Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης by Εκδόσεις Οσελότος

143 × 210 SPINE: 4.3 FLAPS: 80

ISBN 978-618-205-026-2

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης

Ο Αλέξανδρος Βρεττός θα βρεθεί για μια ακόμη φορά αντιμέτωπος με τον αιώνιο εχθρό του, τον θεό Άρη, και τα μοχθηρά του σχέδια. Θα κατορθώσει άραγε να σώσει τους ανθρώπους από έναν επικίνδυνο ιό που απειλεί να «κλέψει» την μνήμη τους, αλλά και να ξυπνήσει τους θεούς του Ολύμπου από τον αιώνιο ύπνο; Μετά την αποκάλυψη της αληθινής του ταυτότητας και την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου, ο Αλέξανδρος Βρεττός θα συνειδητοποιήσει πως τελικά, όσο και αν το επιθυμεί, είναι αδύνατον να ξεφύγει από το πεπρωμένο του…

ΤΑΣΟΣ A. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

[…] Ανήσυχος ο Αλέξανδρος σηκώθηκε από το κρεβάτι και άνοιξε την τηλεόραση. Σε όλα τα κανάλια είχαν έκτακτες ενημερωτικές εκπομπές. Δυνάμωσε τον ήχο και έκατσε στην άκρη του κρεβατιού. Ο ειδικός λοιμωξιολόγος, που είχαν καλεσμένο στο στούντιο, εξηγούσε πως η παράξενη ασθένεια που είχαν εμφανίσει κάποιοι Αθηναίοι τα τελευταία 24ωρα δεν είναι γνωστή στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα. Επιτίθεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί σύγχυση και σταδιακή απώλεια της μνήμης. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι επιστήμονες έχουν δώσει στην ασθένεια την ονομασία «ο Ιός της Λήθης» […]

ΤΑΣΟΣ A. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Ειρήνη Αθανασοπούλου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Τάσος Σταυρόπουλος είναι 16 ετών, μαθητής της Β’ Λυκείου στο 3ο ΓΕΛ Κηφισιάς. Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το 2018, σε ηλικία 14 ετών, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Ο Αλέξανδρος Βρεττός και το Κουτί της Πανδώρας. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά και αγαπημένα του μαθήματα στο σχολείο είναι η Ιστορία, τα Αρχαία Ελληνικά και η Λογοτεχνία. Διαβάζει με πάθος κλασική λογοτεχνία, βιβλία επιστημονικής φαντασίας αλλά και πολιτικής, ενώ τον γοητεύουν οι ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας. Αγάπησε τον κινηματογράφο όταν είδε την ταινία Ο κύκλος των χαμένων ποιητών αλλά και τον Νονό του Φ. Φ. Κόπολα. Του αρέσει πολύ να παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα συμμετείχε σε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Στον ελεύθερο χρόνο του κάνει κατασκευές LEGO, ένα χόμπι που ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η συγγραφή του επόμενου βιβλίου του, εφόσον του το επιτρέψουν οι αυξημένες σχολικές υποχρεώσεις, είναι αυτό που εύχεται και επιδιώκει για το άμεσο μέλλον. Θα είναι η τρίτη και τελευταία περιπέτεια του ήρωά του Αλέξανδρου Βρεττού.

ΤΆΣΟΣ Α. ΣΤΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ

Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης

ΤΙΤΛΟΣ

Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Τάσος Α. Σταυρόπουλος ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Ειρήνη Αθανασοπούλου ΣΕΙΡΑ

Εφηβική λογοτεχνία [3358]1220/36 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Αθήνα, Δεκέμβριος 2020 ISBN 978-618-205-026-2

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

Στον παππού Τάσο, στον παππού Δημήτρη και στη γιαγιά Πανωραία, που έφυγαν νωρίς από τη ζωή μου και δεν τους χόρτασα… Στη γιαγιά Μαρία που παλεύει χρόνια με το «τέρας της λήθης», την άνοια…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς την πολυτάλαντη φίλη μου Ειρήνη Αθανασοπούλου για την υπέροχη εικονογράφηση του βιβλίου μου.

«Κι είναι στη σκοτεινιά και στην ερήμωση όπου ριζώνει κι ευωδιάζει η θύμηση». ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ε λένε Αλέξανδρο Βρεττό και δεν είμαι ένα συνηθισμένο αγόρι. Γεννήθηκα στην Αθήνα, πριν από 18 χρόνια, μια βροχερή Παρασκευή του Σεπτέμβρη. Έτσι τουλάχιστον έγραφε το χαρτί που είχα καρφιτσωμένο στην μπλούζα μου, όταν με βρήκαν οι γονείς μου έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Στον λαιμό μου ήταν κρεμασμένο ένα περίεργο φυλαχτό, το οποίο μου έφερε μεγάλη τύχη στη ζωή μου και με προστάτευε από δύσκολες καταστάσεις. Το πιο περίεργο απ’ όλα όμως ήταν πως από πολύ μικρός έβλεπα προφητικά όνειρα και μπορούσα να μιλάω με τα αγάλματα. Το μυστικό μου αυτό δεν το γνώριζε κανείς. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα… Όλα άλλαξαν την ημέρα των γενεθλίων μου, μόλις έκλεισα τα δεκαπέντε μου χρόνια. Τότε ανακάλυψα ότι δεν ήμουν το συνηθισμένο αγόρι που πίστευα, αλλά ο τελευταίος ημίθεος στη Γη. Η αποστολή μου ήταν να προστατεύσω την ανθρωπότητα από τα μοχθηρά σχέδια του θεού Άρη. Μετά από μια σκληρή αναμέτρηση με πολλές δοκιμασίες, και έχοντας στο πλευρό μου τους υπόλοιπους θεούς του Ολύμπου, ο θεός του πολέμου ηττήθηκε. Πέρασαν τρία χρόνια από τότε και είχα αφήσει οριστικά πίσω μου το παρελθόν. Πίστευα ότι στο εξής θα ζούσα μια φυσιολογική ζωή. Είχα κάνει όμως ένα τεράστιο λάθος. Δεν υπολόγισα ότι ένας θεός όπως ο Άρης δεν νικιέται ούτε παραδίδει τόσο εύκολα τα όπλα του…

—9—

ήλιος είχε ήδη αρχίσει τη νυσταγμένη κατάβασή του πίσω από τα βουνά. Σε λίγη ώρα, το πέπλο της νύχτας θα σκέπαζε τα πάντα. Στο δάσος επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Ένα απαλό αεράκι έκανε τα φύλλα των δέντρων να χορεύουν βαριεστημένα. Το λιγοστό φως του ήλιου έβαζε τις τελευταίες του πινελιές πάνω στα πελώρια δέντρα. Ο ήχος των ποδιών της, καθώς πατούσε τα ξερά φύλλα, ακούστηκε μέσα στο σιωπηλό δάσος σαν ενοχλητική παραφωνία. Κάποια πουλιά, ενοχλημένα από τον απρόσκλητο επισκέπτη, άφησαν την ασφάλεια του κλαδιού τους και πέταξαν ψηλά, ψάχνοντας διέξοδο ανάμεσα στα πυκνά δέντρα. Η θεά Αφροδίτη πλησίασε τον χορταριασμένο τάφο με αργά βήματα. Στα χέρια της κρατούσε ένα μπουκέτο από πολύχρωμα αγριολούλουδα. Από τα καταγάλανα μάτια της κυλούσαν δάκρυα. Όταν έφτασε μπροστά στον τάφο, ξέσπασε σε αναφιλητά. Οι λυγμοί της ήταν τόσο έντονοι που έκαναν το σώμα της να τρέμει. Άπλωσε τα χέρια της και με προσεχτικές κινήσεις άφησε τα λουλούδια πάνω στον τάφο. «Συγχώρεσέ με, γιε μου, δεν στάθηκα καλή μάνα για σένα, δεν μπόρεσα να σε προστατεύσω, και τώρα είσαι εκεί κάτω, στα βάθη της γης, στο αιώνιο κελί σου. Σ’ άρπαξε ο Θάνατος1 από τα χέρια μου πριν καν προλάβω να σε αποχαιρετίσω. Τι μάνα είμαι εγώ που δεν μπόρεσα να σε λούσω, να σε στολίσω, να σε ντύσω με τα ωραιότερα ρούχα σου, πριν σε στείλω για πάντα στο βασίλειο των νεκρών; Δεν είδα ποτέ το νεκρό κορμί σου, ού-

