Η Νεράιδα του γέλιου
Το
έργο
μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. ΤΙΤΛΟΣ Η Νεράιδα του γέλιου ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ Μαρία Ιωαννίδου – Σοφία Μπενέζη ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Σοφία Μπενέζη ΣΕΙΡΑ Παιδική λογοτεχνία [3358] 0922/23 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2022 Σοφία Μπενέζη ΠΡ ΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ Αθήνα, Σεπτέμβριος 2022 ISBN 978-618-205-339-3 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
παρόν
πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε
Η Νεράιδα του γέλιου
Ιωαννίδου Σοφία Μπενέζη
Mαρία
Στη Σοφία
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μαγική, κάπου βαθιά στα δάση Λεχάρ, υπήρχε ένα νεραϊδοχωριό, χτισμένο κάτω από μία μεγάλη καστανιά. Πυκνά πεύκα άφηναν τον αέρα να περνά ανάμεσα από τις βελόνες τους, ενώ οι γέρικες βελανιδιές σκέπαζαν με τα πυκνά φυλλώματά τους τα φιδωτά μονοπάτια. Ένα ρυάκι έτρεχε γουργουρίζοντας ανάμεσα από χόρτα και 6
χρωματιστά αγριολούλουδα. Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένας μικρός καταρράκτης, του οποίου ο ήχος νανούριζε τα βρά δια τα πλάσματα του δάσους. Τα σπίτια του νεραϊδοχωριού με τις χρωματιστές στέγες τους ήταν κρυμμένα στην πυκνή βλάστηση και περιτριγυρισμένα από πολλών ειδών πολύχρωμα λουλούδια, που κάθε πρωί μάγευαν την πλάση με τα αρώματά τους. 7
Σ’ αυτό το ονειρικό τοπίο ζούσαν οι νεραϊδούλες μας. Κάθε πρωί ξεκινούσαν χαρωπές και γεμάτες ενέργεια, γέλια και τραγούδια, τις εργασίες τους. Πετούσαν από δέντρο σε δέντρο και από λουλούδι σε λουλούδι για να συλλέξουν την αγαπημένη τους νεραϊδόσκονη, και στη συνέχεια ξεκινούσε η μάθηση. Πώς και πώς περίμεναν να έρθει εκείνη η ώρα. Να μαζευτούν στο ιερό μέρος του χωριού, κάτω από την πιο γέρικη βελανιδιά. Εκεί τους περίμενε πάντα, με ένα τεράστιο και γλυκό χαμόγελο, η δασκάλα τους. Η νεραϊδοδασκάλα ήταν από τις πιο σοφές και γαλήνιες υπάρξεις στο νεραϊδοχωριό. Είχε τις μικρές μαθητευόμενές της σαν παιδιά της. Ήταν κάθε ώρα και στιγμή διαθέσιμη να ακούσει τα προβλήματά τους και πάντα έτοιμη για να τους βρει λύση. Κάθε νεράιδα στο νεραϊδοχωριό είχε ένα χάρισμα. Το ανακάλυπτε σιγά σιγά κι αυτό το χάρισμα ήταν πια το χαρακτηριστικό της. Πότε το ανακάλυπτε αυτό το χάρισμα; Άγνωστο. Κάθε νεράιδα έπαιρνε τη βασική της εκπαίδευση, και από εκεί
και ύστερα όλες άρχιζαν σιγά σιγά να ελέγ χουν και να διοχετεύουν την εσωτερική τους ενέργεια. Και στη συνέχεια, τους αποκαλυπτόταν το χάρισμα σε ανυποψίαστο χρόνο! Αυτή η διαδικασία μπορούσε να πάρει δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια, αλλά και μια ολόκληρη ζωή. Πολλές νεράιδες μεγάλες σε ηλικία ακόμα δεν έχουν ανακαλύψει το χάρισμά τους. Βέβαια οι νεράιδες έχουν ένα γνωμικό: «Ποτέ δεν είναι αργά για το όνειρο». 8
Σ’ αυτό το νεραϊδοχωριό ζούσε και η Λίλα, μια μικροκαμωμένη γλυκιά νεραϊδούλα με λιλά φτεράκια και ένα αστροστόλιστο χαμόγελο. Ήταν μια νεαρή τολμη ρή νεράιδα, χαρούμενη, ευγενική, πάντα πρόθυμη και πολύ κοινωνική. Ποτέ δεν κουραζόταν να βοηθάει τις ά λλες νεράιδες, αεικίνητη και δημιουργική. Λάτρευε τα λουλούδια και είχε από τους ωραιότερους κήπους στη νεραϊδοχώρα. Ολημερίς με τις φι λενάδες της πετούσαν παιχνιδιάρικα απ’ άκρη σ’ άκρη του δάσους μαζεύοντας κάθε λογής λουλούδια,
ενώ πλατσούριζαν σχεδόν κάθε απόγευμα στα νερά του ποταμού, κάτω από τον καταρράκτη. Τα γέλια τους ακούγονταν σχεδόν σε όλο το νεραϊδοχωριό, και τα τραγούδια και οι χοροί τους μάγευαν τα πλάσματα του δάσους. Μέσα σε όλα αυτά, δεν έλειπαν και τα πειράγματα μεταξύ των φι λενάδων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κρύβονταν από τη νεραϊδοπαρέα τους ή διαγωνίζονταν 9
ια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μαγική, κάπου βα θιά στα δάση Λεχάρ, υπήρχε ένα νεραϊδοχωριό, χτι σμένο κάτω από μία μεγάλη καστανιά. Πυκνά πεύκα άφηναν τον αέρα να περνά μέσα από τις βελόνες τους, ενώ οι γέρικες βελανιδιές σκέπαζαν με τα πυκνά φυλλώματά τους τα φιδωτά μονοπάτια. Ένα ρυάκι έτρεχε γουργουρίζοντας ανάμεσα από χόρτα και χρωματιστά αγριολούλουδα… Σ’ αυτό το ονειρικό τοπίο ζούσαν οι νεραϊδούλες μας. Κάθε πρωί ξεκινούσαν χαρωπές και γεμάτες ενέργεια, γέλια και τρα γούδια, τις εργασίες τους. Πετούσαν από δέντρο σε δέντρο και από λουλούδι σε λουλούδι για να συλλέξουν την αγαπημένη τους νεραϊδόσκονη… Σ’ αυτό το νεραϊδοχωριό ζούσε και η Λίλα, μια μικροκαμωμέ νη γλυκιά νεραϊδούλα με λιλά φτεράκια και ένα αστροστόλιστο χαμόγελο. Ήταν μια νεαρή τολμηρή νεράιδα, χαρούμενη, ευγε νική, πάντα πρόθυμη και πολύ κοινωνική. Ποτέ δεν κουραζόταν να βοηθάει τις άλλες νεράιδες, αεικίνητη και δημιουργική. Λά τρευε τα λουλούδια και είχε από τους ωραιότερους κήπους στη νεραϊδοχώρα.[…]
Μ
ΌΛΑ ΤΑ Ε ΣΌΔ Α ΑΠΌ ΑΥΤΌ ΤΌ ΒΙΒΛ ΙΌ ΔΩΡΙΖΌ Ν ΤΑΙ ΣΤΌ:
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.eu | www.ocelotos.eu
ISBN 978-618-205-339-3
