155 × 225 SPINE: 3.6 FLAPS: 70
[...] Όταν ξεσκεπάζεις έναν φόβο, είναι σαν να ξεκουκουλώνεις ένα φάντασμα, που τις πιο πολλές φορές δεν είναι παρά ένα σεντόνι που έχει πάρει σχήμα φαντάσματος. ISBN 978-960-564-434-5
Η Ντιάνα Νασιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών μαθημάτων στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Εικονογραφεί η ίδια τα βιβλία της χαρίζοντας έτσι το εξαιρετικό ταλέντο της στη ζωγραφική στους νεαρούς και όχι μόνο αναγνώστες της. «Ταξιδεύει» ζωγραφίζοντας και ονειρεύεται γράφοντας.
Ο ιππότης Λη, η πανοπλία και η μαγική ζώνη
[...] Οι άλλοι μας συμπεριφέρονται όπως τους επιτρέπουμε να μας συμπεριφερθούν.
Ο
ι «πανοπλίες» έχουν την τάση να μεταβάλλονται σε φράχτες απομόνωσης, «κολλούν» επάνω σ’ αυτόν που τις «φορά» και δεν είναι μετά εύκολο να τις αποχωριστεί. Ο καθένας, κάποια στιγμή της ζωής του, ίσως νιώσει την ανάγκη να αποκτήσει μια πανοπλία. Καμία πανοπλία όμως δεν είναι ικανή να μας προστατέψει απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν τον αγνοήσουμε, αν δεν τον αποδεχτούμε, αν δεν τον γνωρίσουμε και δεν του κάνουμε χώρο ν’ ανασάνει, η πανοπλία ενδέχεται αντί να μας προστατεύει, να μας πληγώνει και να μας πνίγει...
Ν Τ Ι Α Ν Α Ν Α ΣΙ Ο Π ΟΥΛ ΟΥ – Π Α Π Α Γ Ε Ω Ρ Γ Ι ΟΥ
[...] Μην κρατάς κλεισμένο σε πανοπλία ό,τι σε πονάει, διηγήσου το σε αυτιά που δεν είναι αόρατα. Άσε ορατό τον εαυτό σου, αφού πρώτα μάθεις να τον βλέπεις εσύ. Κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει αν εσύ δεν του το επιτρέψεις. Αποφάσιζε Εσύ για Σένα.
Άλλα έργα Χορεύοντας με τις μέλισσες, Οσελότος, 2016. Black and White or... The dominant other, Οσελότος, 2016. Ιγκουάνα Goo, Οσελότος, 2015 Ο τοίχος του μαντολίνου, Οσελότος, 2015. Το αφτί της τύχης - Όχι άλλο κούρεμα, Οσελότος, 2014. Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει, Πολύτροπον, 2013.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Ο δράκος ο... Ημιτελής, Οσελότος 2012.
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς 0_cover_li_diorthomeno.indd 1
Τα παραμύθια του Οσελότου, Τόμος Ι, συλλογικό έργο, Οσελότος, 2012. Στοίχημα ζωής, Οσελότος, 2011.
10/14/2016 10:16:31 AM
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Layout – Design Επιμελεια Copyright© 2016 Πρώτη Εκδοση
O ιππότης Λη, η πανοπλία και η μαγική ζώνη Ντιάνα Νασιοπούλου-Παπαγεωργίου Νεανική λογοτεχνία [3358]1016/17 Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Όλγα Παλαμήδη Ντιάνα Νασιοπούλου-Παπαγεωργίου Αθήνα, Οκτώβριος 2016
ISBN 978-960-564-434-5
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E–MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_soma_li_diorthomeno.indd 2
10/14/2016 10:29:13 AM
Αφιερωμένο σ’ εκείνους που πόθησαν, απέκτησαν και ντύθηκαν «πανοπλίες» σιδερένιες, παγωμένες και δύσκαμπτες ευελπιστώντας να κατορθώσουν να μάχονται άτρωτοι, με την ευχή να τα καταφέρουν στον αγώνα τους, το συντομότερο, χωρίς πανοπλίες.
0_soma_li_diorthomeno.indd 3
10/14/2016 10:29:17 AM
0_soma_li_diorthomeno.indd 4
10/14/2016 10:29:21 AM
«Το μήλο με το αυτοκόλλητο!
Πού ξανακούστηκε! Έφαγε το μήλο ΜΑΖΙ ΜΕ το αυτοκόλλητο! Μα τόοσο πια;...» Αλήθεια είναι. Δυστυχώς, έφαγα το μήλο, έφαγα και το αυτοκόλλητο που ήταν κολλημένο στη φλούδα του και είδηση δεν πήρα. Σίγουρα είναι φοβερό, αλλιώς γιατί να τσιρίζει έτσι η μάνα μου; Και τώρα, χωρίς να το θέλω, έβαλα τα κλάματα και θα κλαίω –μη σας πω– για καμιά βδομάδα. Έτσι γίνεται πάντα. Δεν ξέρω πάντως αν κλαίω επειδή έφαγα ένα τόσο δα αυτοκολλητάκι μαζί με το μήλο μου ή για το «... πού ξανακούστηκε!» και για το «... μα τόοσο πια;...» Δεν βρίσκω άκρη. Αχ, ας είχα μια πανοπλία κι όλα θα ήταν αλλιώς...
5 0_soma_li_diorthomeno.indd 5
10/14/2016 10:29:27 AM
Εισαγωγή ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΘΈΛΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΝΑ φορέσει πανοπλία, ενώ δεν εί-
ναι Απόκριες και ούτε ο ίδιος είναι ιππότης κάποιας άλλης εποχής; Γιατί να ευχηθεί να γίνει ένα με την πανοπλία, ώστε να μην την ξαναβγάλει από πάνω του; Και πώς είναι δυνατόν αυτός ο κάποιος να μη θυμάται το βαφτιστικό του όνομα; Στον ήρωά μας, τον Λη, έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω. Βρέθηκε ξαφνικά να φοράει μια πανοπλία και όταν έκανε την ευχή να μην την ξαναβγάλει, η πανοπλία κόλλησε επάνω του κατάσαρκα. Για πάντα; Θα μάθουμε. Όσο για το βαφτιστικό του όνομα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ο Λη το έχει ξεχάσει. Ο Λη είναι παιδί ευαίσθητο πολύ. Δεν αντέχει να τον μαλώνουν, δεν μπορεί να κουβεντιάσει όσα τον ενοχλούν, φοβάται τις παρατηρήσεις και τις τσουκνίδες. Συνειδητοποιεί ότι «Λη» δεν είναι το πραγματικό του όνομα, όταν –στην τρίτη δημοτικού– αλλάζει σχολείο. Θέλει πολύ να μάθει το πραγματικό του όνομα και πιστεύει πως ευαίσθητος έγινε από τότε που το όνομά του έπαψε να είναι ολόκληρο.
6 0_soma_li_diorthomeno.indd 6
10/14/2016 10:29:33 AM
Είναι στιγμές που ονειρεύεται ότι το όνομα Λη μπορεί να είναι υποκοριστικό του «Ηρακλή». Κάτι τέτοιες στιγμές, ταυτίζεται με τον μυθικό ήρωα, τον Ηρακλή, που κατόρθωσε με τους άθλους του από άνθρωπος να γίνει θεός. Αν μπορούσε κι αυτός να βρει μια λεοντή κι ένα ρόπαλο, όπως εκείνα του Ηρακλή, είναι βέβαιος πως θα δυνάμωνε, πως θα έκανε θαύματα. Αντί για λεοντή όμως, ο Λη βρίσκει μια πανοπλία. Νιώθει φορώντας την απόλυτα προστατευμένος, τόσο που εύχεται να κολλήσει επάνω του η πανοπλία αυτή, όπως κόλλησε το «πουκάμισο» στον Ηρακλή, χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες. Τι ή ποιος θα μπορέσει άραγε να βοηθήσει τον Λη να πάρει τα πράγματα απ’ την αρχή; Να βρει δύναμη και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του, χωρίς την κάλυψη της πανοπλίας; Και το πραγματικό του όνομα; Αυτό, θα καταφέρει άραγε να το μάθει; Τι ρόλο θα παίξει σ’ όλα αυτά η αόρατη Λιλή με τη μαγική της ζώνη;
7 0_soma_li_diorthomeno.indd 7
10/14/2016 10:29:36 AM
Ο Λη στο καινούριο σχολείο «Έι! Καλώς τον καινούριο! Έλα στην παρέα μας! Πώς σε λένε, φίλε;» «Γεια σας, με λένε Λη». «Λη! Από πού βγαίνει το “Λη”;» «Από... δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί. Από μικρό, Λη με φωνάζουν». «Μήπως είσαι Κινέζος;» «Όχι, δεν είμαι Κινέζος». «Ίσως να βγαίνει από κάποιο άλλο όνομα. Μήπως σε βάφτισαν Ανδροκλή;» «Αγαθοκλή;» «Περικλή; Ή μήπως Παντελή;» «Μπορεί να τον βάφτισαν Ηρακλή!» «Αληθινά, παιδιά, δεν ξέρω, λυπάμαι. Δεν μ’ έχουν φωνάξει ποτέ με κάποιο απ’ αυτά τα ονόματα. Η μαμά μου, από μικρό, Λη με φωνάζει». Τα παιδιά κουβέντιαζαν καθώς απομακρύνονταν: «Η μαμά του, λέει, τον φωνάζει Λη. Ακούς εκεί. Όνομα είναι αυτό; Άλλο όνομα θα έχει και δεν το θυμάται». «Είναι δυνατόν να μη θυμάται το όνομά του; Το δικό του όνομα;» «Μπορεί, αν είναι ξεχασιάρης...» «Ίσως να είναι ακατάδεκτος και να μη θέλει να μας το πει». «Μπα, δεν τον είδατε που τα είχε χάσει; Ίσως να τον λένε Λη γιατί έχει μύτη μυτερή σαν πουλί!»
8 0_soma_li_diorthomeno.indd 8
10/14/2016 10:29:37 AM
9 0_soma_li_diorthomeno.indd 9
10/14/2016 10:29:39 AM
Λιλή «ΜΗ ΔΊΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΊΑ, ΜΙΑ ΧΑΡΆ είναι να σε λένε Λη. Ση-
μασία έχει ποιος είσαι, όχι πώς σε βάφτισαν!» «Για μένα έχει σημασία, και μάλιστα μεγάλη. Μα πώς την πάτησα έτσι τόσο καιρό, πώς ξένοιασα μ’ αυτό το “Λη”; Δεν γίνεται να μη γνωρίζω πώς με βάφτισαν. Απ’ όσο θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, οι δικοί μου με φώναζαν “Μπούλη”, “Μπέμπη”,
10 0_soma_li_diorthomeno.indd 10
10/14/2016 10:29:40 AM
“Καρδούλα μου”, “Μικρούλη”, κι έπειτα –ίσαμε τώρα– “Λη”. Αυτό, τίποτα άλλο. Τι συνέβη στο πραγματικό μου όνομα;» «Μην το παίρνεις προσωπικά. Έτσι αλλάζουν τα ονόματα. Εμένα με βάφτισαν Βαγγελή, Βαγγελιώ δηλαδή, αλλά το άλλαξα μόνη μου και το έκανα Λιλή». «Ωραίο είναι. Ακούγεται σαν να λες δυο φορές το δικό μου όνομα. Η διαφορά είναι ότι εσύ ξέρεις το αληθινό σου όνομα, ενώ εγώ όχι, και ότι το άλλαξες μονάχη σου, ενώ εμένα μου το άλλαξαν χωρίς να με ρωτήσουν. Πρέπει να μάθω ακριβώς πώς με λένε και θα το ανακαλύψω το συντομότερο!» «Γιατί δεν ρωτάς τη μαμά σου;» «Φοβάμαι πως κι αυτή θα έχει ξεχάσει. Αφού ποτέ δεν με φώναξε με κάποιο άλλο όνομα. Κι έπειτα, πρόκειται για το όνομά μου, το δικό μου όνομα! Μονάχος πρέπει να το ανακαλύψω!» «Είσαι πεισματάρης, το ξέρεις; Αν το θέλεις όμως πολύ, θα το βρεις το όνομά σου». «Σκέφτομαι να λέω πως με λένε Ηρακλή. Διαβάζοντας τους άθλους του ήρωα, θα ήθελα πολύ να ήμουν εκείνος. Αλλά...» «Αλλά;» «Αλλά δεν φοράω λεοντή, δεν κάνω άθλους και δεν είμαι εκείνος. Άλλωστε, τι ωφελεί να “φορέσω” ένα ξένο όνομα; Θα έχει την ίδια τύχη με το δικό μου, το κουρεμένο όνομα· ούτε κι αυτό θα το νιώθω δικό μου». «Μπορεί να έχεις δίκιο. Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, πες μου! Για την ώρα, καλή καινούρια αρχή! Έχουμε καιρό, θα γνωριστούμε καλύτερα!» είπε η Λιλή και ετοιμάστηκε να ενωθεί με μια παρέα κοριτσιών που περπατούσαν γελώντας και τη φώναζαν.
