Η Πτώση των Γιγάντων

Page 1

120 × 190 SPINE: 32.2 FLAPS: 0

Το δεύτερο μέρος της σειράς, «Ο Χορός του Φωτός», θα σας καθηλώσει σε ένα ταξίδι γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις μέχρι την τελευταία στιγμή.

ISBN 978-618-205-507-6

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ

Ο Έλιοτ χρειάζεται νέους συμμάχους, όμως τα πλάσματα που θέλει να πάρει με το μέρος του είναι πληγωμένα από τις πράξεις των ανθρώπων. Άραγε, θα καταφέρει να πείσει τις Πρώτες Φυλές πως ο ίδιος είναι διαφορετικός;

Δεύτερο βιβλίο της σειράς Ο Χορός του Φωτός

Ο Έλιοτ είναι πια μόνος. Έχει αφήσει το Έλμορ και τους φίλους του για τα Βουνά του Ξεχασμένου Κόσμου, ενώ η αποστολή που πρέπει να φέρει εις πέρας είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Οι Πρώτες Φυλές, τα πλάσματα που σύμφωνα με τους θρύλους είναι στοιχειωμένα από μια αρχαία κατάρα, είναι η μόνη του ελπίδα για να αντιμετωπίσει τον Walter. Κανείς δεν ξέρει αν ο Έλιοτ έχει τη δύναμη να σπάσει την κατάρα, ενώ η βασίλισσα Σοφί και ο λαός του Έλμορ στηρίζονται σε κείνον. Ο Walter μπορεί να ηττήθηκε στην τελευταία τους μάχη, όμως σύντομα θα επιστέψει πιο αποφασισμένος από ποτέ, θέλοντας να καταστρέψει τους τελευταίους του εχθρούς μια για πάντα.

Δεύτερο βιβλίο της σειράς

Ο Χορός του Φωτός

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 11473 Αθήνα | Τηλ.: 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr

9 786182 055076



Η Πτώση των Γιγάντων Δεύτερο βιβλίο της σειράς Ο Χορός του Φωτός

Γρηγόρης Κονταξής


Τιτλος

Η Πτώση των Γιγάντων Συγγραφέας

Γρηγόρης Κονταξής Σειρα

Ο Χορός του Φωτός Επιmελεια - Διορθωση

Άρτεμις Βελούδου Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2023 Γρηγόρης Κονταξής Πρώτη Εκδοση

Αθήνα, Νοέμβριος 2023 ISBN 978-618-205-507-6

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.


Στους αγαπημένους μου γονείς



Περιεχόμενα

Το Γαλάζιο Φως �������������������������������������������������������������������������������������� 13 Η Νύχτα των Αναμνήσεων ����������������������������������������������������������������� 15 Χωριστά Μονοπάτια ���������������������������������������������������������������������������� 18 Τα Βουνά του Ξεχασμένου Κόσμου ������������������������������������������������ 25 Η Καταδικασμένη Αγάπη ������������������������������������������������������������������� 27 Οι Πρώτες Φυλές ����������������������������������������������������������������������������������� 31 Ο Ζίλορ και ο Άζελορ ��������������������������������������������������������������������������� 41 Η Θαρραλέα Ψυχή �������������������������������������������������������������������������������� 50 Η Αόρατη Κατάρα ��������������������������������������������������������������������������������� 55 Η Βελανιδιά και το Φίδι ����������������������������������������������������������������������� 59 Η Συμμαχία ��������������������������������������������������������������������������������������������� 65 Η Μαύρη Κοιλάδα �������������������������������������������������������������������������������� 72 Το Μονοπάτι του Πεπρωμένου ������������������������������������������������������� 82 Η Φυλακισμένη Ψυχή �������������������������������������������������������������������������� 87 Το Παιχνίδι της Εξουσίας ������������������������������������������������������������������101 Το Ξίφος του Φωτός ���������������������������������������������������������������������������107 Η Έκπτωτη Βασίλισσα �����������������������������������������������������������������������122 Το Πιρούνι του Αιρετικού �����������������������������������������������������������������128 Η Πράσινη Πύλη ����������������������������������������������������������������������������������135 Θάνατος και Ελπίδα ���������������������������������������������������������������������������142 Ο Μικρός Κλέφτης ������������������������������������������������������������������������������146 Ο Παράνομος Έρωτας �����������������������������������������������������������������������151 Μοναξιά στο Σκοτάδι ������������������������������������������������������������������������157 Ο Άδειος Θρόνος ���������������������������������������������������������������������������������162 Το Μυστικό των Γοργόνων ��������������������������������������������������������������168

