Κάνγκα by Εκδόσεις Οσελότος

143 × 210 SPINE: 15 FLAPS: 80

Πεζογραφία • Σιμπολέτ Μυθιστόρημα, εκδόσεις Ίαμβος α΄ έκδοση, Νοέμβριος 2010 β΄ έκδοση, Νοέμβριος 2010 γ΄ έκδοση, Δεκέμβριος 2010

• Ta τριαντάφυλλα είναι μαύρα Μυθιστόρημα, εκδόσεις Οσελότος, 2012

Μέσα στο βαθύ της ψυχής των άλλων ανθρώπων, δεν ξέρουμε τι υπάρχει. Δεν μπορούμε να δούμε ποιος ζυγός είναι φορεμένος. Τώρα το ξέρει! Τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι όπως φαίνεται.

Κάνγκα! Ένα μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει στον Γαλατά και στην Πόλη, στη Σμύρνη και στη Γερμανία, στο Διδυμότειχο και στην Αθήνα. Ένα μυθιστόρημα που βηματίζει πάνω σε πραγματικά γεγονότα.

• Οι κληρονόμοι του Μίδα Μυθιστόρημα, εκδόσεις Οσελότος, 2014 • Ένας πρόθυμος Ιούδας Μυθιστόρημα, εκδόσεις Οσελότος, 2015 www.gkiourtidis.gr facebook: George Kiourtidis gkiourtidis@gmail.com

Κάνγκα

• Το εμβατήριο των θεών Διηγήματα, εκδόσεις Οσελότος, 2012

[…] Κοίτα να δεις! είπε μέσα του. Ποιος θα το πίστευε! Να ξεσηκώνεσαι... Να κάνεις μια μέρα ταξίδι... Γιατί; Για να βρεθείς στην κηδεία του εχθρού σου!... Για να είσαι παρών στην ταφή τού πιο μισητού ανθρώπου που συνάντησες στη ζωή σου. […]

ΓΙΏΡΓΟΣ ΚΙΟΥΡΤΊΔΗΣ

γ΄ έκδοση, Οκτώβριος 2010 • Όρβηλος, εκδόσεις Οσελότος, 2012 • Ύσσωπος, εκδόσεις Οσελότος α΄ έκδοση, Οκτώβριος 2013 β΄ έκδοση, Οκτώβριος 2013 • Από σιωπή και λάσπη, εκδόσεις Οσελότος, 2016

Γεννήθηκε στον Νομό Έβρου. Είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Από το 1993 ζει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Ορφέα. Ποιήματά του και λογοτεχνικά του κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΈΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΊΟΥ

ISBN 978-960-564-715-5

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Ποίηση • Δυό αστέρια και ένα κοχύλι, ιδιωτική έκδοση, 2003 • Προσκυνητές του ονείρου, εκδόσεις Εριφύλη, 2004 • Σταλαγμίτες, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006 • Οσποδάρος Χρόνος, εκδόσεις Ίαμβος, α΄ έκδοση, Οκτώβριος 2009, β΄ έκδοση, Δεκέμβριος 2009, 

Γιώργος Κιουρτίδης

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

— ΑΘΗΝΑ 2018 —

ΤΙΤΛΟΣ

Κάνγκα ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Γιώργος Κιουρτίδης ΣΕΙΡΑ

Ελληνική λογοτεχνία [1358]1118/20 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Αθήνα, Νοέμβριος 2018 ISBN 978-960-564-715-5

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

«Η αλήθεια, δεν είναι ένα νόμισμα που μπορεί κανείς να το βάλει κατευθείαν στην τσέπη του». ΓΚΈΟΡΓΚ ΒΊΛΕΛΜ ΦΡΊΝΤΡΙΧ ΧΈΓΚΕΛ

(Φαινομενολογία του πνεύματος, 1807)

