160 × 230 SPINE: 2.9 FLAPS: 80
ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΜΠΑΤΣΟΎΛΗ
Τ
ο παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας είναι το πρώτο μου παραμύθι. Η ιδέα ή καλύτερα η Αστραδένια, ξεπρόβαλλε μπροστά μου στο φαράγγι της Ωερόης κατά τη διάρκεια πεζοπορίας, τον Αύγουστο του 2016. Πέρασαν έξι μήνες γράφοντας τα βράδια που όλα ήταν ήσυχα. Τότε η νεράιδα έβγαινε από την κρυψώνα της και με οδηγούσε.
Καμιά φορά λυπόμαστε βλέποντας τους αγαπημένους μας να φεύγουν. Εγώ και η Αστραδένια όμως ξέρουμε... ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΧΟΡΗΓΌΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ
ISBN 978-960-564-582-3
ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΜΠΑΤΣΟΎΛΗ Η ΑΣΤΡΑΔΕΝΙΑ
Τελειώνοντας το παραμύθι κατάλαβα... η Αστραδένια γεννήθηκε για να διδάξει την αγάπη, την φιλία, την αλληλεγγύη. Να υπενθυμίσει τον ρόλο της μάνας και να μας μυήσει στην κατάργηση του «εγώ» όταν αγαπάμε πραγματικά.
Η Νότα Μπατσούλη γεννήθηκε και ζει στα Βάγια Βοιωτίας. Είναι άνθρωπος με ανησυχίες και ασχολείται με το θέατρο και την ορειβασία. Αγαπά την φύση και την επαφή μαζί της. Αγαπημένη της ασχολία είναι να δημιουργεί από το μηδέν υπέροχες μέρες. Η Αστραδένια είναι το πρώτο της παραμύθι.
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παναγιώτα Μπατσούλη
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_astradenia.indd 1
12/12/2017 3:50:38 PM
Τιτλος Η Αστραδένια και το φαράγγι της αγάπης Συγγραφέας Παναγιώτα Μπατσούλη Σειρα Παιδική λογοτεχνία Εικονογραφηση Παναγιώτα Μπατσούλη Επιmελεια - Διορθωση Όλγα Παλαμήδη Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2017 Παναγιώτα Μπατσούλη Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Δεκέμβριος 2017
ISBN 978-960-564-582-3
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_soma_astradenia.indd 2
12/12/2017 3:45:05 PM
ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΜΠΑΤΣΟΎΛΗ
0_soma_astradenia.indd 3
12/12/2017 3:45:10 PM
0_soma_astradenia.indd 4
12/12/2017 3:45:10 PM
Στον γιο μου Άγγελο και τα δύο ανηψάκια μου την Μαίρη και τον Θανάση
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον Τάσο, την Αρετή, τον Ντίνο, την Ελένη και τη Χριστίνα, οι οποίοι ήταν οι εμπνευστές μου και μοιράστηκα μαζί τους την χαρά της δημιουργίας του παραμυθιού.
0_soma_astradenia.indd 5
12/12/2017 3:45:10 PM
ΠΡΌΣΩΠΑ Αστραδένια Μαμά-Μίλι Πιρητάν Λουτσία Ανδρέας
6
0_soma_astradenia.indd 6
12/12/2017 3:45:15 PM
ΑΦΗΓΗΤΉΣ:
Στο Φαράγγι της Αγάπης, μετά από μία τρομακτική καταιγίδα και αφού οι λυγαριές έκρυψαν τον ήλιο, οι νεράιδες άφησαν τα νεραϊδόσπιτά τους για μία καλύτερη νεραϊδοζωή σε ένα άλλο φαράγγι. Οι μόνες δύο οικογένειες που παρέμειναν στο Φαράγγι της Αγάπης ήταν η οικογένεια του Πιρητάν, του ζωηρού νεράιδου με τα κατσαρά μαύρα μαλλιά, και η οικογένεια της Αστραδένιας, της μικρής νεράιδας με τα καστανά μαλλάκια και τη γλυκιά ψυχή. Μαζί τους παρέμεινε και η Λουτσία, η σαύρα που αγαπούσε πολύ την Αστραδένια αλλά και τον Πιρητάν. Αααα! Ο νεράιδος ήταν άτακτος και πείραζε συνεχώς τη νεράιδα, όποτε δηλαδή δεν ήταν απασχολημένος με το φαγητό και τα γλυκά που του άρεσαν υπερβολικά. Η Αστραδένια τον αγαπούσε, αν και ώρες ώρες έβγαινε από τα νεραϊδοφτερά της. Ένα πρωινό, η γη σείστηκε...
7
0_soma_astradenia.indd 7
12/12/2017 3:45:19 PM
ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Μαμάαααα...
ο Πιρητάν πάλι σκαρφάλωσε στο δωμά-
τιό μου. ΜΑΜΆ ΜΊΛΙ: Αχ, αυτό το παιδί, από τότε που ο παππούς του χάθηκε, η συμπεριφορά του άλλαξε... Πιρητάν, φύγε, σε παρακαλώ, σε λίγο θα είναι έτοιμα τα κουλουράκια της Χαράς. Θα σε φωνάξω να φας. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Είπε η μαμά Μίλι και πασπάλισε τα τελευταία κουλουράκια αγάπης με μία πρέζα καλοσύνης. ΠΙΡΗΤΆΝ: «Όλους τους πειράζωωωωω... ποτέ δεν ησυχάζωωωωω!» ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Η Αστραδένια τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ στεναχωρημένη. Έβλεπε τους γονείς της να μιλούν ψιθυριστά κάτω από τη μεγάλη λυγαριά. Πιο πολύ νοιαζόταν για τη μαμά της, που μέρα με τη μέρα έβλεπε τα μάτια της να θαμπώνουν όλο και περισσότερο. Ήξερε πως οι νεράιδες έχουν θαμπά μάτια όταν η ψυχή τους ματώνει.
8
0_soma_astradenia.indd 8
12/12/2017 3:45:21 PM
Το σπίτι τους ήταν το τελευταίο σπίτι στο φαράγγι πριν οι βάθρες γίνουν απότομες και δυσπρόσιτες ακόμη και για τις νεράιδες. Λίγο παρακάτω, το τοπίο αγρίευε και οι γονείς της Αστραδένιας της είχαν απαγορεύσει να πλησιάσει εκεί. Το ονόμαζαν «τρύπιο αστέρι» γιατί εκεί, λένε, κάποτε υπήρχε μία λίμνη σε σχήμα αστεριού. Τα νερά αυτής της λίμνης λοιπόν τα καταβρόχθισε μία τεράστια τρύπα τόσο τρομακτική, που οι σχετικές ιστορίες ήταν καθημερινό θέμα συζήτησης στο κυκλικό τραπέζι κάτω από το μεγαλύτερο δέντρο του φαραγγιού. ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Πόσο
θέλω να δω το τρύπιο αστέρι... Μα γιατί να μην μπορώ να δω το τρύπιο αστέρι; ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Μονολογούσε η Αστραδένια καθώς ξάπλωνε να κοιμηθεί. Εκείνο το βράδυ, η Αστραδένια είδε ένα πολύ παράξενο όνειρο, τόσο παράξενο που το θυμόταν ακόμη και όταν ξημέρωσε. Έτρεξε να το πει στη μαμά της, που ήταν καθισμένη στην πολυθρόνα που βρισκόταν πάντα στο ίδιο σημείο και ποτέ κανείς δεν την είχε μετακινήσει. Ήταν η αγαπημένη πολυθρόνα της μαμάς. ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Μαμά, καλημέρα, μανούλα! ΜΑΜΆ ΜΊΛΙ: Καλημέρα, Αστραδένια μου! ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Μαμά, σήμερα είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο. Είδα ένα
αγόρι και τον ήλιο να μπαίνει και πάλι στο φαράγγι μας. ΜΑΜΆ ΜΊΛΙ: Αχ, Αστραδένια μου, ξέρω πόσο πολύ σου λείπει η παρέα. Λυπάμαι που δεν μπορείς να έχεις έναν φίλο, αλλά θυμάσαι... εκείνο το βράδυ πόσο δύσκολο ήταν για εμένα και τον μπαμπά σου να πάρουμε την απόφαση να μείνουμε σε τούτο τον τόπο. ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Το ξέρω, μανούλα, και δεν παραπονιέμαι. Εγώ, μαμά, έμαθα να ονειρεύομαι, να φτιάχνω εικόνες και να ζω μέσα από αυτές, μη στεναχωριέσαι, μαμά. ΠΙΡΗΤΆΝ: Έι... Αστραδένια... ξύπνησες; Βαρέθηκα μόνος μου. «Ποτέ δεν ησυχάζω... όλους τους πειράζωωωω». ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Ο Πιρητάν είναι ώρες ώρες ανυπόφορος... πουφ... ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Την ησυχία του πρωινού χάλασε ένα παράξενο βουητό,
9
0_soma_astradenia.indd 9
12/12/2017 3:45:21 PM
φωνές ακούστηκαν... μέχρι και η σαύρα η Λουτσία έτρεξε να κρυφτεί. ΜΠΑΜΠΆΣ: Μα τις χίλιες νεράιδες... άνθρωποι... τρέξτε να κρυφτείτε... ΜΑΜΆ ΜΊΛΙ: Αστραδένια, γρήγορα, στην είσοδο που οδηγεί στη φαραγγοσπηλιά. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Η Αστραδένια όμως δεν είχε ξαναδεί άνθρωπο και η περιέργειά της νίκησε τον φόβο. Έτσι, αντί να κρυφτεί μέσα στο τούνελ που οδηγούσε υπόγεια στη φαραγγοσπηλιά, παρέμεινε στην είσοδό του. ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Πωπώ... πόσο πελώριοι είναι... ΆΝΘΡΩΠΟΣ: Ανδρέα, προχωράμε, τι χαζεύεις; Έλα, ανέβα στους ώμους μου, αρκετά κουράστηκες. Θα αρχίσεις να βήχεις πάλι... Δεν πρέπει... ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Τα βλέμματα του Ανδρέα και της Αστραδένιας συναντήθηκαν... ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Με είδε ένας άνθρωπος... Δεν πρέπει να με δει άνθρωπος. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Παρόλο που ήξερε ότι ήταν απαγορευμένο αυτό, η Αστραδένια δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από πάνω του. Οι ματιές τους συναντήθηκαν για ώρα... ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: (μονολογεί) Ένα μικρό παιδάκι στις πλάτες ενός γίγαντα. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Εκείνο το βράδυ, η νεραϊδούλα δεν κοιμήθηκε, σκεφτόταν ξανά και ξανά το αγόρι με τα ξανθά μαλλιά. Το πρωινό τη βρήκε κουρασμένη. ΠΙΡΗΤΆΝ: Νεραϊδένια... Αστραδένια... ξύπνααααα! ΜΑΜΆ ΜΊΛΙ: Ξύπνα, Αστραδένια, τα κουλουράκια της γιορτής των αστεριών είναι έτοιμα, έλα να τα δοκιμάσεις. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Η γιορτή των αστεριών, η πιο σημαντική γιορτή των νεράιδων έφτασε. ΠΙΡΗΤΆΝ: Εγώ πρώτος, εγώ θα δοκιμάσω.
10
0_soma_astradenia.indd 10
12/12/2017 3:45:22 PM
ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Νιώθω
τόσο κουρασμένη, νυστάζω... Σήμερα είναι η γιορτή των αστεριών, η πιο όμορφη μέρα του χρόνου. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Όλο το πρωί, η Αστραδένια ήταν ανήσυχη... ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Θα πάω στην αρχή του φαραγγιού, ίσως εκεί βρω εκείνο το αγόρι με τα χρυσά μαλλιά. ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Έτσι και έγινε... Η Αστραδένια μαζί με τη Λουτσία ξεκίνησαν για την αρχή του φαραγγιού. ΛΟΥΤΣΊΑ: Πού πάμε; ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Να βρούμε το αγόρι με τα χρυσά μαλλιά. ΛΟΥΤΣΊΑ: Έναν άνθρωπο; Άπαπα... τρελάθηκες; ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Λουτσίαααα... Θα έρθεις; Ναι ή όχι; Σου είπα πως θέλω να βρω το αγόρι με τα χρυσά μαλλιά... Είμαι σίγουρη πως θα το βρω. ΛΟΥΤΣΊΑ: Πουφ, τόσα χρόνια... όλες οι νεράιδες τελικά είναι τρελές. Ακούς εκεί, να θέλει να δει έναν άνθρωπο... Καλέεεεε... μην πετάς τόσο γρήγορα... έρχομαι... ΑΣΤΡΑΔΈΝΙΑ: Σςςςςς, ήσυχα... κάτι ακούω...
11
0_soma_astradenia.indd 11
12/12/2017 3:45:24 PM
160 × 230 SPINE: 2.9 FLAPS: 80
ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΜΠΑΤΣΟΎΛΗ
Τ
ο παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας είναι το πρώτο μου παραμύθι. Η ιδέα ή καλύτερα η Αστραδένια, ξεπρόβαλλε μπροστά μου στο φαράγγι της Ωερόης κατά τη διάρκεια πεζοπορίας, τον Αύγουστο του 2016. Πέρασαν έξι μήνες γράφοντας τα βράδια που όλα ήταν ήσυχα. Τότε η νεράιδα έβγαινε από την κρυψώνα της και με οδηγούσε.
Καμιά φορά λυπόμαστε βλέποντας τους αγαπημένους μας να φεύγουν. Εγώ και η Αστραδένια όμως ξέρουμε... ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΧΟΡΗΓΌΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ
ISBN 978-960-564-582-3
ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΜΠΑΤΣΟΎΛΗ Η ΑΣΤΡΑΔΕΝΙΑ
Τελειώνοντας το παραμύθι κατάλαβα... η Αστραδένια γεννήθηκε για να διδάξει την αγάπη, την φιλία, την αλληλεγγύη. Να υπενθυμίσει τον ρόλο της μάνας και να μας μυήσει στην κατάργηση του «εγώ» όταν αγαπάμε πραγματικά.
Η Νότα Μπατσούλη γεννήθηκε και ζει στα Βάγια Βοιωτίας. Είναι άνθρωπος με ανησυχίες και ασχολείται με το θέατρο και την ορειβασία. Αγαπά την φύση και την επαφή μαζί της. Αγαπημένη της ασχολία είναι να δημιουργεί από το μηδέν υπέροχες μέρες. Η Αστραδένια είναι το πρώτο της παραμύθι.
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παναγιώτα Μπατσούλη
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_astradenia.indd 1
12/12/2017 3:50:38 PM