—7—


Δύναμη και Σοφία �������������������������������������������������������������������������������176 Ο Ελεύθερος Αιχμάλωτος ����������������������������������������������������������������183 Ο Παλιός Φίλος ������������������������������������������������������������������������������������189 Ο Χαμένος Αδελφός ���������������������������������������������������������������������������196 Το Βασίλειο των Σοφών ��������������������������������������������������������������������205 Ο Θυελλώδης Κόλπος �����������������������������������������������������������������������211 Τα Μυστικά του Άλερον ��������������������������������������������������������������������215 Ο Γιγάντιος Άντρας �����������������������������������������������������������������������������224 Αλήθειες και Ψέματα ��������������������������������������������������������������������������228 Η Δηλητηριώδης Είδηση ������������������������������������������������������������������233 Το Τραγούδι των Έντορ ��������������������������������������������������������������������249 Ο Οίκος της Κουκουβάγιας ��������������������������������������������������������������254 Η Μεγάλη Νήσος ��������������������������������������������������������������������������������263 Το Άτρωτο Χέρι ������������������������������������������������������������������������������������269 Η Εκπαίδευση των Φαντασμάτων ������������������������������������������������278 Ο Άρχοντας και ο Κλέφτης ���������������������������������������������������������������287 Η Δόξα του Παρελθόντος ����������������������������������������������������������������298 Ο Αιώνιος Πειρατής ����������������������������������������������������������������������������309 Τα Βουνά της Σκοτεινιάς ������������������������������������������������������������������316 Η Αρχόντισσα των Φλογών �������������������������������������������������������������325 Το Μοναχικό Φάντασμα �������������������������������������������������������������������333 Το Παρελθόν και το Μέλλον ������������������������������������������������������������341 Η Μάχη των Θεών �������������������������������������������������������������������������������348 Ο Άρχοντας-σκλάβος ������������������������������������������������������������������������354 Πόνος και Ελευθερία �������������������������������������������������������������������������360 Ο Όρκος της Αλήθειας ���������������������������������������������������������������������375 Η Δύναμη του Χρυσού ���������������������������������������������������������������������384 Ο Έντιμος Χέιλ ��������������������������������������������������������������������������������������394 Η Τελευταία Απόφαση ����������������������������������������������������������������������402 Το Κίτρινο Ποτάμι �������������������������������������������������������������������������������405

—8—


Ένας Άντρας χωρίς Τιμή ��������������������������������������������������������������������415 Η Δύναμη των Θορν ��������������������������������������������������������������������������419 Οι Δοξασμένοι Δολοφόνοι ��������������������������������������������������������������433 Ο Κρυφός Σύμμαχος ��������������������������������������������������������������������������440 Η Τρέλα της Εξουσίας ������������������������������������������������������������������������446 Ο Στρατός των Καταραμένων ���������������������������������������������������������452 Η Πορφυρή Γιορτή �����������������������������������������������������������������������������466 Σημειώσεις για τον αναγνώστη �����������������������������������������������������472

