155 × 225 SPINE: 3.6 FLAPS: 70
Βασίλης Ζούμπος
Βασίλης Ζούμπος
Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων
Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων
ISBN 978-960-564-535-9 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
0_cover_apostasi.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108
ο σ ε λ ότ ο ς
ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΑΘΗΝΑ 2017
Ο Βασίλης Ζούμπος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1978, αλλά μεγάλωσε στη Λαμία. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και Πολιτική Οικονομία στην Αγγλία, όπου έζησε συνολικά για 9 χρόνια. Έχει εργαστεί ως Πολιτικός Μηχανικός και ως Εκπαιδευτικός στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Είναι ενεργός πολιτικά στον χώρο της αριστεράς από τις αρχές τις δεκαετίας του ’90 μέχρι και σήμερα, ενώ διετέλεσε περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας την περίοδο 2014 - 2017. Οι κυριότερες λογοτεχνικές – φιλοσοφικές του επιρροές είναι ο Καρυωτάκης, ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Λειβαδίτης, ο Καββαδίας, ο Μπουκόφσκι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Καζαντζάκης, ο Λουντέμης, ο Μαρξ, ο Νίτσε, o Σοπενχάουερ, ο Σαρτρ, ο Ντύλαν, ο Λ. Κόεν και ο Αγγελάκας. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Η ερημιά του αληθινού» το 2012 στις Εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά ποίησης. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ και σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους πολιτικής ανάλυσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στον ελεύθερό του χρόνο διαβάζει κείμενα πολιτικής και οικονομικής ανάλυσης, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ακούει πολλή μουσική και μελοποιεί τα ποιήματά του σε ροκ τραγούδια. E-mail: vzoumpos@hotmail.com Facebook: Vasilis Zoumpos Blog: vasiliszoumpos.blogspot.gr
7/24/2017 12:48:03 PM
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Layout - Design Copyright© 2017 Πρώτη Εκδοση
H απόσταση μεταξύ λόγων και έργων Βασίλης Ζούμπος Ποίηση [2358]0717/08 Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Βασίλης Ζούμπος Αθήνα, Ιούλιος 2017
ISBN 978-960-564-535-9
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_soma_apostasi.indd 2
7/24/2017 12:48:29 PM
Στη σύντροφο της ζωής μου, τη Μαριγώ μου
0_soma_apostasi.indd 3
7/24/2017 12:48:29 PM
Περιεχόμενα Η Ύπαρξη Η μεταμόρφωση...............................6 Μιμούμαστε.....................................7 Μεγαλώνουμε . ...........................8 Καθώς περνάει ο καιρός.................. 9 Σχεδόν παιδιά............................... 10 Οι ώρες..........................................11 Το μέσα μας σκοτάδι......................12 Καταραμένη καλή προαίρεση.........13 Και τον Απρίλη κρύο κάνει.............14 Νικημένος απ’ τα πάντα.................15 Μια παύση θλιβερή........................16 Συνήθεια ανυπόφορη.....................17 Το πρωινό......................................18 Aβάσταχτο ουδέν............................20 Οι τελευταίες μου πράξεις..............21 Η Απόπειρα Συντετριμμένοι...............................24 Της δήθεν ζωής το δήθεν νόημα......25 Φτιαγμένοι από σάπια υλικά..........26 Δειλία........................................... 27 Απόψε.......................................... 28 Ήθελα.......................................... 29 Ν’ αντέχουμε................................. 30 Όλα θα παν καλά.......................... 31
Ο Δήμος Κάποιος.........................................34 Η χιλιοστή μας ήττα.......................37 Βαδίζουμε.....................................38 Δεν γνωρίζουμε..............................40 Εφύτεψα ένα δέντρο.......................41 Δεν συνάντησα...............................42 Απολογισμός..................................44 Η ύπαρξη .....................................46 Καλή μας τύχη..............................47 Η συνδιάσκεψη..............................48 Θα μου περάσει.............................49 Μικροαστικές δόσεις αντίστασης.....50 Το σκάκι της ζωής..........................52 Ο μέσος άνθρωπος.........................54 Στου δρόμου τα μισά......................55 Στ’ αλήθεια κτήνη..........................56 Όταν το σκότος καλύψει τα πάντα...58 Δεν γνώριζαν; Δεν γνωρίζουν;...........60 Ώριμος πια....................................62 Αντισταθείτε...................................63 Η εξέγερση.....................................64
—4—
0_soma_apostasi.indd 4
7/24/2017 12:48:29 PM
Η Ύπαρξη
Κι είμαστε νέοι, πολύ νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ’ ένα βράχο, το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά, χάνεται και ρωτιόμαστε τι να ’χουμε, τι να ’χω, που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ’ έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά! Κώστας Καρυωτάκης «Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ...» Ελεγεία και Σάτιρες, 1927
0_soma_apostasi.indd 5
7/24/2017 12:48:29 PM
Η μεταμόρφωση Είναι η απόρριψη κι η αποτυχία, η βαθιά θεμελιωμένη απ’ τα πολλά πισωγυρίσματα σκλαβιά που μας παραμορφώνει, που όλο μας ασχημαίνει και χάνουμε σιγά σιγά την ικανότητα να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλό και κακοπροαίρετους, χάνουμε την ικανότητα να έχουμε υπομονή, να είμαστε ευγενικοί, να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πρώτα με τον εαυτό μας κι έπειτα με τους άλλους∙ και η αποκτήνωσή μας προχωρά και τη βαφτίζουμε ανάγκη και μας φαίνεται ζεστή, φιλική και κάνει μεταστάσεις σαν τη νόσο την επάρατο και πριν το καταλάβουμε έχει απλωθεί μέχρι την τελευταία γωνιά του σώματός μας μέχρι την τελευταία γωνιά της σκέψης μας. Κι όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνουμε να λέμε ψέματα, γεμάτα φτιασίδια κι επιτήδευση, πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους, μαθαίνουμε να μιλάμε απότομα, προσβλητικά ο ένας στον άλλον, μαθαίνουμε να μισούμε, να νιώθουμε τον άλλον ξένο, να βλέπουμε στον άλλον μια απειλή απροσδιόριστη· και χτίζουμε άμυνες, όλο χτίζουμε άμυνες, σκαντζόχοιροι συναισθηματικοί, με βία σπεύδουμε ν’ απωθήσουμε τους πάντες, νιώθουμε ασφάλεια μόνο στη μοναξιά μας και η αγάπη και βέβαια η ανθρωπιά, δεν είναι παρά εφηβικές αφέλειες επικίνδυνες, παρορμητικές, που όλοι οφείλουμε να καταπνίξουμε, πριν η φωτιά τους φρικτά μας πυρπολήσει.
—6—
0_soma_apostasi.indd 6
7/24/2017 12:48:29 PM
Μιμούμαστε Μιμούμαστε μια ζωή ευτυχισμένη, μια ύπαρξη αλλότρια, ξιπασμένη και δίνουμε αξία στ’ ανάξια, σημασία στα ασήμαντα κι αδυνατούμε να διαχειριστούμε το ανήμερο θεριό που συνηθίσαμε να λέμε ελεύθερη επιλογή και το άλλο που συνηθίσαμε να λέμε άσκοπη ύπαρξη∙ Και δεν μας φτάνει μια βόλτα να κάνουμε μακριά από τις πόλεις της ασφάλτου, μακριά από τις πόλεις του θανάτου, κρατώντας ένα κορίτσι από το χέρι γιατί είναι ξεπερασμένο, γιατί είναι πολύ αληθινό και δεν μπορούμε να τ’ αντέξουμε∙ κι έτσι με περισσή στεναχώρια αναλογιζόμαστε την κίβδηλη ζωή που δεν θα ζήσουμε πότε, τη φρικτή λάμψη της ματαιοδοξίας που ποτέ δεν θα μας ζεστάνει, τα ταξίδια που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να πάμε, τα βιβλία που ποτέ δεν θα έχουμε χρόνο να διαβάσουμε, τους σπουδαίους ανθρώπους που ποτέ δεν θα γνωρίσουμε κι όλα τα συναισθήματα που δεν θα ήμαστε τυχεροί να νιώσουμε να διαπερνάνε το κορμί μας∙ και κάπως έτσι με πελώρια οργή, με βλέμμα απορημένο, ζητάμε την αμέριστη βοήθεια της επιλεκτικής μας μνήμης, της επιλεκτικής μας γνώσης, για να καταφέρουμε να σπρώξουμε σισύφεια το ασήκωτο φορτίο του χρόνου, να καταφέρουμε να επιζήσουμε απ’ τις αμέτρητες, αβάσταχτες στιγμές της ύπαρξής μας∙ και κάπως έτσι βλέπουμε τη ζωή να περνάει από μπροστά μας, τη ζωή τη δική μας και των άλλων, βλέπουμε τη θλίψη φριχτά να βαραίνει τους ώμους μας και αυτοπαγιδευόμαστε σ’ ένα κύκλο φαύλο, ψεύτικο και σίγουρα στο τέλος αυτοκαταστροφικό.
—7—
0_soma_apostasi.indd 7
7/24/2017 12:48:29 PM
Μεγαλώνουμε
στους παιδικούς μου φίλους στα παιδιά όλου του κόσμου
Μεγαλώνουμε μα πεισματικά παραμένουμε μικρά παιδιά, φοβισμένα πέρα από κάθε φαντασία για τις συνέπειες των πράξεών μας, γεμάτα ανασφάλειες και άγνοια∙ Μας αρκεί να είμαστε απασχολημένοι με παιχνίδια που μας κάνουν να αισθανόμαστε σημαντικοί, με ιστοριούλες για κόσμους παράλληλους όπου όλα είναι καλώς καμωμένα και η δικαιοσύνη είναι πανταχού παρούσα∙ Ψάχνουμε για οτιδήποτε είναι ικανό να μας κάνει να ξεχάσουμε τις θλιβερές υπαρξιακές αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε, μα ποτέ δεν μουρμουράμε∙ Πάνω από όλα δεν μολογάμε του Σοφοκλή την τρεμάμενη βεβαιότητα, πως θα ’ταν καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί καθόλου αντί να υποκρινόμαστε πως είμαστε ζωντανοί για πενήντα και πλέον χρόνια ενώ είμαστε ήδη όλοι νεκροί, βάναυσα δολοφονημένοι στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, υπέροχα παιδάκια, αφράτα, γεμάτα πηγαία χαρά και χαμόγελο· Όλη η ζωντάνια, όλη η ζωτικότητά μας συντετριμμένες από εκπαιδευτικά συστήματα, συντετριμμένες από πατριαρχίες και μητριαρχίες, από γεροντορκατεία, γεροντολαγνεία και συντήρηση, συντετριμμένες από συνειδητές στρεβλώσεις κι αμέτρητα επιτηδευμένα ψέματα, συντετριμμένες από γονείς – θεούς που με ζήλο αναπαράγουν το δικό τους φόνο επάνω στην επόμενη γενιά∙ παιδιά, τα ευκολότερα θύματα στην ιστορία, τα πιο αβοήθητα θύματα, ήδη νεκροί, μα μεγαλώνουμε ακόμα.
—8—
0_soma_apostasi.indd 8
7/24/2017 12:48:29 PM
Καθώς περνάει ο καιρός
στον Γ. Κ.
Καθώς περνάει ο καιρός ξεχνάμε υποσχέσεις, αυτές που δώσαμε στον εαυτό μας και στους άλλους, γιατί ’ναι βολικό, γιατί ’ν’ πιο εύκολο, γιατί μας αλαφραίνει∙ και χτίζουμε γύρω μας μια σιγουριά επίπλαστη ότι τάχα είμαστε ασφαλείς, ότι είμαστε σπουδαίοι, ότι αυτά που κάνουμε εξαιρετική έχουν σημασία, ότι είμαστε νέοι, ισχυροί, σημαντικοί για τους γύρω μας και για το ρου της ιστορίας∙ και κρυφά παραδεχόμαστε στην άκρη του μυαλού μας, πόση αγαλλίαση μας φέρνει να βλέπουμε τον χρόνο να κυλάει έτσι ανήκεστα, φαιδρά, μαζοχιστικά απολαμβάνοντας, αντί να πενθούμε απαρηγόρητα, για την απώλεια άλλης μια μέρας, άλλης μια μέρας που ξυπνήσαμε έτοιμοι ν’ αναμετρηθούμε με τους φόβους μας, αλλά μας έφυγε η όρεξη γύρω στις έντεκα το πρωί∙ και διαρκώς βουλιάζουμε στην άγονη πλήξη μας, νωθροί, χορτασμένοι από αυθυποβολή και ατόφιο τρόμο και τι ωραία, λέμε, που είναι η ζωή! τα παιδιά μεγαλώνουν, ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα, οι ρυτίδες μας κάνουν πιο όμορφους, οι δυσκολίες πιο δυνατούς, τα χρόνια πιο σοφούς κι όλα αύριο θα είναι καλύτερα, θα δεις, όλα αύριο θα είναι καλύτερα∙ πόσα θλιβερά ψέματα αλήθεια αντέχει, πόσα θλιβερά ψέματα αλήθεια έχει ανάγκη ακόμα η τσακισμένη ράχη του ανθρώπου;
—9—
0_soma_apostasi.indd 9
7/24/2017 12:48:29 PM
155 × 225 SPINE: 3.6 FLAPS: 70
Βασίλης Ζούμπος
Βασίλης Ζούμπος
Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων
Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων
ISBN 978-960-564-535-9 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
0_cover_apostasi.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108
ο σ ε λ ότ ο ς
ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΑΘΗΝΑ 2017
Ο Βασίλης Ζούμπος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1978, αλλά μεγάλωσε στη Λαμία. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και Πολιτική Οικονομία στην Αγγλία, όπου έζησε συνολικά για 9 χρόνια. Έχει εργαστεί ως Πολιτικός Μηχανικός και ως Εκπαιδευτικός στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Είναι ενεργός πολιτικά στον χώρο της αριστεράς από τις αρχές τις δεκαετίας του ’90 μέχρι και σήμερα, ενώ διετέλεσε περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας την περίοδο 2014 - 2017. Οι κυριότερες λογοτεχνικές – φιλοσοφικές του επιρροές είναι ο Καρυωτάκης, ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Λειβαδίτης, ο Καββαδίας, ο Μπουκόφσκι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Καζαντζάκης, ο Λουντέμης, ο Μαρξ, ο Νίτσε, o Σοπενχάουερ, ο Σαρτρ, ο Ντύλαν, ο Λ. Κόεν και ο Αγγελάκας. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Η ερημιά του αληθινού» το 2012 στις Εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά ποίησης. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ και σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους πολιτικής ανάλυσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στον ελεύθερό του χρόνο διαβάζει κείμενα πολιτικής και οικονομικής ανάλυσης, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ακούει πολλή μουσική και μελοποιεί τα ποιήματά του σε ροκ τραγούδια. E-mail: vzoumpos@hotmail.com Facebook: Vasilis Zoumpos Blog: vasiliszoumpos.blogspot.gr
7/24/2017 12:48:03 PM