Η υπόσχεση

ια ασπρογάλαζη αστραπή έφεξε στο πρόσωπό της. Όμορφη! σκέφτηκε αυθόρμητα. Ξέχασε για λίγο πάνω της τη ματιά του. Υπολόγισε πως δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα είκοσι πέντε. Κάπως έτσι πρέπει να είναι και οι άγγελοι! ψιθύρισε μέσα του. Τι ομορφιά!... Εκείνη, λες και άκουσε τη σκέψη του, γύρισε και τον κοίταξε. Συναντήθηκαν για λίγο τα βλέμματά τους και του χάρισε ένα αμήχανο –σχεδόν παιδιάστικο!– χαμόγελο. «Και σεις για την Πόλη;» τη ρώτησε. «Όχι... όχι», αποκρίθηκε εκείνη ζεστά καθώς προσπαθούσε στο μισοσκόταδο να διακρίνει τον αριθμό της θέσης της. «Στο Διδυμότειχο πάω», συμπλήρωσε και κάθισε δίπλα του. «Στο Διδυμότειχο;» απόρησε. «Μα... νομίζω πως δεν περνάει από κει». «Το ξέρω!» είπε κοφτά. «Θα κατέβω στα σύνορα· στους Κήπους». Υπέθεσε πως κάποιος θα την περίμενε, μα δεν φανέρωσε τη σκέψη του. Θεώρησε ότι ήταν πολύ προσωπικό της θέμα για να ρωτήσει. Δεν επεκτάθηκε... Την άφησε στην

—9—

Γιώργος Κιουρτίδης

ησυχία της. Γύρισε και παρακολούθησε για λίγο τη βροχή που γλιστρούσε πάνω στο τζάμι. Οι αστραπές συνέχισαν να χαράζουν το τοπίο ενώ το λεωφορείο «κατάπινε» σταθερά τα χιλιόμετρα της Εθνικής και άφηνε πίσω του την Αθήνα. Του άρεσε η βροχή. Μα αυτό εδώ έμοιαζε πιο πολύ με κατακλυσμό! Οι χοντρές σταγόνες που έπεφταν με δύναμη πάνω στο τζάμι του λεωφορείου, δεν του άφηναν κανένα περιθώριο να βλέπει έξω. Διέκρινε μόνο τα φώτα από τ’ άλλα αυτοκίνητα που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα ή κάποια που τους προσπερνούσαν αφήνοντας έναν περίεργο ήχο καθώς τινάζονταν τα νερά της βροχής κάτω από τις ρόδες τους. Τα αστραπόβροντα δεν έλεγαν να κοπάσουν. Συνέχισαν άναρχα να τραντάζουν τη νύχτα φεγγοβολώντας τα σκοτάδια της. Γύρισε και την κοίταξε. Προσπαθούσε και κείνη να ξεχωρίσει μέσα απ’ το τζάμι κάποια από τα τοπία που άφηναν πίσω τους. «Πολλή βροχή!» της είπε. Αντί για απάντηση εκείνη κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι της κάνοντας έναν ανήσυχο μορφασμό και αφού φόρεσε τα ακουστικά της σφίχτηκε μέσα στο μπουφάν της κλείνοντας τα μάτια. Ήταν φανερό πως η κοπέλα δεν είχε διάθεση να πιάσει κουβέντα. Όχι πως και ο ίδιος τρελαινόταν για φλυαρία. Μα να! Θα ταξίδευαν τόσες ώρες μαζί και θα περνούσαν όλη τη νύχτα δίπλα δίπλα –σχεδόν κολλητά– στο ίδιο κάθισμα. Του φαινόταν λοιπόν λίγο άκομψο να έμενε βουβός απέναντί της. Περισσότερο από ευγένεια προσπάθησε να της πιάσει κουβέντα. Είχαν μεγάλο ταξίδι... Και ήταν ακόμα στην αρχή... Κοίταξε το ρολόι του. Έξι. Έκλεισε και ο ίδιος τα μάτια και αφέθηκε στον ήχο της βροχής. Προσπάθησε να χαλαρώ— 10 —

Kάνγκα

σει. Στην Πόλη δεν θα έφταναν πριν από τις εννέα το πρωί της επομένης. Είχαν πολλές ώρες δρόμο... Το χέρι του πήγε ασυναίσθητα στη μέσα τσέπη του μπουφάν του και ακούμπησε απαλά το πορτοφόλι του. Ένιωσε το διπλωμένο χαρτί πάνω στο πορτοφόλι. Το γράμμα! σκέφτηκε και αναρίγησε. Θυμήθηκε ξανά το γράμμα που πήρε σήμερα, λίγο πριν από το μεσημέρι, και τις πένθιμες σειρές του που τον αναστάτωσαν. «Τετάρτη, 22 Μαρτίου 2017, στις 14:00», έγραφε, «κηδεύεται στο κοιμητήριο της πόλης του ο αγαπητός μας φίλος... Ορχάν Νεϋντίν, Συμβολαιογράφος Τηλ.:...» Κοίτα να δεις! είπε μέσα του. Ποιος θα το πίστευε! Να ξεσηκώνεσαι... Να κάνεις μια μέρα ταξίδι... Γιατί; Για να βρεθείς στην κηδεία του εχθρού σου!... Για να είσαι παρών στην ταφή τού πιο μισητού ανθρώπου που συνάντησες στη ζωή σου. Μόνο ένας ηλίθιος το κάνει... Πήρε βαθιά ανάσα. Ούτε και ο ίδιος ακόμα πίστευε ότι τον άνθρωπο που κάποτε –πριν από μισό αιώνα και βάλε– μίσησε όσο τίποτα άλλο και ευχήθηκε να τον δει πεθαμένο, η ίδια η ζωή με τα τερτίπια της τον υποχρέωνε να δει από κοντά να πραγματοποιείται εκείνη η ευχή του. Ένιωθε μπερδεμένος μ’ αυτή του την απόφαση. Ναι!... σκέφτηκε. Έτσι είναι. Μόνο ένας ηλίθιος θα έκανε αυτό που κάνω εγώ. Η υπόσχεση είναι υπόσχεση! άκουσε μια φωνή μέσα του να τον μαλώνει για τις φτηνές του σκέψεις. Πρέπει να την κρατάς. Και συ... την κράτησες! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αφέθηκε στους συλλογισμούς του με τα «τακ τουκ» — 11 —

Γιώργος Κιουρτίδης

της δυνατής βροχής πάνω στο παράθυρο και στη λαμαρίνα του λεωφορείου να τον νανουρίζουν. Αποκοιμήθηκε... Ξύπνησε από το απότομο φρενάρισμα του λεωφορείου. Ένιωσε ένας βάρος στον ώμο του. Το κεφάλι της, πρόσεξε πως ήταν ακόμα γερμένο πάνω του· κοιμόταν στον ώμο του! Εκείνη ένιωσε το απότομο σταμάτημα και τινάχτηκε αλαφιασμένη. Τον κοίταξε αμήχανα που άθελά της χρησιμοποίησε τον ώμο του για μαξιλάρι. «Συγγνώμη!» έκανε ένοχα. Της χαμογέλασε. Η μυρωδιά της νεανικότητας που άφησε το δέρμα της πάνω στον ώμο του, του γεννούσε μια ευχάριστη διάθεση. «Μισή ώρα!» ακούστηκε ο οδηγός. Είχαν φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Κοίταξε το ρολόι του: 11:30. Κατέβηκαν αγουροξυπνημένοι και σκουντουφλώντας πάνω στα καθίσματα του λεωφορείου. Τους υποδέχτηκε ο κρύος αέρας της νύχτας και τα φώτα του καφέ. Η βροχή είχε σταματήσει, μα ο ουρανός ήταν ακόμα φορτωμένος. Στο βάθος του ορίζοντα φαίνονταν ασταμάτητες οι αστραπές. Υπέθεσε πως δεν θ’ αργούσε να ξεσπάσει και πάλι καταιγίδα. Άλλος πήγε για καφέ, άλλος κάτι να τσιμπήσει. Πρόσεξε πιο πέρα τη νεαρή –τον άγγελο!– που μιλούσε στο κινητό της. Ο ίδιος δεν είχε διάθεση για τίποτα. Περπάτησε απλώς για να ξεμουδιάσει. Οι πρώτες ψιχάλες δεν άργησαν να πέσουν. Άρχισε και πάλι η βροχή. Μπήκε γρήγορα στο λεωφορείο. Λίγο αργότερα ένας ένας οι ταξιδιώτες έπαιρναν τη θέση τους. Ξεκίνησαν. Κατά τις 3:00 έφτασαν στα σύνορα. Δεν κοιμόταν. Τώρα η βροχή είχε κοπάσει και ο ίδιος αγνάντευε τις πόλεις που άφηναν πίσω τους. Νωρίτερα είχαν περάσει έξω από την Αλεξανδρού— 12 —

