ZIRA
Οι περιπέτειες της... ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ Τεύχος 1ο ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ VS ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
…ο Φώτης, η Αθάνατη Βασίλισσα Zira, το Μιλάνο, ο Χακάν και η πολυπόθητη εγκυμοσύνη…
Στις γυναίκες, που πρέπει να αγωνίζονται για τα αυτονόητα.
— 7 — 1
σύ πότε θα γίνεις μάνα;» μου ’λεγε πάντα η μάνα μου, από τότε κιόλας που έβγαλα το λύκειο. Τέσσερα παιδιά, βλέπετε, αυτή. Κι όλα κορίτσια. Ε!… τώρα τι να σας πω; Έτυχε να ’μαι και η μεγαλύτερη, παντρεύτηκαν και οι άλλες τρεις, κάνανε και από δυο παιδιά η καθεμία, καταλαβαίνετε τώρα! Εγώ πάντως της το λέω –γιατί… ποια δεν θέλει να γίνει μάνα;– ότι εκείνη φταίει! Ε, βέβαια! Το ρωτάνε αυτό το πράγμα συνέχεια; Κάποια στιγμή, μπλοκάρεις. «Ποτέ!» απαντάς και αρχίζεις να το πιστεύεις! Και η τύχη σου, φυσικά, που αρχίζει να σου στέλνει άσφαιρα αρσενικά. Για τους ανίκανους και τους γκέι δεν το συζητώ, αυτοί σου τύχαιναν και πριν. Είναι και πολλοί, ζωή να ’χουνε. Τέλος πάντων. Έτσι, μου έστειλε και τον Φώτη. Κανόνι ο Φώτης! Αν πήγε το μυαλό σας στην Ύδρα, καλά έκανε, γιατί από κει είναι. Αχ, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κανόνι λοιπόν ο Φώτης! Ψηλός, μελαχρινός, αρρενωπός. Άπαιχτος, σας λέω! Αλλά και άσφαιρος! Ένα πράγμα λοιπόν δεν μπορώ να καταλάβω: να μην μπορεί κάποιος λόγω ανικανότητας, το καταλαβαίνω· να μη θέλει, λόγω «γκεϊότητας», το καταλαβαίνω· αλλά
«Ε
— 8 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ να προσπαθεί έχοντας όλα αυτά τα προσόντα και να μη γίνεται τίποτα! Δεν μπορώ, ειλικρινά, δεν μπορώ, να το καταλάβω! Και ερωτώ: αν πέφτεις πάντα σε «μέρες» που κυκλοφορούν τα άσφαιρα αρσενικά, ο δακτύλιος των στρέιτ, βλέπεις, μικρός, πολύ μικρός, «Εσύ, πότε θα γίνεις μάνα;»
— 9 — 2 Α χ… έτσι έχουν τα πράγματα, γυναίκες όλου του κόσμου, ενωθείτε! Και για να σας συστηθώ, για να ξέρετε και με ποια μιλάτε, δηλαδή, με λένε Μέρι! Ναι, ναι! Μέρι με ε και ι! Όχι απ’ το Μαρία αλλά απ’ το Μερόπη. Ναι, φίλοι μου, το ξέρω! Γι’ αυτό πριν μου το παίξετε όλοι επιμελητές, να σας διακόψω και να σας κάνω και μια περιγραφή του παρουσιαστικού μου για να σας αφοπλίσω! και που, όχι για να το παινευτώ, αλλά τέτοιο παρουσιαστικό βλέπετε μόνο στα εξώφυλλα των περιοδικών και στο σπίτι μου, στη Φιλοθέη, οδό… γιατί να σας πω οδό; και βέβαια στο γραφείο της Διευθύντριας Δημοσίων Σχέσεων –αυτή είμαι εγώ– του περιοδικού όπου δουλεύω. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, ως Διευθύντρια Γυναικείου Περιοδικού, έτσι κι εγώ, είμαι μια κούκλα! Σαν σταρ του Hollywood ένα πράμα! Έχω έναν αέρα και μια γοητεία, πού να σας τα λέω! Όλοι λένε ότι φέρνω λίγο στην Τζένιφερ Άνιστον – Γενοβέφα Αναστασάκη το πραγματικό! Ναι, δεν λέω, μου μοιάζει λίγο! Αλλά εγώ είμαι πιο όμορφη! Καταλαβαίνετε! Τι; Α, θέλετε και ηλικία! Μη χάσετε! Καλά, θα σας πω! Είμαι περίπου… κοντά… στα σαράντα…δύο… να το πω; Μα, αφού ξέρετε ότι εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε και πολύ καλή μνήμη. Τέλος πάντων! Σαράντα δύο να θυμάστε εσείς!
για τα του νησιού; Δεν ξέρω, πάντως ήξερε και το «Jackie»
— 10 — 3 Τ ον Φώτη, λοιπόν, τον γνώρισα πριν από πολλά πολλά χρόνια, λίγα χρόνια πριν από την αρχή της κρίσης και του πρώτου μνημονίου, για να καταλάβετε, στη Μύκονο. Μόλις είχα αναλάβει τη θέση που σας έλεγα πριν και πήγα φυσικά εκεί, Πάσχα ήτανε, για να δικτυωθώ περισσότερο. Μια και, το ξέρετε κι εσείς καλά, άσχετα αν είσαστε με κότερο ή όχι, το καλύτερο δίκτυο ανθρώπινων χάι σοσάιτι σχέσεων, εκτός απ’ το καλύτερο ομοφυλοφιλικό one night stand, γίνεται στη Μύκονο. Ναι, ακόμη. Τη στιγμή που έκλεινα το κινητό μετά την κλήση της μάνας μου και το αιώνιο ερώτημά της: «εσύ πότε
συμπληρωμένο με «… που μου πήγες στη Μύκονο; Ε;» Μα ποιος την πληροφόρησε
και το «Babylon»! Η μάνα μου; Η δική μου η μάνα; Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πολλά ταξίδια έκανε τότε με εκείνη τη φίλη της τη Ναταλία! Λέτε, μωρέ; Μπαααα… Δεν το πιστεύω. Όπως και να ’χει, μπράβο, μάνα! Τη στιγμή λοιπόν εκείνη, που συγχρόνως έπαιρνα και την απόφαση να μην κοιτάξω άντρα σ’ αυτό το νησί, γιατί προφανώς θα ’μενα με την όρεξη, εντελώς τυχαία κοίταξα τον Φώτη!
θα γίνεις μάνα;»
— 11 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ VS ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ZIRA
με κοίταξε κι αυτός! Φώτα παντού άναψαν, ειδικά όταν, για ν’ ανάψει το τσιγάρο του, επειδή φυσούσε, έσκυψε σχηματίζοντας μια προκλητικά αιχμηρή διάθεση του προσωπικού του οχυρού! Τι λευκή σημαία και κουραφέξαλα! Αυτό ήταν! Παραδόθηκα αμέσως, βγάζοντας το λευκό μου μπλουζάκι! Είδα κι εκείνα τα λευκά τσαλακωμένα σεντόνια το πρωί, αχ! Πόσο τσαλακωμένα ήταν αυτά τα σεντόνια! Πιο τσαλακωμένα δεν μου ’χαν ξανατύχει! Καταλαβαίνετε τι επίδοση; «Τι κάνεις εσύ στη Μύκονο, αγόρι μου;» τον ρωτάω. «Έχω αυτό το μπαρ όπου γνωριστήκαμε χτες βράδυ», μου απαντάει. Τότε κατάλαβα γιατί ήταν το μοναδικό που είχε περισσότερες γυναίκες πελάτισσες από ό,τι άντρες. «Και κάθε βράδυ φεύγεις και με μία;» τον ρωτάω πάλι. «Ε, όχι και κάθε βράδυ!» μου απαντάει. «Καμιά φορά φεύγω και με δύο!» Κόκαλο εγώ! Δεν χρειάζεται, βέβαια, να σας πω. Και μέχρι τώρα. Μπορείς ν’ αφήσεις έναν τέτοιον άντρα να σου φύγει; Μονομαχία, τα επόμενα βράδια, με όποια του κουνιότανε! Αφήστε τους παπαράτσι, κυνηγούς, του περιοδικού, σαββατοκύριακα εγώ, καθημερινές αυτοί. Βοηθούσαν και οι celebrities φίλοι μου που με ενημέρωναν σχετικώς. Ε, κι εγώ δεν τους άφηνα έτσι· μια καλή κουβέντα, μια φωτογραφία την είχανε πάντα στη στήλη των διάσημων. Πού να κουνηθεί μετά ο Φωτάκης; «Μωρό μου!» μ’ ανέβαζε, «γυναικάρα μου!» με κατέβαζε. Χαμόγελα εγώ! Και η μάνα μου! «Επιτέλους!» μου είπε. «Βρήκες το σωστό μέγεθος!» (Τον σωστό άντρα εννοούσε εδώ).
