Η ζωή ένας ωκεανός

η ζωή ένας η ζωή ένας ωκεανός ωκεανός Βιβή Κοντοπούλου

Βιβή Κοντοπούλου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Φωτο εξωφυλλου

Copyright© 2011

Πρώτη Εκδοση

ISBN

Η ζωή ένας ωκεανός Βιβή Κοντοπούλου Λογοτεχνία [1358]1211/26 Sutterstock photos Βιβή Κοντοπούλου Αθήνα, Δεκέμβριος 2011 978-960-9607-01-8

Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Μισό ευρώ από την πώληση του κάθε αντιτύπου διατήθεται στην πρωτοβουλία για το παιδί

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr

e-mail:

Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου Ιωάννη Κοντόπουλου και σε όσους πραγματικά με αγάπησαν, αυτοί που το ένιωσαν θα το καταλάβουν.

Η ανθρώπινη ζωή είναι παράξενη. Κινείται μέσα στην απόλυτη ευτυχία ή στον πόνο της δυστυχίας. Η ζωή της Τερέζας, κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πού υπάγεται. Μια αληθινή ιστορία με πολύ πόνο, χαρά, δυστυχία κι ευτυχία. Μια ζωή ένας ωκεανός.

19 Σεπτεμβρίου του 1979, αεροδρόμιο Μακεδονίας, πτήση της ΤWA από Νέα Υόρκη. Η Τερέζα ήταν τότε δεκαπέντε χρονών, γεμάτη όνειρα, ελπίδες κι ένα λαμπρό μέλλον να ξεδιπλώνεται μπροστά της, αλλά… Αυτό το «αλλά» που στοιχειώνει χιλιάδες όνειρα. Καθώς πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα, εκατοντάδες βλέμματα στράφηκαν πάνω της. Η ομορφιά της κι η κορμοστασιά της ήταν κάτι που θα ζήλευε κάθε θηλυκό. Ήταν μια νεράιδα που ήρθε από το πουθενά, για τα ελληνικά δεδομένα. Η χαρά και το χάδι του πατέρα της ήταν το μόνο που της έλειπε όλ’ αυτά τα χρόνια που ζούσε μακριά του. Μετά το χωρισμό των γονιών της, όταν ήταν τριών χρονών, ζούσε με τη μητέρα της στη Νέα Υόρκη. Μεγάλωσε μέσα στα πλούτη και τη χλιδή, όμως ο νους της και τα όνειρά της πετούσαν στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα βρισκόταν κι η καλύτερή της φίλη, η Αντζελίνα, που την περίμενε δακρυσμένη σε μια γωνιά του αεροδρομίου για να την σφίξει στην αγκαλιά της. Η φιλία τους γεννήθηκε από τότε που ήταν μικρές κι ερχόταν η Τερέζα διακοπές στην Ελλάδα. Κράτησε για πάντα. Μετά από τόσα χρόνια στη Νέα Υόρκη, η ζωή στην Ελλάδα επιφύλασσε μια δύσκολη προσαρμογή για την Τερέζα. Η γλώσσα, η νοοτροπία, ο κόσμος, η περιέργεια των ανθρώπων, όλα της φαίνονταν περίεργα. Aλλά το νεαρόν της ηλικίας της τη βοήθησε να τα ξεπεράσει πιο εύκολα απ’ όσο όλοι περίμεναν. Η σχολική χρονιά ξεκίνησε δύσκολα για την Τερέζα, αλλά το πείσμα και η εξυπνάδα της, μαζί με την αγάπη όλων, την οδήγησαν γρήγορα στην κορυφή. Τελείωσε με άριστα το λύΗ ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

™5

κειο. Τα φτερά της άνοιξαν και μπήκε πρώτη στην Ιατρική Αθηνών. Το δύσκολο ήταν ότι έπρεπε ν’ αφήσει πάλι πίσω τον πατέρα της, που τον λάτρευε. Αλλά, όταν το χρήμα ρέει, η κατάσταση γίνεται πιο εύκολη. Ευτυχώς που η Αντζελίνα είχε την ίδια τύχη, πέρασε –αν όχι από τις πρώτες, αλλά πάντως σε πολύ καλή σειρά– στη Νομική Αθηνών. Η χαρά των δύο κοριτσιών ήταν απερίγραπτη. Η Αντζελίνα δεν ήταν από εύπορη οικογένεια, αλλά είχε την υποστήριξη της Τερέζας, και η Τερέζα ήταν άνθρωπος που, άμα αυτή είχε, είχαν όλοι γύρω της. Με τη βοήθεια του πατέρα της, αλλά και της μητέρα της, η προικισμένη κοπέλα έκανε πολλές αγαθοεργίες. Μοίραζε χαρά εκεί που υπήρχε πόνος. Ο πατέρας της τής αγόρασε ένα θαυμάσιο σπίτι, ένα πανέμορφο νεοκλασικό με θέα την Ακρόπολη. Έτσι, οι δύο φίλες εξασφάλισαν την τέλεια φοιτητική ζωή.

H Αντζελίνα ήταν φτιαγμένη από πορσελάνη. Η ομορφιά της παρέπεμπε στη θεά Αφροδίτη και η εξυπνάδα της έφτανε στα ύψη. Ήταν από φτωχή οικογένεια, αλλά οι δικοί της δούλευαν μέρα νύχτα για να μην της λείψει τίποτε. Είχε άλλη μια αδελφή, τη Μαριαλένα, η οποία δεν είχε τίποτε κοινό μαζί της. Η Μαριαλένα ήταν άσχημη, κακιά και ζηλιάρα. Ο φθόνος απέναντι στην αδελφή της ήταν φανερός. Παρ’ όλ’ αυτά, η Αντζελίνα την υπεραγαπούσε. r Το σπίτι στην Αθήνα ετοιμάστηκε σ’ όλες του τις λεπτομέρειες να δεχτεί τις δύο φοιτήτριες. Ο πατέρας της Τερέζας, που τα είχε όλα τόσο τέλεια οργανώσει, τους έδωσε μαζί τους και την Τζίλιαν, την οικιακή βοηθό. Η Τζίλιαν αγαπούσε πολύ και τα δύο κορίτσια. Η Τζίλιαν ήταν Αιγυπτιακής καταγωγής, γύρω στα σαράντα και πολύ ωραία γυναίκα. Αγαπούσε τη δουλειά της, είχε πολύ αγάπη από το περιβάλλον της και ήταν τελειομανής. Το πρώτο έτος για τις δύο επιστήθιες φίλες ξεκίνησε με πολύ όρεξη και πολλά όνειρα. Δεν άργησαν να κάνουν γρήγορα φίλες και φίλους. Βασικά, δεν περνούσαν απαρατήρητες.

6™ κοντοπουλου βιβη

Τα πολλά χαρίσματά τους έφερναν γρήγορα τους ανθρώπους κοντά τους. Στην αρχή με κάποια επιφύλαξη, αλλά, όταν τις γνώριζαν, δεν ήθελαν να ξεκολλήσουν από κοντά τους. Τα δύο κορίτσια πραγματικά ξεχώριζαν. Δύο πολύ όμορφα παιδιά, φοιτητές στο πέμπτο έτος της Ιατρικής, τους κίνησαν την προσοχή με το ενδιαφέρον τους. Ο ένας, ο Κώστας, ήταν από καλή οικογένεια. Στρατιωτικοί και οι δύο γονείς του. Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε την Τερέζα. Στην αρχή έκαναν παρέα στο πανεπιστήμιο, αργότερα άρχισαν να βγαίνουν έξω. Πήγαιναν για φαγητό κι ο νεαρός άντρας έδειχνε πολύ τρυφερός και ιπποτικός μαζί της. Κολακεύτηκε πολύ η κοπέλα. Η Αντζελίνα, όμως, για έναν ανεξήγητο λόγο ήταν διστακτική απέναντί του, δεν τον είδε με καλό μάτι. Συμβούλευε συνέχεια τη φίλη της να έχει τα μάτια της ανοιχτά κι η Τερέζα, χαριτολογώντας, απαντούσε: «Μήπως θα τον παντρευτώ;». Όπως λένε, όμως, «ποτέ μη λες ποτέ». Τόσο καιρό ο Κώστας δεν έκανε καμία κίνηση να την αγγίξει, καθώς είχε αντιληφθεί ότι η κοπέλα δεν είχε καθόλου πείρα επί του θέματος. Αυτή του η στάση άρεσε στην Τερέζα, αφού κι αυτή δεν ήθελε μπλεξίματα και, κυρίως, επειδή ο χρόνος στο μυαλό της φαινόταν περιορισμένος για την εκπλήρωση των ονείρων της. Τον ήθελε μόνο για να τη βοηθάει στο διάβασμα. Τελειώνοντας το πρώτο έτος, η ζωή της κυλούσε ήρεμα. Η ζωή της Αντζελίνας πάλι ήταν μόνο μελέτη. Ήθελε να πάρει πρώτα το πτυχίο της, όπως έλεγε, κι ύστερα θα του ’δινε να καταλάβει. Όταν έφτασε η ώρα της αποφοίτησης για τον Κώστα, ήταν όλοι εκεί. Ήταν μια λαμπρή τελετή για όλους τους απόφοιτους. Λουλούδια, χειροκροτήματα, αγκαλιές, φιλιά, τυμπανοκρουσίες και η ευχή του πατέρα του για μια νύφη με τα χαρακτηριστικά της Τερέζας, Φυσικά, ο κύριος είχε πάρει τις πληροφορίες του για την κοπέλα που είχε πάρει τα μυαλά του γιου του. Του καλάρεσε ο μονάκριβός του να έχει μια τέτοια τύχη. Η ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

™7

Βέβαια, ο Κώστας είχε χρόνια μπροστά του για να κοιτάξει για παντρειές, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να βάλει εγκαίρως σ’ εφαρμογή το μεγάλο σχέδιο. Ένα βραδάκι, κατά τις οκτώ, τα κορίτσια παρακάλεσαν την Τζίλιαν να τους φτιάξει κάτι να φάνε. Ξεθεωμένες από μια κουραστική μέρα, είχαν αγοράσει ταξιδιωτικά περιοδικά και τα ξεφύλλιζαν, για ν’ αποφασίσουν για τις διακοπές τους μια και πλησίαζε ο Αύγουστος. Συμφώνησαν εν τέλει να πάνε στη Σάμο. Θα ’ρχόταν κι η μητέρα της Τερέζας από τη Νέα Υόρκη, ενώ είχαν πείσει ήδη και τη μητέρα της Αντζελίνας, που μετά από τόσα χρόνια θα ’κανε κι αυτή επιτέλους διακοπές. «Κυρία, κάποιος σας ζητάει», είπε η Τζίλιαν. Η Τερέζα της είπε να τον περάσει μέσα. Το σπίτι, είπαμε, ήταν τεράστιο. Είχε δύο μεγάλα σαλόνια με μια τεράστια κουζίνα και πέντε κρεβατοκάμαρες στον επάνω όροφο, ενώ στο ισόγειο υπήρχε ένα στούντιο εξοπλισμένο με όλες τις ανέσεις για την Τζίλιαν. Ο Κώστας περίμενε στην είσοδο του μεγάλου σαλονιού. Ήταν η πρώτη φορά που θα ’μπαινε στο σπίτι της Τερέζας. Όταν άνοιξε η πόρτα, έμεινε άφωνος από την πολυτέλεια, την αρμονία και την αρχοντιά που αντίκρισε, έτσι που ούτε που κατάλαβε την Τερέζα που είχε έρθει να τον υποδεχτεί. Του πρόσφεραν ένα ποτό για να συνέλθει. Αυτός προσπαθούσε ν’ ακούσει αυτά που του ’λεγε η Τερέζα, αλλά βούιζε τόσο το κεφάλι του, ώστε έπρεπε να κάνει προσπάθεια για να προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Η Τερέζα τον ενημέρωσε ότι σε δυο μέρες θα ’φευγαν για τη Σάμο και του μίλησε και για τα υπόλοιπα σχέδιά τους. Προς μεγάλη της έκπληξη άκουσε ότι κι αυτός είχε σκοπό να πάει διακοπές στη Σάμο. Μόλις έπαιρναν άδεια οι γονείς του, της είπε, θα πήγαιναν στο νησί που έτσι κι αλλιώς επισκέπτονταν κάθε χρόνο, λόγω της Σαμιώτικης καταγωγής του πατέρα του. «Θα σας ξεναγήσω εγώ, γνωρίζω το νησί πολύ καλά», πρότεινε ο Κώστας. Όση χαρά είχε η Τερέζα, τόση ανεξήγητη λύπη είχε η Αντζελίνα.

