Μαύρα βέλη by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 5.1 FLAPS: 90

ΒΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ

Βούλα Γεωργούλα γεννήθηκε το 1970 στον Καναδά. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Edmonton καθώς και στο πανεπιστήμιο του Aston στην Αγγλία. Εργάσθηκε στο Edmonton ως δασκάλα ελληνικής γλώσσας στην ελληνική κοινότητα και ως υπάλληλος στην κρατική υπηρεσία προστασίας κακοποιημένων παιδιών. Στην Ελλάδα εργάσθηκε ως καθηγήτρια αγγλικών.

•

τον κόσμο που ζούμε τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη. Η ζωή μοιάζει να μας πετά βελάκια και ο καθένας από εμάς τα δέχεται με τον δικό του τρόπο. Όμως, μονάχα με εμπιστοσύνη στον εαυτό του και με πίστη στον Θεό, μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τα χειρότερα από αυτά. Τα μαύρα βέλη...

ΜΑΥΡΑ ΒΕΛΗ

ISBN 978-960-564-513-7 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

cover_mavra_veli.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

5/25/2017 10:05:26 AM

Μαύρα βέλη Βούλα Γεωργούλα Λογοτεχνία [2358]0617/06 Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Βούλα Γεωργούλα Αθήνα, Ιούνιος 2017

ISBN 978-960-564-513-7

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

soma_mavra_veli.indd 2

5/25/2017 9:59:30 AM

ΒΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ

Μαύρα Βέλη

soma_mavra_veli.indd 3

5/25/2017 9:59:31 AM

soma_mavra_veli.indd 4

5/25/2017 9:59:31 AM

Στις ψυχές που αγαπάνε αληθινά...

soma_mavra_veli.indd 5

5/25/2017 9:59:31 AM

soma_mavra_veli.indd 6

5/25/2017 9:59:31 AM

Τα μαύρα βέλη

πάρχουν πολλών ειδών «βέλη» που δεχόμαστε κατά την διάρκεια της ζωής μας. Βελάκια του έρωτα ας πούμε, όταν ξαφνικά «τρως μία πισώπλατα» και δεν ξέρεις από πού σου ήρθε! Βελάκια χαράς, όπως μια προαγωγή στη δουλειά... Επειδή όμως στη ζωή υπάρχει και το μαύρο χρώμα εκτός από το άσπρο, είναι κι εκείνα τα άσχημα, τα «μαύρα» βέλη που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι τι κακό έχεις κάνει για να τα αξίζεις. Κάπως έτσι θ’ αρχίσει και η δική μας ιστορία. Ο πατέρας μου μού διάβαζε πάντα ένα παραμύθι για να κοιμηθώ. Ένα παραμύθι από αυτά, όπου το καλό πάντα νικάει το κακό. Αθώα ψυχούλα εγώ τότε, πίστευα πως όλα είχαν μια «ροζ» απόχρωση κι ότι τα σύννεφα στον ουρανό ήταν μόνο άσπρα. Ξεκινώ λοιπόν το δικό μου παραμύθι... Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε ένα κοριτσάκι. Από οικογένεια μεταναστών που έφυγαν στον Καναδά για ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο που έχτισαν με βοτσαλάκια της ψυχής τους που είχαν φέρει από την πατρίδα Ελλάδα. Σιγά σιγά, με κόπο και μόχθο, κατάφεραν να ορθοποδήσουν. O πατέρας με τη δουλειά του και η μητέρα νοικοκυρά στο σπίτι, ανέθρεφαν με αγάπη και αρχές τα παιδιά τους. Όπως καταλάβατε, ήρθε και δεύτερο παιδί, γιος. Έτσι ζούσαν στιγμές οικογενειακής ευτυχίας. Τα Σαββατοκύριακα έκαναν συχνά αποδράσεις στις λίμνες για πικνίκ ενώ τον χειμώνα πήγαιναν για πατινάζ και κολύμπι σε κλειστά γυμναστήρια. Ό,τι ήθελε η ψυχή τους το είχαν 7

