Soko Joševački
Soko Joševački
Tenja
2
Soko Joševački
Tenja
PREDGOVOR Ne znam da li sam uspeo, da i najmanje odgovorim zahtevima ozbiljnoga pisanja istorije; ne znam da li ću ma u koliko zaslužiti odobravanje i priznanje srpskog naučnog sveta. Samo toliko smem tvrditi, da nisam štedeo ni vremena ni truda, da nabavim podatke, u koliko su ovi u opšte bili za mene pristupni, i da mi je bila jedina meta, koju sam želeo postići, da rasvetlim stvarnu istinu. Znam dobro da se ne da zamisliti apsolutna objektivnost. Osobina autorova, njegov subjektivni razvoj, način mišljenja, i na svemu tome osnovana poimanja, često preotmu maha pokraj sve dobre volje, koja teži, da poštopoto bude objektivna. Prema tome, i ako se ja, što je posve prirodno, pridržavam svojega tumačenja fakata i karaktera lica koja rade, kao i svega, što sam iz toga izvodio: opet je daleko od mene to, da prisvajam sebi nepogrešivost, i to ne samo za pojedine podatke, ali ni s pogledom na to, kako sam ih shvatio. I po tome veoma bih rado primio svaku ispravku, pa i suprotne nazore. Mnogo sam se življim i stvarnijim interesom zauzimao za srpsku istoriju, a da ne bih želeo, da se ona u svakom obziru i što potpunije rasvetli, što se opet može postići samo živim izmenjivanjem nazora i ideja, a ne samo suhoparnim nabrajanjem onoga što se dogodilo i zbilo. Ne poričem ni to, da zauzimanje za neku stvar pretpostavlja već i neku meru simpatije. Nepristrasnost u punoj meri održati, ostaje i tako svagda samo idejalna meta, koja se ne da sa svim postići, ona ne isključuje simpatično shvatanje. Naravno je dakle, da sam, proživevši u Srbiji toliko godina, preduzeo ne samo s interesom već sa pravom simpatijom, da napišem istoriju srpskoga naroda. Ova je istorija među tim značajna već i sa opšteg gledišta, više nego što se to možda čini na prvi pogled. U srednjem veku srpska država ne samo na istoku, no može se reći i u ostaloj Evropi, umela je da izvojuje sebi mesto u redu najznatnijih i najsilnijih država. Za sjajne vlade silnoga Dušana srpsko ime bejaše čuveno i poštovano kod sviju naroda tadašnjeg obrazovanog sveta. Vladaoci Srbije presudno su uticali na sudbinu balkanskog poluostrva, a vizantijska država u osnovima je zadrhtala pod njihovim silnim udarcima. Ali minu doba svetlosti, nestade srpske države, pa se činjaše da je i srpski narod konačno zbrisan iz reda ostalih naroda. Kad, ali u najnovije doba privlači na se pažnju našu takav pojav, kome ravnoga ne može pokazati istorija sveta. Budi se jedan narod i uzdiže se do narodne samosvesti posle vekovnog robovanja. Jer je bez sumnje jedan od najzanimljivijih i najpoučnijih događaja, što - posle tako dugotrajnog tlačenja, pod kojim u malo što narodno biće nije sa ovim iščezlo, tako reći prost svet, rasturen na društvene elemente, svojom snagom, bez tuđe pomoći, crpući oduševljenje iz starinskih predanja, nagonom rodoljublja oduševljen, ne imajući ne samo najpotrebnijega uređenja za ostvarelje snažnoga pokreta, nego lišen čak i najprimitivnijih pomoćnih sredstava godinama produžuje vitešku borbu protivu mnogo nadmašnije sile i što taj prost svet biva toliko sposoban, da opet postane narod, pa još da stvori sebi samostalnu državu, koja odgovara modernim zahtevima. To su Srbi izvojevali u početku ovoga veka svojom revolucijom, u kojoj su istrajali, da se tome diviti moramo. S toga oni iz prošlosti svoje mogu crpsti veru u svoju budućnost, te s toga im je istorija od opšteg interesa i za druge narode.
