Ὁ Μῦθος τοῦ Θεσπέσιου

160 × 230 SPINE: 16.6 FLAPS: 70

Διαβάστε επίσης...

Ὁ Μῦθος τοῦ Θεσπέσιου

• Πού πηγαίνει ή ψυχή μας όταν πεθαίνουμε, αλλά και από πού έρχεται όταν γεννιόμαστε.

• Τί είναι η Πομφόλυξ και πώς συνδέεται με την διαδικασία της αποδέσμευσης της ψυχής από το υλικό μας σώμα.

• Τί είναι τα μορφογενετικά πεδία και πώς επηρεάζουν τις επανενσαρκώσεις μας.

• Πώς επιτυγχάνεται η ένωση με το δαιμόνιο ή ανώτερο εαυτό μας.

• Πώς ανοίγει και τί βλέπει το όμμα της ψυχής.

• Τί συμβαίνει κατά την διάρκεια του θανάτου.

• Ποιος είναι ο ρόλος της Αδράστειας και πώς σχετίζεται με τα χρώματα των ψυχών.

• Πώς η Ποινή, η Δίκη και η Ερινύς επεμβαίνουν στην ζωή μας.

• Πώς συνδέεται η αρχαία ελληνική αλχημεία με τις τρεις λίμνες επιδιόρθωσης των ψυχών.

• Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί κατά την διάρκεια της εξελικτικής μας πορείας.

• Πώς και γιατί η ψυχή μας επιστρέφει και πάλι στην γη.

• Πώς θα μπορούσαμε τελικά να σπάσουμε τον κύκλο των επανενσαρκώσεων.

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Στο βιβλίο αυτό ο Πλούταρχος μας περιγράφει την παράδοξη ιστορία του Θεσπέσιου, ενός ανθρώπου που ενώ πέθανε, μετά από τρεις ημέρες η ψυχή του επέστρεψε και πάλι στο σώμα του και ξαναζωντάνεψε, προκειμένου να μας αποκαλύψει τις άγνωστες λειτουργίες της ψυχής μας και του αόρατου κόσμου.

Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1969. Από μικρός έδειξε ενεργά το ενδιαφέρον του για την Αρχαία Ελλάδα μελετώντας φιλοσοφία και παρακολουθώντας πλήθος εξειδικευμένων μαθημάτων, με στόχο την εναρμόνιση της ζωής του με τα Ελληνικά Ιδεώδη και την επίτευξη του «Εὐ Ζῆν». Σπούδασε στο τμήμα του «Ελληνικού Πολιτισμού» της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ. Παραδίδει σεμινάρια και διαλέξεις, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ασχολείται ιδιαιτέρως με την παλαιογραφία και την σύγχρονη απόδοση των αρχαίων κειμένων των μεγάλων μας Φιλοσόφων. Είναι μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και του ερευνητικού κέντρου «Βιομιμητισμός Ελλάδος» ως υπεύθυνος μοντέλων των αρχαίων πολιτισμών και ιδιαιτέρως του Ελληνικού. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στην αγγλική και ισπανική γλώσσα. Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site: georgecharalampidis.gr

ISBN 978-960-564-871-8

Επικοινωνία: georgiocharalampidis@gmail.com Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

00_cover_thespesios_sos.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

12/6/2019 1:43:21 PM

Γιώργοσ Α. Χαραλαμπίδησ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟY

«Περὶ τῶν ὑπὸ τοῦ θείου βραδέως τιμωρουμένων» De sera numinis vindicta On the Delays of the Divine Vengeance

Ὁ Μῦθος τοῦ Θεσπέσιου Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ Η παρακαταθήκη ενός αρχιερέα, μυημένου σε όλες τις μυστηριακές τελετές της αρχαίας Ελλάδας

— ΑΘΗΝΑ 2019 —

Τιτλος

Ὁ Μῦθος τοῦ Θεσπέσιου, ἡ ζωὴ μετὰ τὸν θάνατο Συγγραφέας

Γιώργος Α. Χαραλαμπίδης Σειρα

Φιλοσοφία [4358]1119/01 Επιmελεια keimenoy

Αθηνά Σχινά Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2019 Γιώργος Α. Χαραλαμπίδης Πρώτη Εκδοση