11 0_soma_li_diorthomeno.indd 11
10/14/2016 10:29:41 AM
155 × 225 SPINE: 3.6 FLAPS: 70
[...] Όταν ξεσκεπάζεις έναν φόβο, είναι σαν να ξεκουκουλώνεις ένα φάντασμα, που τις πιο πολλές φορές δεν είναι παρά ένα σεντόνι που έχει πάρει σχήμα φαντάσματος. ISBN 978-960-564-434-5
Η Ντιάνα Νασιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών μαθημάτων στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Εικονογραφεί η ίδια τα βιβλία της χαρίζοντας έτσι το εξαιρετικό ταλέντο της στη ζωγραφική στους νεαρούς και όχι μόνο αναγνώστες της. «Ταξιδεύει» ζωγραφίζοντας και ονειρεύεται γράφοντας.
Ο ιππότης Λη, η πανοπλία και η μαγική ζώνη
[...] Οι άλλοι μας συμπεριφέρονται όπως τους επιτρέπουμε να μας συμπεριφερθούν.
Ο
ι «πανοπλίες» έχουν την τάση να μεταβάλλονται σε φράχτες απομόνωσης, «κολλούν» επάνω σ’ αυτόν που τις «φορά» και δεν είναι μετά εύκολο να τις αποχωριστεί. Ο καθένας, κάποια στιγμή της ζωής του, ίσως νιώσει την ανάγκη να αποκτήσει μια πανοπλία. Καμία πανοπλία όμως δεν είναι ικανή να μας προστατέψει απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν τον αγνοήσουμε, αν δεν τον αποδεχτούμε, αν δεν τον γνωρίσουμε και δεν του κάνουμε χώρο ν’ ανασάνει, η πανοπλία ενδέχεται αντί να μας προστατεύει, να μας πληγώνει και να μας πνίγει...
Ν Τ Ι Α Ν Α Ν Α ΣΙ Ο Π ΟΥΛ ΟΥ – Π Α Π Α Γ Ε Ω Ρ Γ Ι ΟΥ
[...] Μην κρατάς κλεισμένο σε πανοπλία ό,τι σε πονάει, διηγήσου το σε αυτιά που δεν είναι αόρατα. Άσε ορατό τον εαυτό σου, αφού πρώτα μάθεις να τον βλέπεις εσύ. Κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει αν εσύ δεν του το επιτρέψεις. Αποφάσιζε Εσύ για Σένα.
Άλλα έργα Χορεύοντας με τις μέλισσες, Οσελότος, 2016. Black and White or... The dominant other, Οσελότος, 2016. Ιγκουάνα Goo, Οσελότος, 2015 Ο τοίχος του μαντολίνου, Οσελότος, 2015. Το αφτί της τύχης - Όχι άλλο κούρεμα, Οσελότος, 2014. Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει, Πολύτροπον, 2013.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Ο δράκος ο... Ημιτελής, Οσελότος 2012.
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς 0_cover_li_diorthomeno.indd 1
Τα παραμύθια του Οσελότου, Τόμος Ι, συλλογικό έργο, Οσελότος, 2012. Στοίχημα ζωής, Οσελότος, 2011.
10/14/2016 10:16:31 AM