8™ κοντοπουλου βιβη

r Οι δυο μανάδες έφτασαν σχεδόν ταυτόχρονα στην Αθήνα κι όλες μαζί έφυγαν για Σάμο. Μόλις τακτοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο, σε δύο υπέροχες σουίτες με θέα τη θάλασσα, οι τέσσερις γυναίκες βγήκαν για φαγητό. Σταμάτησαν στο πρώτο ρεστοράν που βρήκαν, γιατί όλες πεινούσαν σα λύκοι. Την ώρα που έτρωγαν, έπιναν, γελούσαν κι έφερναν στο τραπέζι μνήμες από τα παλιά, ξαφνιάστηκαν από την απρόσμενη έφοδο του Κώστα. Μετά τις συστάσεις, ο Κώστας κάθισε μαζί τους με τόσο θράσος, που όλες ενοχλήθηκαν έκτος από την Τερέζα. Βρήκε μάλιστα την ευκαιρία, την ώρα που οι άλλες γυναίκες ήταν απασχολημένες με διάφορα θέματα, να της πει ότι θέλει να τη δει ιδιαιτέρως. «Στις έξι θα σε περιμένω στη ρεσεψιόν», της ψιθύρισε. Ύστερα σηκώθηκε, χαιρέτησε ευγενικά κι έφυγε. Όταν αργότερα η Τερέζα διηγήθηκε στην Αντζελίνα τα νέα, εκείνη της είπε: «Μόνο, πρόσεχε». Δεν ξέρουμε τι φοβόταν η Αντζελίνα, μετά όμως από κάποια χρόνια τα γεγονότα δικαίωσαν τις αμφιβολίες της. Αλλά, το κακό και το λάθος είχαν ήδη δρομολογηθεί. Στις έξι ακριβώς η Τερέζα κατέβηκε στη ρεσεψιόν. Ο Κώστας ήταν ήδη εκεί. Την πήρε με το αυτοκίνητό του κι έφυγαν για μια υπέροχη παραλία, εκεί όπου στιγματίστηκε για πάντα η ζωή της. Tα μεθυστικά του λόγια τη ζάλισαν και τα φιλιά του την πήγαν στον παράδεισο, που νόμιζε ότι είχε ονειρευτεί. Η κοπέλα έβλεπε τον ήλιο πιο λαμπερό από ποτέ. Η ζέστη, που ήταν ανυπόφορη εκείνη τη μέρα, έγινε γλυκό χάδι στη θέρμη του κορμιού της, έτσι όπως έκαιγε ολόκληρη. Ο πόνος της πρώτης φοράς ήταν βάλσαμο για την ψυχή και το σώμα της. Σπαρταρούσε στα χέρια του που γνώριζαν σπιθαμή προς σπιθαμή αυτό το άγνωστο μέχρι τότε κορμί. Παραδόθηκε στα χέρια του άνευ όρων. Το κάστρο έπεσε. Όταν, σιγά σιγά, η κοπέλα άρχισε να συνέρχεται από το λήθαργο, τα φιλιά του ήταν