3
Soko Joševački
Tenja Republika Srbija TUŽILAŠTVO ZA RATNE ZLOČINE KTO.br.1/12 22.06.2012.godine Beograd SS/MS
VIŠI SUD U BEOGRADU -Odeljenje za ratne zločineBEOGRAD Na osnovu čl.331. st.1. i 2. u vezi čl.43. st.2. tač.5. Zakonika o krivičnom postupku i čl.Z. i čl.4. Zakona o organizaciji i nadležnosti državnih organa u postupku za ratne zločine, podižem OPTUŽNICU Protiv: 1. BOŽE VIDAKOVIĆA, zvanog „Ustaša“ i „Trafikant“, JMBG 2308948300038, od oca Nikole Vidakovića i majke Jelke Vidaković, rođ.Novaković, rođen 23.08.1948. godine u Tenji, sa prebivalištem u Opštini Grocka, Ul. Srpsko-grčkog prijateljstva br.8, državljanin R Srbije, a upisan u Knjigu državljana Republike Hrvatske, KD Tenja strana 434 broj 4334 dana 08.09.1968. godine, saobraćajni tehničar, oženjen, otac dve ćerke, pismen, sa završenom Višom saobraćajnom školom, poseduje dva placa u Grmovcu na ime supruge, nalazi se u pritvoru od 09.08.2011.godine, kada je lišen slobode a po rešenju Višeg suda u Beogradu - Odeljenja za ratne zločine broj Ki.Po2-16/11 od 10.08.2011. godine; a po rešenju Višeg suda u Beogradu- Odeljenja za ratne zločine broj Kv.Po2-19/12 od 09.02.2012. godine pritvor je ukinut, prema izveštaju iz KE osuđivan presudom Petog opštinskog suda u Beogradu K br. 1298/08 od 29.12.2008. godine zbog krivičnog dela prikrivanja iz člana 221. stav 2. KZ RS, za koje mu je izrečena uslovna osuda tako što je utvrđena kazna zatvora u trajanju od dva meseca sa rokom proveravanja od jedne godine uslov istekao 29.12.2009. godine; brani se sa slobode; 2. ŽARKA ČUBRILA, JMBG 1307950300037, od oca Dane Čubrila i majke Anke Čubrilo, rođ.Obradović, rođen 13.07.1950.godine u Osijeku, sa prebivalištem u Novom Sadu, Ul. Bate Brkića br.11, državljanin R Srbije, građevinski tehničar, oženjen, pismen, sa završenom Srednjom tehničkom školom, poseduje stan površine 40 m2 u Novom Sadu, nalazi se u pritvoru od 09.08.2011. godine kada je lišen slobode po rešenju Višeg suda u Beogradu Odeljenja za ratne zločine u predmetu broj Ki.Po2-16/11 od 10.08.2011. godine, a po rešenju Višeg suda u Beogradu - Odeljenja za ratne zločine broj Kv.Po2- 19/12 od 09.02.2012. godine pritvor je ukinut, osuđivan presudom Vrhovnog suda Srbije Kž 379/06 od 14.06.2007. godine, zbog krivičnog dela zloupotreba službenog položaja iz člana 359. stav 2. KZ RS na kaznu zatvora u trajanju od 1 godine i 6 meseci, uslovno otpušten 22.01.2009. godine, brani se sa slobode; ŠTO SU: za vreme nemeđunarodnog (unutrašnjeg) oružanog sukoba koji se u vremenu od prve polovine 1991.godine, pa do kraja iste godine, odvijao na teritoriji Republike Hrvatske, tada u sastavu SFRJ, između oružanih snaga JNA, oružanih jedinica TO SAO Slavonija, 4
Tenja Soko Joševački Baranja i Zapadni Srem, sa jedne strane, i s druge, Zbora Narodne garde (ZNG) i MUP-a Republike Hrvatske, kao pripadnici TO Tenje, u prvoj polovini jula 1991. godine, kršeći pravila međunarodnog prava, i to okrivljeni Božo Vidaković u svojstvu komandira 4. čete TO Tenja, protivno odredbama čl.Z. tačka) Ženevske konvencije o postupanju sa ratnim zarobljenicima (III Ženevska konvencija) od 12.08.1949. godine, ratifikovana Odlukom Narodne Skupštine FNRJ („Službeni list“ br.24/50) i čl. 5 u vezi čl.4. st.1. i 2.a) Dopunskog Protokola uz Ženevske konvencije o zaštiti žrtava nemeđunarodnih oružanih sukoba (Protokol II), izvršio ubistvo jednog ratnog zarobljenika, koji je lišen slobode u vezi sa ratnim sukobom a u vremenskom periodu od 07. jula pa do kraja avgusta 1991. godine, protivno čl. 3 IV Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vreme rata od 12. avgusta 1949. godine i čl. 5 u vezi čl. 4. st.1 i st.2.a) i b) Dopunskog protokola II, protivzakonito zatvorio 7 (sedam) civilnih lica hrvatske nacionalnosti a okrivljeni Žarko Čubrilo, kao pripadnik TO pri Štabu TO Tenja, protivno čl.Z. IV Ženevske konvecije o zaštiti građanskih lica za vreme rata od 12. avgusta 1949. godine, i člana 5. u vezi čl.4. st.1. i 2.a) Dopunskog Protokola uz Ženevske konvencije o zaštiti žrtava nemeđunarodnih oružanih sukoba (Protokol II), izvršio ubistvo 11 (jedanaest) civilnih lica hrvatske nacionalnosti koji nisu učestvovali u neprijateljstvima, obojica motivisani diskriminatorskim razlozima zasnovanim na nacionalnom poreklu civila, pa su tako i to: Okrivljeni Božo Vidaković a)dana 07. jula 1991.godine u Tenji, nakon što je priladnik MUP-a Republike Hrvatske Đuro Kiš bio zarobljen tokom oružanog sukoba između pripadnika TO Tenja i pripadnika MUP-a Hrvatske, te lišen slobode i doveden u Štab TO Tenja i usled takvog lišenja slobode bio onesposobljen za borbu, izveo oštećenog Đuru Kiša iz zgrade Štaba, vodeći ga ruku vezanih bodljikavom žicom, te u hodniku bioskopske sale „Partizan“ pucao u njega iz automatskog oružja u predelu glave i tela i na licu mesta ga lišio života, čime je izvršio krivično delo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz čl.144. KZ SRJ. b)neutvrđenog dana u periodu od 07.jula 1991.godine do kraja avgusta 1991. godine, u svojstvu komandira 4. čete TO Tenja, nečovečno postupao prema civilnom stanovništvu tako što je bez zakonskog osnova i stvarnog razloga prvo zatvorio 7 (sedam) civilnih lica hrvatske nacionalnosti - Mariju i Marka Kneževića, Mandu Banović, Franju Fučeka, Nedeljka, Elizabetu i Andriju Gotovca u kući Perice Ćosića u Tenji, u ul. Branka Radičevića i tu ih držao do kraja avgusta kada ih je ukrcao u belo kombi vozilo i odvezao u nepoznatom lravcu, svestan da su oštećeni sve to vreme trpeli teške duševne patnje prouzrokovane velikim strahom u navedenim okolnostima za svoj telesni integritet i život, pogotovo nakon odvoženja navedenim vozilom koje posledice je i hteo, nakon čega se oštećenima gubi svaki trag do februara 1992. godine, kada je svedok Đoko Bekić prepoznao oštećene Nedeljka, Elizabetu i Andriju Gotovac čiji su leševi zajedno sa više drugih leševa pronađena na njivi iza ulice Branka Radičevića, i dok kasnije tela svih oštećenih nisu pronađena i ekshumirana iz grobnice na Betinom Dvoru, dana 26.02.1998. godine, čime je izvršio krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz čl.142. st.1. KZ SRJ. Okrivljeni Žarko ČUBRILO Neutvrđenog dana polovinom jula 1991.godine u Tenji, angažovao dva pripadnika TO Tenja u Štabu TO Jovu Ličinu i Savu Jovanovića, podelio im veze od kanapa, doveo do improvizovanog zatvora lociranog u bioskopskoj sali „Partizan“, naredio NN pripadniku TO Tenja koji je bio zadužen za taj zatvor, da iz zatvora izvedene zatvorena civilna lica, govoreći: „Otvori, neka izađu niza stepenice“, te je iz zatvora izvedeno 11 (jedanaest) civilnih lica hrvatske nacionalnosti - Ivan Valentić, Marija Cerenko, Ans Horvat, Katica 5
Tenja Soko Joševački Kiš, Pera Mamić, Josip Medved, Stipe i Evica Penić, Josip Prodanović, Vladimir Valentić i Franja Burča, potom Savi i Jovi naredio da civilima vežu ruke a zatim naredio civilima da uđu u tovarni deo kamiona i odvezao ih prvo do Silaša a nakon zadržavanja ispred osnovne škole u Silašu i do stočnog groblja u blizini Bobote, nakon čega je naredio vozaču kamiona da zaustavi kamion, te naredio Savi i Jovi da podignu ciradu, zatim naredio civilima da izađu, te je pri izlasku navedenih oštećenih iz tovarnog dela kamiona, jednog po jednog ubijao na licu mesta tako što im je pucao u glavu iz automatskog oružja marke „Hekler“, čime je izvršio krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz čl.142. st.1. KZ SRJ. PREDLAŽEM Da se pred tim sudom zakaže i održi glavni javni pretres, na koji da se pozovu: I-Tužilac za ratne zločine. II-Okrivljeni: Boža Vidaković i Žarko Čubrilo, koje privesti iz pritvora Višeg suda u Beogradu. III-Branioci okrivljenih Branko Dimić i Simo Knežević. IV-Svedoci - oštećeni: Josip Valentić, Tenja, ul.Cetinjska br.2, RH; Julijana Prodanović, Osijek, ul.Hrvatska Republika br.19G, RH; Miroslav Penić, Tenja, ul.Zagrebačka br.9, RH; Marija Medved, Mala Branjevina bb, RH; Lucija Valentić, Telja, ul.Tome Matića br.1, RH; Stjepan Horvat, Tenja, ul.Vjekoslava Hendla br.BbB, RH; Renata Gal, Osijek, ul.Prolaz J.Leovića br.I, RH; Marica Salaj, Tenja, ul.V.Hengla br.56, RH; Ivka Trajković, Tenja, ul.V.Hengla br.12, RH; Zvonko Penić, Tenja, ul.Orljavska br.16, RH; Vlado Velentić, Tenja, ul.Vjekoslava Hengla br.22, RH; Katica Burča, Osijek, ul.Bosutska br.15, RH; Vera Perković, Osijek, Trg B.Jelačića br.16, RH Jelka Ermenić, Antunovac, Nas.Josipin dvor br.12, RH Jozo Knežević, Osijek, Ulica Rokova br. 55,RH V - Svedoci: Jovo Ličina, Vrdnik, Nova kolonija prvi red br.41 Milan Macakanja, Sremski Karlovci, ulica Jovana Živanovića br.13 Savo Šarčević, Šabac, ul.Sterijina br.10; Miroslav Momčilović, Golubinci, ul.Petra Kočića br.58; Dragan Makarić, Novi Sad, ulica Zlatiborska br.12, Željko Ćelić, Novi Sad, mesto Čenej, ulica Žarka Zrenjanina br.51, Blagoje Kelić, Mali Iđoš, ulica Zoltana Kodalja br.11, Nemanja Jovčić, Novi Sad, ulica Nadežde Petrović br.10, Milenko Dvizac, Novi Sad, ulica Živorada Petrovića br.39, Savo Šarčević, Šabac, ulica Sterijina br.1, Nikola Subotinović, Niš, ulica Knjaževačka br. 158/2, Mlađen Pekaz, Novi Sad,ulica Mihajla Pupina br.87, Dragoljub Milovanović, Novi Slankamen, Inđija, ulica Cara Dušana br.145, Milenko Kapetan, Novi Sad - Čenej, ulica Matice Srpske br.61, Čeda Čatlajić, Temerin, ulica Almaška br.Z, Radoslav Podbarac, Ruma, ul.Oparušić Radiše Stanka br.83. Milena Gajdašević, Tenja, Ulica Branka Radičevića broj 81, Branislav Knežević, Tenje, ul.V.Marčeka br.112, RH; 6
Tenja Soko Joševački Lazar Radišić, Tenje, ul.Orljavska br.38, RH Nikola Vitanović, Tenje, ul.Fra Grge Martića br.8, RH; Željko Brnjevac, Tenje, ul.D.Kovačevića br.1a, RH Pajo Bugarski, Tenja, ul.Svete Ane br.bb, RH Đoko Bekić, Tenja, ul.A.Kovačevića br.20, RH; Čeda Vukašinović, Tenja, ul.A.Kovačevića br.8, RH; Stanko Karajica, Tenja, ul.Antuna Mandića br.7,RH Marta Miterko, Tenja, ul.V.Marčeka br.8-11, RH; Ilija Tintor, Silaš, ul.1.maj br.9, RH; Bogdan Ugrica,Tenja, ul.Cetinjska br.13,RH. Simo Bekić, Tenja, ul. A.Kovačevića br.20a,RH, Katarina Cerenko, Osijek,ul.Školska br.2,RH Dragan Vasić, Vukovar - Vukovar bb, RH Savo Lipovina, Silaš, Ulica Petra Vukše broj 29, RH Zdenko Matić, Tenja, V.Hengla 1-a, RH Da se u dokaznom postupku: Izvrši uvid u spis Županijskog suda u Osijeku KRZ 4/08, a posebno u fotodokumentaciju ekshumacije RH MUP broj OU 113/98 sa zapisnikom Sekcije broj 158/98 o ekshumaciji tela Đure Kiša u Tenji, lokacija 3 od 25.02.1998. godine, zapisnikom Sekcije broj 187/98 o ekshumaciji tela Gotovac Andrije u Tenji - Betin dvor, lokacija 4 od 26.02.1998.godine, zapisnikom Sekcije broj 186/98 o ekshumaciji tela Banović Mande u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998. godine, zapisnikom Sekcije broj 185/98 o ekshumaciji tela Knežević Mare u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998. godine, zapisnikom Sekcije broj 176/98 o ekshumaciji tela Fuček Franje u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998. godine, zapisnik Sekcije broj 175/98 o ekshumaciji tela Knežević Marka u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998.godine, zapisnik Sekcije broj 174/98 o ekshumaciji tela Gotovac Nedeljka u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998. godine, zapisnik Sekcije broj 163/98 o ekshumaciji tela Gotovac Elizabete u Tenji - Betin Dvor, lokacija 4 od 26.02.1998. godine, te u fotodokumentaciju RH MUP broj OKTR 563/2011, predmet fotografisanje tokom 1991. godine dvorišta bioskopske sale „Partizan“ u Tenji u kome se nalazila zarobljena Marija Cerenko u Tenji (fotografija 1), te Josip Prodanović i na stepeništu Stipe Penić (fotografija broj 2) i fotografija 3 na kojoj se vidi pored Marije Cerenko i stražar TO Tenja Simo Bekić, da se izvrši uvid u teget rokovnik obeležen brojem 52 koji je oduzet od okr.Bože Vidakovića. Da sud na osnovu člana 406. stav 1. tačka 1. u vezi člana 405. ZKP-a, pročita iskaz zaštićenog svedoka pod pseudonimom „Kurir“ u predmetu KRZ 4/08 na zapisniku Županijskog suda u Osijeku RH Kio-1-75/07 od 0b.11.2007.godine, jer postoje važni razlozi da se ovaj svedok ne sasluša neposredno pred sudom u Republici Srbiji, pošto je status zaštićenog svedoka dobio u Republici Hrvatskoj na osnovu člana 238-a do 238-d Zakona o kaznenom postupku Republike Hrvatske, po kojim odredbama njegov identitet ne može biti otkriven bilo kome pa ni pravosudnim organima Republike Srbije, ne samo do kraja krivičnog postupka, već zauvek. Da sud pročita izvod iz KE za okrivljene po mestu rođenja. Obrazloženje Postojanje opravdane sumnje da je okr.Božo Vidaković izvršio krivično delo protiv ratnih zarobljenika iz člana 144.KZ SRJ i krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog sganovništva iz člana 142.KZ SRJ, a okr.Žarko Čubrilo krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. KZ SRJ proizilazi na osnovu rezultata sprovedene istrage i predloženih dokaza. Na teritoriji Republike Hrvatske, u prvoj polovini 1991. godine pa do kraja iste, odvijao se 7
Tenja Soko Joševački nemeđunarodni (unutrašnji) oružani sukob između oružanih snaga JNA, oružanih jedinica TO SAO Slavonija, Baranja i Zaladni Srem, s jedne strane i s druge Zbora Narodne garde (ZNG) i MUP-a Republike Hrvatske. Terijatorijalna odbrana Tenja formirana je krajem juna i početkom jula 1991. godine. Sastojala se od četiri čete. Okr.Boža Vidaković je bio komandir 4.čete, a okr.Žarko Čubrilo bio angažovan na obavljanju zadataka pri Štabu TO Tenja. Štab TO Tenja prvo se nalazio u kući Dragoljuba Milovanovića zvanog „Batela“ a potom u prostorijama Mesne zajednice. U prvoj polovini jula 1991. godine došlo je do postavljanja barikada u Tenji, u Ulici Zagrebačkoj od strane meštana pripadnika TO Tenja, a dana 07.07.1991. godine došlo je do oružane akcije pripadnika MUP-a RH, a u akciji je TO Tenja zarobila Đuru Kiša, pripadnika MUP-a RH koji je odveden u Štab TO Tenje. Tako je Đuro Kiš bio lišen slobode i onesposobljen za dalju borbu. Okr.Božo Vidaković je izveo Đuru Kiša iz Štaba, odveo ga u hodnik bioskopske sale, gde se nalazio zatvor za hrvatske civile i tamo u njega pucao iz automatskog oružja u predelu
glave i tela i tako ga lišio života, a telo Đure Kiša pronađeno je u uskom prolazu ispred hodnika bioskopske sale. U periodu od početka jula do kraja avgusta 1991. godine, okr. Boža Vidaković, koji je bio komandir 4. čete, nečovečno postupao prema civilnom stanovništvu tako što je prvo zatvorio u kući Pere Ćosića, u ul.Branka Radičevića, Hrvate iz svog rejona i to sedam civila Mariju i Marka Kneževića, Mandu Banović, Franju Fučeka, Nedeljka, Elizabetu i Andriju Gotovca i predao ih Miletu Jajiću, koji je bio zadužen za radni vod, da za ta lica organizuje prinudne radove, a potom krajem avgusta okr.Vidaković je ovih sedam lica ukrcao u belo kombi vozilo i odvezao ih, nanoseći im time teške duševne patnje prema objektivnim merilima rasuđivanja, što se pokazalo kao opravdano, obzirom da se oštećenima gubi svaki trag sve do februara 1992. godine kada je svedok Đoko Bekić prepoznao oštećene - porodicu Gotovac, čiji su leševi zajedno sa više drugih leševa pronađeni na njivi iza ulice Branka Radičevića, te pokopani u zajedničku grobnicu u Ćelijama, a 26.02.1998. godine svi oštećeni ekshumirani su iz grobnice na lokaciji Betin 8
Tenja Soko Joševački Dvor. Neutvrđenog dana polovinom jula 1991. godine, okr.Žarko Čubrilo, koji je bio pri Štabu TO Tenja iz sastava TO Tenja, angažovao je svedoke Savu Jovanovića i Jovu Ličinu. Komandir jedinice TO u kojoj su bili pripadnici TO, svedoci Savo Jovanović i Jovo Ličina je saopštio ovim svedocima da se jave okr.Čubrilu u vezi razmene civila. Kada su se svedoci u Štabu javili okr.Žarku Čubrilu, ovaj im je podelio vezice kanapa i poveo ih do improvizovanog zatvora u bioskopskoj sali, gde je stražaru naredio da niz stepenice iz zatvora izvede 11 lica hrvatske nacionalnosti, koji su tu bili zatvoreni i to Ivana Valentića, Mariju Cerenko, Anu Horvat, Katicu Kiš, Peru Mamića, Josipa Medveda, Stipa i Evicu Penić, Josipa Prodanovića, Vladimira Valentića i Franju Burča. Kada su civili izašli, okr.Čubrilo je naredio zatvorenicima da se okrenu licem prema zidu, a Jovi i Savi da im vežu ruke, te potom naredio civilima da uđu u teretni deo kamiona. Tu se pored kamiona, zatekao svedok Milan Macakanja, koji je pomogao oštećenima da uđu u kamion, a za volanom u kabini nalazio se svedok Branislav Knežević, kome je odranije pripadao kamion jer ga je vozio u preduzeću u kome je radio. Kada je kasnije kamion krenuo, u kamion je ušao svedok Milan Macakanja, da bi pronašao sina koji je bio u Boboti zbog toga što je operisan. U Silašu svedok Branislav Knežević više nije hteo da vozi kamion, a okr.Čubrilo naredio je svedoku Milanu Macakanji da preuzme vožnju. Međutim, svedoci Savo i Jovo, koji su bili u teretnom delu kamiona, nisu znali da je do Silaša vozio Knežević, jer su, obzirom na to da su videli Macakanju pored kamiona u Tenji i u krajnjem odredištu u Boboti na stočnom groblju, smatrali da je svedok Macakanja sve vreme upravljao kamionom. Kada je kamion stigao na stočno groblje u Boboti, okr.Čubrilo je naredio vozaču da se zaustavi, a civilima da jedan po jedan izlaze i potom ih pojedinačno ubijao iz automatskog oružja „hekler“ koji je prethodno uzeo u Silašu, pucajući im u glavu. Međutim, tela oštećenih do danas nisu pronađena, jer su premeštena sa mesta gde su lišeni života. Dokazi kojima se utvrđuju činjenice o oružanom sukobu su: -iskazi okrivljenih Bože Vidakovića i Žarka Čubrila i iskazi svedoka Miroslava Momčilovića, Jove Ličine, Milana Macakanje, Lazara Radišića, Dragoljuba Milovanovića, Sime Bekića, Đorđa Momčilovića koji su ispitani tokom istrage, Dokazi kojima se utvrđuju činjenice koje sU predmet dokazivanja za Okr.Božu Vidakovića su: 1. Dokazi kojima se utvrđuje činjenica da je okr. Božo Vidaković bio pripadnik TO Tenja su: -iskazi okr. Bože Vidaković i iskazi svedoka Miroslava Momčilovića; Jove Ličine, Milana Macakanje, Dragoljuba Milovanovića, Đorđa Momčilovića te iskaz svedoka pod pseudonimom „Kurir“. 2. Za ubistvo ratnog zarobljenika Đure Kiša: - iskazi svedoka: Milana Macakanje, Sava Šarčevića, Miroslava Momčilovića, Lazara Radišića, Nikole Vitanovića i Paje Bugarskog, - zapisnik o ekshumaciji Đure Kiša. 3.Za protivzakonito zatvaranje civila: -iskazi svedoka: Đorđa Momčilovića, Miroslava Momčilovića, Nikole Vitanovića, Đoke Bekića, Ilije Tintora, Milene Gajdašević, Jelke Ermenić i Joze Kneževića, - zapisnici o ekshumaciji Marije i Marka Kneževića, Mande Banović, Franje Fučeka, Nedeljka, Elizabete i Andrije Gotovca, - teget rokovnik (označen brojem 52), koji je oduzet okr.Boži Vidakoviću, Dokazi kojima se utvrđuju činjenice koje su predmet dokazivanja za okr.Žaoka Čubrila za ubistvo 11 civila su: 9
Tenja Soko Joševački 1. Dokazi kojima se utvrđuje da je okr. Žarko Čubrilo bio pripadnik TO Tenja su : - iskaz okr.Bože Vidakovića, - iskazi svedoka Jove Ličine, Milana Macakanje, Branislava Kneževića, Lazara Radišića, Dragoljuba Milovanovića zvanog „Batela“, Đoke Bekića, Ilije Tintora, Sime Bekića i Katarine Cerenko fotografija koja se nalazi u fotodokumentaciji Republike Hrvatske RHMUP broj OKTR 563/11 2. Dokazi kojima se utvrđuje ubistvo 11 civila su: - Iskazi svedoka Jove Ličine i svedoka Milana Macakanje. Iz iskaza svedoka Sava Šarčevića na zapisniku pred istražnii sudijom od 19.09.2011. godine utvrđuje se da je TO organizovana pre 07.07.1991. godine i da nisu imali uniforme, da su se organizovali da zatvore selo da bi ga branili sa svih strana, i to po četama te da je on bio komandir 1. ratne čete. Naveo je da je Žarka Čubrila video jednom ili dva puta i da misli da ga je video 07.07.1991. godine u jednoj grupi ljudi, da je video svojim očima da je Đuro Kiš zarobljen, da kada je zarobljen da je vezan, i da nije imao oružje kada je zarobljen. Iz iskaza svedoka Miroslava Momčilovića na zapisniku pred istražnim sudijom od 13.09.2011. godine utvrđuje se da su Boža Vidaković i Žarko Čubrilo bili pri štabu u komandi TO, da je tokom jula viđao obojicu, a da posle toga Žarka nije viđao, da se seća da su civili prvo zatvarani u Ulici Branka Radičevića, od centra prema groblju prva desno, u jednoj kući, a da su posle prebačeni u kino salu i da su ih čuvali u kino sali pripadnici TO, da se seća da je Đuro Kiš bio zarobljen i doveden u kino salu i da nije prošlo dugo posle početka sukoba, da se seća da su u kino salu išli Boža Vidaković i Boško Surla i kada je izašao Boško Surla, rekao je da „ova budala ubi čoveka”, da se čuo jedan pucanj i da su posle toga svi utrčali unutra, te da je čovek ležao i bio mrtav, da je Boško Surla rekao da ga je Boža Vidaković ubio te da je sve u Tenji bilo u sastavu TO i da misli da je Žarko Čubrilo bio pri Štabu nešto. Iz iskaza svedoka Nikole Vitanovića na zapisniku pred istražnim sudijom Županijskog suda u Osijeku od 12.12.2011. godine utvrđuje se da se seća kako se Boža Vidaković hvalio i govorio: „Gadove sam rješio” i da je spomenuo da je on Đuru Kiša „rešio”, te da je od žena iz svog susedstva čuo da je Boža Vidaković odveo Marka i Maru Knežević sa kojima je bio u dobrim odnosima, kao i porodicu Gotovac. Naveo je da je nakon nestanka Marije i Marka Kneževića otišao u štab TO Tenja, gde je na stepenicama sreo Božu Vidakovića, te da ga je pitao za Kneževiće i da mu je Vidaković resko odgovorio: „Šta se ja za njih zanimam?“ Naveo je da misli da su Kneževići odvedeni zbog toga što su njihovi sinovi Zozo i Zoran pobegli i da je verbalni sukob između njega i Vidakovića zaustavio Jovan Rebrača. Iz iskaza svedoka Paje Bugarskog na zapisniku pred istražnim sudijom Županijskog suda u Osijeku od 13.12.2011. godine utvrđuje se da je samo jednom video u drugoj polovini sedmog meseca 1991. godine Žarka Čubrila i to kada se vršila sanacija Naselja Tenje 2. Naveo je da je obavio pregled leša Đure Kiša čije telo se nalazi između Stare ambulatne i bivše bioskopske sale u Tenji, uočio je da tela Kiša i Goleka i da nisu smrtno stradala na mestu na kojem ih je zatekao. Uočio je na telu Đure Kiša i to na leđima kod leve slabinske regije, prema desnoj plećki, četiri ili pet ustrelnih rana najverovatnije od vatrenog oružja, da je Milanu Macakanji lično pomogao da unese ta tela u kombi i da se radilo o kombiju crvene boje marke „fijat“, da je na licu mesta napisao prijavu i potvrdu o smrti i da je to bilo 07.07.1991. godine, te da je potvrdu o smrti predao u matični ured, da se seća da je sudija Arambašić zatražio, ako je ikako moguće, da se tela Kiša i Goleka prebace u Osijek, radi obdukcije, ali da to nije bilo moguće, jer je sve bilo zatvoreno, da je radio u funkciji mrtvozornika sve do januara 1992. godine. Iz iskaza svedoka Đoka Bekića na zapisniku pred istražnim sudijom Županijskog suda u 10