Iris’ Dreams by Εκδόσεις Οσελότος

160 × 230 SPINE: 5 FLAPS: 70

στορίες φανταστικές; Αληθινά περιστατικά; Όνειρα; Λίγο απ’ όλα; Εδώ, σ’ αυτό το βιβλίο, ο Χώρος και Χρόνος συγχωνεύονται. Οι μνήμες ζωντανεύουν. Τα γεγονότα εμφανίζονται άλλοτε σκοτεινά άλλοτε φωτεινά, άλλοτε χαρούμενα άλλοτε δραματικά. Όλες οι εναλλαγές οδηγούν στο Θείο. Γιατί το Θείο τα περιέχει όλα. Γιατί το Θείο εμφανίζεται παντού.. Στον ύπνο, στον ξύπνιο, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ. Και δίνει μηνύματα από έναν Παράλληλο Κόσμο που παραπέμπει στα Πρώιμα Χρόνια της Ψυχής. Της Ψυχής Όλων μας. Τότε που η Αθωότητα και η Παντοδυναμία ήταν συνώνυμα. Κάποιες ιστορίες αυτού του άλλου Κόσμου, τόσο κοντινού αλλά και τόσο μακρινού, θα σας ξυπνήσουν κοιμισμένες δυνάμεις. Θύμησες γλυκόπικρες, από κάπου, κάποτε, που όλα ήταν Δυνατά. Που δεν είχε ειπωθεί ακόμη η λέξη ΜΗ. Όταν ακόμη δεν είχε ξεκινήσει η περιγραφή του Κόσμου και της Ακλόνητης Πίστης μας, σήμερα, ότι αυτή η περιγραφή είναι σωστή. Σκεφτήκατε ποτέ ότι, αν αλλάζατε την περιγραφή του Κόσμου, ο Κόσμος θ’ άλλαζε κι αυτός; Χιλιοειπωμένο, σίγουρα, αλλά πέρα για πέρα αληθινό.

ISBN 978-960-564-738-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

cover_iris.indd 1

2/11/2019 3:21:50 PM

ΤΙΤΛΟΣ

Iris’ Dreams ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Iris Vicentini ΣΕΙΡΑ

Ελληνική λογοτεχνία [1358] 0219/03 ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΩΝ

Iris Vicentini

ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Φεβρουάριος 2019 ISBN 978-960-564-738-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

selidopoiisi.indd 2

2/7/2019 2:08:57 PM

IRIS VICENTINI

Irisâ&#x20AC;&#x2122; Dreams

selidopoiisi.indd 3

2/7/2019 2:08:57 PM

selidopoiisi.indd 4

2/7/2019 2:08:57 PM

Στους Ταξιδιώτες Ονειρευτές

selidopoiisi.indd 5

2/7/2019 2:08:57 PM

selidopoiisi.indd 6

2/7/2019 2:08:57 PM

Εισαγωγή

ω στον Πλανήτη Γη. Έχω μία ζωή ίδια με τους περισσότερους συνανθρώπους μας. Τους ανθρώπους ρομπότ. Ναι, δεν το ξέρετε ότι είμαστε ρομπότ; Κι όμως... Είμαστε προγραμματισμένοι να ζούμε και να σκεφτόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν έχει σημασία πού γεννηθήκαμε, σε ποια θρησκεία πιστεύουμε, τι πολιτικές πεποιθήσεις κληρονομήσαμε ή αποκτήσαμε σκεπτόμενοι «μόνοι μας». Αλήθεια σκεπτόμαστε μόνοι μας; Πηγαίνετε σας παρακαλώ, λίγο πίσω. Ψάξτε πίσω, βαθιά στις μνήμες σας. Πίσω, πίσω. Τότε που ήσασταν παιδιά. Πηγαίνετε ακριβώς στο σημείο που ένα πέπλο σκεπάζει τις αναμνήσεις σας. Το πέπλο είναι λίγο διάφανο. Προσπαθήστε να κρυφοκοιτάξετε. Βλέπετε κάτι; Όσοι νιώθετε αυτό που γράφω, ξέρω τώρα ότι η καρδιά σας χτυπάει δυνατά. Θυμάστε που πιστεύαμε στα παραμύθια, στους μάγους, στα ξωτικά, στους σούπερ ήρωες, στα παράξενα, στις υπερδυνάμεις; Μπείτε λίγο στο τότε... Και λίγο πιο πριν... Θυμάστε; Ναι, κάτι προσπαθεί να σπάσει το κέλυφος, αλλά υπάρχει αντίσταση. Η καρδιά σκιρτάει, κάτι νιώθει. Από πού ήρθαμε; Κάτι μαγικό πάει ν’ αναδυθεί. Μπορούσαμε να κάνουμε τα Πάντα! Θυμάστε; Κάποια μέρα όμως ήρθε ΚΑΤΙ. Θυμηθείτε! Θυμηθείτε! ΚΑΤΙ απλώθηκε γύρω μας και άρχισε να μας περιγράφει τον Κόσμο, όπως πρέπει να τον ζουν οι Ενήλικες. Αυτό το ΚΑΤΙ άπλωσε τα γρανάζια του παντού. Στους αγαπημένους μας, στην Οικογένεια, στο Σχολείο, στη Θρησκεία, στην Πολιτική, στην Οικονομία.

—7—

selidopoiisi.indd 7

2/7/2019 2:08:57 PM

Το ΚΑΤΙ είχε Λογική. Πολλή Λογική. Και άρχισε να εκφωνεί προγραμματισμούς. Πρέπει και Μη. Γρήγορα και μεθοδικά μας εκπαίδευσε να σκεφτόμαστε και να ζούμε με συγκεκριμένο τρόπο, με Όρια, με Κανόνες. Να είμαστε «σωστοί» «καθώς πρέπει» και επιπλέον ευχαριστημένοι με αυτό. Και έξω από τα «Όρια», μας είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα ή, αν κάτι νομίζουμε ότι υπάρχει, είναι Λάθος. Σκεφτήκατε ποτέ αν είναι αλήθεια άραγε αυτό; Όλοι μας κρυφά ή φανερά ρίχναμε κάποτε κλεφτές ματιές εκεί Έξω. Θυμηθείτε! Όλοι κάποια ανάμνηση κουβαλάμε. Κάποια παράξενα μυστικά που τα κρατήσαμε για τον εαυτό μας ή τα μοιραστήκαμε με κάποιους ομοίους μας. Γιατί αν τα λέγαμε ανοιχτά, το ΚΑΤΙ θα μας απέρριπτε. Κι εμείς δεν θέλαμε να μας απορρίψει. Περιέχει τη ζωή μας ολόκληρη. Τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας, την κοινωνία, την εργασία μας. Κι έτσι γρήγορα κλείσαμε την πόρτα και συνεχίσαμε να ζούμε «καθώς πρέπει». Κάποια μέρα, μια παράξενη Πύλη άνοιξε στη δική μου ζωή. Δεν ξέρω να σας πω με όρους γνωστούς πού βρισκόταν. Απλά άνοιξε. Στάθηκα με σεβασμό και σέος. Άπειρα θαύματα ξετυλίχτηκαν μπροστά μου. Χρώματα, Εικόνες, Αρώματα, Ζωή, Θάνατος, Ομορφιά Δύναμη, Παράδοξα. Αυτά δεν τα είχα διδαχθεί. Κατέγραψα προσεκτικά ό,τι έβλεπα πολλά γήινα χρόνια. Και τα μοιραζόμουνα με κάποιους αγαπημένους. Μια μέρα, ο Γιώργος και η Αγγελική μού είπαν: Γιατί δεν τα μοιράζεσαι; Γιατί δεν τα δημοσιεύεις; Στην αρχή γέλασα. Τι δουλειά είχαν όλα αυτά σε έναν κόσμο που η Λογική είναι αφεντικό; Ήταν προσωπικές καταγραφές και πέρα από τα Όρια. Απέρριψα αμέσως την ιδέα. Και πέρασε καιρός. Σαν σε συγχρονικότητα γνώριζα ανθρώπους που αναζητούσαν κάτι πέρα από τα Όρια. Ανθρώπους που σκέφτονταν με την Καρδιά. Ανθρώπους που δοκίμαζαν την τύχη τους με παράδοξους τρόπους και όχι συμβατικά. Ανθρώπους που δημιουργούσαν με τη δύναμη της σκέψης, με τη δύναμη του συναισθήματος, με τη δύναμη της θέλησης. Ανθρώπους που δη-

—8—

selidopoiisi.indd 8

2/7/2019 2:08:57 PM

μιουργούσαν τη ζωή τους με βούληση κι έψαχναν μακριά από την περιγραφή του κόσμου. Μού άρεσε. Ο Κόσμος άλλαζε. Και σήμερα νιώθω μέσα στην καρδιά μου ότι ήρθε η μαγική στιγμή για μένα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας τη δική μου μη συμβατική εμπειρία. Ρουφήξτε κάθε στιγμή που συντελέστηκε εκεί πέρα από τα όρια του Γνωστού. Είναι αλήθεια; Τα αφήνω σε σας. Διαβάστε με την Καρδιά. Εύχομαι να σας αγγίξει. Εύχομαι να σας θυμίσει πράγματα ξεχασμένα από καιρό. Εύχομαι να σας κάνει ν’ αγγίξετε λίγο το πέπλο που μας χωρίζει από Αυτό που είναι Κρυμμένο πίσω απ’ Όλα. Και γιατί όχι; Να το σηκώσετε. Μοιραστείτε κι εσείς εμπειρίες με τους ανθρώπους. Είμαστε σε μια όμορφη εποχή, που όλα αλλάζουν. Πέρα απ’ όσα βλέπετε γύρω σας, μια ανάγκη Αφύπνισης έχει κατακλύσει τον κόσμο. Λίγο λίγο, ας βάλουμε ο καθένας ένα λιθαράκι, να ενώσουμε το μυστήριο της Ύπαρξής μας. Ο καθένας όπως μπορεί. Απ’ ό,τι έμαθε. Απ’ ό,τι θυμάται. Είμαστε όλοι Ένα. Αδέρφια. Παιδιά του Θεού. Στην ησυχία του Εαυτού μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μηχανές. Ότι δεν ήρθαμε εδώ, για να πάμε σχολείο, να σπουδάσουμε ή να μάθουμε μια τέχνη, να δουλεύουμε, να κάνουμε οικογένεια, να βλέπουμε τηλεόραση και όλο να τρέχουμε να προλάβουμε, για να φθάσουμε σ’ ένα τέλος, εξαντλημένοι και άδειοι.. Μια φωνή ψιθυριστή προσπαθεί ν’ ακουστεί. Κάντε λίγη ησυχία. Κλείστε τ’ αυτιά σας στις φωνές του κόσμου, αγκαλιάστε το Πλάσμα που είστε, και μέσα σε Σιωπή ακούστε τη Φωνή. Δώστε της την ευκαιρία να δυναμώσει. Και κάτι τελευταίο. Αγαπήστε αυτό το ΚΑΤΙ που μας έμαθε να σκεφτόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο και έθεσε τα Πρέπει και τα Μη. Ίσως είναι ο τρόπος του ίδιου του Θεού, για να μας ωθήσει να σπάσουμε τα όρια και να Τον ξαναθυμηθούμε. Σαν το παιχνίδι του Χαμένου Θησαυρού. Ένα Παιχνίδι, που παίζεται όμως Τώρα στη Θεατρική Σκηνή του Γαλάζιου Πλανήτη μας. Με Αγάπη IRIS