Η ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

™9

τόσα που δεν την άφησαν ν’ ανοίξει το στόμα της ν’ αρθρώσει το παραμικρό. Η μέθη μόνο έμεινε και τα «σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ». Χίλιες φορές θα σ’ αγαπώ, για πάντα θα είσαι η ζωή μου κι η αναπνοή μου και τόσα άλλα που ξέρουν πολύ καλά να προφέρουν οι απατεώνες για να συνθλίβουν την ομορφιά. Ζωή χωρίς εσένα, της ψιθύριζε, είναι όνειρα χωρίς ουσία. Όμως, η αρχή του τέλους είχε έρθει. Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν ήσυχα για όλους, μόνο για την Τερέζα και τον Κώστα ήταν μια τρελή καλοκαιρινή σεζόν. Το πρώτο της καλοκαίρι γεμάτο έρωτα, πάθος, όνειρα για το μέλλον. Ο Κώστας έπρεπε να κάνει ειδικότητα και η μητέρα της προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει στην Αμερική. Της Τερέζας της κόπηκαν τα φτερά όταν το έμαθε, αλλά ηρέμησε όταν ο αγαπημένος της τη γέμισε, στάζοντας το στόμα του μέλι, με υποσχέσεις για αιώνια αγάπη. r Αρχές Οκτώβρη η μητέρα του Κώστα, η μητέρα της Τερέζας κι ο Κώστας έφυγαν για Νέα Υόρκη, όπου όλα ήταν ήδη τακτοποιημένα. Η Τερέζα, λίγο καταβεβλημένη αλλά δυνατή όπως πάντα, συνέχιζε στο τρίτο έτος. Διάβαζε πολύ με την ελπίδα ότι τα χρόνια θα περνούσαν γρήγορα και θα βρισκόταν πάλι με τον καλό της, στην κοινή ευτυχισμένη τους ζωή. Το καλύτερο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης καλοδέχτηκε τον Κώστα. Η γνωριμίες της κυρίας Αννίτας, της μητέρας της Τερέζας, βοήθησαν στο να τακτοποιηθεί γρήγορα. Η κυρία Αννίτα ήταν μια πάμπλουτη και πανέμορφη κυρία γύρω στα σαράντα πέντε που, όπου πήγαινε, όλοι οι δρόμοι άνοιγαν. Το χρήμα κυριαρχούσε ακόμη και σ’ αυτήν τη μεγαλούπολη. Η μητέρα του Κώστα, μόλις είδε το όλο σκηνικό και τις περιποιήσεις, δυσανασχέτησε. Παρόλο που ήταν σχεδόν συνομήλικες με την Αννίτα και με τα ίδια ακριβά γούστα κι εκείνη, 10™ κοντοπουλου βιβη

