Η Συγκάλυψη

123 × 170 SPINE: 16.4 FLAPS: 70

Ο ΝΕ

ΚΟ Α ΜΙ ΗΜ ΝΟ Ρ ΤΥ ΣΤΟ ΑΣ ΥΘΙ Μ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

Η Αλίκη, η πλούσια και όμορφη κόρη του εφοπλιστή Γιαννακόπουλου, ζει την διπλή ζωή μιας πόρνης πολυτελείας. Μετά από ένα ερωτικό ραντεβού βρίσκεται βιασμένη και δολοφονημένη μέσα στο αυτοκίνητό της. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Λάμπρου. Γρήγορα όμως έρχεται αντιμέτωπος με μια πολιτική συνωμοσία συγκάλυψης... Σεξ, έγκλημα, πολιτική διαπλοκή, διαφθορά. Κάτι παραπάνω από μια απλή αστυνομική ιστορία. Μια ακτινογραφία της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας...

ISBN 978-960-564-712-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

Ο Γιώργος Σταφυλάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και από το 2010 αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτή είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά.

Yπόθεση Αλίκη Γιαννακοπούλου ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Τιτλος Η Συγκάλυψη Υπόθεση Αλίκη Γιαννακοπούλου Συγγραφέας Γιώργος Σταφυλάς Σειρα Λογοτεχνία [1358]1118/23

Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου

Copyright© 2018 Γιώργος Σταφυλάς

Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Δεκέμβριος 2018

ISBN 978-960-564-712-4

Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΆΣ

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ Yπόθεση Αλίκη Γιαννακοπούλου

1.

—Σαμίρ Ρασίντ του Χαλίλ, είπε ο υπάλληλος της ΜΚΟ. Καθόταν πίσω από ένα τραπέζι και μπροστά του είχε μία ατελείωτη σειρά ανθρώπων. Δουλειά του ήταν να ταυτοποιήσει τα στοιχεία όλων αυτών των ανθρώπων. Πληρωνόταν άλλωστε για αυτή την δουλειά. Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που είχαν εμφανιστεί ξαφνικά εκείνο το καλοκαίρι στην Λέσβο πλήρωναν καλά με χρήμα που προέρχονταν είτε από το δημόσιο, είτε από φιλάνθρωπους μεγαλοεπενδυτές -όπως ο Τζώρτζ Σόρος- που ενδιαφέρονταν να προχωρήσει το πρότζεκτ της παγκοσμιοποίησης. Επρόκειτο για μία επικερδή μπίζνα. Σύγχρονο δουλεμπόριο. Η δουλειά γινόταν κάπως έτσι: αριστερά κόμματα και οργανώσεις που ενδιαφέρονταν να μεταφέρουν ολόκληρους πληθυσμούς στην Ευρώπη ίδρυαν ΜΚΟ. Οι ΜΚΟ πλήρωναν στους Τούρκους δουλέμπορους, τα ναύλα των μεταναστών

–5–

-συνήθως ποσά που ξεκινούσαν από πεντακόσια ευρώ το κεφάλι- και αυτοί τους περνούσαν απέναντι στα Ελληνικά νησιά. Στη συνέχεια οι μετανάστες έπρεπε να ξεχρεώσουν τις “ευγενικές” ΜΚΟ και τις αριστερές οργανώσεις με την δουλειά τους. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν έχαναν ποτέ... Ο υπάλληλος της ΜΚΟ ένας γενειοφόρος τύπος με ράστα μαλλιά που είχε έρθει από την Αθήνα κοίταξε άλλη μια φορά τα χαρτιά που είχε μπροστά του έβαλε δυο σφραγίδες και είπε: —Σαμίρ Ρασίντ έτοιμος. Ο επόμενος! Ο Σαμίρ Ρασίντ έριξε μια ελάχιστα φιλική ματιά στον γενειοφόρο υπάλληλο και έκανε στροφή. Ήταν 25 χρονών, περίπου 1.75, όχι πολύ σκούρο δέρμα, μάτια αμυγδαλωτά, ελαφρώς πεταχτά ζυγωματικά, μύτη ίσια και τετράγωνο σαγόνι. Είχε ένα θελκτικό πρόσωπο με ελάχιστα γένια και ένα κορμί λεπτό και μυώδες. Με αυτή την εμφάνιση μπορούσε άνετα να περάσει για μικρότερος. Γι’ αυτό και δήλωνε 17. Έτσι τον είχαν συμβουλέψει οι υπάλληλοι των ΜΚΟ από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Νησί. Υπήρχαν μη κυβερνητικές οργανώσεις παντού και για κάθε σκοπό. Τους βοηθούσαν με τα χαρ-

–6–

τιά τους, τους μοίραζαν φυλλάδια στα αραβικά ή στα Παστούν, τους μάθαιναν ότι ήταν απαραίτητο για την χώρα και τους νόμους, τους καθοδηγούσαν για το πως θα κινηθούν, πως θα διεκδικήσουν δικαιώματα, τους παρείχαν στέγη και τροφή. Έκαναν τα πάντα. Οι ΜΚΟ ήταν η πρώτη επαφή του Σαμίρ Ρασίντ με την Ευρώπη για την οποία είχε τόσα ακούσει. Δεν μπορούσε όμως να καταλάβει όλο αυτό το ενδιαφέρον. Για την ακρίβεια δεν του άρεσαν όλα αυτά. Παρόλο που οι υπάλληλοι των μη κυβερνητικών οργανώσεων έκαναν τα πάντα για να τους εξυπηρετήσουν, ο Σαμίρ Ρασίντ τους έβλεπε εχθρικά. Επιπλέον, τον είχε σοκάρει η άνεση των γυναικών. Είχε ακούσει για την ελευθεριότητα των ηθών στην Ευρώπη αλλά τώρα το έβλεπε μπροστά του. Γυναίκες ντυμένες μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, συνήθως ένα πολύ κοντό σορτσάκι και μια μπλούζα. Γυναίκες όμορφες με τα πρόσωπα ακάλυπτα, τα χείλη βαμμένα, χωρίς μαντήλες στο κεφάλι. Γυναίκες που φαίνονταν πρόθυμες, που τον κοίταζαν κιόλας με ενδιαφέρον. Για αυτόν, που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στα ορεινά του Αφγανιστάν στα σύνορα με το Πακιστάν, όλα αυτά ήταν παράξενα και ακατανόητα.

–7–

Στο χωριό του η αξία της γυναίκας ήταν μικρότερη από αυτή μιας καμήλας. Για τους σκληροτράχηλους αυτούς άνδρες ένα τουφέκι, συχνά απομεινάρι της αγγλικής αποικιοκρατίας, και ένα παγούρι νερό, ήταν απείρως σημαντικότερα από μια γυναίκα. Οι γυναίκες θεωρούνταν απλώς αντικείμενα εκτόνωσης και παραγωγής παιδιών, τα οποία έπρεπε να είναι κυρίως αγόρια. Χέρια δηλαδή, απαραίτητα για την σκληρή ζωή των βουνών και τον πόλεμο. Ο Σαμίρ Ρασίντ ήξερε από πόλεμο. Οι δικοί του πολεμούσαν δεκαετίες ολόκληρες. Πρώτα τους Ρώσους, ύστερα μεταξύ τους οι διάφορες φυλές και φατρίες των Παστούν και τελευταία τους Αμερικάνους. Ο Σαμίρ Ρασίντ είχε δει πολύ αίμα στην σύντομη ζωή του. Είχε δει αιχμαλώτους από άλλες φυλές Παστούν να καταδικάζονται για προδοσία και να υφίστανται την ανατριχιαστική τιμωρία: συνήθως βγάλσιμο των ματιών με τα μεγάλα αγκάθια των ντόπιων κακτοειδών. Ενίοτε και κάψιμο του αιχμαλώτου ζωντανού. Η τιμωρία της μοιχείας ήταν ο αποκεφαλισμός. Αν ο απατηθείς σύζυγος ήταν κάπως πιο σπόρτσμαν μπορούσε να ζητήσει να παίξουν το παραδοσιακό παιχνίδι με τα άλογα - ένα είδος πόλο- με το

–8–

κορμί της μοιχαλίδας να αντικαθιστά την μπάλα. Στo τέλος απέμενε μόνο ένας σωρός από ανθρώπινα κουρέλια. Η καθημερινότητα της ζωής σε κείνα τα ορεινά χωριά στα σύνορα με το Πακιστάν ήταν στα αλήθεια σκληρή. Το χειμώνα πολύ κρύο και ελάχιστη τροφή. Η θέρμανση ήταν ένα είδος πολυτέλειας. Απλώς τυλίγονταν σε μάλλινες κάπες και κουβέρτες και περίμεναν να περάσει ο μακρινός χειμώνας, όπου συχνά η θερμοκρασία έπεφτε πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Το καλοκαίρι αφόρητη ζέστη. Πενήντα βαθμοί υπό σκιά, με την διαφορά ότι δεν υπήρχε πουθενά σκιά. Όπως δεν υπήρχε και νερό. Το ελάχιστο νερό δεν έφτανε για να πιουν άνθρωποι και ζώα. Συχνά ήταν ανάγκη να κάνουν ατελείωτες πεζοπορίες πάνω στα οροπέδια για να βρουν νερό ή να ανταλλάξουν κάποια τρόφιμα με είδη πρώτης ανάγκης. Υπήρχε ένα τέτοιο είδος εμπορίου ανάμεσα στους Παστούν και το Πακιστάν. Αυτές οι ατελείωτες οδοιπορίες σμίλεψαν το κορμί και την ψυχή του Σαμίρ Ρασίντ. Έγινε σκληρός και άφοβος. Αλλά το ψωμί ήταν λιγοστό και τα στόματα περίσσευαν. Δέκα παιδιά ήταν στην οικογένεια. Τα πιο μεγάλα του αδέλφια βρί-

–9–

σκονταν ήδη στην Ευρώπη. Και αυτός κάποτε θα έφευγε. Έτσι γινόταν και το είχε αποδεχτεί. Και έτσι έγινε. Μια μέρα έφυγε από το χωριό του μαζί με άλλους νέους άντρες για την γη της επαγγελίας: την Ευρώπη. Είχαν ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτήν και τους φαίνονταν εύκολο να την κατακτήσουν. Οι δάσκαλοι του Ισλάμ που περνούσαν από τα χωριά των Παστούν τους είχαν εξάψει την φαντασία. Τους μιλούσαν για μια χώρα που έρεε ‘’μέλι και γάλα’’, και που όφειλαν οι γιοι του Ισλάμ να την κατακτήσουν για λογαριασμό του προφήτη. Τα λόγια των ιμάμηδων τους έκαναν να φαντάζονται γυναικεία πόδια ανοιγμένα και κόλπους έτοιμους να δεχτούν αυτούς, τους νέους κατακτητές. Περπατούσαν μήνες ολόκληρους μέσα από αφιλόξενα εδάφη, ερήμους και βουνά. Ωστόσο, παρά τα χιλιόμετρα που έκανε για να φτάσει μέχρι την Τουρκία, η καρδιά του ήταν γεμάτη ελπίδα. Η διαδρομή κάπου μέσα από την εμπόλεμη ζώνη του Ιράκ και της Συρίας δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Μέχρι να φτάσουν στην Τουρκία αρκετοί από τους συντρόφους του είχαν πεθάνει στον δρόμο. Κάποιοι έπεσαν σε ναρκοπέδια στο Ιράκ, και άλ-

–10–

λοι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες στα σύνορα με την Συρία. Ο ίδιος ο Σαμίρ Ρασίντ τραυματίστηκε και απέκτησε μόνιμο κουσούρι στο βάδισμα όταν το βρήκε θραύσμα χειροβομβίδας κάπου στα Συροτουρκικά σύνορα. Όταν τελικά έφτασαν στην Τουρκία η αντιμετώπιση που είχαν δεν ήταν η αναμενόμενη από ένα μουσουλμανικό κράτος. Ο κόσμος δεν τους ήθελε, αλλά οι υπάλληλοι του ΟΗΕ και διεθνείς ΜΚΟ είχαν ετοιμάσει ολόκληρες πόλεις από αντίσκηνα. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που ζούσαν στις σκηνές δεν ήταν από την Συρία. Υπήρχαν εκεί άνθρωποι από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, την Αλγερία, από παντού. Δεν μπορούσε φυσικά να τα ’χει καλά κανείς με όλους. Οι περισσότεροι δεν άρεσαν καθόλου στον Σαμίρ. Ακόμα και οι δικοί του. Μόνο με άλλους δυο έγινε φίλος και έμεινε μαζί τους αχώριστος.

Xωρίς να καταλάβει το πώς, βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα με όλα του τα έξοδα πληρωμένα. Οι υπάλληλοι των ΜΚΟ τους δασκάλεψαν όταν θα βρίσκονται μισό χιλιόμετρο από την ακτή να τρυπήσουν την βάρκα και να περιμένουν να τους σώσουν. Τους έδωσαν από ένα σωσίβιο στον καθένα και τους ξαπόστειλαν.

–11–

123 × 170 SPINE: 16.4 FLAPS: 70

Ο ΝΕ

ΚΟ Α ΜΙ ΗΜ ΝΟ Ρ ΤΥ ΣΤΟ ΑΣ ΥΘΙ Μ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

Η Αλίκη, η πλούσια και όμορφη κόρη του εφοπλιστή Γιαννακόπουλου, ζει την διπλή ζωή μιας πόρνης πολυτελείας. Μετά από ένα ερωτικό ραντεβού βρίσκεται βιασμένη και δολοφονημένη μέσα στο αυτοκίνητό της. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Λάμπρου. Γρήγορα όμως έρχεται αντιμέτωπος με μια πολιτική συνωμοσία συγκάλυψης... Σεξ, έγκλημα, πολιτική διαπλοκή, διαφθορά. Κάτι παραπάνω από μια απλή αστυνομική ιστορία. Μια ακτινογραφία της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας...

ISBN 978-960-564-712-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΦΥΛΑΣ

Ο Γιώργος Σταφυλάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και από το 2010 αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτή είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά.

Yπόθεση Αλίκη Γιαννακοπούλου ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς