Ονειροδίχτυο by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 12.2 FLAPS: 80

να ψάχνει κανείς να βρει στα τυφλά τη φώτιση, όταν η Άγουσα απάντων ορατών και αοράτων Αγάπη βρίσκεται παντού στο σύμπαν: Τη νιώθει κανείς και με μια ανάσα μόνο, δεν χρειάζονται σταυροκοπήματα, γονυκλισίες και αποστήθιση προσευχών. Δεν αρνείται, ωστόσο, τις χριστιανικές του καταβολές κι ακούει κάποια τροπάρια τις Κυριακές, όπως το «All you need is Love» των Βeatles. Κόλλησε ονειροπόληση από παιδί κι από τότε δεν έχει βρει γιατρειά. Για να γλιτώσει απ’ τον ίλιγγο του Απείρου και τη θανάσιμη γοητεία της ονειροδιχτυακής αντίληψης, ασχολήθηκε με χρηματοοικονομικά θέματα. Προέβλεψε επιτυχώς την οικονομική κρίση του 2008, αποκομίζοντας αρκετά χρήματα, που ξοδεύει τώρα στο πάθος του να γράψει και να εκδώσει μια συλλογή ονείρων. Τον παθιάζουν επίσης οι γρίφοι, τα ελαιόδεντρα, οι πατάτες και οι γάτες. Ζει κι ονειρεύεται στην Ελλάδα.

Άσε το Εγώ πίσω και φέρε το Ενιαίο μέλλον στο παρόν. Αυτό που ζεις, σαν Έν-τομο,

είναι το παρελθόν σου.

ISBN 978-960-564-475-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Σταύρος Ντζούρας γεννήθηκε στην Αυστραλία από φτωχούς μετανάστες. Επέστρεψε στην Ελλάδα με το υπερωκεάνιο «Πατρίς». Μεγάλωσε φυσιολογικά, και στο χωριό και στην πόλη, με εθνικά και χριστιανικά ιδεώδη. Εξαιτίας της εύθραυστης υγείας του κι ενός επίμονου φλερτ με την Αμφισβήτηση, δεν μπόρεσε ν’ αποκτήσει τα απαραίτητα χαρτιά που χρειαζόταν για να κερδίσει μια ανώτερη θέση στην κοινωνία. Aντιδρώντας στην ενοχλητική ασυμβατότητα του μυαλού του με τη γήινη πραγματικότητα, αναζήτησε πιστοποιητικό ύπαρξης στην οριακά νόμιμη συμπεριφορά των πιστών της θεάς Τύχης. Αφέθηκε, έτσι, να παρασυρθεί σ’ ένα ταξίδι στην Ινδία («Γιατί όχι;» ήταν η απάντηση όταν του το πρότειναν), όπου ευτύχησε να κοιτάξει στα μάτια έναν διάσημο γκουρού και σιωπηλά να καταλάβει ότι είναι αντιπαραγωγικό

2/9/2017 3:33:38 PM

Ονειροδίχτυο Σταύρος Ντζούρας Ελληνική λογοτεχνία [1358]0217/02 Όλγα Παλαμήδη Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Σταύρος Ντζούρας Αθήνα, Φεβρουάριος 2017

ISBN 978-960-564-475-8

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

soma_14 X 21.indd 2

2/9/2017 3:29:41 PM

ΟΝΕΙΡΟΔΙΧΤΥΟ Μέρος Α΄ Λίγο πριν απ᾽ το ταξίδι: Συνειδητοποίηση

Αφήγηση: Ρόης Αχρονικός Εκδόσεις: Δρανυχίτη Εικόνα εξώφυλλου: «Φεύγω απ’ τους κόσμους με ρότα το αρχικό όνειρο»