η μία μπορούσε να τα ικανοποιήσει ενώ η άλλη μόνο να ονειρευτεί τέτοια μεγαλεία τολμούσε. Όμως, η κυρία Αννίτα, ανοιχτοχέρα όπως ήταν –πράγμα σπάνιο για Αμερικανίδα, αλλά είχε επηρεαστεί από την ελληνική νοοτροπία τόσο συχνά που ερχόταν στην Ελλάδα–, τη γέμιζε δώρα από τα καλύτερα και ακριβότερα μαγαζιά. Ρούχα, παπούτσια, τσάντες που τους είχε αδυναμία, μέχρι γούνες και κοσμήματα. Η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει κι ο μεγάλος προβληματισμός της μητέρας του Κώστα ήταν πώς θα κουβαλούσε στην Αθήνα όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που είχε πλέον στην κατοχή της. Όταν μάλιστα συλλογιζόταν το σπίτι που τη φιλοξενούσε κι όπου τώρα θα ’μενε για καιρό ο γιος της, σκεφτόταν ότι μόνο στα παραμύθια ή στα όνειρά της θα το ξανάβλεπε. Ήταν ένα μικρό παλάτι με δέκα κρεβατοκάμαρες και τέσσερα μπάνια στον επάνω όροφο, τρία σαλόνια και τρία μπάνια στον μεσαίο, μια τεράστια κουζίνα με τον κατάλληλο εξοπλισμό στο ισόγειο, και στο πίσω μέρος τα δωμάτια του προσωπικού. Τον πλούσιο κήπο, εκτός από τα πάμπολλα δέντρα, τον συμπλήρωνε μια πισίνα και γήπεδα τένις, γκολφ και πινγκ πονγκ που ήταν τα αγαπημένα χόμπι της κυρίας Αννίτας και στα οποία, παρεμπιπτόντως, οι επιδόσεις της ήταν άριστες. Επίσης, υπήρχε ένα τελειοποιημένο γυμναστήριο με προσωπικό γυμναστή για να κρατιέται σε φόρμα η κυρία. Η κυρία Αννίτα και ο Κώστας συνόδευσαν τη μητέρα του στο αεροδρόμιο. Το κλάμα της, λόγω της αναχώρησής της, ήταν τόσο γοερό, που κίνησε ακόμη και την περιέργεια των Αμερικάνων που συνήθως είναι αδιάφοροι για ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Η υπόσχεση ότι τα Χριστούγεννα θα είναι πάλι όλοι μαζί, τη συνέφερε κάπως. r Στο μεταξύ, η Τερέζα άρχισε να νιώθει κάτι παράξενες ανησυχίες, σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορούσε να συγκεΗ ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

™11

ντρωθεί και να διαβάσει και μόνο όταν επικοινωνούσε με τον Κώστα κάτι κατάφερνε. Φοβόταν ν’ ανοίξει την καρδιά της στην Αντζελίνα, γιατί είχε καταλάβει την αντιπάθεια που του έτρεφε. Είχαν περάσει τέσσερις μήνες από τότε που έφυγαν ο Κώστας κι η μητέρα της. Της έλειπαν πολύ, αλλά οι υποχρεώσεις της στο πανεπιστήμιο και η άσχημη ψυχολογική της Η ανθρώπινη παράξενη. Κινεί-φαίνεται κατάσταση δεν της επέτρεπανζωή ναείναι ταξιδέψει. Ωστόσο, στηντης απόλυτη ευτυχία ή στον ότι είχε ξεχάσει ται το μέσα σωσίβιό που ήταν πάντα εκεί και την πόνο κι τηςανδυστυχίας. ζωήπρόσωπο της Τερέπερίμενε όσο μακριά βρισκόταν.ΗΈνα που ήταν κανείς δεν μπορεί ναπροσπαθούσε προσδιορίσει να συκοντά της όποτεζας, το χρειαζόταν. Εκεί που πού υπάγεται. Μια αληθινή ιστορία με γκεντρωθεί, χτύπησε το τηλέφωνο: πολύέρχομαι πόνο, χαρά, δυστυχία κι ευτυχία. «Κοριτσάκι μου, για ένα συνέδριο». Μια ένας ωκεανός. «Μπαμπά μου, σεζωή χρειάζομαι, τώρα δα θα σου τηλεφωνούσα». Πάντα είχαν μεταξύ τους μια ακατανόητη για τους άλλους τηλεπάθεια. «Αύριο θα είμαι εκεί», της είπε κλείνοντας το τηλέφωνο. Η Τερέζα περίμενε να περάσουν οι ώρες σαν τρελή. Έβαλε την Τζίλιαν να ετοιμάσει τα αγαπημένα του φαγητά και γλυκά. Η νύχτα τής φάνηκε ατελείωτη, βασανιστική. Επιτέλους, το φως της μέρας γαλήνεψε τη βασανισμένη της ψυχούλα. Μισό ευρώ από την πώληση του κάθε Οι αγκαλιές έγιναν μία.αντιτύπου Πατέρας κόρη είχαν μήνες να διατήθεται στην και πρωτοβουλία για το παιδί ιδωθούν, κυρίως λόγω του δικού του φορτωμένου προγράμματος. Μόλις την αντίκρισε ο πατέρας της, κατάλαβε ότι κάτι κακό της συνέβαινε. Αφού γευμάτισαν, συζήτησαν για πολλά ανώδυνα θέματα. Ο κύριος Αλέκος συγχάρηκε την Αντζελίνα για τις διακρίσεις της στο πανεπιστήμιο κι αποσύρθηκαν στο σαλόνι για ένα ποτό. Τότε, ο πατέρας ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει στο παιδί ISBN 978-960-9607-01-8 του. Η Αντζελίνα, από διακριτικότητα, έκανε να φύγει, αλλά δεν την άφησαν.οΕ Κσ∆ ΟεΣ ΕλΙ Σότ ο ς «Πατέρα, είμαι έγκυος», είπε έτσι ξερά η Τερέζα κι έβαλε τα κλάματα. Φοβόταν την αντίδραση του πατέρα της, γιατί ήξε55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: +30 210 6431108 ρε ταΒατάτζη αρνητικά αισθήματα που έτρεφε για τον Κώστα. Όμως E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr εκείνος, ως πρώτη κίνηση, άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά του, εκφράζοντας παράλληλα την απορία αν ο ίδιος ο ενδιαφερό12™ κοντοπουλου βιβη