—9—

selidopoiisi.indd 9

2/7/2019 2:08:57 PM

selidopoiisi.indd 10

2/7/2019 2:08:57 PM

Χρόνος Γαίας 15 Μαρτίου Έτους 1997 μ.Χ.

Η Γιορτή της Αγάπης

— 11 —

selidopoiisi.indd 11

2/7/2019 2:09:01 PM

— 12 —

selidopoiisi.indd 12

2/7/2019 2:09:01 PM

ο δωμάτιο χρύσιζε γλυκά. Το μεγάλο μπαλκόνι ήταν καταπράσινο από τα δέντρα που το περιτριγύριζαν... Λεύκες που αστραποβολούσαν στον ήλιο, κουνώντας τα φύλλα τους στο θρόισμα του ανέμου, σαν μαγικά καμπανάκια. Απολάμβανα το Φως. Στις παλάμες μου κρατούσα ένα πανέμορφο γλυκό σπουργιτάκι. Το είχα βρει μόνο του πάνω σ΄ ένα κλαράκι που εισχωρούσε αδιάκριτα σπίτι μου. Ήταν μικρούλι και το αγαπούσα τόσο πολύ! Τι θα ’κανα μ’ αυτό; Δεν είχε κανέναν... Η ιδέα ότι μπορούσε να μου φύγει και να πάθει κάτι με πανικόβαλε! Πηγαινοερχόμουν κρατώντας το σφιχτά και σκεφτόμουν: Πού να το βάλω; Ήταν τέλη Μαρτίου, αλλά το κρύο ήταν ακόμη τσουχτερό. Ευτυχώς είχα ανάψει το τζάκι. Ξάφνου το μάτι μου έπεσε σ’ ένα κουτί που είχα κρατήσει από κάποιο δώρο. Ήταν μεγάλο και στρογγυλό από σκληρό πολυτελές γυαλιστερό χαρτόνι, φιλοτεχνημένο με ροζ τριαντάφυλλα. Αυτό ήταν! Βρέθηκε η φωλίτσα για το αγαπημένο μου πουλάκι! Άνοιξα το καπάκι κι έβαλα μέσα το σπουργιτάκι μου. Τέλεια! Χωρούσε μια χαρά κι είχε και χώρο να κοιμάται άνετα. Το τοποθέτησα με προσοχή... μα... ξαφνικά φτερούγισε κι ετοιμάστηκε να πετάξει... Πανικοβλήθηκα. Άρπαξα το καπάκι και το ’κλεισα βιαστικά. Επιτέλους το ασφάλισα, σκέφτηκα ανακουφισμένη. Έτρεξα στο δωμάτιό μου και έβγαλα από τη ντουλάπα το κουτί ραπτικής της γιαγιάς. Μέσα βρήκα τα μικρά χρωματιστά μαξιλαράκια που είχε φτιάξει, για να κοιμούνται οι κούκλες μου. Τέλεια! Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ! Μικρά, μακρόστενα και στρογγυλά, με λουλουδάκια, αστεράκια και βαρκούλες, πολλά μαξιλαράκια φτιαγμένα με υπομονή, από τη γιαγιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα, δίπλα στη σόμπα. Θα τού έφτιαχνα ένα πανέμορφο κρεβατάκι. Πήρα μπόλικο βαμβάκι και το έχωσα σε μια μικρή γαλάζια μαξιλαροθήκη με έναν

— 13 —

selidopoiisi.indd 13

2/7/2019 2:09:02 PM

160 × 230 SPINE: 5 FLAPS: 70

ISBN 978-960-564-738-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

cover_iris.indd 1

2/11/2019 3:21:50 PM