...πάνω στη γέφυρα της ποίησης
Η ποίηση είναι για όλους.
Ή τουλάχιστον, όπως νομίζω εγώ,
έτσι θα έπρεπε να είναι.
Κι εγώ μία απ’ όλους είμαι.
Γράφω για όσα με άγγιξαν,
σαν να ’μαι ένας από σας.
Τη θάλασσα, τον έρωτα, τον θάνατο,
τον χρόνο που περνάει, την κοινωνία...
και την ποίηση: «της ψυχής κύηση,
μαζί και λευτέρωμα».
Έχει ανάγκη από τέχνη η ζωή μας μπόλικη,
και κάπου να ξεδώσουμε με όλα αυτά,
να νιώσουμε πως κάποιος αφουγκράζεται
και δεν είμαστε μόνοι.
Να τρέξουμε πάνω στον ρυθμό της
και με λέξεις αληθινές, ελεύθερες,
να ελευθερωθούμε.
«Τρέξε, ψυχή, πάνω στη γέφυρα» της ποίησης,
να ενωθούνε ποιητές και αναγνώστες
με λόγια απλά –λιτά κι απέριττα–
χωρίς πολλές φανφάρες και δαντέλες.