μενος το γνώριζε. Η Τερέζα κατάλαβε τη σκέψη του και είπε: «Θέλω να του το πω όταν έρθει». Ο πατέρας της όμως δεν είχε υπομονή κι έτσι πήρε αμέσως τη Νέα Υόρκη κι ανακοίνωσε στην πρώην γυναίκα του το γεγονός, μια κι ο Κώστας έλειπε. Μόλις άκουσε το νέο η κυρία Αννίτα, έδειξε ανεξήγητα σοκαρισμένη. Η περίεργη και κάπως ύποπτη αντίδρασή της έβαλε σε υποψίες τον κύριο Αλέκο. Από την πρώτη στιγμή τον έζωσαν τα φίδια κι αυτό το συναίσθημα τον βασάνιζε τις επόμενες ώρες, αλλά και για αρκετό καιρό στη συνέχεια. Ο πατέρας της Τερέζας ήταν πολύ έξυπνος άνθρωπος. Με τις ευρύτατες γνώσεις του πάνω στο αντικείμενό του και τις ικανότητές του κρατούσε με μεγάλη επιτυχία τα ηνία μιας από τις μεγαλύτερες κλινικές πλαστικής χειρουργικής στη Θεσσαλονίκη. Απ’ τα χέρια του είχαν περάσει μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού και του πολιτικού χώρου, ακόμη και διασημότητες από το εξωτερικό. «Η εγκυμοσύνη είναι προχωρημένη, ο γάμος θα γίνει τα Χριστούγεννα», ήταν οι τελευταίες του κουβέντες. «Και οι δύο θα συνεχίσουν μετά τις σπουδές τους», συμπλήρωσε. r Ο Κώστας γύρισε στο σπίτι με πολύ καλή διάθεση γιατί, όπως νόμιζε, όλα τού πήγαιναν καλά. Είχε στην Ελλάδα μια υπέροχη κοπέλα να τον αγαπάει και να τον περιμένει, ενώ στη Νέα Υόρκη μια άλλη γυναίκα έλιωνε για πάρτη του κι άπλωνε απλόχερα στα πόδια του ό,τι της ζητούσε, ακόμη και την ψυχή της. Η κυρία Αννίτα, από την πρώτη στιγμή, είδε στα μάτια του Κώστα, όχι το παιδί που έπρεπε να βοηθήσει στις σπουδές του, αλλά τον εραστή που αποζητούσε τόσα χρόνια η ψυχή και το κορμί της. Το σπίτι της ήταν τεράστιο, έτσι που αν δεν ήθελες να συναντήσεις κάποιον χωρίς να το προκαλέσεις, δεν τον συναντούσες με τίποτε. Έτσι, ένα βράδυ που δήθεν δεν είχε αντιληφθεί ότι ο Κώστας είχε γυρίσει σπίτι, έκανε μπάνιο κι Η ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

™13