140 × 210 SPINE: 34.2 FLAPS: 80
«Η Ολυμπιακή Αεροπορία αγγέλλει μετά βαθυτάτης οδύνης ότι σήμερον, 8 Δεκεμβρίου 1969 και ώραν 9 μ.μ., αεροσκάφος DC-6B πτήσεως 954 εκ Χανίων προς Αθήνας κατέπεσεν εις περιοχήν Κερατέας Αττικής. Ουδείς εκ των ογδόντα πέντε επιβατών και του πενταμελούς πληρώματος φέρεται ως επιζών!»
Η Ηλιάνα Ανδρεαδάκη, γόνος πασίγνωστης εφοπλιστικής οικογένειας των Αθηνών, με το άκουσμα της είδησης ένιωσε να ανατριχιάζει σε όλο της το κορμί. Το αεροπλάνο που θα έπαιρνε εκείνη είχε συντριβεί! Τα μάτια της Ειρήνης Ανδριώτη, αεροσυνοδού της μοιραίας πτήσης, έτρεχαν ασταμάτητα. Ήθελε να ξεσπάσει, να φωνάξει πως ήταν αδικία που δεν ήταν εκείνη στη θέση της συναδέλφου της, της Κατερίνας, όμως κανένας ήχος δεν βγήκε από το στόμα της. Και καθώς κατευθυνόταν σωστό ράκος προς την έξοδο του αεροδρομίου, τον είδε! Θα τον αναγνώριζε ακόμη κι αν τον έβλεπε να περπατάει ανάμεσα σε ένα πλήθος διερχόμενων ανθρώπων. Ήταν ο Πέτρος Μαντάς, ο καθηγητής της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το μόνο άτομο που δεν ήθελε να ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή της! Τρεις άνθρωποι, τρεις τελείως διαφορετικοί κόσμοι και μια ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ που τους ενώνει. Κανείς όμως δεν ξέρει μέχρι πού μπορεί να τους φτάσει! ΙSBN 978-960-564-901-2
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
Γιώτα Μελισσινού
Σχολείο Αλίμου, προσφέροντας τις υπηρεσίες μου ως εκπαιδευτικός. Ασχολούμαι με τη συγγραφή θεατρικών έργων προσαρμοσμένων για παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αναλαμβάνοντας συγχρόνως το σκηνοθετικό και σκηνογραφικό κομμάτι κατά την παρουσίασή τους. Το 2013 μάλιστα υπό την αιγίδα του Δήμου Αλίμου είχε παρουσιαστεί το έργο μου «Στου Μπελαμή το Ουζερί» στο θέατρο Κάρολος Κουν, τιμώντας έτσι με μια ξεχωριστή παράσταση τον αξέχαστο στιχουργό Κώστα Βίρβο που υπήρξε και δημότης Αλίμου. Παράλληλα ασχολούμαι και με τη συγγραφή ιστορικών έργων, όπως «Η Άλωση της Πόλης» και «Η καταστροφή της Σμύρνης», τα οποία παρουσιάστηκαν στο Ανοιχτό Θέατρο Μαίρη Αρώνη το 2017 και 2018 αντίστοιχα.
Γ
εννήθηκα και μεγάλωσα στον δήμο Αλίμου Αττικής όπου και μέχρι σήμερα είμαι μόνιμη κάτοικός του. Αποφοίτησα από την Ελληνογαλλική Σχολή «Jeanne D’ Arc» κατέχοντας δύο πτυχία γαλλικής γλώσσας και στη συνέχεια φοίτησα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων απ’ όπου έλαβα και το πτυχίο της εκπαιδευτικού πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αμέσως μετά τελείωσα το ταχύρρυθμο τμήμα γραμματειακής υποστήριξης της «System» και μέχρι τον διορισμό μου το 1994 εργάστηκα στη γαλλική εταιρεία CONTINENT HELLAS A.E., στο λογιστήριο των ηλεκτρονικών ειδών. Κατά την τρίχρονη εργασία μου στην άνωθεν ιδιωτική εταιρεία, παρακολούθησα ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια από την εταιρεία EFFECTIVE MANAGEMENT INTERNATIONAL S.A. παίρνοντας και την ειδική βεβαίωση. Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια εργάζομαι στο 9ο Δημοτικό
ΤΙΤΛΟΣ
Μοίρα Κοινή ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Γιώτα Μελισσινού ΣΕΙΡΑ
Λογοτεχνία [1358] 0220/02 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Δέσποινα Αγγελοπούλου LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2020
Γιώτα Μελισσινού ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Αθήνα, Φεβρουάριος 2020 ISBN 978-960-564-901-2
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
Γιώτα Μελισσινού
Στον μπαμπά μου που έφυγε από κοντά μας νωρίς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο Αεροδρόμιο Χανίων, 8 Δεκεμβρίου 1969, ώρα 7 μ.μ.
Η
Ειρήνη Ανδριώτη ελέγχει για μια τελευταία φορά τα καθίσματα των επιβατών, τους χώρους αποσκευών που βρίσκονται στο πάνω μέρος του αεροσκάφους και, ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, κατευθύνεται προς την έξοδο. Εδώ και δώδεκα χρόνια περίπου τα αεροπλάνα είναι για εκείνη ένας χώρος πιο οικείος ακόμα κι από το ίδιο της το σπίτι στην Κυψέλη, του οποίου ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1946, αναστατωμένη και πιο απελπισμένη από ποτέ, διάβηκε το κατώφλι. Πλησιάζει πια τα σαράντα, ωστόσο η φυσική της κατάσταση είναι άριστη. Είναι ψηλή, γύρω στα 1,75 μ., με καλλίγραμμα πόδια, λεπτή μέση κι ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο με δυο καταπράσινα εκφραστικά μάτια που αμέσως σου τραβούν το ενδιαφέρον. Τα μαλλιά της, που κάποτε ξεχύνονταν σαν ένας καστανόξανθος χείμαρρος κι έφταναν μέχρι τη μέση της, τώρα είναι περιποιημένα και κομμένα σ’ ένα ανάλαφρο καρέ που την κάνουν να δείχνει πιο μικρή από την ηλικία της. ΜΟΙΡΑ ΚΟΙΝΗ
7
Είναι εντυπωσιακή γυναίκα η Ειρήνη. Δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά άλλωστε, αφού εργάζεται στην Ολυμπιακή Αεροπορία και ο Αριστοτέλης Ωνάσης έχει επιλέξει τις αεροσυνοδούς του με τα πιο αυστηρά κριτήρια. Με μια γρήγορη ματιά κοιτάζει το ρολόι της και διαπιστώνει ότι έχει ακόμα ένα τέταρτο μέχρι οι πρώτοι επιβάτες να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο. Η πτήση από Χανιά για Αθήνα θα αναχωρήσει την προγραμματισμένη της ώρα, δηλαδή στις οκτώ παρά τέταρτο ακριβώς, παρά το γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες δεν είναι και οι πιο κατάλληλες. Μπαίνοντας στο μικρό λεωφορείο για να μεταβεί στον χώρο ελέγχου εισιτηρίων, κοιτάζει τα μαύρα σύννεφα που έχουν σκεπάσει απειλητικά τα Χανιά. Ο αέρας λυσσομανάει πάνω από το κεφάλι της και τα μπουμπουνητά δηλώνουν την παρουσία τους μ’ έναν εκκωφαντικό θόρυβο, σημάδι πως η θύελλα που θα ξεσπάσει από λεπτό σε λεπτό δεν θα είναι από τις συνηθισμένες για το νησί! Η θεία της η Μαρία, με την οποία είχε τηλεφωνηθεί λίγη ώρα πριν, την ενημέρωσε πως και στην Αθήνα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα ωστόσο. «Να προσέχεις, παιδάκι μου, και να φοράς πάντα το φυλαχτό σου. Ο καιρός είναι πολύ άσχημος και η μετεωρολογική υπηρεσία προειδοποίησε για σφοδρές καταιγίδες! Ο Θεός μαζί σου και καλό σου ταξίδι, κόρη μου! Σου έχω ετοιμάσει το αγαπημένο σου φαγητό, σούπα κοτόπουλο, που σου αρέσει πολύ. Θα σε περιμένω να φάμε παρέα ό,τι ώρα και να επιστρέψεις». Η γλυκιά της θεία Μαρία, με την πάντα χαμογελαστή και γαλήνια φυσιογνωμία, που εδώ και είκοσι τρία χρόνια είναι ο φύλακας άγγελος και προστάτης της ζωής της! «Εντάξει, θεία μου, μην ανησυχείς! Δεν είναι και η πρώτη 8
ΓΙΩΤΑ ΜΕΛΙΣΣΙΝΟΥ
φορά που ταξιδεύω με άσχημο καιρό. Χειμώνας είναι εξάλλου… Τι περιμένεις, καλοκαιρία;» Η Ειρήνη στη θύμηση της συνομιλίας τους χαμογελάει με νοσταλγία. Τελικά, πόσα πράγματα αντιπροσωπεύει η θεία Μαρία για εκείνη! Τη μάνα που έχασε σε μια νύχτα, την αδελφή που δεν είχε ποτέ, την αληθινή φίλη που είχε κάποτε, όταν ήταν μικρή στο Μέτσοβο, και είχαν χαθεί τόσο απρόσμενα. Στη θύμηση της Φανής βούρκωσε. Μάλλον όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν και πιο ευσυγκίνητη! Μ’ αυτές τις σκέψεις στο κεφάλι της πέρασε την αίθουσα ελέγχου των εισιτηρίων και χαμογελαστή πλησίασε την Ισμήνη, τη συνάδελφό της. Με την Ισμήνη γνωρίζονταν περίπου πέντε χρόνια, απ’ όταν η Ειρήνη τοποθετήθηκε στη γραμμή Αθήνα-Χανιά, που τον χειμώνα είχε μόνο ένα δρομολόγιο την ημέρα, αλλά τους μήνες αιχμής του καλοκαιριού γίνονταν περισσότερα. Πιο πριν πετούσε στη γραμμή Αθήνα-Κέρκυρα, όμως πήρε ένα είδος προαγωγής και τοποθετήθηκε σ’ εκείνη των Χανίων, που θεωρούνταν πιο καλό θέρετρο και κάθε χρόνο φιλοξενούσαν όλο και μεγαλύτερο αριθμό τουριστών. Εκεί συνάντησε και την Ισμήνη, που εργαζόταν ήδη τέσσερα χρόνια στη συγκεκριμένη γραμμή, αφού τα Χανιά ήταν ο τόπος καταγωγής των γονιών της κι ένα μέρος που επισκεπτόταν πολύ συχνά. Η οικογένειά της είχε ένα υπέροχο διώροφο σπίτι στον δρόμο προς τους τάφους των Βενιζέλων, με κτήμα πέντε στρεμμάτων, όπου μπορούσες να βρεις ό,τι είδος λαχανικού και φρούτου λαχταρούσε η ψυχούλα σου. Η Ειρήνη είχε περάσει με την οικογένεια Αντωνακάκη πολύ όμορφες στιγμές αρκετά καλοκαίρια. Ναι, ήταν φίλες με την Ισμήνη, αλλά όχι αδελφικές. Πώς θα μπορούσαν, εξάλλου, αφού ΜΟΙΡΑ ΚΟΙΝΗ
9
η Ισμήνη ήταν σχεδόν μια δεκαετία νεότερή της και ήδη αρραβωνιασμένη με τον συγκυβερνήτη του αεροσκάφους, τον τριανταπεντάχρονο Μάριο Ιωάννου, από τους πιο ταλαντούχους πιλότους για την ηλικία του και με αρκετές ώρες πτήσης στο ενεργητικό του. Είχαν γνωριστεί πριν από δύο χρόνια κι αμέσως κατάλαβαν ότι ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Ακόμα και στα χρώματα ταίριαζαν. Και οι δύο ψηλοί, με σταράτο δέρμα και κατάμαυρα μαλλιά και μ’ ένα αθλητικό σώμα που δεν περνούσε απαρατήρητο. Διέφεραν μόνο στα μάτια, γιατί εκείνης είχαν ένα βαθύ γκριζοπράσινο χρώμα που μαγνήτιζε όλα τα βλέμματα των αντρών που την πλησίαζαν, ενώ εκείνου ένα ζεστό μελί που έβγαζε μια απίστευτη τρυφερότητα. Ο Μάριος Ιωάννου ήταν σίγουρα από εκείνη τη σπάνια πάστα των αντρών που διακρίνονταν, εκτός από την εξωτερική εμφάνιση, και για την καθαρότητα ψυχής. Την αγαπούσε την Ισμήνη και δεν σταματούσε να της το δείχνει ούτε στιγμή. Μια ζεστή ματιά, ένας τρυφερός λόγος, ένα τυχαίο, αλλά όλο σημασία άγγιγμα ήταν κάποιες από τις καθημερινές του εκδηλώσεις που έκαναν την αρραβωνιαστικιά του να έχει σχεδόν μόνιμα χαραγμένο ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Ήταν πραγματικά τυχερή γυναίκα η φιλενάδα της και κάπου η Ειρήνη τη ζήλευε για όσα της είχε προσφέρει απλόχερα η ζωή. Είχε αρκετά χρήματα, μια οικογένεια που τη λάτρευε κι έναν άντρα να την κοιτάζει στα μάτια και να εκπληρώνει κάθε επιθυμία της προτού καν εκδηλωθεί. Εκείνη χρόνια τώρα δεν είχε κανέναν άλλο πέρα από τη θεία της τη Μαρία και φυσικά την Αμαλία της, την καλή νεράιδα της ζωής της. «Μια χαρά σε βλέπω σήμερα! Είδες τι κάνει μια εβδομά10
ΓΙΩΤΑ ΜΕΛΙΣΣΙΝΟΥ
δα άδειας; Φρέσκια-φρέσκια μας ήρθες στη δουλειά βλέπω!» της είπε η Ισμήνη που μόλις ξεκινούσε τη δουλειά της αντικαθιστώντας την Κατερίνα, την προηγούμενη αεροσυνοδό. «Ε, όπως και να το κάνουμε, λίγες μέρες άδειας είναι ευεργετικότατες στην ηλικία μου! Δεν είμαι πια κοριτσάκι, φιλενάδα! Αγγίζω τα σαράντα αν το θυμάσαι!» «Σου έχω πει τόσες φορές να μην αναφέρεις την ηλικία σου. Δεν σου φαίνονται τα χρόνια καθόλου. Εσύ, κοπέλα μου, βάζεις κάτω και τριαντάρα! Δεν βλέπεις τους άντρες που στέκονται στην ουρά για ένα σου βλέμμα;» «Νομίζω πως υπερβάλλεις επειδή μ’ αγαπάς τόσο πολύ. Τις δικές σου επιτυχίες μήπως τις έχεις ξεχάσει; Δεν μιλάω όμως, γιατί άμα μας πάρει χαμπάρι ο Μάριος, δεν θα τη γλιτώσεις εύκολα!» της αντιγύρισε η Ειρήνη χαμογελώντας της πονηρά. «Αλλά ας αφήσουμε τις φιλοφρονήσεις μεταξύ μας κι ας συγκεντρωθούμε στη δουλειά μας. Μήπως κοίταξες τον κατάλογο των επιβατών; Θα συνοδεύσουμε πάλι καμία εξέχουσα προσωπικότητα στη σημερινή μας πτήση ή θα αρκεστούμε στους απλούς θνητούς;» τη ρώτησε όλο περιέργεια. Πάντα όταν μετέφεραν στο ταξίδι τους γνωστά ονόματα της κοσμικής Αθήνας έτρεχαν και δεν έφθαναν για να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία τους, παράλογη ή όχι. Είχαν συνταξιδέψει με λαμπρούς επιστήμονες, διάσημους ζωγράφους, συγγραφείς και φημισμένους καλλιτέχνες. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη αγαπούσε πολύ την Κρήτη. Μάλιστα, η πρόσφατη και πολύ επιτυχημένη ταινία της «Η νεράιδα και το παλικάρι» είχε γυριστεί και στον Άγιο Νικόλαο και στα Χανιά, στη γνωστή σκηνή όπου η Κατερινιώ (Αλίκη Βουγιουκλάκη) πηγαίνει με το καΐκι να γνωρίσει ΜΟΙΡΑ ΚΟΙΝΗ
11
140 × 210 SPINE: 34.2 FLAPS: 80
«Η Ολυμπιακή Αεροπορία αγγέλλει μετά βαθυτάτης οδύνης ότι σήμερον, 8 Δεκεμβρίου 1969 και ώραν 9 μ.μ., αεροσκάφος DC-6B πτήσεως 954 εκ Χανίων προς Αθήνας κατέπεσεν εις περιοχήν Κερατέας Αττικής. Ουδείς εκ των ογδόντα πέντε επιβατών και του πενταμελούς πληρώματος φέρεται ως επιζών!»
Η Ηλιάνα Ανδρεαδάκη, γόνος πασίγνωστης εφοπλιστικής οικογένειας των Αθηνών, με το άκουσμα της είδησης ένιωσε να ανατριχιάζει σε όλο της το κορμί. Το αεροπλάνο που θα έπαιρνε εκείνη είχε συντριβεί! Τα μάτια της Ειρήνης Ανδριώτη, αεροσυνοδού της μοιραίας πτήσης, έτρεχαν ασταμάτητα. Ήθελε να ξεσπάσει, να φωνάξει πως ήταν αδικία που δεν ήταν εκείνη στη θέση της συναδέλφου της, της Κατερίνας, όμως κανένας ήχος δεν βγήκε από το στόμα της. Και καθώς κατευθυνόταν σωστό ράκος προς την έξοδο του αεροδρομίου, τον είδε! Θα τον αναγνώριζε ακόμη κι αν τον έβλεπε να περπατάει ανάμεσα σε ένα πλήθος διερχόμενων ανθρώπων. Ήταν ο Πέτρος Μαντάς, ο καθηγητής της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το μόνο άτομο που δεν ήθελε να ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή της! Τρεις άνθρωποι, τρεις τελείως διαφορετικοί κόσμοι και μια ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ που τους ενώνει. Κανείς όμως δεν ξέρει μέχρι πού μπορεί να τους φτάσει! ΙSBN 978-960-564-901-2
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
Γιώτα Μελισσινού
Σχολείο Αλίμου, προσφέροντας τις υπηρεσίες μου ως εκπαιδευτικός. Ασχολούμαι με τη συγγραφή θεατρικών έργων προσαρμοσμένων για παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αναλαμβάνοντας συγχρόνως το σκηνοθετικό και σκηνογραφικό κομμάτι κατά την παρουσίασή τους. Το 2013 μάλιστα υπό την αιγίδα του Δήμου Αλίμου είχε παρουσιαστεί το έργο μου «Στου Μπελαμή το Ουζερί» στο θέατρο Κάρολος Κουν, τιμώντας έτσι με μια ξεχωριστή παράσταση τον αξέχαστο στιχουργό Κώστα Βίρβο που υπήρξε και δημότης Αλίμου. Παράλληλα ασχολούμαι και με τη συγγραφή ιστορικών έργων, όπως «Η Άλωση της Πόλης» και «Η καταστροφή της Σμύρνης», τα οποία παρουσιάστηκαν στο Ανοιχτό Θέατρο Μαίρη Αρώνη το 2017 και 2018 αντίστοιχα.
Γ
εννήθηκα και μεγάλωσα στον δήμο Αλίμου Αττικής όπου και μέχρι σήμερα είμαι μόνιμη κάτοικός του. Αποφοίτησα από την Ελληνογαλλική Σχολή «Jeanne D’ Arc» κατέχοντας δύο πτυχία γαλλικής γλώσσας και στη συνέχεια φοίτησα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων απ’ όπου έλαβα και το πτυχίο της εκπαιδευτικού πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αμέσως μετά τελείωσα το ταχύρρυθμο τμήμα γραμματειακής υποστήριξης της «System» και μέχρι τον διορισμό μου το 1994 εργάστηκα στη γαλλική εταιρεία CONTINENT HELLAS A.E., στο λογιστήριο των ηλεκτρονικών ειδών. Κατά την τρίχρονη εργασία μου στην άνωθεν ιδιωτική εταιρεία, παρακολούθησα ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια από την εταιρεία EFFECTIVE MANAGEMENT INTERNATIONAL S.A. παίρνοντας και την ειδική βεβαίωση. Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια εργάζομαι στο 9ο Δημοτικό