soma_mavra_veli.indd 7

5/25/2017 9:59:31 AM

και η ζωή τους κυλούσε αρμονικά και όμορφα. Πάντα οι γονείς χτίζουν έναν παράδεισο για τα παιδιά τους. Μέσα σ’ έναν τέτοιο παράδεισο γεννήθηκα κι εγώ. Το όνομά μου είναι Εμιλία. Δεν είναι από τα κλασικά ονόματα που δίνουν συνήθως οι Έλληνες γονείς. Η μητέρα μου διάβαζε ένα βιβλίο όπου μέσα υπήρχε ένα κορίτσι που λεγόταν Εμιλία. Της άρεσε σαν όνομα και... ορίστε η «δούλη του Θεού» Εμιλία... Ισπανικό, παρακαλώ. Λέτε να πάω να μάθω ταγκό ή Ισπανικά; Δεν είναι κακή ιδέα, θα το σκεφτώ αργότερα... Ποια είμαι τελικά εγώ; Δεν ξέρω αν σας νοιάζει βέβαια αλλά οφείλω να συστηθώ. Μια απλή συγγραφέας είμαι, που αποτυπώνει τις σκέψεις της στο χαρτί. Κάποιες φορές με επιτυχία, κάποιες άλλες τρώω τα μούτρα μου, πάντα όμως προσπαθώ. Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο γραφείο μου, σ’ ένα κρύο δωμάτιο χωρίς θέρμανση και καταθέτω τις σκέψεις μου. Μπορεί ν’ ακούγεται χαζό αλλά σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία με συννεφάκια. Και δεν εννοώ τα σύννεφα που βρίσκονται στον ουρανό αλλά αυτά που κάποιοι βάζουν πάνω από τους συνανθρώπους τους είτε για να τους ανεβάσουν είτε για να τους τυραννάνε. Γιατί, δυστυχώς, κάποια από αυτά είναι μαύρα και δεν διαλύονται εύκολα... Όπως καταλαβαίνετε οι «δαίμονες» έχουν σάρκα. Παλεύουμε ασταμάτητα να τους διώξουμε, ξοδεύουμε ουσιαστικά όλη μας τη ζωή σ’ αυτή την προσπάθεια και κάποιες φορές κατορθώνουμε να τους νικήσουμε. Υπάρχουν βέβαια και τα «καλά» δαιμόνια, αυτά που έχουν έμφυτα οι άνθρωποι μέσα τους από την ώρα που θα γεννηθούν. Εγώ, για παράδειγμα, έχω το δαιμόνιο της συγγραφής. Άλλος έχει της δικηγορίας, άλλος, αυτό του εκπαιδευτικού. Δυστυχώς όμως, κάποιοι κουβαλούν τα 8

soma_mavra_veli.indd 8

5/25/2017 9:59:31 AM

δαιμόνια του κακού. Και αυτοί θέλουν να σου πάρουν αυτά που έχεις αποκτήσει με μόχθο και με σκληρή δουλειά. Να τα κάνουν δικά τους με κάθε κόστος. Όχι με το σπαθί τους αλλά με τα βέλη του κακού... Σας κούρασα; Είμαι λίγο πολυλογού αλλά μ’ αρέσει και η ωραία παρέα. Είναι σα να μιλάω με τα φιλαράκια μου! Όπως σας έλεγα λοιπόν, συγγραφέας από κούνια. Μένω σε μια επαρχιακή πόλη, στη βόρεια Ελλάδα. Δεν θα πω ακριβώς πού, ξέρετε, στις εποχές που ζούμε πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Πέρα από τα «μαύρα συννεφάκια» υπάρχουν και επικίνδυνοι άνθρωποι που μπορεί να σε βρουν και να απειλήσουν ακόμα και τη ζωή σου! Έχω μεγάλη φαντασία, το ξέρω. Το δαιμόνιο της συγγραφής που λέγαμε... Λοιπόν, πίνω μια γουλιά απ’ τον ζεστό μου καφέ και συνεχίζω. Είμαι παντρεμένη. Ο άντρας μου έχει ένα «σπάνιο» όνομα... Κώστας. Μαντέψτε τι επαγγέλλεται. Όχι συγγραφέας πάντως, θα υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ μας και μη γελάτε καθόλου! Θα ήμασταν στα δικαστήρια τώρα για την επιμέλεια της κόρης μας! Η μάνα μου πάντα μού έλεγε, «παπούτσια από τον τόπο σου αλλά με άλλο επάγγελμα»... Είναι λοιπόν λογιστής. Καμιά σχέση με το αντικείμενο το δικό μου. Δουλεύει με αριθμούς όλη μέρα, κάτι που εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ. Γι’ αυτό και προτιμώ να φροντίζουν άλλοι τα οικονομικά μου, όπως ο άντρας μου. Έχει δικό του γραφείο, με καλό εισόδημα. Δραστήριος άνθρωπος, με το παραπάνω. Δεν ασχολείται μόνο με τα λογιστικά. Είναι και πρόεδρος του χωριού του, δεύτερη θητεία παρακαλώ! Όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος είναι ελάχιστος, γι’ αυτό και έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε

soma_mavra_veli.indd 9

5/25/2017 9:59:31 AM

πράγματα που σε κάποιους φαίνονται μικρά και ασήμαντα... Πώς τον γνώρισα; Η ζωή γράφει κι εμείς ακολουθούμε. Έτσι έγραψε και εδώ μια ακόμα ιστορία. Εγώ ζούσα στον Καναδά, όπως σας είπα. Το 1987 έκανα ένα ταξίδι στην Ελλάδα για τον γάμο της ξαδέλφης μου. Εκεί, στο γλέντι, η πρώτη, ας το πούμε, ματιά αγάπης... Οι ματιές αυτές που μιλάνε και λένε χίλιες λέξεις! Που τις θυμάσαι ακόμα κι όταν βρεθείς στην άλλη άκρη του ωκεανού! Η ζωή γράφει το δικό της βιβλίο... Επέστρεψα μετά από πολλά χρόνια, ώριμη γυναίκα πλέον, με σπουδές στην αγγλική φιλολογία. Ήθελα να δω αν θα έμενα στα πάτρια εδάφη μόνιμα ή στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Τότε έγινε και η πιο ουσιαστική επαφή, όχι απλώς βλέμματα. Τα άλλα είναι ιστορία, όπως λέμε, ένα κεφάλαιο ζωής με πολλά χρώματα...

soma_mavra_veli.indd 10

5/25/2017 9:59:31 AM

Η οικογένεια

ατά φωνή! — Έλα αγάπη μου, ήρθες; Ο αντρούλης μου. Πάντα είχαμε τέτοιο timing! — Πού είσαι; — Εδώ... Γράφω κάτι σκέψεις. Καταθέτω την ψυχή μου μάλλον. Δεν χρειάζεται όμως να το ξέρει αυτό. Τουλάχιστον όχι ακόμα. — Να σου βάλω να φας; — Όχι, θα πιω λίγο κρασάκι και μετά φαγητό, κοριτσάκι μου. — Καλά αγάπη μου, έρχομαι κι εγώ σε λίγο, να σου κάνω παρεούλα. Όπως σας έλεγα, έμεινα Ελλάδα. Όχι που δεν θα έμενα δηλαδή! Με πήγε στους δικούς του. Απλοί άνθρωποι, βιοπαλαιστές. Αγρότες στο επάγγελμα, πήγαιναν στις λαϊκές αγορές για να βγάλουν το ψωμί τους. Τέτοιοι άνθρωποι που μόνο σε απλές κοινωνίες βρίσκεις. Κάθε Σαββατοκύριακο πηγαίναμε και τους βλέπαμε. Μας καλωσόριζαν με μεγάλη χαρά και καλοσύνη. Και του πουλιού το γάλα μας πρόσφεραν. Από ποντιακά φαγητά μέχρι και ζαρζαβατικά από τον κήπο τους. Να μην μας λείψει τίποτα! Πάει καιρός τώρα που ταξίδεψαν για το μεγάλο ταξίδι αλλά πάντα τους θυμάμαι με στοργή και αγάπη. Είναι κάποιοι άνθρωποι που και να θέλεις δεν μπορείς να τους ξεχάσεις. Ο άνδρας μου είναι Πόντιος, από την Τραπεζούντα οι πρόγονοί του. Τους ανθρώπους ποτέ δεν τους έκρινα από 11