Και
— 12 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ Και ναι, πράγματι!… έτσι ήταν. Αυτό αποδείχτηκε σε όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν. Είχα βρει, επιτέλους, τον σωστό άντρα. Τον δικό μου πρίγκιπα. Ο Φώτης ήταν και είναι υπέροχος! Και από τότε που τον γνώρισα είναι υπέροχη και η ζωή μου. Όπως και η δική του, φυσικά. Εννοείται αυτό! Χρειάζεται να το πω; Ολονών οι ζωές γίνονται καλύτερες όταν με γνωρίζουν, αγαπητές μου! Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας! Θα το διαπιστώσετε, άλλωστε, κι εσείς! Χα! Έτσι λοιπόν, η ζωή μου κυλούσε ήρεμη και ευτυχισμένη. Όλα ήταν τέλεια και όλα μες στο πρόγραμμα, που σημαίνει… όλα υπό έλεγχο. Μέχρι όμως… μέχρι, τη μέρα που μπήκε στη ζωή μας… Εκείνη. Και όλα από τότε άλλαξαν. Ξέρω, τώρα, ότι θα σας τρώει η περιέργεια –γυναίκες είμαστε– ότι θα αναρωτιέστε το πώς και το γιατί. Γι’ αυτό θα σας τα αφηγηθώ όλα, με κάθε λεπτομέρεια και σαν να τα ξαναζώ, από την αρχή. Από την πρώτη μέρα της γνωριμίας μου μαζί της. Συγκεκριμένα, από την αρχή της πρώτης μέρας, γιατί, όπως λένε, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Ήταν λοιπόν, αγαπητές μου φίλες, τότε, που είχε φύγει ο κίνδυνος του Grexit και της δραχμής και είχαν αρχίσει τα μνημόνια. Εκείνο το πρωί…
— 13 — 4 Ε κείνο το πρωί, είχα πάει στο κομμωτήριο. Ξέρετε, αυτό ενός πολύ γνωστού κομμωτή. Ευτυχώς, δεν πήρα και τη μάνα μου μαζί. Είχαν όλες μια κοιλιά να! και έναν χυμό smoothie στο χέρι! Όλες έγκυες! Ήταν να μην κάνουν παιδιά πολλές Ελληνίδες ηθοποιοί και σελέμπριτι, βλέπετε. Ε, ναι, από τότε. Είχε αρχίσει μετά και η Αντζελίνα τα κουτσούβελα! Ε, πολύ θέλανε; Και άφησαν τις πλαστικές και τις μεταλλικές συσκευασίες της κόκα κόλα και πίνανε φρουλάιτ χυμό! Γιατί χρειάζεται, λέει, βιταμίνες το παιδί! Ε, βέβαια, χρειάζεται βιταμίνες το παιδί, κυρία μου! Χρειάζεται όμως και χρόνο και αγάπη! Όχι επειδή είχε γίνει η Μιμή μαμά, η Βάνα μάνα κι η Αντζελίνα «Μπραντζελίνα», να εγκυμονήσετε όλες με τη σειρά! Τι το είχατε περάσει, δηλαδή, όλες έγκυες, με μια κοιλιά να! Αμάν πια! Κι άντε όταν υπάρχει σε μια χώρα ευημερία! Αλλά με την κρίση; Ευτυχώς που δεν τις είχε πάρει τότε χαμπάρι ο Σόιμπλε, σκεφτόμουνα, γιατί ικανό τον είχα να μας βάλει χαράτσι και στα παιδιά. Φόρος εγκυμοσύνης, δηλαδή. Από την άλλη, καλό θα ήτανε στο δικό του σπίτι να έβαζε και φόρο απιστίας, μια και ο γερμανικός λαός
— 14 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ βγαίνει τρίτος στον κόσμο στην απιστία, μετά τους Ταϊλανδούς και τους Δανούς, με ποσοστό 45%, δηλαδή οι μισοί. Εμείς ως λαός δεν είμαστε ούτε στη δεκάδα, δόξα τω Θεώ! Φωτάκη μου, σ’ αγαπώ! Χα! Βέβαια, όχι ότι το χρειαζόταν αυτός ο πανούργος (Θεός σχωρέστον!), αλλά είχε να πάρει ιδέες και απ’ την ιστορία! Όπως από τον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας, που