Αθήνα, Νοέμβριος 2019 ISBN 978-960-564-871-8

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Για όσους η φιλοσοφία μπορεί να είναι Μελέτη Θανάτου Πλάτωνος «Φαίδων» 63.b.4

Περιεχόμενα Πλούταρχος: ένας μεγίστης εμβέλειας φιλόσοφος ����������������������������������9 Προλογικό σημείωμα ������������������������������������������������������������������������������������9 Εισαγωγή ������������������������������������������������������������������������������������������������������13 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

Η ταυτότητα του Θεσπέσιου ��������������������������������������������������������������17 Ο μυστηριώδης χρησμός ���������������������������������������������������������������������55 «Το όμμα της ψυχής» ��������������������������������������������������������������������������73 Η «πομφόλυγα της ψυχής» και η αποχώρησή της από το σώμα �����89 Το μορφογενετικό πεδίο των βαρέων και ακάθαρτων ψυχών �������95 Το μορφογενετικό πεδίο των ελαφρών και καθαρών ψυχών ������107 Η γνωριμία των συγγενικών ψυχών (Η συνάντηση με τον ανώτερο εαυτό μας) ���������������������������������������������������������������������������115 8. Η ποιοτική διαβάθμιση των ανώτερων ψυχών ������������������������������123 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ 9. Αδράστεια, η ανώτατη τιμωρός �������������������������������������������������������127 10. Οι τρεις φύλακες των ψυχών ������������������������������������������������������������131 11. Η Δράση της Ποινής ��������������������������������������������������������������������������135 12. Η Δράση της Δίκης ����������������������������������������������������������������������������139 13. Τα χρώματα της ψυχής ����������������������������������������������������������������������146 14. Ενσάρκωση και Κάθαρση ������������������������������������������������������������������151 ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 15. Το Βακχικό άντρο �������������������������������������������������������������������������������157 16. Ο τόπος της Λήθης �����������������������������������������������������������������������������166 17. Ο μέγας Κρατήρας �����������������������������������������������������������������������������176

7

8

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

18. Το εσωτερικό μας μαντείο ����������������������������������������������������������������182 19. Το φως του τρίποδος ��������������������������������������������������������������������������187 20. Η φωνή της Σίβυλλας ������������������������������������������������������������������������191 21. Η θέα των κολαζομένων και η συνάντηση με τον πατέρα του �����195 22. Η εξωτερίκευση του εσωτερικού της ψυχής �����������������������������������202 23. Η διαδικασία επιδιόρθωσης των ψυχών και η Αρχαία Ελληνική Αλχημεία �������������������������������������������������� 206 24. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην ψυχή μας ����������������������212 25. Η δεύτερη γέννηση ���������������������������������������������������������������������������219 26. Επίλογος – Η επιστροφή της ψυχής στο γήινο σώμα της ������������226