soma_14 X 21.indd 3

2/9/2017 3:29:41 PM

soma_14 X 21.indd 4

2/9/2017 3:29:41 PM

Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Δρανυχίτη για την πολύτιμη συνεισφορά στην οργάνωση της συγγραφικής μας ομάδας, τη βοήθεια στην ανάπτυξη εξειδικευμένων θεμάτων, την αξιολόγηση των κειμένων, την καλλιτεχνική επιμέλεια και, κυρίως, την προτροπή να συγκεντρώσουμε τα όνειρα σε μία συλλογή, που εκτός των άλλων κοινών χαρακτηριστικών να περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά δείγματα απ’ τον παγιωμένο ενυπνίως Επαναλαμβανόμενο Ονειρικό Κόσμο (ΕΟΚ), που σαν άλλος Επίμονος Εφιάλτης (ΕΕ) καλύπτει ολοκληρωτικά το οπτικό μας πεδίο, χτίζοντας βάσεις αποδοχής με την ευλογοφανή αδιαλλαξία του. Ευχαριστίες οφείλουμε και στην τράπεζα των ονείρων μας, την ΤΡΟΝ ΑΕ, που ανοίγει πρόθυμα τις θυρίδες της, ανταποκρινόμενη στην αδήριτη ανάγκη των Αναγνωστών του ονειροδιχτύου να γίνουν Ενεργά μέλη του Σύμπαντος, απλώνοντας τη σκέψη τους στο νοητικά υπερκείμενο Ρευστό Υλικό Αντιλήψεων Και Ιδεών (ΡΥΑΚΙ), που αναβλύζει απ’ την πηγή της Ύπαρξης και κυλά στην κοίτη των οραμάτων που μοιράζονται τα όντα... Ρ. Α.

soma_14 X 21.indd 5

2/9/2017 3:29:41 PM

soma_14 X 21.indd 6

2/9/2017 3:29:41 PM

1. Η Αρχή

ταν ήταν η Αρχή –όλων των αρχών– δεν υπήρχε τίποτα στο σύμπαν, εκτός απ’ το θεό. Το θεό λεγόταν Εν κι έμοιαζε μ’ ένα μοναχικό τόπι που δεν ήξερε προς τα πού να πάει, γιατί δεν υπήρχε κανείς για να του πει πού είναι το μπροστά και πού το πίσω. Ενοχλημένο απ’ τη μονοτονία της μοναξιάς του, αποφάσισε τότε να δημιουργήσει ένα δεύτερο τόπι, για να ’χει παρέα και να παίζει μαζί του το παιχνίδι των κατευθύνσεων, που παίζεται ως εξής: «Ο Πρώτος πάει μπροστά κι ο Δεύτερος έρχεται πίσω». Το δεύτερο Εν ονοματίσθη Δεν. Ήταν ένα τόπι Εν-διαφέρον, δηλαδή διέφερε απ’ το Εν, στ’ αλήθεια δεν του έμοιαζε καθόλου, κι ούτε έπαιζε τίμια μαζί του, ισχυριζόταν, μάλιστα, ότι το Δεν δημιούργησε το Εν, κι όχι αντίστροφα. Το υποστήριζε αυτό επειδή είχε στην αρχή του ονόματός του το γράμμα Δ, του Δημιουργού (κι όχι του Δεύτερου), αλλά για να το αποδείξει καλύτερα, αφαιρούσε συνεχώς κομμάτια απ’ το Εν και τα κόλλαγε πάνω του... Το φτωχό το Εν νόμιζε πως ήταν ένα νέο παιχνίδι, το «Εγώ παίρνω, εσύ δίνεις», κι άφηνε το Δεν να διασκεδάζει (αφού του ταίριαζε γάντι ο ρόλος του αρπακτικού) και να στολίζεται με τα κομμάτια που του έκοβε. Κόψε κόψε, όμως, στο τέλος δεν του άφησε ούτε τρίχα, οπότε το Εν δεν υφίστατο πια, απωλέσθη, και τη θέση του την πήρε το μηδΕν. Μπορεί το μηδΕν να μην είχε θέση στον χώρο όπου δημιουργούνται τα πράγματα, αλλά δεν βρέθηκε κάτι άλλο με σχήμα στρογγυλό να γεμίσει το κενό που άφησε το Εν πίσω του. Ήταν και κάπως βαρετό αυτό το μηδΕν, γιατί το μόνο παιχνίδι που ήξερε να παίζει ήταν «Η Μαύρη Τρύπα», μια τρύπα που ρούφαγε τα πάντα μέσα της. 7

soma_14 X 21.indd 7

2/9/2017 3:29:41 PM

soma_14 X 21.indd 8

2/9/2017 3:29:41 PM

Στο Δεν, δεν άρεσε να παίζει με το μηδΕν, επειδή δεν είχε τίποτα να του αρπάξει, και φοβόταν επιπλέον τα στολίδια του μη χάσει, γιατί ερμήνευε το μηδΕν ως μη Δεν, δηλαδή η άρνηση της Άρνησης... Κι αφού έτσι πίστευε το Δεν, έπεσε ολόκληρο μέσα στο μηΔέν, κι η διαδικασία αυτής της μεγάλης Πτώσης συνεχίζεται ως τις μέρες μας, κι οι επιστήμονες την έχουν βαφτίσει: «THE BIG BLOOM». Στο Τέλος –όλων των τελών– δεν θα υπάρχει τίποτα στο σύμπαν, εκτός απ’ το θεό. Το θεό θα λέγεται και πάλι Εν και θα μοιάζει μ’ ένα μοναχικό...

soma_14 X 21.indd 9

2/9/2017 3:29:41 PM

2. Έν-τομο στο δάσος

ταν, μια φορά, ένα μυρμηγκάκι που περπατούσε στο δάσος. Το δάσος ήταν υγρό και ζεστό, μετά από μια ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα. Ο ήλιος είχε βγει απ’ τα σύννεφα, κι οι αχτίδες του περνούσαν μέσα απ’ τις σταγόνες της βροχής και τις έκαναν να λαμπυρίζουν σαν μικρά στρογγυλά κρύσταλλα. Παρ’ όλη τη φυσική ομορφιά, όμως, και την πανδαισία των χρωμάτων, το μυρμηγκάκι δεν εντυπωσιαζόταν, μόνο γκρίνιαζε και παραπονιόταν γιατί κόλλαγε στις σταγόνες και καθυστερούσε στη δουλειά του. «Ουφ, δύσκολη που είναι η ζωή των μυρμηγκιών!» έλεγε και ξανάλεγε, παλεύοντας να τραβήξει έναν σπόρο μέσα απ’ τα χαμόκλαδα. Κάποια στιγμή, ακούστηκε το ζουζούνισμα μιας μέλισσας. Με τον αέρα που σήκωσε το φτεροκόπημά της, ξεκόλλησε μια σταγόνα από ένα κλαδάκι κι έπεσε στη ράχη του μυρμηγκιού. «Όχου! Βαρέθηκα πια να ταλαιπωριέμαι εδώ κάτω και να κινδυνεύω να σακατευτώ», ξανάρχισε η μυρμηγκομουρμούρα. «Θα ’θελα να ’μουν κι εγώ μέλισσα και να πετώ!» Όλα τα μυρμήγκια, όταν αντιμετωπίζουν ζόρικες καταστάσεις, εύχονται να ήταν μέλισσες. Θαύματα, βέβαια, δεν γίνονται στην παλιομυρμηγκοζωή, όμως εδώ άλλαξαν οι κανόνες κι έπιασε η ευχή. Πριν καλά καλά το καταλάβει, το μυρμηγκάκι έβγαλε φτερά και μεταμορφώθηκε σε μέλισσα... «Βζζζζζ! Καλέ, κοιτάτε τι ωραία που πετώ!» έλεγε στις άλλες μέλισσες, που εργάζονταν με υποδειγματικό τρόπο στις φυτείες λουλουδιών. «Χάρη στα φτερά μου πηγαίνω γρήγορα στη δουλειά μου, και δεν με πατάνε τα ζώα, κι ούτε κολλάω στην κίνηση και...» Της έκοψε γρήγορα την κουβέντα η επιστάτρια με το άγριο βλέμμα της. 10

