Η ανάσα του δράκου

140 × 210 SPINE: 13.2 FLAPS: 70

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΖΑΝΙΑΣ Ο Γιώργος Πιζάνιας γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1996. Μεγάλωσε εκεί και στα 18του μεταφέρθηκε στην Αθήνα για σπουδές. Πέντε χρόνια μετά αποφάσισε να πάρει χαρτί και μολύβι στο χέρι του και να γράψει μία ιστορία που γυρνοβολούσε στο κεφάλι του από όταν ήταν μικρό παιδί.

η ανάσα του δράκου

Έ

να σπάνιο φαινόμενο έρχεται για να αναταράξει την καθημερινότητα στον πλανήτη μας και να αλλάξει ριζικά τις ζωές μιας μικρής ομάδας ανθρώπων τους οποίους η μοίρα φαίνεται να τους θέλει μαζί για κάποιο ιερό σκοπό.

ISBN 978-960-564-920-3

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

ΤΙΤΛΟΣ

Η ανάσα του δράκου ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Γιώργος Πιζάνιας ΣΕΙΡΑ

Ελληνική λογοτεχνία [1358]0320/06 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Δέσποινα Αγγελοπούλου LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2020

Γιώργος Πιζάνιας ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Απρίλιος 2020 ISBN 978-960-564-920-3

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΙΖΆΝΙΑΣ

— ΑΘΗΝΑ 2020 —

Η σκιά στο φεγγάρι

Γ

εμάτο ήταν το φεγγάρι και παρέα με τους συντρόφους του τ’ αστέρια στόλιζαν τον σκοτεινό ουρανό της Σηλάνδης. Ήταν άλλη μια συνηθισμένη πανσέληνος, μέχρι που μερικά περίεργα πράγματα συνέβησαν. Μια σταυροειδής σκιά εμφανίστηκε στη φωτεινή επιφάνεια της Σελήνης κι όσο συνέχιζε να την καλύπτει, μια σιγανή και γλυκιά μελωδία, ένα ωραίο τραγούδι ακούστηκε απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη. Οι φλόγες φούντωσαν στο άκουσμα της μελωδίας, οι άνεμοι κόπασαν και οι θάλασσες γαλήνεψαν. Σχεδόν όλα τα ζώα της Γης σταμάτησαν ό,τι έκαναν για να χαιρετήσουν το φαινόμενο. Λύκοι ανέβηκαν στις πιο ψηλές κορφές και ούρλιαζαν. Άλογα χλιμίντρισαν και σηκώθηκαν στα πίσω τους πόδια. Ελέφαντες ξεφυσούσαν και λιοντάρια βρυχήθηκαν. Ακόμα και τα θαλάσσια πλάσματα αντέδρασαν. Τα δελφίνια βγήκαν στην επιφάνεια της θάλασσας και τραγούδησαν κι έκαναν τούμπες στον αέρα και οι φάλαινες πήδηξαν και άφρισαν τα νερά. Μόνο τρία είδη δεν ακολούθησαν το παράδειγμα των άλλων. Τα σκυλιά, γιατί κάτι τέτοια δεν τα πιάνουν. Οι γάτες, γιατί είχαν πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν. Και οι άνθρωποι, που είχαν ξεχάσει τι σημαίνει αυτό το σημάδι. Είχε αιώνες να εμφανιστεί και οι περισσότεροι δεν είχαν ακούσει ποτέ γι’ αυτό. Ενώ ο καθένας δημιουργούσε μια δική του θεωρία για να εξηγήσει το φαινόμενο, υπήρχαν λίγοι, ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο που ήξεραν τι πραγματικά σημαίνει. Ένας από αυτούς ήταν ο Γκάμπριελ Νάρκσον. Γι’ αυτόν σήμαινε την αρχή μιας νέας εποχής. Της δικής του εποχής. Αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισε να γίνει κτηνίατρος και ν’ αφιερωθεί στην αποστολή που του είχε αναθέσει ο κύριός του. Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

