Μίνα Πιτσαρή-Δασκαλοπούλου Μίνα Πιτσαρή-Δασκαλοπούλου
Ο ��ο ���ός μου εαυτός ΠΟΙΗΣΗ
ΠΟΙΗΣΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Copyright© 2012 Πρώτη Εκδοση ISBN
Ο πιο δικός μου εαυτός Μίνα Πιτσαρή-Δασκαλοπούλου Ποίηση [2358]0712/11 Μίνα Πιτσαρή-Δασκαλοπούλου Αθήνα, Ιούλιος 2012 978-960-9607-79-7
Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr
e-mail:
Στις ανιψιές μου Όλγα και Βασιλεία
Ευχαριστώ τους γονείς μου, που τόσο μου στάθηκαν, τον αδελφό μου, για τη διακριτική του αγάπη, τον σύζυγό μου, που με παρότρυνε να εκδώσω αυτή την πρώτη μου ποιητική συλλογή
Xωρίς αυτή την απέραντη θάλασσα απελπισίας δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω...
4™ μινα πιτσαρη-δασκαλοπουλου
Πρόλογος
Σ
τις επόμενες σελίδες, δε θα συναντήσετε το ταλέντο μιας καλλιτεχνικής ιδιοσυγκρασίας, μόνο την έκρηξη μιας ψυχής, που κάποια στιγμή ένιωσε ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να γράψει. Κάθε σκέψη, κάθε ελπίδα, κάθε πόνος–μια λέξη, μια φράση σ’ ένα λευκό χαρτί… Και κάποια ματαιοδοξία ότι και κάποιος άλλος, κάποια στιγμή θα θελήσει να μπει σ΄ αυτόν τον κόσμο και ίσως και να τον κατανοήσει. Η συγγραφή υπήρξε πάντα μια πρόκληση, μια λατρεία για μένα. Κάτι που πάντα θαύμαζα σε κάθε λογοτέχνη αυτού του κόσμου… Υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν –ευτυχώςαυτοί που κάνουν τη ζωή μας πιο υποφερτή, τον κόσμο μας πιο ανθρώπινο, τη σκέψη μας πιο καθαρή και το συναίσθημά μας πιο ζωντανό –απ’ τα λίγα πράγματα που με κρατούν ευτυχισμένη. Λίγα είναι τα πράγματα, ελάχιστες οι στιγμές που αξίζουν στη ζωή, όπως ο κεραυνοβόλος έρωτας και η έμπνευση: συμπυκνώνουν σε μια στιγμή «αθανα-
ο πιο δικοσ μου εαυτοσ
™5
σίας» το ταξίδι μιας ολόκληρης ζωής, την ουσία μιας ολόκληρης ύπαρξης. Μόνο για κάτι τέτοιες στιγμές, σπάνιες, δυσεύρετες, ζω μια ολόκληρη ζωή από την αρχή ως το τέλος της και με την επίγνωση πια ότι είμαι ένα από τα πιο ταπεινά πλάσματα αυτού του κόσμου που θα ζήσει και την τελευταία του ημέρα, διψώντας για την ομορφιά που δύσκολα βρίσκει, για την τελειότητα που ποτέ δε θα κατακτήσει, για τον αληθινό έρωτα που δε θα ζήσει, για την έμπνευση που τόσο δύσκολα βρίσκει… Για τον «κεραυνό»… σ’ ένα μεσημεριάτικο καλοκαιρινό ουρανό…
6™ μινα πιτσαρη-δασκαλοπουλου
Αφιερώσεις
ο πιο δικοσ μου εαυτοσ
™7
8™ μινα πιτσαρη-δασκαλοπουλου
Μάνα Μάνα, που με ανάστησες Με της καρδιάς το αίμα… Μ’ ιδρώτα απ’ το μόχθο σου Με δάκρυ, με λαχτάρα… Μάνα, που με νανούριζες Μέσα στην αγκαλιά σου… Και πάντα με καμάρωνες Όσο καμία άλλη… Μάνα, εσύ, που έσβηνες Στην αγκαλιά σου τη γλυκιά Τον κάθε μου εφιάλτη… Και μου ’δειχνες την πρώτη φωτεινή, Λαμπρή αχτίδα ημέρας… Μάνα, που άστραφταν τα μάτια σου Σε κάθε μου χαρά… Και που τον πόνο έκρυβες Σε κάθε συμφορά… Μάνα, στα μάτια μ’ έβλεπες Πάντα με αγωνία… Να δεις τι κρύβουν μέσα τους Χαρά ή τραγωδία… Μάνα, που η καρδιά μου μέσα σου Αδιάκοπα χτυπούσε… Κι απ’ αγωνία φτερούγιζε Κάθε που καρτερούσε…
