Εξημερωμένα θραύσματα μνήμης ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Τ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εξημερωμένα θραύσματα μνήμης ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Τ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΙΗΣΗ
[2358] 0223/07 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ
LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου
COPYRIGHT© 2023 Δημήτριος Τ. Παπαγεωργίου
ISBN 978-618-205-407-9
| www.ocelotos.gr
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια
του δικαιούχου
συγγραφέα. ΤΙΤΛΟΣ
μνήμης ΣΥΓΓΡΑΦ Ε ΑΣ Δημήτριος Τ. Παπαγεωργίου ΣΕΙΡΑ Ποίηση
Δέσποινα Αγγελοπούλου ΕΙΚΟΝΕΣ
Εξημερωμένα θραύσματα
Διονύσης Ξένος
ΠΡ ΩΤΗ
2023
ΕΚΔΟΣΗ Αθήνα, Φεβρουάριος
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη
55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr
«Κατά τη γνώμη μου, ο ποιητικός συλλογισμός είναι πιο κοντά στους νόμους με τους οποίους αναπτύσσεται η σκέψη, επομένως πιο κοντά στην ίδια τη ζωή.
Όταν λέω ποίηση, δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος.
Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο, να συνδέεσαι με την πραγματικότητα.
Η ποίηση, λοιπόν, γίνεται φιλοσοφία
που καθοδηγεί τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή. Ορισμένες στιγμές της ανθρώπινης ζωής
μόνο με την ποίηση μπορούν να αναπαρασταθούν πιστά»
Αντρέι Αρσένιέβιτ σ τΑρκόφσκι 4 Απριλίου 1932 – 29 Δεκεμβρίου 1986
Στην Όλγα
Κροταφικός λοβός
Βγήκαμε στις ταράτσες να γιορτάσουμε, να θαυμάσουμε τα βεγγαλικά της πόλης, να μυρίσουμε το μπαρούτι των ημερών μας· η σύγχρονη σκλαβιά μας, να μετράμε τα μηδενικά των λογαριασμών μας χαμογελώντας ως αφόρητες και λυπηρές μονάδες, η αριστεία των αριθμών να πηγαίνει κόντρα στην ύπαρξή μας, όλα σε μια ταράτσα γιορτινή και πένθιμη συνάμα, καλή χρονιά, καλή λευτεριά, καλό Πάσχα και καλή ανάσταση, καλό καλοκαίρι· ο χρόνος, τρεχούμενο νερό βιαστικό σε παιδικές χούφτες, διψασμένες κι αυτές για το μητρικό χάδι κι ας μεγάλωσαν, κι ας θέριεψαν, πάλι μόνοι, συντροφιά καπνού, παρηγοριά του ήλιου, ξέχασα να βάλω τους φίλους μου στο άσπρο σύννεφο, ψηλά να τους κοιτάζω, ψηλά να μου λείπουν· ξεγέλασε ο Απρίλης τις μέλισσες, τις μαρμάρωσε με παγωμένη πνοή, να θυμηθώ να μη λυγίσω στην απώλεια της μάνας, το πρώτο μου καλοκαίρι να τιμήσω, να εξατμιστώ σε γυναικεία βλέμματα, από έρωτα ύστερα κάπως να μονιάσω, όλα έτσι ήσυχα ν’ αρχίσουν από την αρχή, να συγχωρεθούμε·
σαν ευχή, να ξεδιψάσουμε την ορμή μας στην επιπολαιότητα
και στο τελείωμα της μέρας να παραδοθούμε αγνοί στο μοιραίο.
— 9 — 1.
Αβάσταχτη χειμερινή σιωπή που σφυροκοπά ξανά τις δεκαετίες μου –ιδού ο άνθρωπος ο υπό του μηδενός αργοναύτης–
όπου σταθώ τρέχει, με χαιρετά απ’ τα απέναντι η ανυπαρξία, έπειτα ο ισοδύναμος της καρδιάς μου φόβος, αυτό το μελανόμορφο θηρίο εντός μου, επιχειρεί μικρές βεβηλώσεις, γλεντά, μεθάει, φωνάζει και γελάει, να ξεπετρίσει θέλει τα ιερά θεμέλιά μου λίγο-λίγο.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
ISBN 978-618-205-407-9