Kάνγκα

πολη. Το ήξερε και από τ’ άλλα ταξίδια του στην Πόλη πως σε λιγότερο από μισή ώρα θα ήταν στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, στους Κήπους. Και έτσι έγινε. Έφτασαν στα σύνορα... Τη νεαρή κοπέλα όντως την περίμεναν κάποιοι δικοί της. Του ευχήθηκε, πριν φύγει, καλό ταξίδι. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα που τελείωσε ο έλεγχος στο τελωνείο των Κήπων από τους Τούρκους και ήδη ταξίδευαν για την Πόλη. «Επόμενη στάση στη Ραιδεστό... για ψαρόσουπα!» άκουσε τον οδηγό να ανακοινώνει από το μικρόφωνο. Ο ίδιος δεν είχε όρεξη για τίποτα. Ένα βάρος ήρθε και έκατσε στο στήθος του. Του ερχόταν –ας ήταν μεγάλος άνθρωπος– να βάλει τα κλάματα από τη συγκίνηση· και καθώς ο νους του φτερούγισε μέσα στα καλντερίμια του Γαλατά, ένα δάκρυ λιποτάχτησε από την ψυχή του και κύλησε στο μάγουλό του. Ο τόπος μου! σκέφτηκε. Δεν τον χορταίνω!

— 13 —

Έβρος (1944)

καιρός είχε αγριέψει. Ίσως και ο Θεός! Ίσως να είχε αγριέψει κι Αυτός με όσα έβλεπε να κάνουν τα πλάσματά του σ’ αυτή τη γωνιά της γης. Μέρες τώρα – φαινόταν– ο Μεγαλοδύναμος πάλευε με τον εαυτό του. Είχε αφήσει τον καιρό χωρίς εντολές και κείνος αναποφάσιστος δεν ήξερε τι να κάνει. Πελαγοδρομούσε! Μια χιόνιζε, μια σταματούσε. Απόψε όμως όλα έδειχναν πως ο Θεός το αποφάσισε! Ήδη τίναζε τον άσπρο του μανδύα και έριχνε πάνω τους όσο χιόνι δεν είδαν τα μάτια τους τα τελευταία χρόνια. Από νωρίς, και πριν ακόμα νυχτώσει, ξεκίνησε η θεομηνία. Το χιόνι έπεφτε απ’ τον ουρανό με τις χούφτες. Τούφες τούφες... Κι ένας αέρας! Λες και ήταν θυμωμένος κι αυτός, λυσσομανούσε αγριεμένος και μαζί με το τσουχτερό κρύο που κουβαλούσε στο κορμί του σου τρυπούσε τα κόκαλα. Σου έκοβε την ανάσα και δεν σ’ άφηνε να κάνεις βήμα· σε καθήλωνε. Στο χωριό, στους δρόμους του, από ώρα δεν περπατούσε ψυχή. Όλοι από νωρίς, αφού τακτοποίησαν στ’ αχούρια τα όποια ζώα τους, κούρνιασαν μελαγχολικά σε κάποια γωνιά του σπιτιού τους. Δεν έβλεπες από πουθενά να ξεμυτάει φως. Και πώς να το δεις! Οι γκαζόλαμπες μέσα στα — 15 —

143 × 210 SPINE: 15 FLAPS: 80

• Ta τριαντάφυλλα είναι μαύρα Μυθιστόρημα, εκδόσεις Οσελότος, 2012

Κάνγκα

• Το εμβατήριο των θεών Διηγήματα, εκδόσεις Οσελότος, 2012

ΓΙΏΡΓΟΣ ΚΙΟΥΡΤΊΔΗΣ

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΈΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΊΟΥ

ISBN 978-960-564-715-5

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς