Τα ζωγραφικά έργα είναι του Φώτη Παπαδόπουλου
Eυχαριστίες στο Δήμο Σίφνου, στο Δήμαρχο Γιάννη Γεροντή και στη Μαρία Ναδάλη
Στη μνήμη του πατέρα μου
Σίφνος
Χρυσοπηγή
Ήταν τα χείλη που έτρεχαν πίσω απ’ τη δύση των φιλιών μικρό καράβι το σώμα, που έσερνε το αφρισμένο πέπλο μιας ευμενίδας θάλασσας. Ήταν η νύχτα που ’χε φωλιάσει μέσα στη σπηλιά της ερωτευμένης σμέρνας καθώς κοιμόσουν κάτω απ’ το κύμα της Αυγουστιάτικης παλίρροιας μ’ ένα φεγγάρι στον υγρό σου κόλπο...*
6
Μικρές Βενετίες
Σκάει το κύμα αιμόφυρτο στους λυπημένους κάβους των μεσαιωνικών σου στεναγμών. Μαύρες σκιές των Da Corogna σκιάχτρα των Gozzadini μάτια, που στροβιλίζονται σ’ ένα σπασμένο Ενετικό της θάλασσας καθρέφτη. Μικρό χλωμό μου Σίφανο ακίδα του πελάγους πάνω στης μνήμης τ’ άλμπουρο, που αιώνια ταξιδεύεις μ’ ένα τσαλακωμένο σύννεφο και μια φτερούγα γερακιού στην αρμυρή σου αμασχάλη.
7
Φυκιάδα
Είπα ν’ αφήσω τις λέξεις ανυπεράσπιστες στη βραδινή σου επιδρομή στο αιώνιο θρόισμα της μυστικής σου απουσίας στο άγριο σφιχταγκάλιασμα του ασπάλαθου, του σκίνου. Έτσι θα μπαινοβγαίνεις στο ποίημα σαν τίτλος ευγενείας. Εκεί θα σ’ αγαπώ ακουμπισμένη στην παραλήγουσα της ευδαιμονίας της άμμου άνυδρη πνοή σε σώμα αρμυρίκι.
8
Άγονη γραμμή
Μια νύχτα με πανσέληνες κραυγές φωτοφοβίας που θα έχουμε κοιμηθεί, σαν έμβρυα μέσα στην παγωμένη κοιλιά της εγκατάλειψης. Όπως ο χρόνος, τυλιγμένος σφιχτά με το μαύρο καλώδιο της απόστασης. Όπως η γλώσσα δεμένη χειροπόδαρα πάνω στο σκουριασμένο όχημα της λέξης. Έτσι, όπως καταπίνουμε τα μίλια της χαράς και φτύνουμε το ταξίδι.
9
10
Παναγία του βουνού
Μικρή, λυπημένη μου φλέβα άνυδρη σάρκα της πυρακτωμένης μοναξιάς πάνω στα χείλη της σιωπής άδειασε την πληγή σου όπως μια γυναίκα, που βασιλεύει μέσα στο παγωμένο της φιλί λευκή, σαν αίμα κρυστάλλινης βροχής κόκκινη, σαν τη στάχτη μιας υπόσχεσης στο παρανάλωμα της αγάπης.
11