Ο Αστραπαλαμένος by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 20.1 FLAPS: 80

ΆΚΗΣ ΤΣΙΑΜΠΑΛΉΣ ΆΚΗΣ ΤΣΙΑΜΠΑΛΉΣ

α Τρίκαλα είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Μία από αυτές είναι και ο Γιάννης. Τα Τρίκαλα... μητέρα του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Βίργου, του Μητροπάνου, του Μαργαρίτη αλλά και του Σακαφλιά, του Παλαιοκώστα, του Σαμαρά. Και έρχεται να προστεθεί και ο Γιαννάκος μας. Ένας νέος που όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, που ’λεγε και η γιαγιά του. Επίσης η γιαγιά του τον έλεγε και αστραπαλαμένο, δηλαδή βαρεμένο, τρελό που άγεται και φέρεται από εξωκοσμικές τσιγκλιές, αλλά επίσης και από φυσικο-χημικο-φυτικές τσιγκλιές! Ένα άτομο που όλοι θα τον ήθελαν για φίλο, αλλά καμμία γυναίκα για άντρα και επίσης καμία μητέρα για γιό. Τέλος πάντων, όλοι εδώ κρινόμαστε.

Ο Άκης Τσιαμπαλής εργάσθηκε επί πολλά έτη στα τουριστικά επαγγέλματα και σήμερα διατηρεί επιχείρηση στη Νυρεμβέργη. Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο. Είναι λάτρης του βιβλίου. Το αστυνομικό μυθιστόρημα «Αστραπαλαμένος» είναι το πρώτο του έργο που εκδίδεται.

[...] Τέρμα του διαδρόμου ήταν ένα τελευταίο γραφείο, μόλις έφτασαν έξω από την πόρτα ο ασφαλίτης με το μουσάκι του λέει δείχνοντας μια επιγραφή: — Φίλε βλέπεις τι γράφει πάνω; Κοιτάει ο Γιάννης και διαβάζει από μέσα του: Εδώ γαμούν, δεν παίζουν. Μπα! Λάθος, ανοιγοκλείνει τα μάτια και ξαναδιαβάζει: Δίωξη ναρκωτικών. Λες και διάβαζε την καταδίκη του του φάνηκε. Μέσα τούς περίμεναν άλλοι δύο. Ο ένας μελαχρινός επίσης με μούσι και ο άλλος καστανός, ψηλός, γαλανομάτης. Και οι δυο γυμνασμένοι και μάλλον του φάνηκαν γαλονάδες. — Κάτσε! του λέει ο ένας. Κάθεται. Η καρέκλα, μια παλιά γραφείου, πρέπει να είχε αναμμένα κάρβουνα ή καρφιά! [...]

Ερασιτέχνης στον βρουκόλακα Επαγγελματίας στην κόκα Έγινε και κομιστής ψυχών ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ISBN 978-960-564-450-5 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_astrapalamenos.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

11/18/2016 3:29:31 PM

Ο Αστραπαλαμένος Άκης Τσιαμπαλής Ελληνική λογοτεχνία [1358]1116/20 Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Άκης Τσιαμπαλής Αθήνα, Νοέμβριος 2016

ISBN 978-960-564-450-5

Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα είναι τυχαία. Η αναφορά του συγγραφέα σε υπηρεσίες ή θεσμούς έγινε με αποκλειστικό σκοπό να προσδώσει ενδιαφέρον και σασπένς στο παρόν μυθιστόρημα. Ρητά δηλώνεται ότι όλα όσα υποτίθεται ότι συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του συγγραφέα.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_soma_astrapalamenos.indd 2

11/18/2016 3:30:38 PM

ΆΚΗΣ ΤΣΙΑΜΠΑΛΉΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

0_soma_astrapalamenos.indd 3

11/18/2016 3:30:39 PM

0_soma_astrapalamenos.indd 4

11/18/2016 3:30:39 PM

Αυτό το βιβλίο είναι πόνημα διηγήσεων φίλων και γνωστών και κάποιων προσωπικών εμπειριών. Ξεκίνησε ως αποσυμπίεση ενός προσωπικού αιχμηρού επεισοδίου και εξελίχτηκε σε ένα, ελπίζω, ολοκληρωμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Με προσμονή το παρουσιάζω ενώπιον του κοινού. Είναι αφιερωμένο στην μητέρα μου, στον πατέρα μου, στην αδερφή μου, στη γυναίκα μου Άννα και στον μικρό Αλέξανδρο. Ευχαριστώ τον Βίσαμ και τη Μαρία