soma_14 X 21.indd 10

2/9/2017 3:29:41 PM

Πέταγε, λοιπόν, από λουλούδι σε λουλούδι η μικρή η μέλισσα και μάζευε νέκταρ και γύρη για να ταΐσει τη βασίλισσα και τα μωρά της, που πολλαπλασιάζονταν καθημερινά και ζήταγαν περισσότερο φαΐ. Δεν πέρασε πολύς καιρός κι η μικρή η μέλισσα άρχισε να διαμαρτύρεται για τις συνθήκες εργασίας, αφού δούλευε όλη μέρα χωρίς ανάσα και πληρωνόταν εκατό φορές λιγότερο απ’ όσο έδινε. Ένα πρωί, που δεν τη σήκωναν τα φτερά της απ’ την κούραση, σκέφτηκε να πάρει ρεπό, μολονότι ήξερε πως απαγορεύονταν άδειες κι αργίες στη μελισσοκοινωνία, κι η τιμωρία ήταν μεγάλη. Θα το ’χανε το κεφαλάκι της! Συνέχισε, ωστόσο, να ζουζουνοφωνάζει πως είχε το δικαίωμα να ξεκουραστεί στη ζωή της, έστω και για μια μέρα! Βλέποντας όμως τις άλλες εργάτριες απρόθυμες να την υποστηρίξουν, πήγε και κρύφτηκε στους θάμνους, πριν προλάβουν να την καρφώσουν στην επιστάτρια... Μέσα στους θάμνους, καθόταν αμέριμνος ένας λαγός και μασούλαγε τη μεσημεριανή του σαλάτα. «Αυτή είναι ζωή!» έφτασε να πει η μέλισσα σε μια μίνι συνέντευξη στα Χρονικά των Μελισσών (ΧΜ). «Απολαμβάνεις ήσυχα το φαγητό σου, χωρίς να δίνεις ποσοστό σε κανέναν. Τι να τα κάνω εγώ τα φτερά, άμα σκοτώνομαι στη δουλειά και μου παίρνουν απ’ το στόμα την μπουκιά; Όχι, δεν ζω καλά σαν μέλισσα, θα προτιμούσα να ήμουν λαγός». Δεν άργησε να πραγματοποιηθεί και τούτη η ευχή. Έπεσαν τα φτερά στο πι και φι, γούνα φύτρωσε πυκνή, κι η μέλισσα έγινε ένας ζωηρός και καλοθρεμμένος λαγός. «Είσαι φανταστικός, δικέ μου, τι κορμάρα είναι αυτή, φτου σου, ασπρογουνάτε μου!» μονολογούσε ο λαγός, χοροπηδώντας στο χορταριασμένο λιβάδι. «Και τι ωραία χέρια! Είναι σπουδαία εργαλεία τα χέρια, να, πιάνω και μασουλάω την τροφή μου εύκολα και χωρίς να λερώνομαι, όπως πριν που ήμουν μέλισσα. Αμ, το άλλο; Τώρα μου μένει αρκετός χρόνος για να αράζω και να κάνω γνωριμίες. Αα, δεν το συζητώ, σαν λαγός μια χαρά καλοπερνώ!» 11

soma_14 X 21.indd 11

2/9/2017 3:29:41 PM

Έτσι χαλαρά ζούσε στην αρχή ο λαγός, μέχρι που παντρεύτηκε κι απόκτησε οχτώ λαγουδάκια κι έτρεχε απ’ το πρωί ως το βράδυ για να τους βρει τροφή και να τα σπουδάσει, να τα μάθει δηλαδή πώς να τρέχουν κι αυτά σαν λαγοί. Κάποια μέρα, εμφανίστηκαν κυνηγόσκυλα στο δάσος. «Γρήγορα, άντρα μου, τρέχα στη φωλιά», του φώναξε η γυναίκα του, «δεν βλέπεις, έρχονται σκυλιά!» Σάστισε ο φουκαράς ο λαγός, πρώτη του φορά έβλεπε κυνηγόσκυλα. Κι απ’ την τρομάρα του έμεινε κοκαλωμένος εκεί που ήταν, στη ρίζα ενός ψηλού δέντρου. Πάνω στα κλαδιά, ένα πιθηκάκι τον κοίταγε κοροϊδευτικά. «Αχ, ας γινόμουν κι εγώ πίθηκος, να σκαρφαλώνω στα δέντρα και να γλιτώνω απ’ τους εχθρούς μου!» ευχήθηκε όλο λαχτάρα. Όπως αναμενόταν, έπιασε κι η τρίτη η ευχή, κι ο λαγός έγινε πίθηκος στη στιγμή! «Καλά, δεν σου λέω, την έχω καταβρεί! Η νέα μου εμφάνιση είναι καταπληκτική, δεν την αλλάζω με τίποτα!» έλεγε στους άλλους πιθήκους. Και συνέχιζε να τους ζαλίζει με τη φλυαρία του: «Πάνω στα δέντρα τα ψηλά, τρώω μπανάνες και φρούτα γλυκά, παίζω και κάνω ακροβατικά, δεν με κυνηγάνε τα λαγωνικά, κι όλα τα ζώα εκεί κάτω μου φαίνονται μικρά!» Λίγη σημασία έδιναν οι πίθηκοι στις αρχοντοεξυπνάδες του νεόφερτου. Ο καθένας είχε τα δικά του προβλήματα ν’ ασχοληθεί, κι αν ήθελε έναν φίλο, τον ήθελε μόνο και μόνο για να του καθαρίζει τις ψείρες απ’ το κεφάλι... Ήσυχα κυλούσε ο καιρός στην πιθηκογειτονιά, αφού όλοι ήταν αφοσιωμένοι στην τέχνη πώς να τρώνε και να κάνουνε παιδιά. Τίποτα εξαιρετικό δεν γινόταν, κι έτσι έφυγε ο αρχικός ενθουσιασμός και τον διαδέχτηκε η μονοτονία κι η βαρεμάρα. «Δεν σ’ το κρύβω, έχω χάσει το κέφι μου, χρειάζομαι επειγόντως μια αλλαγή στη ζωή μου», έλεγε ο νεαρός πίθηκος σ’ ένα κούφιο κούτσουρο που ’μοιαζε με ρεπόρτερ. «Δεν λέω, καλά περνώ εγώ και οι δικοί μου, όμως, τι πλήξη, Θεέ μου, τίποτα δεν συμβαίνει πια σ’ αυτό το δάσος!» 12