ο πιο δικοσ μου εαυτοσ
™9
Μάνα, μ’ αγάπησες πολύ… Κουράστηκες στ’ αλήθεια Και το καλό μου ήθελες Με το δικό σου τρόπο… Ασφυκτικός κι αν ήτανε, Ήτανε καλοσύνη… Ήταν αγάπη και στοργή, Έννοια και σωφροσύνη… Μάνα μου, πάντα σ’ αγαπώ… Μάνα δεν έχω άλλη… Αδιάκοπα θα σε ζητώ, Σα διψασμένος το νερό… Όπως η γη μας τη βροχή Και ο τυφλός το φως του… Ο άρρωστος τη γιατρειά του… Και ο Χριστός… την Παναγιά Του!… Μάνα κι εσύ θα μ’ αγαπάς, Κόρη δεν έχεις άλλη… Στην αγκαλιά σου οδηγούν Όλοι της γης οι δρόμοι… Χίλιες φορές κι αν σ’ αρνηθώ Χίλιες θα πω συγγνώμη… Μάνα…
10™ μινα πιτσαρη-δασκαλοπουλου
Πατέρα Χτύπησε η πόρτα τρεις φορές. Ήσουν εσύ πατέρα… Χρώματα γέμισε η ψυχή… Τραγούδια στον αέρα… Στην αγκαλιά σου κρύφτηκα Σα ζώο πληγωμένο… Τα νέα μου σου είπα Το παραπονεμένο… Και τα καλά και τ’ άσχημα Που εσύ θα καταλάβεις, Γιατί μεγάλη έχεις καρδιά, Στο νου, πείρα και γνώση… Γέμισα αγάπη και στοργή, Που ’χεις για μένα περισσή… Πηγή με δροσερό νερό… Χρυσή αχτίδα ήλιου… Ξόρκισες ό,τι μ’ απειλεί, Σκιές του παρελθόντος… Οι δράκοι εξαφανίστηκαν, Νεράιδες ήταν …κρύφτηκαν! Ομπρέλα η αγάπη σου… Γαλήνεψε η ψυχή μου. Γιατί στην άγια σου αγκαλιά Είν’ όμορφη η ζωή μου… Ακοίμητος στάθηκες φρουρός
ο πιο δικοσ μου εαυτοσ
™11
Σε κάθε σύμφορά μου… ! Και αν για λίγο λύγισες, Σε κράτησε η καρδιά μου… «Κοίταξα στον καθρέφτη μου… …κι είδα μια άγνωστη…, άλλη… ! Στράφηκα τότε μέσα μου κι αντίκρισα εμένα…» Θυμήθηκα… πόσες φορές… Τα λόγια σου, πατέρα… Να μη μου παίρνουν το ψωμί Κοιτάξτε μέσα σας. Μέσα απόόλοι τα χέρια… Θα εκπλαγείτε από την πάντα ανείπωτη ομορφιά Το δίκιο να ζητώ, του κόσμου, Να βγαίνουνε μαχαίρια… τουθέλει δικούπάντα σας κόσμου! Πως η ζωή Επιμονή μεγάλη… Η ευτυχία μοιάζει μονόδρομος και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!...
K
για ΚΑΝΕΝΑΝ μας!...
ISBN 978-960-9607-79-7 ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
12™ μινα πιτσαρη-δασκαλοπουλου
Μαρκέλλα Τώρα που οι άλλοι Σφράγισαν τ’ αυτιά τους, Έκλεισαν τα μάτια τους Σε κάθε μου δάκρυ και χαρά… Υπάρχεις εσύ, οδηγός Και συμβουλάτοράς μου. Παρηγοριά στον πόνο μου, Ώθηση στην ελπίδα… Πέρασες τόσα πολλά, Μα, ευτυχώς, παρέμεινες η ίδια! Αγέρωχη στον πόνο σου, στη συμφορά, Σεμνή, αδιάφθορη στην κάθε σου χαρά… Ελκυστική, μεσ’ την απλότητά σου, Με τόνους ήπιους, γλυκούς, Ξέρεις τον κάθε άνθρωπο Να φέρνεις πιο κοντά σου… Έχεις αξίες, ιδανικά κι αστείρευτη αγάπη… Ανήκεις, ευτυχώς, κι εσύ, Σε μια εποχή ρομαντική!... Ήρωας είσαι της ζωής Κι έπαθλο δε διεκδικείς!… Τον πόνο σου κρατάς βουβό, Σημαία δεν τον κάνεις…
ο πιο δικοσ μου εαυτοσ
™13