0_soma_astrapalamenos.indd 5

11/18/2016 3:30:39 PM

0_soma_astrapalamenos.indd 6

11/18/2016 3:30:39 PM

α πράγματα στην πόλη είχαν αγριέψει. Εδώ και καιρό ένα νταραβέρι που παλιότερα για τον Γιάννη φάνταζε, και ήταν, το πιο απλό πράγμα, τώρα χρειαζόταν κόπο και γατίσιες κινήσεις. Έτσι μετά από μια συνάντηση πάνω στο Περτούλι, όπου τά ’χαν πει με τον Ντίνο, βρέθηκαν στα Λιβάδια, αποφεύγοντας καφετέριες και μέρη με πολύ κόσμο. Ο Ντίνος ήταν ο κύριος προμηθευτής του Γιάννη τα τελευταία δύο χρόνια. Έκανε καλά τη δουλειά του. Ίσως ήταν ο πιο σοβαρός που είχε γνωρίσει. Πάντα συνεπής στα ραντεβού, με πολύ καλό θέμα. Ο ίδιος έλεγε και υποστήριζε ότι είναι πολύ καλά δικτυωμένος ακόμα και μέσα στην αστυνομία. Μέχρι τώρα δεν είχε αποδειχτεί το αντίθετο. Τέλος πάντων, στην πορεία κρινόμαστε όλοι. Του είπε το σχέδιό του ο Γιάννης και στην αρχή γέλασε.

0_soma_astrapalamenos.indd 7

11/18/2016 3:30:39 PM

—Καλά ρε, τρελάθηκες; Γίνονται αυτά τα πράγματα, τον ψιλοειρωνεύτηκε ο Ντίνος. Του τό ’κανε πιο λιανά και στο τέλος του είπε να κόψει τα χαχανητά διότι μόνο έτσι θα συνεχιζόταν η συνεργασία τους. Μόλις ο Γιάννης μίλησε για λήξη της συνεργασίας, αμέσως σοβαρεύτηκε ο Ντίνος και κοίταξε πως θα μπορούσε να γίνει πραγματοποιήσιμο το κουφό σχέδιο του Γιάννη. Ο Ντίνος ήταν, όπως είπαμε, σοβαρός παράνομος και όσο το έκλωθε στο μυαλό του καταλάβαινε και ο ίδιος ότι αν κινούνταν όπως παλιά θα τους δέναν σίγουρα. Μετά και από τις λεπτομέρειες που συζήτησαν χώρισαν και πήραν τον δρόμο για την πόλη, ο ένας από την Πύλη και ο άλλος πίσω από την Καλαμπάκα. Δεν έπρεπε να διακινδυνεύσουν έστω το να υποψιαστεί και μόνο κάποιος ότι συνεργάζονται. Το σχέδιο του Γιάννη καταρχάς απέκλειε εντελώς τα κινητά, που είναι ο σύγχρονος ρουφιάνος της εποχής. Έτσι κάθε Δευτέρα τρεις η ώρα το μεσημέρι θα περνούσε από τον πίσω δρόμο του σπιτιού του Ντίνου με το ποδήλατο, ντεμέκ ότι κάνει ποδηλασία. Ο Ντίνος θα μπορούσε να τον δει μόνο από το παράθυρο της τουαλέτας. Εάν του σήκωνε το δεξί χέρι σήμαινε ότι το νταραβέρι θα γίνει κανονικά την άλλη μέρα 7 η ώρα το απόγευμα. Εάν σήκωνε το αριστερό, σήμαινε ότι το νταραβέρι αναβάλλεται για την Πέμπτη 7 η ώρα το 8