—9—





Το Γαλάζιο Φως Η Βελίσια κοίταξε έξω από το παραθύρι της κάμαράς της και το φεγγαρόφωτο έλουσε το γυμνό σώμα της. Για μια στιγμή, το βλέμμα της έπεσε στο κορμί της· ήταν τόσο λευκό, που έμοιαζε μαργαριταρένιο. Στράφηκε ξανά προς τον ουρανό και η σκέψη της πέταξε σε έναν νεαρό άντρα. Ένιωσε μια απαλή αίσθηση θυμού να πλανιέται μέσα της. Εκείνος είχε φύγει, χωρίς να πει το παραμικρό… Παρόλα αυτά, δεν καταλάβαινε· της ήταν αδύνατον να κατανοήσει το συναίσθημα που συνόδευε την τελευταία φορά που τον είχε αντικρίσει. Μια αόρατη δύναμη, μια δύναμη πιο ισχυρή από οτιδήποτε είχε νιώσει ποτέ, είχε ξεπηδήσει στην ψυχή της. Έφερε στον νου της τη σκηνή και ένιωσε τον θυμό να ελαφραίνει στην καρδιά της. Εκείνη τη μέρα, στο δασάκι με τα δηλητηριώδη φυτά, είχε νιώσει όλη την αγάπη του κόσμου να ξεπετάγεται μέσα της και όσο κι αν το σκεφτόταν, δεν μπορούσε να εξηγήσει το γιατί. Η εικόνα του πατέρα της είχε ζωντανέψει στα μάτια της, ενώ ακόμα και μια θολή ανάμνηση της μητέρας της είχε στροβιλιστεί στο μυαλό της, σαν όλοι οι άνθρωποι που είχε αγαπήσει να θέλαν να την αγκαλιάσουν. Όλα τούτα είχαν συμβεί μονομιάς, στη θέα του νεαρού. Τότε είχε νιώσει μια δίψα να τον αγκαλιάσει, να τον φιλήσει – μολαταύτα, δεν είχε βρει το θάρρος να το κάνει. Μετά από εκείνη τη στιγμή, ένιωθε σαν να είχε δώσει την ψυχή της στον Έλιοτ· η Βελίσια δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αισθανόταν έτσι. Ταυτόχρονα όμως, κάτι μέσα της, της έλεγε πως κάτι έλειπε, κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Ήταν λες και είχε χαρίσει στον Έλιοτ όλα τα κομμάτια της καρδιάς της, εκτός από ένα, που είχε παραμείνει μαζί της και δεν μπορούσε ακόμη να του δώσει. Περίμενε να την αναζητήσει μετά από την τελευταία συνάντησή τους στο δασάκι, αλλά μάταια. Είχαν περάσει τρεις ολόκληρες μέρες δίχως να τον δει ούτε μία φορά και ενώ η καρδιά της λαχταρούσε κι ήλπιζε να τον αντικρίσει, μια είδηση είχε φτάσει στα αυτιά της λίγη ώρα πριν. Ο Έλιοτ είχε αφήσει τη Γουίρσκγουορθ εκείνο το πρωί, χωρίς να πει το παραμικρό. Θυμός ξαναγεννήθηκε μέσα της, ανάμεικτος με λύπη· εκείνη

— 13 —


Γρηγόρης Κονταξής

είχε νιώσει τόσα συναισθήματα, ενώ αυτός είχε φύγει, χωρίς να πει ούτε αντίο. Η Βελίσια έριξε μια ματιά ολόγυρά της. Συνέχισε να κοιτάζει το κενό για μερικές στιγμές και τότε, μια ιδέα ξεπήδησε στον νου της· ένιωσε δισταγμό, όμως μετά από λίγο αποφάσισε να προσπαθήσει. Προχώρησε κατά μήκος της κάμαρας, περνώντας μπροστά από ένα τραπέζι και τα μάτια της έπεσαν σε ένα περίτεχνο σπαθί, ακουμπισμένο στο ψυχρό δάπεδο· το μοναδικό αντικείμενο που είχε από τη μητέρα της. Το κοίταξε για λίγη ώρα – συλλογιζόταν συχνά τη μοίρα της μητέρας της, φέρνοντας στο μυαλό της όλα όσα της είχε πει ο μπαμπάς της λίγο πριν τον θάνατό του. Έριξε μια ματιά στο σπαθί, προτού το αγγίξει· η λαβή του ήταν κρύα, ενώ το βλέμμα της έπεσε στα περίτεχνα σύμβολα που ήταν χαραγμένα στο ατσάλι του. Δεν είχε διδαχτεί ποτέ την Πρώτη Λαλιά κι έτσι, τούτα τα σύμβολα έμοιαζαν ξένα στα μάτια της. Έσφιξε τη λαβή του ξίφους με τα δύο της χέρια και κάρφωσε το βλέμμα της στη λεπίδα· ο χρόνος περνούσε, χωρίς τίποτα να αλλάζει. Άρχισε να νιώθει αγανάκτηση, ενώ κάθε αδικία της ζωής της ξεδιπλωνόταν αργά στο μυαλό της – η μοίρα της μητέρας, ο άδικος θάνατος του πατέρα της, τα όλο κακία βλέμματα που εισέπραττε από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Ξάφνου, οργή ξεχείλισε μέσα της, όμοια με παλίρροια έτοιμη να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της και τότε, ένα αμυδρό, γαλάζιο φως ξεχύθηκε από τη λεπίδα του σπαθιού. Η Βελίσια αναθάρρησε· προσπάθησε να συγκεντρώσει όλη τη σκέψη της στην οργή που πυρακτωνόταν μέσα της, όμως μετά από μερικές στιγμές το φως έσβησε, αρνούμενο να εμφανιστεί ξανά. Συνέχισε να κρατάει το ξίφος για λίγη ώρα, μέχρι που ένιωσε απογοήτευση. Έκλεισε τα μάτια της κουρασμένα, άφησε το σπαθί να πέσει στο δάπεδο και επέστρεψε στο παραθύρι. Ένιωσε το φως του φεγγαριού να χαϊδεύει ξανά το κορμί της, την ώρα που η λύπη ήταν πια το μόνο συναίσθημα που φώλιαζε μέσα της.