— 11 —

ΤΑΣΟΣ Α. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

τε το έσφιξα στην αγκαλιά μου». Σταμάτησε να μιλά και σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια της. Στη συνέχεια, λες και δεν την κρατούσαν πια τα πόδια της, γονάτισε και άρχισε να χτυπάει με δύναμη τις γροθιές της πάνω στο έδαφος. «Άδη2, αλύγιστε θεέ μπροστά σε κάθε ικεσία, ελπίζω να με ακούς από το μισητό σου βασίλειο. Λένε πως ο χρόνος απαλύνει τον πόνο και κλείνει τις πληγές της ψυχής. Τι ψέμα… τι μεγάλη πλάνη… Αμείλικτε θεέ του Κάτω Κόσμου, εσύ που όλους τους κάνεις δεκτούς στο βασίλειό σου, αλλά κανέναν δεν αφήνεις να γυρίσει πίσω, σου τάζω ό,τι θες… μόνο άφησε τον γιο μου να επιστρέψει πάνω στη Γη. Μόνο αυτό θέλω και θα σου προσφέρω ό,τι μου ζητήσεις». Ένας θόρυβος διέκοψε το σπαραχτικό μοιρολόι της. Πριν προλάβει να γυρίσει να κοιτάξει πίσω της, η παγερή φωνή του θεού Άρη την έκανε να ανατριχιάσει μέχρι τα βάθη της ψυχής της. «Το ήξερα ότι θα σε βρω εδώ. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα επισκέπτεσαι τον τάφο του γιου μας». «Άρη, μα πώς είναι δυνατόν να ζεις; Σε είχαμε όλοι για πεθαμένο. Θάφτηκες πριν από τρία χρόνια κάτω από τα συντρίμμια του ηφαιστείου στη Σαντορίνη. Πώς γίνεται να γλίτωσες; Ή μήπως με δόλιο τρόπο ξεγέλασες τον θεό Άδη και σ’ άφησε να φύγεις από τον Κάτω Κόσμο;» «Μη βιάζεσαι και θα τα μάθεις όλα. Όμως, στ’ αλήθεια, Αφροδίτη, πίστεψες ότι θα μπορούσα να πεθάνω τόσο εύκολα; Εσύ, που με ξέρεις καλύτερα από κάθε άλλον θεό, πίστεψες ότι θα εγκατέλειπα τα όπλα τόσο εύκολα; Με απογοητεύεις, για άλλη μια φορά. Μάθε λοιπόν πως, για να στέκομαι σήμερα εδώ μπροστά σου ζωντανός, χρειάστηκε να πάρω μια πολύ σκληρή απόφα-

— 12 —

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

ση, για την οποία δεν είμαι καθόλου περήφανος. Καταπλακωμένος, είχα αρχίσει να πιστεύω πως οι μέρες μου τελείωσαν. Ο γιος μας ο Φόβος ήταν ήδη νεκρός και ο Τρόμος αργοπέθαινε κάτω από τα συντρίμμια. Για να παραμείνω ζωντανός, έπρεπε να κάνω κάτι απερίγραπτο. Για να διατηρήσω την αθανασία μου, έπρεπε να την πάρω από έναν άλλο θεό. Έπρεπε να θυσιάσω ό,τι αγαπούσα περισσότερο, τον γιο μας τον Τρόμο». Η Αφροδίτη είχε μείνει ακίνητη, μαρμαρωμένη, και τον κοίταζε με ένα παγωμένο και ανέκφραστο βλέμμα. «Άσπλαχνε Άρη, πώς μπόρεσες να κάνεις μια τόσο φρικτή πράξη; Πόσο μαύρη και μισητή είναι η ψυχή σου; Πόση δυστυχία μπορώ να αντέξω ακόμη; Τώρα πια έχω να θρηνώ τρία παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα». Ο Άρης πλησίασε την Αφροδίτη και στάθηκε απέναντί της σε απόσταση αναπνοής. Εκείνη, τρομαγμένη, έκανε ένα βήμα πίσω. Τα μάτια της ήταν γεμάτα από οργή και απελπισία. «Φύγε μακριά μου, μη με πλησιάζεις. Σε μισώ! Το μόνο που εύχομαι για σένα είναι ένας σκληρός θάνατος, σαν αυτόν που είχαν τα αγόρια μου». «Καταλαβαίνω τη θλίψη σου και τον θυμό σου, όμως πρέπει να ακούσεις τι έχω να σου πω. Πίστεψέ με, όλα όσα έχω να σου πω αφορούν και σένα». «Δεν θέλω να έχω καμιά σχέση μαζί σου, Άρη. Είναι τόσο μεγάλη η απέχθειά μου για σένα που δεν αντέχω ούτε να σε βλέπω ούτε να σε ακούω». Η Αφροδίτη τώρα ένιωθε εγκλωβισμένη. Με το βλέμμα της κοιτούσε δεξιά και αριστερά ψάχνοντας τρόπο να ξεφύγει. Έπρεπε με κάθε τρόπο να ειδοποιήσει τους θεούς για την επιστροφή του Άρη. «Πρώτα θα ακούσεις αυτά που έχω να σου πω και με-

— 13 —

143 × 210 SPINE: 4.3 FLAPS: 80

ISBN 978-618-205-026-2

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Ο Αλέξανδρος Βρεττός και ο Ιός της Λήθης

ΤΑΣΟΣ A. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Ειρήνη Αθανασοπούλου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς