Go’ with an encore of Siouxsie & The Banshees ‘Lunar Camel’, pure perfection.

PREEN

M

A

ll the beautiful lies that make up this world are being swallowed, one by one into the depths of oceans, whose streams are made of consciousness; a consciousness as a sort of unending awakening. Though a gift, this realization contains the ponderousness of a titan who tenderly shatters the lethargic lovers, dreamers, with its truth.

On certain days you reach running the titan’s shadow, wait for him to turn around, as he senses the smell of unashamed, courageous uncertainty that is threaded in your knitted clothes; the ones you wear when your name’s phosphorescence, faintly gleams in the lists of tomorrows –parties– of routine driven animals, dancing to shallow sounds of nothingness.

I too, must confess, like chasing titans. I like the feasibility of an acted morning/evening death, between cups of coffee, or bourbon shots. And I like the only demand of this act: withdrawal from the front line of imposed existence. Was I asked if I liked the bonus falls that follow daydreaming? Was I asked if I wanted to meet you, or them?

To be honest, what my childish firmness is most fond of, is the feeling of being dragged to the bottom of the ocean, by waves bigger than me, and rising up, with bruised skin, looking for my clothes, trying to catch my breath, as the most thundering and sincere laughter of survival, and joy, leaves my chest. A laughter resembling a roar, a deafening roar, a boisterous, rambunctious roar.

A real laughter that has after all, fooled the titan.

So there you go, chase or fool, glorify or mock, leave your breath, or catch your breath, die in life or live in death.

C

E

D

O U

Z

E

N

I

I

L

Destroy the Titan.

-

Η Μαρισέλ είναι μια νέα συγγραφέας, ποιήτρια με καταγωγή από την Ελλάδα και την Δομινικανή Δημοκρατία όπου και μεγάλωσε. Σπουδάζει Ισπανική Φιλολογία και μόλις ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της βιβλίο. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στο Belleville Park Pages. Οι επιρροές της είναι οι Σύλβια Πλαθ, Τζον Κητς, Μαίρη Όλιβερ και Ρόμπερτ Φροστ μεταξύ άλλων.

A

R

t i t a n s

p.48

SEPTEMBER 2013

ISUUE 105 OCTOBER

- OZONRAW

c h a s i n g

Marisel Douzeni is a new arrival on the literature and poetry circuit, hailing from Greece and the Dominican Republic where she grew up.

She is currently studying Spanish Philosophy and has begun work on her debut novel. Her work has been published in the Belleville Park Pages and she is influenced by Sylvia Plath, John Keats, Mary Oliver and Robert Frost among others.

I

L

I

A

S

Π

όσα χρόνια ασχολείσαι µε το modelling; Ασχολούµαι σχεδόν δύο χρόνια full time. Πότε έκανες την πρώτη σου φωτογράφηση και το πρώτο catwalk, θυµάσαι; Πριν από 4-5 χρόνια είχα κάνει editorials και catwalk, στην Ελλάδα, όπου µε χρησιµοποιούσαν σαν αθλητή. Ποια δουλειά σου εκτόξευσε την καριέρα σου; Νοµίζω ότι οι καµπάνιες της Gas και του Philipp Plein, µου εξασφάλισαν µια σταθερότητα στα bookings µου. Ποιος είναι ο αγαπηµένος σου σχεδιαστής; ∆ύσκολο να επιλέξω µόνο έναν. Από τους αγαπηµένους µου πάντως είναι οι: Martin Margiela, Etro, Philipp Plein, και ο οίκος Balmain. Σε ποια χώρα πιστεύεις είναι καλύτερα τα πράγµατα για ένα διεθνές µοντέλο; Θεωρώ ότι ο τελικός και δυσκολότερος στόχος είναι η Νέα Υόρκη από όπου ξεκινούν και τελειώνουν όλα. Πρέπει πάντως να καταλάβει ο κόσµος ότι σε αυτή τη δουλεία δεν έχει κάποιος πάντα συγκεκριµένη βάση. Γενικά κάποιες δουλειές γίνονται µόνο και µόνο για το prestige και κάποιες για τις χρηµατικές απολαβές που προσφέρουν. Τι θα συµβούλευες τα νέα παιδιά που κάνουν τώρα το ξεκίνηµά τους στο χώρο; Θα τα συµβούλευα να µην φοβούνται να τολµήσουν και να ρισκάρουν και φυσικά να είναι προετοιµασµένοι και δυνατοί για να µπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι η πιο σηµαντική εµπειρία σου ή κάτι που σου έµεινε αξέχαστο σε µεγάλη πασαρέλα ή φωτογράφηση; Σίγουρα το catwalk του οίκου Missoni ήταν µια πολύ σηµαντική εµπειρία για µένα. Επίσης αξέχαστο θα µου µείνει το πρώτο µου direct call, όπου µε πήραν τηλέφωνο και µου ανακοίνωσαν ότι πετάω σε τρεις ώρες για δουλειά! Ακόµα πολύ ξεχωριστή ήταν η τροµερά µεγάλη παραγωγή που υπήρχε στη καµπάνια του Philipp Plein. Έγινε στην 5th Avenue, µε πάνω από 200 άτοµα να δουλεύουν, και πολύ µεγάλα σκηνικά όπως τεχνητή βροχή κλπ. Τι θεωρείς πως σε έκανε να ξεχωρίσεις; ∆εν ξέρω αν όντως είµαι ξεχωριστός. Αυτό που µπορώ να σου πω µε σιγουριά, είναι ότι είµαι αυθεντικός και δεν προσπάθησα ποτέ να γίνω κάποιος άλλος. Προσπαθώ να είµαι πάντα επαγγελµατίας και να κάνω τη δουλειά µου όσο καλύτερα µπορώ και ίσως αυτό έχει συµβάλλει στο να ζητούν οι πελάτες εµένα συγκεκριµένα. Το feedback του πελάτη, όπως και το ευχαριστώ του είναι η απόλυτη πληρωµή για εµένα. Το να χτίσω ένα όνοµα και µια ιστορία, θεωρώ ότι είναι αρκετή κληρονοµιά για µένα.

P E T R A - OZONRAW

ISUUE 105

Ο Ηλίας Πετράκης,ξεκίνησε να φωτογραφίζεται όταν ακόμα ήταν αθλητής και έχει εξελιχθεί αυτή τη στιγμή σε ένα διεθνούς φήμης μοντέλο.Πλέον έχει ως βάση του τη Νέα Υόρκη, αλλά συμμετέχει σε φωτογραφίσεις και catwalk σε πάρα πολλές χώρες.

K

I

S

Ilias Petrakis started working as a model, while he was still an athlete and since then, has seen his career really take off. He is now based in New York, but takes part in photo shoots and catwalk shows in many countries.

SEPTEMBER

H

ow many years have you been modeling?

I’ve been doing it full time for two years now.

Do you remember when your first photo shoot and catwalk show was? I did my first editorials and catwalk shows about 4-5 years ago, when I was mostly used as an athlete.

Which job really launched your career? I think the Gas and Philipp Plein campaigns helped to truly establish me and get me more regular bookings.

Who’s your favorite designer? It’s hard to pick just one, but among my favorites are Martin Margiela, Etro, Philipp Plein and Balmain.

Which country do you think offers the best conditions for an international model? I think the ultimate and hardest destination is New York where everything starts and ends, but you have to understand that in this line of work you don’t really have a stable base. In general, you have jobs that you do for their prestige and some that you do for the money.

What would your advice be for someone trying to get into your line of work? I would advise them to take chances and be strong and prepared.

OCTOBER

You have to be to survive this job.

What’s the one experience that you still find to be unforgettable? Definitely the Missoni catwalk show, which was a very important moment for me.

My first direct call was also very important, as I answered my phone and was told to be on a plane in three hours for a job! Another is the huge production behind the Philipp Plein campaign. It was shot on 5th Avenue, with over 200 people working on it and huge sets.

What helped you stand out? I don’t know if I would put it that way. What I can say is that I’m true to myself and have never tried to be someone else.

I always try to be professional and do the job to the best of my ability and maybe that has made clients ask for me specifically. The client’s feedback and his thanks are the best form of payment I can receive. To build a name and leave a mark on the industry, would a great form of legacy for me.

2013

p.50

Συνέντευξη: Iωάννα Καραγιώργου Interview: Ioanna Karagiorgou

r

u

n

t

h

e

c

a

t

w

a

l

k

B

L

I

N

D

Σ

το ισόγειο της γκαλερί, βρίσκονται τα έργα του σε καµβά, τα οποία αναφέρονται στο σύστηµα ανάγνωσης Braille. Ο κάθε κόµπος αντιπροσωπεύει ένα γράµµα ή µια λέξη, δηµιουργώντας µια αλληλουχία προτάσεων, προτάσσοντας µια προσωπική γλώσσα σαν πρωτόγονη µορφή χειρόγραφου. Στο κέντρο του χώρου αιωρείται η εγκατάσταση ‘’Melting Safety’’, µε τα µακριά µαύρα νήµατα, να συνθέτουν µια επιβλητική µάζα. Ο κάθε κόµπος είναι σε ίση απόσταση από τον προηγούµενο και τον επόµενο, δηµιουργώντας µια αρµονική αλληλουχία. Το υπόγειο της γκαλερί µεταµορφώθηκε σε αρχαίο ναό, από το δεύτερο έργο του καλλιτέχνη. Εικοσιτέσσερεις κορινθιακοί κίονες, φτιαγµένοι από µαύρο µαλλί, ξεχωρίζουν στο άσπρο φόντο και παίρνουν τρισδιάστατη υπόσταση. Η αιθέρια κατασκευή, τονίζει την απουσία του όγκου, που κυριαρχεί στο δωµάτιο. Ο Blind Adam, γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Η τεχνική των κόµπων που χρησιµοποιεί στα έργα του, ξεκίνησε το 2007, και πλέον έχει εξελιχθεί σε αναγνωρισµένη και βασική καλλιτεχνική πρακτική. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε ατοµικές εκθέσεις στην Kunsthalle Athena (2013) και στο Suzy Tros Project Space στην Αθήνα (2012). Έχει επίσης συµµετάσχει σε οµαδικές εκθέσεις, όπως “Hell As Pavillion” σε επιµέλεια Νάντιας Αργυροπούλου στο Palais de Tokyo στο Παρίσι (2013), “The Art of This Century” στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά στην Αθηνα (2011), “ASVOFF (A Shaded View On Fashion Film) festival” στο Centre Pompidou στο Παρίσι, (2011), και Chagallesque, στο Hydra School Projects στην Ύδρα (2010).