Πλούταρχος: ένας μεγίστης εμβέλειας φιλόσοφος

Πλούταρχος: ένας μεγίστης εμβέλειας φιλόσοφος Προλογικό σημείωμα Αν υπολογίσει κανείς τις εκατοντάδες των ετών που έχουν μεσολαβήσει από τότε που ζούσε ο Πλούταρχος, εντυπωσιάζεται με το ευτυχές γεγονός πως το όνομά του είναι ακόμη αρκετά διαδεδομένο. Πολύ λίγοι ωστόσο ερευνητές είναι εκείνοι που εγκύπτουν ερμηνευτικά στα κείμενά του, προκειμένου να αναδείξουν ένα δεύτερο και βαθύτερο σημασιολογικά επίπεδο που υπάρχει κάτω από τις προφανείς αναφορές τις οποίες συναντούμε στα γραπτά του, όσα τουλάχιστον μας έχουν διασωθεί. Αναφέρομαι φυσικά στον πολυγραφότατο και βαθυστόχαστο φιλόσοφο Πλούταρχο από την Χαιρώνεια της Βοιωτίας (γενν. 46 μ.Χ.), που μετά από 81 χρόνια ζωής και δράσης μέσα από έναν πλούσιο σε εμπειρίες, όσο και πολυσχιδή βίο, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο, στους Δελφούς (127 μ.Χ.). Γνωστότερος στην ιστορία και στο ευρύ κοινό των ενδιαφερομένων, έμεινε ο Πλούταρχος, κατά προτίμηση μέσα από τους «Παράλληλους Βίους» του. Εκτός όμως από αυτά του τα αξιομνημόνευτα πονήματα, εκείνα που μένουν μολαταύτα ανεξερεύνητα,(αναφορικά με τις πολυεπίπεδες σημασίες που εμπεριέχουν), είναι ορισμένα κομβικής σπουδαιότητας βιβλία από τα «Ηθικά» του, που λειτουργούν ως ηθικοφιλοσοφικές και παιδαγωγικές πραγματείες, διαθέτοντας παράλληλα μια πληθώρα ψυχολογικών παρατηρήσεων και μεταφυσικών αναζητήσεων. Τα κείμενα αυτά των «Ηθικών» του Πλουτάρχου, γραμμένα σε μια μεταβατικά κρίσιμη χρονική περίοδο, υπήρξαν μοναδικά για την συμβολή τους –στις αποκτηθείσες γνώσεις μας– και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά, όπως κι εκείνα άλλωστε των Νεοπλατωνικών φιλοσόφων. Οι πληροφορίες και γνώσεις που προσλαμβάνουμε, αφορούν κατά βάση τα αξιολογικά κριτήρια του Πολιτισμού που οικοδόμησαν οι πρόγονοί μας, εκπροσωπώντας ιεραρχημένες τους έννοιες, που τις ονοματοδοτούσαν γλωσσικά οι δημιουργοί τους (γι’ αυτό χρειάζονται οι γνώσεις της ετυμολογίας) και τις μορφοποιούσαν μυθολογικά στην τέχνη τους, εκφράζοντας τις αναλογίες και τις αντιστοιχίες, τους συσχετισμούς και

9

10

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

τα συστήματα, τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις όλης της αρχαίας Ελλάδας, γύρω από τον θάνατο και την ζωή. Οι ισορροπίες ανάμεσα σε αυτό το διώνυμο (θανάτου και ζωής), καθόριζαν άλλωστε και τον ρόλο της ύπαρξης, όπως και το ανανεωτικό περιεχόμενο της ατομικής ευθύνης για μια ορθή και δίκαια κάθε φορά κοινωνική συμμετοχή και διακυβέρνηση στην πολιτεία των ανθρώπων εκείνων. Με άλλα λόγια, οι ισορροπίες αυτές χαρακτήριζαν την κοινωνική και πολιτική συνιστώσα του ατόμου σε σχέση με την ομάδα, που τα μέλη της τα συνένωνε η αρετή, το αγωνιστικό πνεύμα, η εμπράγματη απόδοση δικαιοσύνης και η επαγρύπνηση της συνείδησης. Οι αξίες αυτές του συνειδέναι ή του χρέους της επίγνωσης, που σχετίζονται με την πράξη και την μετάπραξη της ζωής, στο εδώ και στο επέκεινα, αντικατοπτρίζονται στα λατρευτικά καθήκοντα και στις δοξασίες που ανέπτυξαν εκείνοι οι άνθρωποι, σχετικά με το ορατό και το αθέατο, διαμορφώνοντας εντέλει, ανά τρόπους κι εποχές, την ηθική κι αισθητική παράμετρο της καθημερινής τους διαβίωσης. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, ότι ο Πλούταρχος κατάφερε κι ενέπνευσε, περισσότερο από άλλους καθώς φαίνεται συγγραφείς, από την μία πλευρά αξιόλογους εθνικούς και πρωτοχριστιανούς διανοητές κι από την άλλη σημαντικούς δοκιμιογράφους όλων των εποχών,κατά τις οποίες άνθιζε η κλασική παιδεία. Μέσα από τις εποχές αυτές, αναδείχθηκαν - ο καθένας με τον τρόπο του - μεγάλοι θιασώτες του Πλουτάρχου, όπως ήταν ο Έρασμος, ο Ρακίνας, ο Ρουσσώ, ο Μονταίνιος, ο Κορνήλιος, ο Έμερσον, ποιητές όπως ο Σαίξπηρ, ο Γκαίτε, ο Σίλλερ, βασιλείς επίσης και ηγεμόνες, όπως ο Ερρίκος ο Η’, ο Ναπολέων, ο Φρειδερίκος της Πρωσίας, φτάνοντας οι ιδέες του μεγάλου σε πνευματικό ανάστημα εκείνου ανδρός, να επηρεάσουν μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού, την σκέψη του Τζωρτζ Ουάσιγκτον και του Βενιαμίν Φραγκλίνου, χωρίς να είναι βέβαια και οι μόνοι. Ο «Μύθος του Θεσπέσιου» είναι ένα πραγματικά αποκαλυπτικό κείμενο του Πλουτάρχου, που έρχεται ως συμπλήρωμα, αλλά και ως επιβεβαίωση γνώσεων που ενυπάρχουν στον «Μύθο του Ηρός», μια πραγματεία για την μεταθανάτια ζωή, την οποία έχει διαμορφώσει αλληγορικά ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του. Ο Πλούταρχος, δημιουργεί, με μεγάλο εύρος και ποικιλία πληροφοριών, τον δικό του «Μύθο». Ο

Προλογικό σημείωμα

Θεσπέσιος μεταμορφώνεται, ως δόκιμος πλοηγός της μεταθανάτιας ζωής, σε ένα «υπερ-συνειδητό» πλέον όν. Μετατρέπεται σε παρατηρητή της πορείας που ακολουθεί η ψυχή του στα δώματα του Άδη, σε αφηγητή επίσης των σταδίων από τα οποία διέρχεται, ενώ ταυτοχρόνως κατέχει τον ρόλο πρωταγωνιστή στην πλοκή του ίδιου του «φορέα της ιστορίας», που δεν είναι άλλος από την γλώσσα έκφρασης που ο Πλούταρχος με περισσή δεξιότητα χρησιμοποιεί, παραδίδοντας στον αναγνώστη ένα έδαφος αποκωδικοποιήσεων, μέσα από μια σειρά αλληλένδετων συμβολισμών κι αλληλοσυμπληρούμενων ερμηνευτικών επιπέδων. Το ταξίδι αυτό στην μετά θάνατον ζωή, που διαμόρφωνε την εξ αντανακλάσεων επίγνωση των αναγκών και των υποχρεώσεων του βίου, καθόριζε παράλληλα το ύφος και το πνεύμα του πολιτισμού της αρχαιότητας. Η φιλοσοφία είναι άλλωστε η πλέον κατάλληλη διέλευση, για να επιχειρήσουμε μια αποκωδικοποίηση των συμβολισμών της τέχνης, του εθιμικού δικαίου, των ηθών κι εθίμων, των αντιδράσεων και των προτιμήσεων, κυρίως όμως των συμπεριφορών της καθημερινής ζωής των αρχαίων προγόνων μας. Ο ερευνητής, μεταφραστής, ερμηνευτής και σχολιαστής του Μύθου του Θεσπέσιου, ο αξιέπαινος κι ακαταπόνητος Γιώργος Χαραλαμπίδης, ανέλαβε με ζήλο ένα πράγματι δυσνόητο κείμενο, ως προς την πολλαπλότητα των επιπέδων του, φέρνοντας ευδόκιμα τον άθλο αυτόν εις πέρας. Ξεκινώντας από την ίδια την γλώσσα του Πλουτάρχου και το ύφος γραφής της, καθώς αυτή αφορά υποδόριες έννοιες μαζί με υποκρυπτόμενα και πολυεπίπεδα νοήματα, ο Γιώργος Χαραλαμπίδης μας αποκάλυψε μεθοδικά λεπτεπίλεπτες έννοιες, μέσα από τους συσχετισμούς και τις αλληλουχίες τους, έτσι ώστε το κείμενο αυτό μεταφραζόμενο και σχολιαζόμενο, να το αντιλαμβάνεται, τόσο ο ειδήμων, όσο και ο αναγνώστης που δεν διαθέτει ιδιαίτερη ευχέρεια, ως προς την κατανόηση αλλά και την συνάφεια γλώσσας, τέχνης και ηθικής, τόσο των αρχαίων κειμένων, όσο και της φιλοσοφίας. Επιπλέον, στον «Μύθο του Θεσπέσιου», ο Γιώργος Χαραλαμπίδης αναδεικνύει μέσα από το κείμενο που προσεκτικά μεταφράζει και σχολιάζει, ότι ύλη, πνεύμα, ψυχή, ενέργεια και χωροχρόνος, υφίστανται ως επενεργητικές καταστάσεις ενός ποιοτικού μετασχηματισμού, που ακολουθεί μια εξελικτική διαδικασία, μέσα από όπου ο Θεσπέσιος μας

11

12

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

διαμηνύει καταστάσεις και νοήματα όχι μόνον για την μεταθανάτια ζωή, αλλά κυρίως για την αθανασία της ψυχής, που δοκιμάζεται, διανύει στάδια καθαρμών, μέχρι την τελική εκθέωσή της. Στην περίπτωση αυτή, το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται τόσο στην επαλήθευση των πεποιθήσεων που είχαν οι πρόγονοί μας, όσο στο ότι όλη η τέχνη που μας έχει διασωθεί από εκείνους τους αιώνες, (με βάση τα κλασικά ιδεώδη που εγκολπώνει και τους μορφοποιητικούς συμβολισμούς που εμπεριέχει), υλοποιεί αυτές τις πεποιθήσεις, ανοίγοντάς μας δρόμους ευρύτερης και φιλοσοφημένης ερμηνείας. Δρόμους, που είναι πολύ πιο συνεπείς με τις πραγματικές αναζητήσεις της αρχαιότητας και από αυτή την άποψη φερεγγυότεροι, περιορίζοντας τις όποιες τυχόν αμηχανίες ή ερμηνευτικές αυθαιρεσίες μας. Το ζητούμενο για τον αρχαίο Έλληνα, όπως μοναδικά το αντιλαμβάνεται κανείς σε αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι η πολυπόθητη κατάκτηση της ελευθερίας, μέσα ωστόσο από την συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης. Διότι αυτή η έμπρακτη εφαρμογή και αντανάκλαση της ευθύνης, είναι εκείνη που αναγκαία θα οδηγήσει στην συγκρότηση της έννοιας της συλλογικότητας. Μιας συλλογικότητας, που δημιουργεί ως κοινωνική πραγματικότητα την πόλη και τον πολίτη. Προϋπόθεση για την ιδιότητα του πολίτη είναι η επιζήτηση της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της επίγνωσης αλλά και της άμυνας (μέσω της ανδρείας), εννοιών που κατά τα άλλα διαμορφώνουν τις αξίες της ζωής. Η πνευματικότητα αυτής της ζωής, που ενσαρκώνει την ιεράρχηση των αξιών της, γεννιέται από την ηθική, την αισθητική, μα πάνω απ’ όλα από την αρετή. Την πολυθρύλητη και πολυώνυμη αρετή, που υπήρξε ο θεμέλιος λίθος για το εποικοδόμημα όλου του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Αθηνά Σχινά Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού, ΕΚΠΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το «Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων» μαζί με το «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης» και το «Περί του Σωκράτους δαιμονίου» αποτελούν τα κείμενα της «Μεταφυσικής Τρίαινας» του Πλουτάρχου, με την οποία είναι έτοιμος να αναταράξει τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων εκείνων που αισθάνονται την ανάγκη να εισέλθουν στον ανεξερεύνητο ωκεανό γνώσης της αρχαίας Ελλάδας. Παρόλη την τεράστια σπουδαιότητα των βιβλίων αυτών, το περιεχόμενό τους σε ελάχιστο βαθμό έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας στην εποχή μας, έτσι που δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε την άποψη, ότι στην πραγματικότητα παραμένει τελείως άγνωστο. Αυτές τις γνώσεις όμως, τις έχει απόλυτη ανάγκη ο άνθρωπος εκείνος που ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε μια ασφαλή εξελικτική πορεία, που θα του επιτρέψει σταδιακά να εκπληρώσει τον σκοπό της ζωής του και να γίνει ένας χρήσιμος άνθρωπος, τόσο για τον εαυτό του όσο και για την κοινωνία. Η βασική φιλοσοφική γνώση που μπορεί να αλλάξει και να μεταμορφώσει στον μέγιστο βαθμό την ζωή ενός ανθρώπου, δεν είναι παρά η γνώση του θανάτου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ορισμός που δίνει ίδιος ο Πλάτων για την Φιλοσοφία είναι «μελέτη θανάτου».* Χρειάζεται μεγάλη και ενδελεχής ενασχόληση με την Φιλοσοφία για να καταφέρει κάποιος να κατανοήσει ότι το σημαντικότερο γεγονός στην ζωή ενός ανθρώπου είναι ο θάνατός του και ότι η βασική αποστολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού είναι μία ολοκληρωμένη «παιδεία θανάτου», την οποία σήμερα αγνοούμε τελείως. Η αποκάλυψη όμως αυτής της γνώσης, της παιδείας θανάτου, είναι πώς θα μπορούσε και σήμερα να μεταμορφώσει την ζωή μας και τις κοινωνίες μας για να προσδώσει στην ζωή μας μία υπεραξία, αποκαλύπτοντάς μας τον πραγματικό πνευματικό της πλούτο. Ειδικά στην σημερινή εποχή της υπερπληροφόρησης που ζούμε, ενημερωνόμαστε και εκπαιδευόμαστε σχεδόν για οτιδήποτε πιθανό και απίθανο πρόκειται να συμβεί στην ζωή μας, εκτός από τον αναπόφευκτο θάνατό μας, που αργά ή γρήγορα πρόκειται να κάνει την εμφάνισή * Πλάτωνος Φαίδων, 63.b.4 – 69.e.2

13

14

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

του, με αποτέλεσμα να είμαστε τελείως απροετοίμαστοι και ανίσχυροι απέναντί του. Χωρίς αμφιβολία, ο θάνατος είναι ίσως η περίεργη κατάσταση με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι. Ακόμα και σαν θέμα συζήτησης, πολλές φορές μας προκαλεί εκνευρισμό και μας αποσυντονίζει, σε βαθμό που δεν θέλουμε καν να το σκεπτόμαστε. Όπως και να έχει το πράγμα, ένα είναι σίγουρο. Φοβόμαστε τον θάνατο γιατί δεν ξέρουμε τί μας περιμένει από την άλλη πλευρά και τί θα συναντήσουμε, καθώς δεν είμαστε εξοικειωμένοι ούτε καν με την ιδέα του. Ο άνθρωπος χρειάζεται εκπαίδευση θανάτου, χρειάζεται να γνωρίσει τον συμπαντικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για την ζωή και τον θάνατο. Την Ανάγκη που υποχρεώνει την ψυχή του, τόσο να γεννηθεί επάνω σε αυτόν τον πλανήτη, όσο και να πεθάνει. Πρέπει να γνωρίσει ο άνθρωπος πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θάνατος. Να κατανοήσει ότι το αντίθετο του «θανάτου» δεν είναι η ζωή, αλλά η «γέννηση», καθώς η έννοια της ζωής υπάρχει και περιλαμβάνεται και στις δύο περιπτώσεις. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι κατά την διάρκεια της ζωής μας, υπάρχουν πράγματα που πρέπει και που δεν πρέπει να κάνουμε. Το πώς και το γιατί όμως είναι αδιευκρίνιστα και δυστυχώς στην εποχή που ζούμε, το πιθανότερο είναι να παραμείνουν έτσι σε όλη μας την ζωή. Σε κανένα σχολείο δεν θα μάθουμε ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας και σε καμμία διδακτέα ύλη δεν περιλαμβάνεται ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας… Το σημαντικότερο μάθημα που έχει ανάγκη η ψυχή μας είναι η δικαιοσύνη. Τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Η δικαιοσύνη είναι το βασικό θέμα αυτού του βιβλίου, ιδίως το γιατί πολλές φορές ο Θεός αργεί, ή τουλάχιστον νομίζουμε εμείς ότι αργεί, να τιμωρήσει. Υπάρχει μία μυστική σύνδεση μεταξύ του βιβλίου αυτού και της Πολιτείας του Πλάτωνος.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Και τα δύο βιβλία διαπραγματεύονται το θέμα της δικαιοσύνης, επισημαίνοντας το γεγονός ότι αποτελεί την σημαντικότερη αρετή που πρέπει να κατακτήσει η ανθρώπινη κοινωνία. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς την άποψη ότι το «Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων» αποτελεί την «Πολιτεία» του Πλουτάρχου, καθώς αναλύει διεξοδικά όλα τα θέματα που αναφέρονται στην ηθική διάσταση της δικαιοσύνης. Επιπλέον, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι και τα δύο βιβλία ολοκληρώνονται με την παράθεση ενός «μύθου». Πρόκειται για τον «Μύθο του Ηρός» και για τον «Μύθο του Θεσπέσιου» που διαπραγματεύονται το ίδιο ακριβώς θέμα: Την μετά θάνατον ζωή. Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο ο Ηρ όσο και ο Θεσπέσιος, ενώ είναι βέβαιο ότι πέθαναν, ακριβώς την στιγμή που πρόκειται να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ταφής τους, ξαναζωντανεύουν και οι δύο, ξεκινώντας να αφηγούνται τί ακριβώς συμβαίνει σε έναν άνθρωπο από την στιγμή που «πεθαίνει» και μεταβαίνει στον «άλλον κόσμο». Πού πηγαίνει λοιπόν ή ψυχή μας όταν πεθαίνουμε, αλλά και από πού έρχεται εκείνη όταν γεννιόμαστε; Πώς ακριβώς γίνεται η διαδικασία της αποχώρησής της από το υλικό μας σώμα, αλλά και βάσει ποιας διαδικασίας επιστρέφει και πάλι στην γη; Σε ποιους χώρους μεταβαίνει και για ποιους ακριβώς λόγους; Σε τί διαφέρει ο υλικός και ορατός κόσμος από τον άυλο και αόρατο; Όλες αυτές οι ερωτήσεις και πολλές ακόμα που προκύπτουν από αυτές, συναντώνται και εξηγούνται σε αυτό το βιβλίο, που αποτελεί ένα μοναδικό αρχαίο κείμενο – οδηγό μας στον αόρατο κόσμο.