7

Όλα αυτά τα χρόνια που γυρνούσε τον κόσμο εξετάζοντας ζώα και ψάχνοντας για παιδιά του κυρίου του, δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι το μεγαλύτερό του όνειρο θα άρχιζε να υλοποιείται στον τόπο του, στο σπίτι του, στο κάστρο του. Εκεί που είχε βρει τον κύριό του όταν ήταν δώδεκα ετών κι από τότε τον υπηρετούσε με πλήρη αφοσίωση περιμένοντας τη στιγμή που θα τον αντάμειβε με το πολύτιμό του δώρο. Κανένας δεν τολμούσε να πάει σ’ εκείνα τα μέρη της Σηλάνδης. Οι ιστορίες των τότε μεγάλων έλεγαν πως απάνθρωπα εγκλήματα είχαν γίνει στο κάστρο αυτό και οι κακοθανατισμένοι το είχαν στοιχειώσει. Για εκείνον όμως ήταν ένα καταφύγιο. Πήγαινε εκεί για να ξεχνάει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε σαν παιδί. Ένιωθε ασφαλής εκεί. Και πώς να μην ένιωθε; Αφού στο κάστρο αυτό βασίλευαν οι πρόγονοί του και μπορούσε να επικοινωνεί με τα φαντάσματά τους. Ναι. Ήταν ο τελευταίος απόγονος της τελευταίας βασιλικής οικογένειας της Σηλάνδης. Των Νάρκσον. Ο τελευταίος βασιλιάς ήταν ο παππούς του, ο Γκάμπριελ ο τρίτος. Τον εκθρόνισαν όμως όταν είχε βάλει μπροστά το ίδιο σχέδιο με τον εγγονό του και από τότε άλλαξαν πολίτευμα, γιατί δεν ήταν και ο πρώτος βασιλιάς που ήθελε να κάνει τέτοια επικίνδυνα πράγματα. Ο Γκάμπριελ όμως θα το ολοκλήρωνε. Τον χρόνο του εκεί τον περνούσε εξερευνώντας τα εκατοντάδες δωμάτιά του και τους δεκάδες ορόφους του. Το κάστρο ήταν πολύ ενδιαφέρον και στο εσωτερικό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς γινόταν ένα τόσο παλιό και εγκαταλελειμμένο κτίσμα να έχει τέτοιες τεχνολογικές εγκαταστάσεις που δεν συναντούσες ούτε στα πιο σύγχρονα κτίρια της εποχής. Σε κάποια από αυτές τις γεμάτες αδρεναλίνη εξερευνήσεις βρήκε και τον κύριό του. Με τις οδηγίες του κατάφερε κι έφτιαξε μια τέλεια προσομοίωση του ερειπωμένου κάστρου και της γύρω περιοχής και μ’ αυτή έκρυψε το καινούριο

