Ευτυχώς γύρισα και σήμερα by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 17 FLAPS: 70

Ο χωρισμός ψυχής και σώματος –όπως και τα ταξίδια στον χωροχρόνο, όπως και η αθανασία– είναι ένα από τα Ιερά Δισκοπότηρα στα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Μια ψυχή απαλλαγμένη από τους περιορισμούς και την αναπόφευκτη φθορά του σώματος, ελεύθερη να ταξιδεύει όπου επιθυμεί και να επιστρέφει στο σώμα κατά το δοκούν, είναι και το όνειρο ζωής του κεντρικού ήρωα στην απολαυστική ιστορία του Στάθη Βλαχάκου. Σε ένα ντελίριο δημιουργικότητας, όπου ο οίστρος θα φλερτάρει συχνά με την παράνοια, το όνειρο ζωής θα γίνει πραγματικότητα, προτού επέμβει η άλλη πραγματικότητα –η καθημερινή, η κοντόθωρη, η δική μας– για να το συνθλίψει. Ο Βλαχάκος αφηγείται με γερές δόσεις χιούμορ, άλλοτε ανάλαφρου και άλλοτε κατάμαυρου, από το οποίο δεν απουσιάζει μια υποδόρια μελαγχολία γύρω από το αχαλίνωτο πνεύμα, μα και τους φραγμούς που ορθώνονται στο διάβα του. Μια πεσιμιστική παραβολή; Όχι. Το ευγενικό μειδίαμα του ανθρώπου που γνωρίζει ότι στο τέλος θα ηττηθεί, αλλά και ότι είναι καταδικασμένος να πολεμήσει.

Πέτρος Τατσόπουλος Συγγραφέας

Μια τεχνολογική μηχανή γίνεται γέφυρα ανάμεσα στην δίψα για την ζωή και την ψυχική επιθυμία να αποδράσει κανείς στο Όνειρο. Η προσπάθεια για μικρές αναχωρήσεις της ψυχής από το σώμα, οδηγούν σε ονειρικά ταξίδια εναλλαγής ρόλων και συναισθημάτων, με απώτερο σκοπό την κατάκτηση των βαθύτερων εσωτερικών επιθυμιών.

Γιωτα Παππα

Εκπαιδευτικός - Δημοσιογράφος

Όταν μου ζητήθηκε να ζωγραφίσω το εξώφυλλο αυτού του βιβλίου, για να βοηθηθώ, άρχισα να το διαβάζω. Στην πραγματικότητα νόμιζα πως διάβαζα σενάριο ταινίας. Μιας έξυπνης, μαύρης κωμωδίας που κατέληξε σε ένα πολύ πρωτότυπο βιβλίο με απροσδόκητο τέλος. Δεν ήξερα τι θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, εξώφυλλο βιβλίου ή αφίσα κινηματογραφικής ταινίας.

μυθιστορημα

Mομα Stojanovic

Ζωγράφος - Εικονογράφος

ISBN 978-960-564-666-0 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr 9 789605 646660 www.ocelotos.gr

0_cover_eytyxos.indd 1

Ο Στάθης Βλαχάκος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ιατροχειρουργική Σχολή του Μιλάνου και ειδικεύτηκε στην Ακτινοδιαγνωστική. Εργάζεται ως διευθυντής του Ακτινοδιαγνωστικού Τομέα, στο Τμήμα Μαστού του Κ.Η.Ν. «Ν. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ» του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Έχει αρθρογραφήσει σε διάφορα έντυπα, περιοδικά και ημερήσιο Τύπο, ενώ υπήρξε επίσημος συνεργάτηςανταποκριτής στην Ιταλία του μουσικού περιοδικού ΤΑR. Επίσης, συγγράφει παιδικά βιβλία, μυθιστορήματα και θεατρικά. Το 2017 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μικρές Ιστορίες, τα παιδιά διαβάζουν στους μεγάλους από τις εκδόσεις Οσελότος. Email stathisvla@gmail.com