15

16

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

1. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

1. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ [22] Ἐπεὶ δὲ ταῦτ’ εἰπὼν ἐσιώπησα, διαμειδιάσας ὁ Ὀλύμπιχος «Οὐκ ἐπαινοῦμέν σ’» εἶπεν, «ὅπως μὴ δόξωμεν ἀφιέναι τὸν μῦθον ὡς τοῦ λόγου πρὸς ἀπόδειξιν ἱκανῶς ἔχοντος, ἀλλὰ τότε δώσομεν τὴν ἀπόφασιν, ὅταν κἀκεῖνον ἀκούσωμεν.» Οὕτως οὖν ἔφην ὅτι ὁ Σολεὺς Θεσπέσιος, ἀνὴρ ἐκείνου τοῦ γενομένου μεθ’ ἡμῶν ἐνταῦθα Πρωτογένους οἰκεῖος καὶ φίλος, ἐν πολλῇ βιώσας ἀκολασίᾳ τὸν πρῶτον χρόνον εἶτα ταχὺ τὴν οὐσίαν ἀπολέσας ἤδη χρόνον τινὰ καὶ διὰ τὴν ἀνάγκην ἐγένετο πονηρός, καὶ τὸν πλοῦτον ἐκ μετανοίας διώκων ταὐτὸ τοῖς ἀκολάστοις ἔπασχε πάθος, οἳ τὰς γυναῖκας ἔχοντες μὲν οὐ φυλάττουσι, προέμενοι δὲ πειρῶσιν αὖθις ἀδίκως ἑτέροις συνούσας διαφθείρειν. Οὐδενὸς οὖν ἀπεχόμενος αἰσχροῦ φέροντος εἰς ἀπόλαυσιν ἢ κέρδος οὐσίαν μὲν οὐ πολλὴν δόξαν δὲ πονηρίας ἐν ὀλίγῳ πλείστην συνήγαγε.

ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Αφού λοιπόν είπα αυτά που είχα να πω, σιώπησα και τότε ο Ολύμπιχος χαμογελώντας είπε: «Δεν θα σε επιβραβεύσουμε ακόμα, για να μην θεωρήσεις ότι παραιτούμαστε από την επιθυμία που εκφράσαμε προηγουμένως, να μας μιλήσεις δηλαδή για εκείνον τον μύθο που έλεγες, διότι μπορεί όλα όσα μας είπες (σχετικά με την μετά θάνατον ζωή) να είναι αρκετά για να πειστούμε, αλλά θα σου ανακοινώσουμε την οριστική μας απόφαση, όταν ακούσουμε και το περιεχόμενο του μύθου». Τους εξήγησα λοιπόν για τον τρόπο που τότε ο Θεσπέσιος, από τους Σόλους, (κατάφερε να πεθάνει και να ξαναζωντανέψει), εκείνον τον άντρα που είναι φίλος μας, κατορθώνοντας να ζωογονήσει τον ανώτερο εαυτό του τον Πρωτογένη, μέσα στο υλικό του σώμα. Αυτός ο Θεσπέσιος λοι-

17

160 × 230 SPINE: 16.6 FLAPS: 70

Διαβάστε επίσης...

Ὁ Μῦθος τοῦ Θεσπέσιου

• Πού πηγαίνει ή ψυχή μας όταν πεθαίνουμε, αλλά και από πού έρχεται όταν γεννιόμαστε.

• Τί είναι η Πομφόλυξ και πώς συνδέεται με την διαδικασία της αποδέσμευσης της ψυχής από το υλικό μας σώμα.

• Τί είναι τα μορφογενετικά πεδία και πώς επηρεάζουν τις επανενσαρκώσεις μας.

• Πώς επιτυγχάνεται η ένωση με το δαιμόνιο ή ανώτερο εαυτό μας.

• Πώς ανοίγει και τί βλέπει το όμμα της ψυχής.

• Τί συμβαίνει κατά την διάρκεια του θανάτου.

• Ποιος είναι ο ρόλος της Αδράστειας και πώς σχετίζεται με τα χρώματα των ψυχών.

• Πώς η Ποινή, η Δίκη και η Ερινύς επεμβαίνουν στην ζωή μας.

• Πώς συνδέεται η αρχαία ελληνική αλχημεία με τις τρεις λίμνες επιδιόρθωσης των ψυχών.

• Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί κατά την διάρκεια της εξελικτικής μας πορείας.

• Πώς και γιατί η ψυχή μας επιστρέφει και πάλι στην γη.

• Πώς θα μπορούσαμε τελικά να σπάσουμε τον κύκλο των επανενσαρκώσεων.

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Στο βιβλίο αυτό ο Πλούταρχος μας περιγράφει την παράδοξη ιστορία του Θεσπέσιου, ενός ανθρώπου που ενώ πέθανε, μετά από τρεις ημέρες η ψυχή του επέστρεψε και πάλι στο σώμα του και ξαναζωντάνεψε, προκειμένου να μας αποκαλύψει τις άγνωστες λειτουργίες της ψυχής μας και του αόρατου κόσμου.

Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1969. Από μικρός έδειξε ενεργά το ενδιαφέρον του για την Αρχαία Ελλάδα μελετώντας φιλοσοφία και παρακολουθώντας πλήθος εξειδικευμένων μαθημάτων, με στόχο την εναρμόνιση της ζωής του με τα Ελληνικά Ιδεώδη και την επίτευξη του «Εὐ Ζῆν». Σπούδασε στο τμήμα του «Ελληνικού Πολιτισμού» της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ. Παραδίδει σεμινάρια και διαλέξεις, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ασχολείται ιδιαιτέρως με την παλαιογραφία και την σύγχρονη απόδοση των αρχαίων κειμένων των μεγάλων μας Φιλοσόφων. Είναι μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και του ερευνητικού κέντρου «Βιομιμητισμός Ελλάδος» ως υπεύθυνος μοντέλων των αρχαίων πολιτισμών και ιδιαιτέρως του Ελληνικού. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στην αγγλική και ισπανική γλώσσα. Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site: georgecharalampidis.gr

ISBN 978-960-564-871-8

Επικοινωνία: georgiocharalampidis@gmail.com Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

00_cover_thespesios_sos.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

12/6/2019 1:43:21 PM