8

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΖΑΝΙΑΣ

κτίσμα, αυτό που ανακαίνισε και έκανε σπίτι του. Το έκρυβε καλά, πολύ καλά το μυστικό αυτό… Κι έτσι, αυτό το παιδί απέκτησε ένα όνειρο –ΤΟ όνειρο!– και αφιέρωσε τη ζωή του στο να το κυνηγάει. Δούλευε γι’ αυτό, ζούσε γι’ αυτό, για τη στιγμή εκείνη που όλα όσα είχε ονειρευτεί θα γίνονταν πραγματικότητα. Δεν φοβήθηκε να δώσει τον εαυτό του, να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να ευχαριστεί τον κύριό του. Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος που τα έκανε όλα αυτά. Δεν έκανε τα πάντα για να ευχαριστήσει τον κύριό του. Είχε και άλλους λόγους. Κατ’ αρχάς, ήταν ο μόνος ικανός για να ολοκληρώσει ένα τόσο μεγάλο σχέδιο. Ποιος καλύτερος; Αφού ήταν ένας Σηλανδιανός, ένας Νάρκσον… Ο τελευταίος! Ήταν φτιαγμένος γι’ αυτό. Εκείνο το βράδυ δεν ήταν καλά. Μόλις είχε γυρίσει από την κηδεία της θείας του, της γυναίκας που τον μεγάλωσε αφότου έχασε τους γονείς του. Δεν ήταν μόνο αυτό όμως που τον έκανε να νιώθει χάλια. Είχε πλέον απελπιστεί. Κάθε ελπίδα για την επίτευξη των στόχων του είχε χαθεί. Τόσα χρόνια αναζήτησης και δεν είχε βρει το παραμικρό στοιχείο που να έδειχνε ότι κάποιο από τα παιδιά του κυρίου του ήταν στη Γη. Είχε πατήσει τα σαράντα και η ζωή του ήταν χειρότερη από τότε που ξεκίνησε να τον υπηρετεί. Ήταν ένας ασήμαντος κτηνίατρος, που έτρωγε όλα του τα χρήματα και όλο του τον χρόνο ακολουθώντας τις εντολές του κυρίου του: συντήρηση του κάστρου, εισιτήρια για τα πηγαινέλα των αναζητήσεων, αγορά χρυσού και για τον εαυτό του ξόδευε χρήματα μόνο για τα βασικά. Τίποτα απ’ όσα είχε ονειρευτεί εκείνο το βράδυ που μίλησε για πρώτη φορά με τον κύριό του δεν είχε πραγματοποιηθεί. Μήπως έκανε λάθος που κυνηγούσε αυτό το όνειρο; Θα του έβγαινε σε καλό αν συνέχιζε να προσπαθεί ή θα περνούσε τη ζωή του ελπίζοντας; Μήπως έπρεπε να τα παρατήσει όλα; Είχε τόσο χρυσό, που του έφτανε για να ζήσει μια πολύ άνετη ζωή – τουλάχιστον έντεκα Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

9

τόνους σε λίρες και σε ράβδους. Δεν ήταν αυτό όμως που είχε ονειρευτεί. Μήπως τελικά δεν ήταν ικανός; Μήπως ήταν…; Όχι, όχι! Ήταν Σηλανδιανός και Νάρκσον! Όλα αυτά σκεφτόταν καθισμένος σε μια παλιά μπαμπού πολυθρόνα και πίνοντας κόκκινο κρασί στο μπαλκόνι του εικοστού δεύτερου και τελευταίου ορόφου του κάστρου κοιτάζοντας το φεγγάρι που είχε φτάσει στο ζενίθ του. Και τότε το είδε… Νόμιζε ότι τρελάθηκε, ότι ήταν κάποιο παιχνίδι του μυαλού του. Μετά άκουσε τον ήχο που άγγιξε την καρδιά του. Πετάχτηκε από τη θέση του κι έτρεξε στο πλησιέστερο τηλεσκόπιο. Εστίασε τον φακό του στο πρόσωπο του φεγγαριού… Και, ναι, ήταν πραγματικότητα. Αμέσως τα μάτια του γέμισαν και η καρδιά του άρχισε να χτυπά σαν τρελή. Χαμογέλασε με την ψυχή του. Λίγες στιγμές μετά έφυγε τρέχοντας για το μείον τρία, εκεί που επικοινωνούσε με τον κύριό του. Μπήκε στον ανελκυστήρα και σε λίγο είχε φτάσει. Πάτησε το κόκκινο κουμπί στην κονσόλα και το δωμάτιο φωτίστηκε. Η οθόνη άναψε και ο κύριός του ξύπνησε. «Γιε μου…» είπε ο κύριός του. «Κύριε, το σημάδι… Το σημάδι, κύριε!» «Ποιο σημάδι, γιε μου;» «Κύριε, το σημάδι στο φεγγάρι…» «Χμ…» είπε ο κύριός του. «Ηρέμησε, γιε μου» συνέχισε. «Τι σου έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια;» «Ψυχραιμίαααα» είπαν με ένα στόμα. «Μπράβο το αγόρι μου!» είπε ο κύριός του, γιατί στα μάτια του ήταν ακόμα εκείνο το δωδεκάχρονο αγόρι που είχε γνωρίσει πριν δεκαετίες. «Πάρε τον Ανεμόλυκο και φύγε!» «Ναι, κύριε, πάω». Έφυγε τρέχοντας από το δωμάτιο και πήγε στο προαύλιο, εκεί που ήταν αραγμένος ο Ανεμόλυκος. Ο Ανεμόλυκος ήταν ένα πολύ ωραίο μαύρο σκάφος με το οποίο ο κύριός του είχε έρθει πριν πολλά χρόνια στη Γη. Είχε 10