0_soma_astrapalamenos.indd 8

11/18/2016 3:30:39 PM

απόγευμα, αυστηρά. Όμως χωρίς καμία αλλαγή ούτε στην ώρα αλλά ούτε και στην ποσότητα. Κυριακή τα είχαν μιλήσει κι ήρθε η Δευτέρα. Ο Γιάννης πήγε κι έκανε τα ψώνια. Δεν είχε ξαναγοράσει τέτοιο πράγμα. Πανάκριβο το κωλοτσικρίκι. Τόβαλε στο χόντα και πήγε σ’ ένα λιβάδι να δει πως λειτουργεί. Πλάκα είχε. Το δοκίμασε σε όλες τις πιθανές λειτουργίες αφού πρώτα είχε διαβάσει με προσοχή τις οδηγίες χρήσεως. Έπαιξε κάνα τρίωρο και γύρισε σπίτι. Έπρεπε να πάει για ποδηλασία. Στις τρεις ακριβώς ο Ντίνος περίμενε στο μικρό παράθυρο της τουαλέτας που έβλεπε μακριά στον πίσω δρόμο. Στην ώρα του ο Γιάννης περνάει και αδιάφορα σήκωσε το δεξί χέρι λίγο πριν να στρίψει δεξιά. Το κράτησε σηκωμένο δύο τρία δευτερόλεπτα και το κατέβασε προσποιούμενος ότι τεντώνεται και θέλει να ξεπιαστεί. ΟΚ, λοιπόν, το ραντεβού ίσχυε κανονικά για την Τρίτη, 7 η ώρα το απόγευμα. Την Τρίτη, ξεκίνησε για την καφετέρια, να πιει έναν καφέ σαν άνθρωπος. Καθώς έπινε τον καφέ κοιτούσε αδιάφορα τους πελάτες. Είχε ωραίο κόσμο. Παρότι δεν ήταν στο κέντρο της πόλης, μάζευε ωραία γκομενάκια και όπως έλεγε κι ένας φίλος του Γιάννη, δεν υπάρχει για ένα μαγαζί πιο ωραία διακόσμηση από τις ωραίες γυναίκες. Πάρε το πιο ακριβό και καλόγουστο μαγαζί και γέμισέ το βαρβατίλα, τι να λέει; Τίποτα! Αφαιρέθηκε προς στιγμήν με τέτοιες σκέψεις 9

0_soma_astrapalamenos.indd 9

11/18/2016 3:30:39 PM

ενώ παράλληλα παρακολουθούσε έναν μίσχο στο μπαρ. Σίγουρα η κοπέλα γυμναζόταν. Τόσο στητό κωλαράκι δύσκολα χωρίς έντονη γυμναστική. Κούνησε το κεφάλι του για να συγκεντρωθεί σε αυτό που είχε έρθει να κάνει. Την προετοιμασία την είχε ξεκινήσει πριν από δέκα μέρες. Και η προετοιμασία, όπως λένε και οι Γάλλοι, είναι η αδερφή της νίκης. Παρατηρούσε ότι το σπίτι του Ντίνου ήταν δίπλα από το όγδοο γυμνάσιο, στο οποίο καθαρίστρια ήταν η μητέρα του δεύτερου ξαδέρφου του –αλλά πιο πολύ φίλου– του Δημητράκη, και ότι από τη μία πλευρά το σχολείο συνόρευε με την πίσω μεριά της καφετέριας όπου βρισκόταν αυτή τη στιγμή, με απόσταση 7-8 μέτρων. Μετά από αυτές τις συμπτώσεις του καρφώθηκε αυτή η κουφή ιδέα. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία έψησε τον Δημητράκη να βγάλει αντικλείδια από τα κλειδιά του σχολείου που είχε η μητέρα του η κυρά Ρωξάνη. Κάπου κάπου πήγαινε μαζί της και ο Δημητράκης και τη βοηθούσε στο καθάρισμα. Από τη μεριά που το σχολείο συνόρευε με την καφετέρια τελείωνε σε έναν σκέτο τοίχο. Από τη μπροστινή μεριά ήταν το προαύλιο και το γήπεδο του μπάσκετ. Ο συνοριακός τοίχος είχε καινούρια παράθυρα, δεν ήταν χρόνια που τα είχαν αλλάξει, όμως ο Δημητράκης θα άφηνε ξεκλείδωτο ένα που τους βόλευε. Κλεισμένο μεν αλλά ξεκλείδωτο. Από το παράθυρο μέχρι την άλλη μεριά όπου ήταν 10

0_soma_astrapalamenos.indd 10

11/18/2016 3:30:39 PM

το σπίτι του Ντίνου είχε κάνει τρέχοντας λιγότερο από ένα λεπτό. Ανέβηκε τις σκάλες μέχρι τον τέταρτο όροφο, ξεκλείδωσε την πόρτα για την ταράτσα και βρέθηκε να κοιτά απέναντι στην ταράτσα του Ντίνου, που όμως ήταν έναν όροφο ψηλότερη. Δεν πειράζει καθόλου, θέληση να υπάρχει, σκέφτηκε ο Γιάννης. Από το παράθυρο που συνόρευε με την καφετέρια μέχρι απέναντι όπου ήταν τα γραφεία των καθηγητών και τέρμα πάνω στην ταράτσα το χρονομέτρησε και είχε κάνει τρέχοντας τρία λεπτά. Αγχώθηκε λίγο. Θα προλάβω ρε γαμώτο, να είμαι πίσω σε φυσιολογικό χρόνο; Θα δείξει, ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα, σκέφτηκε. Είχε έρθει λοιπόν η κρίσιμη στιγμή. Το τσικρίκι μαζί με τη μονωτική ταινία και ένα άδειο κουτάκι του φραπέ τον περίμεναν καβαντζωμένα στην ταράτσα του σχολείου. Κοίταξε το ρολόι του, που εννοείται ότι το είχε συγχρονίσει με του Ντίνου. Ήταν επτά παρά οκτώ λεπτά. Το κορμί του τινάχτηκε ενστικτωδώς. Ηρέμησε, διέταξε τον εαυτό του, υπομονή, τρία λεπτά ακόμη. Ήλπιζε να μην πάει κανείς βιαστικός τώρα στην τουαλέτα. Με αυτή τη σκέψη αναστατώθηκε. Έβαλε το κινητό και τ’ αντικλείδια μόνο στην τσέπη και προχώρησε προς τις τουαλέτες. Χαμογέλασε στην κοπέλα πίσω από το μπαρ, μια κουκλάρα. Παναγία μου τι γυναίκες βγάζουν τα Τρίκαλα. Άντε 11

0_soma_astrapalamenos.indd 11

11/18/2016 3:30:39 PM

πάλι το μυαλό του στον ποδόγυρο... Συγκεντρώθηκε και μπήκε στις τουαλέτες. Θα περίμενε εκεί στον καθρέφτη, μπροστά στον νιπτήρα, ντεμέκ ότι καλλωπίζεται, μην μπει κανένας χέστης την τελευταία στιγμή στην τουαλέτα. Επτά παρά πέντε, μπαίνει μέσα, κλειδώνει – οι κλειδαριές ήταν τσεκαρισμένες από πριν– κατεβάζει το καπάκι της λεκάνης, ανεβαίνει πάνω και σαν τον γάτο σκαρφαλώνει στο παράθυρο που τον χωρούσε ίσα ίσα. Έγδαρε τα πλευρά του. Είχε βγει ο μισός. Αλλά λανθασμένα. Γαμώ τον Δία μου και την Ήρα μου, έβρισε. Πάτησε στο περβάζι με την κοιλιά, έστριψε τον κορμό του. Έπρεπε να πατήσει με την ράχη. Γυρνώντας γδάρθηκε και στα σημεία που δεν είχε γδαρθεί πριν, έτσι για νά ’ναι σφαιρικός ο τσουχτερός πόνος. Δάγκωσε τα χείλη του από το κάψιμο των επιφανειακών πληγών. Τραβήχτηκε κι άλλο έξω. Βγήκε μέχρι τους γλουτούς. Ευτυχώς ο τοίχος ήταν χαλασμένος και ασοβάντιστος στο συγκεκριμένο σημείο και πιάστηκε με τα δάχτυλα. Αφού έκανε την έλξη, έβγαλε και τα πόδια. Έτσι σιγά σιγά έκανε και την αρνητική προς τα κάτω, που λένε και οι γυμναστές, και με ένα ελαφρύ πήδημα προσγειώθηκε ομαλά. Είχε χάσει όμως χρόνο. Δεν υπολόγιζε να αργήσει τόσο. Έτρεξε απέναντι στον τοίχο του σχολείου διασχίζοντας τον ακάλυπτο που χώριζε τα δύο κτίρια. Κάτω υπήρχε ό,τι σκουπιδαριό μπορούσες να φανταστείς, πλαστικά μπιτόνια, σακούλες, καπό12

0_soma_astrapalamenos.indd 12

11/18/2016 3:30:39 PM

τες, σύριγγες, παλιά παπούτσια... ένας χαμός. Μια άλλη φορά θα έκανε τα παράπονά του στον Δήμο. Με ένα άλμα πιάστηκε με τα δάχτυλα από το πεζούλι του παραθύρου. Έκανε την έλξη και απότομα πέρασε τον δεξί αγκώνα στο πεζούλι. Στηριζόμενος στον αγκώνα και βάζοντας όλη του τη δύναμη ανέβασε και το ένα του γόνατο, ισορροπώντας σε ένα πεζούλι 15 εκατοστών. Έσπρωξε με το κεφάλι το παράθυρο. Δεν άνοιγε. Έσπρωξε ξανά με δύναμη διακινδυνεύοντας να σπάσει το τζάμι με το κεφάλι. Τίποτα. Ε, θα τον πηδούσε τον Δημητράκη αν είχε ξεκλειδώσει λάθος παράθυρο. Ανασηκώθηκε λίγο πιο ψηλά και έριξε μια κεφαλιά στο αλουμίνιο που κρατούσε το τζάμι σε σχήμα σταυρού. Επιτέλους άνοιξε! Το έσπρωξε κι άλλο με το κεφάλι αλλά παρασύρθηκε ολόκληρος και πάρτον μέσα στην αίθουσα. Είχε σκάσει με όλο του το βάρος πρώτα με την ωμοπλάτη. Αμάν πόνος! Στο τσακ κρατήθηκε για να μην ουρλιάξει. Σηκώθηκε γρήγορα όρθιος βρίζοντας όλο το δωδεκάθεο. Πώς γίνονται αυτά στα έργα και σηκώνονται ατσαλάκωτοι οι ήρωες ρε γαμώτο μου, διαμαρτυρήθηκε. Χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκίνησε για το κατοστάρι προς τα γραφεία των καθηγητών. Κάτι του είχε μείνει από τα τόσα χρόνια από τον στίβο που έκανε μικρός. Με τα αντικλείδια στο χέρι ανέβαινε δύο δύο τα σκαλιά. Έφτασε στην πόρτα που οδηγούσε στην τα13

0_soma_astrapalamenos.indd 13

11/18/2016 3:30:39 PM

ράτσα. Διάλεξε το κλειδί που είχε γραμμένο ένα μικρό Τ και με τρεμάμενα χέρια επιτέλους άνοιξε και βουρ στην καβάντζα. Τράβηξε την πλάκα που ήταν ακουμπισμένη κάθετα στο τοιχίο και πήρε τα εργαλεία του που είχε κρύψει εκεί από πίσω. Κοιτάει γύρω, τίποτα, ψυχή, ευτυχώς. Ανεβαίνει στο πεζούλι της ταράτσας με κίνδυνο να πέσει, για να δει απέναντι στα πενήντα μέτρα περίπου τον Ντίνο. Αγναντεύει, περιμένει. Τίποτα. Ρε, τον παπάρα, σκέφτεται. Πλάκα μου κάνει; Θα με αναγκάσει να χρησιμοποιήσω τηλέφωνο; Αφού είπαμε ρε γαμώτο, τέλος τα τηλ... Νάτος ο συνεργάτης του. Πετάχτηκε σαν τις σουρικάτες που βγαίνουν από το λαγούμι. Ουφ! επιτέλους. Τα λεφτά τα είχε μέσα σε ένα σακούλι. Γρήγορα τα δένει με τη μονωτική ταινία κάτω από το ιπτάμενο τσικρίκι που είχε αγοράσει πανάκριβα, είχε πάρει βέβαια το καλύτερο. Σηκώνει το χέρι στον Ντίνο για να του δείξει ότι από μεριά του είναι έτοιμος. Έτοιμος, του ανταποδίδει την χειρονομία ο συνεργάτης του. Με το τηλεχειριστήριο σηκώνει το ιπτάμενο τηλεκατευθυνόμενο με τους τέσσερις έλικες. Του έδωσε αρκετό ύψος καθώς ο Ντίνος βρισκόταν έναν όροφο πιο ψηλά. Με πολύ ζυγισμένες κινήσεις το κατηύθηνε απέναντι. Το σήκωσε λίγο ακόμα πιο ψηλά για να σιγουρευτεί ότι δεν θα βρει κάπου και αφού είδε τον Ντίνο να του κάνει νόημα με το χέρι κατέβασέ το έτσι κι έκανε. 14