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

O καλλιτέχνης Blind Adam, παρουσίασε τα έργα του στην γκαλερί The Breeder,στα πλαίσια της διοργάνωσης ReMap KM. Ο Blind Adam, ο οποίος πάσχει από μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια γενετική πάθηση που περιορίζει το οπτικό πεδίο οδηγώντας σε απώλεια όρασης, παράγει ιδιαίτερα έργα, από μαύρο ακρυλικό μαλλί, πλεγμένο σε διαδοχικούς κόμπους, που έχουν ως αποτέλεσμα τεράστια μήκη νήματος.Με αυτά δημιουργεί, επιτοίχια έργα, γλυπτά και εγκαταστάσεις.

A

rtist Blind Adam recently presented his work at The Breeder gallery, for the purposes of ReMap KM. Blind Adam suffers from retinitis pigmentosa, a genetic condition that narrows the field of vision, leading to a lack of sight. His work is unique, using black acrylic wool as its main component, to create large knotted strands of thread.

These threads are then used to produce wall mounted pieces, sculptures and installations.

At the gallery’s basement, one finds his canvas work, which refers to the Braille code. Each knot represents a letter or a word, thus creating a series of sentences, presenting a very personal form of language as ancient manuscript. Standing at the center of the gallery space, his “Melting Safety” installation, all long black strands, presents an imposing mass. Each knot is equally spaced from the other, creating a harmonic sequence.

The gallery’s basement has been transformed into an ancient temple, from the artist’s second work.

Twenty four Corinthian columns, created from back wool, stand out against the white backdrop and take on a three dimensional form. Their ethereal construction focuses on the absence of mass, which dominates the room.

A

k

n

Κείμενο: Ιωάννα Καραγιώργου Text: Ioanna Karagiorgou

Blind Adam was born in 1971 in Athens, where he lives and works. The knotting technique which is prevalent in his work, started in 2007 and is now a well-established and quite basic artistic practice.

He has presented his work in individual shows at the Kunsthalle Athena (2013) and at the Suzy Tros Project Space in Athens (2012). He’s also taken part in group exhibitions, such as the “Hell as Pavillion”, which was curated by Nadia Argiropoulou at the Palais De Tokyo (2013), “The Art of this Century” at the Alex Milonas Museum in Athens (2011), “ASVOFF (A Shaded View of Fashion Film) festival” at the Centre Pompidou and Chagallesque at the Hydra School Projects in 2010.

D A M Artist Blind Adam recently presented his work at The Breeder gallery, for the purposes of ReMap KM. Blind Adam suffers from retinitis pigmentosa, a genetic condition that narrows the field of vision, leading to a lack of sight. His work is unique,using black acrylic wool as its main component, to create large knotted strands of thread. These threads are then used to produce wall mounted pieces, sculptures and installations.

OCTOBER

2013

o

t

p.52

t

e

d

N

I

K O -

N

ikolai είσαι µοντέλο, ένα πολύ γνωστό µοντέλο στη ∆ανία. Πόσο καιρό ασχολείσαι µε το modeling; Aσχολούµαι µε το modeling εδώ και 2 ½ χρόνια περίπου, ενώ ταξιδεύω και ζω σε όλο το κόσµο 1 ½ χρόνο –γνωρίζοντας ανθρώπους και δηµιουργώντας διασυνδέσεις στο χώρο. Τώρα έχω ελαφρώς κατευνάσει τους ρυθµούς µε τους οποίους ασχολούµαι µε το modeling λόγω του LIND DNA, µα εξακολουθώ να το κάνω περιστασιακά. Ποίος είναι ο αγαπηµένος σου σχεδιαστής µόδας; Ο Tom Ford. Η φινέτσα και το µοναδικό στυλ ενός πραγµατικού κύριου συνδυάζονται, µε µια δόση υψηλής µόδας. Τι σου αρέσει να φοράς µια συνιθισµένη µέρα; Συνήθως φοράω κυρίως µαύρα, το ένα πάνω από το άλλο. Ένα υπερµεγέθες T-shirt, ένα πουλόβερ και εφαρµοστά jeans. Bέβαια, έχω µια ιδιαίτερη αδυναµία στα second-hand χρωµατιστά πουκάµισα. Επίσης έχω έναν φίλο, ο οποίος είναι επίσης σχεδιαστής κι έτσι συχνά φοράω τα ρούχα του. Ασχολείσαι και µε το design. Πες µας µερικά πράγµατα σχετικά µε αυτό. Πού εστιάζεις; Ολόκληρη η νοοτροπία πίσω από το LIND DNA, είναι βαθιά ριζωµένη στο δανέζικο concept σχεδιασµού. Η οικολογική προσέγγιση του LIND DNA καθώς και το τέλειο πάντρεµα ανάµεσα στην άριστη ποιότητα και την όµορφη αισθητική έκφρασης, είναι αυτά που κάνουν το LIND DNA ένα χαρακτηριστικό παράδειγµα δανέζικου design.

L

A

d n a Υπήρξε κάποιο συγκεκριµένο project, που λειτούργησε ως εφαλτήριο/σηµείο καµπής για το σχέδιο LIND; Όχι, δεν ήταν µόνο ένα project, αν και η ιδέα αυτή καθεαυτή που κρύβεται πίσω από το LIND DNA βασίζεται στη βιωσιµότητα και το design. Η βιωσιµότητα αποτελεί τον πυρήνα της επιχείρησης του LIND DNA. Ανακυκλωµένα υλικά, χρησιµοποιούνται για µεγάλα κοµµάτια των σχεδίων, όπως δέρµα που προέρχεται από καθισµατα αυτοκινήτων ή πλαστικό από σόλες. Στη συνέχεια, αυτά τα υλικά επεξεργάζονται έτσι ώστε να αποκτήσουν την εµφάνιση και την αίσθηση που αναµένεται από υψηλής ποιότητας προϊόντα όπως εκείνα που σχεδιάζονται από την LIND DNA. Μπορείς να µας αποκαλύψεις λίγα πράγµατα για τα µελλοντικά σου σχέδια; Στη παρούσα φάση, έχω εστιάσει στη σύσταση της παραγωγής που απαιτείται για να διαχειριστούµε την επιτυχία που βιώνουµε µε την LIND DNA. Επίσης, ακολουθώ ορισµένες γραµµές από το τµήµα δηµοσίων σχέσεων της εταιρίας, που µας έδωσαν δύο νέους καταλόγους και τις νέες συσκευασίες των προϊόντων µας.

I

Τι περιλαµβάνει µια τυπική µέρα του Nikolai Lind; ∆εν µπορώ καν να το καταλάβω και ο ίδιος µερικές φορές! Προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια φυσιολογική µέρα. Υπάρχουν πάντα νέα projects και νέα προϊόντα. Εγώ απλά συνεχίζω να προχωρώ. Ποιους σύγχρονους δηµιουργούς θαυµάζεις αυτή την περίοδο; Τις τελευταίες εβδοµάδες η µουσική αποτελεί την κύρια έµπνευσή µου- τους Tyler the Creator, Earl Sweatshirt και Frank Ocean. Τρία εµπνευσµένα άτοµα, µε µοναδική αίσθηση δηµιουργικότητας. Ποιο είναι το δηµιουργικό project των ονείρων σου; Το όνειρό µου είναι µια µέρα να συνεργαστώ µε έναν φίλο µου και να δηµιουργούµε ταινίες, ρούχα και µουσική µαζι. Απλά να κυνηγάµε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες µας. Εκείνος έχει ήδη ξεκινήσει, ίσως κάποια µέρα κι εγώ. Και τι προσµένεις; Ανυποµονώ να µπεί η LIND DNA στο διεθνές σχεδιαστικό προσκήνιο. Να κερδίσουµε ίσως το βραβείο Red Dot, ή κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι έχουµε τις ικανότητες.

O Nikolai Lind, έχει υπάρξει πολλά πράγματα στη ζωή του. Αρχικά, σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία και δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Aarhus, όμως διαπίστωσε πως μια ζωή γεμάτη βιβλία δε του ταιρίαζε ιδιαίτερα, και έτσι ξεκίνησε την αναζήτηση για να εκπληρώσει τα όνειρά του. Έκτοτε, έχει διατελέσει brand manager σε δύο καφέ στη Δανία, έγινε σεφ,ασχολήθηκε επαγγελματικά με το modeling, και τώρα είναι σχεδιαστής. Το brand του, LIND DNA, αποτελεί την κορύφωση των ονείρων του: σχέδιο, marketing, παραγωγή και δημιουργία προϊόντων που αποτυπώνουν/αποπνέουν/αντανακλούν αυτό που αγαπά πραγματικά.

L SEPTEMBER

N Was there a particular project that acted as a launch pad / turning point for lind design?

No, not just a single project, but the idea behind LIND DNA is based on sustainability and design.

Sustainability is at the core of LIND DNA’s operations. Recycled materials are used for major parts of the designs, such as leather coming from used car seats or rubber from soles. These materials are then processed to give them the look and feel expected of high quality products like the ones designed by LIND DNA. Can you give us a little insight into your inner workings at the moment? Right at this moment I have turned my focus towards setting up the production necessary to manage the success we are experiencing with LIND DNA. Also, I have been following some leads from our PR strategy which have resulted in two new image catalogs and new packaging for our products.

What does a typical day in the life of Nikolas Lind involve? I can’t even figure that out myself sometimes! There is no normal day in my life at the moment. There are always new projects and new products. I just keep moving forward!

I

D

Συνέντευξη: Νέλλυ Σκουφάτογλου Interview: Nelly Skoufatoglou

Which contemporary creatives are you loving at the moment? Over the last few weeks music has been my greatest inspiration - Tyler the Creator, Earl Sweatshirt and Frank Ocean. Three inspiring individuals with a unique sense of creativity.

What would be your dream creative project?

I have a dream that one day I’ll be working with a friend of mine to create films, music and clothes - just pursuing our dreams and visions. He has already started, so maybe someday.

And what are you looking forward to? I am looking forward to getting LIND DNA onto the international design scene. Maybe win a Red Dot award, or something like that. I think we have the potential.

ISUUE 105

ikolai you are a model, a well-known model in Denmark. How long have you been modeling? I have been modeling for nearly two and a half years now, and traveling and living around the world for one and a half - meeting people and creating a network in the business. Now I have slowed the modeling a bit down because of LIND DNA, but I still occasionally do some work.

Who is you favorite fashion designer? Tom Ford. The elegance and unique style of a true gentleman, combined with a touch of high fashion.

What do you like to wear on a normal day?

Normally I wear mostly black, layer on layer. An oversizet-shirt, pull over and tight jeans. But I also have a weak spot for more colourful second hand shirts. I have a friend who is a designer, so I often wear his brand.

You are also involved in design. Tell us a few things about that. What is your focus? The entire mindset behind LIND DNA is deeply rooted in Danish design thinking. LIND DNA’s environmentally responsible approach, and the perfect marriage between exquisite quality and beautiful aesthetic expression, make LIND DNA a textbook example of Danish design.

- OZONRAW

N

Nikolai Lind has been many things in his lifetime. First, he studied contemporary literature and journalism at Aarhus University, but a life of books didn’t really suit him, and so he began quest to fulfill his dreams.Since then, he has been the brand manager of two cafes in Denmark, a chef, worked full time as a model and now a designer.LIND DNA is the culmination of his dreams; design, marketing, production and the creation of products which reflect his true passions.

OCTOBER

-

2013

p.54

M

A

R

I

- OZONRAW

-

ISUUE 105

Π

όσα χρόνια ασχολείσαι µε την τέχνη; Τα έργα σου µοιάζουν σαν σαν ένα κράµα ζωγραφικής και illustration. Aπό παιδί µου άρεσε να κάνω µουτζαλιές και να παίζω µε τα χρώµατα. Μετά από ένα µεταπτυχιακό στο Chelsea College of Art και ένα πτυχίο από την Καλών Τεχνών Αθήνας, συνεχίζω να παίζω αυτό το παιχνίδι τέχνης. Τα έργα µου µοιάζουν ένα κράµα από ωµές και άναρχες αλήθειες ψυχής- χύµα στο κύµα- που ίσως στο µέλλον γίνουν πολλά και διάφορα. Γιατί έφυγες από την Ελλάδα; Πιστεύεις πως υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες στο εξωτερικό; Το ταξίδι µου στο Λονδίνο, προέκυψε από ένα one way εισιτήριο που έβγαλα παρέα µε ένα κολλητό. Τώρα έχουν περάσει ήδη 2 χρόνια που είµαι εδώ, χωρίς να έχω επιστρέψει. Την Ελλάδα την αγαπώ και µου λείπει, όµως εδώ ανακαλύπτω συνεχώς καινούρια πράγµατα. Το Λονδίνο για µένα είναι έδαφς έµπνευσης και παρατήρησης. Περισσότερες ευκαιρίες; Ναι, υπάρχουν χωρίς να σηµαίνει αυτό ότι σου χαρίζεται κάτι. Τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι πιθανά. Ο ανταγωνισµός είναι µεγάλος. Η τέχνη θέλει κυνήγι, τύχη, µα πάνω από όλα δουλειά. Το έργο σου Dark Space No.8, τι ακριβώς πραγµατεύεται; Θα προσπαθήσω να το θέσω σύντοµα:Άνθρωπος και εξουσία. Εξουσία και µαγεία. “Απανθρώπιση” και µηδενισµός. ∆ηµιούργησα ένα installation µε ζωγραφικά έργα, γλυπτά καθώς και γλυπτικά αντικείµενα.

L

I

Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου; Ποια ρεύµατα ή και καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει (τεχνη, µουσικη, µοδα); Η δουλειά µου έχει πάντα µία διάθεση ελευθερίας και ίσως αναρχίας. Θα µπορούσε να χαρακτηριστεί ωµή και αντι-καλλιτεχνική. Αυτό που µε ενδιαφέρει είναι να δηµιουργώ και να µοιράζοµαι vibrations. Για την ώρα έχω κολλήσει µε τις ταινίες τρόµου, ακούω πολλή disco και φοράω second hand ρούχα. Αγαπηµένοι µου εµπνευστές αν µπορώ να το θέσω έτσι, οι Ηieronymous Bosch, Daniel Richter, Laure Prouvost, Clunie Reid, Lars Von Trier, David Lynch, Deaf center, The downlow radio, Alexander McQueen και αν συνεχίσω δεν θα σταµατώ. Συνηθίζεις να περνάς τα όρια και να σπας το φραγµό του «ωραίου», προκαλώντας ακόµη και µε εικόνες βίας ή σεξουαλικά σύµβολα. Ποιο είναι το µήνυµα που θέλεις να περάσεις προς τα έξω; Μέσα από τη δουλειά µου θέτω ερωτήµατα για το ποιοι είµαστε και πού πάµε. Τι επιθυµούµε ως όντα και πώς κινούµαστε ως προς αυτές τις επιθυµίες µας. Η βία βρίσκεται παντού, ο κόσµος που ζούµε είναι άγριος και σκληρός ενώ η σεξουαλικότητα στο µεγαλύτερο ποσοστό τραυµατισµένη. Χωρίς καµία ωραιοποίηση, το έργο µου προκαλεί είτε το ενδιαφέρον είτε την απέχθεια.

A

a n t i

-

a r t i s t

SEPTEMBER

Τι σε κάνει να ασφυκτιάς στη ζωή σου; Τι µπορεί να σε αποδυναµώσει και αντιστοίχως τι αισθάνεσαι πως σε γεµίζει ζωή και ενέργεια; Ασφυκτυώ µε τους ανθρώπους-δαίµονες-εξουσιαστές των άλλων.Αποδυναµώνοµαι όταν δεν ακολουθώ τον ήλιο. Γεµίζω ζωή και ενέργεια όταν βρίσκοµαι µε αγαπηµένα πρόσωπα στη φύση. Πώς θα περιέγραφες τη δηµιουργική σου διαδικασία; ∆ουλεύεις συνειρµικά; Έχεις µια ιδέα και αναπτύσσεις ένα σύνολο έργων γύρω από αυτήν; Ένα τραγούδι λέει: “Ι don t know nothing, Ι just got the blues”. Ξεκινώ πάντα µε µια ιδέα και ένα συναίσθηµα και στην διαδροµή δηµιουργούνται χίλια ερωτηµατικά. Όλα είναι ένα παιχνίδι, µέσα από το οποίο όλα γενιούνται µαγικά.

Η Μαρίλια είναι ζωγράφος. Στα 31 της, έχει αφήσει πίσω της την Αθήνα και ζει στο Λονδίνο όπου και εργάζεται. Η τέχνη της σκοτεινή, αντιδραστική, διαταραγμένα ερωτική, προκλητική ίσως προσπαθεί να ενώσει την εικόνα με τη ζωή δημιουργώντας συνθήκες μέσα από installations. Μία προσωπικότητα κατεξοχήν θετική, δημιουργεί αντιθέσεις με τα έργα της πολλές φορές ανατρέποντας την ίδια τη σημασία της λέξης «τέχνη».

ow long have you been involved with art?

Your work seems to combine painting and illustration. As a kid I liked to doodle and play with colors. After a post graduate course in the Chelsea College of Art and a degree from the Fine Arts School in Athens, I’m still playing the art game.

My work is a combination of raw and anarchic truths emanating from the soul that might morph into a variety of things in the future.

Why did you leave Greece? Do you think there are more opportunities abroad? My trip to London was the result of a one way ticket, that I got with a friend of mine. It’s already been two years now and I haven’t returned. I love and miss Greece, but I’m constantly discovering new things here. London is a place where I observe and get inspired. More opportunities? Yes, there are more here for sure, not that that means that you are handed anything on a plate. Nothing is easy and everything is possible. The competition is fierce.

You need to constantly chase after what you do, you need luck, but most of all it takes hard graft.

What’s your work Dark Space Number 8 all about? To put it simply. It’s about man and power.

Power and magic. Dehumanization and nihilism. I created an installation of paintings, sculptures and sculpted items.

H

S

R 2013

G p.55

T A

A

K

Συνέντευξη: Νέλλυ Σκουφάτογλου Interview: Nelly Skoufatoglou Φωτογραφία: Νικόλας Βεντουράκης Photography: Nikolas Ventourakis

What suffocates you? What can sap your strength and what fills you with energy? I feel suffocated by people-demons-usurpers of others.

I lose my strength when I don’t follow the sun. I’m filled with energy when I’m close to nature and the people that I love.

How would you describe your creative process? Do you work in a coherent manner? Do you have a central idea and build your work around it? A song says “I don’t know nothing, I just got the blues”. I start everything with an idea and an emotion and a myriad of questions form along the way. Everything is a game, in which everything is created magically.

OCTOBER

How would you describe your style? Which trends and artists have influenced you? My work is always colored by anarchy and a sense of freedom. You could class it as raw, anti-artistic.

What I’m interested in is creating and sharing vibrations. For the time being, I’m hooked on horror films, I listen to a lot of disco and I’m into second hand clothes. My favorite sources of inspiration are Ηieronymous Bosch, Daniel Richter, Laure Prouvost, Clunie Reid, Lars Von Trier, David Lynch, Deaf center, The downlow radio, Alexander McQueen and if I keep on I’ll never stop.

You often break the boundaries of what we regard as “nice” or “beautiful”, with images of violence or sexual symbols. What’s the message you’re trying to convey? Through my work I’m asking questions about who we are and where we are heading. What we want as creatures and how we move based upon our wishes. Violence is everywhere, the world we live in is wild and harsh, while sexuality itself is wounded to some extent. I don’t try and make things look nice. My work either intrigues or disgusts.

Marilia is a painter. Now 31, she has left Athens behind and lives in London where she does her work. Her creations are dark, subversive, disturbingly erotic, challenging, constantly trying to connect imagery and life itself through her installations. A positive personality herself, she creates contrasts through her work, often subverting the very nature of art itself.