soma_14 X 21.indd 12

2/9/2017 3:29:41 PM

Έτυχε, εκείνες τις μέρες, να διαβούν μέσα απ’ το δάσος κάτι μεγάλα θηρία. Το μουγκρητό τους ήταν δυνατό σαν του λιονταριού κι οι πίθηκοι ανέβηκαν στα δέντρα κατατρομαγμένοι. Μόνο ο νέος πίθηκος δεν τρόμαξε, γιατί ήθελε οπωσδήποτε κάτι συνταρακτικό να συμβεί στη ζωή του. Πηδώντας από κλαδί σε κλαδί, έφτασε σ’ ένα ξέφωτο και είδε τα άγρια θηρία να προχωρούν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο. Πολύ παράξενα ήταν κι αστεία, με τα στρογγυλά τα πόδια τους και το τετράγωνο κορμί τους, καθώς πλατσούριζαν και μούγκριζαν για να δείξουν τη δύναμή τους, στις λακκούβες με τα λασπόνερα... Το τελευταίο θηρίο κόλλησε για τα καλά στις λάσπες κι ο μικρός πίθηκος άρπαξε την ευκαιρία και πήδηξε στη ράχη του για να φάει τις μπανάνες που κουβαλούσε. Γεμίζοντας με το παραπάνω την κοιλιά του, κι επειδή το θηρίο δεν τον ενοχλούσε, σκέφτηκε να πάρει έναν υπνάκο επιτόπου. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, οραματίστηκε ότι το κοπάδι των παράξενων ζώων πήγαινε στη μυθική χώρα που λέγεται Μπανανία και την κυβερνά ο Χρυσοδαχτυλίδης Μεγαλειοπίθηκος (ΧΜ), που ό,τι αγγίζει με το χρυσό του δαχτυλίδι το μεταμορφώνει σε μπανάνα! «... κι άμα ανέβω στην κορυφή του Μπανανοφλουδοβουνού, όπου έχει χτίσει το παλάτι του, και του κλέψω το χρυσό το δαχτυλίδι, την ώρα που κοιμάται, τότε θα γίνω εγώ ο Χρυσοδαχτυλίδης βασιλιάς, κι αυτόν κανείς δεν θα τον θυμάται (όλες οι μπανάνες ίδιες είναι). Κι έπειτα, όλα τ’ άγρια τετράγωνα θηρία θα με υπηρετούν, και τα ζώα θα χειροκροτούν και θα ζητωκραυγάζουν όταν θα με συναντούν στο δάσος. Κι αν κάποια δεν υποκλιθούν μπροστά μου και τολμήσουν να πουν ότι σκέφτομαι μόνο το τομάρι μου, θα τα κάνω μπανάνες για να τα φάνε οι υπουργοί και οι κουμπάροι μου...» Δόξες, τιμές και μπανάνες πολλές του ζωγράφιζε στον ύπνο η φαντασία. Εν τω μεταξύ, νύχτωσε και τ’ άγρια θηρία έφτασαν σε μια πόλη. «Ποπό, τι βλέπουν τα ματάκια μου!» είπε ο πίθηκος ξυπνώντας. 13

soma_14 X 21.indd 13

2/9/2017 3:29:42 PM

140 × 210 SPINE: 12.2 FLAPS: 80

Άσε το Εγώ πίσω και φέρε το Ενιαίο μέλλον στο παρόν. Αυτό που ζεις, σαν Έν-τομο,

είναι το παρελθόν σου.

ISBN 978-960-564-475-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

2/9/2017 3:33:38 PM