ΤΙΤΛΟΣ
Έ ΞΩΦΥΛΛΟ Σίσι Τζούμα
Σ Έ ΙΡΑ
ISBN 978-618-205-426-0
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς
και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση
και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη
γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
Και σε όλα εκείνα τα… ηρωικά ζευγάρια, που πέρασαν από σαράντα κύματα, αλλά άντεξαν κι επέμειναν.
Κι έγιναν
–με τις λαβωματιές τους ασφαλώς–«σχέσεις ζωής».
Με ή χωρίς εισαγωγικά.
Προέρχομαι από μεγάλο σόι και οικογέ-
νεια που χάνεται στα βάθη του χρόνου.
«Ευγενικής καταγωγής…»
«Έτσι σ’ αρέσει να λες για να με ρίχνεις»,
συνήθιζε να μου λέει στα νιάτα της η γυ-
ναίκα μου. Τότε που οι αστικές
της –με πιάνο, γαλλικά και μπαλέτο μεγά-
λωσε– την έκαναν επιρρεπή σε κάτι τέτοια,
αλλά και που ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί
μου και προσπαθούσα να την πείσω να πα-
ντρευτούμε. Θυμάμαι, σαν και τώρα, πως
όταν ανακοίνωσα τον γάμο μας στη μακα-
ρίτισσα τη μάνα μου, της είπα «βρήκα για
νύφη μια αρχόντισσα, μόνο που δεν ξέρει να
τηγανίζει ένα αυγό, μα παίζει τον Μπετόβεν
όπως κανένας!», και κείνη, με το χαρακτηρι-
στικό φλεγματικό της ύφος, μου απάντησε
«δεν πειράζει, αγόρι μου, θα τα τηγανίζεις εσύ
μετά… μουσικής!».
Προέρχομαι, πράγματι, από μεγάλο σόι – τσομπάνηδων! Οι πρώτες ρίζες μας φύ-
τρωσαν στ’ απάτητα βουνά της Ηπείρου και
διασκορπίστηκαν σύντομα παντού, μέχρι
που κάποιοι σπόροι μας κατέληξαν ακόμα
και στην Πελοπόννησο. «Το επώνυμό μας το
οφείλουμε στο βουνό πάνω στο οποίο ριζώσαμε. Στο ίδιο βουνό έδρευε και το Μαντείο
της Δωδώνης, στα ερείπια του οποίου παίζα-
με παιδιά. Δεν έχω σχέση, λοιπόν, με τα βυρσοδεψεία και τους “ταμπάκηδες”, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν…»
Αυτή νομίζω πως ήταν η μόνη συζήτηση
που έκανα με τη στρογγυλοπρόσωπη αναι-
σθησιολόγο, η οποία ταυτόχρονα με την
ένεση ρώτησε –προφανώς για ν’ αποσπάσει
την προσοχή μου– να μάθει για την κατα-
γωγή μου και την προέλευση του επωνύμου
μου. Αυτή νομίζω πως ήταν κι η τελευταία
συζήτηση που έκανα με οποιονδήποτε, με το
φως να πέφτει κατευθείαν στο πρόσωπό μου
και το κορμί μου να είναι ακινητοποιημένο
και «δικτυωμένο» με τα μηχανήματα της…
εντατικής!
Μετά τις παραπάνω εξηγήσεις, που έδω-
σα με μεγάλο κόπο και μια διάθεση
ν’ αστειευτώ, δεν θυμάμαι τίποτε άλλο, παρά τη
λεπτή, κόκκινη γραμμή στο μόνιτορ δεξιά
μου, δίπλα ακριβώς στο κρεβάτι. Μια λε-
πτή γραμμή, που έτρεχε λίγο δειλά σε μαύ-
ρο φόντο –ήταν καλό σημάδι ότι δεν σταμά-
τησε–, κάνοντας αδέξια οκτάρια στο διάβα
της σαν μεθυσμένη, που προχωρούσε αγκο-
μαχώντας, μα συνέχιζε πεισματικά, μέχρι
που αναβόσβησε και μετά έπεσε στο… απόλυτο σκοτάδι. Στο μυαλό μου, ευτυχώς, και
όχι στο μόνιτορ!
Έμεινα μόνος στα θεοσκότεινα, μα δεν φοβάμαι. Ή έτσι λέω. Λέω πως σίγουρα έχω
περάσει και χειρότερα, τότε που, εκτός απ’
το σκοτάδι ολόγυρά μου, έπεφταν και βόμ-
βες, γιατί οι εχθροί σφυροκοπούσαν τις θέ-
σεις μας στο βουνό και από τους είκοσι
αμούστακους άντρες της ομάδας μας επέζη-
σα μόνον εγώ. Έμεινα μόνος στα θεοσκότει-
να και σε απόλυτη ησυχία. Προφανώς αυτή
η κόκκινη γραμμή είναι το νήμα που με κρα-
τάει στη ζωή.
Παρά την εξέλιξη αυτή, γιατρέ μου, είναι
αλήθεια ότι προέρχομαι από ευγενές σόι. Εί-
[…] «Θέλω, μὰ δὲν ἔχω φτερά, δὲν ἔχω
κλαπατάρια καὶ τυραννιέμαι καὶ πονῶ
καὶ σβιέμαι νύχτα-μέρα».
Μα από πού μου ήρθε ο στίχος αυτός;
Έρχεται και παρέρχεται μέσα μου. Μαζί
κι άλλοι στίχοι από διάφορα ποιήματα,
σαν ν’ ανασύρονται σιγά σιγά από ναυ-
άγιο. Μα τι πανίσχυρο πράγμα το μυαλό! Να φταίει η δύναμη της συνήθειας;
Πως κάθε τι το συνέδεα και μ’ έναν στί-
χο; Τι καλά που δεν έχω πάθει αμνησία!
Να φταίει η ίδια η δύναμη της ζωής; Όχι.
Ξέρω καλά –μόνον εγώ το ξέρω– πως
για το ότι ζω ακόμα, ευθύνεται η Ελέ-
νη μου. Έχει γονατίσει πάνω στο σχοι-
νί και με κρατά με τα μακριά της χέρια
ώστε να μην πέσω. Πάση θυσία! Σπαρά-
ζει απ’ τους πόνους η μέση της, κόβο-
νται τα γόνατά της, ματώνουν οι παλά-
μες της, αλλά εκεί… επιμένει. Κράτα με
δυνατά με τις χερούκλες σου, Ελένη μου.
Κράτα με δυνατά! […]
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 2106431108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
ISBN 978-618-205-426-0