— 14 —


Η Νύχτα των Αναμνήσεων Ο Έλιοτ χάζευε τον έναστρο, νυχτερινό ουρανό, χαμένος στις σκέψεις του. Ένιωθε τσιμπιές πόνου σε όλο του το κορμί, ενώ τα πόδια του κατακλύζονταν από ένα αίσθημα φαγούρας. Δεν είχε περάσει παρά λίγη ώρα από όταν είχε φτάσει στους πρόποδες των Βουνών του Ξεχασμένου Κόσμου κι ένιωθε μοναξιά. Το άτι του, η μοναδική του συντροφιά, τον είχε αποχωριστεί πριν από λίγο. Είχε αποφασίσει να το αφήσει να φύγει, καθώς ήταν γεγονός πως πλέον δεν θα του χρησίμευε. Ένιωθε ήδη κουρασμένος από το ταξίδι του, ενώ ήξερε πως οι κακουχίες που τον περίμεναν θα ήταν αρκετά μεγαλύτερες. Οι πλαγιές της οροσειράς ήταν ξερές, με σκληρούς βράχους και κοτρόνες να τις απαρτίζουν, ενώ δεν υπήρχαν δρομάκια που να οδηγούν στις κορυφές των βουνών. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Θόρολντ τού είχε πει πως οι Πρώτες Φυλές κατοικούσαν στο ψηλότερο μέρος της οροσειράς, που βρισκόταν στην κορυφή του κεντρικού βουνού. Το αγέρι ήταν δυνατό εκείνο το βράδυ και ο Έλιοτ έριξε μια ματιά στο σπαθί και τον γαλάζιο μανδύα, που ήταν ακουμπισμένα πλάι του. Για μια στιγμή, ο νους του πήγε στον θώρακα που του είχε δώσει ο Σέλγουιν, πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους για τη Γουίρσκγουορθ – αυτή τη φορά, ο Έλιοτ είχε αποφασίσει να ταξιδέψει χωρίς πανοπλία. Συνέχισε να κοιτάζει τα άστρα και τότε η μορφή της Σοφί αναδύθηκε στο μυαλό του. Η σκέψη της εξαδέλφης του, του έφερε γαλήνη για λίγη ώρα, μέχρι που ζωντάνεψε στον νου του η απόπειρα δολοφονίας της. Ένιωσε πανικό σκεπτόμενος τη σκηνή· η λεπίδα του Γκέρβιν – του προδότη της Βασιλικής Φρουράς – είχε φτάσει πολύ κοντά στη Βασίλισσα. Ήταν τυχερός που ο φρουρός δεν φορούσε πανοπλία εκείνη τη νύχτα – αν ο Γκέρβιν ήταν αρματωμένος, η κατάσταση θα ήταν αρκετά πιο επικίνδυνη. Η σκέψη του παρέμεινε στη Σοφί. Σύντομα, η εξαδέλφη του θα άφηνε τον θρόνο του Άιοβμπριτζ· παρόλα αυτά, τα διατάγματα του Τόμας Έγκερκολ όριζαν πως ο βασιλικός τίτλος έπαυε μόνο με τον θάνατο. Η πραγματικότητα ήταν πως, ενώ καταλάβαινε γιατί ο Τόμας είχε ορίσει έτσι τον νόμο, κανένα διάταγμα

— 15 —


Γρηγόρης Κονταξής

δεν θα ήταν ικανό να προστατέψει τον τίτλο ενός βασιλιά που είχε εγκαταλείψει το Άιοβμπριτζ και τούτο θα περιέπλεκε αρκετά τα πράγματα, μόλις η Σοφί έφτανε στη Γουίρσκγουορθ. Ο Έλιοτ προσπάθησε να πάρει τις σκέψεις του μακριά από τη Σοφί και τότε ο λογισμός του ταξίδεψε στον Αλθάλος. Γιατί με άφησες στο σκοτάδι; σκέφτηκε για πολλοστή φορά. Λίγο μετά ανακάθισε, νιώθοντας την κοιλιά του να γουργουρίζει. Έψαξε στο μάλλινο σακίδιό του και έβγαλε ένα μήλο από το εσωτερικό του. Ο Έλιοτ δάγκωσε την κόκκινη φλούδα και ένιωσε τον χυμό του φρούτου να υγραίνει τα χείλη του. Το βλέμμα του πλανήθηκε ξανά προς το ψηλότερο σημείο της οροσειράς και ανοιγόκλεισε τα μάτια του κουρασμένα. Ήξερε πως τούτο το ταξίδι δεν θα ήταν εύκολο, όπως όλα τα ταξίδια της μικρής ζωής του. Μετά από μερικές στιγμές, ο Αλθάλος επέστρεψε ξανά στο μυαλό του. Δεν είχαν περάσει παρά λίγες μέρες από όταν είχε μάθει την αλήθεια για τη δίδυμη αδελφή του κι όμως, η οργή του για τον παλιό του διδάσκαλο είχε αρχίσει να καταλαγιάζει. Ο Έλιοτ είχε προσπαθήσει αρκετά ώστε να βρει ελαφρυντικά για τις πράξεις του Αλθάλος και προς έκπληξή του, τα είχε καταφέρει. Αν μη τι άλλο, ήταν γεγονός πως αν μάθαινε για την ύπαρξη της Σελίν, το μόνο του μέλημα θα ήταν να τη βρει, αγνοώντας την εκπαίδευσή του. Μολαταύτα, υπήρχαν στιγμές που η οργή του αναζωπυρωνόταν για όλα εκείνα που ο διδάσκαλος τού είχε κρύψει, και όταν αυτό συνέβαινε, ήταν δύσκολο να την τιθασεύσει. Η πικρή αλήθεια ήταν, πως θα προτιμούσε ο Αλθάλος να του είχε πει τα πάντα, ακόμα και αν αυτό έβαζε σε κίνδυνο το μέλλον του Νάιτντορν. Το μυαλό του συνέχισε να κατακλύζεται από σκέψεις· οι κένταυροι, ο Άλερον, η Σοφί, οι σύντροφοί του στο ταξίδι του για το Έλμορ. Αμέτρητες αναμνήσεις παρελαύναν, μέχρι που η εικόνα του Θίντορ αναδύθηκε στα μάτια του. Το κατάλευκο πλάσμα με τα χρυσαφένια μάτια και τις μεγάλες φτερούγες τον κοίταζε από μακριά με ένα ύφος μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορούσε να βγάλει τον Θίντορ από το μυαλό του· τα μεγάλα φτερά του με τις ασημένιες φολίδες και το κατάλευκο τρίχωμα μάγευαν τον νου του. Άραγε θα καταφέρω ποτέ να γίνω ο καβαλάρης του; Δεν το πίστευε, και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ήταν μια τρανή απόδειξη πως δεν ήταν άξιος για κάτι τέτοιο – — 16 —


Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

οι αστοχίες του είχαν οδηγήσει στον θάνατο του Μόρις και δεν θα συγχωρούσε ποτέ τον εαυτό του γι’ αυτό. Ο Έλιοτ ξεφύσησε κουρασμένα και χάιδεψε το αριστερό του πόδι – ο πόνος από το δάγκωμα της τίγρης του Γουόλτερ δεν είχε φύγει τελείως. Θυμόταν να θέλει να αφήσει τη Γουίρσκγουορθ βιαστικά, μετά τη συνάντησή του με τον Θόρολντ στο Έρσεμορ – ήθελε να φτάσει στα Βουνά του Ξεχασμένου Κόσμου όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ωστόσο, το ξεσκισμένο άκρο του δεν του το είχε επιτρέψει. Ο Θόρολντ τον είχε συμβουλέψει να περιμένει, έτσι είχε φύγει από την πόλη τρεις μέρες μετά. Κοίταξε το κενό για μερικές στιγμές και ο Σέλγουιν, η Έλενορ και ο Τζον κυρίευσαν τις σκέψεις του. Του είχαν πει πως θα έφευγαν λίγο αργότερα από κείνον. Μολαταύτα, είχαν συμφωνήσει πως δεν θα αργούσαν να αφήσουν τη Γουίρσκγουορθ. Ο Έλιοτ έφαγε το υπόλοιπο μήλο και πέταξε τα απομεινάρια του στα δεξιά του. Έριξε μία ακόμα ματιά στο ψηλότερο σημείο της οροσειράς και τότε κάτι τράβηξε την προσοχή του· μερικά αστέρια ήταν τόσο φωτεινά, που έμοιαζαν με μικρά φεγγάρια. Τότε δύο αστρογάλαζα μάτια ζωντάνεψαν στο μυαλό του. Ήθελε να τη δει πριν φύγει, όμως δεν είχε βρει το θάρρος. Ο Έλιοτ δεν θυμόταν ποτέ να έχει ξανανιώσει τα συναισθήματα που ένιωθε για κείνη – παρόλα αυτά, είχε αποφασίσει να αποφύγει μια συνάντηση με τη Βελίσια. Ήξερε πως έπρεπε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στην αποστολή του και αν την αντίκριζε ξανά, φοβόταν πως θα αποφάσιζε να παραμείνει στη Γουίρσκγουορθ. Συνέχισε να κοιτάζει τα φωτεινά άστρα με τα ίδια πρόσωπα να περνούν μπροστά από τα μάτια του ξανά και ξανά· η Σοφί, η αδελφή του, ακόμα και μια σκοτεινή εικόνα της μοναδικής ανάμνησης που είχε από τη μητέρα του αναδεύτηκε μπροστά του. Ήταν βέβαιος πως δεν θα κατάφερνε να κοιμηθεί, ώσπου μια τελευταία εικόνα ανασύρθηκε στη μνήμη του – η Βελίσια τον κοιτούσε κατάματα, καθώς χόρευαν σε μια μεγαλοπρεπή αίθουσα. Τα μάτια του έκλεισαν στη σκέψη τούτης της σκηνής και το σώμα του χαλάρωσε τόσο πολύ, που το μυαλό τυλίχτηκε μονομιάς από το πέπλο των ονείρων.

— 17 —


120 × 190 SPINE: 32.2 FLAPS: 0

Το δεύτερο μέρος της σειράς, «Ο Χορός του Φωτός», θα σας καθηλώσει σε ένα ταξίδι γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις μέχρι την τελευταία στιγμή.

ISBN 978-618-205-507-6

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ

Ο Έλιοτ χρειάζεται νέους συμμάχους, όμως τα πλάσματα που θέλει να πάρει με το μέρος του είναι πληγωμένα από τις πράξεις των ανθρώπων. Άραγε, θα καταφέρει να πείσει τις Πρώτες Φυλές πως ο ίδιος είναι διαφορετικός;

Δεύτερο βιβλίο της σειράς Ο Χορός του Φωτός

Ο Έλιοτ είναι πια μόνος. Έχει αφήσει το Έλμορ και τους φίλους του για τα Βουνά του Ξεχασμένου Κόσμου, ενώ η αποστολή που πρέπει να φέρει εις πέρας είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Οι Πρώτες Φυλές, τα πλάσματα που σύμφωνα με τους θρύλους είναι στοιχειωμένα από μια αρχαία κατάρα, είναι η μόνη του ελπίδα για να αντιμετωπίσει τον Walter. Κανείς δεν ξέρει αν ο Έλιοτ έχει τη δύναμη να σπάσει την κατάρα, ενώ η βασίλισσα Σοφί και ο λαός του Έλμορ στηρίζονται σε κείνον. Ο Walter μπορεί να ηττήθηκε στην τελευταία τους μάχη, όμως σύντομα θα επιστέψει πιο αποφασισμένος από ποτέ, θέλοντας να καταστρέψει τους τελευταίους του εχθρούς μια για πάντα.

Δεύτερο βιβλίο της σειράς

Ο Χορός του Φωτός

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 11473 Αθήνα | Τηλ.: 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr

9 786182 055076


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.