soma_mavra_veli.indd 11

5/25/2017 9:59:31 AM

την καταγωγή τους ή από το χρώμα τους. Η ουσία για μένα είναι να είναι άνθρωποι με «Α» κεφαλαίο. Τι είναι άνθρωπος; Για μένα είναι να γράφεις το δικό σου βιβλίο ζωής. Με τα λάθη σου, ναι, άλλα να προχωράς και να μαθαίνεις. Με σεβασμό και αξιοπρέπεια και χωρίς να βλάπτεις τους γύρω σου. Τώρα, αν είσαι Κινέζος, Ιταλός ή ό,τι άλλο υπάρχει, αυτό είναι το λιγότερο. Η Τραπεζούντα είναι μια πόλη της Μικράς Ασίας στις ακτές του Εύξεινου Πόντου, στη σημερινή Τουρκία. Είναι παλιά, ελληνική αποικία και κατά την αρχαιότητα ήταν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών. Υπήρξε μεγάλο αστικό και πολιτιστικό κέντρο των Ελλήνων Ποντίων μέχρι το 1922 και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Είναι η ωραιότερη πόλη του Πόντου και το τελευταίο καταφύγιο του Ελληνισμού. Ιδρύθηκε το 756 π.Χ. από Ίωνες αποίκους. Έζησε πολλές δόξες, καταστροφές, τιμές και θυσίες. Παρέμεινε όμως ελληνική επί 2678 χρόνια, μέχρι και το 1922 που αναγκάστηκε ο Ελληνισμός της να καταφύγει στην Ελλάδα. Οι ρίζες μας μάς κάνουν αυτό που είμαστε. Αν έχεις μια τέτοια ιστορία πίσω σου, πώς να μην είσαι λίγο ως πολύ δυνατός. Ο άντρας μου είναι κάπως ακραίος στις απόψεις του και με ισχυρή προσωπικότητα. Θέλω να πιστεύω ότι εγώ τον έκανα λίγο πιο συγκαταβατικό. Λέω εγώ τώρα... Το θέμα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος, όταν ανέβαινα στο βουνό και κινδύνευα να πέσω, ήταν το χέρι που με κρατούσε πάνω και με βοηθούσε να σταθώ στα πόδια μου. Είκοσι δύο χρόνια μαζί. Με τα πάνω και τα κάτω μας, αλλά ΜΑΖΙ! Αυτά για τον αντρούλη μου. Να μη γίνω και πολύ μελό... Χτυπάει και το τηλέφωνο. Πάνω που έχεις έμπνευση, διακοπή! 12

soma_mavra_veli.indd 12

5/25/2017 9:59:31 AM

— Ναι, έλα Γιώργο, τώρα μελετώ το θέμα για το βιβλίο. Έχω έμπνευση μετά από τόσο καιρό! Ξέρω, τελευταία δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο... Μέχρι τέλος του μήνα; Καλά Γιώργο μου, κάτι θα κάνουμε μέχρι τότε. Δεν υπάρχει περίπτωση, τώρα που έχω κέφια, ποιος με σταματάει! Τα λέμε τέλος του μήνα. Ciao bambino! Αυτός ήταν ο εκδότης μου. Είναι γύρω στα εξήντα και κάτι αλλά καλοστεκούμενος, όπως λέμε. Ήταν κι αυτός κάποτε ένας μεγάλος συγγραφέας. Με πολλά κέφια και σημαντικές πωλήσεις. Τώρα ασχολείται αποκλειστικά με μένα. Τον τελευταίο καιρό δεν είχα έμπνευση, δεν έχω βγάλει κάτι αξιόλογο δηλαδή. Έχει απογοητευτεί λίγο μαζί μου, θα τον επαναφέρω όμως, πού θα πάει! Άντε, πάω τώρα να πιω το κρασάκι με τον αντρούλη μου, μη νομίσει στο τέλος ο άνθρωπος ότι είμαι τελείως αδιάφορη απέναντι του! Επανέρχομαι σε λίγο φίλοι μου. Μέτρημα μέχρι το 100 κι έρχομαι! Ωραίο το κρασάκι και ακόμα πιο ωραία η παρέα! Ας συνεχίσουμε όμως τώρα. Με τον άντρα μου έχω αποκτήσει μια κόρη, το αστέρι της ζωής μου και όχι μόνο. Καλά, ξέρω, η κάθε μάνα αυτό λέει... Πραγματικά, αυτό το παιδί άλλαξε την οπτική μου. Παλιότερα συνήθιζα να τα βλέπω όλα άσπρα ή μαύρα. Τώρα βλέπω τα πράγματα με χρώματα όμορφα, ζωηρά. Έτσι είναι τα παιδιά, δίνουν νόημα στη ζωή μας, όπως κι αν είναι αυτή. Το αστέρι μου είναι στην εφηβεία και έχουμε μερικά «θεματάκια». «Μην μπαίνεις στην κρεβατοκάμαρά μου χωρίς να χτυπήσεις!» ,»μην πειράζεις τα ρούχα μου!», ένα «μη» σε μόνιμη βάση. Ξέρω ότι είναι ένα στάδιο και θα περάσει (ελπίζω). Έτσι λένε οι ψυχολόγοι τουλάχιστον. Κατά φωνή! 13

soma_mavra_veli.indd 13

5/25/2017 9:59:31 AM

140 × 210 SPINE: 5.1 FLAPS: 90

ΒΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ

•

ΜΑΥΡΑ ΒΕΛΗ

ISBN 978-960-564-513-7 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

cover_mavra_veli.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

5/25/2017 10:05:26 AM