0_soma_astrapalamenos.indd 14

11/18/2016 3:30:39 PM

Όταν ακινητοποιήθηκαν οι έλικες ο Ντίνος το πλησίασε και με σβέλτες κινήσεις, έβγαλε την μονωτική ταινία και πήρε το σακούλι με τα λεφτά. Η χαρά του φαινόταν ακόμα και από αυτή την απόσταση. Ήταν γνωστός φραγκοφονιάς. Ξανακόλησε με τον ίδιο τρόπο το σακούλι με την κόκα και του έκανε νόημα όπως κάνουν στα αεροδρόμια, περιστρέφοντας το δάχτυλο ότι μπορεί να το απογειώσει. Το μικρό αλλά θαυματουργό τύπου ελικοπτεράκι με χειρισμούς ακριβείας του Γιάννη, προσγειώθηκε στην ταράτσα του σχολείου. Σβήνει τη μηχανή, βγάζει το θέμα και χωρίς καθυστέρηση το τοποθετεί μέσα στο κουτί του νες καφέ. Αφήνει το κουτί προς στιγμήν και καβαντζώνει το ελικοπτεράκι και την μονωτική ταινία στο κενό του τοιχίου. Το κουτί θα το ξανάβαζε ο Δημητράκης. Τοποθετεί την πλάκα και με μία κλωτσιά την σφηνώνει τόσο που για μια στιγμή σκέφτηκε πώς θα δυσκολευόταν να την ανοίξει την επόμενη, αν υπήρχε επόμενη... Φτου φτου παλιογκαντέμη έβρισε τον εαυτό του. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και τρέχοντας προχωρεί στην άλλη μεριά της ταράτσας απ’ όπου φαινόταν ελάχιστα το γήπεδο του μπάσκετ. Μπροστά του είχε έναν ακάλυπτο μισό μέτρο σε σχήμα Γ. Από τη δεξιά μεριά ήταν κλειστός και από την αριστερή σχημάτιζε γωνία και έβγαινε στο γήπεδο του μπάσκετ. Πετάει λοιπόν με δύναμη το κουτί με αξία δέκα χιλιάδες ευρώ κόκα και με ταμπλό τον 15