είχε βάλει φόρο γενειάδας. Όχι μόνο φορολογούσε αυτούς που είχαν γένια, αλλά τους υποχρέωνε να φορούν και παράσημο, με το οποίο παραδέχονταν ότι η γενειάδα τους είναι γελοία, καθώς και να κουβαλούν πάντα μαζί τους και το λεγόμενο «νόμισμα της γενειάδας», που έγραφε επάνω ότι αυτή είναι ένα περιττό βάρος και ότι έχει καταβληθεί ο φόρος που τους αντιστοιχούσε. Αλλά και από τους Άγγλους, ναι, ναι, από αυτούς κυρίως, τους οποίους θεωρώ βασιλιάδες στην ευφυΐα της φορολογίας! Όπως, θα σας πω έτσι μερικά παραδείγματα –μόνο για να καταλάβετε–, από τον Όλιβερ Κρόμγουελ, που έβαλε φόρο Διαφωνίας με τον Βασιλιά! Πολύ δημοκρατικό, ε; Ο οποίος θέσπισε τον φόρο το 1655 για τους ευγενείς που εξακολουθούσαν να υπάρχουν στην Αγγλία. Από τον πραγματικό Βασιλιά Ερρίκο τον 7ο, που επίσης είχε επιβάλει φόρο γενειάδας αλλά και από την κόρη του, τη Βασίλισσα Ελισάβετ Α’, η οποία άλλαξε λίγο τον φόρο, φορολογώντας μόνο τις γενειάδες άνω των δύο εβδομάδων –τώρα αυτό, μιλώντας και ως γυναίκα, δεν ξέρω αν είναι και τόσο κακή ιδέα!– και φυσικά από τον Γουίλιαμ Γ’, που το 1696 φορολόγησε όλα τα παράθυρα σε ολόκληρη την Αγγλία
— 15 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ VS ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ZIRA και τη Σκωτία. Φυσικά, οι φτωχοί έχτισαν τα παράθυρά τους και ζούσαν στο σκότος και στην υγρασία. Άλλος κουφός φόρος των Άγγλων ήταν κι αυτός της ιδιοκτησίας καπέλων τον 18ο αιώνα: όσο περισσότερα καπέλα διέθετε κάποιος τόσο μεγαλύτερη έπρεπε να είναι η συνδρομή του στο κράτος. Τα δήλωναν όλα, άραγε; Δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι ο πιο εξωφρενικός φόρος τους –για τους Άγγλους μιλάμε ακόμη– ήταν ο φόρος ύπαρξης που είχαν επιβάλει στους πολίτες τους τον 14ο αιώνα και είναι ακριβώς αυτό που καταλαβαίνετε. Δηλαδή, φόρος, που έπρεπε να πληρώνει κάποιος, επειδή, απλά και μόνο, ζούσε! Τι τρέλες έχουν υποστεί οι λαοί όλου του κόσμου απ’ τους ηγέτες τους δεν λέγεται! Τέλος πάντων, ευτυχώς υπάρχουν και αστείοι φόροι που μας κάνουν και γελάμε, όπως ένας φόρος των Νεοζηλανδών, που το 2003, υποχρεωμένοι από το Πρωτόκολλο του Κιότο, δεσμεύτηκαν να περιορίσουν τις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων τους στα επίπεδα του 1990. Όμως… όπως είχε προκύψει από έρευνα, η μεγαλύτερη «πηγή» των αερίων τους ήταν τα κοπάδια τους. Έτσι, η κυβέρνηση πρότεινε τη φορολόγηση των «εκπομπών μεθανίου από τα πρόβατα και τις αγελάδες»! Ένας φόρος που έγινε γνωστός ως «φόρος αερίσματος»! Μη γελάτε καθόλου. Αλήθεια είναι! Τελικά, βέβαια, δεν κράτησε πολύ, γιατί ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι, με αποτέλεσμα να προωθηθεί η ιδέα του εμβολίου που θα «ομαλοποιούσε» τις αναθυμιάσεις των ζώων, δηλαδή τα αερίσματά τους. Χαχαχαχα! Είδατε; Είχε να πάρει πολλές ιδέες ο συγχωρεμένος ο Σόιμπλε!
— 16 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ Πάντως, τώρα τελευταία, με την τόσο ραγδαία επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής, αντί για τον φόρο αυτόν καλό θα ήτανε να μειώναμε λίγο την κατανάλωση κρέατος για να σκοτώναμε και λιγότερα ζωάκια! Μην τα θέλουμε όλα δικά μας! Ναι, ξέρω, μεγάλο κεφάλαιο αυτό της κλιματικής αλλαγής και μπορεί να σκέφτεστε ότι δεν είναι της ώρας, αλλά πρέπει να μας απασχολεί καθημερινά. Και πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν το κάνουμε! Σαν να έχουμε πέσει όλοι παγκοσμίως σε κώμα και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε! Γιατί; Ας σκεφτεί ο καθένας μόνος του το γιατί. Και ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και ας αναλογιστούμε τι θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Επιτέλους πια! Ξυπνήστε! Τέλος πάντων! Συγχύστηκα πάλι που τα θυμήθηκα! Αυτό που ήθελα να σας πω, είναι ότι μέχρι το μεσημέρι εκείνης της μέρας είχα τις μαύρες μου. Από τη μια, οι πολλές εγκυμοσύνες που διαπίστωσα γύρω μου –εκτός από τη δική μου–, από την άλλη, όλη αυτή η κατάσταση στη χώρα μας και οι πιθανοί φόροι που πίστευα ότι έπονται, με είχαν κυριολεκτικά διαλύσει.
— 17 — 5 Τ ο ίδιο βράδυ, γύρισα πολύ αναστατωμένη σπίτι. Άφησα το μίτινγκ στη μέση και έψαχνα σαν τρελή στην άκρη του γραφείου μου για τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Μια σκέψη ζήλιας με βασάνιζε. Δεν μου έφτανε το σοκ του κομμωτηρίου και οι ανασφάλειές μου σχετικά με το ότι όλες γίνονται μάνες εκτός από μένα, είχα και τις υποψίες ότι ο Φώτης με απατά! Γιατί, σκεφτόμουνα, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα βγάλει ένα βόλι γερό! Να τύχει, δηλαδή, και να το δώσει αλλού; Άπαπα… τρέλα μου ερχότανε! Πήγα λοιπόν στο σπίτι σε χρόνο ρεκόρ, στη Φιλοθέη, όπως σας είπα, έβαλα το αυτοκίνητο στο γκαράζ και έβγαλα τα κλειδιά της βίλας απ’ την τσάντα. Μπαίνω μέσα και τι να δω; Ο Φώτης είχε βγάλει το πουκάμισό του και άραζε στον καναπέ του σαλονιού, βλέποντας τηλεόραση. Τώρα θα μου πείτε είναι κακό αυτό; Όχι, θα σας απαντούσα εγώ, αν δεν είχε και συνέχεια. Στον καναπέ δίπλα του καθόταν μια γκόμενα που πρώτη φορά έβλεπα. Όχι, δεν την είχα ξαναδεί, σας λέω! Μα, μην επιμένετε! Όχι! Ούτε στο μαγαζί στη Μύκονο ούτε πουθενά! «Καλησπέρα», τους λέω, «Καλησπέρα», μου λέει αυτός, κάπως δαγκωμένος. Η άλλη ούτε που μου μίλησε, η χήνα! Χαμογέλασε μόνο. Μμμμ! Τι ήθελε να δείξει; Το low
— 18 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ
της; Αλλά τότε την αναγνώρισα. Ήταν μοντέλο! Η τελευταία «Μις Οδοντόκρεμα»! Την είχα δει στη διαφήμιση της «Colgate»! Ένας βίαιος βρυχηθμός ανηφόριζε απ’ τα σωθικά μου, αλλά τον έπνιξα. Προσάρμοσα στα χείλη μου το ευγενικό μου χαμόγελο και ρώτησα για να τη μειώσω: «Η κυρία;» «Είναι η φίλη του Αντώνη», απάντησε εκείνος και μου τη σύστησε. Πέγκυ τη λέγανε. Σαν την γκαρσόνα βου, ένα πράγμα. «Θα έρθει στο νησί το καλοκαίρι για κάτι γυρίσματα και θα μείνει δίπλα μας στο σπίτι του Θάνου! Τώρα τον πήρα τηλέφωνο και το κλείσαμε για όλη τη σεζόν», συνέχισε ο Φώτης. «Τι έκανε λέει;» Όχι, αυτό το είπα από μέσα μου. Τι έκανε λέει; Δεν είμαστε καλά! Αυτό δεν πρόκειται να γίνει! Με τίποτα! Ήξερε ποια είμαι εγώ; Ε; Της την έδινα, αυτή την υπόσχεση από μέσα μου, τη στιγμή που έβγαινε από την πόρτα του σπιτιού μας και απ’ το κυνηγητό, εκείνο το βράδυ, του Φώτη. Του Φώτη μου! Άκου εκεί! Μετά, στο κρεβάτι, έβαλα τα δυνατά μου! Το πρωί, έπρεπε αυτήν τη χαζογκόμενα να την έχει ξεχάσει!
profile
— 19 — 6 «Σ ίγουρα την έχει ξεχάσει, χρυσή μου!» Αυτός είναι ο φίλος μου ο Κωστάκης! Κι αυτή ήταν η απάντησή του την άλλη μέρα, που τον πήρα εσπευσμένα να πάμε για ποτό, έπειτα απ’ όλη αυτή την ιστορία με τη whiteγκόμενα που του διηγήθηκα. «Πώς είναι δυνατόν, αγάπη μου, ύστερα απ’ όλα αυτά που του έκανες να θυμάται κάποια άλλη;» Καλός φίλος ο Κωστάκης! Πάντα μ’ ανεβάζει, βρε παιδί μου! Κι εγώ τον αγαπάω πολύ! Είμαστε κάτι σαν την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Ρούπερτ Έβερετ στο «Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου». Τη θυμάστε την ταινία; Ναι, ξέρω, παλιά, αλλά καλή. Τόσο κολλητοί είμαστε! Και μοιάζουμε κιόλας! Είναι κι αυτός κούκλος σαν τον Ρούπερτ! Όλοι από πίσω του τρέχουν! Και άντρες αλλά και οι γυναίκες που δεν ξέρουν τις προτιμήσεις του. «Το τρίτο είναι;» Άκουσα τη φωνή του Γιάννη, του γκόμενου του Κωστάκη, που ήρθε να μας βρει, τη στιγμή που ο σερβιτόρος άφηνε στο τραπέζι μας πράγματι το τρίτο ποτό μου. «Το δεύτερο», του απαντάω εγώ. «Χαχα», έκανε ο Κωστάκης προδίδοντάς με. «Το πέτυχα; Απίστευτο!» απάντησε ο Γιάννης και μου ήρθε να τον χαστουκίσω. Τι είπατε; Ε, όχι και αλκοολική! Τι;
— 20 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ
είστε εσείς; Μου λέτε τώρα και για το ποτό; Και γι’ αυτό πια να ’χω ενοχές; Έλεος! Να κόψω κι
Πώς ν’ αντέξω τόσες στενοχώριες; Τι άλλο μου
Α, τώρα που το θυμήθηκα, πρέπει να ξαναρχίσω
Επειγόντως, θα έλεγα! Πρέπει να ξαναθυμηθώ και εκείνες τις στάσεις της τάντρα! Ειδικά εκείνη που μου ζητούσε συνέχεια ο Φώτης, δεν θυμάμαι… πώς την έκανα;… πρέπει, πρέπει να την ξαναθυμηθώ! Θα ξετρελαθεί πάλι όταν θα του την κάνω! «Πού είναι πάλι το μυαλό σου, αγάπη μου;» Ο Κωστάκης με κοιτούσε στα μάτια περιμένοντας απλώς μια επιβεβαίωση, γιατί η αλήθεια είναι ότι ήξερε τι σκέφτομαι. «Έμαθα εγώ μια καινούργια», στάση εννοούσε, «που κάνει και για σας που είστε του ύπτιου!» τους στρέιτ εννοούσε εδώ, «και δεν έχει σημασία ποιος τον κοιτά τον ουρανό, βολεύει και με τους δύο!» εδώ, βέβαια, αναφέρεται στο ποιος είναι από κάτω, «με μια μικρή εξωγενή βοήθεια!» Η αλήθεια είναι ότι εδώ ακόμα κι εγώ δεν ήξερα ακριβώς τι εννοούσε για να σας πω… γι’ αυτό και τον ρώτησα: «Εξωγενή;» Κι εκείνος με κοίταξε με το βλέμμα που εξάπτει πάντα την ανυπομονησία μου. Μετά έσκυψε και μου εξήγησε τι ακριβώς εννοούσε, καθώς και τη χρησιμότητα αυτού του τόσου ινκόγκνιτο, εξωγενούς παράγοντα, σχεδόν στ’ αφτί. Μην επιμένετε, δεν μπορώ να σας πω! Καταλαβαίνετε γιατί! Ο Γιάννης όμως, που δεν χρειαζόταν να του το πω γιατί ήξερε, χαμογέλασε καθώς είδε την έκπληκτη έκφρασή μου. Και εγώ χαμογέλασα… στη σκέψη του ύφους του Φώτη μου τη στιγμή της εφαρμογής! Αυτό
Μα τι άνθρωποι
αυτό;
απέμεινε;
γιόγκα.
— 21 — ΜΕΡΙ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗ VS ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ZIRA ήταν! Αναπτερώθηκα πλήρως από τα διδάγματα του κολλητού μου και… ξανά προς τη δόξα τράβηξα! Αυτό το «Και ξανά προς τη δόξα τραβώ», φράση που συνήθιζε πάντα να λέει ο Κωστάκης στον εαυτό του και στην κολλητή του, δηλαδή σ’ εμένα, έπειτα από μια πτώση ηθικού, αυτήν τη φορά, μου έκανε κι έναν συνειρμό σ’ ένα τραγούδι της Αλίκης μας που είμαι σίγουρη ότι το έχετε τραγουδήσει όλοι σε μια τέτοια στιγμή, βέβαια όχι με τους δικούς μου στίχους. Ε, ναι, τους άλλαξα λίγο για προσωπική, ιδιαίτερη, χρήση. Θα σας τους πω όμως έτσι για να μη λέτε ότι δεν σας λέω τίποτα. Τράβα μπρος, την καινούργια στάση κάνε. Τράβα μπρος και όλα όμορφα θα πάνε. Τράβα μπρος, πριν ο γκόμενός σου φύγει. Τράβα μπρος και οι στρέιτ είναι λίγοι. Ααα αα αα αα… Ααα αα αα αα… Ε; Καλό; Αυτό σιγοψιθύριζα μέσα στ’ αυτοκίνητο στην επιστροφή, σχεδόν σ’ όλη τη διαδρομή. Κι αυτό θα ήταν ο ύμνος της νύχτας που ακολουθούσε.
Maggiore,
Η Μέρι, ετών σαράντα δύο, συζεί με τον Φώτη, μικρότερό της, με τον οποίο θέλει απεγνωσμένα να κάνει παιδί. Παρόλες όμως τις πολλές προσπάθειές της να μείνει έγκυος, δεν γίνεται τίποτα. Το άγχος αυτό της μητρότητας εντείνει κατά πολύ το άλλο μόνιμο άγχος που τη διακατέχει: να μην την απατήσει. Τότε, μπαίνει στη ζωή τους η πανέμορφη τριαντάρα Πέγκυ για την οποία της γεννιέται η υποψία ότι είναι ερωτευμένη με τον Φώτη της και θέλει να της τον κλέψει. Αποφασίζει λοιπόν να κάνει τα πάντα για να την βγάλει από τη μέση… Ένα ταξίδι στο Μιλάνο, ο Ζορό, ο Αϊνστάιν, ο Γούντι Άλεν, μια ομηρία στο κάστρο των Σφόρτσα, ο όμορφος Χακάν, η πανέμορφη λίμνη
ο Μαρκ Σαγκάλ, η Μέριλ Στριπ, και το Βασίλειο του
που συνθέτουν αυτό το 1ο μέρος της σειράς, θα την βοηθήσουν άραγε σ’ αυτόν τον σκοπό ή θα την οδηγήσουν σε μια ακόμα περιπέτεια… αλά Μέρι;… R Το μυθιστόρημα που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα κωμικό, καθαρά γυναικείο, μυθιστόρημα που έχει σαν μοναδικό στόχο να σας κάνει να γελάσετε… ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗλ.: 210 64 31 108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr ISBN 978-618-205-599-1 9 7 8 6 1 8 2 0 5 5 9 9 1
Zara Zira,