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΖΑΝΙΑΣ

τη γραμμή γαλέρας, αλλά τις τεχνολογικές του εγκαταστάσεις δεν τις έχουν ούτε τα πιο προηγμένα πολεμικά πλοία της εποχής μας. Φτιαγμένο από μαύρο μέταλλο, ήταν ένα στολίδι. Έβγαλε το τηλεχειριστήριο από την τσέπη του, πάτησε το πράσινο κουμπί και η ράμπα κατέβηκε στο πίσω μέρος του. Πριν προλάβει ν’ ανέβει άκουσε τη βοηθό του, τη Βίντη, να τον φωνάζει. «Κύριε!» «Ορίστε» αποκρίθηκε ο Γκάμπριελ αφού τινάχτηκε από την τρομάρα του, γιατί είχε την τάση να ξεχνά την ύπαρξη του παχουλού ρομπότ που ο ίδιος είχε φτιάξει. «Πού πάτε;» τον ρώτησε. «Έχω δουλειά» αποκρίθηκε ξερά ο Γκάμπριελ κι ανέβηκε τη ράμπα. «Ζακέτα να πάρετε!» του φώναξε η Βίντη, αλλά εκείνος την αγνόησε. Του πήρε λίγη ώρα να βάλει μπροστά το σκάφος γιατί είχε πάρα πολύ καιρό να το χρησιμοποιήσει. Απογειώθηκε, ενεργοποίησε την αόρατη λειτουργία κι έφυγε για την αναζήτησή του. Πέρασε δώδεκα ώρες ψάχνοντας κάθε χιλιοστό του έρημου δορυφόρου. Περίμενε άλλες πέντε μήπως και κάποιο από τα παιδιά του κυρίου του εμφανιστεί, μα τίποτα δεν έγινε. Υπήρχε όμως μια απόδειξη ότι αυτό που είδε ήταν αληθινό και όχι κάποιο παιχνίδι του μυαλού του. Δίπλα στο σημάδι της μπότας του Νιλ Άρμστρονγκ βρίσκονταν και οι άλλες πατημασιές. Αυτές που δήλωναν ότι αυτό που είχε δει δεν ήταν οφθαλμαπάτη. Μπορεί η αποστολή του να μην είχε αποδώσει καρπούς, αλλά τώρα ήξερε ότι ένα από τα παιδιά του κυρίου του είχε έρθει στη Γη κι έτσι όλο το σκοτάδι έφυγε από το μυαλό του.

Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

11

140 × 210 SPINE: 13.2 FLAPS: 70

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΖΑΝΙΑΣ Ο Γιώργος Πιζάνιας γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1996. Μεγάλωσε εκεί και στα 18του μεταφέρθηκε στην Αθήνα για σπουδές. Πέντε χρόνια μετά αποφάσισε να πάρει χαρτί και μολύβι στο χέρι του και να γράψει μία ιστορία που γυρνοβολούσε στο κεφάλι του από όταν ήταν μικρό παιδί.

η ανάσα του δράκου

Έ

να σπάνιο φαινόμενο έρχεται για να αναταράξει την καθημερινότητα στον πλανήτη μας και να αλλάξει ριζικά τις ζωές μιας μικρής ομάδας ανθρώπων τους οποίους η μοίρα φαίνεται να τους θέλει μαζί για κάποιο ιερό σκοπό.

ISBN 978-960-564-920-3

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς