Πρώτη κατάθεσις Ωδαί τριάντα

163 × 230 SPINE: 2.6 FLAPS: 70

Σταυρούλα Μέρκου-Μυγδάκη

Ο τίτλος είναι παράφραση του καρυωτακικού στίχου: «πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα» του ποιήματος Πρέβεζα.

Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με την ποιητική συλλογή Χαϊκού (2014). Η δεύτερη συλλογή της Ένας γέρος ανιστορεί (2016) έχει τιμηθεί με το βραβείο «Πολύμνια» στον Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό Κ.Π. Καβάφης 2015 από την International Art Society. Ενώ η τρίτη, Πρώτη κατάθεσις ωδαί τριάντα (2018), βραβεύτηκε από τον ίδιο φορέα το 2017 με το βραβείο «Μελπομένη». Μεμονωμένα ποιήματά της έχουν διακριθεί εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου.

ISBN 978-960-564-724-7

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Η Σταυρούλα Μέρκου κατάγεται από τον Εμπεσό Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας και ζει στο Αγρίνιο. Εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος στον τομέα της υγείας, έχει αναπτύξει ενεργό εθελοντική δράση σε διάφορους φορείς της πόλης, ενώ παράλληλα παρακολουθεί το πρόγραμμα «Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Είναι έγγαμη και μητέρα τεσσάρων παιδιών – του Παντελή, του Σωκράτη, της Μάρας και της Αγάπης Μυγδάκη.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

ΤΙΤΛΟΣ

ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ Ωδαί τριάντα ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Σταυρούλα Μέρκου-Μυγδάκη ΣΕΙΡΑ

Ποίηση [2358]1218/20 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Σαγάνη Βασιλική ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Αθήνα, Δεκέμβριος 2018 ISBN 978-960-564-724-7

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΕΡΚΟΥ-ΜΥΓΔΑΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ Ωδαί τριάντα

Όταν πεθάνω θέλω να με θάψετε στο χώμα, μην ξεχαστεί μες στη βουή πως είμαι σπόρος. Σ. Μ.

ΞΑΝΑ Η ΑΡΧΗ Ένας θεός με βλόγησε με τούτη την κατάρα να ζω αλυσοδεμένη με χαρτί, να ψάχνω ήχους μουσικής μέσα στις λέξεις κι άλλες ζωές σ’ ό,τι αμαρτίες έχω πιει Η ευθύνη μου με φόρτωσε μια στάμνα αδειασμένη να τη γεμίζω όνειρα και πόνο και ευχές, την ανεβάζω στην κορφή, η Μούσα μου αγνισμένη μα δε χωρούν στη στάμνα οι ενοχές Είναι περ’σσότερες ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω η μια συγγνώμη, σ’ όσες γλώσσες, δεν αρκεί αφού θεός με άγγιζε έτσι κατηραμένη πιάνω μελάνι και χαρτί, ξανά η αρχή

—7—

ΠΟΝΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ Ο Πόνος που μεγάλωσε μαζί μου, που σπλαχνικά μου κατατρώγει το κορμί, που τον ποτίζω με πικρή χαρά κι ελπίδα, που του μιλώ σα να ’σουνα εσύ Ο Πόνος μου αυτός που με ξυπνάει, μου δείχνει απ’ τα μάτια μου μπροστά έναν καινούργιο δρόμο ν’ αρχινήσω μου λέει: «Η θλίψη αγιάζεται μετά» Κι είναι η θλίψη μου βουβή σαν καναρίνι που έχασε τα άχρηστα φτερά μέσα στο άδειο βλέμμα του θυμίζει πως κάποτε είχε λόγους να πετά Είναι το πέταγμα ψυχή, ψυχή μου, που με σέρνει, που μ’ ανεβάζει πάνω απ’ τον ουρανό εκεί ψηλά ο Πόνος αδερφός μου κι εγώ αγνά στα στήθια του ακουμπώ Μου δίνει λόγους να γελώ, να αρχινίζω και να γεννάω κάθε μέρα μια πληγή οι πόνοι των παλιών μου χρόνων μαλακώσαν μα τούτος πολύ μ’ αγαπά, γι’ αυτό αργεί

—8—

ΦΥΛΟ ΘΗΛΥ. ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ 1935 (Στη Βασιλική τ’ Μήτσιου Μπαμπαλή1)

Θυμάσαι όταν ντύθηκες τριγύρω το κορμί σου; Κι άλλες φορές που έκοβες κρατούσες την ορμή σου; Πώς ένιωθες σαν έκλεινες τις ανοιγμένες πόρτες που πάταγες ξυπόλυτη εκεί που παν με μπότες; Που άνοιγες τα χέρια σου να φύγουν περιστέρια για να πετάξουν μακριά να ανεβούν στ’ αστέρια, που πέταγαν και τσάκιζαν μετά από πέντε μέτρα σύγνεφο δε σε πλάκωνε σύγνεφο από πέτρα; Θα ζήλεψες τότε κι εσύ θαρρώ κάθε κακούργο κάποτε ο νόμος θ’ αλλαχτεί θα έρθει το καινούργιο

—9—