0_soma_astrapalamenos.indd 15

11/18/2016 3:30:39 PM

τοίχο έπεσε μέσα στον ακάλυπτο που είχε γίνει με τα χρόνια κι αυτός σκουπιδότοπος. Βολίδα φτάνει στην πόρτα της ταράτσας, την κλειδώνει και κατεβαίνει τους ορόφους. Φτάνει στο ισόγειο. Ωχ, κόντευε να σκάσει. Παίρνει μια ανάσα, κάνει ακόμη ένα κουράγιο και με ένα κατοστάρι διανύει όλο το σχολείο και φτάνει στο παράθυρο. Ξανά μανά κρεματζουλιέται και βγαίνοντας προσπαθεί να το κλείσει με τα δάχτυλα. Δεν είχε κάνει καλή δουλειά. Εάν το παρατηρούσε κάποιος φαινόταν ότι ήταν ελαφρώς ανοιχτό. Με ένα άλμα προσγειώνεται στον ακάλυπτο που χώριζε το σχολείο από την καφετέρια. Πάλι με άλμα, πιάνεται, κάνει την έλξη και μπαίνει μέσα στην τουαλέτα μούσκεμα στον ιδρώτα. —Έι, ακούγεται απ’ έξω, τι γίνεται εκεί μέσα; Μπαμ, δίνει μία και ανοίγει την πόρτα. Αντικρίζει έναν νεαρό. —Αμάν ρε φίλε, μια ώρα περιμένω του λέει. Του ρίχνει ένα βιτριολικό βλέμμα ο Γιάννης και του λέει: —Ορίστε, ελεύθερα, πέρνα. Δεν ήθελε να το συνεχίσει για να μην δώσει παραπέρα στόχο. Βαριανασαίνοντας κοιτάει το ρολόι. Είχαν περάσει είκοσι λεπτά από την ώρα που μπήκε στην τουαλέτα. Απαράδεκτα πολύς χρόνος. Οπωσδήποτε έπρεπε να πέσει τουλάχιστον πέντε λεπτά. Αλλιώς σίγουρα αργά ή γρήγορα θα γινόταν θέμα στην καφετέρια. 16

0_soma_astrapalamenos.indd 16

11/18/2016 3:30:39 PM

Κάθησε στο τραπέζι του να ηρεμήσει, κοίταξε γύρω για τυχόν ασφαλίτες, μα δεν είδε κάτι το περίεργο. Έφυγε μετά από μισή ώρα. Πήγε στο σπίτι που νοίκιαζε. Είχε χρόνια φύγει από το πατρικό. Δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Ο νους του τριγύρναγε συνέχεια στα δέκα χιλιάρικα που ήταν πεταμένα στον στενό ακάλυπτο του σχολείου. Με τα νύχια κρατήθηκε για να μην πάει το ίδιο βράδυ να το πάρει. Όχι, δεν έπρεπε να βιαστεί. Λίγο υλικό για να πουλήσει είχε ακόμη. Οπότε υπομονή μέχρι αύριο. Παρότι Τρίτη δεν είχε παράπονο, είχε «κίνηση το μαγάζακι. Ήταν βέβαια και αστέρι το θέμα που κρατούσε και εκεί ήταν το μεγάλο κόψιμο που είχαν οι μπάτσοι. Πάνω κάτω ξέρανε από τους ρουφιάνους ποιοι το ρίχνουν στην αγορά, αλλά έπρεπε να βρουν τρόπο να συνδέσουν αυτούς τους δυο μαζί. Και γι’ αυτό ακριβώς είχε σκαρφιστεί όλο αυτό το αεροπλανικό κόλπο ο Γιάννης. Μ’ αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκε κατά τις πέντε. 9.30 το πρωί, φόρεσε τη φόρμα του, πήρε την μπάλα του μπάσκετ και σκάει μύτη στο προαύλιο του σχολείου. Πέτυχε σε διάλειμμα. Έκανε κάνα δυο βόλτες περιμένοντας. Κάποια στιγμή χτύπησε το κουδούνι. Κανένα τμήμα δεν βγήκε για γυμναστική. Και να έβγαινε ακόμη καλύτερα. Θα ανακατευόταν με τον κόσμο και στο τσακ θα έκανε την αρπαγή. Πήρε την μπάλα και άρχισε να 17

0_soma_astrapalamenos.indd 17

11/18/2016 3:30:39 PM

ρίχνει σουτάκια. Παλιότερα, πιτσιρικάς, στον στίβο είχαν και μπασκέτες στον κλειστό χώρο που γυμναζόταν κι έτσι παίζανε καθημερινά μπάσκετ. Γκρίνιαζε ο προπονητής, αλλά αυτοί το βιολί τους. Καλός ήταν, έκανε και σπασίματα στον αέρα σαν τον Γκάλη για να αποφεύγει τις τάπες. Θυμόταν με νοσταλγία ότι είχε φοβερό άλμα και κάνοντας αυτά τα σπασίματα δεν έτρωγε σχεδόν ποτέ τάπα. Αλλά δεν έβαζε και σχεδόν ποτέ σουτ. Ώσπου τον είδε ένας προπονητής με ειδικότητα στο μπάσκετ και του έδωσε την εξής συμβουλή: Άσε τα σπασίματα και τις βλακείες, δεν είναι δα και προς θάνατο αν φας τάπα, να σηκώνεσαι από μεσαία απόσταση, διότι δεν είσαι ιδιαίτερα εύστοχος και με ατού το μεγάλο σου άλμα στο ψηλότερο σημείο θα σουτάρεις ήρεμα και ωραία. Μόλις το εφάρμοσε εκεί που σε έναν αγώνα ναι μεν δεν έτρωγε τάπα αλλά έβαζε το πολύ 8 με 10 πόντους, μετά από αυτή την αλλαγή ήταν σχεδόν πάντα ο πρώτος σκόρερ. Κι ας έτρωγε και καμιά τάπα. Επ, ξεκόλα, σκουντάει τον εαυτό του και ρίχνει δήθεν κατά λάθος τη μπάλα στο στενό που ήταν μετά το γήπεδο. Η μάντρα του σχολείου και ο τοίχος. Μπήκε στον στενό χώρο, προχώρησε, έστριψε αριστερά και βρέθηκε στην πίσω μεριά εκεί που είχε πετάξει τις δέκα χιλιάδες ευρώ. Το βρήκε εύκολα, το πήρε μαζί του, το άφησε κάπου παραπέρα, έριξε το πολύ δέκα σουτ ακόμα για ξεκάρφωμα και βουρ στο αμάξι. Μέσα στο αμάξι το 18

0_soma_astrapalamenos.indd 18

11/18/2016 3:30:39 PM

έβγαλε από το τενεκεδάκι και οδήγησε γρήγορα μέχρι το ενοικιαζόμενο. Με την ψυχή στα δόντια και το σκατό στην κάλτσα μπήκε μέσα. Έκατσε στην κουζίνα και αφού ηρέμησε έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του. Εντάξει, σκέφτηκε πετυχαίνει. Ο καιρός περνούσε και ο χρόνος από την τουαλέτα και ξανά πίσω είχε μειωθεί στα 13-14 λεπτά, παρακαλώ. Για ξεκάρφωμα ο Γιάννης πήγαινε στην καφετέρια τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Και φυσικά πήγαινε στην τουαλέτα και επίτηδες καθυστερούσε. Έτσι τίποτα το περίεργο δεν είχε παρατηρηθεί στον συγκεκριμένο χώρο. Οι μπάτσοι πάλι στα συμβούλιά τους κοντεύαν να σκάσουν. Οι συνάδελφοί τους και οι ρουφιάνοι τους επιβεβαίωναν ότι ο Ντίνος με τον Γιάννη είχαν γίνει από τους βασικούς διακινητές στην πόλη με μακράν την καλύτερη κόκα. Αλλά δεν μπορούσαν να τους συνδέσουν πουθενά μαζί. Ούτε καν τηλεφωνιόντουσαν πλέον. Δεν ήταν όμως δυνατόν να το αφήσουν αυτό να συνεχιστεί οι αστυνομικοί. Αργά ή γρήγορα κάποιο λάθος θα γινόταν.

0_soma_astrapalamenos.indd 19

11/18/2016 3:30:39 PM

Ο έντιμος και άσπιλος βίος του Γιάννη συνεχίζεται με περιπέτειες και τσαρλατανιές στην Αθήνα· πίσω στα Τρίκαλα. Μέχρι τη Βραζιλεία έφτασε η χάρη του. Στριμώχνεται όμως άσχημα ώσπου του καρφώνεται η ιδέα να μεταφέρει πρόσφυγες από Μικρά Ασία σε Ελληνικά νησιά, και εκεί...;

140 × 210 SPINE: 20.1 FLAPS: 80

ΆΚΗΣ ΤΣΙΑΜΠΑΛΉΣ ΆΚΗΣ ΤΣΙΑΜΠΑΛΉΣ

Ερασιτέχνης στον βρουκόλακα Επαγγελματίας στην κόκα Έγινε και κομιστής ψυχών ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ISBN 978-960-564-450-5 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_astrapalamenos.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

11/18/2016 3:29:31 PM