160 × 230 SPINE: 4 FLAPS: 70
Παίζω και χαίρομαι και ανακατεύω τα παιχνίδια μου. Δένω ένα σχοινί στους δυο κορμούς και το τεντώνω. Τραμπαλίζομαι στις χαρές των παιδικών μου χρόνων. Φτιάχνω χαρές ενήλικων παιδιών.
Δεν θα χτυπήσω ποτέ άθελά μου. Κι αν δεν το θέλω, πληγή δεν θα ’ναι.
Θοδωρής Παπαδάκης
Χαρές δυσεύρετες, που πάντα τις βρίσκω στα παιχνίδια, στο σκοινί το τεντωμένο… Τόσο τεντωμένο, που λες θα λυγίσουν οι κορμοί να πιάσουν τα παιχνίδια. Θα βγάλουν κλαδιά και παρακλάδια και θα τ’ αγγίξουν με φυλλωσιές πράσινες. Θα τυλιχθούν στο σκοινί και θα φτιάξουνε παιδικές κούνιες. Θ’ ανέβω πάνω και θα ταλαντώνομαι χαρούμενα. Πάντα προσεκτικά στις προσταγές του πατέρα και της μάνας: «Πρόσεχε μη χτυπήσεις! Μ’ ακούς;»
Μόνο τότε, σαν φτάσει το μεσημέρι, θα σταματήσω τα παιχνίδια και τα τρεξίματα. Θα πεινάω. Απόψε το βράδυ
ISBN 978-960-564-737-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
cover_apopse_to_vrady.indd 1
1/24/2019 4:51:38 PM
Θοδωρής Παπαδάκης
Απόψε το βράδυ
— ΑΘΗΝΑ 2019 —
soma_apopse_to_vrady.indd 1
1/24/2019 4:58:05 PM
ΤΙΤΛΟΣ
Απόψε το βράδυ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ
Θοδωρής Παπαδάκης ΣΕΙΡΑ
Λόγος και τέχνη ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2019 Θοδωρής Παπαδάκης ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Αθήνα, Ιανουάριος 2019 ISBN 978-960-564-737-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108
ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
soma_apopse_to_vrady.indd 2
1/24/2019 4:58:05 PM
Πυρήνας ζωής
Μ
έρες τώρα ρουθουνίζει ο παγωμένος αέρας σε σχισμές από πόρτες και παράθυρα, σε κλαδιά ξερά δέντρων, σ’ αιχμηρούς εξέχοντες αφύσικα βράχους και σε πονηρά αφτιά πρεπόντων. Μέρες τώρα σφυρίζει στα χείλη βαθιάς τρύπας στη γη, που ανοίγεται από χέρια-φτυάρια και πόδια-τσαπιά. Μέρες τώρα τα ματωμένα αυτά άκρα ξεπέρασαν το υπέρθερμο κέντρο και σαλεύουν για την άλλη μεριά πετώντας σπίθες, φωτιές, χώμα κόκκινο-λιωμένο-πυρά, ανακατεμένο με ψυχρές χεριές του βοριά σαν χτένι συρμάτινο απ’ ατσάλι που γδέρνει το πυρωμένο σίδερο. Ανάθεμα σ’ αυτό το διαβολεμένο σφυρί που χτυπιέται αλύγιστο μέρα νύχτα πάνω σε άλλο σίδερο πιο βαρύ και πιο στιβαρό, προσπαθώντας να χωθεί μέσα του βαθιά, να ριζώσει εν ψυχρώ. Διάολε μεταμορφωμένε, ανάθεμά σε! Πήζεις εδώ, διαλύεσαι εκεί. Κι όταν στέκεσαι στη μια μεριά, θυμίζεις Θεό. Αστείο! Κι όταν στέκεσαι από την άλλη, θυμίζεις πιο πολύ τον εαυτό σου. Διάολε! Όταν κάθεσαι λίγο στη μέση, τότε θυμίζεις το πιοτό, το ουδέτερο και το χρωματιστό πήγμα. Όλων των χρωμάτων μαζί, και μαύρου και άσπρου αλλά και του κόκκινου και του πράσινου, όλα, σου λέω, φως!
—3—
soma_apopse_to_vrady.indd 3
1/24/2019 4:58:05 PM
—4—
soma_apopse_to_vrady.indd 4
1/24/2019 4:58:06 PM
Φυγή
Μ
ια άγρια πινελιά στο βλέφαρο του χρόνου και διαγώνια στη σχισμή του ορίζοντα διατρέχουν τα μικρά κομμάτια του χώρου. Ακούραστα ενώνονται-διασπώνται και ύστερα ξανασμίγουν στους δρόμους των ταξιδιών τους, σε άλλα σημεία, με άλλες μορφές και άλλες φωνές. Σήμερα δυο πυρκαγιές κάψανε την ύλη-ουσία στην επιφάνεια του ήλιου, ενώ αυτός ανέτειλε από έναν μακρύ του χρόνου ύπνο. Κύματα, βροντές και αέρηδες διψάσανε το μεσημέρι για νεκρά – πριν– ζωντανά σώματα, που αυτά δεν διστάζουν να τελειώσουν το ένα το άλλο με δίκοπα μαχαίρια και εκτοξευτήρες πυρωμένων βόλων. Μακριά πια από όλα αυτά και στο σβήσιμο του σαρκώδους χρυσού στεφάνου στον ουρανό, μέσα από πυκνούς ατμούς της θάλασσας ή κάποιας μεγάλης λίμνης, συναντήσαμε αδιέξοδο με τείχη ψηλά από πέτρα άκαμπτη και αδιαπέραστη καμωμένη. Μαζέψαμε τα πόδια μας και πήραμε το μονοπάτι του γύρω γύρω από τα θολά όρη. Μας τύφλωνε το θάμπος από την αντανάκλαση των φτερών των γλάρων και τρομάξαμε από το μεγαλείο των χαμένων πτηνών. Δέκα μέρες περπατάγαμε χωρίς σημάδια επιστροφής, χωρίς χαραγμένο χώμα στα χνάρια των πατημασιών μας. Όμως σαν γελάσαμε με τα καμώματα των καιρικών φαινομένων του ανύπαρκτου θεού μας –ω Φάβερ!–, τότε φωτιά πυρκαγιά ξέσπασε και ξέβρασε τα αθώα ζώα του χάρτινου άσπρου δάσους. Μας χωράς ακόμα μακριά από πόλεις μάταιου γκρι χρώματος, στο λαμπύρισμα του γαλάζιου ουρανού σου, ω Φάβερ!
—5—
soma_apopse_to_vrady.indd 5
1/24/2019 4:58:07 PM
Νεκροί πειρατές
Π
ερίεργοι εκβιασμοί και επώδυνοι σπασμοί πάνω στο κατάστρωμα. Στο χνότο τους μια γεύση από κρασί μαζί με της ουσίας τους το αψύ. Διαγώνια κατάρτια καραβιών λυγάνε πλεκόμενα μεταξύ τους και οι αρμοί τους γεμάτοι με σκλήθρες σπασμένου ξύλου. Αχόρταγη η γλώσσα των ξεδοντιάρηδων πειρατών. Λεπίδες φρεσκοακονισμένες διαπερνούν ξυράφι τα κορμιά και ένας παπαγάλος γελάει με την ψυχή του για τις ψυχές που δίνουν θανατική σημασία η μία στην άλλη. Μαύρο αίμα στο φόντο της μεσονύκτας, μαύροι κι οι πίθηκοι που γδέρνονται στα μαύρα πανιά και στα μαύρα ξάρτια. Το άσπρο σύννεφο, το κιτρινωπό της νύχτας, δεν στάζει ουρανό, μα χαίρεται με ανοιχτές τις πόρτες για τις χαμένες καρδιές που θα φτάσουν για συγχώρεση. Όμως υπακούοντας οι πειρατές σε κάποια αίρεση, θα οδηγήσει τις κόκκινες καρδιές τους μέσα από μπλε τρύπα στον Άδη. Και τι τρύπα, σκουληκότρυπα δίνης για τις υπέρθερμες φλόγες του κάτω κόσμου. «Έτσι, Γκόντι, θα καταλήξεις αν πλαγιάσεις με την κόρη του καπετάνιου, στις γαλέρες και στις επτά θάλασσες. Ακούς, Γκόντι; Έτσι!»
—6—
soma_apopse_to_vrady.indd 6
1/24/2019 4:58:08 PM
—7—
soma_apopse_to_vrady.indd 7
1/24/2019 4:58:09 PM
160 × 230 SPINE: 4 FLAPS: 70
Παίζω και χαίρομαι και ανακατεύω τα παιχνίδια μου. Δένω ένα σχοινί στους δυο κορμούς και το τεντώνω. Τραμπαλίζομαι στις χαρές των παιδικών μου χρόνων. Φτιάχνω χαρές ενήλικων παιδιών.
Δεν θα χτυπήσω ποτέ άθελά μου. Κι αν δεν το θέλω, πληγή δεν θα ’ναι.
Θοδωρής Παπαδάκης
Χαρές δυσεύρετες, που πάντα τις βρίσκω στα παιχνίδια, στο σκοινί το τεντωμένο… Τόσο τεντωμένο, που λες θα λυγίσουν οι κορμοί να πιάσουν τα παιχνίδια. Θα βγάλουν κλαδιά και παρακλάδια και θα τ’ αγγίξουν με φυλλωσιές πράσινες. Θα τυλιχθούν στο σκοινί και θα φτιάξουνε παιδικές κούνιες. Θ’ ανέβω πάνω και θα ταλαντώνομαι χαρούμενα. Πάντα προσεκτικά στις προσταγές του πατέρα και της μάνας: «Πρόσεχε μη χτυπήσεις! Μ’ ακούς;»
Μόνο τότε, σαν φτάσει το μεσημέρι, θα σταματήσω τα παιχνίδια και τα τρεξίματα. Θα πεινάω. Απόψε το βράδυ
ISBN 978-960-564-737-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
cover_apopse_to_vrady.indd 1
1/24/2019 4:51:38 PM