Μ’ ένα μπουκέτο αγριολούλουδα
θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε
την πρώτη ποιητική συλλογή
του Παναγιώτη Μανωλίτση.
Η ποίηση του δεν είναι κατασκευή.
Είναι κάτι διαφορετικό απ’ όσα
γνωρίζαμε, κάτι καινούριο και
απρόσμενο. Αν και μερικά
ποιήματά του αποπνέουν
«άρωμα Ελύτη».
Στην τέχνη, άλλωστε, μετά από
τόσους αιώνες δημιουργίας,
δεν υπάρχει παρθενογέννηση.