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς 31/7/2018 1:49:13 μμ

Τιτλος

Ευτυχώς γύρισα και σήμερα Συγγραφέας

Στάθης Β. Βλαχάκος Σειρα

Ελληνική λογοτεχνία [1358]071813 σχεδιασμοσ εξωφυλλου

Moma Stojanovic - Σταθης Βλαχακος Επιmελεια - Διορθωση

Αθήνα, Ιούλιος 2018 ISBN 978-960-564-666-0

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

ΣΤΑΘΗΣ Β. ΒΛΑΧΑΚΟΣ

Ευτυχώς γύρισα και σήμερα

ΑΘΗΝΑ 2018

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους Stephen Hawking, Σταμάτη Κριμιζή, Jules Verne, Galileo Galilei, Κένταυρο Χείρωνα, Nicolaus Copernicus και Ίππαρχο τον Ρόδιο.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Νύχτες μαρτυρικές με σκέψεις άλλων. Περίπατοι ρομαντικοί με διάθεση Αναγέννησης. Το σώμα που καρτερικά ζητά τη λύτρωση. Αέρινες κινήσεις και φόνισσες σκέψεις. Ζώντας κρυφά και αναπνέοντας αργά με ρυθμό άρρυθμο. Φεύγω τα βράδια στους καπνούς και επιστρέφω πάντα. Τη μέρα προσδοκώ, τη νύχτα απολαμβάνω. Ταξίδι σε νεφελοειδείς κι αστέρια μακρινά που δεν φωτίζουν. Μπιλιέτο χάρτινο πνιγμένο σε αλκοόλ και δάκρυα. Σε άφησα, μα δεν τολμώ να μου το πω. Λύτρωση.

ΑΓΝΩΣΤΟΥ

Τα όνειρα καθοδηγούν καλύτερα τη ζωή μας, απ’ ό,τι η πραγματικότητα. Ίσως γι’ αυτό η γυναίκα μου με βοήθησε να κάνω πραγματικότητα ένα όνειρο· έτσι, της αφιερώνω αυτό το βιβλίο, με όλη μου την αγάπη. ΓΝΩΣΤΟΥ

—7—

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

άντοτε τα πρωινά μοιάζουν βασανιστικά, τουλάχιστον έτσι νομίζω πως είναι για τους πιο πολλούς. Όμως στην πρωινή αύρα και την ηρεμία της ατμόσφαιρας προτού αρχίσουν να ηχούν διάφοροι θόρυβοι συχνά απωθητικοί, το γρήγορο περπάτημα συνήθως για τη δουλειά μοιάζει με πρωινή γυμναστική που αναζωογονεί αρθρώσεις και μυαλό. Μπορεί η στάση του κορμού να φέρνει σε ισχιαλγούσα μοναχή, ευτυχώς όμως, με το που περνά το πρώτο μισάωρο, συχνά συνοδευόμενο από τις ευεργετικές ιδιότητες ενός διπλού εσπρέσο, η ομάδα πετάει, όπως λέει και ο Σάντρο. Βέβαια, κάθε πρωί, επαναλαμβάνεται το ίδιο σενάριο, ρουτίνα, αλλά αποδεχόμενη από τους «πρωινούς». Ας κάνουν και διαφορετικά. «Καλημέρα, κύριε Μπασίλιο, τι κάνετε; Βλέπω τον τελευταίο καιρό κάθε πρωί γυμναστικούλα, ε; Καλά κάνετε, γιατί τώρα αρχίζουν χοληστερίνες, σακχαράκι, πιεσούλα, και ένα σωρό άλλα προβληματάκια. Ου γαρ, βλέπετε, έρχεται μόνον». Το πόσο σιχαίνομαι το «ου γαρ» δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Σαν να το κάνουν επίτηδες όλοι των —9—

