ΤΙΤΛΟΣ Το νησί των μαρτυρίων
ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ Γιώργος Αμυραλής Σ Έ ΙΡΑ Έλληνική λογοτεχνία [1358]1122/29 Έ ΠΙM Έ Λ Έ ΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ Γιώργος Αμυραλής
LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου
COPYRIGHT© 2022 Γιώργος Αμυραλής ΠΡ ΩΤΗ Έ ΚΔΟΣΗ Αθήνα, Δεκέμβριος 2022 ISBN 978-618-205-367-6 ΚΈΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΈΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
«Το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο είναι η φλεγόμενη ανθρώπινη ψυχή» Φ Έ ΡΝΤΙΝ Α Ν ΦΟΣ
Ακτή των Δελφινιών με τη χρυσαφένια άμμο, η ομορφότερη παραλία τού Γκόλντεν Άιλαντ, βρίσκεται στη δυτική πλευρά, όπως άλλωστε και η μοναδική κωμόπολη του νησιού, η Χρυσούπολη. Αν κάποιος έμπαινε στον κόπο να συγκρίνει τούτη την παραλία με τις άλλες τού νησιού, θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει καθαρή, με κρυστάλλινα νερά. Η μόλυνση που προκαλούν τα ορυχεία δεν την επηρεάζει σχεδόν καθόλου και ο βασικός λόγος είναι ότι η παραλία αυτή ευνοείται σημαντικά από την κατεύθυνση των επιφανειακών θαλάσσιων ρευμάτων. Ο κόσμος συνήθιζε να έρχεται εδώ και να απολαμβάνει τα όμορφα καλοκαιρινά βράδια, παρατηρώντας τα δελφίνια που για κάποιο λόγο έμαθαν να πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτή, σαν να θέλουν να χαρούν μαζί με τους ανθρώπους τη φυσική ομορφιά. Είκοσι Φεβρουαρίου στο νότιο ημισφαίριο είναι ακόμα καλοκαίρι. Θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτή τη φεγγαρόφωτη νύκτα τής Παρασκευής η παραλία ήταν σκέτη μαγεία. Αλλά πώς να το πει, αφού η μαγεία σβήνει, χάνεται, δραπετεύει, όταν δεν υπάρχει κόσμος, όταν δεν ακούγονται παιδικές φωνές και μουσική… Τη θέση τής μαγείας λοιπόν παίρνει η
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ
…Η Μαρία Σελέστε φαινόταν προβληματισμένη. Περπατούσε αργά, με το βλέμμα στραμμένο προς τη δύση, νοσταλγώντας την αγαπημένη πατρίδα… Θα ήθελε να μπορούσε να πετάξει με κάποιο τρόπο και να φτάσει εκεί, κάπου χίλια επτακόσια μίλια μακριά, να γλιτώσει από αυτόν τον απίστευτο εφιάλτη που ζούσε, αποκλεισμένη στη μέση τού Μεγάλου Ωκεανού – στη μέση τού πουθενά… «Κάποια λύση θα υπάρχει, δεν μπορεί… Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να γλιτώσουμε. Τρεις χιλιάδες διακόσιες ψυχές αποκλεισμένες στο Γκόλντεν Άιλαντ, άνθρωποι αποκομμένοι εντελώς από τον έξω κόσμο…» Η σκέψη που δεν την άφηνε να ησυχάσει τους τελευταίους μήνες πέρασε πάλι σαν αστραπή από το μυαλό της: «Όλα είναι ψέματα! Είναι ένα πείραμα! Όλοι εμείς είμαστε τα πειραματόζωα! Μας έχουν πειράξει το μυαλό, μας έχουν μεταλλάξει. Μας έχουν νεκρώσει τη λογική και τα συναισθήματα! Βέβαια! Αυτό είναι! Ό,τι δεν κατάφεραν τότε…». Τώρα τα δύο «αγγελάκια» βρίσκονταν ακριβώς από πάνω της. — Εκατόν πενήντα δύο Έψιλον,
