

ΤιΤλος πανσιόν PLAISANCE ςυγγραφέας Πάλας
ςχέδιο έξωφυλλου Στέλιος Πασαλούκος, Διάβαση (λαδοπαστέλ σε χαρτί ivory)
ςέιρα Ποίηση [2358] 0723/14
Copyright© 2023 Πά λας ΠρωΤη έκδοςη Αθήνα, Ιούλιος 2023
ISBN 978-618-205-472-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα
ΤΗλ. : 210 6431108
e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www.ocelotos.eu
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
Τις χειρονομίες και τις φτιασιδωμένες αρετές
Τις κρέμασα εικόνες στο σαλόνι
Τις προσδοκίες εγκαταλείπω
Είναι πια το καθιστικό τακτοποιημένο με γυάλινα στολίσματα
και επαρκή φωτισμό, απαλλάσσοντάς με από την κατά καιρούς
τάση αναδιάρθρωσης τού χώρου. Η μνήμη είναι μια μπαλαρίνα
με ρούχα λευκά σε σκοτεινή σκηνή δίχως κουίντες, όπου δεν ξεχωρίζεις τα σανίδια. Δίχως βάθος, δίχως ύψος. Η κίνηση της μπαλαρίνας, ο προβολέας που τη φωτίζει, η θέση όπου βρίσκομαι, καθορίζουν τις διαστάσεις τής εξερεύνησης τού χώρου. Η μπαλαρίνα χορεύοντας περνά κάθε τόσο δίπλα από αντικείμε-
να που μέχρι τότε βυθίζονταν στο σκοτάδι. Ξάφνου φωτίζονται
και λέω πως έχω αναμνήσεις, νεκρές πια εικόνες που υφίστα-
νται με συνοδεία συναισθημάτων λεγεώνας. Παρατηρώντας
τον χώρο, μελετώντας τις συμμετρίες, την ισορροπία τόνων και
χρωμάτων, αντιλαμβάνομαι ότι τώρα είναι που η απόφαση θα αψηφήσει τις συνθήκες και τους ενδοιασμούς, ώστε το πέρασμα από την πόρτα στον δρόμο θα είναι το βήμα που θα προσδιορίσει μια μετατροπή. Βρίσκομαι να κοιτώ τα παπούτσια που φορώ καθώς και το φως που ορμά από την εξώπορτα. Κάνει να λαμπυρίζουν το πόμολο και οι μεταλλικές επιφάνειες. Χα-
μογελώ που ο κόσμος ζει άλλη μια μέρα και σιγοτραγουδώ την Αρζεντίνα:*
Τα κύματα τής θάλασσας μού το ’πανε
Αυτή η νύχτα μένει
Για αύριο ποιος ξέρει
* Τραγούδι σε στίχους και σύνθεση του Αργύρη Μπακιρτζή με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, 1981.