-

O U

I -

D A

I

L Y

Τ

Z

Μίλησε µας για τη συµµετοχή σας στο ReMap και την συνεργασία σας µε την Kunsthalle Athena. Πώς εντάσσεται το IntheStudio στο αστικό ύφος του ReMap; Η συνεργασία µας µε την Kunsthalle Athena βοήθησε σηµαντικά να ολοκληρωθεί η µορφή του project. Τόσο η υποστήριξη από την οµάδα της Κ.Α. όσο και η παρουσίαση του όλου εγχειρήµατος στον συγκεκριµένο χώρο ήταν καταλυτικής σηµασίας για το τελικό αποτέλεσµα, µε το οποίο είµαστε πολύ ικανοποιηµένοι. Το Remap είναι µια πλατφόρµα που αντανακλά υψηλές οργανωτικές δεξιότητες , προγραµµατισµό, και επιλογές που το τοποθετούν στο χάρτη της διεθνούς εικαστικής σκηνής. Ανεξάρτητα από τον αµφιλεγόµενο χαρακτηρα του δεν παύει να είναι µια πλατφόρµα που προβάλλει την αθηναϊκή εικαστική σκηνή και βοηθά στη καλλιτεχνική συνοµιλία εγχώριων και ξένων καλλιτεχνών . Ποιοι είναι οι στόχοι και τα σχέδια σας για την εξέλιξη του IntheStudio και του Daily Lazy Projects µελλοντικά; Η καταγραφή που συνεχίζει να γίνεται στο blog θα τροφοδοτήσει µελλοντικά project. Στις 19 Σεπτεµβρη θα παρουσιασουµε στην CAN gallery την εκθεση µε τίτλο Thrills and Chills σε συνεπειµέλεια µε την Χριστίνα Ανδρουλιδάκη.

Y

SEPTEMBER

A

- OZONRAW

L

Υπάρχουν κάποια συγκεκριµένα κριτήρια επιλογής των καλλιτεχνών που συµµετέχουν στο IntheStudio? Για τις ανάγκες της έκθεσης προσπαθήσαµε να συνδυάσουµε όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές εικαστικές µορφές που όλες όµως συγκλίνουν θεµατικά και αναφέρονται σε καταστάσεις έρευνας, διαδικασίας εφαρµογής, προετοιµασίας και τρόπου σκέψης. Ποια είναι η σηµασία της παρατήρησης της καλλιτεχνικής δηµιουργίας στα πρώιµα στάδια, τόσο για τον θεατή όσο και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη; Εχει ενδιαφέρον να ακούσεις την ιστορία πίσω από το καλλιτεχνικό έργο. Τεχνικές διαδικασίες, λεπτοµέρειες και πληροφορίες που απαρτίζουν έµµεσα ή άµεσα το έργο, βοηθούν τελικά στον σχηµατισµό µιας ολοκληρωµένης εικόνας γύρω από αυτό. Για τον ίδιο τον καλλιτέχνη η διαδικασία που περιγράφεις είναι εξωστρεφής και εποµένως εξυπηρετεί αρκετά στο να επικοινωνηθεί η δουλειά του στο ευρύ κοινό.

ISUUE 105

ο IntheStudio ανοίγει τις πόρτες στους χώρους δηµιουργιας a.k.a studios των καλλιτεχνών, κάτι που δεν έχουµε συχνά την ευκαιρία να δούµε ως κοινό. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Η ιδέα αυτή ξεκίνησε το 2011 ως µια καταγραφή στο daily lazy blog και φτάνουµε στο σήµερα µετρώντας ήδη 143 συµµετοχές. Θέλαµε να παρουσιάσουµε καλλιτέχνες µέσα από το χώρο του στούντιο, σε µία εγκατάσταση που δίνει αρκετές πληροφορίες για το έργο ενός καλλιτέχνη και την πρακτική του. Η εκθεση IntheStudio στην Kunsthalle Athena παρουσιάζει ουσιαστικά ένα µέρος απο αυτήν την καταγραφή, σε φυσικό χώρο Το IntheStudio είναι ένα ongoing live project. Πώς καταφέρνετε να το διατηρείτε ζωντανό προσεγγίζοντας ξένους αλλά και εγχώριους καλλιτέχνες; Ναι, είναι ένα ongoing project και αυτό το κάνει πολύ ενδιαφέρον για εµάς καθώς χρειάζεται συνεχή ερευνα. Προσκαλούµε φίλους καλλιτέχνες ή και άλλους των οποίων το έργο γνωρίζουµε στο διαδύκτιο. Ανακαλύπτουµε συνεχώς νεους εικαστικούς και αυτό βοηθάει πολύ την εξέλιξη του project.

Το Daily Lazy Projects δημιουργήθηκε το 2011 και αφορά στη διοργανωση εκθέσεων μέσα απο τις οποίες δίνεται στην ομάδα η δυνατότητα να παρουσιάσει το έργο καλλιτέχνων που την εμπνέουν καθώς και να δημιουργήσει μια πλατφόρμα για συνεργασίες και διάλογο. Το Daily Lazy είναι το «καλλιτεχνικό παιδί» του Γιώργου Σταμκόπουλου, του Στέλλιου Καραμανώλη, του Διονύση Καραμανώλη και της Tula Plumi.

Daily Lazy Projects was founded in 2011 and it busies itself with organizing exhibitions,through which they can showcase the work of artists that the group is inspired by, as well as creating a platform for collaborations and artistic diaologue. Daily Lazy is the brainchild of Yiorgos Stamkopoulos, Stelios Karamanolis and Tula Plumi.

I

ntheStudio opens the doors, through which we can look upon the creative spaces that artists use. How did the idea come about?

We first had the idea in 2011, using it in our daily lazy blog, and today we have notched up 143 presentations. We want to present artists within a studio space, in an installation that provides ample information concerning their work and how they operate. The IntheStudio exhibition at Kunsthalle Athena, presents a fragment of that process, in a natural space.

IntheStudio is an ongoing live project. How do you manage to keep it going? Yes, it’s an ongoing project, which makes it very interesting for us, as we have to constantly research it. We invite friends or other artists that we get to know though the internet. We continuously discover new visual artists and this greatly assists the evolution OCTOBER of the project.

Are there specific selection criteria for the artists that take part in IntheStudio? For the purposes of the exhibition, we tried to combine

as many different forms of visual art as we could.

However, they all converge on a common topic which looks upon research conditions, application procedures and ways of thought.

What’s so important about observing the creative process in its early stages, not only for the viewer but for the artist as well? It’s interesting to hear the story behind each piece of work. The technical processes, the details and information that are directly or indirectly connected to a piece of work and ultimately assist in the formulation of its final shape. For the artist himself, the process is there for all to see to begin with and thus it helps him to better communicate it with a wide audience.

Tell us about your ReMap participation and your collaboration with Kunsthalle Athena.

How does IntheStudio fit in with the urban profile that ReMap has? Working with Kunsthalle Athena significantly helped in giving the project its final form. Their support and the way that the proj-

2013

i n

p.60

t h e

s t u d i o

ect was presented there, was of vital importance and we were very pleased with how it all turned out. ReMap is a platform that reflects high quality organizational and programming qualities, and the efforts projected there make it standout in the international visual arts scene. Despite its controversial nature, it remains a platform that showcases the Athenian visual arts scene and helps further artistic dialogue between local and international artists.

What are your goals and plans inasmuch as the further evolution of IntheStudio and Daily Lazy Projects in general? The continuation of the blog will help fuel future projects. We will be presenting an exhibition titled Thrills and Chills at the CAN gallery on the 19th of September, with Christina Androulidaki co-curating. Συνέντευξη: Χριστίνα Κοβαίου Interview: Christina Coveou Φωτογραφία: Γιάννης Παπαναστασόπουλος Photography: Yiannis Papanastasopoulos

V A

Εκτός από το χορό ποιοι άλλοι αφηγηµατικοί κώδικες χρησιµοποιούνται; Θεωρήσαµε ότι η σιωπή αποτελεί µια πολύ ισχυρή δύναµη που µας υποχρεώνει να διεισδύσουµε σε άλλους κώδικες επικοινωνίας και επαφής , που και σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω ότι είναι αναγκαία. Γι’ αυτό επιλέξαµε να εκφραστούµε κυρίως µέσα από το χορό και την µουσική- που κατέχει δραµατουργικό ρόλο στην παράσταση κλείνοντας µε ένα κείµενο σε ελεύθερη απόδοση από µια σκηνή του έργου «Παιχνίδια Σφαγής». Σκεφτήκαµε ότι είναι µια πολύ καλή αφορµή για επιστροφή στην ουσία της επικοινωνίας, της ύπαρξης της συνύπαρξης µε τον άλλον. Με ποιο τρόπο σωµατοποιείται η επιδηµική κοινωνική κατάρρευση στο Domino; Κινούµαστε κυρίως προς την διερεύνηση του τρόπου µε τον οποίο λειτουργούµε ως κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό και επισηµαίνουµε ότι όλο αυτό µοιάζει µε απόπειρες επαναλειτουργίας του κοινωνικού συνόλου, περνώντας µέσα από διάφορα στάδια

SEPTEMBER

ISUUE 105

T A S

πάρχει σύνδεση ανάµεσα στο έργο και στην περιρρέουσα κοινωνική ατµόσφαιρα; Θα έλεγα ότι το έργο είναι επίκαιρο χωρίς ωστόσο να είναι ειδησεογραφικό, µε την έννοια ότι προέκυψε µέσα από την ανάγκη την δική µου και της οµάδας να καταπιαστούµε µε κάτι που µας πονάει και που θεωρούµε ότι πρέπει να το θέσουµε ως ερώτηµα αυτή την στιγµή σε αυτό το χώρο και το περιβάλλον που ζούµε, χωρίς κανένα άλλο είδους σχόλιο ή συµπέρασµα σχετικά µε αυτό που συµβαίνει και µε αυτό που ονοµάζουµε «κρίση». Πως ορίζεται η πτώση στην παράσταση; Για µένα η πτώση δεν είναι απαραίτητα ένα τέλος αλλά µια αρχή πραγµάτων. Κάτι δηλαδή που φέρει δηµιουργία, µεταµόρφωση, που αποτελεί το πέρασµα σε κάτι άλλο, που προσφέρει µια νέα ανάταση. Με αυτή την έννοια την χρησιµοποιούµε και στην παράσταση και µε αυτή την έννοια «παίζουµε» σε όλα τα επίπεδα, από το πολύ απλό, πρακτικό και ειρωνικό χιούµορ που συνδέεται µε την πτώση από την ταράτσα µέχρι το πολύ συµβολικό επίπεδο, της αλυσιδωτής αντίδρασης πραγµάτων, τον τρόπο δράσης και την απόπειρα ύπαρξης του ατόµου µέσα στην κοινωνία και µε τον φόβο ή την απειλή αυτής της πτώσης.

που σκοπό έχουν να φέρουν το σύνολο και το κάθε άτοµο ξεχωριστά µέσα από τον τρόπο αντίδρασης τους σε επαφή µε το «εγώ» του, τόσο σε επίπεδο ενστίκτου όσο και σε επίπεδο λογικής. Για µας όλο αυτό νοµίζω ότι έχει να κάνει πολύ µε τον φόβο και την απειλή του τέλους. Ποιο είναι το κεντρικό ερώτηµα που τίθεται και ποια είναι δική σας πρόταση; Νοµίζω ότι το βασικό ερώτηµα συνδέεται µε την έννοια και την δηµιουργία της ατοµικής ταυτότητας µέσα σε στο σύγχρονο, οµοιόµορφο, κατευθυνόµενο κοινωνικό περιβάλλον. Άρα µιλάµε για την προσπάθεια διατήρησης της ατοµικής ταυτότητας µέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων, που συνιστά το πλήθος σε αντίθεση µε την µάζα. Μέσα σε όλα αυτά η δική µας πρόταση είναι η επαφή και ουσιαστικά ο έρωτας ως µια πιθανή αρχή της µεταµόρφωσης του εγώ σε εµείς. Πως θα περιέγραφες το Domino µε µια φράση; «Όταν είσαι µέσα στα σκατά ως το λαιµό δεν µένει παρά να τραγουδάς!». Σ. Μπέκετ

S I S

Υ

- OZONRAW

Με φόντο την Ακρόπολη, βασικό άξονα το χορό και πρώιμες ηχογραφήσεις του 19ου & 20ου αιώνα από την παράξενη άρια του Henry Purcell “The Cold Song”, από την Βρετανική μπαρόκ όπερα του 17ου αιώνα «Βασιλιάς Αρθούρος» ως την φόλκ εκτέλεση του “Where did you sleep last night” ή «In the Pines” από τον Lead Belly να συνεπικουρούν την αφήγηση, μια χορωδία ανθρώπων εμφανίζεται στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου, φορώντας ομοιόμορφες γκρι σκούρες φόρμες εργασίες, που παραπέμπουν σε ένα αόριστο, φουτουριστικό χωροχρόνο. Κάπως έτσι ξεκινά η νέα δουλειά των VASISTAS, Domino, ρωτώντας: «Τι μπορεί να συμβεί πριν από την πτώση;».Το Ozon Raw συνάντησε την Αργυρώ Χιώτη στο χώρο των προβών και εκείνη μας παρέσυρε στα μονοπάτια της σιωπής, ως ανάγκη επαναλειτουργίας του εγώ και του εμείς μέσα από τον έρωτα και την ανθρώπινη επαφή.

s there a connection between the project and the overall social climate? I’d say that our work is of its time, without finding its basis in the news. It grew out of the group’s need to focus on something that is troubling and hurtful to us, and we wanted to ask this question in the space and environment we occupy, with no further need for commentary or explanation inasmuch as the crisis we are going through is concerned.

How is the fall defined in the show? For me, the fall is not necessarily an end, but rather a beginning. Something that may bring about creation, metamorphosis, something that provides a passage from one state to the next, something that may provide an uplifting state of sorts. It is in that respect that we use it in our show and through it, access a variety of levels. From the very simple and literal ironic humor that connects with the actu-

I al fall from the roof, all the way to the very symbolic level, the chain reaction and the attempt of the individual to exist within a social structure, all the while dealing with the fear and threat of such a fall.

What other story telling modes are used, outside of dance? We believe that silence is a very strong force, that pushes us to access other codes of communication and connection, something which I find crucial even on a personal level. This is why we chose to mostly express ourselves through dance and music, which plays a dramatic role in our show, concluding with a text inspired by a scene from “Slaughter Games”. We thought it was a good opportunity to return to the very essence of communication, that is to say co-existing with those around you, next to you.

What is the main question posed by the show and what is your proposition? I think the main question is one connected with the meaning and creation of individual identity, within a modern and uniform social environment. So we’re essentially talking about trying to maintain individual identity

”the

Συνέντευξη: Δέσποινα Ραμαντάνης Interview: Despina Ramandani Φωτογραφία: Χρήστος Τζήμας Photography: Christos Tzimas

within a mass of people. Within all this, our proposition is connection and love as a possible start of transforming the “I” into “us”.

How would you describe Domino in a single phrase? “When you’re in shit up to your neck, there’s nothing left to do but sing”. Samuel Beckett

With the Acropolis as the backdrop, dance as the main driving point and sound recordings from the 19th and 20th century helping the story along, a chorus of people gather on the roof of the French Institute, wearing uniform work overalls that transports us to a futuristic timescape. This marks the beginning of Domino, the new VASISTAS project, which asks: “what might happen after the fall?” OZON Raw met up with Argyro Chioti at the group’s rehearsal space and she took us on a path of silence, through which one rediscovers the “I” and the “us”, with the help of love and human connection.

domino: fa l l

i s o n ly t h e b e g i n n i n g . . .”

OCTOBER

2013

p.62

P

E

-

Π

οιά είναι η ιστορία του Spectralfire; Πώς προέκυψε και τι κρύβεται πίσω από το όνοµα αυτό; Το Spectralfire ξεκίνησε το 2006 ως side project του κιθαρίστα & ιδρυτικού µέλους των Modrec, Λάµπη Κουντουρόγιαννη, µε αφορµή την συµµετοχή στο µουσικό φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών µε τίτλο Burnt festival που έλαβε χώρο στο Μικρό Μουσικό Θέατρο. Έκτοτε µέσα απο διαρκή ηχητικό πειραµατισµό, κάποιες συναυλίες και προσθήκες µελών, τον Οκτώβρη του 2012 ήρθε στην ζωή το οµώνυµο πρώτο album. Το όνοµα βρίσκεται στους στίχους του Quarantined των At The Drive In µέσα απο το καταπληκτικό Relationship Of Command που λέει “...A single spark can start a spectral fire...”. Ακόµα επίκαιρο. Από που αντλεί έµπνευση το project Spectralfire; Η έµπνευση για µένα βρίσκεται µέσα σε ωραίες µουσικές, βιβλία, συζητήσεις, ταινίες, ξενύχτια, έρωτες βέβαια, επιτυχίες, αποτυχίες, φιλίες και γενικά στα καλά και κακά πράγµατα που µας φανερώνει η ζωή. Αν µπορούσες να βάλεις φωτιά σε κάτι προκειµένου να το δεις να γίνεται στάχτες τι θα ήταν αυτό και γιατί; Στο παλιό µου κασεττόφωνο που µάσαγε συνεχώς τα αγαπηµένα µου mixtapes! Σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο σε οποιαδήποτε µορφή εξουσίας µας καταπιέζει και µας συρρικνώ-

C

T

νει. Μεταφορικά θα την έβαζα στις καρδιές και τα µυαλά των ανθρώπων µήπως και ξυπνήσουµε λίγο και πάρουµε επιτέλους την κατάσταση και τον νόµο στα χέρια µας . Θα ήθελα να µου περιγράψεις την πιο όµορφη εικόνα που αντίκρυσες ποτέ στην πόλη της Αθήνας. Ο χάρτης των Κυθήρων σε µαγαζί µε τουριστικά είδη κάπου στο κέντρο! Μου αρέσει πολύ η Αθήνα παρόλα αυτά. Υπάρχουν ελληνικές µπάντες/Έλληνες καλλιτέχνες που να θαυµάζεις και να θέλεις ενδεχοµένως να συνεργαστείς; Υπάρχουν καταπληκτικές µπάντες στην Ελλάδα! Ενδεικτικά we.own.the.sky , blame Kadinsky, viper vikings, this is nowhere, dot message, Larry gus, Silly boy, - OZONRAW moa bones και πάρα µα πάρα πολλοί άλλοι που ποτέ δεν ξέρεις πως µπορεί να τα φέρει η ίδια η ζωή και αύριο µεθαύριο να συνεργαστούµε! Στο κοµµάτι “This Mess” υπάρχει ένας στίχος που λέει “We gotta wake up and depart from this mess or make it a greater one”. Τελικά τι κάνουµε; Οι στίχοι έχουν γραφτεί εδώ και πολύ καιρό και ουσιαστικά είναι ένα δίληµµα που είχα θέσει στον εαυτό µου. Είµαι ακόµα εδώ, άρα υποθέτω οτι διάλεξα την κουρτίνα 2...

R

A

ISUUE 105

F

I

R

E SEPTEMBER

Oι Spectralfire είναι το ντεμπούτο- solo project του Αθηναίου μουσικού και συνθέτη Λάμπη Κουντουρογιάννη, γνωστού και από την ελληνική post punk μπάντα, Modrec της οποίας ήταν συνιδρυτής και κιθαρίστας. Όλα ξεκίνησαν από μία live εμφάνιση στο Small Music Theatre κατά τη διάρκεια του ‘Burnt Festival’, το 2007. Ακολούθησε μια σειρά από επιτυχημένες εμφανίσεις, όπως στην Ευρωπαική Ημέρα Μουσικής το 2008 και κατόπιν το άνοιγμα της συναυλίας του Patrick Duff (Strangelove) μαζί με τους Serpentine.

S

L

-

hat’s the story behind Spectralfire? How did it come about and what’s behind that name? It started in 2006, as a performance for the “Burnt Festival”. It then continued to look for itself sonically, swapping members and playing live, until in 2012 it managed to put together a debut album. The name comes from a lyric in At The Drive In’s song Quarantined, from their fantastic album “Relationship of Command”. “...A single spark can start a spectral fire...”. Still quite apt.

Where does the project get its inspiration from?

Inspiration comes from good music, books, talks, movies, going out, falling in love of course, successes, failures, friendships, basically anything good or bad that life bring us.

If you could set fire to something and watch it crumble into ashes, what would that be and why? My old tape deck, because it constantly destroyed my favorite mix tapes!

On a sociopolitical level, any form of power that oppresses and shrinks us. Metaphorically speaking, I’d set fire to the minds of people, just so they could wake up and take their lives, our laws and our current situation into their own hands.

W s p a r k i s e n o u g h

OCTOBER

2013

p.64

Spectralfire is the debut solo attempt of Athenian musician and composer Labis Koudourogiannis, well-known for his work with post-punkers Modrec, a band that he co-founded and played guitar for. It all started with a live performance at the Small Music Theatre, during the “Burnt Festival” in 2006. A series of successful performances followed, the highlights being the European Music Day in 2008 and the support slot for Strangelove’s Patrick Duff, where he played along side Serpentine.

Συνέντευξη: Νατάσα Κούμη Interview: Natasa Koumi Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Καρτελιάς Photography: Konstantinos Kartelias

What’s the most beautiful image that you have come across in Athens? A map of Kithira in a souvenir shop somewhere downtown! I do like Athens a lot. Are there any Greek bands or artists that you admire and would like to work with?

There are some great bands in Greece! Bands such as we.own.the.sky, blame Kadinsky, viper vikings, this is nowhere, dot message, Larry gus, Silly boy, moa bones and a whole lot more than you never know when you might meet and eventually work with!

In your song “This Mess”, there’s a lyric that says “We gotta wake up and depart from this mess or make it a greater one”. So what do we do? Those lyrics were written a long time ago and they were essentially a dilemma I posed for myself.

I’m still here, so I guess I went with the second option…

a

C

A

Π

αρότι είστε σχεδιάστρια αντρικών ρούχων κερδίσατε το Chloe Award, σχεδιάζοντας µονάχα ένα γυναικείο ρούχο. Σκέφτεσθε να δηµιουργήσετε κάποια γυναικεία συλλογή στο εγγύς µέλλον; Εννοείται, µπορεί το πλάνο να ήταν να σχεδιάζω για άντρες, µα στο παρελθόν έκανα και γυναικεία ρούχα. Η πρόκληση είναι να δηµιουργείς καινούργια πράγµατα, είτε για άντρες είτε για γυναίκες είναι το ίδιο. Κατά την άποψή σας ποιό είναι το σηµαντικότερο κοµµάτι στην αντρική γκαρνταρόµπα; Το παντελόνι! Πρέπει να είναι κοµψό, µε ωραίες τσέπες και µε ωραίο καβάλο. Ο τίτλος της συλλογής σας,“Τhe Boy Vanishes”, γεννά πολλά ερωτήµατα. Ποία είναι η κεντρική της ιδέα; Λατρεύω την ιδέα του να λίωνεις ένα αντικείµενο µε ένα άλλο (όπως η σιλικόνη στη συλλογή µου), όπως επίσης να σβήνω µέρη του ενδύµατος. Ήθελα να εξαφανιστώ µέσα στο κόσµο των αδελφών µου. Συνεπώς η συλλογή σας ήτο µια απόπειρα να «µπλεχτείτε» στο κόσµο και στα ρούχα των αδελφών σας. Αυτοί αποτελούν την κύρια έµπνευσή σας; Λατρεύω τη ρουτίνα της καθηµερινότητας, οτιδήποτε µας περιβάλλει: οι άνθρωποι

Απέσπασε –μαζί με θετικές κριτικές το Chloe Award από το Hyeres Festival, που διεξάχθηκε τον Ιούλιο του 2013.Η συλλογή της χαρακτηρίζεται από τα περίτεχνα patterns,τις λεπτομέριες από σιλικόνη και την ιδιαίτερη χρωματική παλέτα.Η ελβετικής καταγωγής Camille Kunz,αναζητά τη χαμένη παιδικότητα –τόσο τη δική της,όσο και των αδελφών της μέσα από τα σχεδιά της.

M

I

L

K

U

N

L

E

τα τοπία ακόµα και τα µέσα µαζικής µεταφοράς. Στη συγκεκριµένη συλλογή, επικεντρώθηκα στο τρόπο µε τον οποίο ντύνονται τα αδέλφια µου και πόσο συνηθισµένο µπορεί να είναι αυτό. Πως φαντάζεσθε τον εαυτό σας σε 5 χρόνια; Ας ελπίσουµε µε µια καλή δουλεία. Τα ακροδάχτυλα των µοντέλων ήταν βαµµένα µε παστέλ πράσινη µπογία. Έγινε για να δηµιουργήσει αντίθεση µε τα καφετί σύνολα ή είχε κάποια άλλη σηµασία; Συνδέεται µε την πρώτη εικόνα από το moodboard µου, όπου απεικονίζεται ένα χέρι βουτηγµένο ως τη µέση σε µπλέ µπογία. Αυτό ήταν το ξεκίνηµα της έρευνάς µου. Υπήρξατε αγοροκόριτσο; Ναι. Αλλά ονειρευόµουν ότι σύντοµα θα γίνω γυναίκα.

Z

ven though you are a menswear designer, you won the Chloe Award by designing a single woman’s outfit. Any plans for launching a line of womenswear in the near future? Of course my formation was to design for men, but I’ve always done womenswear before and for myself. The challenge is to design new things, for men and for women; it’s all the same in the end!

In your opinion what is the most important garment in a man’s wardrobe? Trousers! They have to be cool, with nice pockets and a nice crotch The Boy Vanishes is a very intriguing title for a collection. What was the main idea for the concept? I love the concept of trying to melt one material into another (like the silicon in my collection) and, also, to erase parts of clothes. I myself also wanted to vanish into my brothers’ world.

Hence your collection was an attempt to blend into your brothers’ clothes. Do you consider them your muses? I love the daytime banality which surrounds me; people, places or public transport. For this collection, I was intrigued by the way my brothers were getting dressed, and how ordinary that could be.

How do you imagine yourself in 5 years?

Hopefully with a good job!

E

t h e

b o y

Συνέντευξη: Δανάη Τερζάκου Interview: Danae Terzakou

The finger-tips of the models were painted grayish green. Was that in order to create a contrast with the brown garments, or did it have a different meaning? That was in relation to one of the very first mood pictures I had, of a half dipped hand painted in blue. That was the starting point for my research.

Were you a tomboy? Yeah, but I was dreaming of becoming a woman fast

- OZONRAW

Won-along with positive reviews-Chloe Award from Hyeres Festival, held in July 2013. The collection is characterized by intricate patterns, the details of silicone and the particular color palette. The Swiss origin Camille Kunz, searches for the lost childhood – both her own and her ISUUE 105 brothers-through the plans.

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

v a n i s h e s

p.66

O

N

Π

ώς προέκυψε η ενασχόλησή σας µε το χορό και κατά πόσο αυτή σας διαµόρφωσε ή σας άλλαξε. - Ιωάννα: Όταν ήµουν µικρή περνούσα συχνά µε τη µητέρα µου µπροστά από µία σχολή χορού. Άκουγα τη µουσική και έβλεπα µέσα από µία τρύπα τα άλλα παιδιά να χορεύουν. Ήθελα κ εγώ και έτσι ξεκίνησα. Ο χορός είναι ένα κοµµάτι µου. Αν δεν ασχολούµουν µε το χορό θα ήµουν διαφορετική. Πώς θα ήµουν δεν ξέρω-µπορεί και καλύτερη. -Τάσος Καρ.: Ορίζω τον εαυτό µου µέσα από το χορό. Με έχει διαµορφώσει και επηρεάσει σε µεγάλο βαθµό. ∆εν ξέρω πως θα ήµουν αν δεν ασχολιόµουν επαγγελµατικά µε το χορό. - Τάσος Κου.: Χωρίς να το ξέρω ή να το επιδιώκω συνειδητά, κάπου ανάµεσα στα έπιπλα του καθιστικού και τον περιορισµένο χώρο του υπνοδωµατίου µου. Στην αρχή πίστευα πως χορευτής είναι µια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό που έπρεπε να αναπτύξω και να διαµορφώσω αλλά στη συνέχεια µάλλον µε διαµόρφωσε, σε όλα τα επίπεδα. Το σώµα ψεύδεται ασυστόλως - πρέπει να µοχθήσει κανείς για να καταφέρει να εκφραστεί πέρα από τα θεσπισµένα πλαίσια και τους κώδικες, να µεταφέρει αυτούσια αυτό που τον αφορά προσωπικά. Αυτό δε σηµαίνει πώς δε σέβεται τη “γλώσσα” του χορού, αλλά µάλλον ότι µπορεί πλέον να τη χρησιµοποιήσει για να αρθρώσει πιο σηµαντικά πράγµατα γύρω από την τέχνη του. Τι άλλο πρέπει να διαθέτει ένας χορευτής -πέρα από δεινές χορευτικές ικανότητες, προκειµένου να πετύχει; Χρειάζεται να καλλιεργηθεί

R

A

E

d r e a m s

w i t h i n

η ικανότητα της προσωπικής κίνησης.Να διαφέρει, να έχει χαρακτήρα και να προτείνει πράγµατα στη δουλειά. Να είναι ταπεινός και να δουλεύει σκληρά-το ανέφερα και προηγουµένως αλλά έχουν υπάρξει πολλά ταλέντα που χάθηκαν γιατί δε πείσµωσαν και δεν προσπάθησαν όσο κάποιοι άλλοι λιγότερο “προικισµένοι”. Οι επίκτητες δεξιότητες που µπορεί να αναπτύξει ένας χορευτής, δεν είναι το µοναδικό ζητούµενο αλλά η ευφυΐα εκείνη (σωµατική και πνευµατική) που θα τον (καθ)οδηγήσει στα σωστά ερωτήµατα γύρω από την τέχνη του. Η εκπαίδευση αντί να θέτει στους χορευτές τα σωστά ερώτηµα προσφέρει έτοιµες απαντήσεις. Έτσι, τα παιδιά στην τάξη αποκρίνονται “ξέρω να χορεύω” αντί να ρωτούν “γιατί χορεύω;”. Υπάρχει κάποιο µουσικό θέµα ή έργο που να αποτελεί για εσάς απωθηµένο; Αν ναι, ποιο είναι αυτό και πώς φαντασιώνεστε την ιδανική χορευτική του απόδοση. Απωθηµένο δεν θεωρούµε πως έχουµε. Ιδανική χορευτική απόδοση είναι ίσως η εξίσωση του να περνάνε καλά και δηµιουργικά οι χορευτές στις πρόβες και στη σκηνή, µα και ο θεατής καθώς παρακολουθεί το

-

I

a

d r e a m

έργο να επικοινωνεί µε αυτό, µε το δικό του τρόπο. Πέρα από το φαντασιωτικό κοµµάτι, είναι περισσότερο υλικός ο µόχθος του χορευτή. Υπάρχουν ωστόσο άπειρες πηγές έµπνευσης, λιγοστές ιδέες και δυστυχώς µόνο µία ζωή. Αν ο κόσµος τελειώνε αύριο, µε τι φιγούρα θα τον αποχαιρετούσατε; - Ιωάννα: Με µία κίνηση εκτός βάρους µέχρι να µην υπάρχει βαρύτητα.

- Τάσος Καρ.: Θα του έλεγα το δικό µου αντίο µε φιγούρες από την προσωπική µου έρυνα που έχω φανταστεί ,αλλά δεν τις έχω δοκιµάσει γιατί φοβάµαι µην τραυµατιστώ ανεπανόρθωτα! - Τάσος Κου.: Αν ο κόσµος τέλειωνε αύριο, θα συντονιζόταν έστω για µια φορά, σε µία και µόνο ύστατη δράση: το τέλος. Αυτό από µόνος του δεν µπορεί να το κάνει κανείς χορογράφος, άρα κάθε σχόλιο θα ήταν περιττό.

The «I dreamt of three that were dreaming the other two each» performance, is hosted by the Metaneira Dance studio. Inspired by said phrase, taken from a Dimitris Dimitriadis’ text named «The four dreams», the dance trio came up with this idea of a performance that was not born from the usual 2+1 combination (duet+solo)- but acts as a symbolic game, in order to achieve a certain paradox effect we come across in dreams.

SEPTEMBER

N

ow did your relationship with dance come about and how much has it changed or shaped you? - Ioanna: When I was younger, I would often pass by a dance school with my mother. I could hear the music coming from inside it and I could male out other children dancing in there. I wanted it, for myself so I started. Dancing is a part of me. If I wasn’t a dancer, I would be a very different person. I don’t know what kind of person, maybe a better one. - Tasos Kar: I define myself through dance. It’s shaped me and defined me to a significant degree. I don’t know where I’d be if I wasn’t a professional dancer. - Tasos Kou: It happened without me knowing or going after it particularly, somewhere in the space between the living room and the confined space of my bedroom. I used to think that a dancer was a quality, a characteristic I had to develop and define, but in the end, it was dance that shaped me, on all levels. The body lies all the time, you have to really push yourself to make it express itself beyond the established codes and principles, to truly convey its personality. This is not to say that it does not respect the “language” of dance, but rather that through it, it can use the medium to better express the important things surrounding the art itself.

ISUUE 105

M What else does a dancer need to have, beyond a keen set of dancing skills, in order to make it? He needs to develop his own personal sense of movement. You need to stand out, to have definite character and to able to propose ideas. You need to be humble and work hard, a point I mentioned earlier, but there have been so many talented dancers that have fallen off the radar, simply because they were not willing to try as much as other, less talented colleagues. The skills a dancer can develop are not the only important thing needed, but also the intelligence, both physical and mental, that will drive the dance to ask the right questions of his art. Education, instead of offering the right questions, simply offers ready answers. So most kids in class will say “I know how to dance”, rather than ask “why do I dance”.

Is there a musical piece or body of work that you would really like to get to grips with? If so, what is it and how would you ideally depict it?

We don’t think there is. An ideal depiction of a project I guess, is the one where the dancers have an equally good time at rehearsals and on stage and where the viewers also manage to connect

E

E

I

Συνέντευξη: Νατάσα Κούμη Φωτογραφία: Μάνος Κατσαπρίνης Interview: Natasa Koumi Photo by: Manos Katsaprinis

with it in their own way. There are however infinite sources of inspiration, few ideas and unfortunately only one lifetime If the world ended tomorrow, what movement would you use to say goodbye to it? - Ioanna: With a weightless move. - Tasos Kar: I’d say goodbye with moves from my own imagination, but ones I have not yet tried since I’m worried I might permanently injure myself! - Tasos Kou: If the world ended tomorrow, it would for once be in sync in one final action: the end. No choreographer could come close to that so any further comment is pointless. Ιωάννα Τουμπακάρη (χορεύτρια) Τάσος Καραχάλιος (χορευτής) Τάσος Κουκουτάς (δραματουργός)

- OZONRAW

H

Στο Στούντιο Χορού Μετάνειρα ανέβηκε η χορευτική παράσταση: “Ονειρεύτηκα τρεις που ονειρεύονταν τους άλλους δύο ο καθένας”. Με αφορμή την παραπάνω φράση - δανεισμένη από ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, “Τα τέσσερα όνειρα”, η ομάδα πειραματίστηκε πάνω στην ιδέα του χορευτικού τρίο, όχι ως συνθήκη που προκύπτει από τον κοινότοπο συνδυασμό 2+1 (ντουέτο-σόλο), αλλά ως προϋπόθεση για να πετύχουμε μια παραδοξότητα και ένα συμβολικό παιχνίδι, ανάλογο με εκείνο των ονείρων.

T A

R

OCTOBER

2013

p.68

A

D

I

S

-

Το DISPOSE αποτελεί μια online έκδοση που περιέχει φωτογραφίες, oι οποίες έχουν τραβηχτεί με φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης. Διανέμουμε τις μηχανές σε επιλεγμένα άτομα απ’όλο τον κόσμο και τους ζητάμε να αποτυπώσουν τη προσωπική τους διήγηση μέσα από μια 24ώρη καταχώρηση φωτογραφιών. Κάθε δεύτερη εβδομάδα εκδίδουμε τέσσερα «φωτό-δοκίμια», τα οποία έχουμε επιμεληθεί οι ίδιοι, στο DISPOSE.co.

Π

ως σας γεννήθηκε η ιδέα για το Dispose; Από συνήθεια δηµιουργούσαµε και συλλέγαµε φωτογραφίες, παρόλα αυτά, η δηµιουργία ακόµη και ενός µικρού αριθµού υψηλής ποιότητας και πρωτότυπου περιεχοµένου, απαιτεί εντατική εργασία, χρόνο και χρήµα. Θέλαµε να έχουµε µια παγκόσµια µατιά, οπότε δουλέψαµε πάνω σε µια εναλλακτική λύση: τη δηµιουργία περιεχοµένου όπου τα θέµατα των ιστοριών, λειτουργούν ταυτόχρονα και ως συγγραφείς. Με ποιά κριτήρια γίνεται η επιλογή των φωτογράφων/ συνεργατών σας; Ψάχνουµε ενδιαφέροντα επαγγέλµατα, µοναδικές τοποθεσίες και ειλικρινείς µα ταυτόχρονα ακαταµάχητες ιστορίες µέσα από µια προσωπική µατιά. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασµό µε «φωτογραφικό µάτι» δηµιουργούν δυνατά spreads σε πολλαπλά επίπεδα. Περιγράψτε µια τυπική µέρα στα «αρχηγεία» του DISPOSE. Αρκετό multitasking. Αναζήτηση στο διαδίκτυο για email επαφών. Κοιτάζουµε τις νέες αιτήσεις. Ασκούµαστε στο ελλειπτικό µηχάνηµα που έχουµε στη γωνία.

P

O

2 4

S

h o u r

Ποιό ήταν το πιο απροσδόκητο «ηµερήσιο ντοκιµαντέρ» από αυτά που έχετε λάβει µέχρι στιγµής και γιατί; Πρόσφατα παραλάβαµε µια φωτογραφική µηχανή από έναν κοµµωτή στο Παρίσι, ο οποίος κατάφερε να αποτυπώσει την οµορφιά τόσο της καθηµερινότητάς του, όσο και του οικείου περιβάλλοντος του κοµµωτηρίου. Πάντα είναι µια ευχάριστη έκπληξη όταν ερασιτέχνες φωτογράφοι έχουν την ικανότητα να κατασκευάσουν τόσο επιβλητικές οπτικές αφηγήσεις χρησιµοποιώντας µόνο τους δικούς τους χώρους και τα επαγγέλµατά τους. Πως χρηµατοδοτείται το DISPOSE; Ήταν δύσκολο να στηθεί ένα τέτοιο project; Ακόµη και σήµερα, αποτελεί ένα project που χρηµατοδοτείται από µόνο του. Από τη στιγµή που είναι στο διαδίκτυο, το κόστος εκκίνησης ήταν ελάχιστο: οι φωτογραφικές µηχανές, τα ταχυδροµικά τέλη και η ανάπτυξη του φίλµ. Βέβαια, το δυσκολότερο κοµµάτι ήταν να αναµείξουµε τον κόσµο, να τους παροτρύνουµε να ενδιαφερθούν για το project, να φωτογραφήσουν µε την φωτογραφική και έπειτα να την στείλουν πίσω στο DISPoSE εντός ολίγων

s t o r y

E

εβδοµάδων. Επίσης το να πείσουµε τους ανθρώπους να βγούν έξω από τη Νέα υόρκη, και ιδανικά να αγγίξουν παγκόσµια εµβέλεια, δεν είναι κάτι εύκολο να αναγγείλεις, αλλά ήταν σηµαντικό για εµάς, για να µην αναφερθώ και στην επιπλέον περιπλοκή της διεθνούς αποστολής. Επιπροσθέτως, η διάδοση ενός νέου project, αποδείχθηκε κάτι αρκετά δύσκολο εξ αρχής. Κατά τη γνώµη σας τί είναι αυτό που κάνει µια φωτογραφία ενδιαφέρουσα; Η ποιότητα έχει να κάνει µε τον τρόπο που η οµορφία και η αισθητική –αποτελούν τυπικές ιδιότητες µιας φωτογραφίας (µαζί µε το χρώµα, τον φωτισµό και τη διαµόρφωση)- χρησιµοποιούνται για να µεταφέρουν ένα συγκεκριµένο θέµα. Η αισθητική της εικόνας θα πρέπει να βρίσκεται σε συµφωνία µε το περιεχόµενό της ώστε να έχουµε µια εικόνα υψηλής ποιότητας. Υπάρχουν άλλα projects ή άλλες δραστηριότητες στις οποίες έχει εµπλακεί το DISPOSE; Αυτή τη στιγµή εργαζόµαστε πάνω σε τεύχη σε συνεργασία µε το Cool Hunting (www.coolhunting. com) και τα Warner Brother Records. Ευελπιστούµε, στο εγγύς µέλλον να έρθουν ενδιαφέροντα events, την ώρα που εκδίδουµε τα τεύχη.

ow did you come up with the idea?

As people who habitually create and collect images, we were all interested in the idea of starting a magazine. However, the process of creating even a small amount of high quality original content is labor intensive, time consuming, and above all expensive. We wanted to have a global perspective, so instead we worked with an alternative paradigm for content creation, wherein the subjects of our stories also act as the authors.

What criteria do you use to seelect your contributors/photographers? We look for interesting professions, unique locations, and honest yet compelling stories from individual perspectives. These things, combined with an eye for photography, create strong spreads because they are engaging on multiple levels.

Describe a typical day at the DISPOSE headquarters. Lots of multitasking – searching online for contact emails, looking at new submissions, taking turns on the elliptical trainer in the corner.

Which of the daily documentaries you have received so far have you found the most unexpected and why? We recently received a

H ISUUE 105

SEPTEMBER

Συνέντευξη: Γιώργος Κελέφης Interview: Yorgos Kelefis Φωτογραφιές: Γιώργος Μαυρόπουλος Photography: Yiorgos Mavropoulos

used to convey a particular subject matter. They must be in agreement, the aesthetic qualities of the image and the content, in order to have a high quality image.

Any other projects/activities DISPOSE is involved into? We are currently working on collaborative issues with Cool Hunting (www. coolhunting.com) and Warner Brothers Records.

Hopefully there will be some interesting events coming up in the near future as we release the issues.

- OZONRAW

camera from a hair- dresser in Paris. His pictures were stunning in that he was able to find beauty in his daily routine and familiar surroundings of the salon. It is always a pleasant surprise when amateur photographers are able to construct such compelling visual narratives using only their ordinary surroundings / professions.

How is DISPOSE funded? Was it hard to start this project up? At this time, the project is still self-funded. Since the project is online, our startup costs were fairly minimal - cameras, postage, and film development. What was much more difficult was getting people involved – inspiring them to care about the assignment, shoot their camera, and send it back to us within a few weeks’ time. Also getting people outside of NYC, and ideally a global reach, is not an easy thing to tap into, but was really important to us, not to mention the added complication of international postage. Additionally, spreading the word about a new project proved to be difficult in the very beginning.

What makes a photo interesting in your opinion? Quality is about the way that beauty and aesthetics – comprised of the formal qualities of a photograph (like color, lighting, framing) – are

DISPOSE is an online publication of photographs shot with single use cameras. We distribute the cameras to selected individuals around the world and ask them to convey their personal narrative through a 24 hour photo assignment. Every other week we publish four photo essays, which we have curated, on Dispose.co.

OCTOBER

2013

p.70

Q

I LOOK AROUND Photography : Sonia Szstak Assistant Photographer : Amadeusz Johan Stylist : Edvard Mess Model : PaweĹ&#x201A; Bednarek

Πουλόβερ / Jumper ESPRIT

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

p.74

Πουκάμισο / Shirt H&M, Παντελόνι / Pants / OLD AEMY models own, Ζώνη / Belt Wrangler

Πουλόβερ / Jumber Wrangle, Παντελόνι / Traousers Lee / Καπέλο / Cap New Era

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

p.76

Μπλούζα / Blouse Aloha From Deer

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

p.78

Πουλόβερ / Jumber Hugo

- OZONRAW

ISUUE 105

SEPTEMBER OCTOBER

2013

p.80

- OZONRAW

B E A U T Y

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

Oταν πρόκειται για φυσικό μακιγιάζ, η έκφραση “less is more” είναι ο χρυσός κανόνας. Το Le Blush Creme De Chanel, No.64 Inspiration, από την φθινοπω- ρινή συλλογή για το 2013 ,”Superstition”, της CHANEL που βρίκσουμε στα SEPHORA, είναι ιδανικό για να τονίσει τα φυσικά χαρακτηριστικά και να κρύψει τις ατέλειες χωρίς να είναι πολύ έντονο. Το «άβαφτο» look παρών σε όλαες τις σημαντικές πασαρέλες φέτος. Ο μινιμαλισμός κυριαρχεί σε όλες τις μορφές του και μοιάζει να είναι ο μόνος τρόπος για να εκτιμήσει η γυναίκα τη φυσική της ομορ- φιά, με ένα διακριτικό αλλά επιτυχημένο μακιγιάζ ημέρας. Αποφύγετε τις λαμπερές υφές και επιλέξτε ματ. Το Le Blush μπορεί να δέσει αρμονικά με το make-up και να διατηρήσει τη ματ υφή του χωρίς να βαρύνει το δέρμα.

When it comes to natural makeup, the expression «less is more» is the golden rule. Le Blush Creme De Chanel, No.64 Inspiration, from the Autumn 2013 Collection «Superstition», CHANEL (SEPHORA) is ideal for emphasizing natural qualities, hiding small imperfections without being too intense.

The ‘no makeup look’ was present on all the important runways this year and it seems that minimalism in all of its forms has become a leading trend once again. Le Blush Creme presents women with the perfect way to embrace their natural beauty, through a discrete yet successful day make up. Avoid nacreous textures and go instead for matte ones. Le Blush can smoothly blend with the foundation and keep the matte effect of your makeup, without overloading the skin.

p.81

Photography (model): Winter Vandenbrink, (still-life): Anna Vasileiou Beauty Editing & Styling: Maria Papadopoulou, Make Up: Gregory Kara Hair Stylist: Atsushi Takita using Bumble and bumble, Model: Jessica Pantano (NEXT)

STILL-LIFE SHOT Le Blush Creme De Chamel, No.64 Inspiration, from the Autumn 2013, Collection ‘‘Superstition’’, CHANEL (SEPHORA)

A soft and silky cream blush with a satiny finish that blends into the skin and comes in six bright shades.

Delicate or more intense, the brown, apricot, pink and burgundy shades are simply smoothed on with fingertips.

Matte and luminous, they sculpt and accentuate naturaly way.

An oil-free formula.

MODEL SHOT FACE Perfection Lumiere No. 20, Correcteur Perfection No.20, Le Blush Creme De Chanel No. 64, Poudre Univereselle Libre No.22 EYES Eyes Shadow Les 4 Ombre No.33 Prelude and Mascara Le Volume De Chanel No. 40

LIPS Lipstick Rounge Coco No.37, CHANEL (SEPHORA)

- OZONRAW

S E L E C T I O N S ISUUE 105

SEPTEMBER

2

3

OCTOBER

1 T-Shirt / Mπλούζα Hummel (Sportswind S.A.) 2 Tights / Κολάν Freddy (Body Art), Sweater / Πουλόβερ Reebok (Adidas Hellas), Shoes / Παπούτσια Vans (VH Hellas) 3 Top / Τοπ V-Society, Shorts / Σορτς WeSC (Wesc Balkans Business) 4 T-shirt / Μπλούζα Hummel (Sportswind S.A.), Trousers / Παντελόνι WeSC (Wesc Balkans Business)

2013

p.84

1

4

1

1 Shoes / Παπούτσια Puma (Sportswind S.A.) 2 Sweater / Πουλόβερ WeSC (Wesc Balkans Business) 3 Jacket / Ζακέτα WeSC (Wesc Balkans Business), Top/ Μπλούζα WeSC (Wesc Balkans Business), Trousers/Παντελόνι Vans (VH Hellas) 4 Jacket / Ζακέτα Puma (Sportswind S.A.), Jacket / Ζακέτα Hummel (Sportswind S.A.), Trousers / Παντελόνι V-Society, Shoes/Παπούτσια Reebok (Adidas Hellas)

2

3

4

NEW

FACES - OZONRAW

ALKIS KONTARATOS 24 Greece ace models

Ο Άλκης, σπουδάζει Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και εργάζεται επαγγελματικά σαν μοντέλο. Με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου; Το καλοκαίρι κάνω σερφ, το χειμώνα κάνω σκι. Μικρότερος έπαιζα τένις αλλά όσο μεγαλώνω έχω μία αδυναμία στη σανίδα και την αίσθηση της ταχύτητας. Τι σε εκνευρίζει γύρω σου και τι θα άλλαζες αν μπορούσες; Με εκνευρίζει πάρα πολύ η γκρίνια και οι σνομπ άνθρωποι- οι μη χαμογελαστοί.Είναι λίγο δύσκολο να αλλάξω εγώ κάτι στην κατάσταση γύρω μου ή στους άλλους. Ιδανικά θα ήθελα να μην είναι όλοι τόσο φιλάργυροι και σε ό, τι αφορά τον εαυτό μου θα με όπλιζα με λίγη παραπάνω υπομονή.

ISUUE 105

Shirt H&M, Jeans & Shoes WeSC

Styling: Έβελυν Κάκκου Φωτοφραφία:

Λάμπρος Τυρλής

Alkis is currently studying Finance/Economics at the School of Economic Science at the University of Athens and works as a professional model. How do you like to spend your leisure time? During the summer I like to surf while in winter I ski a lot.

When I was younger I played tennis but as I grow older, I prefer boards and speed. What would you change if you had the opportunity? Ill-tempered and snobbish people. People that never laugh. It is slightly difficult to change the situation around me or other people. Ideally, I would like people to not be so hungry for money. As far as I am concerned, I think I could do with a little more patience.

Photography: Labros Tyrlis

Katia is currently studying Political Science at the University of Athens and works as a secretary.

How do you like to spend your leisure time? I enjoy swimming and ten- nis, as well as visiting archaeological locations with easy access. Athens is full of such places. If you could change something about Ath- ens, what would that be?It is so densely populated. It bothers me that we have an immense cultural heritage, yet no actual culture. The 18- 35 generation is somewhat better in that respect. I would not want to change something about myself, at least not at this point in my life.

Η Κάτια, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεται ως γραμματέας σε φροντιστήριο. Tι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Μου αρέσει να αθλούμαι αρκετά, κάνω κολύμβηση και τένις και προσπαθώ να βρίσκομαι σε μέρη όπου έχω εύκολη πρόσβαση σε αρχαιολογικούς χώρους. Η Αθήνα είναι γεμάτη. Τι θα άλλαζες στην Αθήνα αν είχες τη δυνατότητα; Είναι πολύ πυκνοκατοικημένη. Με ενοχλεί το ότι έχουμε αρκετή πολιτιστική κληρονομιά αλλά είμαστε τελείως απολίτιστοι. Με τη νέα γενιά, 18-35, είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα νομίζω. Στον εαυτό μου δεν θα άλλαζα κάτι, τουλάχιστον όχι σε αυτή την ηλικία.

SEPTEMBER

KATIA PIPEROGLOU 18,5 Greece ace models

OCTOBER

2013

Total look H&M, Shoes WeSC

p.86

- OZONRAW

P . L . US we love moustache

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

p.97

We love moustache @ ozon headquarters, 28/11/2013, powered by philips fund raising event for the support of be strong.org.grand patients suffering from testicular canccer

- OZONRAW

P . L . US frs-xmas north athens edition

ISUUE 105

SEPTEMBER

OCTOBER

2013

p.99

o z o n r a w @ t h e Y H O T E L , K e f a l a r i , 7 / 12 / 2 013 P o w e r e d b y a b s o l u t v o d k a