ΣΤΑΘΗΣ Β. ΒΛΑΧΑΚΟΣ

εξήντα πέντε φεύγα, επαναλαμβάνουν τις ίδιες εκφράσεις, «ου γαρ» και «ουαί». Οι πιο πολλοί, φοβούμενοι την απειλή του τέλους, αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους, φορούν παρόμοια καρουδάκια πουκάμισα με κοντό μανίκι, κρύβουν επιμελώς τα λίγα περισσευούμενα χρήματα μπας και τα ζητήσει ο μπατζανάκης, αρνούνται να κάνουν εμφυτεύματα προτιμώντας τη μασέλα –σαφώς φθηνότερη λύση–, και εφευρίσκουν κάτι μήπως και ξεγελάσουν τον χάρο. Όμως δυστυχώς γι’ αυτούς –και για όλους μας βεβαίως– ο χάρος έχει το ίδιο απειλητικό δρεπάνι με το πόθεν έσχες. Δεν καταλαβαίνει τίποτα από τα «ου γαρ», ούτε καν συζητά για δώδεκα άτοκες δόσεις. Κουνά το δάχτυλό του και σου κόβει το εισιτήριο μόνον «αλέ». Είναι περίπου ένας μήνας που άρχισα να σκέφτομαι πως ο χρόνος τρέχει σαν νερό και δεν σας το κρύβω, με αγχώνει λίγο το θέμα. Με αγχώνει που άσπρισαν τα μαλλιά μου, τα περιττά κιλά που δεν φεύγουν με τίποτα, και οι αρθρώσεις που τρίζουν και ενοχλούν. Συνταξιούχος και αγχωμένος για τη ζωή. Ξαφνικά, χωρίς λόγο και αιτία, άρχισα να τα βλέπω όλα με άλλο μάτι, να τα αξιολογώ διαφορετικά και να γράφω γκράφιτι στα όνειρά μου, ου γαρρρρρ. «Κύριε Μπασίλιο, δεν σας βλέπω και τόσο συγκεντρωμένο τελευταία, κάπου πετάει το μυαλό σας. Ενώ σας μιλάμε, το δεξί σας μάτι βλέπει στον βορρά και το αριστερό δεν βλέπει τίποτα, είναι μισόκλειστο. Έχω δε — 10 —

ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΥΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

την εντύπωση πως δεν παρακολουθείτε και τόσο πολύ, την ώρα που συζητάμε. Μα τι σας απασχολεί; Καιρό έχω να σας δω με τη Λουσέρνα – αλήθεια, χάθηκε από προσώπου γης. Να, να, και τώρα που σας μιλάω, ψιλοχαμένα τα ’χετε, δεν με παρακολουθείτε καθόλου. Τι να υποθέσω, πως τρέχει αλλού το σκεπτικό σας, πως με βρίσκετε βαρετό και δεν ξέρετε πώς να μου το πείτε;» Τον κοίταζα αποσβολωμένος και αναρωτιόμουν γιατί πρέπει ν’ απαντώ στις ανοησίες του Σάντρο. Εξάλλου ούτε που με ξέρει καλά και δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να συνομιλώ με ρηχούς ανθρώπους. «Έχεις δίκιο, αγαπητέ μου, έχω το προβληματάκι με τα μάτια μου, πρέπει ίσως να επισκεφθώ λίαν συντόμως τον Δόκτωρ Παλόμπος. Όσο για τα υπόλοιπα που μου είπατε… δεν θυμάμαι τι μου είπατε. Άρα μπούρδες θα μου είπατε, τις γνωστές σας μπούρδες, για να ψαρέψετε κάποια είδηση και να με σχολιάζετε με τον Εμίλιο ανάμεσα στον καφέ και στο κουλουράκι». Γούρλωσε τα ήδη εξόφθαλμα μάτια του κι έσταξε λίγο σάλιο στη σχισμή του κάτω χείλους του. «Πώς; Για ξαναπές τι μου είπες, γιατί κάνω πως δεν κατάλαβα, άχρηστε κουδουνισμένε συνταξιούχε». Εκεί ήταν που με πλήγωσε, στο «συνταξιούχε». Έφυγα συγχυσμένος. Κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες που οδηγούν στην Πιάτσα Αρμίνια, εκεί που βρίσκεται το μέγα βιβλιοπωλείο και ασύλληπτες μηχανές αναζήτησης δεδομένων. Προσπάθησα να το ξεχάσω, είπα μέσα μου πόσο αστείος είναι ο Σάντρο και πόσο

— 11 —

ΣΤΑΘΗΣ Β. ΒΛΑΧΑΚΟΣ

περισσότερο είμαι εγώ που κάθομαι και ασχολούμαι με ανεγκέφαλους. Μα έτσι είμαι. Δυστυχώς. Έχουν περάσει τουλάχιστον έξι μήνες από τότε που συνέλαβα την ιδέα της βιολογικής απόδρασης – επτασφράγιστο μυστικό. Το επόμενο στάδιο θα είναι οι πειραματικές δοκιμές. Όμως η μελέτη είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο φανταζόμουν, γιατί εκτός των δεδομένων, μεγάλο ρόλο παίζει το φανταστικό κι ανεξήγητο. Τεράστια γοητεία όμως με αυτό το εγχείρημα, αναδύεται ένα φως στη μουντρουχιασμένη μέρα, και μια νέα σελίδα στις ανησυχίες μου, που ευτυχώς πάντοτε υπήρξαν πολλές και ποικίλες. «Καλημέρα σας, πώς πάνε τα κέφια;» «Καλημέρες, στον αγαπητό μας ερασιτέχνη ερευνητή. Σας χάσαμε τις τελευταίες μέρες. Βλέπετε, σας έχουμε συνηθίσει και αν πέσει κάτι σχετικό στην αντίληψή μας, λέμε “αυτό είναι για τον κύριο Μπασίλιο” και το βάζουμε στην άκρη. Να, όπως αυτό το άρθρο από την τελευταία έκδοση των Ψυχό-Λόγο Στικς. Αν και οι εκδότες της είναι νέα παιδιά, τα θέματά τους και τα άρθρα τους είναι πολύ δυνατά και κυρίως τεκμηριωμένα. Έτσι, έχουν καταξιωθεί στον δύσκολο χώρο του ανεξήγητου. Θέλετε τους κωδικούς για την εξερεύνησή σας;» «Ναι, σας ευχαριστώ πολύ. Και ένα ακόμη ευχαριστώ που μ’ έχετε υπόψη σας για τις τρέλες μου, που λέει κι ένας φίλος». «Να προσέχετε τους φίλους σας, χα, χα. Ή σας ζη— 12 —

ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΥΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

λεύουν ή σας θεωρούν τρελό, το πιο εύκολο. Να σας πω την αλήθεια, είμαι πολύ περίεργος μ’ όλα αυτά τα παράξενα που ψάχνετε, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ερευνάτε, αλλά κάτι σπουδαίο θα έχετε σκαρφιστεί. Σας βλέπω με πόση επιμονή ψάχνετε, κόκκινες φωτιές πετάνε τα μάτια σας, και με πόσες σελίδες σημειώσεις γεμίζετε το μολυβί σας σημειωματάριο. Περισσότερο σε βιβλίο μοιάζει παρά σε πολύφυλλο τετράδιο. Αν ψάχνετε για συνέταιρο ή επενδυτή, μη διστάσετε να μου το πείτε». «Ξέρω ότι πεθαίνετε από την απορία και αγωνία τού τι σκαρώνω, μα δεν θα σας κάνω το χατίρι. Τουλάχιστον τώρα. Έχουμε χρόνο μπροστά μας. Αν σας έλεγα το σχέδιό μου, έστω μόνο δύο αράδες, θα έχανε τη μοναδικότητά του. Σε αυτό ποντάρω πολύ. Θα είναι ένα μπουτόν ευτυχίας, μόνο αυτό μπορώ να σας εκμυστηρευτώ». Έγραψα τους κωδικούς σε ένα κομμάτι χαρτί και ανέβηκα στον πρώτο όροφο – περίεργο, η αίθουσα είναι σχεδόν άδεια. Τέλεια, θα μπορέσω να κινούμαι πιο χαλαρά και το ηλεκτρονικό ψαχτήρι θα τρέχει σαφώς πιο γρήγορα. Έχω απίστευτη όρεξη για τα σχέδιά μου. Μα πόσο σεβασμό πρέπει να έχουμε στους γιατρούς, μόνο για το πολυετές διάβασμά τους, ειδικά της ανατομίας, και την πολυπλοκότητα της φυσιολογίας. Αν και έχω μελετήσει ώρες το ανθρώπινο σώμα, μέσω ατλάντων και σχεδίων τύπου Λεονάρντο Ντα Βίντσι, δεν καταλαβαίνω και πολλά. Χάος η Ανατομική. Περίπου δύο μήνες προσπαθώ να κατανοήσω — 13 —

140 × 210 SPINE: 17 FLAPS: 70

Πέτρος Τατσόπουλος Συγγραφέας

Γιωτα Παππα

Εκπαιδευτικός - Δημοσιογράφος

μυθιστορημα

Mομα Stojanovic

Ζωγράφος - Εικονογράφος

ISBN 978-960-564-666-0 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr 9 789605 646660 www.ocelotos.gr

0_cover_eytyxos.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς 31/7/2018 1:49:13 μμ